Je kon dinsdag de lente al ruiken, de Japanse kers begint te bloeien, en ik kreeg zin om in de tuin aan de slag te gaan, er moet veel gebeuren
Maar de volgende ochtend zag het er zo uit,
Zo blij dat we de deur niet uit hoefden, het maakte wel mooie plaatjes
De katten waren maar kort buiten te vinden, even een frisse neus halen en weer gelijk naar binnen
Fay vond de vallende sneeuwklokjes wel heel leuk om naar te kijken
Om vervolgens de dorre delen van een bananenblad los te trekken en uit te tuffen, gek beest
Er viel die dag een bescheiden pak sneeuw, iets van 5cm
Donderdagmiddag was alles weg en regende het, dit is vrijdag, de zijtuin stond voor een deel blank
Zaterdag was het droog, ik schudde de poezenspeelquilt buiten uit, catnip viel op het terras en een dikke zwart-witte kater lag er even later vol overgave in te rollen terwijl Fay gewoon toe zat te kijken. Jon had hem nog niet gezien denk ik, hij was aan het drinken uit de kom bij het raam
Maar eenmaal klaar met drinken kreeg hij het beestje in de gaten, die toen gelijk wegliep maar brutaal bij het egelhuis bleef staan
Sherlock kwam er ook bij staan, en omdat ik geen gegrom of dikke staarten zag bij onze mannen, dacht ik dat het vriendjes waren van mekaar, en opende de deur. Oei, foute boel. Jon en Sherlock liepen er gelijk achteraan, dikke staarten en gejoel, maar het bleef bij verbaal geweld, en ze kwamen even later weer ongehavend naar binnen. Gelukkig maar, want Sherlock zit na een stevige discussie met een andere kat twee weken geleden weer vol wondjes aan zijn bovenlijf. Een ontsteking aan zijn gave oor, dikke pus kwam er uit toen ik het voorzichtig leegdrukte, en gelukkig liet hij het schoonmaken daarna ook steeds toe. Er zit nu enkel een kaal plekje op zijn verder weer plat aanvoelend oortje. Kan natuurlijk ook van Fay zijn, ze spelen geregeld behoorlijk fanatiek met elkaar waarbij plukjes haar alle kanten op vliegen
Die middag kregen we hoog bezoek, de kattenfluisteraar. Met haar ouders weer de hort op mochten we lekker oppassen, heerlijk hoor. Sophie nam met Jon de dag door
Fay bekeek het meisje liever vanachter het glas
Ik ging er even naast liggen, ze had rode wangen van de slaap, en was nadat ik ze in haar bedje had gelegd binnen een minuut in diepe rust
Heerlijk. Even snel de hoes afmaken voor het kinderstoeltje, ik had van Monique P behalve kinderstoffen ook uitgeknipte en al van vulling voorziene onderdelen voor een zitje gekregen. Dit maakte ik er van, niet perfect
Maar wel functioneel en veel leuker dan wat er in zat
Manlief was aan het werk toen hij Sophie wakker hoorde worden en haalde haar uit bed, gelijk lachen, wat een schatje. Voor het slapen was ze weer met haar ouders mee naar huis, en wij sliepen die nacht ook als een blok.
Het vest is bijna klaar, nog een klein stukje 😅 lekker slank afkledend met die strepen, 🤣🤣
De perenboom had ik begin januari flink gesnoeid, en de takken had ik snel bij de compostbak gegooid omdat het ging regenen, en was ze toen vergeten, tot begin vorige week. Even wat ingekort zodat de takken weer vocht op konden nemen en in een stevige vaas gezet, en van kale takken naar dit:
Voor vandaag geven ze warm weer af, en ik denk dat ik de vaas met takken onder de veranda ga zetten, daar staat het hopelijk beschut tegen de harde wind die voorspeld is, maar kunnen de insecten er wel al van snoepen. Ik zag daar gisteren een hele dikke bij 🐝 , wie weet zit hij er vandaag nog.
Gisteren ging ik “even” de tuin in met de heggenschaar om de dorre grassen kort te knippen, hooguit een kwartiertje werk, liep door naar de voortuin waar ook een paar graspollen staan langs de winterjasmijn die nu echt helemaal uitgebloeid was, even kort langs de schutting afknippen, en oh, dat is waar, in het pampasgras zitten nog een stel dikke takken met pluimen. Hup hup er uit geknipt met de heggenschaar, en gelijk ook de rest van de plant wat geknipt, uiteraard zonder handschoenen want ik was alleen maar van plan om de lamperpoetsersgrassen te knippen. Anderhalf uur later stapte ik weer naar binnen, beetje moe, bezweet (opruimen is het meeste werk) maar voldaan. Helaas zitten mijn handen nu onder de papercuts van de akelig scherpe pampasgrasbladeren, ook op de vingertopjes, merkte ik toen ik een mandarijntje pelde. Au.
Toen we die ochtend de deur uit gingen waren de katten alledrie buiten en in geen velden of wegen te bekennen, ze kwamen ook niet toen ik ze riep. Pas toen ik hun eten onder de veranda neerzette kwamen er twee aansloffen om te zien wat ik neerzette, maar naar binnen komen ho maar. En wat waren Jon en Sherlock blij toen we weer thuis kwamen, alleen Fay bleef maar weg, wat me zorgen baarde. Om half negen liepen Jon en Sherlock weer naar buiten, duidelijk met de missie hun meisje te vinden, en ja hoor, even later kwam ze aanrennen met de jongens in haar kielzog. Pak van ons hart. De volgende dag waren ze zeer argwanend als ze naar buiten gingen, ze stonden dan ook binnen een paar minuten weer aan de deur te miepen dat ze er in wilden. Daar trappen ze dus niet meer in, een hele dag verplicht buiten blijven.
.
