Categoriearchief: Perikelen

Beetje actie

2 reacties

Woensdag stapte ik net vanonder de douche toen de voordeurbel ging, iets na half negen, wie kan dat nou zijn? Niet de Jehova’s, want die waren hier twee weken geleden nog geweest, en de postbezorging komt meestal tijdens het middaguur. Ik trek druipnat mijn ochtendjas aan, de mouwen werken niet mee, en de strikbanden krijg ik terwijl ik de trap afloop niet te pakken, dan maar gewoon dichthouden en hopen dat ik niemand laat schrikken. Er staat niemand voor de deur, ik doe een stap naar buiten om het hoekje om te kijken, en zie nog steeds niemand. Nou ja, dat getuigt ook van weinig geduld zeg, en al mopperend loop ik naar boven, “misschien schoolkinderen die belletje lellen”, sprak mijn lief, maar nee, die zitten om half negen al in de klas.
Twee uur later zag ik een pylon op straat voor ons pad staan, en ja hoor, de T-mobile glasvezels kabels kwamen er aan, een week of wat geleden hadden we hier een brief over gekregen, ze gingen door alle wijken, en binnenkort was onze straat aan de beurt. Het klonk alsof we heel blij moesten zijn, maar wijzelf hebben hier niks aan, we zitten bij een andere provider.
2DF028E5-C772-44F3-B5DC-D36FCB0AB99A
Omdat er verder in de straat rechts voor ons huis geen pylonnen stonden, dacht ik dat ze vandaag niet verder dan de laatste pylon zouden komen, en vroeg aan een gezette man die met een schep rond liep of ik de auto op de hoek moest zetten, of uit de straat. Hij keek me knorrig aan, en omdat ik meende dat hij me niet goed had gehoord vroeg ik het nogmaals maar nu wat harder pratend en met mijn handen gebarend als een doventolk die haar diploma niet had gehaald; zijn uitdrukking bleef hetzelfde en hij zwaaide met zijn hand richting de rotonde, en mompelde een paar onintelligent klinkende woorden.

Ik besloot de auto maar in de straat tegenover de rotonde te parkeren, en teruglopend hoorde ik de gezette man in een vreemde taal tegen zijn collega praten, Ah, vandaar.
Ik vroeg me af waarom ze hier een sprongetje maakten ipv rechtdoor, zou het zijn vanwege de Japanse kers wortels? 
0CCEF5D5-FDF4-4E6D-AA92-9826568A6B17
Hier worstelen ze met de takken, ik liep er even naar toe met de vraag of ik moest helpen, maar ze begrepen mijn vraag niet en toen ik zag dat ze voorzichtig te werk gingen liet ik ze maar met rust.  Gelukkig is er niks afgebroken, maar ik vroeg me midden in de nacht af of ze veel wortels hebben doorgesneden tijdens de diepe geul gravend. De tijd zal het leren.
24D028B9-9EFC-43E7-898B-DB7AF19ECC24
De katten bleven die ochtend in en uit lopen, het was niet echt koud en ik had de plank met kattenflap in de opening van de schuifpui geklemd, zodat ik niet de hele tijd als portier moest fungeren. Tegen de middag kwam Fay binnen, waar had zij met haar neus ingezeten? Haar pootjes waren ook vies, ik denk niet dat ze in de geul was geweest, want ze moet niks van vreemde mensen hebben, en al helemaal niet van vreemde mensen die lawaai maken.
C89C234D-5431-4B03-BB99-BAF6EC55FD8F
Ik was de hele dag vreselijk aan het niezen en snotteren, deed een COVID test, deze was negatief en dus kon ik gewoon naar de bekken fysiotherapie gaan (ik had gebeld of ik de afspraak moest verzetten, maar dat hoefde niet). Ik hield een mondkapje op toen ik binnen was, het hoefde niet volgens de regels maar ik vond het wel zo netjes; gelukkig was het niezen en snotteren gestopt toen ik binnen zat.  Ik kreeg er een andere oefening bij, buitenste bekkenbodemspieren aanspannen (alle openingen sluiten) en dan de binnenste bbs een klein stukje optrekken en dat een tijdje (halve minuut, mag meer) vasthouden, en dan in een keer alles loslaten. En niet vergeten om gewoon door te ademen.

Bij thuiskomst knipte ik de meeldraden van de lelies af, misschien moest ik hier zo van niezen? Of van de klimop die overal flink in bloei staat, ook langs/over/door onze schutting. Ik moest denken aan de arme moeder garnalen (zo groot als een hand) waar de kwekers in broedhuizen een oog afknippen, want het steeltje van hun ogen produceren een remmende stof op oa de hoeveelheid eitjes die ze produceren. Ze knippen dit af met een hete tang, zo lieten ze bij keuringsdienst van waarden zien, lees er hier meer over. Gelukkig gebeurt dit niet bij MSC of ASC keurmerk garnalen, of de in het wild gevangen door vissers. Ik vond het afknippen van de meeldraden haast net zo erg, en de rillingen liepen me over de rug, brrr. Gelukkig gaven de lelies geen krimp, oef.
A34030CD-E04B-42AE-83FE-B4E6CFA83310
Onze eigen keuringsdienst ligt klaar voor de start, een bal de man en dan blijven er twee over voor de baasjes, Haha, echt niet.
77C9F2C4-8B6F-4357-A06D-5CF01F9241AE
Vorige week kreeg ik een pakje met moois van een quiltvriendin, ze had het kerst engeltje zelf gemaakt, zo schattig ☺️
633A7B05-99F0-4503-A498-B6069871CCB8
Om mijn kinderstofjes aan te vullen, zo lief 🥹 de grote blauwe is ruim genoeg als achterkant voor een kinderquiltje.BF6A3E5E-628D-4F31-8D39-740116AB9AF1
Woensdagavond bakte ik gemberkoekjes naar dit recept, gember is goed tegen verkoudheid, zo suste ik mijn geweten, en gisteravond bakte ik nog zo’n lading want ik vond ze niet pittig genoeg. En mijn verkoudheid is zo goed als weg, dus het heeft geholpen 😜 Ik had woensdag de helft van het deeg ingevroren, en gebruikte dat gisteravond nadat ik er nog vier gemberbollen, een eetlepel gemberpoeder en een theelepel witte peper door had gedaan. En deze waren wel heerlijk pittig 🤤 Ik gebruikte een meloen bolletjes uitsteken om gelijkmatige deeg bollen te scheppen.
A3DADF3F-BDF0-4218-BF51-63896C754929
Donderdagmorgen en vrijdagmorgen werden we heel vroeg gewekt door hard ouwehoerende kabelleggers, donderdag waren ze aan het graven aan de kant van de overburen, en vrijdag waren ze de hoek omgaand de boel gezellig aan het aantrillen, richting onze achterburen. Donderdagmiddag lag trouwens opeens de brief van T-mobile verfrommeld op de mat, door de postbezorging mee naar binnen geduwd, waarop stond dat ze de volgende ochtend in onze straat aan de slag gingen, en of we voor 7 uur ‘s morgens onze vervoersmiddelen elders wilden parkeren. Uh, beetje achterhaald nieuws.

Vrijdagmorgen trof ik de kamer zo aan, de kleintjes hadden een feestje gehouden
CFE781D5-116F-4F56-9F88-ECF3BCF6A9CF
Ze renden vrolijk naar buiten, en even later zag ik Fay met grote interesse naar het gras kijken, een kikker maakte een sprong en Fay probeerde het beestje te pakken te krijgen. Ik liep er snel naar toe en raapte de grote groene kikker op en liet hem boven de vijver los. Fay bleef zoeken naar de kikker, en opeens stonden Puk en Jon naast haar, ze wilden wel helpen met zoeken, ook al hadden ze geen idee waar ze naar zochten, maar dat maakte niets uit, des te groter was de lol als ze het hadden gevonden.
F6699BF5-4C6D-4FAD-908C-4D10771DFDCD

Gisteren zag ik op internet een disappearing nine patch, niet recht maar diagonaal doorgesneden, en dat leek me wel wat om mijn aunt Grace stofjes voor te gebruiken. Daar ik hier alleen stapeltje van 6” blokjes van had liggen, sneed ik dus alles verder
DAD43C4A-AFF4-4C6A-BA9B-A65A8EBC662A
Ik had een leuke plaatjes stof die hier perfect bij pastte
2BF2B513-2418-403A-934E-A7C1E1BA054B
Jammer dat het dan opeens tijd is om voor het eten te gaan zorgen, want toen ik zag hoe het zou kunnen worden, smaakte het naar meer. 
97137FEF-4F73-434E-A384-32DF5ACC671D

Zo lief

Nu de dagen korter worden komen de katten ook eerder naar binnen voor hun avond snack; Jon zit om half negen al te slijmen bij mij, kopjes geven en als ik niet reageer zachtjes bijten in mijn kuiten en tikken geven tegen mijn arm om me aan te sporen om op te staan. Als ik hem streng toespreek houd hij zich nu wel koest, ik ga hem geen eten geven als de rest nog niet binnen is, want dan kan het gebeuren dat er een of twee helemaal niet meer binnen willen komen voor de nacht.

En dat weet hij.
Dus loopt hij naar buiten om zijn familie op trommelen, en komt dan na een paar minuten helemaal happy met zijn gevolg binnen rennen, allemaal klaar voor de nacht, en dan is het nog maar net negen uur geweest. Jon en Sherlock duiken dan de garage in voor hun broodnodige rust, en Puk en Fay rennen naar boven, lekker spelen en slapen. Af en toe worden we wakker als er eentje met onze tenen speelt, ik verdenk Puk hiervan, hij sprong laatst enthousiast op ons bed, maar toen hoorde hij mij “hoi” zeggen en was hij er ook gelijk weer vanaf.

Als we in de keuken aan tafel zitten komt Puk er gezellig op de drempel bijliggen, en Jon die net klaar is met eten loopt er langs, even lijkt het alsof hij wilt spelen
27A73B14-799D-4623-9FA1-2AB848E7A356
Maar hij loopt dan door en Puk  kijkt hem na, kijk nou toch hoe hij de poes vasthoudt
6D073283-FA86-41DF-958B-49FC64A5FDD2
Er wordt flink geknuffeld, zo schattig 🥰
44017371-E070-4F7C-802B-541DF7A26335
Op een hele warme namiddag maakte ik een Pokemon rondje door de wijk aan de andere kant van het winkelcentrum, mijn fiets stond bij de winkel geparkeerd omdat ik eigenlijk de deur uit was gegaan om een paar boodschappen te doen. Maar ik besloot eerst Pokemon vangen en stops te draaien, en dan pas te shoppen, en zo liep ik zoveel mogelijk de schaduw opzoekend  richting een speelparkje. Kinderen racend op hun fietsjes, een vermoeid uitziende man die zijn over actieve en overal tegenaan blaffend hondje uitliet, en twee met elkaar kletsende moeders met slapende kinderen in de met boodschappentassen volgehangen buggies, het was bijna half zes, tijd om naar huis te gaan voor de meeste mensen.

Ik liep door een schaduwrijk straatje naast het speelparkje waar de garages en achtertuinen van huizen op uit kwamen, en zag een kabbelend stroompje water vanaf een oprit de straat op de afvoer inlopend, dit kan toch niet de bedoeling zijn, en ik volgde het water naar de bron. Een tuinslang lekte heftig via de koppeling op de buitenkraan naast de achterdeur, een paar meter vanaf waar ik stond. Wel of niet mee bemoeien, twijfel duurt bij mij zelden lang.

Een bejaarde dame stond verderop in haar tuin met haar rug naar me toe potplanten water te geven met een tuinslang waar slechts een iel straaltje water uitkwam, ze hoorde het kletterende water bij de kraan niet, en ik riep naar haar om haar aandacht te trekken; ik wilde liever niet naar haar toe lopen, wetend hoe erg ze zou kunnen schrikken als er plots iemand achter haar stond.
Ze hoorde me niet, en ik -geen zin om nog harder te gaan schreeuwen- liep toen maar haar tuin in naar de kraan. In plaats dat ik even de kraan dicht draaide, probeerde ik de slangkoppeling te laten klikken op de kraankoppeling, de een groen en de andere oranje van kleur, verschillende merken en dit verklaarde waarom het me heel veel moeite koste om het er op te klikken. Het water spoot me ondertussen met kracht via de koppeling helemaal kletsnat, ik gilde van schrik toen een straal recht in mijn gezicht spoot, maar het lukte me uiteindelijk.

De bejaarde dame keek om, was dit omdat ze me hoorde gillen, of dacht ze dat iemand haar kraan harder had gezet? Ze zag me staan en ik riep: “de tuinslang zat niet goed vast, het water liep de straat op, maar dat is nu opgelost,” ik was van top tot teen drijfnat en zag er uit als een verzopen kat. Ze lachte vriendelijk zwaaiend naar me, geen idee of ze me had begrepen, maar dat doet er niet toe, en ik droop letterlijk af, mijn jurk plakte tegen mijn lijf tijdens het lopen en ik was blij dat er weinig mensen op de been waren; gelukkig was het zo warm en stond er een lekker windje zodat ik in een mum van tijd helemaal was opgedroogd en ik zonder aanstoot te geven boodschappen kon doen, alleen mijn haar zag er uit alsof ik naar het zwembad was geweest, het lag plat en gek, zo zag ik in de winkelruit. Ach ja, het was toen zo warm dat bijna niemand er tiptop uitzag.

In het wild

Niet afhaken als je niks aan Pokemon vind, dit is slechts een inleiding.
Zaterdag was er van Pokemon een speciale event, van tien tot zes kwamen elke twee uur nieuwe opdrachten en andere soort Pokemon in beeld, plus nieuwe raidbosses, en als je een ticket had gekocht kreeg je nog meer bonussen en andere Pokemon te zien. (Ik hoor mensen denken: “Boeie”) En ja, ondanks alle drukte in mijn hoofd besloot ik toch te gaan spelen, en parkeerde mijn auto in het centrum van de stad vlak naast een parkje met veel Pokestops. Ik bofte, want ik stond achteruit ingeparkeerd op een plekje in de schaduw van een boom op het parkeerpleintje aan de achterkant van de kroegen en restaurantjes. Met vier pokestops binnen bereik vanuit de auto besloot ik het eerste kwartier zo lekker te blijven zitten om de eerste opdrachten te kunnen doen.

Naast mij was een weg die rond de parkeerplaatsen van het middenterrein liep, en pal naast deze weg -zo’n vier meter van mij vandaan- stonden een paar ondergrondse containers met daarnaast een parkeerautomaat met daarnaast weer allemaal parkeervakken. Ik kan het beter even tekenen 🤣 Wacht, even een plaatje knippen en plakken en hopla. Het rood omrande kruisje ben ik in de auto, groen omrand zijn de containers, en geel, tja, lees maar verder

9FAD64BA-B970-4329-8E9F-0BE9DC239DB6
Het was een komen en gaan van auto’s die een plekje zochten en af en toe mensen die langs liepen op weg naar de binnenstad.

Er kwam een auto aanscheuren die nogal abrupt stopte in een parkeervak voor invaliden, schuin achter mij, geel aangegeven op het plaatje hierboven. Ik heb niks tegen invaliden die met het inparkeren abrupt stoppen, kan te maken hebben met de soepelheid waarmee de rem wordt ingedrukt, kan te maken hebben met de handicap. Maar dan stappen er twee mensen van tegen de zestig uit, mankeren zo te zien niks aan hun benen of armen, want de vrouw geheel in het wit gekleed met een ordinair diep decolleté (zo zag ik later) sleept met een zak afval, terwijl de man een doos vol glaswerk in zijn armen heeft. Ze lopen normaal naar de containers, praten normaal tegen mekaar voor zover je het platte Roosendaals normaal kan noemen, hun IQ zakt een tiental punten als ze hun mond open trekken, zou dit hun handicap zijn?

De man is niet bepaald lelijk, ziet er fris gekleed uit, gewoon netjes en vlot, alles matcht keurig met elkaar en zelfs zijn donkerblonde haren zijn keurig gekamt, beetje jammer van de scheiding in het midden, je moet er van houden. Tien punten aftrek voor het haar.
Hij laat een voor een de wijnflessen in de container vallen, en houdt als laatste een grote karaf over, zo een waar volgens mij plantjes in hebben gezeten, met rustiek touw rond de bodem en wel twee keer zo groot als de opening van de glasbak.

Geamuseerd kijk ik met een schuin oog hoe hij toch probeert de karaf met de bodem als eerste in het gat te steken. Nee, dat gaat niet, dat had ik hem ook wel kunnen vertellen. Ik wil verder gaan met Pokemon vangen, als ik zie dat hij -houd je vast- de karaf omdraait en met de smalle kant in het gat duwt. Even lijkt hij zijn zin te krijgen, maar zo jammer van die bolle onderkant die niet op miraculeuze wijze smaller is geworden. 

“Hij ken er nie in”, roept hij naar zijn vrouw die de volgende zak afval uit de auto haalt. “Zet het er maar naast op de grond.”, roept ze terug, (ik ben slecht in dialect schrijven dus laat het verder maar) en ze rommelt nog wat in de auto, en hij zet de karaf er dus doodleuk naast en wilt naar zijn auto lopen.
Oh jongens, hier kan ik toch zo slecht tegen, rotzooi naast de containers laten staan. Dus ja, ik doe mijn raam open en ik vraag vriendelijk aan de man of hij die karaf weer mee terug kan nemen voordat mensen het kapot gaan gooien met hun zatte kop. Terwijl ik de vrouw: “Wa zeit-ie?” hoorde zeggen doe ik mijn raam weer dicht, ik ben klaar met de eerste Pokemon opdrachten en wil zo een rondje door het park gaan lopen.

Met een ruk wordt mijn deur open getrokken en sta ik oog in oog met een hysterisch schreeuwend mens die duidelijk van zonvakanties houdt, haar huid zo taai en gerimpeld als dat van een veenlijk. Haar geblondeerde haren lagen als een helm op haar hoofd, alle veerkracht was de kop ingedrukt met haarspray, er zat geen beweging in terwijl het toch wel wat waaide. Haar ogen spoten vuur, en ze begon mij de huid vol te schelden, woorden waar de honden geen brood van lusten. En dat allemaal met een stem als dat van een alcoholistische kettingrookster van zware shag, een misthoorn was er niets bij.
Wie ik wel niet dacht dat ik was, en waar ik me mee bemoeide.

Toen ik dacht dat ze klaar was met schreeuwen na haar laatste woorden “dat mot ik toch zelf weten”, zei ik dat ik me alleen maar zorgen maakte dat iemand die karaf kapot zou gooien en anderen er met hun fiets of hond door zou lopen.

Nou, dat was dus niet mijn probleem maar de hare, schreeuwde ze. “En van degene wiens bandjes lek gereden worden?”, opperde ik nog. Maar nee, dat was niet aan mij om me mee te bemoeien, dat was haar probleem zei ze, haar vinger bewoog met elk woord dat ze uitspuugde mijn richting op, en ze sloeg de deur met een klap dicht. Jammer dat ze haar wijsvinger op tijd terug trok, ik gunde het haar wel.

Ze was nog niet klaar met haar zak afval en worstelde er mee, veel te vol gepropt om door de klep te kunnen moest ze de grote delen er uit halen om er apart in te duwen. Om haar geen voer voor irritatie te geven keek ik omlaag op mijn mobieltje om te zien of er nog Pokemon in de buurt waren om te vangen, toen ze plots weer mijn autodeur open trok. En weer schreeuwen of ik het wel allemaal goed kon zien, en wat ik eigelijk kwam doen, de buurt in de gaten houden vanuit mijn auto. Jemig zeg, wat een gek mens.
Ik dacht dat zolang ik maar normaal (mijn normaal) zou blijven doen, ze vanzelf wel zou afdruipen. Dus ik zei liefjes dat ik dankzij mijn bril geen problemen had om alles te kunnen zien, en dat een beetje sociale controle toch niet verkeerd was voor de veiligheid van de buurt.

Fout fout, het woordje “controle” werkte als een rode vlag op een stier en daar ging ze weer, tierend over alle aso’s van andere wijken die haar containers maar vol propten zodat er geen plek meer was voor haar afval, “want ik woon daar”, zei ze en zwaaide naar de appartementen grenzend aan het park. Sodeju, je zal maar zo’n buurvrouw hebben. 😱
Ik zei sussend dat dit helemaal niet netjes was, maar helaas ging ze niet weg maar schreeuwde toen dat ik vast niet betaald had om te parkeren. Toen ik zei van wel, gilde ze: “Oja, Oja? En waar is dan je kaartje? Hé? Hé? Nou? Ik zie geen kaartje, je hebt niet betaald, hè, maar je kan je wel met anderen bemoeien hè.”
Pfff, idioot mens.

Heel rustig zei ik dat een kaartje ouderwets is, en dat ik het via een app doe op mijn mobieltje. Nou, daar had ze nog nooit van gehoord en dan is het dus ook niet zo. Typisch, ze is vast ook een virusontkenner, lid van de PVV of Wilders of zo, en de Nederlandse vlag hangt bij hun zeker op z’n kop aan het balkon, niet omdat ze het met de boeren eens is, maar gewoon om te protesteren, afzetten tegen regeltjes.  Ik opende de app en liet zien dat mijn parkeeractie gaande was, ook al ging het haar geen ene donder aan, en het enige wat ze zei was “Oh”.

Ik kon het niet laten en zei: “Dat valt vies tegen hè?”, en trok de deur dicht en deed hem op slot. Zeikwijf. Ze pakte de karaf naast de container op, zwaaide ermee naar mij, en riep, “Zie je wel, die was ik al van plan om mee te nemen, daar heb jij je niet mee te bemoeien!”, en even dacht ik dat ze er mee zou gaan gooien, maar ze legde het terug in de kofferbak, pakte nog een zak en liep weer naar de container.

Haar man keerde zijn auto en stopte naast de mijne, opende het raam aan de passagierskant en riep, aangemoedigd door de domme hysterie van zijn vrouw, dat ik me niet zo met anderen moest bemoeien. Ze stapte bij hem in , keek heel vuil naar mij en wees driftig naar haar voorhoofd; ik zwaaide lief lachend terug, “fuck you” zeggend, en ze scheurden weg.

Tja en dan vraag ik me af waarom ze met de auto kwamen om hun afval in deze containers te stoppen, terwijl ze er naast woonden, wat een dom volk. Ik parkeerde even later de auto aan de andere kant van het terrein, voor het geval ze terug zouden komen.
Ik probeerde de scheldkanonades te vergeten tijdens een stadswandeling en ving een paar mooie shinies
AA69BB89-C7E6-445A-A08A-DAB0319824C2
en was voor de late lunch weer thuis. Toen ik later op de middag weer op Pokemon jacht was in de buurt van het winkelcentrum in onze wijk, en het appje kreeg dat mijn zwager was overleden, ben ik naar huis gegaan om bij mijn lief te zijn, maar toen hij aan het eind van de middag een dutje ging doen, maakte ik nog even een Pokemon rondje vlak bij huis om mijn hoofd leeg te maken en toe te geven aan een aanval van FOMO. Ik ben gelukkig geen hysterische vrouwmensen meer tegen gekomen, dat had ik er niet bij kunnen hebben. 

Nog meer te vertellen?

Ja hè Jon, we hebben nog meer te vertellen, gelukkig mochten jullie thuis blijven, lekker slapen in de tuin tussen de struikjes waar het een stuk koeler is.
DD5A7F0D-F759-40BA-858F-E28AA6ACCEE2
Deze foto is afgelopen maandag in alle vroegte gemaakt, vlak voordat ik naar het huis van zoon en bijna schoondochter ging. Zondagmorgen was Yvonne door Tim met drie wielen door de bocht naar het ziekenhuis gereden nadat ze na buikpijn uit bed komend veel vocht en bloed was verloren (toen op een dag na 34 weken zwanger). Ze was al onder controle bij de gynaecoloog vanwege hoge bloeddruk, dus belde Tim rechtstreeks naar het ziekenhuis, waar ze het advies kregen om gelijk te komen, zelf rijden was sneller dan wachten op een ambulance. Het was een angstige rit, niet vanwege de rijkunsten van onze zoon die overal net geen dertig km te hard reed, maar omdat ze niet meer zeker wist of ze het babietje voelde bewegen. Vreselijke gedachten.

Eenmaal in het ziekenhuis gekomen werden ze opgevangen door een gynaecologisch team, en Yvonne werd gelijk gekoppeld aan het CTG apparaat; al snel klonk het geluid van het hartje van de baby als muziek in de oren, wat een opluchting. Na grondig onderzoek leek er niks aan de hand te zijn, op de wat hoge bloeddruk na, voorlopig had ze bedrust tot nader orde. Wij gingen eind van die middag even op bezoek, we losten haar ouders af die ook zo geschrokken waren, ze werden weer emotioneel toen ze ons zagen en voor we er erg in hadden, hadden we mekaar even stevig omhelsd.

Binnen gooide ik na een emotionele omhelzing van beide jongelui even een klinische blik over de patiënte die harde buik na harde buik had, het geroffel van het baby hartje klonk geruststellend en vrolijk als een liedje van Usher (https://youtu.be/GxBSyx85Kp8 ) over de speakers. Na een half uurtje gingen we weer huiswaarts, gerustgesteld dat ze in goede handen waren, Tim mocht er blijven slapen en mee eten, en het was dankzij de climate control lekker koel op de kamer.

Bij thuiskomst besloot ik om de volgende dag naar hun huis te gaan om schoon te maken, dit hadden ze samen in het weekend willen doen, maar daar was dus niks meer van gekomen. Even wasjes draaien en ophangen, stofzuiger door het huis gooien, bed verschonen, sanitair en keuken poetsen, dweilen, jullie snappen het wel, gewoon instap klaar maken voor als ze weer thuis komen. Hun katten waren blij me te zien, nee, ik ga geen bordspel doen. Toen deze dame zag dat ik geen snoepjes voor haar had meegenomen dook ze op de stoel onder tafel om daar de rest van de dag te slapen.
6E438C63-CF36-448D-958B-94F3A2F529E5
Tijdens de lunch kwam deze boef er gezellig bijzitten, even kijken of ik dat ook lust, zie je ze ze denken, en sprong even later ook voor heel even op schoot.
2DCE5735-EF7A-4081-A02D-23DB1846EE3D
Terwijl ik wachtte tot de laatste was klaar was ging ik met de heggenschaar aan de gang in de voortuin, gewoon omdat het kon. Heerlijk, even tuinieren, voorbijgangers groette vriendelijk lachend, sommigen ronduit breed grijnzend, en ik snapte waarom toen ik mijn spiegelbeeld zag: rood bezweet hoofd en haren in een wilde bos omhoog, en uit mijn kontzak ging een rode vaatdoek die ik gebruikte om het zweet uit mijn ogen te vegen. Twee zakken vol takken en blad gingen in de achterbak van de auto, dat paste nog wel in onze kliko. Was ophangen, katten naar binnen en naar huis, het was zes uur en mijn maag rammelde. Moe maar voldaan maakte ik thuis gelijk een lekkere pastinaaksoep klaar naar dit recept , met veel balletjes uiteraard.

En de volgende dag luieren? Echt niet, hup hup samen naar de fitness om de stijve spieren weer op te warmen, rust roest.

D3446008-404A-4824-A127-996C0C2B357D
Dinsdagavond mocht Yvonne met medicatie en bloeddruk meter weer naar huis na een dag op te zijn geweest zonder problemen, zo min mogelijk inspannen en aan de bel trekken als ze het niet vertrouwen. En woensdag moesten ze even terug komen voor een echo, alles was goed. Voorlopig ga ik dus een keer per week even langs om ze te helpen in huis en tuin, beetje van beiden waar nodig, tot de baby er is, en misschien in de kraamtijd ook wekelijks mits ik ze niet in de weg zit. Ik heb er nou al zin in; vorige week kreeg ik gewoon nesteldrang en begon bij ons de keukenkastjes schoon te maken. Ben er gelijk weer mee gestopt, het moet niet gekker worden hè.

En terwijl dit blogje wordt geplaatst zijn de tuinmannen net bezig met de twee hagen te snoeien, de jonge haag aan de achterkant wordt voor het eerst getopt op twee meter hoogte.  Ze gaan op mijn verzoek de ligusterhaag ook nog even strak trekken aan de bovenkant, dit was mij niet gelukt ‘s avonds laat (weken geleden) . Puk schoot geschrokken naar buiten toen de opper tuinman aanbelde, en nu ze aan het snoeien begonnen wist hij niet hoe snel hij weer naar binnen moest rennen. Fay bekeek het vanaf het terras en vindt het wel goed zo, dappere poes.

Het is allemaal wat

Op weg naar Breda word ik bij de uitvoegstrook om de volgende snelweg op te gaan waar je moet ritsen bijna klem gereden door een zwarte Audi die een motorrijder achterna zit.
Het invoegen ging al moeizaam omdat de vrachtwagens op de rechter baan mij de ruimte niet gaven om te ritsen. Het moment dat ik eindelijk naar rechts begin in te voegen scheurt de motor die de hele tijd op mijn achterbumper kleefde mij gelijkertijd voorbij, met daarachter de Audi, nu beiden over de doorgetrokken witte strepen en snel voor mijn neus terug invoegend om aanrijding met het drukke verkeer op de snelweg links te voorkomen.

Afremmend om een botsing te voorkomen zit ik te foeteren op die asociale weggebruikers, en op hetzelfde moment floept een neon verlichting POLITIE signaal op in de achterruit van de zwarte Audi. Heel even dacht ik dat het voor mij was, omdat het van achteren te zien was, maar ik deed niks verkeerd. En gelijkertijd gaf de politie blijkbaar ook een zichtbaar signaal af aan de motorrijder dat deze rechts de volgende afslag moest nemen, want hij had opeens geen haast meer en reed keurig de afslag af (die ik ook moest hebben) en stond stil op de vluchtstrook aldaar. Opgelucht dat ik er zonder kleerscheuren van af was gekomen vervolgde ik mijn weg, toe aan een koffieshotje.

Daar zit ik weer aan een kleine ronde tafel in de wachtruimte van de garage, net als twee weken geleden, met een kopje koffie maar deze keer zonder Luikse wafel (ik had me er al op verheugd, maar ze waren op) en met mijn haakwerk. Rechts van mij komt even later een man van begin veertig zitten, hij schuift zijn stoel wat verder van tafel af zodat er meer afstand tussen ons is en begint na begroeting gelijk op zijn mobieltje te scrollen.

00EB6AFF-4AE6-4569-A3C7-DE62B937DF0E

Aan het andere tafeltje met drie stoelen zit een blonde man (50+er) in kampeeroutfit met een legerpetje op te bellen met zijn werk over zijn defecte auto. Hij is het zat en wilt een andere leaseauto uitzoeken, en blijkbaar verloopt het gesprek aan de andere kant van de lijn naar wens, want met een grijns op zijn gezicht stopt hij zijn mobieltje weg en pakt nog een kopje koffie.
Tussen de koffiebar en de ronde tafeltjes staat een hoge tafel met hoge krukken, een jolig kijkende jonge man (mijn leeftijd) die vlak na mij binnen was gekomen hing hier op de kruk in een tijdschrift te bladeren.

Op de pas gedweilde vloer vallen stoffige voetstappen op, ze lopen van de werkplaats af naar het kantoor achter de koffiehoek, de interieur verzorgster is aan het werk in de aangrenzende showroom, zal ze het gezien hebben?
05575F36-9E6E-45FE-8C23-D7D607DC86DA
Met een bedrijf vol met mannen kan je aan de gang blijven, misschien zal ze gedacht hebben: “het was schoon, en voor wie zich er aan stoort, dáár staat de dweil.”

6270C372-2CE6-440A-A719-C50920F24000
Een echtpaar, rond de 60/70, loopt naar binnen, ze leveren na een kort gesprek de autosleutel in bij de balie en lopen richting de zit/koffiehoek. De boomlange stevige man zegt tegen de kleine struise vrouw: “Zullen we eerst wat drinken voordat we de stad ingaan, hier is de koffie gratis, en dan kunnen we er gelijk de broodjes bij eten.”, en ze blijven staan voor de twee ronde tafeltjes. Aan het ene tafeltje zijn twee stoelen vrij, aan het andere nog maar een. Keuze lijkt mij niet moeilijk, toch?

De man legt zijn hand op de vrije stoel schuin naast mij en vraagt of ik het goed vind dat ze bij mij aan tafel komen zitten. “Geen enkel probleem meneer, zolang uw vrouw maar niet bij mij op schoot komt zitten.” , ik hoor de man op de kruk lachend zeggen: ”Da’s wel een goeie zeg.”

De man en vrouw lachen ook, nee, daar is het te warm voor, en hij sleept een stoel weg bij het andere tafeltje voor zijn vrouw. In eerste instantie denk ik dat ze niet goed Nederlands spreekt; ze lijkt me van Indonesische afkomst en zegt amper een woord. De man daarentegen trekt lucht langs achteren, ook al is de helft slecht te verstaan vanwege binnensmonds praten. “U moet wel duidelijk articuleren”, denk ik, maar houd wijselijk mijn mond. Zie, ik kán het wel. 

Ze hebben de auto gebracht voor een grote beurt, maar hij heeft geen zin om hier uren stil te zitten, zo laat hij de wereld weten. De vrouw kijkt met een schuin oog naar mijn haakwerk, maar zegt niks. 

Ze staan gelijk weer op om koffie te zetten, hij vraagt zich erg hardop af of het kopje nou niet gaat overlopen want hij heeft op cappuccino gedrukt en het kopje lijkt hem te klein. Het gaat gelukkig goed. De vrouw blijkt te kunnen praten en geeft met een vet Brabants accent commentaar, en even later komen ze terug met twee kopjes cappuccino.

Ze pakt zwijgzaam de boterhammen uit haar rugzak en samen eten ze er elk twee, dat weet ik want hij kondigde elke boterham aan als wereldkundig nieuws, beetje jammer dat hij er niet bij vertelde wat er tussen de boterhammen zat, want aan het beleg herken je de mens. Hij heeft thuis gekeken hoe het zat met de bussen in de buurt, en op zes minuten loopafstand van de garage is een bushalte. Daar lopen ze zo naar toe om lekker Breda in te gaan, zo vertelt hij hardop om zich heen niemand in het bijzonder aankijkend. Ik ben de enige die zegt dat Breda wel leuk is om in te gaan, hoewel met deze temperaturen het wel erg warm zal zijn tussen de gebouwen.

“Eerst nog een kopje koffie?”, vraagt de vrouw, “doe maar een cappuccino”, zegt de man, en samen lopen ze naar de koffiebar nog geen drie meter vanaf ons tafeltje. Gezellig samen kijken hoe twee kopjes cappuccino gezet worden, om samen weer terug te lopen naar de tafel.

Ik zou hier dus de kriebels van krijgen als manlief dit niet alleen wilde doen, of het mij niet alleen toevertrouwde. Oké, ervaring leert dat ik niet altijd oplet van welke kant ik de koffiehoek in wegrestaurants of zo benader en dan met twee kopjes koffie de verkeerde kant op loop, om vervolgens om me heen kijkend aan de andere kant van de ruimte mijn man naar me te zien zwaaien, want hij kent me al langer dan vandaag. En dan grinniken we er om en gaan verder.

Maar goed, niet dit echtpaar, en ik mag niet oordelen, want wie weet waarom ze dit zo doen, ze willen mekaar gewoon niet uit het oog verliezen. Ik vraag me alleen af hoe dit moet als ze naar de wc gaan. Ook samen?

Ze stappen op, en met een “het is maar een klein stukje lopen” als groet zijn ze weg, de kopjes laten ze voor het gemak staan. Een gemiste kans om dit ook nog even samen te doen, en wel zo netjes als de koffie gratis is.

Het is ondertussen al 30 °C en onbewolkt. Eer je lopend het grote parkeerterrein van de garage af bent, ben je al gaar. Dan is daarna zes minuten lopen over de volgens mij geasfalteerde weg langs het industrieterrein waar de schaduw ver te zoeken is echt geen pretje. Maar goed, je moet wat hè als je niet stil wilt zitten in een gekoelde ruimte met gratis lekkere koffie en schone wc’s. In Breda is er vast wel ergens een leuk terrasje waar je in de verkoelende schaduw kan zitten. Ook niet verkeerd. En dan ruim voor sluitingstijd van de garage weer terug die hitte in, pfff, zij liever dan ik.

Een mevrouw komt binnenlopen, kijkt om zich heen, loopt recht op mij af en vraagt waar de toiletten zijn. Haha, ik zie er vast uit als een prototype toilet juffrouw met mijn handwerkje en mijn vrolijk gezicht. Ik wijs haar de weg, en weg is ze.

De receptioniste die gewoon op haar plek zat recht tegenover de ingang maar schuil ging achter haar desk, komt naar me toe. Het probleem is ontdekt, koelvloeistof lekt via de condensor die dus vervangen moet worden. Daar deze niet op voorraad is moet er weer een nieuwe afspraak gemaakt worden, het zij zo maar ik baal wel. Ik hoopte op het opsporen van het probleem en gelijk fixen, maar het is niet anders. Tot over drie weken.

De weg terug naar huis verliep zonder bloeddrukverhogende momenten, easy does it. Gelukmakend saai.
Een kort bezoekje aan de supermarkt was ook niet echt opwindend, hoewel de wildvreemde bejaarde vrouw met natte nekharen die mij in de passage aansprak en een heel verhaal afstak over wat ze vanmorgen allemaal al had gedaan en in detail met mij doornam wat ze verder nog ging doen, en ook nog iets onsamenhangends vertelde over haar buren, en wat ik er nou van vond, wel weer leuk was. Ik kreeg geen kans om te zeggen wat ik er van vond, als ik dit had gewild, iemand zijn verhaal laten doen is vaak belangrijker dan je mening geven, minder kans op conflicten ook en sneller klaar ook denk ik.
“Zo, nou, dan ga ik maar gauw verder,” zei ze zuchtend, en onderwijl haar nek droog vegend met een zakdoek liep ze weer door. Houdoe. 👋🏼 

Uitstapje

Op weg naar de pedicure zag ik gistermorgen op de boordcomputer van de auto dat de druk in de rechter voorband 1.6 was ipv 2.5, oei, snel eerst langs de pomp rijden om er lucht in te blazen. Met zwarte vingers stapte ik weer in, gelukkig had ik schoonmaakdoekjes in de auto liggen, en reed even later het parkeerterrein op achter de straat van de pedicure. Hun nieuwbouwwijk kreeg eindelijk na twee jaar de definitieve bestrating, en weg zouden alle kuilen zijn, maar voor nu moest ik door een opengegraven zandweg lopen die vol lag met keien, mannen leunend op scheppen en een stilstaande en voor mij onhandig in de weg staande shovel. 

De pedicure klaagde dat ze al vier klanten had moeten afbellen, allen te slecht ter been om het stuk te voet af te leggen, ze hoopte dat de mannen die vanaf de andere kant van de (hoefijzervormige) straat af werkten vandaag tot voorbij haar oprit zouden komen en dan ook de weg zouden openen, zodat haar klanten weer op de oprit konden parkeren. Heerlijk als dit je ergste zorgen zijn. We hadden het over oma-schap, ook zij verwachten hun eerste kleinkind na de zomer, eind september, en ook zij gaat er 1x per week oppassen, we hebben er nu al zin in. 😊

Na de lunch belde ik met de garage, ik mocht gelijk langskomen voor de band, en misschien dat de kleine beurt ook gedaan kon worden. Met mijn tas vol haakwerk reed ik naar Breda, en een half uur later had ik me met lekkere koffie en een halve Luikse wafel in hun wachtruimte geïnstalleerd. Helaas was er geen tijd om de kleine beurt te doen, hiervoor moest een aparte afspraak gemaakt worden, uiteraard vergat ik dit te doen.
849E0703-690A-4CA1-ADC0-4CA815A1892E
In de wachtruimte zat een jonge vrouw zo sjacherijnig te kijken nadat ik haar vriendelijk lachend had begroet, dat ik besloot verder niks te zeggen, minding my own business. Ik leer het nog wel.

Na drie kwartier haken was de auto klaar,  het lek kwam van een grote schroef. Zelden hadden ze zo’n grote schroef in een band gezien, zei de monteur lachend, en liet me een foto van de band zien, met de glimmende kop van de schroef geel omcirkeld.

Bij thuiskomst nam ik de tijd om even weer lekker in de tuin scharrelen, ik had eerder bij de winterbloeiende kamperfoelie gezien dat hij nieuwe grondscheuten had gemaakt, en daar wilde ik even beter naar kijken
86599E16-2040-48C2-A52E-B6D8DF9303D5
Ik besloot ze los te steken, de struik zou anders te breed worden, het werd een grote die voorlopig in de pot staat tot ik weet waar hij moet komen,
CA53CDF6-F8F0-49A5-B54E-BA8D0D637CA3
en een kleinere stek
6286ECCD-9B26-4BDC-A955-25518DB9A3EC
die er vandaag alweer wat kwieker bij staan. Ik heb ze na het maken van de foto’s wel wat gesnoeid, maar ik zal de takken wel halveren, dan worden de struiken ook wat steviger vanaf de basis.

Bij de schutting bloeit deze beauty, Judaspenning, eindelijk zijn de zaden -twee jaar geleden hier gestrooid- opgekomen.
F8944CB4-48C2-4866-BA32-4AB04C7C43BE
Toen ik de schep en snoeischaar terug in het schuurtje legde, hoorde ik bijen zoemen, en ja hoor, het was een drukte van jewelste bij het bijenhotel

Fijn hoor, met de perenboom volop in bloei en de pruim net klaar met bloeien hebben ze genoeg te eten, naast alle andere bloeiende planten in de tuin. 

Weekje rust

Zaterdag was vooral bijkomen, series bekeken
7368C251-2192-4EB5-8B39-B44206E5F0B8
en boodschapjes gedaan, en een beetje aanrommelen in de tuin. En genoten van de heerlijk ruikende Viburnum
8C909A98-8C4E-435C-8763-9135DB5C87B5
De tuin begint steeds meer tot leven te komen, de bramen en frambozen schieten de lucht in, ze staan stevig in de metalen spiralen
F8C547D4-1C1C-4C19-AB38-B361855534B3
En zondag gingen we uit eten,
E5A047C6-C97C-400D-B318-344AADFEF49D
niks fancy hoor, maar we hebben gesmuld en genoten van er even uit zijn, even in de auto met z’n tweeën zonder dat het ziekenhuis de bestemming was. En bij thuiskomst was het heerlijk ontspannen filmpje kijken, al hakend uiteraard

5CD3EA06-AA19-412C-99E6-4AF2DAB19C4B
Maandag tegen de middag kreeg manlief een telefoontje van het bestralingscentrum, hij werd om twee uur verwacht voor een gesprek met de radiotherapeutisch-oncoloog. Ik belde snel het rioolbedrijf, de monteur zou tussen 12 en 2 komen, en ze wist niet om hoe laat het precies zou worden, want soms lopen werken uit; gelukkig was ik op tijd om de afspraak af te zeggen. Ook de pedicure kreeg een appje van mij om de afspraak van 4 uur af te zeggen, ze weet van de hoed en de rand en appte gelijk terug.
Om mijn zenuwen een beetje onder controle te krijgen haakte ik tot het tijd was om de deur uit te gaan. “Gaat het?”
0D323B46-1E41-4192-B1BE-38F757DB2BA5
Jawel, ik schoot alleen een beetje in de stress omdat ik andere plannen had (net als mijn lief die veel werk had willen verzetten) en zag vele beren op het pad.
Gelukkig was het een goed gesprek, vele vragen en zorgen werden besproken, en zo waren de meeste beren alweer van het padje af.

Vooral afname van geheugen was een bijwerking waar we meer over wilde weten. De radiotherapeutisch-oncoloog was hier heel optimistisch over, wetend dat bij DH met een hoog IQ en tot heden ook intellectueel flink bezig is, de kans hierop veel kleiner is dan bij iemand met een IQ onder de 100 die op zijn lauweren rustend weinig grijze cellen hard laat werken. Hoofdpijn, misselijkheid en concentratieproblemen kunnen wel optreden tijdens en enkele weken na de bestralingen, maar zijn van voorbijgaande aard.

Tien bestralingen van het hoofd, en 3 of 5 bestralingen van de kleine tumor in de long die eerder niet was bestraald, halverwege volgende week te beginnen. Na het gesprek kregen we van een radiotherapeutisch laborant voorlichting over het bestralingstraject, hoe het maken van een hoofdmasker in z’n werk ging en hoe lang alles gaat duren.

Ik bleef in de wachtruimte achter toen DH mee moest om CT-scan te laten maken van hoofd en thorax, daarna werd het masker gemaakt en na even nog wachten konden we naar huis. Ik was al die tijd bezig met een puzzel van van Haasteren, een feestzaal met dansende mensen, en was al een heel eind gekomen met de randstukjes toen manlief klaar was en we naar huis konden, even nog wat post wegbrengen en tegen half 5 parkeerde ik de auto op de oprit. Het voelde of we een eeuwigheid weg waren geweest.

Bij thuiskomst de wasmachine snel aangezet, aan de koffie gezeten, lekker gekookt en ook lekker gegeten, en uiteraard weer gehaakt, want ik wilde zo snel mogelijk met de border beginnen, wat ook gebeurde vlak voor het slapen gaan. Oh dat gaat me beter af dan ik had gedacht, mooi het hoekje om dankzij de heldere uitleg van Attic24
FE1D76C0-7F09-4807-99EE-D495D4A6978B
Heel fijn wetend wanneer het circus weer begint, even een week echt rust aan het hoofd. Misschien heb ik nu ook rust om Frida af te maken, want dat is er niet meer van gekomen.

Volle dagen

Vanmorgen vroeg ging ik op weg naar de wc bijna op Puk staan die op het warmste plekje op de overloop lag, het was nog donker en ik had geen licht aangedaan; ik ontweek Puk maar net, en hij bleef tot mijn verbazing gewoon liggen! Manlief had vannacht hetzelfde meegemaakt, die Puk.
Als ik na douchen en zulks beneden loop, houden twee paar oogjes mij in de gaten, wachtend tot ik het vee uit de garage vrijlaat. Sinds de grote schrik enkele weken geleden durft Puk nog steeds niet om ‘s avonds laat met de oudjes mee de garage in te lopen.
52F9D46D-7178-4858-BA25-50E77583421A
De voerton moest bijgevuld worden, “geen probleem, dan eten we wel zo”, zullen ze gedacht hebben. Net als water uit een vuile bak buiten veel beter smaakt dan het verse uit de water kom binnen aten ze er hier met dezelfde gretigheid van.
C5EC0ED2-E2F0-4CC0-887F-F231499DFD04
En dan zit ik aan mijn (All Brans flakes) ontbijt en gelijk het ochtend tv kijkend, zitten deze ukkies te popelen van ongeduld, want oooh die havermelk is niet te versmaden. Fay springt sinds een dag of twee bij mij op schoot als ik zit te ontbijten, want het duurt haar veel te lang. En als ik dan stop met eten om haar te aaien blijft ze gewoon zitten. Sterker nog, ze biedt haar andere wangetje aan als haar ene wang voldoende is gemasseerd. Maar helaas staat ze het aaien alleen toe als er iets te eten bij komt kijken, voor wat hoort wat. Puk kijkt vol bewondering toe hoe moedig zijn zusje is maar durft het nog niet aan, ik kan hem tijdens het snoepen een aai over zijn rug geven, en dan schiet hij onder tafel weg. Wel is hij dan een paar tellen later weer terug om iets te eten.
E1D87AAA-EDA7-4B2E-91AB-46D8BB0FB2EA
Daar Jon hier ook gek op is moet ik het restje in mijn kom verdelen, ik weet het, ik verwen ze gruwelijk en zie het ze maar eens af te leren.
361E9B4D-E6C1-4D87-885C-7916844E7A10
Als we even later de deur uit moeten voor de bestraling moeten de deuren naar de woonkamer dicht, Jon en Sherlock zijn dan al naar buiten en de kleintjes lopen al naar de trap het moment dat ik mijn schoenen aantrek, slimme beestjes.
Na de bestraling weer thuis rent Sherlock zonder voeten te vegen via de schuifpui naar binnen, hè nee, ik had net gedweild 😫
3EA5208A-61E1-4B8D-9822-95A2A3FD49D6
Nog geen twee uur later moeten we weer naar het ziekenhuis, de longarts heeft de labuitslagen bekeken en vindt het beter om de chemo een weekje uit te stellen. Bij dit behandelingstraject komt het vaker voor dat ze de patiënt tussen de chemo’s door iets meer tijd moeten geven om bij te komen, de bestraling vergt veel energie van het lichaam. We zijn er nu even niet rouwig om, afgelopen week kreeg manlief steeds meer energie, en hij had zich niet bepaald verheugd op de afmattende ziekmakende chemo’s deze week. Even een weekje extra goede energie om bij te komen. Ook heel fijn is dat we na morgen niet meer voor dag en dauw op moeten voor de bestralingen, zalig!

En met dit goede nieuws breekt het zonnetje door, Sherlock er uit, Jon er in
CC5CE5EE-1708-481D-816D-1A3C7982FD57
Puk komt even buurten,
4E731DC2-7C45-40E4-BB6D-FFE3D92257CF
Hij durft elke dag iets meer, zo lief zoals hij in zijn eentje speelt

En kijk eens wat schattig, dit zag ik een paar dagen geleden gebeuren, Fay die steeds dichter bij Jon ging liggen,
2C1F2468-AEED-4747-AC54-AEA24CB59A0A
En toen ik even later aan de slag wilde gaan met een Frida Kahlo paneel, keek ze me slaperig aan
30BACAA5-46FA-406A-93FB-0501986EC9CA
De bos bloemen op tafel was uitgebloeid maar enkele takken stonden er nog zo mooi bij, dat ik ze er in liet staan, de rood-groene bladeren krijgen wortels dus die gaan in een bloempot binnenkort, en de bloempjes beginnen nu wat te verdrogen, maar kijk toch eens, zijn ze niet schattig? Fay vindt ze ook gewéldig en peutert alle knopjes er af, niet om te eten maar om mee te spelen, minder schattig, maar niets aan te doen hoor, dan moet je maar geen katten in huis halen.
575DE39C-3386-45BF-85AC-8969FAB87D05
Over mooi blad gesproken, dit spul groeit als onkruid binnen, en blijkbaar groeien ze als bodembedekkers in warmere vorstvrije oorden. Ook hier was Fay verrukt van, ze knauwde er aan dat het een lieve lust was. Niet giftig, maar wel zielig voor het plantje. 
44EC1340-3682-424F-8F72-05A0CB9D233C
En dan deze, zo apart dat wanneer je het zou tekenen mensen zouden denken dat het een fantasie tekening is. Deze heeft Fay nog niet ontdekt gek genoeg.
C443118A-DED6-42B4-A5AD-F194AAC530C7
Rondje tuin laat zien dat de lente in aantocht is, nou ja, bijna, maar deze boerenjasmijn heeft er al zin in in
3FB8B2FD-2E20-46CF-9A46-91AB498668F2
Even genieten van het zonnetje uit de wind, maar wel op een klamme bank, Jon en Sherlock hebben hier geen problemen mee, Jon heeft er wel een beetje de pest aan dat Sherlock al het plekje naast me heeft ingepikt. De citroen geur van de struikkamperfoelie prikkelt mijn neusgaten, zalig.
944BF15D-1E6C-4518-8738-BF74202F5CF5
Als ik na het buiten spelen de was uit de machine haal, baal ik ook, dáár was dus dat fijne klosje garen  gebleven, hij zat in de zak van mijn vest.
09290715-993E-4050-9784-DD0D273FD84E
en oh wat was ik blij dat het dopje van het fijne haaknaaldje er niet af was gegaan in de was
FD3F072B-9290-453C-9767-23112F45B8AF
Ik loop maar een beetje achter met de Frida Kahlo blokken, hier twee panelen op een lap stof getekend, ik knip ze later wel door. Eentje komt boven het middelste grote blok, en eentje er onder, Fay komt ook even kijken en vind de beweging van potloden geweldig. Maar omdat dit giftig kan zijn/ is voor katten waak ik ervoor dat ze ermee gaat spelen, ze springt van tafel na de zoveelste “Uh, niet doen”, gevolgd door een duwtje met mijn hand. Nou ja, duwtje is de opzet, maar mijn hand werkt als de achterkant van een magneet op ijzer, alsof ze door een onzichtige barrière wordt weggeduwd nog voor ik haar aan kan raken.
7D0833BB-67F1-4839-9F6A-C15393FF8B39
In de bovenste baan komt de handtekening van Frida, de vlekken op het dikke papier schijnen door de stof heen, eerste keer dat ik het zag schrok ik me rot: was ik zo aan het kliederen geweest? Neen.
62073A6D-5C35-4540-9068-B8B5664C9720
Sherlock is mijn assistent tijdens het natmaken van de pigmenten, hij zorgt dat het lapje op de plek blijkt liggen.
FE39F980-B674-469F-A49F-99321DBDC08E
Maar een van ons heeft niet goed op zitten letten, de afstand van de vogels ten opzichte van de letters is niet gelijk 😱
EA7FE64E-8417-4881-9500-699225E114CE
ik wilde al een nieuw paneel maken toen Helen Godden suggereerde om aan de o een vlaggetje oid te tekenen. Kan altijd proberen hè, misschien een beetje te dik gemaakt, maar niet verkeerd, ik laat het dan ook zo
F18F0EF5-BAA2-477A-A678-7557B758C433
En op naar het paneel dat vrijdag uitkwam, echt een joekel zoals jullie zien, het past net op onze twee meter lange tafel
A18B4483-9089-4E92-987D-4CEB61FA8594
Hier ga ik wel een weekje zoet mee zijn 😅 en die kaart met het eekhoorntje kregen we van de overburen, hier wil ik nog iets mee doen met Inktense op stof, denk ik. Oooh zoveel plannen en ideeën in mijn hoofd, where do I begin

Van alles en nog wat

Vanmorgen moest mijn DH weer aan de chemo, hij kwam na afloop akelig bleek naar buiten, blij de frisse buitenlucht op te kunnen snuiven. Na een kopje koffie en een glas eiwitdrank dook hij gelijk in bed om drie uur te slapen. Hij had wat last van misselijkheid, maar gelukkig zakte het na medicatie. Geen zin in maaltijden, wel wat zoete trek begin van de avond, en aangezien ik weer over de boodschappen ga en uit zelfbescherming geen snoepgoed in huis heb, haalde ik vlak voor winkelsluiting zo’n party zak met mini mars en zulks. En ja, dan worden mijn knietjes slap en kan ik de M&M’s met pinda’s niet laten liggen, met een beetje geluk helpt DH mij ook hiermee met opeten.

Maandag kocht ik op de markt zachte wol, DH had ‘s nachts last gehad van een koud achterhoofd, en dus besloot ik een muts voor hem te breien. Toen ik bij de wolkraam vroeg om fijne wol om een chemomuts te breien, adviseerde ze me deze, een hele zachte lichte niet kriebelende wol. Het is als een lint zoals bijeen schoenveter, grappig, nog nooit eerder gezien.
Gisteren kreeg ik hem af
54BD22AE-3B10-4C5D-A785-D7502E1E9CD8
maar helaas, net iets te kort, het mocht wel wat dieper in de nek vallen. Omdat ik het kruintje breien het kutst vond om te doen, besloot ik steken net boven de boord op te nemen,
4CB537DE-FD8C-4FC9-AB9B-FA375F485F83
draad losmaken en weer door, zoals in deze video goed wordt uitgelegd, ik ben een fan van de website van Drops Design, zoveel uitleg, tips en tricks.
3BBA71F8-8852-432A-931D-858E7EF3A629
Op de achtergrond zie je Jon en Puk de vermoorde onschuld spelen. Natuurlijk weten we niet wie van vier in de twee Ikea stoelen en bankstel hebben geplast, ja, dus niet alleen de gele stoel.
Toen ik maandag in mijn stoel zat rook ik ook zo’n verdacht kruidig luchtje, en eerst dacht ik dat het gewoon in mijn neus zat van toen ik zondagmiddag aan de gele stoel rook, maar toen zag ik Jon de bank besnuffelen en zijn kopje naar mij draaiend met half open bek naar me kijken. Oh nee. Dus snuffelde ik de bank af en ja hoor, aan de kant van de schuifpui precies in de plooi waar de rugleuning als een enorme hangborst over de zitting hing. En helaas ook dus in de groene stoel in een hoek, ik kon wel janken. Wat zeg ik, ik jankte. Dit kon ik er echt niet bijhebben. Gelijk op de website van Ikea een soortgelijke bank gekocht als die we hadden, zaterdag wordt hij geleverd. En bij een textielzaak waterdichte moltons gekocht. De nieuwe bank heeft een aparte hoes, en dus ga ik de moltons hieronder over de bank leggen, want om nou elke keer een nieuw bankstel te kopen, daar beginnen we niet aan. Ik hoop dat het geplas komt van stress en angst, en dat dit nu weer voorbij is. De kattenbak in de kamer achter het scherm wordt gebruikt door de kleintjes, ik denk dat dit ook scheelt.

Ik haalde bij AH de spray van HG, en spoot deze bijna leeg in de bank, want om tot zaterdag in de stank te zitten vond ik niet fijn en ook de groene stoel kreeg een lading. Helaas rook ik het dinsdag toen het droog was nog steeds, ik kreeg hoofdpijn van de geur van de spray. Om de kamer goed te luchten zette ik ‘s morgens de schuifpui open, om hem gelijk weer dicht te doen, een zurige lucht van de agrarische sector hing in onze wijk.
De gele stoel stond al buiten, en ik wilde de groene stoel er ook bij zetten, toen ik gisteren van Jeanette de tip kreeg van een middel dat ook door professionals wordt gebruikt, en deze hadden ze bij de Boerenbond, zo zag ik toen ik er toch moest zijn voor kattenbakkorrels
1163D1EF-3C60-4AF9-AF95-E39859B1594D
Ik zette de groene stoel buiten en doordrenkte de zitting en de zij- en onderkant van de leuning, de fles ging schoon op.
2CD1F37B-BB9E-4F48-B6F8-3C35D2EA396C
De vloeistof trok goed door
946C0B1B-DA07-4ADD-B259-9E4428495AC8
Ik sprayde de bank ook in, zodat het wat fijner ging ruiken, ik maakte me geen illusies dat het weg zou blijven. Tegen de avond zette ik de stoel weer binnen, zo ver mogelijk van onze zithoek vandaan, ook al rook de vloeistof lekker.
2823EACE-E7D3-4C88-B013-C7CDCC303B9C
Toen manlief aan de chemo hing besloot ik de bank uit elkaar te halen en naar de vuilstort te brengen; het uit elkaar halen was snel gedaan en bij de vuilstort had ik net een deel in de container gekiept toen een jonge kerel mij met het andere deel hielp. De zijkanten van de bank pasten niet in de auto, dus die breng ik morgen weg, samen met de gele stoel die ik vanmiddag nog demonteerde.
89B5959B-67E0-4658-8430-B5032C141404
Toen DH lekker boven in bed lag ging ik aan de slag met Derwent Inktense potloden
928B3AE8-6A16-4CCD-AAEC-631ADEF46551
Gaat lekker
96531152-700B-4300-AA29-B5CF26C0E96A
Ik had tevoren even gekeken bij de andere blokken om de kleuren een beetje te kiezen, er moet toch iets van balans zitten in de quilt, de poes komt rechts boven
33B67745-7487-4ED1-8B56-565D5FC82A9E
Het blok in het midden hoort er niet bij, dit is van de kerstquiltalong van Helen Godden
0A377F82-8C15-498B-86B5-26E559490470
En zo zitten we er nu bij, de tuinstoelen zitten heerlijk vinden Jon en ik, en mijn lief mag lekker in de relaxfauteuil zitten, uiteraard.
0426E76D-9393-4F3E-9DFD-FC71691DEF3D
Ik zal morgen de kerstquilt weer opbergen en iets anders hier ophangen. Nog geen idee welke, decisions decisions. En voor de groene stoel haal ik nog een fles van dat goedje, want de geur is op een minuscule plek na al weg 🎉

Uitslag

Mijn lief heeft geen uitzaaiingen in de hersenen, vertelde de longarts vanmorgen vroeg gelijk bij binnenkomst. Oh dat was zo’n enorme opluchting, de tranen prikten achter onze ogen van de ingehouden zenuwen, poeh. We zaten namelijk de hele tijd aan zijn zus te denken die dit wel had en binnen een paar weken na de diagnose al was overleden. 

De longtumor (links een grote en rechts een kleintje) zijn van het kleincellige soort, is wel de agressieve vorm maar reageert goed op chemo (ws 4 à 5 kuren) en 30 bestralingen, waarmee as woensdag al wordt gestart. Steeds een kuur van drie dagen achter elkaar, (gelukkig geen hele dagen), en daarnaast twee keer per dag iedere dag bestraling tot de strippenkaart van 30 vol is.  Dat is niet niks, maar we zijn heel dankbaar dat we op slechts 5 minuten rijden van het ziekenhuis wonen waar alle behandelingen plaats vinden; Roosendaal heeft een speciaal oncologie centrum. (Klik hier voor virtuele toer).

We kregen de dagbehandelingsruimte te zien waar de chemo’s worden gegeven, wat een verschil met 16 jaar geleden, toen lag ik op een afdeling op tweepersoonskamer in bed.
De ruimte oogt heel prettig, licht en met uitzicht op een tuin, ook niet onbelangrijk. De eerste dag mag ik erbij blijven, daarna niet meer, maar dat geeft niet, mijn lief kennende slaapt hij al zodra het infuus geprikt is.

We hebben nu nog vier dagen van relatieve rust, dh kan nog wat zakelijke dingen doen; hij kan zich goed concentreren op werk en vindt het ook fijn om te doen. Hij heeft gelukkig iemand die in kan springen als het niet gaat, dat neemt veel spanning weg.

Om dezelfde reden heb ik gisteren heb ik de blauwe snuifdoos verkocht. Ik wilde dit gedaan hebben voor de kerst, ook omdat er begin januari een APK aan zat te komen met een vervanging van een distributieriem en waterpomp. Plus het is een beetje onzinnig om twee auto’s op de oprit te hebben staan, als we het met eentje goed afkunnen.

Nog een keer door de wasstraat om glimmend van eigenaar te wisselen, ik heb hem gewoon aan de dealer verkocht, geen gedoe van kopers aan de deur en gezeik achteraf. Ik bedacht de avond tevoren dat ik dit wilde doen, belde gisteren de dealer, kon gelijk komen, en binnen een uur was de verkoop rond, ik moest alleen naar huis om de papieren te halen en de auto leeg te maken, en samen met DH reden we in twee auto’s gelijk weer terug naar de dealer. 
Jammer dat hij weg is, want het was een pittig karretje, starte altijd (mits de accu niet was leeggetrokken door uren naar de radio te hebben geluisterd), paste in het kleinste parkkeerplaatsje, en reed heel erg zuinig. Maar overbodig, en nu heeft iemand anders voor een leuke prijs een betrouwbare auto.

Echt kerstkleuren hè, dat blauw, groen, rood en wit, en het gele lijkt goud.
2FFCE8B5-70AA-4AAF-980C-766A9AB96345
Na het afleveren van de auto met bijhorende papieren merkte ik -toen we bijna de snelweg op waren- dat ik de autosleutels nog in mijn zak had 😬. De verkoper/koper lachte schaapachtig toen ik ze op zijn bureau legde, stom dat hij het was vergeten te checken, vond hij ook.
De oprit voor ons huis is een stuk leger, voor het eerst in 26 jaar dat er nu maar 1 auto op staat.

En nogmaals  bedankt voor de lieve kaartjes, attenties en wensen van (quilt)vriendinnen waaronder ook ervaringsdeskundigen 😘