Ik troost me met de gedachte dat iedereen wel eens zo’n dag heeft waarbij je denkt “Hoe dan?”. Vroeg op en voor vertrek naar de bee in Zevenbergen eerst de bevroren autoramen schoonkrabben, brrrr. Tijdens het rijden in de mist word ik zodanig afgeleid door een soort slijpend geluid dat vanonder de auto lijkt te komen dat ik niet in de gaten heb dat ik de afslag Rotterdam voorbij rijd en richting Bergen op Zoom ga. “Goh, trajectcontroles, hier nu ook al?”, denk ik, terwijl ik nog steeds dat slijpend geluid hoor. “He, een militair begraafplaats, wat…”, en dan pas herken ik omgeving Bergen op Zoom. Zo kom ik dus nooit op tijd bij Els, terwijl ik vlak voor BoZ de afslag Halsteren/Rotterdam neem.
Ik kom er wel, maar 20 minuten later dan gepland, het nare geluid is dan al verdwenen, en als Zevenbergen in beeld komt en ik de auto veilig aan de kant kan zetten, app ik even naar de beegroep dat ik er aan kom. Mijn mobieltje gaat terug mijn broekzak in en ik voel hem wel brommen, maar lees het pas als ik na parkeren en een stukje lopen voor een dicht hek sta. Geen licht aan in het atelier, Huh? En dan lees ik het. Geen bee, nooit op 5 december vanwege verjaardag van Sam, ik ben alweer een week te vroeg, lees ik van Marloes. 😂😂
Ik draai me om en de trolley achter me aan trekkend loop ik weer het landweggetje af, ik wilde toch nog bij de markt in Zevenbergen langs gaan en verheug me al op de Hollandse nieuwe van de viskraam en een paar mooie lakens en moltons van de textielkraam, ze hebben echt een hele goede kwaliteit. “Joehoe, Shirley”, hoor ik achter me en ik zie Els met een omslagdoek midden op de weg staan. Of ik binnen wil komen voor een bakje koffie. Graag. Voor het eerst stap ik haar woonkamer binnen, zo gezellig en zo Els ☺️ Haar man zit gezellig bij de kachel, als hij hoort van het geluid van mijn auto zegt hij dat auto’s vaker dit soort geluiden maken bij koud of nat weer. Vooral omdat het geluid weg was toen de boel warm was gedraaid. Ik was van plan na de koffie weer op te staan, maar Els zei toch naar het atelier te gaan om nog wat te spelen met lapjes, en nu ik er toch was, mocht ik blijven spelen 😊
Els is met een mini’tje bezig, en ik glitter de rendierstal op
En hij komt die morgen nog af, dat de roze kozijnen bijna wegvallen (in het echt vallen ze meer op) vind ik niet storend, het is dezelfde kleur roze als in het dak zit.
Het hagelt als ik naar de auto loop, maar gelukkig is het een zeer lokale bui en alweer droog als ik even later over de markt loop. Heerlijke geuren van gebakken vis, vers gebakken stroopwafels en oliebollen. Ik kom veilig en zonder omweg thuis en begin na de lunch met het volgende kerstblok.
Oh nee, op de verkeerde kant geschreven, door het licht van de lichtbak was het me niet opgevallen
Arya schrikt wakker van mijn “Oh nee!”, en gaat rechtop zitten. “Zijn mijn snoepjes op?”
Jon kijkt me schuldbewust aan, hij ligt net op de strijkplank, bovenop het ondergrondlapje waar ik aan ben begonnen,
Arya denkt dat ik snoepjes ga pakken uit de snijtafella, en maakt de gevaarlijk oversteek over lapjes, papiertjes, rollende pennen en snoertjes, Jon strekt zich uit en zakt al knorrend in een diepe slaap.
Ik stop voordat er nog meer mis gaat, en Arya volgt me op de voet als ik naar beneden ga, ze wilt wel helpen met het zoeken naar haar snoepjes. Benieuwd wat de volgende dag me brengt, hopelijk weer een lege plek gevuld. Als het me lukt om elke dag een blokje te maken, is de top over een week klaar.
Jeanne 
Coba 
Ik heb heel even overwogen deze bordjes met needleturn applique er op te naaien, maar zag er vanaf omdat achter de ondergrondstof plakvlies zat, en dit naait te taai met de hand vind ik.
