Heerlijke dag, zomers, de geur van vers gemaaid gras, bermen vol klaprozen, schitteringen van zonlicht op de autoruit voor je, en tijdens het inhalen bijna de berm ingesneden door een neuspeuterende vrouw die meer aandacht had voor wat er op haar vinger zat, dan op het verkeer naast haar en hup het stuur omgooide. Ik liet haar een andere vinger zien, maar ze vond haar blurkje veel interessanter, achterlijke gladiool! Gelukkig kwam ik zonder meenemen van andere laksoorten op de auto veilig aan bij Dorry, en werd het snijmes en de lapjes weer in de hand genomen. Leuke afleiding is wanneer klanten vol enthousiasme een quilt laten zien, (de foto’s zijn met mijn mobieltjes genomen, ojee, morgen toch maar mijn digi in mijn tas stoppen, want dit kan echt niet! ) hier een detail van de quilt zonder de maakster erop,
want ik weet niet of ze het op prijs stelt om op internet te komen, en toen ik na alle opwinding droog het toilet haalde, en zo op mijn gemak zittend opzij keek, zag ik op de kalender dezelfde quilt staan, maar dan even andere kleuren. Wat een toeval!
Na de lunch liepen er vreemde types langs:
Een zwaar geval van collectief decorumverlies, of een ontgroening? Je maakt wat mee in een grote stad!
Het belletje ging en toen stapte Ingrid binnen met haar nieuwste liefde, Sweet William, wat een beauty!
wil je betere foto’s zien klik dan even hier op de blog van Supergoof
De quilt werd in de tuin gesandwiched, en met de achterkant over de voorkant heen ‘omgebiest’ is hij nu te bezichtigen in de winkel van Dorry!
Bij thuiskomst trof ik een opgeruimde keuken aan, en gluurde even in de broodtrommel, want zoals de boterhammen gisteren gesneden waren, hoopte ik niet nog een keer te zien.
maar gelukkig hadden ze nu even gewacht tot het brood was afgekoeld voordat ze gingen snijden. Het avondeten ging er goed in, heel toevallig aten wij hetzelfde als mijn ouders op het vlees na 🙂
en daarna heb ik nog even lekker mijn net aangeschafte patroontjes van My Home or Yours? -ontworpen door Lynette Anderson- geaaid (de blokjes hierboven zijn gemaakt door Dorry), voordat ik de havermoutkoekjes ging bakken; bij de op vleeskroketten lijkende koekjes heb ik de cranberries vervangen door chocoladestukjes, op verzoek van mijn lief. Een deel van de koekjes reizen morgen met mij mee, weer naar Tilburg, blije gezichten en kreunende weegschalen als gevolg, want ook al geeft de naam havermout je het gevoel dat je goed bezig bent, de suiker, (plantaardige) boter, noten en kokos maken het wel ‘wat’ rijker. Maar ze zijn zo lekker dat niemand het mij kwalijk neemt, gelukkig.
Categoriearchief: Quiltwinkels
Op rolletjes
Als TUWV-er (tijdelijk uithuizig werkende vrouw) is het vroeg opstaan, zodat ik voordat ik de deur uit ga nog kan facebooken, wordfeuden, blogs lezen en ruzzle spelen een beetje huishoudelijke klusjes kan doen, en dan na een autoritje aan de slag kan gaan. Het werk is geen straf hoor, ik help mijn lieve quiltvriendin Dorry met snijden van stoffen voor pakketjes (in ieder geval tot haar vaste hulp weer terug van vakantie is ), maar vanmorgen even niet. Er was bee en onder het mom van “de boog kan niet altijd gespannen zijn” schoven we lekker aan,
gezellig een naaldje meeprikken, genieten van de verhalen, af en toe een aarbeitje naar binnen schuiven en vooral nog een keer proeven of die koekjes die ik gisteravond vlak na het avondeten had gebakken wel echt zo lekker zijn, oh jawel. En dit alles werd met de nodige kopjes koffie weg gespoeld. Hier het recept
Daarna gingen we weer hard aan de slag, helemaal ‘flieft’ ben ik op deze patroontjes en de stofjes zijn om te smullen! Er is nog plaats op de BOM zie ik nu klik hier, oh ik ga me lekker opgeven 🙂 als zijnde een vervroegd verjaardagscadeau; ik ben gek op stitchery quilts!
tot het tijd was voor het ritje naar huis, wat voor het onnodige gemopper van mijn kant zorgde ; “Rijd nou toch door man” , als weer iemand het nodig vond om met 90 km p/uur in te gaan halen en daarna ook nog steeds links te blijven rijden daar waar je 130 mocht, en nee, dit waren geen vrachtwagens. Vandaag waren het vooral onze zuiderburen die behoorlijk aan het onthaasten waren, en met een ‘don’t worry be happy’ blik achter het stuur zaten, de meesten met een mobieltje in de hand tegen het gezicht gedrukt -de zijkant van het gezicht, dat dan weer wel-.
Bij thuiskomst trof ik een pakketje aan, hoera, van Marion gekregen, gewonnen op facebook, en ik ben hier zo blij mee, zo mooi en praktisch, ik heb het gelijk al in gebruik genomen, helemaal happy! *Ü*
En hoewel ik een zoon hebt die heel graag, goed en vrijwillig kookt, is lekker makkelijk aan tafel aanschuiven voor mij er de afgelopen 2 dagen niet meer bij, want hij heeft werk. “Nou is het eindelijk mooi weer, en zit ik hele dagen binnen, te werken!”, hoorde ik hem in de kamer tegen zijn vader zeggen (ik was in de keuken op dat moment), maar zijn stem klonk niet echt alsof hij het heel erg vond, en toen hij de trap op liep zei hij hardop tegen zichzelf: “Maar anders zat ik met mooi weer hele dagen binnen te gamen, dus eigelijk maakt het niet zoveel uit.”
Na het eten is het quilttijd, en of dit nou thuis is of op de bee, de avond is voor ontspanning, maar wel met wapperende handjes; kijk, hier begon ik maandag aan op de ene bee, werkte er dinsdagavond aan op de volgende bee, en vanmorgen afgemaakt op weer een andere bee, het leven is goed.
Of ik kan voor het slapen gaan manlief dit laten zien,
het gaat zo lekker, maar meer dan 4 blokjes op een avond quilten lukt me niet, dus of het klaarkomt deze week… ik weet het niet. Ik ben in ieder geval op de helft. Nee, ik teken op het middenrondje na niks van de krans af, was het wel van plan, maar besloot dat ik gewoon maar beter mijn best moet doen om het regelmatiger te krijgen. Foto is gemaakt met de avondzon strelend langs de quilt, die is ook verliefd hierop.
Gisteravond op de bee in Heerle bij Janny was het een gezellige drukte, Janny was bezig alle vlinders van voelsprieten te voorzien, Tilly showde haar blackwork (uitgerekend nu had ik mijn digi niet bij me 🙁 ), met werkelijk prachtig borduurwerk, en met de namen van al haar kleinkinderen in de rand
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=28Z5U_g9sVM]
Miranda trakteerde op heerlijke zelfgebakken cupcakes met een topping van roomkaas met citroen en suiker, en bij het volgende bakje thee kwam Bianca langs met zelf gemaakte .. tja hoe zou ik het noemen, snoepblokken, in Amerika zouden ze het candybars noemen, denk ik. Denk aan Snikkers, maar dan zonder chocoladejasje en noten en met knispers er in.
De vullingen sprongen bijna uit mijn kiezen bij de geur alleen al, maar crimineel lekker, niet normaal! Recept voor een kleine portie (ik denk voor een stuk of 10 stukjes) :
1 eetlepel melk opwarmen, hierin 200 gram caramel (Lonka fudge) al roerend smelten
pan van het vuur.
3 Eetlepels pindakaas hier door roeren.
En ten slotte Cornflakes 2,5 kopje erdoor heen roeren
In een vierkant blik storten (ongeveer 2 cm dikke laag) en op laten stijven. En dan in blokjes snijden.
Ik denk dat ik morgen maar op de fiets naar Tilburg ga, om al die kalorien kwijt te raken, een auto zoals de Flinstones hadden zou ook wel schelen, het was niet voor niets dat Wilma en Betty zo graatmager waren! Yabba daba doo!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=2PPf3aaZmUw]
Pretty please?
Zopje zat donderdag tegen de avond met een smekend snoetje op de armleuning van mijn luie stoel, eindelijk was ‘de schoot’ weer thuis, en lag er zo’n gek roze geval op, dus of ik het alsjeblieft weg wilde halen, zodat hij er zich kon vlijen. Nou vooruit dan maar. Veel tijd om te genieten had hij niet, want ik wilde de buitenste randen van de quilttop afmaken, woensdag leken 2 banen mij al voldoende, gewoon om de lengte te maken,
maar toen ging iedereen zich ermee bemoeien kreeg ik op Facebook reacties van “waarom niet helemaal rondom deze stroken?”, en omdat ik niet wilde zeggen “vanwege pure luiheid, ik wil snel klaar zijn”, besloot ik toch maar om weer te gaan snijden en naaien. Oké, het duurt wel wat langer, maar dan heb je ook wel wat.
Donderdag overdag was het er niet van gekomen wegens een werkbezoek aan Tilburg, en om precies te zijn deze winkel, en kijk eens wie er ook even langs kwam? Aah gezellig, Ingrid’s zwoele stem vulde al gauw de keuken, jammer dat Brechje er niet bij was. Ik was mijn fototoestel vergeten mee te nemen en dan is het met binnenfoto’s behelpen met m’n mobieltje.
Bij thuiskomst kon ik lekker aanschuiven aan tafel, zoon had gekookt, en daarna de andere 2 banen genaaid, en zo lag het er bij toen ik naar bed ging:
Vandaag nog een dagje Tilburg, waarbij het goed toeven was
en bij thuiskomst, nadat manlief had gekookt pizza had laten bezorgen, ging ik weer verder met naaien, ooh het ging zo lekker en ik ben zo blij, want zie hoe mooi strak en glad hij ligt:
we hingen allemaal kwijlend over de balustrade naar beneden te kijken, zo mooi! En nu weet ik dus niet welke quilt ik eerst ga doorquilten, deze, of de Double Wedding Ring… wat een dilemma. Ik wil in de lichte driehoeken aan de buitenrand met donker garen gaan doorquilten, zodat het niet meer zo licht is, alleen hoe, dat is nog even een groot vraagteken.
Mooie rare dagen
En vooral verwarrende dagen, omdat ik vanmorgen helemaal niet meer wist wat voor dag het was. Ja, een natte dag, maar dan…. Het begon best nog wel logisch en helder, de 23e vroeg uit de veren om naar de quilttentoonstelling van de Diamond Patchers te gaan in Terneuzen, ‘k had er geweldig veel zin in en het strakke plan was dat ik klokslag 10 uur er zou zijn. Maar ja, als je dan bij het afrekenen van de benzine er achter komt dat je pinpas niet op de plek zit waar hij hoort te zitten, namelijk in mijn tas, en ik gelukkig van de dame achter de kassa even snel er om mocht rijden, dan loop je zo 20 minuten achter op schema, minstens…. zoon had een dag eerder nog even mijn pinpas geleend om boodschappen te doen, zodat ik kon doorwerken aan de quilttop, dus eigenlijk moet ik niet zeuren.
De tentoonstelling was top, voor elk wat wils, voor de “Ik-doe-alles-met-t-handje-want-zo-hoort-het” quilters
tot “Als-er-maar-een-lappie-en-draadje-in-zit” quilters
en alles wat daar tussen zit. Onderstaande werkjes zijn van mijn moeder, die ze zo allemaal had kunnen verkopen, zoveel vraag was er naar! Haar Girl’s Day Out quilt was ook geliefd, er was iemand die er zowaar 150 euro voor bood. Haha, keep on dreaming!
Ik heb GENOTEN en lekker gekletst met bekende dames, want behalve dat mijn moeder bij de Dow Quilters zit, en enkele quiltsters aldaar mij kennen van mijn weblog, heb ik er ook een keer voor een volle zaal een weave-it workshop gegeven,
voor zowel de hand als machinaal, haha, dat was aanpoten, maar wel heel leuk, en helemaal nu ik enkele affe quiltjes hiervan terug zag. De winkels de Parel
en Leur waren er ook, Monique (van Leur) stond nog helemaal bij te komen van de stress, ze was verkeerd gereden dankzij een niet werkende TomTom en een fout adres op haar printje, en pas na een royaal uur (ik meen 1,5 uur) rondjes rijden had ze gebeld met de hulproep dat ze ’t niet kon vinden. Ze was blij verrast met de ‘affe’ top (ik ga er toch rondom nog een rand aan maken, dankzij de donatie van Leur van nog een stofpakketje)
die een mooie hangplek kreeg over het hoge ronde tafeltje achter haar kraam, met stofpakketjes er op voor de duidelijkheid. De Diamond Patchers stonden ook met een grote kraam, opbrengst ging naar het goede doel, het Steunpunt Terneuzen. Mijn moeder had heel veel zijde sjaaltjes geverfd, stonden vooraan in een mandje,
en die waren de eerste dag al uitverkocht, ze gingen als zoete broodjes over de toonbank; ik zag hier en daar dames er mee rond hun nek lopen, leuk was dat. Ze verkochten ook scraps in een grote mand – die ik op tafel mocht leegkiepen om ze beter te kunnen bekijken-,
10 lapjes voor een euro, en deze scraps waren soms snippertjes van 5×5 cm, of gewoon fat eights, al dan niet met een hapje er uit. Achter op de tafel lagen keurig opgevouwen lappen stof, lastig om het formaat te schatten, maar voor ongeveer 7 euro per meter (zo bleek achteraf) was het toch mooi meegenomen. Ik had mazzel, de groene lap die ik pakte mocht ik ook hebben voor 7 euro, (ik heb getuigen die me hoorde vragen of dit toch wel klopte, 7 euro voor de hele lap), thuis gekomen bleek het om 4 meter te gaan! De dag erop waren de lappen wat eerlijker geprijsd. Ik ben heel blij met deze pracht van een lap, die dienst gaat doen als achtergrondstof, of als achterkant, wie weet; dit is mijn buit.
Morgen show ik alle foto’s van de tentoongestelde quilts m.b.v. de slideshows van Youtube
Thuisgekomen was het echt even bijkomen onder een quiltje, waar een mugrug toch groots in kan zijn, perfect om de nageltjes van Zopje tegen te houden
en een paar uur later onder een grotere quilt
De dag erop was zoon jarig, 21 is hij geworden, en we vierden het met z’n allen met zelfgebakken slagroomtaart, cadeautjes horen er ook bij,
en ’s avonds sushi eten in Breda, alleen zonder mij, want ik lag al vanaf de avond tevoren behoorlijk beroerd te wezen op bed, de virus van de jongste (woensdagavond/donderdag ziek) had ik nu te pakken, alleen duurde het bij mij wat langer dan een volle dag om er vanaf te komen, ik begon me pas zondagmiddag weer een beetje mens te voelen. Gelukkig maar, want toen kwamen mijn ouders op verjaarsvisite, en mocht de uur eerder uit de oven gekomen appeltaart met pecannoten en restant slagroomtaart ons goed smaken
eigenlijk zouden mijn ouders zaterdag zijn gekomen, maar uitgesteld vanwege zieke Shirley, het is toch wat. Maar geen meelij hoor, ik val zo als een blok in slaap en hoop morgen de rest van de appeltaart met de meisjes van de bee op te kunnen smikkelen 🙂
En wie nu een autoritje niet schuwt kan zich komende week vergapen aan mooie quilts in de grote kerk van Groede, alwaar quiltwinkel de Parel haar eerste tentoonstelling houdt. Je kan met de fiets met het pontje Vlissingen-Breskens (spreek het uit als Bresjes) ook over, en dan is het een leuke fietstocht van ruim een kwartier. Je kan uiteraard ook de bus nemen vanaf de pont, maar dan mag de fiets denk ik niet mee.
Het blijft trekken
Iets nieuws maken trekt momenteel harder aan me dan een ‘oudje’ afmaken; toen ik vorige week een mooie lap ‘commerciële stof’ van mijn moeder kreeg, zag ik gelijk dat het perfect bij een vorig jaar voor mijn verjaardag uitgekozen pakketje 15x15tjes (van de “Marblehead” Paintbrush Studio serie) zou passen. Even probeerde ik nog of een andere serie er ook bij zou kunnen, om de top wat groter te krijgen, maar dat zou teveel geschreeuw om aandacht zijn geweest, en al die herrie op bed, dat slaapt vast niet lekker. Dus hield ik het bij die ene serie, geholpen door de lapje van mijn moeder en een andere lichte lap van deze serie waarvan ik ook royaal had ingekocht, want lichte stof komt altijd wel van pas. Het plan is nog altijd dat ik een top maak die achter de andere scrapquilttop kan komen, zodat je een quilt heb met 2 mooie kanten.
Voor het avondeten had ik alles al gesneden,
en na het avondeten begon ik met naaien en strijken, onderbroken door gezamenlijk kijken naar de serie Game of Thrones op HBO. De stof die ik van mijn moeder heb gekregen is gebruikt als cornerstones
zo zag het er uit toen ik gisteravond om 11 uur stopte, de blokken liggen nog los tegen elkaar aan (ik ben wel snel, maar niet zo snel) ik moet nog wat schuiven met kleuren, want de grijze onderaan hadden eigenlijk bovenaan gemoeten, maar het plafond was bereikt. De 15×15 lapjes zijn op, ojee, dus dit is het , en dan recht afsnijden, een lichte rand rondom, en met een border er omheen…. of ga ik nog even een pakketje scoren, en hiervan een soort dambord maar dan 2 rijen breed border rond maken? Ik kan voor het scoren wachten tot eind van de week, want dan is de tentoonstelling van de Diamond Patchers in Terneuzen, 23 t/m 25 Mei, Vliegende Vaart 10, Terneuzen, dit ligt aan de rand van de stad, niet ver van het ziekenhuis vandaan. Quiltwinkel de Parel uit Groede én Quiltshop Leur staan hier dan, en de tentoonstelling is echt de moeite waard! Mijn moeder hangt er ook met heel veel quiltjes en quilts.
Vanmorgen ben ik voor het bevolkingsonderzoek naar de stad gegaan om even met beide borsten in de tietenpletter te hangen, een event waar ik me altijd op verheug, maar niet heus. Elke keer is er weer iets nieuws, vorige keer was het de verbetering aan de klemplaat die na de foto automatisch los schoot, zodat je niet draaierig van de pijn hangend aan een borst moest wachten tot de fotografe bij je was en de knop handmatig los draaide. Deze keer moest de okselpartij ook op de foto, en dus moest schouder laag, torso iets gedraaid, nee andere kant op, buik in, borst vooruit, stukje naar rechts, kin omhoog en hoofd opzij, arm vooruit stekend en met andere hand mijn vrije borst even opzij trekken, en dan werd de tiet met omringend weefsel geplet, waarbij mijn mond automatisch open getrokken werd en mijn oorlel mijn sleutelbeen raakte, en bij dit alles vooral even stil blijven staan. En dit 4 keer, nee, ik heb geen 4 borsten, maar ze moesten per stuk van 2 kanten geplet belicht worden. Mijn commentaar bezorgde de fotografe bijna de slappe lach, het leek wel fitness op microgebied, wat verzinnen ze de volgende keer, dat de klieren in de hals er op moeten komen? Voor mijn gevoel was dat deze keer al bijna gelukt.