Op weg naar de pedicure zag ik gistermorgen op de boordcomputer van de auto dat de druk in de rechter voorband 1.6 was ipv 2.5, oei, snel eerst langs de pomp rijden om er lucht in te blazen. Met zwarte vingers stapte ik weer in, gelukkig had ik schoonmaakdoekjes in de auto liggen, en reed even later het parkeerterrein op achter de straat van de pedicure. Hun nieuwbouwwijk kreeg eindelijk na twee jaar de definitieve bestrating, en weg zouden alle kuilen zijn, maar voor nu moest ik door een opengegraven zandweg lopen die vol lag met keien, mannen leunend op scheppen en een stilstaande en voor mij onhandig in de weg staande shovel.
De pedicure klaagde dat ze al vier klanten had moeten afbellen, allen te slecht ter been om het stuk te voet af te leggen, ze hoopte dat de mannen die vanaf de andere kant van de (hoefijzervormige) straat af werkten vandaag tot voorbij haar oprit zouden komen en dan ook de weg zouden openen, zodat haar klanten weer op de oprit konden parkeren. Heerlijk als dit je ergste zorgen zijn. We hadden het over oma-schap, ook zij verwachten hun eerste kleinkind na de zomer, eind september, en ook zij gaat er 1x per week oppassen, we hebben er nu al zin in. 😊
Na de lunch belde ik met de garage, ik mocht gelijk langskomen voor de band, en misschien dat de kleine beurt ook gedaan kon worden. Met mijn tas vol haakwerk reed ik naar Breda, en een half uur later had ik me met lekkere koffie en een halve Luikse wafel in hun wachtruimte geïnstalleerd. Helaas was er geen tijd om de kleine beurt te doen, hiervoor moest een aparte afspraak gemaakt worden, uiteraard vergat ik dit te doen.
In de wachtruimte zat een jonge vrouw zo sjacherijnig te kijken nadat ik haar vriendelijk lachend had begroet, dat ik besloot verder niks te zeggen, minding my own business. Ik leer het nog wel.
Na drie kwartier haken was de auto klaar, het lek kwam van een grote schroef. Zelden hadden ze zo’n grote schroef in een band gezien, zei de monteur lachend, en liet me een foto van de band zien, met de glimmende kop van de schroef geel omcirkeld.
Bij thuiskomst nam ik de tijd om even weer lekker in de tuin scharrelen, ik had eerder bij de winterbloeiende kamperfoelie gezien dat hij nieuwe grondscheuten had gemaakt, en daar wilde ik even beter naar kijken
Ik besloot ze los te steken, de struik zou anders te breed worden, het werd een grote die voorlopig in de pot staat tot ik weet waar hij moet komen,
en een kleinere stek
die er vandaag alweer wat kwieker bij staan. Ik heb ze na het maken van de foto’s wel wat gesnoeid, maar ik zal de takken wel halveren, dan worden de struiken ook wat steviger vanaf de basis.
Bij de schutting bloeit deze beauty, Judaspenning, eindelijk zijn de zaden -twee jaar geleden hier gestrooid- opgekomen.
Toen ik de schep en snoeischaar terug in het schuurtje legde, hoorde ik bijen zoemen, en ja hoor, het was een drukte van jewelste bij het bijenhotel
Fijn hoor, met de perenboom volop in bloei en de pruim net klaar met bloeien hebben ze genoeg te eten, naast alle andere bloeiende planten in de tuin.