Vermoeiend hoor, de hele dag achter mijn vrouwmens aanlopen, gelukkig kan ik even uitrusten terwijl ze aan plantjes trekt.

En dan lekker mee naar boven, opeens schrik en verstoppen voor de verwarmingsmonteur die de ketel schoonmaakt, ze duikt achter de vitrage weg en blijft zo een uur roerloos zitten tot het gevaar is geweken.

Zopje komt geregeld binnenlopen voor een hapje eten en wat aandacht

En na een avond buitenspelen kan je er haast de klok op gelijk zetten, tegen 23.00 komen Jon en Arya achter elkaar rennend naar binnen, brokjes eten en dan een plekje zoeken om te slapen. Voor Loki, die meestal een half uur later binnen trippelt, is het genieten op de hoes van Suzanne’s laptop,

Oogjes dicht voor de flits

En Arya weet zich op haar slaapplekje te hijsen op de klimpaal, blij dat ze ligt

Wat een fotomodel

Pprrrr, lekker slapen. Jon rolt zich op in het mandje waar Zipje ook zo graag in lag,

Zopje is een nachtbraker en komt pas na middernacht aankakken, even een hapje eten en dan wilt hij weer naar buiten, hij slaapt het liefste op de stoel onder de veranda. 

Terug van een blokje om kwamen we de buren tegen die ook net terug kwamen met hun net aangeschafte puppy, een 7 weken oud bolletje wol, te schattig voor woorden. We stonden bij ons pad een hele tijd te praten, Jon en Arya kwamen op onze stemmen af, zagen het hondje en gelijk stonden hun rugharen rechtop. Ze schoten met dikke staarten in de Japanse kers en keken vanaf de takken boven onze hoofden naar beneden naar het zwarte balletje op pootjes die vrolijk kennis maakte met ons. Jon voelde zich dapper toen hij zag dat wij ook rustig bleven staan en het zwarte mormel was gaan zitten, en kwam er op veilige afstand bij liggen.

Hij zocht even oogcontact met mij, ja hoor, het is veilig.

Het hondje was moe van de wandeling en ging bovenop de schoen van mijn ventje liggen en deed zijn oogjes dicht. Aaah, wat lief 😍

Arya ging aan de andere kant van het pad uit het zicht zitten, ze hoorde daar iets wat haar aandacht trok. Even later rende Jon naar de struikjes waar Arya stond, en hij dook er middenin, hevig piepend wist een muisje te ontsnappen, de katten kregen het beestje niet te pakken en verdween onder een andere struik. De geluiden van de muis en springende katten trok de aandacht van een voorbij lopende buurtkat die heel langzaam dichterbij kwam. Hij had geluk dat Zopje niet in de buurt was, anders was hij er niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen, sprak zij trots.

Arya kreeg lucht van hem en probeerde hem weg te jagen, maar toen ging de kater achter haar aan en verdwenen ze gillend en grommend onder onze geparkeerde auto’s, Jon maakte voor de vorm een paar passen richting de oprit, maar je zag dat hij liever achter het muisje aanging dan zijn zusje te redden. Even later droop de kater af en liep Arya met een hele dikke staart de tuin in, met Jon in haar kielzog, het muisje was toch al verdwenen. 

Zie hem daar zitten,

de vermoorde onschuld spelen,

kikkers tellen, gelukkig houd deze zich heel stil

En kijkt Jon er gewoon overheen

De lucht begint te betrekken, er zijn rukwinden voorspeld, en nadat ik de boel buiten heb opgeruimd proef ik een druif, zouden ze al goed zijn? De druivenstruik heb ik in juni toen de trossen zich begonnen te vormen een kleine snoeibeurt gegeven, per zijtak liet ik maar een paar trossen zitten, en daarna knipte ik steeds lange uitlopers af, zodat de plant zijn energie in de trossen kon steken.

Oeh, de donkere zijn al heerlijk zoet, snel wat plukken voordat ze door de storm er afwaaien

Plots rent Jon met een grote bocht langs me door kamer, huh, heeft hij nou een beest in zijn bekje? Nog voordat ik op kan staan sprint hij weer naar buiten, en nu zie ik duidelijk een lange staart uit zijn bekje bungelen, verdorie, zijn wij even goed weg gekomen dat hij ermee naar buiten rende. Ik wilde wel controleren of het een muis was en geen rat, dus loop ik rustig achter hem aan, hij legt zijn prooi neer en dan zie ik dat het een joekel van een dode muis is met maar één achterpootje, agossie

en laat hem maar zijn gang gaan, het kwaad is al geschied.

Een paar uur later begint het te regenen (de buurman die bij de brandweer werkt begint heel hard te juichen), de katten rennen een voor een naar binnen, en als ik de schuifpui een stukje dicht wil schuiven tegen het inregenen, zie ik dat Jon zijn muisje ook op het droge heeft gelegd 😬

Huppetee, naar buiten er mee.