Categorie archief: Heugelijke feiten

Jarig

Gisteren, maandag de 16e is onze oudste dochter Evelien 27 geworden, en ja, de tijd gaat hard maar het is zo fijn te zien hoe lekker ze in haar vel zit en goed ze het met haar studie en werk doet. We vierden haar verjaardag “gewoon” thuis op zondag, helaas moest Suzanne de hele dag voor haar stage in Breda aan de slag (Kunstbende voorrondes) en zagen de zussen elkaar maar heel even, vlak voor Suus de deur uit ging, het cadeautje van Suus ging ze later krijgen

En zo aten we met ons vieren van twee taarten, een kleine Monchou taart en een grote carrotcake

waarvan de helft mee naar Amsterdam ging om aldaar de volgende dag te eten met huisgenootjes, want Evelien moest maandag gewoon weer aan de slag. Het andere stukje komt wel op, een deel in de diepvries en een deel bij de koffie.

Omdat we halverwege de middag naar Tilburg moesten voor een 65 jarig verjaardagsfeest (met eten) van de broer van DH was het een beetje hectische dag. Vandaar ook dat ik vergeten ben meer foto’s te maken, hier eentje van een jaar geleden, ze zijn weinig veranderd sinds dien, Evelien’s haar hangt nu wel weer over haar schouders.

Ze werkt in Amsterdam en loopt co-schappen in diverse ziekenhuizen om te kijken waarin ze wilt specialiseren, en zoals ze het nu ziet, lijkt reumatologie haar wel erg interessant, de stage beviel haar heel goed, over 1,5 jaar moet ze de knoop pas doorhakken en tot die tijd loopt ze nog bij andere specialisten mee, dus wie weet hoe het balletje rolt.

Normaal maak ik dus foto’s als ze haar cadeautjes uitpakt, maar ook dat ben ik vergeten. Wel heb ik eerder al een foto gemaakt van het kleine buideltje wat ik voor haar heb gemaakt,

of het handig is valt nog te bezien, het is bedoeld om de oortjes van haar mobieltje in te stoppen zodat ze niet door haar hele tas zwerven. Hier is de uitleg te zien.

Onderbreking

2 reacties

Voordat ik vorige week verder ging aan mijn tea party blokken moest er na het tuinieren ook nog even gestemd worden, Jon hielp me met de stempas uit de enveloppe te pakken

Het was te laat om een nieuwe aan te vragen, en ik denk niet dat deze twee kleine perforaties de kaart onbruikbaar maakten, en het dus niet echt als beschadiging beschouwd zou worden, en bij het stembureau zei niemand er wat van.

Workshop scones

Het is 1 december, Sinterklaas en de kerstman staan bijna voor de deur, de kerstboom is al aangeschaft maar hoeft nog niet in huis, en de kleine katten lopen sinds een week door het hele huis en het gaat wonderwel goed tussen de “oudjes” en de pubers. Jon (slapend op de lichte quilt) zoekt Loki veel op, “maar wel met behoud van distantie”, laat Loki met een brom weten, en Zopje vindt het ook niet meer zo bedreigend en kruipt overdag gewoon weer bij mij op schoot als er plek is in plaats van naar boven of buiten te willen gaan.

Maar hierover meer in een andere blog, ik wil eerst vertellen over een workshop scones maken van twee weken geleden. Ik had begin november op de facebookpagina van Hightealicious gezien dat mijn quiltvriendin Joan deze workshop ging geven op de 17e november en dat er nog enkele plaatsen vrij waren; ik had al iets op de agenda staan voor die dag en vond het jammer dat ik niet kon, maar plots bleek het geplande niet door te gaan, dus snel Joan gemaild en hoera, ze had nog een plekje vrij. Joan en ik zaten voor 2007 heel wat jaren op dezelfde bee en kwamen geregeld bij elkaar op de koffie/thee tot ze naar het hoge noorden verhuisde, naar Beetgum, een paar jaar later verhuisde ze naar Dordrecht.
De workshop was hier van 15.00 tot 16.00 uur, Dordrecht is voor mij iets meer dan een half uurtje rijden, en vanwege gebrek aan verkeersdrukte verliep de rit vlot en kwam ik ruim op tijd aan. Blij met een parkeerplaats voor de deur

Gelijk met mij kwamen nog twee dames aan en bij binnenkomst werden we begroet door Joan, we waren te vroeg en mochten in de zaal even wachten tot we met z’n zessen waren en mochten we de keuken in om te gaan bakken, de volgende groep dames die hierna binnen kwamen druppelen kreeg thee met verse scones en waren na ons aan de beurt in de keuken.

Joan begon gelijk met voorstellen en uitleggen, en zo stonden we in no-time ~~tot onze ellebogen~~ met onze handen in de kom om boter en bloem enzo te mengen,

daarna gingen de eieren en karnemelk erbij (niet meer met blote handen werken), en de hieruit voortvloeiende deegbal moesten we een beetje in vorm kloppen om er 12 scones uit te steken, op de foto zie je ons de scones afstrijken met ei,

het was echt in minder dan een half uurtje gepiept. Papiertje met naam erbij, en hup de oven in.

Ik gebruikte met uitsteken een iets te grote steker, en enkele scones zagen er gecrasht uit,

maar dat mocht de pret niet drukken, ze smaakten er na het bakken niet minder om, zo bleek later. De keukentafel als een slagveld achterlatend mochten we aan de thee met scones van Joan in een prachtige kamer van het Patriciërshuis, echt koninklijk en heel Engels.

en een kwartier later werden de bakplaten met onze baksels naar binnen gebracht. We mochten er niet aankomen, kans op inzakgevaar dreigde anders, maar we mochten wel al de heerlijke geuren opsnuiven. Dit was mijn batch, ik moest lachen toen ik ze zag, vooral om dat kleine hompje, dat heb je als je niks kan weggooien, zelfs de scraps krijgen een kans.

Toen ze voldoende waren afgekoeld werden ze in knalroze tasjes gestopt om mee naar huis te nemen.

Maar we hoefden nog niet weg, we smulden nog van de door Joan gebakken scones

en kregen nog een kopje heerlijke Earl Grey thee met lavendel. Volgens mij heb ik dezelfde prent van het servies op stof staan, mooi hoor. Toen iedereen naar huis was hebben Joan en ik nog een tijdje aan tafel gezeten om bij te praten, echt een geval van long-time-no-see, veel te lang geleden en zeker voor herhaling vatbaar. Het was een dag met een gouden randje.

Gelukzalig

Een zwoele zomerse zondagavond, we zijn met vaderdag thuis gebleven en hebben samen met de kinderen uitgebreid gebruncht en ‘s avonds ging de bbq aan. Natafelen met koffie en perenwaterijsje, mmmmm. Een dag eerder was Suzanne jarig, ze is nu volwassen, 21 lente’s jong, oh wat een spannende tijd.

Er kwam wortelcake op tafel, het grootste deel ging op en mee naar huis, de rest verdween in de diepvries.

het recept komt van deze website.
Wat een rijkdom, onze drie volwassen kinderen; Suzanne zit op de hoge school Avans en studeert Communications en Multimedia designs, Tim studeert voor register accountant en werkt bij een accountantskantoor, en Evelien loopt co-schappen in Amsterdamse ziekenhuizen.

‘s Avonds is iedereen weer zijn eigen weg gegaan, DH kijkt boven naar een crime serie op zijn pc en zit ik op de schommelbank na te genieten, en waar ik zit zijn de katten dan ook snel te vinden. Links ligt Zipje in het koele hoge gras

hij begroet met met een “wi-ieuw” miauw zodra ik ga zitten. Zopje hoort me terugpraten en komt vanuit de voortuin aanlopen en maakt zijn entree met een lieve hoge miauw zodra hij vanonder de poort door het gras oploopt, recht op de wiegende schommelbank af. Hij wacht op het juiste moment, springt en met zijn zeebenen houd hij zich staande, het schommelen deert hem niets. Even een kwijlend kopje en een poging om bij mij op schoot te komen liggen, maar ik duw hem zachtjes opzij, zijn nagels zijn als stiletto’s en zouden dwars door mijn dunne jurk heen steken. Hard spinnend ligt hij naast me

en houdt alles en iedereen in de gaten, dus ook Loki die kletsend aan komt rennen.

Ze geeft kopjes tegen mijn benen en ziet dan Zopje naast me zitten, oeh, daar is ze toch wel een beetje bang van, want hij kan zo ruw spelen. Snel rent ze naar de rubberen tegel die dienst doet als een buut-vrij honk en houdt dan vandaar de boel in de gaten, er is genoeg te zien.

☺️ De zwaluwen vliegen in grote aantallen (stuk of 10 toch wel) laag over de tuin, de merels zingen op de toppen van hun longen, in de verte hoor ik een trein. Ik hoor bijen in de vingerhoedskruid hard zoemen, het gras kriebelt aan mijn voeten, o wacht dat is een sprinkhaan 😏 en regelmatig blaast een zacht briesje de heerlijke zoete geuren van jasmijn en kamperfoelie die schuin achter me tegen de schutting groeien mijn kant op.

De jasmijn groeit vooral aan de voorkant maar piept met een paar takjes ook naar deze kant

een rommelige beetje armoedig aandoende schutting, maar met verborgen schatten dus.
Het is goed toeven in de tuin nu het zonnetje bijna onder gaat, ik zit hier nog wel een tijdje, tot de muggen mij een lekker ding gaan vinden.

Dag 2016, hallo 2017

Eind van het jaar, bijna middernacht, buiten lijkt het wel oorlog met de zware cobra’s die het straatwerk vlakbij ons huis doen trillen. De katten hebben het weer zwaar, Zipje, Zopje en Loki liggen onder, op en achter mijn stoel, ogen als schoteltjes zo groot, zielig.

Luisterend naar de Top2000 op tv, en terugkijkend op dit jaar bedenk ik me dat ik niet zoveel quilts heb gemaakt; ik heb wel veel klantenquilts doorgequilt, maar om nou te zeggen “Meid, wat ging je lekker los en wat heb je veel ruimte gekregen in je stoffenkast!”, nee, niet echt.

Januari: twee babyquiltjes afgemaakt die ik het jaar ervoor als top al af had,

gelijk hierna begon ik aan de roze-grijze Mesmerized quilt voor vrienden,

eind februari was hij klaar en werd hij dankbaar op hun bed gelegd om er nooit meer af te gaan.

Maart ging ik met mijn moeder naar het quiltweekend in Putten,

veel genaaid,

veel genoten, maar niks afgemaakt.

In April ging een deel van de tuin op de schop, nieuw gras

en bouwen we samen een nieuw tuinhuisje met veranda,

geen nieuwe quilt.

Mei: warme dagen, hondje gered uit een kokende auto, een paar fibermailkaarten gemaakt voor jarige dames,

en onze quiltgroep de CreaLadies gaf hun eerste geslaagde quilttentoonstelling.

Juni: het weer slaat om, regen en koel; de schuttingpalen worden vervangen,

de bestrating in en rond het tuinhuisje word erin gelegd

en op de feestbee van de Crea Ladies maken we allemaal een met stroken stof omwikkeld touwmandje.

Juli: ik graaf en maak in nog geen week tijd een vijver in onze tuin, compleet met borrelsteen,

de kikkers hebben het water snel ontdekt.

Een hittegolf houdt het land in zijn greep en een over enthousiaste mol doet hetzelfde met onze tuin, het duurt bijna twee weken eer de katten hem te pakken krijgen en als cadeautje bij de droogmolen neerleggen.

De vijver heeft het overleefd, het grasveld is overdreven belucht.

Augustus, twee babyquiltjes gemaakt, een romantische voor een meisje, en eentje met beesten voor een jongetje, altijd leuk, zulke kleine quiltjes maken.

de oogjes was ik vergeten en kwamen er na het afbiezen pas op

September, familiebezoek van mijn zus en aanhang uit Australië,

mijn vader wordt 90 en dat wordt gevierd in een vakantiehuisje in Zeeland.

Oktober, en weer gaat een volgeladen auto met mijn moeder naast me naar een quiltweekend, ditmaal in Oostduinkerke, Belgie. Hier begin ik aan een Jelly roll quilt, de top zit als losse banen in elkaar.

Bij thuiskomst is zoon een appartement rijker en kan het klussen en inrichten van start gaan, ze hebben op mij gewacht met schilderen, zo lief.

November: de jellyroll quilt komt klaar en zoon die al twee weken in z’n eigen huis woont wilt hem graag meenemen.

Mijn moeder wordt 85 maar viert haar verjaardag niet zo groots,

haperende gezondheid gooit roet in het eten.

December: voor vrienden die ons hadden uitgenodigd voor hun 25 jarig huwelijksfeest maakte ik een ragquilt van superzachte flanel in stoere kleuren, hij viel goed in de smaak, een perfect cadeau voor deze lieve mensen.

Half december was er een kerstbee bij de Crea Ladies en ik ontdek dat een paar uur borduren niet afgestraft wordt, dus maak ik op de valreep vlak voor kerst een klein stitchery-kerstquiltje,

en nu ik toch lekker bezig ben maak ik ook nog een kippenquilt af.

Hèhè, dat heb ik ook weer uit mijn systeem, eventjes.

Een nieuw jaar met nieuwe kansen, misschien krijg ik dit jaar enkele van de vele ufo’s af die in tasjes en bakken op sashings en inspiratie liggen te wachten, en hopelijk maak ik een paar snelle scrapquilts, met de nadruk op snel. 😜
En voor de rest is het afwachten wat 2017 ons brengt, als ik de lakens mocht uitdelen zou ik veel vrede, gelijkheid, veel rust en veel gezondheid over de wereld uitstrooien. Oja, en veel quilts om onder te kruipen voor warmte en troost, of gewoon om van te genieten.
Diep he?

Down under bezoek

Mijn vader werd op 5 Sept 90 jaar, een mooie gelegenheid voor mijn zus om met haar man en deel van haar gezin naar Europa te komen, ze wonen al meer dan 30 jaar in Australië en waren hier twee jaar geleden ook op vakantie geweest, toen mijn ouders hun 60 jarig trouwfeest vierden. Eerst gingen ze naar Spanje op familie bezoek, en daarna kwamen ze naar Nederland. Ze hadden een huisje op de dijk bij mijn ouders te leen van vrienden, handig met 4 volwassenen en twee kleine kinderen om als basis te hebben, en ze zaten bijna dagelijks overdag bij mijn ouders.

Hier een mooie foto van mijn moeder met haar 3 maanden oude achterkleinzoon Sam,

en Ella bij mijn vader en zwager.

Voor het eerste weekend van September was een huisje in Zeeland afgehuurd waar we ook weer allemaal samen konden zijn, overdag was het druk met alle familie, en ‘s avonds was het een intiem clubje die bleef slapen. Op de eerste dag kwam ook de een na jongste dochter van mijn zus aan op het vliegveld, ze was samen met haar familie aangekomen in Spanje maar was niet gelijk meegekomen naar Hoek. Ze had een fietstrip geboekt met nog iets van 13 andere voor haar onbekende mensen, fietsend door de Pyreneeën van de ene kant van Spanje naar de andere kant; ze had hiervoor thuis flink getraind het afgelopen jaar of zo.

Ik had een grote bak met duplo mee naar het vakantiehuisje genomen, zodat de peuter zich kon vermaken zonder volwassenen, ze was er helemaal weg van. Toen ik eerder die week de duplo bak tevoorschijn haalde om na te kijken (checken op verdwaalde kleine lego steentjes), kwamen de herinneringen van vroeger weer naar boven, wat is dat toch een ideaal en tijdloos speelgoed voor kleine kinderen.

Het was een mooi huisje met een groot terras en een enorme tuin rondom, met een grote vijver onderaan de dijk, beetje link voor kleine kindjes.

en met hele mooie bomen

(heeft iemand een idee hoe deze boom heet?)
We troffen het met het weer, de voorspelde regen bleef op een paar druppels na uit, en iedereen was buiten terwijl mijn zus en zwager voor het eten zorgden:

heerlijke gebakken vis, zalige krieltjes en een lekkere salade. Er stond helaas erg veel wind, de tuintafels werden naar binnen gehaald zodat er binnen gegeten kon worden, anders waaide het eten van het bord. In mijn geval zou het niet zo erg zijn geweest, nu moest ik naar buiten lopen om de rups die zich achter een blaadje sla had verstopt vrij te laten.

Uiteraard controleerde ik hierna wel even de rest van de sla op mijn bord voordat ik verder at. De slakom was hierna niet meer zo in trek bij de familie, gek hoor.
Zondag waren alle kleinkinderen van mijn ouders aanwezig, hier staan de nichtjes te kwijlen bij de baby in Suzanne’s armen.

Het was fijn om iedereen weer te zien.
Donderdag voor vertrek naar huis kwamen de Aussies tegen de middag bij ons op bezoek. Ze kregen een typisch Nederlandse traktatie voorgeschoteld, poffertjes, een schot in de roos bij iedereen,

lekker toch?

We zijn daarna in de tuin gaan zitten, badje voor de kleinste, drankjes voor de rest, en opeens was het tijd om afscheid te nemen, zucht, tot over een paar jaar!

Dagje Rotterdam

Zaterdag was de jaarlijkse reünie van DH’s oud collega’s en wederhelften en zijn we naar Rotterdam geweest, gestart met een rondleiding door de schitterende Markthal.

We kregen voor het gebouw een uitgebreide uitleg over een stukje geschiedenis van Rotterdam en de bouw van de Markthal van een gids, en daarna gingen we naar binnen.

Opgedeeld in twee groepen kregen we een rondleiding, te beginnen met kaasproeven.

Speciaal voor toeristen verkochten ze deze kaasjes met allemaal verschillende smaken, zodanig verpakt dat het nergens problemen geeft bij de douanes.

De winkeltjes/stalletjes waren hoofdzakelijk eettentjes, maar ook verkocht men kruiden, noten, groenten, vlees en fruit, het water liep je in de mond zo lekker rook het er.

in de boog zag je prachtige afbeeldingen.
we gingen 1 verdieping omhoog met de trappen en hadden zo een mooi overzicht van de binnenkant van het gebouw

het ontwerp van de digitale print op de panelen (metalen platen met hele kleine gaatjes er in) werd bedacht door het kunstenaarsduo Arno Coenen en Iris Roskam tijdens het roken van jointjes in het gras liggend, zo werd ons verteld.

Achter deze panelen zitten appartementen, van 800,-p/maand tot 1 miljoen voor de penthouses

Onder de roltrappen bij de verdiepingen van de parkeergarage waren de archeologische vondsten uit de bouwput van de Markthal in vitrinekasten uitgestald,

ze hebben zelfs een speldenkussen met de spelden er nog op gevonden!

Na de half uur durende rondleiding hadden we even tijd om zelf de boel te verkennen en toen gingen we met een woest stuiterende boottaxi naar hotel New York om te lunchen. De kapitein van het bootje moest even contact opnemen met de centrale om voor andere mensen een boottaxi te regelen; de telefoniste leek een kettingrokende (zware shag) zus van Rod Stewart te zijn, haar stem kraakte en kraste in plat Rotterdams door de ruimte en we stelden ons allemaal een soort mafloddertype voor, eentje die je niet wilt tegenspreken.
Aangekomen bij hotel New York liepen we door de wachtruimte van de boottaxi langs een bali waar een goed uitziende telefoniste zat, ze knikte vriendelijk, en toen we doorliepen nam ze de telefoon op, wat een schrik, wat een kabaal kwam er uit dat mooie mondje, wie had dat gedacht! Grinnikend liepen we door.

Het was ondertussen alweer bloedje heet aan het worden, net als voorgaande dagen,. We zagen overal supergrote parasols bij de tafels staan en iedereen zat in de schaduw, we verheugden ons al op zo’n mooi plekje met de verkoelende wind van de haven. Maar helaas, voor de voor ons gereserveerde plaatsen was het net even anders: een lange houten picknicktafel in de brandende zon met maar 1 klein parasolletje aan de kopse kant van de tafel gestoken. Slechts twee man hadden hier profijt van, de rest van het gezelschap zat te bakken in de zon, we voelden het water via de rug de bilnaad inlopen. Het personeel ging pas na ons verzoek op zoek naar meer parasols, maar ze konden er maar eentje vinden en ook nog zonder de bijhorende stok, dat schoot niet echt op. We hebben toen maar snel naar een tafel binnen gevraagd, want na tien minuten wachten zaten we allemaal tegen oververhitting aan. Binnen koelden we lekker af, hadden we stoelen waarin je kon leunen zonder achterover te vallen, en hebben we heerlijk geluncht.
Daarna hebben we met de Tender (taxiboot van voormalige passagiersschip SSRotterdam) een tocht door de haven gemaakt

waar we het moederschip ook zagen liggen,

het schommelen van onze boot werkte slaapverwekkend bij een enkele DH. 😏💤
De dag sloten we af met een drankje en eten op het terras van het populaire restaurant Stockholm, het eten was een beetje bizar; wel een hele lekkere Cesar salade met ansjovis, een superzalige koolsalade en verse frietjes, maar hoe je prachtig vlees van een hamburger moet verpesten met een -niet op de kaart erbij vermelde- enorme hoeveelheid alles overheersende scherpe mosterdsaus, hoeven ze daar niet meer te leren. We zagen bij meer tafels geschrokken eters de mosterdzaadprut van hun vlees en broodje afschrapen om te redden wat er te redden viel.Zonde zonde. De sorbet was daarentegen weer zalig, de smaakpapillen kwamen helemaal tot rust, en de heerlijke Illy koffie maakte de avond af. Terug naar de parkeergarage lopend waren de lichten in de Markthal aangegaan, mooier in het echt dan op de foto gelukkig.

Op weg naar huis boerde ik om de beurt ansjovis en mosterdzaad op, vrij unieke combinatie 😬 Het was al met al een bijzondere dag, we hebben mooie dingen gezien en weer bijgepraat met lieve mensen, en bij thuiskomst ploften we helemaal versleten neer op de bank met de voeten -een maat groter dan ‘s morgens- omhoog op de poef. Wat een dag.

Crea ladies feestbee

Dinsdag was de feestbee van onze quiltbee de crealadies ter afsluiting van het seizoen, het was een volle dag van 10 tot 10, eigen lunch mee, en als avondeten een heerlijke afhaalchinees op tafel, en tussendoor lekkernijen en een leuke workshop, wat wilt een mens nog meer? We gingen in twee groepen gedeeld met z’n allen mandjes maken, ik wilde dit al jaren geleden al doen en had zelfs al het touw in huis; op internet had ik een tal van tutorials gevonden, maar het kwam er maar niet van. Gelukkig was ik in de middaggroep ingedeeld, en bij aankomst konden we gelijk beginnen, naaimachines op tafel en materialen pakken. Een beelid die al tig mandjes en tassen had gemaakt ging het ons uitleggen, ze had voor de deelnemers touw meegenomen zodat we allemaal gelijk met goed materiaal van slag konden gaan.

Van 1 meter quiltstof had ik thuis 1″ brede schuin van draad stroken gesneden, deze moesten om het touw gewikkeld worden en met een zigzagsteek werd het omwikkelde touw tegen elkaar gestikt. Toen de stroken op waren hield ik nog 4 meter draad over, er zit dus 26 meter touw en 1 meter stof in dat ene mandje, onvoorstelbaar!

Naast mijn naaimachine zie je een stukje van de stof waar ik de stroken uit heb gesneden.
Het maken van smalle hoge mandjes lijkt me heel lastig, ik vond deze afmeting soms al lastig manouvreren

maar wat ben ik blij met het eindresultaat, iets na 9 uur was ik klaar! Ik had hem hengselloos gemaakt, dat leek me voor een poezenmandje -hij wordt toch ingepikt door Loki- handiger.

Er waren een paar naaimachines die tenenkrommende geluiden maakten en veel moeite hadden met het naaien door het touw, en het lag niet zozeer aan het materiaal als wel de dikte; het naaivoetje kon niet ver genoeg zakken om de spanningsplaatjes te laten klemmen, met lange lussen van het bovengaren onderop. Ik heb gelukkig een paar dames met tips kunnen helpen: bovenspanning strakker zetten, bij de Bernina Aurora op 8, en indien mogelijk de persvoetdruk verlagen, bij de Aurora naar 15, en toen ging het wel goed. En de naald (jeansnaald 100 gebruikte ik) vervangen als je een paar uur heb genaaid, want de naald slijt van dit touw, of er komen braampjes aan de punt, de punt gaat rakelings langs de grijper en je wilt geen beschadiging aan de grijper, deze vervangen is prijziger dan een pakje machinenaalden.

Het was heel leuk om te doen, en ook om alle verschillende mandjes in de maak te zien; van zeer georganiseerd, op kleur, romantisch, tot alles door elkaar, of uit 1 lap stof, steeds weer een ander effect.

bij dit mandje zie je de drie hortensia stoffen die ze heeft gebruikt

Lekker kletsen tijdens het naaien en opdraaien van de stroken stof

Jeanne -van wie hier een actiefoto te zien is-

was als eerste klaar met haar mandje met hengsels, van fossil ferns gemaakt, restjes van haar DJ quilt; hij staat ook perfect bij haar bloesje!

Ik heb nog 50 meter touw gekocht, het is erg leuk om te doen, ik denk dat ik hier een slaapmandje voor de katten van ga maken voor in het tuinhuisje. Voor wie niet naar een workshop kan gaan heb ik hier een uitleg in het Nederlands, gevonden op de Berninablog.

Jarige dochter

Zaterdag 16 April 2016 en Evelien is ~~opeens~~ 25 jaar oud, toen ze geboren werd was het al dagen lang zo bloedje heet dat de mussen van het dak vielen, hoe anders was het dit weekend, koud, winderig en erg nat, het hagelde zelfs op de 15e. Ze wilde haar verjaardag thuis vieren, wel moest ze ‘s middags al weer op tijd weg omdat ze ‘s avonds een feest had met vrienden. Op mijn vraag wat voor taart ze als verjaardagstaart wilde hebben, antwoordde ze: “Een appeltaart, dat is zo lang geleden!” Hij stond net uit de oven toen ze vrijdagmiddag na werk thuis kwam, en de katten bleven er gelukkig vanaf toen we met z’n allen uit eten gingen bij de Visdonk Lodge. Ik had hem toen wel afgedekt hoor. Bij thuiskomst ontdekte Suzanne deze salamander met een hoge schattigheidsgehalte op de stoep vlakbij de voordeur,

na bewondering heeft ze hem op de steentjes naast de stoep gezet.
Zaterdagochtend 8 uur liepen we half slaperig haar kamer binnen om brommend en soms erg vals “Lang zal ze leven” te zingen en grijnzend hoorde ze ons gekweel aan. Ik had een gebroken nacht vanwege rare geluiden in de tuin, het was hard aan het waaien en regenen, maar om 3 uur -toen ik net lekker sliep- werden de vogels actief en gaven serenades weg in de boom voor ons raam en ook op het dak boven de kamer waar Evelien sliep; vooral de merels lieten goed van zich horen, hun repertoire is zeer uitgebreid!

Mijn ouders kwamen tegen de middag, wij hadden toen al de taart aangesneden nadat Evelien de kaarsjes had uitgeblazen; nadeel van deze kaarsjes was dat ze windbestendig waren en er wel heel veel blaaskracht aan te pas moest komen om ze te doven.

Wij hadden net onze taartpunt op toen mijn ouders er aan kwamen, gezellig aan de keukentafel gezeten, bijkletsen met de kleinkinderen en van de taart genieten,

tot Evelien de trein terug naar Amsterdam moest halen. Vanwege problemen op het spoor bracht DH haar naar Breda, dat scheelde overstappen en was wel zo gezellig, en mijn ouders vertrokken toen ook weer. We hadden allemaal een zondagsgevoel de rest van de dag 🙂

Zeven maar

Vorige week zondag was ik aan de andere kant van onze stoep begonnen, de smalle rand bij de paal was meer tuinaarde dan steentjes, verderop naar rechts ging het weer lekker vanwege het aanwezige antiworteldoek,
van dit kleine stukje kwam een volle emmer prachtige tuingrond afdat ik in een andere bloembak kiepte waar vorig jaar een dode plant uit was gehaald met een hele grote kluit, dus laat de tuinaarde maar komen! Ik moet wel oppassen dat de hortensia niet te diep in de grond komt te staan.
In het deel aan de straatkant zit meer werk dan alleen maar onkruid en grond van tussen de steentjes zeven, het is hier net een kraamkamer vol met zaaigoed, met hele goede drainage.
Hier kwam ik schattige fel paars/blauwe baby anemonen tegen,
die moet ik heel voorzichtig uitgraven en verplanten, net als alle baby bloembolletjes van blauwe druifjes die hier lustig op los groeien.

Gisternamiddag kon ik het niet laten om alvast een beginnetje te maken met dit deel, ik had ongeveer 30 cmx 1 meter gedaan toen het toch te donker werd om het onkruid van tussen de gezeefde steentjes te plukken, en heel stijf van te lang op mijn knieën te zitten strompelde ik weer naar binnen.
De weerman van het acht uur journaal maakte me niet blij door te zeggen dat het komend weekend hele dagen zou gaan regenen, potjandorie, dat schiet niet op zo, maar jullie snappen wel wat ik ging doen toen het tegen de middag nog steeds droog was toen ik met onze dochter thuiskwam (ze heeft na bijna twee jaar sparen bij de kapper 30 cm van haar haar gedoneerd aan Stichting Haarwensen).
Bepakt en bezakt dook ik weer op mijn knieën in de voortuin, maar deze keer luisterde ik naar mijn verstand om vaker op te staan om de bak grond te legen, en naar het advies van de fysio om maar 1 volle scheplading op de zeef te dumpen, ipv 2 of zelfs 3. Dat ik het beter vol kon houden snapt een kind, maar dat ik 2,5 uur achter elkaar kon werken zonder problemen, daar keek ik van op, heerlijk!
Die ene plank rechts van de bak hangt helemaal uit het lood, hij zit een beetje raar op zijn plaats getimmerd tegen een plankje de halverwege recht op is gezet, daar zal ik me volgende week wel over buigen. De bak heeft hierdoor rechtsvoor een gat van 10 cm waar de geraniums tussendoor groeien, niet de bedoeling.
De plank die er onder zat ligt gedeeltelijk plat, gewoon doorgerot en omgevallen, en de klusjesman die de bakken twee jaar geleden een beetje gefatsoeneerd heeft, zag er geen gat in om het helemaal te vervangen, denk ik.
Aan de foto hieronder (uit het raam hangend genomen) is te zien dat ik letterlijk nog 4x het hoekje om kan gaan eer dat deel klaar is.
In de bak zie je links onder en rechts naast de prunis taxussen staan die ik als een soort van kubussen in gedachte had toen ik ze daar 15 jaar geleden neer had gezet, ik vond de bak namelijk erg vlak en wilde wat de hoogte in gaan met beplanting. Mmm, niet echt goed nagedacht, vooral die aan de stoepkant vind ik lelijk en gaat er uit, dit mogen de tuinmannen doen over een maandje.
Het begon pas tegen 3 uur te regenen, mooie timing, zat de weerman er gelukkig toch naast voor vandaag!