Categoriearchief: Recepten

Smullen en zwemmen

Binnenkort zal ik weer eens een langevingertaart (Irish coffee taart) maken, met Irish coffee en advocaat, dit is een beproefd recept van zeker al twintig jaar. Het recept hieronder heb ik vijftien jaar geleden opgeschreven en wel heel apart beschreven. Toen ik het later maakte dopte in de lange vingers gewoon in de vloeistof, terwijl ik ze in dit recept ermee besprenkelde. Maar het is een overheerlijk recept, dus gewoon weer eens maken

Irish Coffee taart
1) 3 pakken lange vingers
2) 2 theelepels oploskoffie
3) 10 eetlepels advocaat
4) halve liter slagroom
5) 4 eetlepels Irish Coffee concentraat
6) 2 zakjes vanille suiker
7) 2 eetlepels suiker
8) 4 eetlepels water
9) chocoladevlokken
A) meng 2, 5,en 8 bijeen
b) de helft van 1 over de bodem verspreiden (springvorm 26 cm doorsnee) helft van A over B besprenkelen
C) 4, 6 en 7 stijfkloppen
D) 3 door C mengen
B en D herhalen
Chocoladevlokken er over heen strooien4 uur laten opstijven.Tip: maak extra en gebruik ipv springbodem de plastik bakjes van de lange vinger verpakkingen om de taart te maken. Vries nu de bakjes in. Wil je taart bij de koffie, haal een bakje met taart half uur voor serveren uit de diepvries, snijd deze in bevroren toestand aan, snijd hierbij de verpakking mee! Taartstukken eruit halen en op schoteltjes doen, verpakking aflikken en weggooien

Maandag moest ik met Jon naar de dierenarts, hier loopt hij nietsvermoedend met me mee nadat ik de container aan de straat had gezet

De blauwe druifjes en anemonen komen op tussen het Euonymus heggetje, en de roze blaadjes van de nu uitgebloeide Japanse kers maken het plaatje af

Jon was zich tijdens het afbouwen van de prednison weer verder kaal aan het likken en krabben, en aangezien het nu niet van de vlooien allergie meer kon zijn na het ontvlooien dacht ik dat het nu een reactie op de vlooiendruppeltjes was.

Femke hielp ons deze keer, Stijn was met vakantie, en ze had eigenlijk al aan het verhaal wat Stijn over het overlijden van mijn lief had genoteerd in Jon’s dossier al genoeg info, dit was van pure stress, niet alleen het missen van zijn baasje maar ook het voelen van mijn verdriet. “Dieren kunnen heel gevoelig zijn.” Ze adviseerde de stekker van Feliway die dezelfde geur afgeeft als een moederpoes om de jonkies op hun gemak te stellen. Voor de mens doet het niks, helaas, zei ze toen ze zag dat ik volschoot, en ze vertelde over het jarenlange rouwproces van haar moeder na het overlijden van haar vader. “Het is zwemmen of verzuipen, had ze gezegd.”, en ze wenste me heel veel sterkte met het zwemmen.

Gelukkig had ik nog een verpakking en stekker van Feliway, en ook een ruimtespray die ik boven de slaappplaatsen van Jon verstuifte, en nu al na drie dagen zie ik verbetering; er liggen geen plukken haar op de grond en hij is veel rustiger.

Ik heb ter afleiding en gewoon omdat het moet weer in de tuin gewerkt, de graskanten zijn aangepakt,

Geen elektrisch gereedschap

Met Fay als toezichthouder, afgeleid door het geluid van een vogeltje even buiten functie terwijl ik verder ga met het kanten knippen en onkruid van tussen de stenen trekken

En omdat ik toch lekker bezig was maakte ik het achterste terras helemaal schoon; dat ziet er al zo mooi uit na het invegen van het zand

De magnolia op de laatste beentjes van de bloei, ik had het gras net gemaaid/gestofzuigd, een paar vlagen wind en hoppa, niks meer van het strakke gras/mos veld meer te zien. Dus ook niet dat de graskanten hier nog niet zijn gedaan, dat is een klusje voor de volgende keer. Nadat ik heb geverticuteerd , nog zo’n klus om zweet van in je bilnaad te krijgen.

Het Kaukasische vergeet-me-nietje komt heel mooi op, deze foto was van vrijdag en ik zag daarnet al bloemstengels opkomen.

En op een week tijd is de Viburnum van dit

Naar dit gegaan

En de geur is bedwelmend, zo lekker! Ruik maar

Was het maar zo’n feest hè.

Het muisje van CrabappleHill (website is blijkbaar al uit de lucht) is klaar en geperst

De quilt die er naast hangt hoop ik binnenkort door te quilten, ik begin af en toe iets van quiltkriebels te voelen, maar de puinzooi op mijn naaitafel is een enorme drempel (of excuus) waardoor ik moed voor moet happen om dit eerst te tackelen eer ik aan het quilten kan beginnen.

Het witte stofje van het muisje heb ik dus geverfd met Inktense, net als de tekening. En alles geborduurd met #8 Perle cotton “Eleganza” van Wonderfil. Nee, ik heb nog steeds geen idee wat ik er nu verder mee ga doen 🙄

Ik heb nog wat te vertellen over het bezoek van een klein schatje, en ook nog meer over de tuin.

Wil je niks missen, abonneer je dan op mijn blog, het kost je niets en je krijgt automatisch een melding in je e-mail box als er een nieuw blogje is geplaatst. En geen spam, dat beloof ik. Zoek op mijn blog rechts of helemaal onderaan het blogje en reacties (afhankelijk van je browser of apparaat waarop je leest) naar onderstaande afbeelding. Dus niet op dit plaatje klikken.

Zoveel

Zaterdag kwamen Tim en Sophietje op bezoek, Yvonne was er niet bij, ze was met haar moeder met een uitje van werk naar een kerstmarkt. Sophie zag bij binnenkomst al de cadeautjes op tafel liggen die Sinterklaas voor haar had gebracht, en ze kon niet wachten met uitpakken. Duplo, een houten puzzel, een trek krokodil van de Hema (die vond ze later op de dag toch wel erg eng en mocht absoluut niet in het poppenbedje slapen) en een mooie kleurboek.

En als klapper op de vuurpijl aten we poffertjes, hier wacht ze geduldig af tot ze klaar zijn

Ze kletst er al heerlijk op los, soms hebben we vertaling nodig, het quiltje van het poppenbedje noemt ze bv bekertje 🤭 (dekentje). Thuis heeft ze nu ook een poppenbedje met een bijgeleverd dun lapje als dekentje en kussentje, dat kan toch niet? Dus heb ik op verzoek een matrasje en een kussentje gemaakt, het 32×38 cm klein quiltje zit al in de planning (keuzestress). Gelukkig kan ze het quiltje van haar poppenwagentje gebruiken.

Zo leuk om te maken. Net als het iets grotere kleuterquiltje, Sherlock inspecteerde even of ik nu wel goed op had gelet,

voordat ik alles aan elkaar naaide

Ik wil toch de diagonale lijnen door laten lopen, en ben nu aan de HST begonnen, hier heb ik er al een setje rode af, ja, van die losse links boven en die rechtse liggen verkeerd om, en ik zie nu ook in het vastgenaaide deel nog een verkeerd om liggen 🫣

dat krijg je als de inspecteur een dutje doet

Verder heb ik vorige week nog lekkere scones gebakken

En wilde ik een Christmas cake maken volgens het recept van Marion’s world , maar kon nergens mixed peel vinden, dus dan maar zelf maken volgens het recept van This Old Cook
Ik wilde een scheutje Limoncello er in gieten, maar de fles was toch al bijna leeg en toen werd het een cup, en dan een halve cup water erbij ~~voor de vorm~~ om tot 1,5 cup te komen 🤭

En na het pruttelen, inkoken en uitlekken in een zeef mocht het twee dagen drogen op een bakblik.

De geur was eerlijk en de smaak verrukkelijk 😋 Ik schepte de hoeveelheid voor de cake in het blauwe bakje en wat over was ging in potjes.

Zondag maakte ik de (snelle) Christmas cake, de hoeveelheid vruchten en drank in het beslag maakt dat dit een zware vruchtencake is. Hier is hij klaar om de oven in te gaan,

hij zag er hetzelfde uit toen hij er uit kwam, alleen was de bovenkant donkerder en hard. Geen idee of dat harde zo hoort, misschien heb ik hem iets te warm of te lang gebakken? Nou ja, de korst kan ik er altijd afsnijden. Hij moet nog bedekt worden met een laag icing en marsepein, misschien om de harde kost zachter te maken? Hoe dan ook, we gaan er morgen een stukje van proeven voor het geval dat (dan heb ik nog tijd om een andere te maken of te kopen🙄) ik zal wel een foto maken als hij aangesneden wordt. Hij ruikt in ieder geval zalig, het hele huis rook er naar.
Jon en Sherlock wachten geduldig af, geen idee waarop, want toen ik de deur opende bleven ze gewoon zitten.

Fay begint weer wat meer te durven, zoals dichter bij mij zitten om aaitjes te halen, maar net voordat ze op mijn schoot wilde stappen, hoorde ze Jon de kamer binnen lopen, hè verdorie

De oplettende lezer ziet dat mijn stoel van plaats is gewisseld met die van manlief, zijn nieuwe relax-sta-op stoel had meer ruimte nodig om in standje liggen te kunnen zonder door het raam te gaan. Wel zo fijn dus.

Moederdag

De box stond al klaar voordat de kinderen met aanhang kwamen, en Jon hield het plekje voor Sophie warm (het bovenste dekje is voor de katten en gaat er uit als Sophie er in gaat). En toen ik deze foto zag, wist ik gelijk waar die ene quilt was gebleven, haha

Wat een schatje
90e599af-e9e9-401f-9cbc-cd55ad4921d4
Er waren bloemen

Een mooie bloeier in een hanging basket

en zalige taarten (van de HEMA)

Ik had voor het avondeten pulled pork gemaakt in de slowcooker, het vlees (1 kg procureur, volgende keer meer maken voor 7 man, wat over is kan goed ingevroren worden) had ik met kruiden gemarineerd volgens dit recept van de bbq helden. Let op, het is wel een pittige kruidenmix, ik heb 3/4 van de Chili poeder genomen en vond het nog vrij pittig, maar goed, ik ben niet veel gewend.
’sMorgens vroeg maakte ik een koolsalade, beter is het om dit 24 uur tevoren te maken:
Meng een zakje fijngesneden witte kool, zakje fijngesneden wortel, in halve ringen gesneden rode ui, appel in hele kleine blokjes, (bij appelallergie deze een halve minuut in de magnetron verhitten), scheutje azijn, zout, peper en mayonaise in een afsluitbare bak en zet het in de koelkast tot gebruik. Ik had eerst de mayo weggelaten, dacht dat het met een beetje yoghurt ook zou smaken, maar helaas, vlakkerdevlak van smaak. Gelukkig hadden we voldoende mayo en was de salade een succes, samen met het vlees, sla en plakjes augurk en bbq saus (van Remia, Black Jack the real bbq saus) tussen witte puntjes. Ik mikte er ook nog tomaat tussen, een blijvertje. Foto van een paar jaar geleden met stokbrood, de sla was hier ver te zoeken

C19BE1AA-EC53-4F38-84E7-1222CE9EB6C7
De volgende dag was de koolsalade nog lekkerder en at ik het als lunch tussen twee zelf gebakken (allicht) waldcorn boterhammen met kaas en kersentomaatjes, 😍. En er was nog genoeg over om het ‘s avonds bij de gebakken aardappetjes te eten.

Ellie had voor ons als dessert pavlova gemaakt, ze had de bodem, slagroom en fruit apart meegegeven zodat ik het vlak voor serveren kon opmaken, maar het was al op toen ik me bedacht dat ik er geen foto van had gemaakt, hij was superlekker met vers fruit, de passion fruit maakte het echt af. Wat een lieve vriendin 😘
‘s Avonds speelden we nog een leuk bordspel, Jon was uiteraard gelijk van de partij

Het was een heerlijke dag met de liefste mensen van de hele wereld om me heen 🥰

Klusje geklaard en recept

Waar ik dacht ruim een uur zoet mee te zijn, was ik in een half uurtje klaar mee 😁 ; met een handzaag ging ik de dikke Viburnum takken te lijf die vorig jaar waren blijven staan,
5028FF63-5E0A-4894-A555-D4F24606D2A8
En de takken die vol bloemen en bloemknoppen zaten heb ik in het water gezet, eentje onder de magnolia
EC4B02D8-CC7E-4BEA-BCD3-F08CCCD6298F
En eentje onder de trompetstruik, en de volgende dag zag ik er al insekten op landen.
FF58ADB7-8A3B-4D0B-A689-B4C72A15BD25
Ik heb nog wat geborduurd aan de stitcheries van CrabappleHill, maar loop nu twee blokjes achter
A973E29C-1066-45E0-AE74-E5CF47C5389D
Zondag wilden we even kijken bij Suzanne die dit carnavalsweekend werkte in een café, maar helaas kon manlief niet uitstappen vanwege een beginnende epileptisch insult, dus raceden we naar de SEH, bibberend en in lichte paniek achter het stuur, want welke kant was ook alweer de snelste weg? Gelukkig was manlief bij zijn positieven en wees me de goede kant op, waarbij ik ook nog een afslag bij een rotonde via de verkeerde kant van de vluchtheuvel nam, gelukkig kwam er geen verkeer aan. Onderweg 112 bellend en de neusspray klaarmakend (dopje er af bij de ene stoplicht, spray dopje er op bij de volgende; deze moest als het insult na twee minuten niet stopte gegeven worden, maar toen waren we al vlakbij het ziekenhuis en vergat ik het te geven. Na bloedafname, een onderzoek en telefonisch consult met dienstdoende neuroloog kreeg manlief anti-epileptica via een infuus, en nadat geconstateerd werd dat hij weer ferm op beide benen kon staan, mochten we weer naar huis. Opgelucht dat het geen full-blown insult was als drie weken geleden, de medicijnen die hij slikte deden dus hun werk. Het was me een middagje wel. (Even Sophietje showen, foto van vanmorgen)

BCED6E82-2AB4-4BB8-9C11-D6E424B18481
Nog vol adrenaline maakte ik bij thuiskomst gelijk een super lekkere maaltijd klaar, tagliatelle met verse spinazie: hier het recept voor 3 personen. Als je alles tevoren hebt gesneden en de kaas al geraspt is, kan de spinaziesaus binnen 15 minuten klaar zijn, dus kan je met het koken van de pasta hiermee rekening houden.

# Kook zes nestjes tagliatelle (of bami) of voor drie grote eters 9 nestjes volgens aanwijzingen en spoel het kort af met koud water als de pasta eerder klaar is dan de rest om doorgaren te voorkomen.

# 1 gesnipperde ui (+- 100 gram) en 1 teentje fijngesneden knoflook op middelhete warmtebron (inductie plaat op 7) 5 minuten glazig aanfruiten in 1 el olijfolie in een grote wok.
# 400gr gewassen uitgelekte spinazie toevoegen en met deksel erop goed laten slinken in een minuut of vier. Je kan de spinazie nadat het geslonken is eventueel met de keukenschaar kleiner maken. Uiteraard kan diepvries spinazie ook, de kleine blokjes ontdooien snel in de wok, en anders even in de magnetron.
# 1/2 tl dille en ongeveer 100 gr paturain of kook-Boursin met knoflook en 100 ml kookroom erbij doen en een minuut al roerend laten pruttelen zonder deksel op de wok.
# zout en peper toevoegen naar smaak
# Snijd 250 gr verse zalm in blokjes van 2x 2cm en gooi ze er op het laatst bij, ze hoeven maar een minuutje of twee te garen.
Gooi de pasta er bij, laat het kort meeverwarmen zonder te koken.
Even kaas raspen of het zakje open knippen 😆, pasta opscheppen en smullen maar 😘

Smullen

Donderdag maakte ik gelijk na de lunch scones, ik ging die middag naar Ellie en er gaat niets boven verse scones bij de thee. Het deeg was iets natter dan normaal, beetje meer bloem er op en door (voorzichtig, want scones deeg mag je niet kneden) en toen was het uitsteken van de rondjes wel te doen. En ook al zagen ze er niet perfect uit, 050D90B9-B3F5-474C-A43E-A9ABC9B8A9BC
ze roken en smaakten zalig, en heerlijk luchtig zoals we ze gewend zijn 👌 Ik gebruik het recept van een way-back-when quiltvriendin Joan, die vrijdag bij Koffietijd te zien was, waar ze niet alleen liet zien hoe je scones maakt, maar ook haar andere bakery producten promote. Hier op het kanaal van Coffeelicious zie je in een kort filmpje nogmaals hoe je ze maakt, maar dan zonder het onrustige geklets van presentatrice en mede kok, het leek wel of ze hun pilletjes waren vergeten in te nemen, zo druk, poeh je zou ze ‘s morgens maar op de koffie krijgen, na afloop ben je toch keikapot.
We hebben er heerlijk van gesmikkeld, ik liet de scones en clotted cream bij Ellie toen ik naar huis ging, want ik ken mezelf.

Volgens mij willen er twee naar binnen

F6ABDA68-7A3C-489F-B29B-7D7E3B4074B9
Jaja, ik kom er aan
FE3F03D8-F33F-4D33-AC01-7E7B8355CE34
En dan is het raam open en wat denk je? Geen haast, Puk blokkeert de ingang. “Ruik ik daar iets lekkers?” Uiteindelijk duwde Jon Puk opzij en sprong naar binnen, al dat getreuzel, daar had hij geen zin in. Eten, daar was het hem om te doen, en daarna via de voordeur weer naar buiten. Toen ik even later nog snel het gras maaide voordat ik naar Ellie ging (want het zou die avond gaan regenen) kwamen de katten kijken en renden achter het bewegende verlengsnoer aan, denkend dat het een slang was zeker.
40FFA3B3-9978-4033-AE87-18B837ADBEC1
Puk begint eraan te wennen aan dat ik hem af en toe oppak, hij verzet zich er niet tegen, en gebruikt geen nagels, maar dat hij zijn staart tussen zijn achterpoten door tegen zijn buik drukt zegt genoeg. Ik kan hem nu tegen mijn borst aandrukkend vasthouden, een zoen op zijn kopje geven, even aaien over zijn wangetjes en onder zijn kin, en als ik hem dan rustig op de grond zet blijf ik hem vasthouden en aaien tot hij ontspant, en als ik hem dán loslaat, heeft hij niet meer de neiging om buiten handbereik te komen. In het begin dat ik hem oppakte was hij heel bang als mijn hoofd zo dichtbij kwam, ik ben ook best wel een beetje eng 🤣 of zou het door mijn bril komen?

Puk is een echte binnenkat, hij wilt een paar keer per dag heel even naar buiten voor een sanitaire stop en om een frisse neus te halen, maar ligt de rest van de dag het liefst op de poef bij het raam, of als hij denkt dat er wat te halen valt op de poef tussen manlief en mij. Als hij in beweging komt maakt hij heel vaak een kirrend geluid, een echte kletsmajoor.

Fay ligt het liefst de hele dag buiten op het bankje of op de stoel er naast, met Sherlock in de buurt om haar gezelschap te houden, en pas als het donker begint te worden behaagt het madam om binnen te komen. Buiten kan ik ze niet aaien, maar eenmaal binnen kan ze er geen genoeg van krijgen als ze op mijn schoot ligt.
Jon heeft weer het kussen op de grond in de hoek naast de bank herontdekt als fijne slaapplek, en af en toe mijn schoot als die vrij is, lekker warm en zo gezellig. Hij kan plotseling de kolder in zijn kop krijgen en als een halve zool achter speeltjes aanrennen, gekke bokkensprongen makend. Om even later met een bek vol knuffel heel luid te gaan joelen alsof hij een vette prooi heeft gevangen en deze wilt laten zien. Jon kon het gisteravond weer niet laten Fay op te jagen, maar geen gegil of geblaas, dus misschien valt het nog wel mee en wilt hij alleen zijn positie laten weten, nu Puk groter wordt.

Sherlock stond gistermiddag puitnat voor de schuifpui, manlief liet hem binnen en een spoor van natte voetstapjes trok door de woonkamer naar de keuken, Puk scharde lekker tegen Sherlock aan tijdens het lopen en eten, en voelde even later toen hij naast me op de poef plaats nam ook nat. Sherlock wilde ondanks de miezerregen weer naar buiten en ging gelijk naast Fay liggen op het bankje, eerst kopjes geven en aandacht vragen, en even later gingen ze mekaar wassen, zo lief.

Vlak voor het slapen gaan was Puk bij Fay op de toren gesprongen om haar te wassen, en na een tijdje waren ze mekaars kopjes aan het likken, kwamen in de knoop met wie waar kon likken, en Puk legde zijn pootje op haar kopje, zo van “En nou even stil liggen”, zodat hij haar oren en zo goed kon wassen. Nou, dat zinde Fay niet, ze wurmde zich los, ging rechtop zitten en keek hem fel aan. Hij begreep de hint en sprong op de grote poef met een “dan niet” zucht, om vandaar uit naar buiten te kijken, regendruppels op de ramen volgen, een verdwaalde slak die omhoog kruipt en een vreemde buurtkat die kijkt of er nog egelvoer ligt om op te peuzelen. Puk is lang niet zo territoriaal als Zipje en Zopje waren, die zouden de arme kat door het raam heen zijn aangevallen.