Zondagavond moesten de vesten uit de kast komen, hoe anders is het de laatste twee dagen met opeens tropische temperaturen; Jon lag als zijnde schootverwarming bij mij, Sherlock lag links van mij op de poef, en Fay kwam aangetrippeld, sprong op de poef, keek toen van de een naar de ander, en besloot toen tot onze verbazing lekker op Jon’s achterlijf te gaan liggen. Zie me hier eens vertederd kijken, agossie .
En wat ons nog meer verbaasde was dat Jon dit allemaal gewoon liet gebeuren, hij rook even aan haar achterhoofd maar deed niks, en zo lagen ze een hele tijd, we durfden ons geen van beide te bewegen om dit gelukzalig tafereel niet te verstoren
Maandag naaide ik de zeepaardjes (blok 1 van Sue Spargo’s Trade Winds quilt) vast met een hele dunne garen van Wonderfill bij gebrek aan een bijpassende gele zeepaardjeskleur, en hetzelfde kleurtje gebruikte ik ook voor de oranje bal waar later zoveel overheen wordt geborduurd dat ik zelfs met zwart had kunnen werken als ik dat had gewild. Maar dat wilde ik niet. Ze zaten vast gestreken met MystiFuse, maar doordat de stof in mijn handen bewoog lieten ze aan de randen hier en daar los, dus heb ik toch met speldjes gewerkt om ze niet te verliezen. Misschien had ik ze heter moeten vaststrijken, wie weet.
Ik wilde het lot niet tarten dus toen deze ene vast zat stopte ik om een paar uur later de andere twee vast te zetten, en ging de tuin in, kijken hoe de plantjes het deden. Oeh de framboosjes beginnen te rijpen, ze zijn zo lekker, een handvol verdween in mijn mond.
Ik rook aan de roos en inhaleerde bijna dit kevertje, wat een leukerd. Het is een -hou je vast- Trichius gallicus gallicus, ja een dubbele achternaam, voor zijn vrienden is het de penseelkever. Veel voorkomend, maar hij is me nooit eerder opgevallen.
Ik heb een nieuwe app op mijn mobieltje geïnstalleerd “Obsidentify” omdat mijn oude app de plank steeds vaker missloeg bij planten herkennen. Voordeel van de nieuwe app is dat het ook dieren herkent. Je kunt de app gebruiken om dieren of wilde planten te identificeren, en als je de foto van wilde dieren of wilde planten (als in niet huisdieren of huis- en tuinplanten) dan opslaat, wordt hij verzameld in de grootste natuurdatabank Waarnemingen.nl In de app klik hier kan je ook meedoen met challenges, je kan dan op zoek gaan naar en melding maken van bepaalde bijen, of veensoorten.
Toen ik eind van de middag om mijn pols weer rust te geven de tuin in liep, zag ik de trellis naast de garage liggen, hier wilde ik nog wat mee doen maar wat. Ik kreeg een idee, ging aan de slag met boormachine om de trellisdelen te verstevigen en haaks op elkaar vast te zetten, met twee latjes met in verstek gezaagde uiteinden om de boel nog steviger te maken, en een uur later was de druif weer gestut. Niet dat hij neigde naar omvallen, in tegendeel, hij stond al enkele dagen fier rechtop met enkel de takken wat bewegend in de wind.
Ik keek heel tevreden op het resultaat, en dankzij de brace viel het met mijn pols ook reuze mee.
Het was half acht toen ik aan mijn eten (opwarmen) begon, en ik zat echt nét toen Sherlock met een enorme volle bek de kamer inliep, op mijn bevel: “Naar buiten!” liet hij zijn prooi binnen los en liep zelf snel naar buiten, een beduusd om zich heen kijkend duivenjong op de vloer achterlatend.
Ik pakte het kleintje op, het zat al goed in de veren, misschien net uitgevlogen, maar het had wat bloed aan de uiteinden van beide vleugels, aaah zielig. Het beestje mocht van geluk spreken dat Sherlock hem had gevangen, zonder tandjes.
Ik liep met het beestje de garage in en zette het in een reserve kattenkooi waar ik ook egeltjes in vervoer, zette hem op de grond in de hal met de deuren dicht, en ging na het grondig wassen van mijn handen eerst verder met eten voordat het koud zou worden. Sherlock kwam naar binnen, zag me eten en keek me heel indringend aan, zijn blik ging een paar keer van mijn bord naar mijn mond: “Zit jij nou mijn vogel te eten?”. Ik liet hem even op gepaste afstand aan mijn eten ruiken, “blerk, groenten in een wrap, niks voor mij” en hij slofte weer naar buiten.
Toen ik klaar was liep ik nog even rond in de buurt om te kijken of ik ergens een nest zag, of een roepende duif waarop het jonkie zou reageren, maar niets van dat al, dus bracht ik het beestje naar de vogelopvang in Zundert, een klein half uurtje rijden van ons huis af. Op hun website stond dat als de vogel door een kat was verwond het vanwege infectiegevaar onderzocht moest worden, de vogel, niet de kat. Nou, dan doen we dan maar. Manlief zou me voor gek verklaard hebben.
Daar zit-ie dan, heel rustig in het verwarmde hokje, afmeting van een pomelo maar met het gewicht van een pingpongbal.
Buiten de vogelkist stond een pompje met een desinfectiemiddel voor de handen, met vogelgriep kan je niet voorzichtig genoeg zijn. Ik moest informatie achterlaten in het deurtje van het duivenjong, ben benieuwd of ik nog wat zal horen. Het was een mooie autorit via binnendoorweggetjes, muziekje aan en genieten maar! Dat het nog licht was toen ik naar huis reed scheelde wel, anders zou ik het op onbekende wegen wel spannender hebben gevonden.
Jon was nog binnen toen ik de deur uit ging en glipte snel naar naar buiten toen ik weer thuis kwam, en twee tellen later zag ik dit: Jon en Sherlock wilden er in. En kijk eens naar al die knuffeltjes op de grond, bij de keukendeur lag er nog eentje; dit doet Jon dus als hij me kwijt is, dan pakt hij een knuffeltje op en brengt deze zwaar miauwend naar een andere plek (waar hij me wilt zien denk ik), als een soort offer of zo?
Af en toe zit Fay voor het keukenraam dat nooit open gaat, tenzij het is om een irritante vlieg naar buiten te jagen, dan ga ik op mijn tenen staan op het open te doen en heb ik een opscheplepel nodig om achter de klink te haken om zo het raam weer dicht te krijgen. Voor lange mensen zal het vast geen probleem zijn, maar goed, daarom gaat dit raam en het raam ernaast niet vaak open.
Zoveel tekst over een keukenraam terwijl het over mij hoort te gaan 🙄
Je hebt gelijk Fay. Je zat daar heel ontspannen mooi te wezen.
‘s Morgens vroeg fiets ik sinds een paar dagen naar een ander deel van de stad om katten van vakantie vierende familieleden eten te geven, het is nog geen kwartiertje fietsen hoor, en ik ben steeds voor de warmte te erg wordt weer thuis. Onderwijl kom ik mooie dingen tegen, zoals dit wildebloemenperkje bij de apotheek
Waar de bijen en andere vliegende insekten zich tegoed doen aan de korenbloemen, klaprozen, margrieten en wat al niet meer (te lui om op te zoeken)
Maar ook minder mooie dingen, zoals een berg afval bij een fitnesshonk in een mooie park. Stelletje onverlaten hadden na hun workout blijkbaar genoeg energie om een doos te openen, een dozijn ijsjes uit te delen en van papiertjes te ontdoen, maar te weinig energie of een gebrek aan hersencellen om hun afval in de vuilnisbak te doen die nog geen tien meter van het honk staat.
Ik stond daar stil om Pokestops te draaien en Pokemon te vangen, en had gezien hoe voorbijgangers lopend of op de fiets met afkeuring naar de rotzooi hadden gekeken, maar niemand die er wat aan wilde doen. Ik kon dit niet zo achterlaten, dus haalde ik uit mijn fietstas twee plastic zakjes, eentje voor de afval en eentje om als handschoen te dienen, zette mijn fiets tegen het honk aan en begon te rapen.
Het lag niet alleen aan de kant van het fietspad maar ook er achter 😒 Wikkelpapier van de ijsjes inclusief het doosje waar ze in hadden gezeten, heel veel snoeppapiertjes van minimarsjes en zo, de trekclips met die ringen van drankblikjes, heel veel lolliestokjes en chipszakken. Het was een karweitje van amper 5 minuten, en het voelde goed toen ik weer op de fiets stapte; niet afkeurend eraan voorbij lopen maar in actie komen. 🦸♀️
Ik zal zo nieuwe zakjes in mijn fietstas stoppen, plus een paar handschoenen. In de garage heb ik zo’n “opraapstok” om spullen uit de container te kunnen pakken die er per ongeluk in zijn beland (meestal een stuk plastic bij het groenafval) maar die wil ik voor thuis houden. Oh wacht, op de werkkamer van manlief staat er nog eentje die hij gebruikte als er iets op de grond onder zijn bureau was gevallen. Kijk, komt het toch weer van pas.
Ik sluit af met mijn laatste vordering van de zeepaardjes, ik ben vanmorgen nog even naar mijn dealer gegaan omdat ik een paar kleurtjes Perle garen niet had, mijn voorraad is vooral fel en bont (zie oa rechts in de bak) en ik moest zacht en subtiel hebben (links) voor rondjes (trellis stitch) die over de hele quilt geborduurd worden. En dat gele tweede van links gaat op de zeepaardjes komen, mooi handwerkje voor vanavond. ☺️
De subtiele lichtgroene gemêleerde Wonderfil Perle cotton die ik zocht zat al in de bestelling, hopelijk is het er volgende week vrijdag als ik weer naar de bee ga. Ik heb er nu al zin in, net als volgende week een middag op Sophie passen 🥰