Vorige week was ik samen met Pokémon vriendin Petra bij Ellie om thee te drinken, we hadden alledrie wat lekkers gemaakt/gekocht voor bij de thee, het leek wel een high tea 😊 Bij binnenkomst gaf Petra me een cadeautje, huh? Ik pakte het uit en zag twee kleine schilderijtjes van zwarte katten en was zo verbaasd dat ik Zipje en Zopje herkende,

En ik herkende de rode bank, de quilt en de gordijnen, he, hoe kan dat nou, Petra was nog nooit bij ons thuis geweest. Het antwoord was simpel, Petra had na het overlijden van Zopje aan Suzanne via een appje om foto’s gevraagd, en had zo haar schildertalent laten spreken. Ik schoot er vol van, zo onverwachts zo’n lief gebaar. De schilderijtjes hebben een mooi plekje gekregen in de kamer.

Toen mij vorige week op de bee gevraagd werd hoe oud ik de 16e werd, moest ik serieus nadenken, OMG het moet niet erger worden. Ik ben van 1961, dus tikte ik dinsdag de 58 aan, het is maar een getal, want als ik in de tuin werk voel ik me 28, dus blijf ik lekker doorgaan met tuinieren.

Dit jaar was voor het eerst dat we zonder kinderen thuis de dag begonnen op mijn verjaardag, de MonChoutaart stond al vanaf maandagavond op te stijven in de koelkast, deze werd aan het eind van de middag aangesneden, mmmm smullen. Suzanne kwam ‘s middags rond half drie thuis, Evelien had de trein van vier uur en Tim schoof om half zeven rechtstreeks van werk af aan in het restaurant, het was weer een gezellig weerzien. We aten bij de Sinjoor, een Bourgondisch Antwerps restaurant in Roosendaal, waar het eten heel lekker is, en wederom kwamen de mobieltjes niet boven tafel, dus ook geen groepsfoto. Ik dacht aan het begin van de avond er even aan om het de ober te vragen, maar vergat het toen de avond vorderde. Wel heb ik foto’s van al mijn cadeautjes, ik had oa spulletjes voor in de tuin gevraagd, zoals dit ornament,

een spiraal met glazen bal, ik zet het er maar even bij, voordat jullie denken dat het om de watermeter gaat. Het hangt in de boom vlak bij de voerhuisjes, en volgens mij jaagt het nu de vogeltjes weg, want normaal is het een gekwetter van jewelste in die boom. Arya kwam al haar beklag doen, ze mist haar vriendjes waarmee ze soms minutenlang mee zit te kwekken. Snel elders ophangen maar, wat wel jammer is, want ik kan het nu nog vanuit de woonkamer zien en als het zonlicht vangt is het echt heel mooi.

Dit metalen scherm met vlinders kreeg ik van mijn lief, het kreeg een plekje tegen de schutting aan, de vlinders kleuren mooi met de planken. Ik moest eerst een half vergane vogelvoerbakje verwijderen voordat ik het schroefje kon gebruiken voor dit scherm, het was vergeven van de pissebedden en oorwurmen achter dat bakje, fijn voor de vogeltjes.

Het hangt nu dus half achter de budleija, toen ik het hier ophing landde er een vlinder op mijn hoofd en arm, hoe toepasselijk. Van een afstand valt het niet zo op, kijk maar

En die scheve stand van de grasstengel bij de vijverrand komt enerzijds door de harde wind, maar anderzijds omdat Jon het potje waar deze Lisdodde in staat gebruikt om op te staan als hij kikkers wilt spotten. Het potje valt niet helemaal om omdat het nu met wortels vast zit aan de rand. Het plantje heeft gebloeid en zie daar, een sigaar

De vraag is nu: wil ik deze wel hebben in mijn kleine vijver? Zolang ze in de potjes blijven zitten is het nog te behappen denk ik, ik heb er vorig jaar twee gekocht, ach ja, ze zijn zo eruit gehaald om te delen. De lisdodde neemt vervuiling in het water op, dus heeft een zuiverende werking, dat is wel goed. Ik zie wel.
Van Evelien kreeg ik twee planten voor buiten, die met paarse pluimpjes is eenjarig,

En deze Canna, die nu 40 cm hoog is en tot wel 1,5 meter hoogte kan uitgroeien.

Ik laat hem in een binnen- en buitenpot staan, want hij lust wel een slokje, mits de wortelstokken niet nat komen te staan, en zo kan hij ook makkelijk tegen de winter naar binnen om vorstvrij te overwinteren. Net als deze kikker die ik van Evelien kreeg.

De schaal op de borrelsteen is een vogelbadje, de pomp van de borrelsteen is voor de zoveelste keer verstopt (ik blijf zoeken, hij kan niet ver weg zijn) en om de vogeltjes een veiliger badderplekje te geven dan de rand van de vijver heb ik het zo opgelost. Van Suzanne kreeg ik de Bookseat

Mét een opbergzakje voor een mobieltje

Nu blijft mijn iPad ook op bed mooi rechtop staan als ik blogs lees, het plastic plaatje onderaan had ik even omlaag geklapt maar zorgt in goede stand dat de iPad er niet afschuift.

Het cadeau van Tim heb ik ‘s avonds bij thuiskomst gelijk uitgepakt en in gebruik genomen, heerlijk geurende spullen van de Bodyshop ☺️

Niks quilterigs? Ohjawel, nou ja, niets aaibaar maar wel om mee te prikken, Perry had ook nog deze zalig lange gladde scherpe spelden in handige doosjes voor me gekocht (ik ben gek op handige doosjes); de dichte verpakking ga ik nog omruilen, dit zijn korte speldjes en ik heb ze liever lang.

En terwijl ik dit type zie ik iets zwarts door de tuin tussen de planten springen, Jon heeft een kikker gespot en probeert het te pakken te krijgen, het lijkt wel alsof hij van trampoline naar trampoline springt, zo hoog komt hij. En nu zit hij aan de rand van de vijver en kijkt hij vast heel teleurgesteld naar een wegzwemmende kikker, er in het water achteraan gaan doet hij niet meer, zo lekker zijn ze blijkbaar ook weer niet. 

Wat was Suzanne verrast toen we klokslag middernacht op haar werk kwamen om haar te feliciteren, 23 lentes jong,

ze werd door iedereen toegezongen en gefeliciteerd, en we zoenden wildvreemde gasten die ons ook feliciteerden toen ze hoorden dat wij haar ouders waren, het was gelukkig niet al te druk met grappige, hartelijke, licht aangeschoten tot flink dronken mensen. We gingen na een minuut of tien er weer vandoor, zodat ze haar werk kon doen. Na sluitingstijd vierde ze het met collega’s en werd onder de morgen netjes thuis afgezet door een collega.
Terwijl het huis in diepe rust was zat ik de buik van een poes te hechten

De deurstopper ziet wat af met Arya die er helemaal wild van is, even dichtnaaien voordat er ongelukken gebeuren

De cadeautjes stonden al klaar toen ze ‘s middags uit bed was, vooral de grote doos met vreemde vorm intrigeerde haar,

Na het uitpakken van de sieraden, verzorgingsproducten, tekentablet, cactus en pot kwam de carrotcake op tafel die zich goed liet smaken

Hier kan je het recept vinden
Omdat de cactus een topzaar gevaarte was, had ik er een loodzware pot bij gekocht, zodat de plant niet kon omvallen, en tijdens het nagenieten van alles vroeg Suzanne zich af waar ze de plant moest neerzetten, want het was te groot om op haar vensterbank te staan.
, 
Toen de taart op was (van onze bordjes, de rest ging weer in de koelkast) ben ik met beide dochters (Evelien was zondagmiddag gekomen en was blijven slapen)  naar de kringloopwinkel gereden om een bijzettafeltje oid te kopen, zodat ze de pot náást de vensterbank voor haar raam kon zetten. Het werd een zware witgekalkte stenen zuil, en het staat erg mooi in haar kamer, ik wilde er nog een foto van maken maar kreeg bij thuiskomst bezoek en vergat het.

Zo gezellig om met Evelien en Suzanne op stap te gaan, ze waren allebei niet eerder in de kringloopwinkel geweest en keken hun ogen uit; “geen rotzooi zoals bij ons in de kringloop”, zei Evelien, die een hele mooie grote bloempot scoorde.

Tegen zes uur hup de deur weer uit, want we werden verwacht bij Lounge8, een sushi restaurant in het centrum, en Tim zou vanuit werk gelijk hierheen komen. Toen we richting parkeergarage reden herkende ik de auto achter ons als die van Tim, wat een toeval 😊 Suzanne kreeg van haar broer een krachtige  powerbank voor haar mobieltje en laptop, helemaal happy want haar oude was gaan hemelen.

We hebben gesmuld van het eten en genoten van ons samenzijn, het was een dag met een goud randje. Voor Evelien zat de terugreis naar Amsterdam ook mee, vanwege vertragingen kon ze steeds een trein die eigelijk al weg had moeten zijn nog pakken bij het overstappen, en zo was ze 20 minuten eerder thuis.

En vandaag weer een mooie dag in het verschiet, de feestbee van de Crealadies ter afsluiting van het seizoen; een hele dag handwerken en een show& tell, met een potluck in de avond.

Vrijdagmiddag reden we langs gele bloemen

en met een kofferbak vol planten

(Ik had de bloemen expres ingepakt vanwege hooikoorts)

naar Amsterdam om de 28e verjaardag van Evelien te vieren. We liepen langs prachtige huizen op een steenworp afstand van het Vondelpark en genoten van het zonnetje.

Evelien had door bij restaurant Oud-Zuid te reserveren een geweldig keuze gemaakt, echt een schot in de roos! Van de gerechten heb ik geen foto gemaakt, geen van ons allen trouwens, maar het waren feestjes op de borden en in de mond. Wat ik zeker eens wil proberen te maken is de tarte tartin van pompoen met Roquefort, pijnboompitten, witlof en balsamico, zo zalig!

Het was zo fijn om allemaal weer samen te zijn, we tafelden maar heel kort na, Evelien viel bijna om van vermoeidheid (net hersteld van een griepje) en kort nadat we haar thuis hadden afgezet lag ze al in bed. Gelukkig hoefde ze dit weekend niet te werken en kon ze even bijtanken. Zoals bijna altijd liet de TomTom ons eerst een rondje rijden voordat we de wijk uit waren, wat Suus en ik helemaal niet erg vonden vanwege alle Pokémon stops die we konden draaien 😬
Nog een fijne tweede paasdag, genieten van wat snoeperijtjes

het mooie weer en alles wat groeit en bloeit.

Haast geen gezelligere traditie dan zelf oliebollen en appelflappen bakken vind ik, maar hele volksstammen denken hier toch anders over. Voor hun is het aan de kraam kopen traditie. Vraag me niet wat die man op het dak van het kraam te zoeken heeft, misschien groeien de oliebollen aan de boom?

Voor Zopje is het uitlikken van de vleeskrokettenragoutpan traditie, de dertig op nieuwjaarsdag gedraaide kroketten verdwenen op een paar na in de diepvries, ze zijn weer heerlijk! Hier staat het recept.

Oudejaarsavond was goed vol te houden met lekkernijen op tafel en de conference van Marc-Marie op tv

Arya zat schuin achter me en hield de ramen in de gaten, het vuurwerk was te eng

Jon lag verstopt achter een stoel, Zopje lag uit te buiken op de overloop, en Loki was onder ons bed gedoken en kwam hier pas vanonder toen we om half 3 naar bed gingen; ze kroop gezellig tegen me aan en zo vielen we tevreden in slaap. Om 5 uur vond ze het mooi geweest en maakte me wakker door op mijn schouder te gaan zitten (ik lag op mijn zij), uitbundig te gaan trappelen met haar voorpootjes en heel hard in mijn oor te spinnen. Ja, dat werkt goed als wekker 😬 Na eerst in de deuropening de buitenboel te hebben gecheckt schoot ze de tuin in, de andere drie katten overnachtend in de woonkamer waren ook blij naar buiten te kunnen, en ik tekende er nog een paar uur slaap bij.

Op de miezerige nieuwjaarsdag trof ik een uitgestorven stad aan wat mensen betrof,  de meeuwen hadden een zak oliebollen ontdekt en maakten er een feestje van.
Netjes op een hoop geveegde vuurwerkafval voor de gemeentelijke opruimploeg, de straten waren bezaaid met goudkleurige strookjes confetti, plastik dopjes, rood papier en kokertjes.
En ik ontdekte een paar bijna nieuwe schoenen op een bankje in een park, huh? Iemand moest op blote voeten of sokken naar huis zijn gegaan, geen leuk grapje.  Omdat het harder begon te regenen heb ik ze met de veters samen geknoopt afgegeven bij de balie van de overdekte schaatsbaan op de oude markt, en thuisgekomen heb ik een berichtje geplaatst in de groepsapp van de wijken.

Na ruim 8 km lopen thuisgekomen is het genieten, niets moet, alles mag op deze luie dag.
 

Vreugde vanwege de quilts die ik dit jaar af kreeg.
Maart: van de vorig jaar in Edinburgh gekochte stoffen

Mei: Shimmering Symphony als verjaardagscadeau voor Tim

Augustus: Heatwaves

Jon keurt het op zachtheid

December: Blue-green techniekenquilt

Mijn grote hulpjes

zagen mij ook andere dingen maken, zoals de breinaaldenrol.

Ze hoorden me missers maken

Een speldenkussentje (patroon van Dorry) voor het quiltweekendcadeau

En een quiltweekend/workshop tas voor op mijn trolley


In oktober kreeg mijn ministrijkboutje een hittebestendig jasje

En breide ik nog een randje aan het afgeknipte rafelige vingertopje van mijn handschoen, gotta catch’m all.


Zien deze projecten in 2019 het affo licht? Een heerlijke scrapproject,

A Simple Life

En de Tea party (niet alle blokken staan hierbij).

De tijd zal het leren, aan de toezichthouders zal het niet liggen.

Net als de meeste quilters heb ik veel meer quilts in de maak dan ik hierboven heb laten zien, maar ik ben realistisch en wil het latje niet te hoog leggen, want dat werkt juist averechts.

Met bijna alle boodschappen in huis en alle kerstkaarten al een paar dagen uit huis, kan de kerstman komen, we zijn er klaar voor. Lekker uitwaaien in de stad, in het park achter de bibliotheek staat deze metershoge sok (uiteraard ook een Pokestop)


Gemaakt van allemaal kleine driehoekige kunstwerkjes


Het begon te schemeren, de vogels zochten elkaar op

Wat een kabaal maakten ze toen ze van boom naar boom vlogen

En weer terug, het waren er honderden, in het groene deel telde ik er al 75