De box stond al klaar voordat de kinderen met aanhang kwamen, en Jon hield het plekje voor Sophie warm (het bovenste dekje is voor de katten en gaat er uit als Sophie er in gaat). En toen ik deze foto zag, wist ik gelijk waar die ene quilt was gebleven, haha
Wat een schatje
Er waren bloemen
Een mooie bloeier in een hanging basket
en zalige taarten (van de HEMA)
Ik had voor het avondeten pulled pork gemaakt in de slowcooker, het vlees (1 kg procureur, volgende keer meer maken voor 7 man, wat over is kan goed ingevroren worden) had ik met kruiden gemarineerd volgens dit recept van de bbq helden. Let op, het is wel een pittige kruidenmix, ik heb 3/4 van de Chili poeder genomen en vond het nog vrij pittig, maar goed, ik ben niet veel gewend.
’sMorgens vroeg maakte ik een koolsalade, beter is het om dit 24 uur tevoren te maken:
Meng een zakje fijngesneden witte kool, zakje fijngesneden wortel, in halve ringen gesneden rode ui, appel in hele kleine blokjes, (bij appelallergie deze een halve minuut in de magnetron verhitten), scheutje azijn, zout, peper en mayonaise in een afsluitbare bak en zet het in de koelkast tot gebruik. Ik had eerst de mayo weggelaten, dacht dat het met een beetje yoghurt ook zou smaken, maar helaas, vlakkerdevlak van smaak. Gelukkig hadden we voldoende mayo en was de salade een succes, samen met het vlees, sla en plakjes augurk en bbq saus (van Remia, Black Jack the real bbq saus) tussen witte puntjes. Ik mikte er ook nog tomaat tussen, een blijvertje. Foto van een paar jaar geleden met stokbrood, de sla was hier ver te zoeken
De volgende dag was de koolsalade nog lekkerder en at ik het als lunch tussen twee zelf gebakken (allicht) waldcorn boterhammen met kaas en kersentomaatjes, 😍. En er was nog genoeg over om het ‘s avonds bij de gebakken aardappetjes te eten.
Ellie had voor ons als dessert pavlova gemaakt, ze had de bodem, slagroom en fruit apart meegegeven zodat ik het vlak voor serveren kon opmaken, maar het was al op toen ik me bedacht dat ik er geen foto van had gemaakt, hij was superlekker met vers fruit, de passion fruit maakte het echt af. Wat een lieve vriendin 😘
‘s Avonds speelden we nog een leuk bordspel, Jon was uiteraard gelijk van de partij
Het was een heerlijke dag met de liefste mensen van de hele wereld om me heen 🥰
Waar ik dacht ruim een uur zoet mee te zijn, was ik in een half uurtje klaar mee 😁 ; met een handzaag ging ik de dikke Viburnum takken te lijf die vorig jaar waren blijven staan,
En de takken die vol bloemen en bloemknoppen zaten heb ik in het water gezet, eentje onder de magnolia
En eentje onder de trompetstruik, en de volgende dag zag ik er al insekten op landen.
Ik heb nog wat geborduurd aan de stitcheries van CrabappleHill, maar loop nu twee blokjes achter
Zondag wilden we even kijken bij Suzanne die dit carnavalsweekend werkte in een café, maar helaas kon manlief niet uitstappen vanwege een beginnende epileptisch insult, dus raceden we naar de SEH, bibberend en in lichte paniek achter het stuur, want welke kant was ook alweer de snelste weg? Gelukkig was manlief bij zijn positieven en wees me de goede kant op, waarbij ik ook nog een afslag bij een rotonde via de verkeerde kant van de vluchtheuvel nam, gelukkig kwam er geen verkeer aan. Onderweg 112 bellend en de neusspray klaarmakend (dopje er af bij de ene stoplicht, spray dopje er op bij de volgende; deze moest als het insult na twee minuten niet stopte gegeven worden, maar toen waren we al vlakbij het ziekenhuis en vergat ik het te geven. Na bloedafname, een onderzoek en telefonisch consult met dienstdoende neuroloog kreeg manlief anti-epileptica via een infuus, en nadat geconstateerd werd dat hij weer ferm op beide benen kon staan, mochten we weer naar huis. Opgelucht dat het geen full-blown insult was als drie weken geleden, de medicijnen die hij slikte deden dus hun werk. Het was me een middagje wel. (Even Sophietje showen, foto van vanmorgen)
Nog vol adrenaline maakte ik bij thuiskomst gelijk een super lekkere maaltijd klaar, tagliatelle met verse spinazie: hier het recept voor 3 personen. Als je alles tevoren hebt gesneden en de kaas al geraspt is, kan de spinaziesaus binnen 15 minuten klaar zijn, dus kan je met het koken van de pasta hiermee rekening houden.
# Kook zes nestjes tagliatelle (of bami) of voor drie grote eters 9 nestjes volgens aanwijzingen en spoel het kort af met koud water als de pasta eerder klaar is dan de rest om doorgaren te voorkomen.
# 1 gesnipperde ui (+- 100 gram) en 1 teentje fijngesneden knoflook op middelhete warmtebron (inductie plaat op 7) 5 minuten glazig aanfruiten in 1 el olijfolie in een grote wok.
# 400gr gewassen uitgelekte spinazie toevoegen en met deksel erop goed laten slinken in een minuut of vier. Je kan de spinazie nadat het geslonken is eventueel met de keukenschaar kleiner maken. Uiteraard kan diepvries spinazie ook, de kleine blokjes ontdooien snel in de wok, en anders even in de magnetron.
# 1/2 tl dille en ongeveer 100 gr paturain of kook-Boursin met knoflook en 100 ml kookroom erbij doen en een minuut al roerend laten pruttelen zonder deksel op de wok.
# zout en peper toevoegen naar smaak
# Snijd 250 gr verse zalm in blokjes van 2x 2cm en gooi ze er op het laatst bij, ze hoeven maar een minuutje of twee te garen.
Gooi de pasta er bij, laat het kort meeverwarmen zonder te koken.
Even kaas raspen of het zakje open knippen 😆, pasta opscheppen en smullen maar 😘
Donderdag maakte ik gelijk na de lunch scones, ik ging die middag naar Ellie en er gaat niets boven verse scones bij de thee. Het deeg was iets natter dan normaal, beetje meer bloem er op en door (voorzichtig, want scones deeg mag je niet kneden) en toen was het uitsteken van de rondjes wel te doen. En ook al zagen ze er niet perfect uit,
ze roken en smaakten zalig, en heerlijk luchtig zoals we ze gewend zijn 👌 Ik gebruik het recept van een way-back-when quiltvriendin Joan, die vrijdag bij Koffietijd te zien was, waar ze niet alleen liet zien hoe je scones maakt, maar ook haar andere bakery producten promote. Hier op het kanaal van Coffeelicious zie je in een kort filmpje nogmaals hoe je ze maakt, maar dan zonder het onrustige geklets van presentatrice en mede kok, het leek wel of ze hun pilletjes waren vergeten in te nemen, zo druk, poeh je zou ze ‘s morgens maar op de koffie krijgen, na afloop ben je toch keikapot.
We hebben er heerlijk van gesmikkeld, ik liet de scones en clotted cream bij Ellie toen ik naar huis ging, want ik ken mezelf.
Volgens mij willen er twee naar binnen
Jaja, ik kom er aan
En dan is het raam open en wat denk je? Geen haast, Puk blokkeert de ingang. “Ruik ik daar iets lekkers?” Uiteindelijk duwde Jon Puk opzij en sprong naar binnen, al dat getreuzel, daar had hij geen zin in. Eten, daar was het hem om te doen, en daarna via de voordeur weer naar buiten. Toen ik even later nog snel het gras maaide voordat ik naar Ellie ging (want het zou die avond gaan regenen) kwamen de katten kijken en renden achter het bewegende verlengsnoer aan, denkend dat het een slang was zeker.
Puk begint eraan te wennen aan dat ik hem af en toe oppak, hij verzet zich er niet tegen, en gebruikt geen nagels, maar dat hij zijn staart tussen zijn achterpoten door tegen zijn buik drukt zegt genoeg. Ik kan hem nu tegen mijn borst aandrukkend vasthouden, een zoen op zijn kopje geven, even aaien over zijn wangetjes en onder zijn kin, en als ik hem dan rustig op de grond zet blijf ik hem vasthouden en aaien tot hij ontspant, en als ik hem dán loslaat, heeft hij niet meer de neiging om buiten handbereik te komen. In het begin dat ik hem oppakte was hij heel bang als mijn hoofd zo dichtbij kwam, ik ben ook best wel een beetje eng 🤣 of zou het door mijn bril komen?
Puk is een echte binnenkat, hij wilt een paar keer per dag heel even naar buiten voor een sanitaire stop en om een frisse neus te halen, maar ligt de rest van de dag het liefst op de poef bij het raam, of als hij denkt dat er wat te halen valt op de poef tussen manlief en mij. Als hij in beweging komt maakt hij heel vaak een kirrend geluid, een echte kletsmajoor.
Fay ligt het liefst de hele dag buiten op het bankje of op de stoel er naast, met Sherlock in de buurt om haar gezelschap te houden, en pas als het donker begint te worden behaagt het madam om binnen te komen. Buiten kan ik ze niet aaien, maar eenmaal binnen kan ze er geen genoeg van krijgen als ze op mijn schoot ligt.
Jon heeft weer het kussen op de grond in de hoek naast de bank herontdekt als fijne slaapplek, en af en toe mijn schoot als die vrij is, lekker warm en zo gezellig. Hij kan plotseling de kolder in zijn kop krijgen en als een halve zool achter speeltjes aanrennen, gekke bokkensprongen makend. Om even later met een bek vol knuffel heel luid te gaan joelen alsof hij een vette prooi heeft gevangen en deze wilt laten zien. Jon kon het gisteravond weer niet laten Fay op te jagen, maar geen gegil of geblaas, dus misschien valt het nog wel mee en wilt hij alleen zijn positie laten weten, nu Puk groter wordt.
Sherlock stond gistermiddag puitnat voor de schuifpui, manlief liet hem binnen en een spoor van natte voetstapjes trok door de woonkamer naar de keuken, Puk scharde lekker tegen Sherlock aan tijdens het lopen en eten, en voelde even later toen hij naast me op de poef plaats nam ook nat. Sherlock wilde ondanks de miezerregen weer naar buiten en ging gelijk naast Fay liggen op het bankje, eerst kopjes geven en aandacht vragen, en even later gingen ze mekaar wassen, zo lief.
Vlak voor het slapen gaan was Puk bij Fay op de toren gesprongen om haar te wassen, en na een tijdje waren ze mekaars kopjes aan het likken, kwamen in de knoop met wie waar kon likken, en Puk legde zijn pootje op haar kopje, zo van “En nou even stil liggen”, zodat hij haar oren en zo goed kon wassen. Nou, dat zinde Fay niet, ze wurmde zich los, ging rechtop zitten en keek hem fel aan. Hij begreep de hint en sprong op de grote poef met een “dan niet” zucht, om vandaar uit naar buiten te kijken, regendruppels op de ramen volgen, een verdwaalde slak die omhoog kruipt en een vreemde buurtkat die kijkt of er nog egelvoer ligt om op te peuzelen. Puk is lang niet zo territoriaal als Zipje en Zopje waren, die zouden de arme kat door het raam heen zijn aangevallen.
‘s Morgens vroeg springt Fay op ons bed als ik me na het douchen aankleed, ze is heel kroelerig, geeft kopjes tegen de hand van manlief, en komt dan ook bij mij bedelen om aaitjes. Puk ligt de laatste tijd op een van de traptreden naar de bovenste verdieping en komt pas in actie als hij me naar beneden ziet gaan. Ze wachten op de onderste traptreden terwijl ik Jon en Sherlock vrijlaat uit de garage. Een gekir en neusjes tegen elkaar en dan gaan ze achter elkaar aan naar de keuken en staan ongeduldig te wachten tot ik de deur naar de kamer open. Ze rennen achter me aan naar de schuifpui, en als ik deze open doe hebben ze opeens geen haast meer. Genietend van de luchtjes buiten lopen ze gezamenlijk rustig over het gras, hapje hier, snuifje daar, een slok uit de vijver nemen, en dan onder de heg door even op de oprit van de achterburen kijken om vervolgens weer terug de tuin in te duiken. Ze voelen zich hier veilig
Daar krijg je dorst van hè Fay
Oooh kijk, de Viburnum is na de grote snoeibeurt opeens flink aan het uitlopen
De trompetbloeier bloeit
En de roosjes doen het ook goed
Uh zie ik dat nou goed? Nog meer bloemen in de magnolia? Joepie 🎉
Het ochtendlicht komt langs het zijraam naar binnenin het lijkt net of de paars bladerige plantjes licht geven
Lieve bloempjes aan een andere door Evelien opgekweekt stekje die ik op Moederdag van haar kreeg.
De postbode brengt ‘s middags een dikke enveloppe van een quiltvriendin, onderzetters passend bij de Great Barrier Reef mandala, voor mijn verjaardag, zo lief 🥹 Ze zijn 3-D, de vissen bewegen als je vanaf verschillen kanten bekijk.
Tijd om het bloesje dat ik eergisteren had geknipt af te maken, het ging mooi uit het restje stof van de jurk, Jon ligt al in de startblokken, kom maar op met dat lapje
Hij was zo hebberig dat ik het vastspelden op schoot moest doen; ik heb hetzelfde patroon gebruikt als de jurk, maar dan korter, duh.
Schooltijd is uit, Jon kijkt of de kinderen veilig de straat oversteken
Poeh, vermoeiend hoor
Het bloesje kwam gistermiddag op twee mouwzoompjes na af, deze zal ik zo doen. En dan kan ik koekjes bakken, het deeg heb ik gisteravond al gemaakt, het is dit recept Ik denk dat ik een deel van de uitgestoken koekjes rauw in de diepvries stop, eens kijken hoe dit gaat als ik ze over een week of twee dan bak. Ik schrijf dan wel met stift op het doosje hoe lang en hoe heet ik ze moet bakken. Ik vind koekjes bakken leuk, maar bij veel recepten moet je het deeg een uurtje laten opstijven in de koelkast, en daar heb ik niet altijd het geduld of de tijd voor.
Er staan heel veel koekjesrecepten op hun website (blog), ook gluten-free en vegan. De deegrollen heb ik al een tijdje in huis, hier gekocht toen Rusland Oekraïne aanviel, door ze hier te kopen steun je de Oekraïense soldaten. Ze zijn zo mooi, ook om als cadeau te geven, ze worden pas gemaakt na bestellen, en een week later had ik ze in huis.
Gisteravond gingen we na het eten buiten zitten, lekker op het terras met het zonnescherm nog uit, foto hieronder is genomen toen het scherm eigenlijk alleen als windscherm in functie was. Ik weet weer gelijk waarom ik niet graag ‘s avonds buiten zit, de muggen vinden me heel lekker.
Het was heerlijk en al gauw kwam Fay buurten. Ze had zo haar eigen plekje gevonden om uit de zon te blijven, daar waar Loki ook graag in lag.
Loki kwam er altijd heel stoffig uitziend uit, en nu weet ik waar de grijze pootjes van Fay van komen.
Ze zag wat vliegen wat nader onderzocht moest worden, maar niet echt de moeite waard was om te vangen, want ze kroop weer terug in het kacheltje
Altijd leuk
Even speelde ze “The floor is lava”
En dat gekraak is van een tuinstoel die ik zo ga smeren.
Toen we binnen zaten zagen we de katten heen en weer rennen, ze bleven gewoon in de tuin, hier valt genoeg te beleven en ze wilden snel naar binnen kunnen rennen als de gong ging voor de midnight snack ging. DH zag Sherlock lopen met een muisje in zijn bek, en even later zag ik Fay ermee spelen, het muisje was toen al dood.
Nadat ik een uur later het muisje afpakte om het te begraven, liepen de katten mee, ze dachten zeker dat ik er ook mee ging spelen.
Puk was wel erg speels zo in zijn eentje
Ook dit muisje verstopte ik onder de grond, blijkbaar lusten ze deze kleine muisjes niet, en ik heb geen zin in dat ze hun speeltjes mee naar binnen nemen, de stank alleen al.
Kijk toch wat een mooie kleuren, vanmorgen vroeg genomen, de bijen en hommels zoemden rond de plantjes
Vooral deze Californische klaproos vinden ze heel lekker, de bloeiende rucola ook,maar dat is meer voor de kleinere rankere bijtjes te doen.
Ik bakte eergisteren weer gemberkoekjes, deze keer van dit recept, ze waren heerlijk maar een stuk brosser dan de vorige, en ook wat kleiner. Ze zien er ook niet uit als het voorbeeld van het recept, ik denk dat de oven niet heet genoeg stond. Het craquelé effect op de koekjes krijg je als op de bovenkant al een korstje gebakken is en de binnenkant daarna gaat rijzen. Als de temperatuur te laag staat bakt het hele koekje gelijkmatig, dus geen scheurtjes op de top. In dit deeg had ik behalve 8 kleingesneden zoete gemberbollen ook wat van de gekristalliseerde gember gedaan, en een paar had ik door de gemalen gembernougatine gehaald.
Niet vies, absoluut niet, en uit zelfbescherming droeg ik weer een lading af aan een momenteel ovenloze vriendin.
Hier staat de gember in suiker te koken, het kristalliseren lijkt niet te lukken
Tot opeens in de laatste van de 20 minuten van pruttelen en roeren dit gebeurt, nog even een paar minuten goed doorroeren.
Uit de pan op bakfolie scheppen en afgekoeld kan ik het tot drie maanden bewaren in een afgesloten pot. De stukjes zijn zoet maar ook erg scherp, pittig. Maar heel lekker in de koekjes, het krokantje met pit.
De longarts sprak hoopvol dat de twee plekken die nog te zien waren dood restmateriaal was van de tumoren, en dat het lichaam de tijd nodig had dit op te ruimen. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat deze plekken bij elke tweemaandelijkse controle steeds een beetje kleiner zullen zijn.
Oef, goed nieuws.
Wel moet er volgende week een mri scan gemaakt worden van de lever, hier was een plek op te zien, zo vaag, atypisch en onlogisch, dat het vast niks was, maar de radioloog had het gespot en de longarts mag het dan niet negeren. Het zekere voor het onzekere nemen dus, donderdag de scan en vrijdag de uitslag.
Deze week krijgen we allebei onze tweede boosterprik, we doen er alles aan om zoveel mogelijk beschermd te blijven. Gezichtsmasker op in winkels als het druk is, hoewel ik de drukke momenten vermijd, maar soms sta je het ene moment als enige bij de slager, en een paar minuten later staat de winkel vol. Het bordje met verzoek buiten te wachten als er vijf mensen in de winkel staan is verdwenen, en daarmee ook het gezond verstand. Ik vind het jammer dat afstand houden is geschrapt, net zoals in de elleboog hoesten, zoals de struise dame gisteren naast me staand bij de slager, kucherderkuch over de toonbank recht in het gezicht van de medewerkster, en daarna weer de laatste roddels nieuwtjes met haar doornemen. Ik was gelukkig snel weg, mijn adem inhoudend tot ik weer buiten was. Ik heb een lichte vorm van mensenschuwheid overgehouden aan deze pandemie.
De longarts had een patiënt aan de lijn die boos was dat de longarts haar niet wilde zien, ze snapte niet waarom ze niet naar het ziekenhuis kon komen voor controle, terwijl ze positief getest was op Corona. Mensen denken dat het maar een griepje is, terwijl er toch alleen al in het Bravis ziekenhuis 400 mensen eraan zijn overleden. Helaas is er voor domheid nog geen medicijn.
Ik ga verder met Frida, de rok is klaar, de draken op haar laarzen bijna, misschien doe ik de rest tijdens het quilten door hier met een andere kleur garen in te gaan. Het is haast te priegelig om te verven. Ze krijgt na het quilten pas veters in haar laarzen, ik ga ze maken van dmc garen, of zulks, ik zie wel. De gaten waar de veters door gaan teken ik met stift zwart zodra ik de tekenlijntjes overal zwart ga maken.
De bloemen op haar rok krijgen ook tijdens het quilten meer detail.
Ze staat in de coulissen, de gordijnen links en rechts van haar moeten nog een kleurtje krijgen, iets van zeegroen denk ik. Oh en de vloer moet nog wat kleur krijgen. Ik weet nog niet wat het gaat worden, een houten plankenvloer of een tegelvloer. Pff, dan denk je dat je er bijna bent, niet dus.
En verder heb ik haar sigaret wat smaller getekend met de frictionpen, vandaar dat je er dubbele lijnen ziet; dit verdwijnt na strijken, het leek wel een dikke sigaar in haar hand.
Ze geven vorst af voor de komende dagen, net nu de fruitbomen volop in bloei staan (de perenboom bijna); ik heb de vliesdoek al klaarliggen om over de pruimenboom te gooien morgenavond, de perenboom laat ik maar voor wat het is, deze staat vrij beschut naast de schutting en had er vorig jaar ook geen last van.
We gaan zo lekker asperges eten, een pond de man 😆, met beenham, hardgekookt ei, kruimige aardappelen en Hollandaise saus, het water loopt me nu al in de mond.
Tussen de middag aten we zalige broodje kip met taugé en een zelfgemaakte Cajun dressing die net zo lekker smaakt als de dressing op de panini kip van la Place, recept kan je hier vinden. Deze dressing is ook heerlijk als dipsaus, of bij de bbq. De yogonaise van het recept kon ik niet vinden bij onze supermarkt, dus gebruik ik Calvé yofresh.
Na negen jaar intensieve en trouwe dienst begon mijn bbm (broodbakmachine) kuren te krijgen, en de laatste keer hoorde ik geknetter toen ik de stroom er op zette, ai. Geen zin in binnenbrandjes, dus snel een nieuwe bbm gekocht en gisteren uitgepakt. Met de lunch hopen we van het eerste broodje te kunnen genieten, het ruikt nu alweer heerlijk.
Hij is een stuk groter dan de oude, maar niet hoger, de nieuwe heeft geen apart vak bovenop waarin je vruchten, noten, kruiden enz in kan stoppen die dan na de eerste kneedbeurt automatisch wordt toegevoegd. Bij de oude machine zat dit er dus aan, maar het klepje in de bodem van het deksel sloot na een tijdje niet meer, ik mikte sindsdien de ingrediënten er handmatig bij, wat goed werkte, dus is zo’n gadget is in mijn ogen onnodig.
Hier mijn recept voor een zalige dille-ui-fetakaas brood met tips wat te doen als het mislukt. Ik krijg er accuut zin in, misschien dat ik het zaterdag ga maken.
Beetje dringen op de snijplank.
Waarom op de snijplank, hoor ik je afvragen? Nou, als je hem niet gebruikt, waar moet je hem anders laten? In ons vorige huis hadden we in de keuken een hele grote werkblad waar je heel voorzichtig op moest zijn met scherpe zaken en met zure zaken, schoonheid kwam met een prijs, dus deden we zulke zaken op deze plank die daar een vaste plek had. Onze huidige keuken heeft geen spatjes wat dat betreft, en het werkblad is ook wat kleiner.
Ik zaagde een meubelplaat van een oude bed ombouw (wie wat bewaard heeft wat) op maat om op het koelkastje te zetten, zodat de machines wat meer ruimte hadden. Staat goed zo, veel rustiger voor het oog dan die houten plank.
Helemaal happy. Jon vindt de fotoshoot te lang duren, hij wilt nu echt naar binnen
Wat gezellig samen op de bank
Vanmorgen vroeg bleef Puk heel chill liggen, hij lag er nog toen ik klaar was met de bakken leegscheppen. Fay dook in de kast, waar ze zich wel liet aaien na een eerste aarzeling met boos kijken en terug deinzen toen ik mijn hand naar haar uitstak. Even was ze weer terug in de tijd in haar koppie, gelukkig zette ik door en kon haar aaien tot ze hard spinnend kopjes gaf tegen mijn hand.
Ze laat zich beneden nu ook aaien als ze rondloopt, en ik kan ze dan ook kort optillen met een hand, en gelijk weer terug zetten, en dan rent ze niet meer weg. Gisteren gaf ik ze een kusje op haar kopje, ze schrok zich lam van het smakkend geluidje dat ik maakte, arm ding.
Als Sherlock buiten bij de schuifpui staat rent Fay naar hem toe, kletst door het glas wat af tegen hem, en als ik hem dan binnen laat moet ik nu de jongedame goed in de gaten houden, anders gaat ze misschien wel naar buiten. Ik denk dat ze dan wel weer met Sherlock mee naar binnen komt, maar ik waag het er maar niet op. Ik denk dat ik ze pas in juni zoiets naar buiten laat gaan.
Puk is minder dapper, maar toch merk ik dagelijks een verbetering. Vanmorgen kon ik hem zowaar twee keer aaien over zijn rug terwijl hij van een lepeltje havermelk op een schoteltje smikkelde. Hij had mijn hand niet zien aankomen, dacht misschien dat het aaien van Sherlock kwam of zo, en pas toen hij zag dat ik het deed stapte hij achteruit, maar het schoteltje was nog niet leeg en ondanks dat ik binnen handbereik was ging hij verder met oplikken en weer kon ik hem een aai geven. Joh, wat een kanjer.
Lekker spelen op het kleed in het zonnetje, gistermorgen.
Wat een feest
Jon gaat als ze zijn uitgeraasd op de bank liggen
Maar dan krijgen ze het weer in hun bol
Dit gaat zo een hele tijd door, onvermoeibaar. Later duikt Puk in de doos, kleine opening aan twee kanten, dekentje erover, succes verzekerd. Sherlock en Fay vinden het geweldig.
Haakwerk gaat lekker, hij is weer een stukje gegroeid. Ik dacht dat ik op het einde van week 1 de laatste twee kleuren had verwisseld, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Goed lezen is een kunst.
De zwarte lijntjes zijn aangebracht op het FK paneel, ik ontdekte nog een stukje waar ik had moeten kleuren onder de citroen, naast de sinaasappel , snel opgelost
Ik had de smaak te pakken en besloot het volgende uitgeprinte paneel aan elkaar te plakken. Ik herkende wat bloemen, altijd goed voor de samenhang als er wat herhaald wordt. “Nee, niet weer een ananas!”, riep ik uit.
Gelukkig niet. Paneel B bleek dus het paneel te zijn wat ik net af had, en het nieuwste deel is paneel A. Heel logisch dat ik me had vergist. Vandaag het juiste paneel afdrukken en weer knippen en plakken.
Het gaat naar omstandigheden goed met mijn lief, het is nu een week geleden dat hij zijn derde chemokuur kreeg, hij begint weer meer praatjes te krijgen. Hij is wel snel moe, en middagdutjes doen is geen overbodige luxe, anders betaalt hij daar de volgende dag de prijs voor, maar hij werkt weer een paar uur per dag wat zijn zinnen verzet. Eten en drinken gaan probleemloos tegen alle verwachtingen in na de bestralingen, dus dat zit ook goed, hij is amper misselijk geweest. Nog een keer een drie daagse chemokuur, maar eerst even op adem komen.
Hij heeft als hij puf heeft nu tijd om lekker naar de Olympische Spelen te kijken, waargebeurde moordseries kijken, en de oude Wallander series op Netflix kijken. Ik heb ze allemaal al gezien toen ze wekelijks op tv kwamen, maar ze blijven leuk.
Ben benieuwd hoeveel schade de aankomende storm veroorzaakt, dochterlief kwam gistermorgen een schuttingdeel tegen op het fietspad op weg naar werk, gelukkig lag hij al plat, pfff je moet er niet aan denken dat je zoiets tegen je aan krijgt. Als de aankomende storm vandaag over het land raast is ze gelukkig alweer klaar met werken. Ik hoop dat onze andere spruiten ook veilig thuis zijn vanmiddag, ik heb het voor de zekerheid toch maar in onze groepsapp gezet van de storm, voor het geval ze geen nieuws volgen. Het is nu al flink aan het waaien, en uitgerekend vandaag worden de papiercontainers geleegd, hopelijk zijn ze hier voor de storm losgaat.
De gestreken lap pitjeskatoen was koud op de tekening vastgespeld toen Sherlock er bij kwam zitten. Hij moest en zou er zijn zegen over geven, en hij was zo kroelerig
dat ik de vele haren die hij er over verspreide voor lief nam. Dit was zo er af gehaald met de plakrol.
Maar toen ik ging tekenen moest hij wel aan de kant
Eenmaal helemaal op stof getekend stopte ik het weg, de stitch along van CrabappleHill Studio is van start gegaan. Eerder van de week heb ik 5cm grote lapjes uitgezocht voor deze borduurtjes, ik vond een zakje met een mandjes stoffen pakketje waar ik iets van 8 jaar geleden aan was begonnen, maar het was niet zo mijn ding in die kleuren en het zakje kwam in de la van de stoffenkast terecht. Ik heb de lichtste lapjes eruit gevist
en tekende vervolgens alle vogelhuisjes erop en naaide de lapjes op de niet plakkende vlieseline om het doorschijnen van draadjes van de achterkant tegen te gaan, en ook zodat ik het lapje in een borduurring kan klemmen. Het inkleuren heb ik met Inktense gedaan, bedenk me nou dat ik de eerste al ben vergeten deze te fixeren dmv strijken.
en nu ik naar de foto hierboven kijk, zie ik Vilene staan, 😫 dit is een water oplosbare versteviging die dus tussen de stapels gewone niet plakkende vlieseline zat, verdorie. Ik zal zo kijken of ik het verschil goed kan zien, zo ja dan denk ik wel dat ik de vilene los maak van de lapjes. Met het testen van een hoekje waar de Vilene tekst opstond onder de kraan, loste er niks op. Huh. En toen -o blond mens- zag ik het was tekentje van 95 graden, nou ja zeg. Even op internet zoekend blijkt dus dat de Vilene L11 niet wateroplosbaar is, pfew, scheelt me een hoop werk. Goed kijken/ lezen is ook een kunst.
Het borduren was een klein werkje, het was gisteren snel klaar, vandaag doe ik die van gisteren en misschien ook die van vandaag.
Al een paar weken heb ik het kunnen onderdrukken, maar de vrolijke kleuren trokken me zo aan dat ik bezweek onder de druk. Ik heb het over de Crochet Along ‘22, The Harbour Blanket, hier te vinden En vanmiddag kwam de doos voor Jon binnen, bij de wolkast.nl gekocht waar ze het als compleet pakket verkopen. Eerst een proeflapje maken, en dan is het een lekker werkje voor tijdens tv kijken, hoop ik.
De bestralingen bij mijn lief zijn voor nu klaar, na de chemo’s volgen er nog een paar voor het hoofd om mogelijk zwervende kankercellen in de hersenen te deleten; mocht de kleine tumor in de andere long die niet bestraald is niet of onvoldoende te hebben gereageerd op de chemo’s, dan volgen hiervoor ook nog bestralingen. Mijn lief is positief en prijst zich gelukkig dat hij weinig last heeft van de bestralingen op keelpijn na. En dat moet gevierd worden 😆
Ik ging de Orange Upside-Down Cake bakken, weken geleden gezien bij Barbara van Cat Patches, klik hier voor het recept
Ik had drie kleine bloedsinaasappels en een gewone, eerst de gewassen buitenkanten geraspt, en daarna in kwart inch dikke plakken gesneden, deze dikte was een makkie om in te schatten vanwege mijn quilters ogen. Ze liggen hier al in een met dikke laag roomboter ingevette vorm op een bedje van suiker, maizena en een snufje zout
Hierover kwam een waanzinnig lekkere cakebeslag. Na 50 minuten kwam hij uit de oven, het rook zalig, twintig minuten laten rusten in het blik,
losmaken en omkeren,
en nog wat verder afgekoeld heb ik hem bedekt met een laagje abrikozenjam, vloeibaar gemaakt in de magnetron. En hij is zo zalig, niet normaal! Suzanne kwam ons eind van de middag helpen met proeven, zo voor herhaling vatbaar. Uit zelfbescherming heb ik nog een stuk naar Ellie gebracht, en dit smikkelen we vandaag op.
Zin in iets hartigs bakte ik gistermiddag kaas scones, het recept gezien bij Kate, op haar YouTube kanaal The Last Homely House, klik hier. Ik had nog net genoeg geraspte kaas van Slankie in de koelkast liggen, toeval bestaat niet, en een half uur na het plan te hebben gevat, nam ik een hap uit de eerste dampende scone met een likje boter, in mijn FatSecret app had ik al berekend dat 1 stukje 165 Kcal was als je het deeg in zes stukken verdeelde; oei, maar het was het waard, zalig! In het filmpje zegt ze dat ze er nog een theelepel baking powder door doet, maar dit staat niet in de beschrijving van het filmpje waar ze het recept heeft gezet. Ben ik deze keer dus ook vergeten, dus hij is niet zo hoog geworden als de vorige keer dat ik ze maakte, maar het was wel verrukkelijk. Ik heb het recept verder precies op de letter gevolgd, heb dus mosterdpoeder er door gedaan, en een halve theelepel peper (Kate doet er maar een snufje van in) want dat peperige is wel heel lekker vind ik. Je moet ze echt lauwwarm eten (of warm), dus lang leve de magnetron.
Snel een warm stukje naar Suzanne gebracht, even tijd om bij te kletsen; ze had de live feed van de uitvaart van haar tante thuis bekeken, ze had ‘s morgens flink doorgewerkt zodat ze wat eerder klaar was, snel naar huis gefietst en toen mistte ze slechts de eerste vijf minuten. Ze was blij er op deze manier toch bij te zijn geweest, en was net zo emotioneel als de rest.
Bij thuiskomst legde ik de boel klaar om verder te kleuren, liet Jon binnen, pakte nog even mijn mobieltje, draaide me om en Nooooooh
Hij was zich van geen kwaad bewust toen hij met zijn poepertje midden op het werk zijn kopje zat te wassen, ik kon alleen maar hopen dat hij met datzelfde poepertje niet op nat gras had gezeten.
Gelukkig was dat niet het geval, geen natte plekken op de lap, en ik ging snel de vissen kleuren
Er komen nog meer kleuren op de vissen denk ik, ik ga eerst op een proeflapje wat uitproberen.
Het malse regenbuitje kwam gisteravond en vannacht, precies waar ik op hoopte, en de mestkorrels kunnen nu hun werk doen in de grond. En wat ruikt het lekker; middernacht was het even droog en liep ik voordat ik naar bed ging nog even naar een paar Pokestops en gyms en snoof de zoete geur van kamperfoelie op die daar welig groeit over struiken in het plantsoen.
Het was rustig op straat, maar vanaf een uur of drie hoorde ik jongelui op de fiets terug komen van uitgaan en ook heel wat auto’s met gasten zo trots op hun geluidsinstallatie dat de hele buurt moest meegenieten. Huh ik dacht dat de beperkingen er pas vandaag afgingen? Ik ben blij met de vrijheid die er weer is, maar dit heb ik niet gemist.
En hebben jullie de Corona Check app al op je telefoon geïnstalleerd? Ik had hem al gedownload toen ik erover in de krant las, maar vandaag is het me pas gelukt de QR code te krijgen mbv de DigiD app. Lekker hoor, dh heeft de prikken bij zijn huisarts laten doen en het kan een tijdje duren eer die info door de GGD is verwerkt, elke dag even checken. We willen snel weer musea bezoeken, we snakken naar een veilig dagje uit, wie niet hè.
Wie ook snakt naar uitgaan is Sherlock, smachtend kijkt hij hoe Jon het gras besnuffeld, kikkers telt en een spinnetje de weg wijst; met zijn neusje in de schuifpuikier snuift hij alle buitenluchtjes op en roept jammerend naar Jon. En als Jon dan weer binnen is, is het feest. De ene keer ligt Jon onder, en bij het volgende potje worstelen ligt Sherlock onder. Gisteravond zagen we Sherlock als een aapje springend op zijn achterpootjes Jon benaderen om vervolgens vol op hem te springen, 😂 Dit filmpje is van vanmorgen. Krijg je weer geen filmpje te zien? Klik dan hier.
Vandaag ga ik het water kleuren, en daarna de zwarte lijntjes tekenen met een watervaste zuurvrije stift, en dan is de mandala klaar.
Donderdag bakte ik een lekkere jam cake, mijn lief vindt hem zelfs heerlijk, van mij had er een eetlepel of twee melk door het beslag gemogen, ik kreeg het amper glad gestreken zo vast was het, en ik vind het eindresultaat iets te droog. Het recept had ik van een Facebook post, en uiteraard kan ik hem niet meer terug vinden om met jullie te delen, maar ik vond gelukkig wel een website met een vrijwel identiek recept, waarbij het enige verschil is dat in het Engels recept vanille essence is gebruikt ipv vanillesuiker, en ze raden aan om een beetje melk toe te voegen als het beslag te droog is. Ook strooien ze nog amandelschaafsel over de jam. Maar verder is het recept hetzelfde. Het beslag rijst amper tot niets, en de abrikozenjam maakt het tot een hele zoete cake.
Een bescheiden stukje, maar vanwege de zoetheid prima zo
Al die berichten met foto’s in de krant over mensen die zoooooo toe waren aan een knipbeurt, en als je dan de foto’s van voor en na het knippen zag, moest je heel goed kijken waar er wat af was. Het kan maar irriteren, die paar centimeters. Weet je wanneer je haar te lang is? Als je je neus ophaalt en dan je ponyharen naar binnen snuift, rotgevoel. Ik ben eind van de maand aan de beurt, pas over drie weken, so be it. Ik zal eens kijken of we iets van haarspelden of klemmen hebben, zodat ik het wat uit mijn gezicht kan vastzetten, met tuinieren is het ook zo onhandig.
De parapluplant kreeg een flinke snoeibeurt, ik was hem een weekje of twee vergeten water te geven, beetje verdroogd, oeps. Komt wel goed
Vrijdagmiddag heb ik gekleurd aan deel drie van de mandala van Great Barrier Reef, ik gebruikte deze twee kleuren blauw, de lichte ging overal en ik zette het stevig aan, en daar waar ik een diepere blauw wilde hebben ging ik er met de andere overheen.
Natmaken deed ik met deze penseel met waterreservoir, door de twee “knopjes” aan de zijkant (het rode deel) in te drukken komt er een druppel water in het stiftje
ik moest echt even oefenen met het doseren, want je zet te snel te nat aan met buiten de lijntjes doorlopen als gevolg. Het ging goed
Jon lag al die tijd op de kop van de tafel, en pas toen ik klaar was en op het kleine lapje wat ging oefenen met een teal kleur over het blauw links en rechts bovenin kwam hij er bij liggen. De groene vlakjes links van de tekening zijn ook testjes, lichtjes aangezette of dik aangezette potlood.
Ik geloof dat hij me hier iets duidelijk wilt maken
Jaja, even op de buik kriebelen, dat heb je wel verdiend. Hij was trouwens not amused toen hij zag wat ik mijn zijn groene hap had gedaan, oké, het was de laatste week wel een droge hap geweest, net als de cake, maar het was wel zijn hap. Gelukkig groeit een parapluplant snel.
Vandaag is het alweer zaterdag, niet normaal zo snel gaan de dagen; gisteren dacht ik trouwens dat het donderdag was en ik had erwtensoep op tafel staan toen dh beneden komend zich afvroeg waarom ik had gekookt op vrijdag. Huh, vrijdag? Vrijdag is steevast frietjes eten, maar de erwtensoep viel ook goed in de smaak.
