Categoriearchief: Heugelijke feiten

Positief blijven

6 reacties

Ik begin met het mooie nieuws: dinsdag kreeg manlief de uitslag te horen van de controle CT-scan en alles was goed, slechts restjes dood weefsel en littekenweefsel zichtbaar bij de longen wat nog moest worden opgeruimd/genezen. Het heeft zijn tijd nodig, een half jaar geleden waren de behandelingen net klaar, en nu kan/lust manlief alweer zoveel. Tranen van opluchting, de aanloop naar de uitslag was weer een zenuwentoestand, maar we kunnen er weer tegenaan. Tot over drie maanden.

Helaas loop ik niet over van mentale stabiliteit, er wordt aan gewerkt maar de psychologe voor wie ik een verwijzing heb, heeft een wachttijd van minstens vier weken, dus roeien we met de riemen die we hebben bij de reguliere psychologe die het ook zo druk heeft dat ik over drie weken pas weer kan langskomen. 

Gelukkig is er afleiding, ik brei aan het vest in de avonduren (nee, nog niet klaar) en afgelopen zondag kreeg ik een uitnodiging vanuit Noorwegen om mee te doen met een vijf sterren raid. (Pokemon) Altijd leuk, we zaten er met vier man in voor aanvang maar toen het gevecht begon waren er drie afgehaakt 😣 en moest ik het monster alleen proberen te verslaan. Ook stoppen was geen optie, ik ga geen remote raidpass weggooien, dus doortikken op het schermpje (ziet er niet uit), vlak voor het eind was mijn team van vechters dood en moest ik een nieuw team aantikken, en met slechts vijf seconden op de klok had ik de raid boss verslagen.  Yes!
631099D4-7289-40A8-B606-CB2AACB17002
En veel leukere afleiding in de vorm van familiebezoek, lekker eten, natafelen
6C40E757-B272-4D71-9FF7-1A8B4606B65F
spelletjes doen en Sophietje knuffelen
2E861D0D-C987-4D39-94BF-5A7335089554
Wat een vrolijk meisje
16B5869B-63D9-48AA-B996-373F746645C9
Ik maakte de afgelopen dagen nog wat kleertjes voor Sophie, de broekjes zijn nog wel wat te groot maar dat lost zich vanzelf wel op; ik was vergeten op het getekende patroon erbij te zetten dat het inclusief broeksband was en dat als ik boordjes aan de pijpjes wilde maken, ik de pijpen iets korter moest knippen. 
B1A5FDA5-D8BD-46B6-A099-1B7DB470C1C2
Schattig hè met dat labeltje.
C0175041-0EE9-44A0-A834-40D61381E755
En nog ben ik niet door de stofjes heen, er is nog genoeg voor een broekje/hansopje en drie jurkjes.
 
Fay begint zich steeds meer te ontspannen op mijn schoot, ze ligt niet meer in de startblokken klaar met haar neusje bij mijn knieën, aaien vind ze heerlijk zolang ik maar niet aan haar buikje kom.
7F73D5A1-A018-4B6A-95E3-4B5B1B498FEE
Er moesten nog boodschappen in huis gehaald worden, ik had de auto achteruit ingeparkeerd tegen de stoep bij de supermarkt, en reed later met het winkelwagentje naar de auto, kofferbak openen en de tassen er in tillen. Het winkelwagentje had steeds de neiging om tegen de auto aan te rollen, en na de tweede keer het wagentje weg te hebben geduwd werd ik een beetje boos.
“Stil blijven staan jij!”, mopperde ik, maar blijkbaar zei ik het harder dan ik dacht, want een meneer die met zijn fiets achter me langs liep stond opeens stil en keek me geschrokken aan. “Nee, niet u, ik heb het tegen het winkelwagentje”, zei ik. De man van in de veertig, zo te zien gewend orders van een vrouw te krijgen (en te gehoorzamen) keek me met half open mond sullig aan en liep toen snel door. Wie praat er nou tegen een winkelwagentje, moet hij gedacht hebben. Ik dus. 

Heb je even

Zaterdag rond het begin van de middag stonden deze twee voor het raam, ik opende het snel. “Is dit het klachtenloket?”, vroegen ze in koor, “We komen aandacht tekort”.
B163C0EB-1C98-4876-9012-B8F22565A5C5
Er stond een vreemde doos in de woonkamer, eentje waar je door kon kijken en het maakte geluid en had pootjes van boven die bewogen en van onderen die gelukkig niet bewogen. Er werd meerdere malen gecheckt of er onder het bedje niet nog zo’n kleine wurm zat. 

Ik legde ze uit dat dat Sophie vanavond weer naar haar eigen huis ging, en dat we ze dan weer op hun wenken zouden bedienen als goede kattenslaafjesbaasjes betaamt, en zuchtend sprongen ze op het gras en kon het klachtenloket raam weer dicht.

Toen de katten vrijdagavond in de garage waren voor de nacht had ik het campingbedje opgezet en opgemaakt, jee wat was dat leuk. En helemaal toen het popje er in lag
E1696FD4-51CA-4D50-9C30-735852AE545A
Fay bleef een tijdje gefascineerd naar Sophie kijken, maar toen ze meer geluid begon te maken hield ze het voor gezien
B5DE1DF5-03CE-4626-8394-AC8C00A3BE55
Jon vond het heel interessant
6C12579F-ABCC-4CFB-9D8C-2FC7B6CAF7AB
Even kijken
8C7AAE19-B9C3-4DF5-B2E1-86E3CADF0C6B

2A48F6D6-A995-48D2-8AEF-EF390A1C2A7E
Het liefst was hij er in gesprongen, beetje flauw van ons dat dit niet mocht
B1CC2A96-7BAB-4824-AE00-280EEDD31C22
De dag werd gevuld met flesjes geven, de katten constateerde opgelucht dat de kleine wurm vooralsnog niet uit eigen beweging er uit kon komen.
8D4AE252-D383-40F1-8CE3-08CCC8289540
Wat was het genieten, kijk nou toch hoe ze de duim van haar opa vast pakt.
D7B82578-B766-4D5D-9C88-716D7032E5B7 En lacht ze nou?
1B1400AB-F389-4CF9-879E-5C30A23B3BE7
Heel veel genieten
1E65FCCA-1594-4489-8ACB-1946CDCCCF3F
Ze is zo mooi en schattig, maar dat kan ook niet anders met zulke ouders.
8ED982E7-0335-467C-BA4F-630DB143F07B
Na het avondeten brachten we Sophie naar huis, we waren iets later vertrokken dan gepland, en het laatste kwartier van de rit liet ze heel zielig en hard huilend weten dat ze honger had. Ik zei: “Nog één keer Sesamstraat kijken en dan zijn we er”, maar daar had ze geen verhaal aan. Dan duurt een kwartier lang. Manlief haalde haar bij aankomst uit de Maxi-Cosi toen we er waren, hij hield haar troostend tegen zich aan toen hij naar de voordeur liep. Na de verschoning en een flesje was alles weer goed, en na koffie en thee te hebben opgedronken gingen we er weer vandoor. Het oppassen smaakte naar meer.
3C9A53ED-07A5-4471-9E7B-8A562B0AE1E7
De volgende dag klapte ik het bedje weer in en rolde het matrasje op, ja dat was lastig en zwaar werk, maar binnen tien minuten gefixt, en het paste met gemak in het zakje.

Pril geluk

Woensdagmiddag hebben we ons kleindochtertje Sophie mogen bewonderen, wat is ze mooi, en zo klein
6E6F9ABF-42B6-4CD5-8DA6-55505D171D97
Bijkomend van alle activiteiten lag ze in een bedje met onderwarmte lekker te slapen, af en toe werd ze wakker en lag dan wat te kokhalzen, ze had last van slijm vanwege de keizersnede; bij babies die door het geboorte kanaal komen worden de longetjes en het maagje leeg gedrukt zodat ze deze daarna schoon met volle teugen kunnen vullen. Nu moest Sophie deze schoonmaak op eigen krachten doen, en dat viel niet mee. Om haar dus niet nog meer te vermoeien hebben we haar lekker in haar bedje laten liggen, want dat gesjouw van de een naar de ander zou haar ook weer energie kosten, en het zou toch fijn zijn als ze nog voor het weekend met haar moeder mee naar huis zou kunnen. Aaien is ook heel fijn 🥰 Een verpleegkundige komt binnen en opeens schiet Sophie wakker, ze hoort een bekende stem.

Op de operatiekamer had een verpleegkundige heel veel foto’s gemaakt met Tim’s toestel, en deze zit manlief hier te bekijken
D8E2D69F-CB5B-4003-9AC4-CCEBD8F21B80
Donderdagmiddag mocht ze naar huis, helaas kan dit niet liggend in een bedje, en ze liet horen dat ze het er niet mee eens was, maar gelukkig werd ze snel rustig. En konden de babysitters haar bewonderen
596544F0-1117-4650-8B31-9B836E7A0E21
Ja dat blauwe maskertje is vast van het huilen en misschien een beetje kou, maar gelukkig was de kraamhulp er voor hulp, advies en steun.
D52F9144-5013-4735-B9E5-88DF95CA3F2B
En toen ze zagen dat het goed volk was, namen ze hun posities in
F925DDA8-4525-464E-8063-7D7D76ACC85A
Toen ze de volgende dag in de box lag checkte Luna of alles goed ging
A9CDD21F-4C35-40C3-84C3-3A8251ABD878
Trotse vader, het flesje is bijna groter dan Sophie, zo merkte mijn vriendin Ellie op toen ik haar de foto liet zien. Haha, ja bijna wel
60A5D4B7-0AA3-4CAC-829C-6E3BB2AD7DDE

En eindelijk kon ze het speelquiltje zien wat ik heb gemaakt, hier houd Tim hem op, eerst op z’n kop maar dat mocht de pret niet drukken
37923540-F34A-4872-8835-F7A7753DA9C1
Ze wilden een quiltje hebben waar veel op te zien was, en lekker bont was gelukkig geen probleem.
86103E81-965F-434C-9FC9-168E3FD86C45
Jon heeft als opperquiltkat geholpen met de lay-out, “als je nou eens deze daar legt”
C71C319A-0ED7-4581-9297-099E1F63881E
“En dan die daar,”
685A1C8B-46AC-4A9C-8FA8-331E2F8E8F19
“En wat was je met deze van plan, zo laten of er helemaal uit gooien?”, hierbij doelend op de hondjes op het hoekje. Hij neigde naar het laatste, hij heeft het niet zo op honden.
AB4FCEA0-2F54-46DE-837C-E662E7084C3D
Even checken tijdens het webben, waarbij ik steeds drie rijen als kettingen tegen elkaar naai
8BACF2F7-8AC4-417D-92AE-C539985E0B17
Mmm vogeltjes, enne, het mag nog wel wat groter worden, ik pas er net op
3FB7CB8F-5F3B-4C7D-A305-1E3F2C43F9D4
Hier hing hij tot ik de puf had om hem door te quilten, het was zo warm
BF721417-C214-4727-944F-5D020F762986
Jon was diep beledigd dat ik hem niet had geroepen voor deze foto, gequilt en klaar voor de bies,
47EB312E-1CB6-4576-B0BC-E726A2752A53
en hij kwam gelijk assisteren met het vastspelden
05A38375-6AE5-411B-B27F-940B541F6A1C
Zorgen dat de quilt plat blijft liggen is een serieuze taak, en een gevaarlijke

AE55132C-CE26-432A-B3F6-3BA566020C1B
Maar hij deed het als een pro, alleen wilde hij er niet vanaf gaan toen ik de bies wilde vastnaaien met de machine
C1A6CB00-5D73-4615-98FB-606B27CD2A46
Dick Bruna prentjes had ik nog liggen, maar Nijntje ontbrak, dus tekende ik deze van een postzegel over op stof, maakte de contouren in een stiksteekjes met zwarte DMC garen E09152A4-E39E-48F3-8332-7F4BCE2FAF81

en kleurde daarna het geel in met een Faber-Castell textielstift. Vraag me niet waarom ik niet eerst inkleurde, dit met heet persen goed fixeerde, en het daarna pas borduurde, ik weet het niet. Het borduurwerk is niet plat geworden tijdens het persen, omdat ik het op zijn kop op het strijkmatje hield, zodat het garen in het kussen werd geduwd.
0AEF2B4F-7F35-405F-92E9-1F24B7D7B422
Past mooi bij de rest
34482AE3-118A-425A-B7AF-E181D5135900

Sophie

Hier is ze dan, het dochtertje van Yvonne en Tim, ze is 46 cm klein en weegt 2560 gram, Sophie
8E9CA2AE-7C05-4A50-A012-CBF7114E73B6
Sophie is gisteravond (met 37 weken) met een keizersnede gehaald na het eerst op de natuurlijke manier te hebben geprobeerd, dat ze dwars bleef liggen hielp niet echt mee. Moeder en dochter maken het goed, alles zit er op en er aan, ze kan zichzelf goed op temperatuur houden en het drinken ging ook goed.

Wat is het een poppetje, zo mooi, en wat je op de foto niet ziet is dat ze een flinke bos donker haar heeft.
Tim belde ons glunderend van blijdschap na middernacht op toen ze terug op de kamer en helemaal gesetteld waren via een videocall, en we zagen hun kleine schat op de borst van Yvonne liggen, klaarwakker en lekker wit uitgeslagen van de huidsmeer, en even liet ze een allerschattigste huiltje horen (de baby), Yvonne lag dommelend te stralen ondanks de pijn van de operatiewond. Sophie viel uiteindelijk om 03.30 in slaap en met haar ook de kersverse ouders, tot 07.30 toen ze zich weer meldde.
Heel bijzonder, dit klein wondertje, nog even en we kunnen ze vasthouden, bewonderen, ruiken en beschuit met muisjes eten.

Bijna bij.

Vrijdag (2/9) was de uitvaart van broer van DH,  René
4CF43ADB-C92C-4AB6-95AC-08FF953F40DC
manlief was gevraagd om te helpen met het sluiten van de kist, een uur voor de uitvaart, en reed daarna met zijn broer naar het crematorium waar de uitvaart was, terwijl ik Evelien van de trein oppikte. Het was stress in mijn hoofd, ik maakte me zorgen over mijn ventje die deze dag minstens vier uur op de been zou zijn en hier zeker een terugslag van ging krijgen. In de ontvangstruimte stond hij bij de familie, ik gaf hem een eiwitrijk energiedrankje en een flesje water om wat bij te tanken, het was er druk en ik had een deja vu gevoel; een jaar geleden stonden we hier voor de uitvaart van DH’s zus, dat krijg je als er zo’n groot leeftijdsverschil zit tussen de oudste en de twee jongste (DH is de een na jongste van de acht).
Suzanne was er ook al met haar vriend, maar Tim kon er niet bij zijn, met zijn meisie weer in het ziekenhuis was het niet verstandig om een uur rijden van haar weg te zijn. 

Het was een mooie dienst, we kwamen door de toespraken van oud collega’s en vrienden meer te weten over René, ontroerend en lief. Na afloop kregen we in de koffieruimte drinken en eten aan een tafeltje, en toen gingen we naar huis waar mijn lief het moment dat zijn hoofd het kussen raakte in slaap viel.
We brachten Evelien naar het station nadat we in de stad hadden gegeten, gelukkig smaakte het eten goed bij mijn lief ondanks zijn vermoeidheid, het begint heel langzaam te verbeteren, ook al kan het nog geen stoefen lijden.

Zoals verwacht had hij het hele weekend nodig om bij te komen,  en maandagmiddag gingen we eerst naar het huis van zoon en bijna-schoondochter alwaar ik de stofzuiger door het huis gooide, met twee langharige katten is dit geen overbodige luxe, terwijl manlief in de tuin zat. De tuinman was net bij hun langgewenst en had alle bomen (lei plantagen en catalpa’s) gesnoeid en de tuin al winterklaar gemaakt, de achterbuuf  zal vast heel blij zijn dat haar straatje schoon zal blijven deze herfst, ze had het mij gevraagd toen ik er twee weken eerder de kiwi stond te snoeien, denkend dat ik de tuinman was. 😬
Rond vijf uur kwamen we aan in het ziekenhuis, de entree heeft een mooie tegelvloer en ik moest gelijk aan Sommeke (Yvonne vH) denken, gek op hexagonnen. Pfff wat mis ik ze, hoe vaak ik niet denk: “even aan Yvonne laten zien (zoals die tegelvloer)”, of “wat zou Yvonne hiervan vinden”. 😢
479979AA-C41B-44B7-B34C-64FDD9FC8764
De lief van onze zoon was de week tevoren dus opgenomen met de vermelding dat ze minstens een week in het ziekenhuis moest blijven vanwege zwangerschapsvergiftiging, gisteren hoorden ze dat ze tot na de bevalling in het ziekenhuis moet blijven, spannend hoor, nog eventjes geduld en dan zien we de kleine kruimel ☺️ 

Ze zag er stralend uit, ontspannen en goedlachs. Tim kan tegen betaling lekker mee eten, kan op haar kamer slapen en gaat na het douchen en ontbijt weer naar huis (of de zaak) om te werken. Gelukkig is zijn baas heel coulant, uiteraard wetend wat er gaande is. We gingen weg toen het avondeten gebracht werd. 

We wilden op weg naar huis bij een van der Valk restaurant eten, maar helaas kon je daar vanwege personeelsgebrek alleen maar na reservering terecht, hoorden we toen we binnen waren, dat viel wel tegen, hier hadden we niet op gerekend.  Dus werd het na een ritje door stortregens een lekker ordinair frietje van MacD met kroket en kipnuggets aan onze gezellig ronde keukentafel. Gelukkig hadden we de dag er voor GVA op en stond dit ook voor de dinsdag op het menu. GVA =groenten, vlees en aardappels, en met vlees moet je denken aan kleine porties, dit is zo sinds manlief ziek werd.

En terwijl ik dit type (heb dit blogje gisteravond geschreven en klaargezet voor vandaag) is het aan het bliksemen, onweren en regenen dat het een lieve lust is. Maandagavond was er acht mm gevallen in een paar uur tijd, dat zal nu vast niet anders zijn, hoop ik.

Zo veel allemaal

Er is afgelopen week weer het nodige gebeurd, laat ik met het mooiste nieuws beginnen. Vrijdagmiddag kregen we de uitslag van de controle ct-scan die woensdag van mijn lief was gemaakt, alles was goed; we kregen kippenvel en schoten vol, de spanning van afgelopen weken die zich had opgebouwd viel als een last van onze schouders af. Terwijl de longarts nog in gesprek was met manlief stuurde ik de kinderen een appje met het heugelijke nieuws, want ook zij zaten in spanning.
De kleine tumor die drie maanden geleden behandeld was, was in kleine stukjes uiteen gespat en we moesten er vanuit gaan dat dit allemaal dood weefsel was dat de komende maanden/jaren door het lichaam zal worden opgeruimd. De volgende controle is weer over drie maanden, en dan zitten we in de periode dat het een jaar geleden was ontdekt. We vierden het met een lekker hapje in de cafetaria van het ziekenhuis
3CC8B158-2290-4245-95CF-F6F031C164AB
en aan het eind van de dag gingen we voor het eerst sinds Mei in de stad wat eten op het terras, het was de avond er voor flink afgekoeld, weg was de verstikkende hitte met slechte luchtkwaliteit, en nu was het zonnig met een frisse wind. Heel goed uit te houden met een jasje aan.
9FFC2A2F-98FD-476D-9BBF-F7D1314517E1
We zaten met een dubbel gevoel op het terras, want de ochtend tevoren, donderdag, had de politie de deur open moeten breken bij de 9 jaar oudere broer van manlief, al 7 jaar weduwnaar. De werkster kreeg met aanbellen geen gehoor, waarschuwde toen de dochter en zoon, ze kregen de deur niet open omdat de sleutel aan de binnenkant nog in het slot zat, en zagen toen door de brievenbusklep kijkend hem in de gang liggen. Hij had een beroerte gehad en ws de hele nacht daar al gelegen, vreselijk. Hij werd naar het ziekenhuis in Bergen op Zoom gebracht, op een helder moment wist hij de neuroloog kenbaar te maken dat hij er klaar mee was, zijn lichaam was op na al vele jaren met een strippenkaart bij diverse specialisten waaronder oncologen te hebben gelopen. Hij leefde voor zijn kleinkinderen, was van plan elke behandeling aan te pakken, en wilde zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen, maar helaas was zijn lichaam nu echt op, de beroerte was de genadeklap.

Dit is de laatste foto die ik van mijn zwager heb, genomen op de uitvaart van hun zus op 24 juni 2021. Later zagen we hem nog een paar keer, maar je neemt niet elke keer foto’s hè.  
440C3179-03B3-4EF8-BD82-DCA904A45DDE
Vrijdagmiddag gingen we samen langs om afscheid te nemen, uitgerekend nu waren ze aan de toegangswegen bezig richting het ziekenhuis, wat een chaotische situatie, en ‘s avonds reed ik met mijn andere zwager naar het ziekenhuis; hij wilde nog langsgaan, en ik vind dat je zoiets niet in je eentje moet doen, en al helemaal niet met die wegomleggingen.

Bekaf vielen we rond middernacht in slaap, om nog geen drie uur later ruw wakker gemaakt te worden door een groep aangeschoten jongens die het wel grappig vonden om met veel geweld een reclamebord met paal en al uit de rotonde te trappen. Politie verwittigd en toen maar weer proberen te slapen, wat bij mij niet meer zo goed lukte. Uiteraard waren de zatlappen gevlogen toen de politie langsreed, een bewoner uit de buurt (hopelijk een vader van een van hen) had ze toegesproken en toen waren ze rustig afgedropen, het bord stond de volgende morgen weer op zijn plek. De glasscherven van bierflessen op de stoep en straat heb ik opgeruimd, iemand moet het doen voordat er banden lek gereden worden.

Gistermiddag kregen we het bericht dat DH zijn broer was ingeslapen, een heel dubbel gevoel gaf dat. Verdriet bij DH, maar ook opluchting dat hij niet meer moet afzien.

Mijn hoofd zit vol blogjes, als ik even ademruimte heb komen ze er aan, een voor een, te beginnen bij afgelopen maandag
18E9E7E1-EBE6-452F-BAD4-39469FC469E5

Mooie dagen

Als ik uit bed kom ligt Puk negen van de tien keer in mijn naaikamer op een bureaustoel, “hoi, ben je daar weer?”
EF6833D5-8046-4040-B780-7B931F673244
ik loop pratend op hem af en hij verheugt zich zichtbaar op wat er gaat komen, spinnend trappelt hij met zijn voorpootjes als ik hem uitgebreid aai en gaat er even goed voor liggen. Hij laat het aaien op de zijkant van zijn buik nu ook toe, en hij geniet hier ook van, ook al is hij iets meer op zijn hoede voor het geval ik toch op zijn buik aai.

De badkamer deel ik met Fay, ze laat zich lekker aaien op en rond haar kopje, stukje rug mag ook, maar haar buikje is ook een no-go area. Tijdens het tandenpoetsen zit ze heel deftig naast me omhoog te kijken, en het zal niet lang meer duren eer zij net als Loki op de wastafel zal springen om er dichter bij te zitten.
92D5A4FF-B9BD-4CCB-AE29-70AFD957B1A6
Ze springt op ons bed als ik me aankleed en laat zich ook lekker aaien door manlief, en samen rennen ze (de katten) achter me aan de trap af om de senioren te begroeten als ik de tussendeur van de garage open doe. Vaak rekken de oudjes zich eerst lekker uit voordat ze doorlopen, maar deze keer rennen ze voor me uit naar de voordeur, hebben haast om naar buiten te kunnen, maar eenmaal buiten gaan ze voor de deur zitten om wat rond te kijken. Ik probeer het maar niet te snappen, er zal vast wel een van de twee een windje hebben gelaten in de garage en snakten ze naar frisse lucht.
De jonkies gaan via de schuifpui naar buiten, het ruikt heerlijk na het nachtelijke buitje, en gelijk komen de andere twee er aan lopen.

Lekker regenwater uit de bak en vijver drinken, kan je ze alle vier ontdekken op deze foto?
C49C57F4-3984-442B-969E-1EFA6C6A2FF0
Eens kijken wat Jon uitspookt, denkt Sherlock, even achterom kijken of Puk hem volgt

C51793A2-0C21-49FE-B4DA-B3383322B4E8
Maar hij wordt opgehouden door Fay die hem iets wilt vertellen

B5F8E60E-776A-4066-91A1-ACA76AC4971E
Eindelijk kan Sherlock doorlopen met Puk naast hem, echte buddies
4E698379-2067-4D45-A07A-856E5EEC01F1
Zo gezellig samen

Na het klaarmaken en eten van de ontbijtjes voor ons beiden is het lekker genieten, pas als ik klaar ben mogen zij meesmikkelen.
787DFEDB-C38C-46E4-A8DB-CD0AE7F1C017
Woensdagochtend, de deurbel gaat, een vrolijke jongeman staat met een bos bloemen voor de deur, “bloemen voor Shirley en Perry”, zegt hij en wenst ons nog een fijne dag. Ze zijn van onze kinderen vanwege onze trouwdag, onze 32e, met op het felicitatiekaartje de wens dat er nog heel veel mogen volgen. Ik schiet vol, slik dapper mijn opkomende tranen weg,  en denk aan al het mooie wat we samen hebben en nog gaat komen.
739298BD-AEFB-4AAB-8CA5-CC19CFDD33A6
Zo mooi 🥹
5205629F-49E6-4A93-8637-F26FD841F1AA
Een regenbui halverwege de dag, de katten rennen in een treintje achter elkaar naar binnen, en na een snelle hap gaan de jonkies hier slapen
ACA52B29-B0D5-45E3-A409-51E330F9CB02
Ze laten zich even aaien, spinnen tevreden en vallen daarna weer in slaap
6B625E13-61AB-4C1F-A355-42BA38EE59EA
Sherlock en Jon zijn de trap opgegaan, ik moet toch even de afvoer op het dak checken en loop ook naar boven. De afvoer loopt prima door
40A66CA4-F153-4408-9A00-B1B679E83F2F
Jon ligt gestrekt op het logeerbed
B8E4A336-996C-4A75-84C8-C6B0D6985A44
Ik duik even de naaikamer in om mijn bureau op te ruimen, Sherlock komt luid miauwend bij me zitten, likt zijn bekje af als teken dat hij iets lekkers wilt hebben, en nadat hij een kattensnoepje heeft gekregen rent hij weer naar beneden. Als ik een uurtje later beneden kom zie ik Sherlock en Fay samen op een bankje liggen en ze kijken vol verwachting of ik naar ze toe kom, het liefst met snoepjes.
79A1F453-EA7F-4A15-BCA6-D4D074306953
Na een paar tellen krijgen ze door dat er niets te snoepen valt en gaan ze weer verder met zich te wassen, Fay geeft Sherlock een paar likken over zijn kopje en gaat dan terug op haar plekje liggen.
C328BF5F-24C2-4640-B84C-A44DF2D1289E
Ons egeltje is er nog lang niet, aldus de verzorgers van de egelopvang, dit schreven ze:
Het is nog even afwachten, hij is wel verzwakt, wij zijn met de behandeling gestart, antibiotica, pijnstiller-ontstekingsremmer en de wonden zalven
Ook dienen wij hem een paar keer per dag ors te drinken via een spuitje
We kunnen nog niet zeggen of de antibiotica al aanslaat omdat die een aantal dagen nodig heeft, zijn wondjes staan er wel mooi bij
Hij heeft het nog moeilijk dus we moeten nog even afwachten, we doen ons best

Wat een kanjers.
Op de radio hoorde ik dat ORS de laatste tijd ook veel verkocht wordt aan jongeren die het als anti kater middel gebruiken. Jemig, beetje minder zuipen zou ik zeggen, maar dat is zo saai hè, je bent jong en je wilt wat.

Heel erg jarig

Gisteren voelde ik me heel erg jarig. Toen de felicitaties binnen stroomden via messenger, whattsapp, e-mail, Facebook en bij zipzop.nl was ik in de weer met boodschappen doen en de boel klaarmaken voor de visite. Ik las een enkele snel tussen de bedrijven door en vlak voordat we naar bed gingen, maar was te moe om te reageren, jeetje wat lief allemaal, dank jullie wel 😘

We hadden het weer wel mee, warm genoeg om zonder weg te drijven buiten in de schaduw te zitten en te eten. De elektrische barbecue stond onder de veranda, ik had de tafeltennistafel daar voor de helft open geklapt zodat er ruimte genoeg was om spullen neer te zetten, en dat beviel wel. De jongens namen het bakken voor hun rekening en de meisjes de catering, wat een verwennerij. Manlief hield het de hele middag en avond vol en at zelfs een paar hapjes vlees en een stukje stokbrood mee, maar het smaakte nog niet echt lekker. Ik had Dim Sum hapjes voor hem klaargemaakt in de keuken en deze gingen gelukkig wel met smaak naar binnen. En uiteraard hadden we magnum ijsjes toe, heerlijk 🤤 Dat mijn ijsje kraaide van de lactose merkte ik toen ik de laatst hap had doorgeslikt, en niet lang daarna zat ik met buikkramp op de wc. Oei, dat was lang geleden, gelukkig bleef het bij deze ene keer en kon ik later lekker binnen meedoen met bordspellen, het was te fris geworden buiten (en morgen snakken we naar deze koelte).

Ik werd op  materialistisch vlak ook erg verwend, jooooh wat leuk en mooi allemaal, DH vond het flesje Dior maar karig dus kon ik ook de in lengte verstelbare graskantknipper nog toevoegen aan mijn lijstje, en hij knipt geweldig, veel soepeler dan die handschaar van Gardena, elke knip is moeiteloos raak. Het is dat we visite hadden, anders lagen de gazonkantjes er nu keurig geknipt bij😊

Van Suzanne en Ferry kreeg ik de twee kleurrijke haakboeken, ik heb al veel in gezien wat me aanspreekt, mijn vingers jeuken, ik weet al wat ik kan sparen, nog meer bolletjes wol 😊
Van Yvonne en Tim komen de mooie bollen wol van hetzelfde merk die ik voor de Harbour Blanket heb gebruikt; van de restjes ben ik nou bloemen aan het haken die later een hexagon vorm krijgen door er met licht garen rond te haken, maar ik wilde iets pittigere kleuren erbij hebben, en voila. Ze gaven me ook het superfijne tuinschaartje om dunne steeltjes/takjes te knippen (uitgebloeide bloemen), en hij knipt zalig, is lekker scherp en ligt goed in de hand, en het puntje is afgetopt zodat je hem in je kontzak kan stoppen zonder dat hij door de stof prikt (been there, done that) Komt bij de webshop van tuinmanieren vandaan en zat in rood vilt gewikkeld.
85E2640D-71AA-4E07-A713-DA41C0F58093
Een tas vol plantjes/stekjes van Evelien gekregen,
1E1916D3-46AF-48ED-BE2B-39B2F517BD79
Samen met het boek De Banketbakker, deze ontdekte ik via het YouTube kanaal Foodtube waar Cees Holtkamp laat zien hoe hij en zijn kleindochter allemaal lekkernijen bakt die je ook in zijn winkel in Amsterdam kunt kopen.
Toen iedereen weer naar huis was zat ik na te genieten, bladeren in de boeken, bolletjes aaien en plannen te maken voor de volgende dag.

De katten hadden zich gisteravond slechts vluchtig laten zien, als ze een sprintje trokken naar de keuken voor een hapje eten, en weer gelijk naar buiten renden. Alleen Jon genoot van de aandacht van het bezoek en was ook de enige die uiteindelijk binnen sliep vannacht, Puk en Sherlock zag ik nog wel in de tuin lopen toen ik afsloot, ze renden speels weg toen ik ze wilde aaien en schoten tussen de planten buiten handbereik, ze hadden duidelijk geen zin om naar binnen te komen. Fay zag ik nergens, ze had zich verstopt, of ze liep gewoon lekker langs het water te kijken naar de twee schildpadden die daar rondzwemmen. Maatje dinerbord, niet normaal. Vast ontsnapt uit de vijver van onze vorige buurman, ik vond elk jaar wel eentje in onze tuin.

Puk stond buiten bij het keukenraam toen ik beneden kwam vanmorgen en sprong zonder aarzelen naar binnen toen ik het raam opende en viel aan op het eten, Jon rook in het voorbij gaan even waar hij zoal was geweest, en liep via de schuifpui naar buiten. Steeds kwam hij weer binnen om te zien of die andere twee al thuis waren gekomen, een half uur later hoorde ik Sherlock eten en de vloer aanvegen toen hij klaar was,  hij probeert vaak de voerton over de bakjes te trekken, wat gelukkig nog niet is gelukt.

Pas na een uurtje toen ook Fay zich had gemeld, stoffig en wild kijkend alsof ze de engste avonturen had beleefd, toen pas had Jon rust in zijn kont en ging hij gestrekt bij de vijver in het gras liggen naast Puk. Fay rende er gelijk achteraan.
1C71F7AB-AA69-4279-8E21-399DD3B5549F
Oh, jeuk
A16F3927-1649-4407-A58B-B49632A10E83

IJsvogel gevlogen

Puk lag lekker op de poef te slapen en ik zat aan de koffie toen we gisteren opeens gekrijs hoorden van een vogel, en we sprongen gelijk op. Jon legde net een hevig fladderende vogel neer op het terras, Puk en Jon vonden het machtig interessant, maar keken beteuterd toen ik het vogeltje oppakte en het niet meer terug gaf. 

Het was een ijsvogel, nooit eerder hier zien vliegen en gelukkig ook nog nooit als slachtoffer van de katten gezien. Ik was ontzet, arm beestje, en liep er eerst mee naar boven, om het te laten zien aan DH die aan het werk was, wat een prachtige kleuren. De ijsvogel hield zich heel stil toen hij merkte dat het getik met zijn scherpe snavel tegen mijn vingers geen effect had, en hij hield zijn oogjes dicht.
Ik ging via de voordeur naar buiten en liep tientallen meters langs de sloot achter ons huis (slalommend om hondendrollen te ontwijkend) tot ik bij struiken en bomen aan de waterkant kwam, en hier opende ik mijn hand
37FA5BA8-52B7-45F2-BD4C-C829EA4BE78B
Het duurde even eer hij doorkreeg dat hij weg kon vliegen, wat een fijn gevoel was het toen ik hem naar de boom zag vliegen en goed stevig op een takje zag zitten. Tussen het redden en loslaten zaten maar drie minuten.

Weer thuis zag ik Jon en Puk door de kamer lopen, duidelijk zoekend naar het vogeltje, ze gaven het pas op toen ik weer ging zitten.

Donderdagavond maakte ik niet alleen het deeg voor de shortbread koekjes, maar verwerkte de harde zure aardbeien nog snel tot jam nadat ze drie uur in de geleisuiker hadden gemarineerd. Twee kleine potjes en een groot potje voor op de beschuitjes, lekker hoor.
EE1F275C-D969-420E-991A-EF878048EDE9
Van het deeg maakte ik dus koekjes, eerst uitrollen tot een kwart inch dikke plak en daarna met de gegraveerde roller er over heen.
067EA78B-D0BF-4977-A7B7-F8612FD46E7C
Poeh, valt nog niet mee om de plak overal even dik te maken, ik maakte ook een lading zanddeeg om wat meer te kunnen oefenen. Het kloddertje deeg op de rol lag gelukkig los, ik kon het er zo afvegen.
D726B09B-5442-4BD8-AE32-2D7B930D38D2
Dikke koekjes en dunne koekjes, en niet allemaal even goed bedrukt, dit is van het shortbreaddeeg, hier had ik denk ik iets harder moeten duwen.
C25E7087-51CF-423E-BB78-36BABC4BE125
De dunne shortbreadkoekjes zijn dan ook donkerder dan de dikkere
781DF315-4F37-4759-A011-5748B98F9DBE
En van de grote zanddeegkoekjes die ook iets te dik waren is niks meer te zien van de mooie print 😳
B1C54A4F-12EF-4B7D-A51A-E995016CD45D
maar ze smaken heerlijk, ik heb uiteraard van elke lading minstens twee koekjes geproefd tot ik bijna misselijk werd, oei.
F21150AA-F823-4E19-BC22-DB441F52A21C
De deegrollen bleven mooi schoon, ik was bang dat alle uitgesneden figuurtjes vol met deeg zouden blijven zitten, maar niks van dat al. Maar wat een bende maakte ik van de werkplek.
422C2BD1-1A37-4C79-A40D-939F3ACAFAE5
De uitgestoken koekjes moesten voordat ze de oven in gingen eerst een half uur opstijven in de koelkast, ja, je moet er wel wat (tijd) voor over hebben. Mijn plan om ze ongebakken in te vriezen schoot er in alle enthousiasme en nieuwsgierigheid naar het eindresultaat bij in 😳
Ik heb ze in de diepvries gedaan toen ze waren afgekoeld. Niet allemaal natuurlijk, want ik wilde er nog wel eentje bij de koffie gisteravond, en vandaag mogen de kinderen met aanhang ze proeven als ze op verjaarsvisite komen; opeens ben ik 61 jaar en dat gaan we vieren, uiteraard met taart, want alleen een koekje is niet zo feestelijk, vooral als je niet op elk koekje een mooi printje hebt.

Toppertjes

De jurken showen gaat lastig als het model in Amsterdam woont, ik zal een foto maken van de volgende jurk als die klaar is, ik heb gistermiddag Jon en Sherlock aan het werk gezet; de dinsdag opgespelde patroondelen  konden uitgeknipt worden.
2B4457D3-9B15-4AF8-85A8-8293DE0806C4
Jon heeft even een pauze nodig
EA319478-74B4-46D6-A911-6F700FF2D9E7
Hij vindt het niet eerlijk dat de jonkies niet moeten meehelpen, ze zouden bv kleine dingen kunnen doen, stukjes stof tegenhouden en kijken of de spelden goed vast zitten. Fay en Puk doen net of ze niks hebben gehoord
86E6A272-D806-4EE9-B6B0-C512D65B3E90
Ik zette mijn mobieltje op een statief om op te nemen, eigenlijk had ik ook de plantenbak opzij moeten zetten voordat ik Puk ging aaien, het stond hinderlijk in de weg. Eigelijk is alles hinderlijk als het in de weg staat, toch?

Hij is nu dus ook niet meer bang als hij twee handen dichtbij hem ziet verschijnen, lekker hoor. Hij laat zich overal aanraken, alleen heb ik zijn achterpootjes nog niet geprobeerd, veel katten vinden dit niet fijn. Jon wel, die kan je rustig tussen zijn tenen kriebelen, en dan steekt hij zijn andere voetje ook uit om hier gekieteld te worden.

Na een paar minuten keek ik of Puk zich weer zou laten aaien, en jawel. Ik knielde naast de poef, Jon kwam er gezellig bij, kopjes geven tegen mijn been, hij wilde ook aandacht. En vanaf nu kon ik elke keer als ik langs de poef liep Puk aaien, en dan spinde hij en maakte zijn voorpootjes kneed bewegingen in de verbleekte flanellen quilt die op de poef ligt.

De babyquilt showen doe ik pas na begin oktober, dus even geduld, maar hij is me daar een partijtje leuk 😻