Het eindejaars-sprintje met een affe quilttop als resultaat leek er van te komen, ik was begonnen met meer blokken er naast en onder toe te voegen

En dan valt pas op de foto hierboven op dat ik heb gerommeld met de contrasten, bij mijn lichtste stukken zitten middel lichte en donkere stoffen, en tussen de donkerste stukken zitten hele lichte stukken. (Zie rechts, blok naast rode streep) O boy. Ik verving er eentje
Zie, de punt heeft nu een duidelijk vorm, tevreden nam ik deze foto, tot Jon er nog meer ontdekte

Loslaten, diep zuchten en je lering uit trekken.
Ja Jon, ook gij manneke.

Rijen maken en de rijen tegen elkaar naaien, he verdorie, loslatende naad

helaas kwam ik hier meerdere van tegen, er zit dan niks anders op dan goed spelden en dichtnaaien

Dat komt er nou van als je niet afhecht met het maken van de 16-patched, eigen schuld dikke bult. Volgende keer ga ik toch de moeite nemen om óf met kortere steken te naaien, óf aan- en afhechten. Het viel me wel op dat dit vooral gebeurde waar ik hele dunne glad garen had gebruikt, dus niet meer doen!

Verder dan hierboven ben ik niet meer gekomen, ik zat er niet meer met mijn hoofd bij nadat ik hoorde van het daags voor kerst onverwachts overlijden van de 29 jarige dochter van Monique met wie ik op de Bee in Heerle zit. Janken. Astrid was net zo oud als onze dochter. Mijn gedachten waren de laatste dagen bij Monique en haar man.

Toen ik gisteren klaar was met het bakken van oliebollen

zag ik hoog in de lucht een donkere wensballon zweven, en ik vroeg me af of deze van de uitvaart van Astrid zou zijn. Het leven kan toch zo keihard zijn.

We kregen ‘s middags bezoek, er werd gesmuld van de oliebollen,

ik heb voor het eerst hele kleine blokjes goudrenet bij de gewelde rozijnen en krenten gedaan, een blijvertje! Ook door de kale oliebollen gooide ik een hele goudrenet in miniblokjes gesneden, ook een blijvertje.
Normaal haal ik ook appels door beslag en frituur ik het, maar dit jaar wilde ik de appelbeignets van Cees Holtkamp proberen, kostelijk hoe hij zijn kleindochter Stella vanaf klein meisje mee laat doen, klik hier voor het filmpje. Evelien appte een foto van eentje met liquor43 en overgoot ik enkele schijven met dit drankje

Was spannend, maar het resultaat mocht er wezen

Zo mooi bol en krokant, en door kaneel door basterdsuiker te roeren blijft de kaneelsuiker beter plakken op de beignet. Hij was zalig, ik heb er maar een paar gemaakt, en nu ik weet hoe simpel het is, is ook dit een blijvertje.
Ik was op oudejaarsdag vroeg opgestaan om het vlees op te zetten voor de kroketten, ik had ruim een kilo sucadelappen in roomboter aangebraden en net onder gezet in de crockpot met een laurierblaadje, verder niks. Drie uur op high en toen nog eens 6 uur op low. Roux maken volgens het recept van (ja alweer) Cees Holtkamp, oh man wat is deze lekker! Nou moet ik zeggen dat die van vorig jaar ook zalig was.

Hiervan heb ik 24 kroketten gemaakt en heb nog roux over voor een stuk of tien, de maten variëren van netjes tot kolossaal, een deel eten we vanavond als Tim en Yvonne komen

En een deel morgen als Suzanne en Ferry komen, de rest gaat in de diepvries voor als Evelien er is.
Oudejaarsavond verliep rustig, spelletje gespeeld met ons tweeën met Jon in de kamer bij ons

Met de deuren naar boven dicht, want Loki was in geen velden of wegen te bekennen toen ik tegen 6 uur ontdekte dat ik ons slaapkamerraam open had laten staan. 😱 Dus is dat raam open gebleven zodat ze naar binnen kon komen zoals ze gewend was. Het vuurwerk was af en toe Heftig, een paar flinke bommen gingen af en veel verboden siervuurwerk, ik hoopte maar dat Loki zich op een veilig plekje had verstopt in ons tuinhuisje.

Toen we om twee uur naar bed gingen was ze nog steeds niet boven water gekomen, en ik kon de slaap niet vatten van bezorgdheid. Om drie uur hoorde ik ze van de boomtak op de rand ons afdak springen, geritsel bij de gordijnen, en toen getrippel op het zeil, trap af en nadat ze in de keuken haar buikje vol had gegeten kroop ze hard spinnend tegen mijn voeten aan. Normaal plukt en masseert ze met haar pootjes het beddengoed tot ze zeker weet dat ik klaarwakker ben (ze doet dit alleen tegen en op mij) om dan als een blok in slaap te vallen.

Ze hielp me vanmorgen vroeg met benen afdrogen en maakte een tevreden indruk, niet schrikachtig of zo. Eind goed al goed. Morgen mag je weer helpen met de lapjes.
En laten we hopen dat dit jaar alleen maar goeds brengt. Gelukkig nieuwjaar 🥳

We waren met het kopen van een kerstboom erg laat dit jaar, en met het bericht van een mogelijke lockdown reed ik gisteren nog snel naar de boer 300 meter verderop om een mooie te scoren. Met de blauwe snuifdoos

Ik kon geen mooie boom met kluit vinden, de boer wees me op een boom die hij een dag eerder nog uit zijn bos had gekapt, en die ik voor €25,- mocht meenemen. Hij zette hem rechtop, ruim drie meter hoog, en bij mijn gegrinnik dat hij wel erg groot was en niet in huis laat staan in mijn bolide zou passen, zei hij dat hij er van onderen gewoon een stuk af kon zagen. Zo gezegd zo gedaan, met de kettingzaag.

“En dan zet je hem mooi in een kruis of een schaal”, zei hij, en wees me op de klassieke kruisen en de metalen schalen waar een pin in het midden zat waar de boom op werd geschroefd. De schaal bleek te duur voor wat ik aan contant geld bij me had, en de schat zei dat hij dan de prijs van de boom wel zou aanpassen, voor €50,- mocht ik boom en schaal hebben. Welke kleur schaal wilde ik hebben, was de volgende knoop die doorgehakt moest worden, ik kon kiezen tussen donkergrijs, bruin, creme en blinkend groen. Hij plaatste de boom rechtop op een machine en zo werd in de onderkant van de stam een gat geboord, schaal werd er opgeschroefd en toen stond de boom als een huis.

Er stonden meerdere metershoge bomen rechtop op zijn erf, en die bleken allemaal op een schaal te staan, rechtop ondanks de wind. Nou waait het niet bij ons in huis, maar je weet maar nooit of Jon een poging wilt maken met re-decoreren van de boom. De boom kreeg een netkousje om en toen werd hij de snuifdoos ingeschoven. Of het raam even open kon, en de klep kon net niet dicht, dus was het zoeken naar de sleephaak om het touwtje aan vast te binden.

Hij hoopte nog open te mogen blijven voor de verkoop, maar als het niet mocht, dan niet, het was de boete niet waard, en dan gingen de bomen in de hakselaar. Met een “goed uitkijken voor fietsers en fijne feestdagen” namen we afscheid, tot volgend jaar.
Thuis hielp mijn lief mee met de boom naar binnen brengen, ik was bang dat de schaal door gesleep misschien zou beschadigen. Mooi is-ie he? Ik kreeg twee zakjes voeding mee, eentje voor nu met 1 liter water mengen en alles in de schaal gieten, en dan over 5 dagen nog een zakje geven.  Water geven ging goed met het netje er om

Maar verlost van het net gaat het wel een klus worden, merkte ik vanmorgen, toen ik plat op mijn buik voelde dat de schaal leeg was.  

Jon weet nog niet wat hij er van moet denken, zijn kasteel moest weg uit die hoek, en het meest logische leek mij dat hij achter de tv moest komende te staan

Klok kijken gaat wel beter ja

Maar waar gaat dat dunne stokje naar toe,

Ging het toch bijna mis

Jon gaat vandaag helpen met de lichtjes tellen en de snoeren testen op trekkracht tijdens het ophangen, heb er nou al zin in in. 😉

Zaterdag ochtend was in twee uur tijd het appartement van onze zoon met drie man (DH, zoon en ik) leeggehaald, Yvonne was in het nieuwe huis aan het schoonmaken; Luna brak bijna uit de kamer waar ik ze had opgesloten door op de klink te springen. Gelukkig klemde deze deur en was ze nog niet zo sterk om hem verder open te krabbelen. In de regen naar het nieuwe huis, gelukkig was het op plaats van bestemming droog, Yvonne en Tim waren er al
En twee uur later stond alles weer binnen, wasmachine en boxspring en matras naar boven brengen was een zware klus voor de mannen. Luna zat in een kamer boven opgesloten en liet flink van zich horen toen ze de sanitair mannen naast haar kamer hoorde praten. Nog een lekker kopje koffie met een Roosendaals worstenbroodje, en toen gingen we naar Tilburg, waar we oa een bankstel en zetel ophaalden bij de broer van DH, makkelijk nu we zo’n verhuiswagen hadden
Door de regen weer naar huis, snel uitladen en verhuiswagen terugbrengen, en daarna aan de koffie, we waren keikapot van het harde werken💪🏼 genoeg stappen gemaakt

En waren blij niks te hebben gebroken, het had zomaar gekund met die akelig gladde laadklep en een steekwagentje die niet op de rem kan en geladen met de wasmachine mij van de klep af wilde duwen terwijl ik de klep liet zakken. Tim kon net op tijd de wasmachine tegenhouden, en ik kwam op mijn voeten neer bij het eraf vallen, anders had ik vast tandjes getuft.
Verhuizen is wel een vak apart, en zeker in coronatijd waar we maar met vier man (2 per huishouden) konden werken, maar het is gelukt.
We lagen voor ons doen vroeg op bed (23.30), en sliepen in no-time, en waar DH al zijn spieren voelde, had ik slechts een stijve pols.

We kregen gisteravond nog een foto van Luna die na een nieuwsgierig rondje door het huis helemaal uitgeteld van alle indrukken neerzeeg in haar nieuwe mandje

De volgende dag (zondag) kreeg ze gezelschap van Stella, een kruising van een Ragdoll en een Sibeer (Luna is een Ragdoll). Oeh wat een dotje 🥰 

Zal vast wel goed gaan met die twee, even wennen, zodra de kerstboom staat zullen ze vast samen kattenkwaad uithalen.

Het oude appartement van Tim heb ik vandaag schoongemaakt en de resterende spullen die hij (en wij) niet meer wilde hebben breng ik dinsdag naar de kringloop/vuilstort.

Hier zitten we dan met ons “nieuwe” zithoek

tevreden te wezen, en we zijn zo blij met het geluk van het jonge stel in hun eerste huis samen, ze verdienen het zo.