Kleine stapjes vooruit

Welkome luchten boven de stad afgelopen woensdag,

Maar hieruit viel een teleurstellende 1 mm als het al zoveel was, het was met een kwartiertje gedaan, maar het rook wel heel lekker, de katten vonden de iets koelere stoepje heerlijk.

We hadden watermeloen als tussendoortje, en de schillen plus een te ver heen gegane stuk meloen gingen op de trellis bij de druif,

de vlinders, wespen en andere insecten bleken hier gek op te zijn en er bleven enkel kale schillen over.

Staand onder de trompetbloeier

maakte ik deze foto, je ziet de hoop met takken en de bladcompost”bak” van gaas waar veel beestjes vanuit de vijver hun overwinteringsplek in vinden. De laatste keer moest ik de tuinman die de haag snoeide tegenhouden om dit op te ruimen. De brandnetels en guldenroede zijn achter de compostbak te zien, over een maandje zijn ze 1,5 meter hoog en maken ze de bijen en vlinders blij; brandnetel is een waardplant waar vlinders hun eitjes leggen zodat de uitgekomen rupsjes hun buikjes vol kunnen eten aan deze bladeren . En ik pluk vaak jonge blaadjes om een mok thee van te trekken. Sherlock ziet me staan en komt aanlopen 🥰

Er zit veel blad van de wintergroene magnolia in de vijver, dit moet ik een deze dagen eruit vissen voordat ze naar de bodem zinken en gaan rotten. De magnolia bloeit maar door, elke dag ontdek ik weer een nieuwe bloem

Ze ruiken ook heel lekker, alleen jammer dat ze te hoog zitten om mijn neus in te kunnen steken

Gelukkig viel er zaterdag al wat meer regen, met de voorspelling op nog veel meer op zondag. Ik draaide zaterdag vlak voor het avondeten het deksel van de regenton bij de achterdeur los om te kijken hoe vol hij was, en een vieze brakke lucht kwam omhoog, brrr, hier wil je geen kamerplanten mee begieten. De regenton bij het egelhuis had ik vorige maand al schoongemaakt en rook fris.

Ik besloot om het stinkende water weg te laten lopen bij de esdoorn achter de schommelbank (bij de schutting). De tuinslang gekoppeld aan de 3/4 volle (iets van 200 li) regenton liet ik in drie uur tijd heel langzaam leeglopen, de slang regelmatig verleggend, en voordat het donker was had ik de regenton helemaal leeg en helemaal schoon weer op zijn plek aangesloten op de afvoer van de regenpijp. Na de regenbuien van de nacht en dag er op was hij alweer vol deze regenton heeft een overloop naar de regenpijp, dus geen overstroming op de stoep. Misschien maak ik hier ook een overloop voor om in de tuin te kunnen lozen

Je ziet dat de planten een knauw hebben gekregen van de droogte, de ligusterheg stond vorig jaar vol in bloei en nu kan je de bloemen tellen op de vingers van twee handen, en de varens die de hele dag in de volle zon staan zijn geel en bruin aan het worden. Maar gelukkig zijn er ook droogte minnende planten die wel goed getijen, de mini sering is voor de tweede aan het bloeien

Deze wilde orchidee krijgt wat vaker water

Mooi geel is niet lelijk

De regenton bij het egelhuis liep gistermiddag over, het water liep onder de veranda richting het gras, en ik checkte wat er aan de hand was met de afvoer van de overloop die uitkomt achter de magnolia. Het kraantje stond wel open, maar de slang zat verstopt, zo bleek. Het was snel opgelost door met mijn vinger in de afvoeropening in de regenton te “pompen” en daarna te zuigen aan de andere kant van de afvoer (tuinslang) na deze eerst te hebben schoongeveegd, hopend dat het alleen aarde was wat er zat. Het water stroomde daarna de tuin in, richting de vijver.

Ik heb weer lekker kunnen werken aan mijn zeepaardjesblok, via de post kreeg in Perle garen in verloopkleuren, bij CRCouture gekocht.

En nu kon ik de andere drie spiral trellis stitch rondjes maken.

Ze lukken steeds beter.

De anemoon moest met een verloopgaren in roze-rode kleur gedaan worden, en aangezien ik deze niet had, heb ik het zo opgelost: vier kleuren roze dmc garen uit mijn voorraad, van elke kleur een stuk van 50 cm geknipt en vervolgens steeds per draadje eentje uitgetrokken, 2 van de een, 2 van de ander en dan van de andere twee kleuren elk 1 draadje, en deze zes bij elkaar gebruik ik in de naald. Ik maakte op deze manier zes bundeltjes en wikkelde ze om een kaartje gemaakt van een restant van een oude snijmat. Jee wat heb ik toch altijd veel woorden nodig om iets uit te leggen 🙄

Op naar het lapje, ik maakte eerst deze verdeling om te zorgen dat de spikes allemaal mooi richting het centrum lopen

En vulde het toen op met lange en iets kortere steken

Klaar!

Op de achterkant kan je zien wat ik deed om draad te besparen. Op de niet zuinige manier zou het roze op de achterkant er hetzelfde uit zien als bij de voorkant.

Blok 1 is klaar!

Op naar het volgende blokje met de inktvisjes. Uit het “magazijn” van manlief haalde ik een map en een heleboel insteekvellen, om zo alle blokken van deze quilt netjes te kunnen bewaren. In de insteekvellen heb ik gekopieerde pagina’s van het patroon geschoven, gelukkig is het boek gebonden en niet geplakt, zodat de rug van het boek niet breekt en goed open onder het kopieerapparaat gelegd kan worden. In het zakje links zitten alle losse onderdelen van dit blokje, een lekker werkje terwijl het keihard regende ☺️

De vierkantjes naaide ik onzichtbaar vast op het lapje, en met de panda pen (de stift is een soort was) tekende ik lijntjes waar de steekjes moeten komen. De lijnen van de panda pen verdwijnen door verhitting (strijkboutje)

Het is zo verslavend! Na de lichte rijgstiksteekjes op de vierkante blokjes maakte ik weer de rondjes met de spiral trellis stitch

Vanwege het gebrek aan zonlicht zat ik aan tafel, en dat bevalt toch wel beter dan zittend in mijn luie stoel, ik kan meer spullen kwijt aan tafel en geniet van het geweldig licht van mijn daglichtlamp en het gemak van de loep.

Ik zette alles op zijn plek met speldjes, na een tijdje was ik het zat dat mijn draad steeds achter de speldjes bleef hangen en speldde toen alles via de achterkant vast.

En ik maakte gebruik van deze mooie dunne garens om de viltstukjes vast te naaien, ooit gewonnen bij een quiltbeurs in Velthoven.

En nu dat ze vast zitten kan het grote versieren met steekjes beginnen, zo leuk ☺️

Vrijdag ga het as van mijn lief op halen bij het crematorium, ik was er eerder niet aan toe gekomen, mentaal, ik zag er als een berg tegenop, want zoveel emoties. Diepe zucht. Gelukkig hielp de psycholoog me om de pijnpunten tegen het licht te houden om er zo over te praten en te huilen, en omdat ik snel overprikkeld raak moet ik zelf het tempo van alles bepalen en mijn grenzen bewaken. Gisteravond stuurde ik een verzoek voor het maken van een afspraak naar het crematorium en vanmiddag belde ze al, heel fijn.
Zo langzaamaan kan ik steeds meer dingen van het lijstje afvinken die nog gedaan moeten worden, en dat voelt goed, mijn ventje zou trots op me zijn.

Morgen hoop ik weer wat te borduren en een beetje in de tuin werken, afhankelijk van de vochtigheid, er is ons weer wat regen beloofd, heerlijk.

Ter afsluiting twee foto’s uit de “oude doos”, een album van 2013; hier vierden we manliefs 54e verjaardag met de hele familie

En ik had een postzegelquilt voor hem gemaakt ter herinnering aan de vakantie in Amerika/Canada, het patroon had ik gekocht bij een quiltwinkel in New York

Veel te vertellen

6 reacties

Vandaag is het de sterfdag van mijn lief, hij is al 5 maanden niet meer onder ons, niet te bevatten. De herinneringen van de tijd toen hij ziek was worden langzaam naar de achtergrond gedrukt, want dit waren geen fijne tijden ook al beleefden we wel leuke en mooie momenten. Nu komen de herinnering van voor het ziek zijn naar boven, van een gezonde man die met twee treden gelijkertijd de trap op kon rennen, sokken over zijn oren trekken en kijken wie van de kinderen dit het eerste zag, en de dag voordat hij weer moest werken zich scheerde, maar dan een halve snor liet staan en zo aan tafel zat met het eten; halverwege het eten schoten ze in de lach, en ging de halve snor er voor het slapen gaan toch af. Of voor de grap met een sticker van een banaan op zijn voorhoofd geplakt rondlopen, dit vergeten en vervolgens de deur open doen voor een bezorger 😂
Samen een hele dag een museum bezoeken, gevolgd door lekker uit eten gaan, alle attracties pakken in de Efteling, stadswandeling in Den Bosch, vakanties in het buitenland, zoals hier punting in Canterbury in juli 2014.

De vele vakanties vierden we in dezelfde hitte die nu ook over ons land trekt als een klamme deken, maar waar je als toerist alles uit die paar dagen wilt halen dus niet binnen blijven maar wel zoveel mogelijk koel blijven, het was een uitdaging. En altijd weer fijn om weer thuis te komen, waar iedereen weer verder ging met hun hobby. Voor manlief was dat postzegels en zoveel mogelijk geschiedenis kennis vergaren via Wikipedia en YouTube om dit tijdens de maaltijden weer met ons te delen.

In het vorige blogje schreef ik over mijn plannen om een jurk te maken, nou, die kwam donderdag af, alleen niet in de twee uur die ik in gedachten had; zet de verdubbelaar maar in. Vooral de halsbies was lastig vanwege de wel heel soepele stof, en hij viel daar ook wat te ruim uit wat een ietwat lubberige eindresultaat tot gevolg had. Twee kleine plooitjes ingestikt loste dat ook op, en hij zit zalig en zo luchtig! De foto hieronder is nog zonder de plooitjes, hij komt tot net onder de knie.

Ik had twee weken eerder in Etten-Leur een leuke tricot lap gekocht (een kleine propvol gestouwd stofwinkel bevind zich bij het “haventje”: schuin tegenover Quiltshop Leur een straatje doorlopen en dan bij het haventje links om de hoek), donderdagavond knipte ik hier een simpel jurkje met aangeknipt mouwen uit, en de volgende ochtend ging ik ermee aan de slag, met hulp van Jon

En nog geen uur later kon ik hem al passen voordat ik de halsbies er op zette en hem ging afzomen. De schoenen zijn echt een statement, lekker stoer wijfie 💪🏼

Uurtje later was hij klaar en hij zit heerlijk.

Zaterdagochtend naaide ik nog zo’n jurkje maar dan van een dikkere tricot paneelstof vorig jaar met de open dag gekocht bij Quiltshop Leur, De zoom heb ik met Pellon wonder-web opstrijkbaar vlieselineband vastgeperst, volgens de verpakking blijft de zoom vastzitten na het wassen, maar in reviews las ik dat het snel loslaat en vooral bij gebruik van wasverzachter. Laten we dat laatste nou al jaren niet meer gebruiken, ideaal. Met mijn sneakers aan op de foto.

We gaan even terug naar donderdagochtend, want toen bakte ik een Seed Cake met karwijzaad naar een Schots recept, ik had Marion deze op haar YouTube kanaal zien bakken en ze was er zo enthousiast over dat ik het ook wilde maken. Het hele huis rook zo lekker tijdens het bakken, het rauwe beslag was al zalig, een kloddertje viel op de grond toen ik het beslag in de cakevorm schepte, en Jon likte het met smaak op. Daarom is hij er altijd als de kippen bij als hij me in de keuken hoort rommelen, je weet maar nooit wat er op de grond valt.
6796E553-8E33-4D04-8BD0-6B6E2F35AE00
Een kwart bleef thuis en de rest nam ik mee naar Ellie, even thee drinken, smikkelen van de zalige cake, en bijpraten; op tijd weer weg om de visboer niet mis te lopen en toen door de stromende regen naar de auto lopen uiteraard zonder jas aan. De regen was zeer welkom, dus hoorde je me niet klagen.
Suzanne kwam weer bij ons eten, en ik had een grote pan zalige fish chowder gemaakt, ga voor het recept naar dit blogje en scrol door naar beneden. Ooh de torpedo broodjes waar het blogje mee begint zijn ook zo lekker, misschien maak ik deze wel voor mijn verjaardag (16 juli). En die gemberkoekjes, zalig!

Vrijdagmiddag had ik het vers van de pers jurkje aan naar de bee bij Quiltshop Leur, we zaten lekker buiten en het was erg gezellig.
831f6d16-3e73-4daa-a160-eeba9e0fd638
Ik werkte aan het Trade Winds blokje en naaide heel veel Franse knoopjes op het zeepaardje, veel te veel zo zag ik later.

Zover kwam ik vrijdag

Zaterdagmiddag vierden we nogmaals Suzanne’s verjaardag onder het genot van zelf gebakken chocoladetaart met bier erdoor verwerkt, en voor junior een vrolijk versierde stuk slagroomtaart. Het was die dag heel warm en we zaten noodgedwongen binnen waar de ventilator voor wat verkoeling zorgde. Sophietje leek nergens last van te hebben en speelde vrolijk met de Lego, het huisje bleef gewoon tegen haar gezicht plakken tot haar grote pret.
38c12665-2012-4f34-8fac-3007b6d6111d
Dinsdag mocht ik weer op Sophietje passen, lekker buiten in de schaduw spelen,

Om tegen het eind van de middag naar binnen te gaan, Bob de Bouwer is toch wel haar favoriet, om vervolgens op de bank kalme en moe tegen mij aan leunend nog even tv te kijken.

De vijg stond er woensdag triest bij in de volle grond, het leek wel herfst, en hij had de enige vrucht die hij droeg ook al laten vallen 😢 ik had gelukkig nog een grote pot waar een kerstboom in had gezeten, bedekte de bodem met vijver folie en prikte op een paar cm van de bodem gaten in de randen van de folie, en vulde de pot met goed natgemaakte potgrond. Vijg er in goed toestoppen met voedzame grond en nog meer water geven, ik hoorde hem zuchten van verlichting.

De volgende dag stonden de blaadjes alweer mooi volgezogen. Ik bedenk me net dat ik ben vergeten de grond af te dekken met een mulchlaag tegen uitdroging, zal dit zo gaan doen.

Ondanks de regen die er was gevallen was het niveau in de vijver erg laag, de katten moesten moeite doen om de beestjes te zien

Het is wel een paradijsje hier, nat, groen en koel, en ik hoorde hier gisteravond een egeltje scharrelen, genoeg plek om veilig pootje te badderen rond de borrelsteen.

Alleen de geel bloeiende waterplantjes links onder in beeld groeien mij te ver de tuin in, dus daar zal ik wat aan doen eind van de week, als het niet meer 34°C is (vandaag 31°C). De trompetbloeier functioneert als een hele fijne parasol en ziet er nog mooi uit ook met de bloemen. Hij bloeit minder uitbundig dan vorig jaar vanwege de verjongingssnoeibeurt die ik hem in maart heb gegeven. Grote zware en oude takken moesten er uit om te voorkomen dat hij bij een storm zou scheuren. Enig nadeel van deze klimmer zijn de ondergrondse uitlopers die tot twee meter van de moederplant omhoog komen, het zijn er gelukkig niet veel, stuk of vier, maar toch iets om steeds in de gaten te houden. Er groeide al een tak van ruim een meter door de heg tussen onze tuin en die van de achterburen

Dankzij de koele 16°C van vannacht was het vanmorgen nog goed te doen buiten in de schaduw, mede dankzij een lekkere bries en het koele niet te kort gemaaide gras. De katten renden achter Jon aan om samen te kunnen spelen met het door Jon gevangen muisje, hij vond er niks aan dat ze hem zo bleven volgen, zwaar irritant, maar het zag er grappig uit, zo alledrie als een treintje heen en weer door de tuin rennend. Ik deed snel de schuifpui dicht toen het treintje weer mijn kant op kwam, ik had geen zin in een levende muis in huis. Flauw hè.

Jon liet het beestje vlak naast me los bij de bloeiende oregano, en ze sprongen alledrie om de beurt midden in deze plant, tot schrik van de vele bijen die hier zaten te eten. Deze plant is tussen de bestrating opgekomen en doet het veel beter dat de moederplant die in de pot links er van staat. Kwestie van minder oververhitte wortels denk ik. Het muisje rende rond alle potten, plantjes en bleef muisstil zitten onder de potkachel.

Ik heb toen ze na een paar minuten van jagen, vangen en weer op het grasveld loslaten het arme versufte beestje bij de staart opgepakt en naast de vijver bovenop de bladcomposthoop gezet (achter de houten stoel bij de trompetbloeier), en het muisje dook snel onder, de katten zoekend achter zich latend.

Gistermiddag borduurde ik verder aan het kleinste zeepaardje en haalde toen het teveel aan Franse knoopjes weg bij het middelste zeepaardje, veel beter zo.

het volgende was de anemoon, met kettingsteek rond het oranje rondje en toen met de trellissteek het midden gedaan. Ik had -zie ik nu- wat moeten minderen naarmate er meer toeren gemaakt werden, zoals bij de ogen, zodat de cirkel van steken niet zo hoog staat. Nee, ik ga het niet uithalen, het is zoals het is, ik zal wel vanavond gaan kijken op haar Instagram account, want volgens het boek heeft ze daar heel veel video instructies staan van steken. Nu deze anemoon afmaken met een franje van draden rondom de groene vulkaan

Even tussen mijn borduurgarens kijken of ik rood-roze heb in voldoende hoeveelheid omdat dit bij alle 8 anemonen gebruikt gaat worden. Hier een foto van hoe het er op de kaft van het boek er uit ziet.

We gaan gewoon door.

Jarige dochter en meer

7 reacties

Vandaag is Suzanne jarig, 29 lentes jong, en Evelien en ik gingen vanavond op bezoek, gezellig samen gegeten en bijgekletst (ze waren naar Trier en Cochem op vakantie geweest) en we hebben gesmikkeld van een door haar gebakken (gefrituurd) koekje uit het receptenboek van World of Warcraft (toch?) heel erg lekker! We hadden net zalige curries op die bezorgd werden door een Pakistaans restaurant toen we net bij Suus en Ferry aankwamen. Zaterdag viert ze haar verjaardag met zelf gebakken taarten, en dan zien we Sophietje ook weer. We hadden een loeizware gamersstoel meegenomen als cadeau dat als bouwpakket in een grote doos zat, en een half uur nadat we weer thuis waren kreeg ik deze foto

13fd37a0-94a7-4c29-8e44-217723032df9
Vanmorgen had ik weer een afspraak met de psycholoog, we hadden het over het mindfulness programma van VGZ welke ik op haar advies nu doe, en al pratend en huilend werd de vinger op zere plekken gelegd, en zo tegen het einde werden de gedachten richting positieve momenten gestuurd, want ook al is het verdriet nog zo rauw, er zijn toch al veel dingen waar ik blij van word. Niet alleen door wat ik zonder ruggespraak met mijn ventje toch heb kunnen regelen, maar ook dit klein meisje brengt een grote grijns op mijn gezicht. Zelf het badje vullen, wat een geweldige foto!

28a3d27b-55d7-4a64-a001-65f173f4c3df

Chaos in mijn handwerkdozen, ik moet het eens gaan sorteren, maar niet nu. Ik leegde vrijdag een blauwe bak, op de foto links boven, pakte wat ik nodig had (kocht iets meer bij de Quiltshop) en stopte de andere dozen weer terug in de grote tas waar ze uit kwamen.

De zeepaardjes kregen een oogje met de spiral trellis stitch, tutorial staat hier

Voor mij was het de eerste keer dat ik ze maakte, het is leuk om te doen maar omdat het een heel klein rondje is (1/4 inch), is het een vreselijk gepriegel. Deze rondjes komen over de hele quilt maar dan iets groter, 3/8 inch. Nog idioot klein vind ik 🙄
Er kwamen Franse knoopjes langs de rug van het kleinste zeepaardje (3,5”, net geen 9 cm) en met couching steek kreeg het eerste zeepaardjes gele streepjes, met weer Franse knoopjes hier tussen. Helemaal geweldig. Nog twee te gaan.

Elke dag een klein beetje doen, althans, dat probeer ik, het lijkt voorzichtig aan beter te gaan met mijn pols, maar de brace moet voorlopig nog aanblijven.

Ook langzame vordering bij deze quilt, er zijn een paar zwarte en witte blokken bijgekomen

Gistermiddag maaide ik het gras, het was rommelig lang geworden, net als het gras dat tussen de stenen groeide bij het tuinhuisje. Gelukkig kon ik hier in de schaduw werken, en liet het meeste onkruid zich er makkelijk uittrekken

Dit deel was al gedaan ook al zou je het niet zeggen, ik heb pas op het eind alles opgeveegd

Een uur later was ik klaar, veel beter zo

Jon was de hele dag al niet zichzelf, er zat duidelijk wat dwars in zijn keel; we zagen hem veel slikken en af en toe kokhalzen, en toen ik hem om half vier slijm zag uitspugen na weer te hebben gekokhalsd belde ik de dierenkliniek. Ik kon gelijk komen, en daar zaten we weer

Geen koorts, 7,4 kg schoon aan de haak en omdat ze niets kon zien in zijn keel besloot ze na overleg om hem onder narcose verder te onderzoeken. Ik moest hem daar achterlaten en werd een half uur later al gebeld. Alles was goed gegaan, ze hadden een hele lange grasspriet uit zijn keel gehaald die daar opgekruld zat en deels de neusholte in was gekropen en er nooit uit zichzelf uit was gekomen. Dit had Zopje ook een keer gehad, zo zielig.
Ik mocht hem een uur later ophalen, en zo stond ik de rekening te betalen voor een hele dure grasspriet (iets meer dan €200,-), en met een shotje pijnstilling met ontstekingsremmer achter de kiezen kon hij zijn roes uitslapen in de garage, want hij was nog erg groggy. Vanmorgen begroette een zeer hongerige Jon me, en hij liep na het eten en begroeting van Sherlock en Fay met een verende pas naar buiten.

Even later lag hij heerlijk te slapen in het kasteeltje

Ik heb mijn naaitafel nu grotendeels leeg gemaakt, de al uit stof geknipte patroondelen voor een jurk wil ik zaterdag graag dragen, maar dan moet hij wel gemaakt worden. Misschien ga ik morgen aan de slag, als ik er even voor ga zitten is het een werkje van twee uur, gok ik.
En verder zie ik wel wat de rest van de week me gaat brengen, vrijdagmiddag ga ik weer naar de bee bij Quiltshop Leur, hopelijk is het in de schaduw onder de veranda goed te doen, want na twee koelere dagen komt er weer een hittegolf aan, verwachting is dat het zondag zelfs tot 34°C kan oplopen 🥵

Lieve beestjes

3 reacties

Zondagavond moesten de vesten uit de kast komen, hoe anders is het de laatste twee dagen met opeens tropische temperaturen; Jon lag als zijnde schootverwarming bij mij, Sherlock lag links van mij op de poef, en Fay kwam aangetrippeld, sprong op de poef, keek toen van de een naar de ander, en besloot toen tot onze verbazing lekker op Jon’s achterlijf te gaan liggen. Zie me hier eens vertederd kijken, agossie .

a5357916-04b2-40cd-956b-e60079290794

En wat ons nog meer verbaasde was dat Jon dit allemaal gewoon liet gebeuren, hij rook even aan haar achterhoofd maar deed niks, en zo lagen ze een hele tijd, we durfden ons geen van beide te bewegen om dit gelukzalig tafereel niet te verstoren

8f6709fa-7251-4c51-9fb6-63b662ccb753
Maandag naaide ik de zeepaardjes (blok 1 van Sue Spargo’s Trade Winds quilt) vast met een hele dunne garen van Wonderfill bij gebrek aan een bijpassende gele zeepaardjeskleur, en hetzelfde kleurtje gebruikte ik ook voor de oranje bal waar later zoveel overheen wordt geborduurd dat ik zelfs met zwart had kunnen werken als ik dat had gewild. Maar dat wilde ik niet. Ze zaten vast gestreken met MystiFuse, maar doordat de stof in mijn handen bewoog lieten ze aan de randen hier en daar los, dus heb ik toch met speldjes gewerkt om ze niet te verliezen. Misschien had ik ze heter moeten vaststrijken, wie weet.

Ik wilde het lot niet tarten dus toen deze ene vast zat stopte ik om een paar uur later de andere twee vast te zetten, en ging de tuin in, kijken hoe de plantjes het deden. Oeh de framboosjes beginnen te rijpen, ze zijn zo lekker, een handvol verdween in mijn mond.

Ik rook aan de roos en inhaleerde bijna dit kevertje, wat een leukerd. Het is een -hou je vast- Trichius gallicus gallicus, ja een dubbele achternaam, voor zijn vrienden is het de penseelkever. Veel voorkomend, maar hij is me nooit eerder opgevallen.

Ik heb een nieuwe app op mijn mobieltje geïnstalleerd “Obsidentify” omdat mijn oude app de plank steeds vaker missloeg bij planten herkennen. Voordeel van de nieuwe app is dat het ook dieren herkent. Je kunt de app gebruiken om dieren of wilde planten te identificeren, en als je de foto van wilde dieren of wilde planten (als in niet huisdieren of huis- en tuinplanten) dan opslaat, wordt hij verzameld in de grootste natuurdatabank Waarnemingen.nl In de app klik hier kan je ook meedoen met challenges, je kan dan op zoek gaan naar en melding maken van bepaalde bijen, of veensoorten.

Toen ik eind van de middag om mijn pols weer rust te geven de tuin in liep, zag ik de trellis naast de garage liggen, hier wilde ik nog wat mee doen maar wat. Ik kreeg een idee, ging aan de slag met boormachine om de trellisdelen te verstevigen en haaks op elkaar vast te zetten, met twee latjes met in verstek gezaagde uiteinden om de boel nog steviger te maken, en een uur later was de druif weer gestut. Niet dat hij neigde naar omvallen, in tegendeel, hij stond al enkele dagen fier rechtop met enkel de takken wat bewegend in de wind.

Ik keek heel tevreden op het resultaat, en dankzij de brace viel het met mijn pols ook reuze mee.

Het was half acht toen ik aan mijn eten (opwarmen) begon, en ik zat echt nét toen Sherlock met een enorme volle bek de kamer inliep, op mijn bevel: “Naar buiten!” liet hij zijn prooi binnen los en liep zelf snel naar buiten, een beduusd om zich heen kijkend duivenjong op de vloer achterlatend.
Ik pakte het kleintje op, het zat al goed in de veren, misschien net uitgevlogen, maar het had wat bloed aan de uiteinden van beide vleugels, aaah zielig. Het beestje mocht van geluk spreken dat Sherlock hem had gevangen, zonder tandjes.
Ik liep met het beestje de garage in en zette het in een reserve kattenkooi waar ik ook egeltjes in vervoer, zette hem op de grond in de hal met de deuren dicht, en ging na het grondig wassen van mijn handen eerst verder met eten voordat het koud zou worden. Sherlock kwam naar binnen, zag me eten en keek me heel indringend aan, zijn blik ging een paar keer van mijn bord naar mijn mond: “Zit jij nou mijn vogel te eten?”. Ik liet hem even op gepaste afstand aan mijn eten ruiken, “blerk, groenten in een wrap, niks voor mij” en hij slofte weer naar buiten.

Toen ik klaar was liep ik nog even rond in de buurt om te kijken of ik ergens een nest zag, of een roepende duif waarop het jonkie zou reageren, maar niets van dat al, dus bracht ik het beestje naar de vogelopvang in Zundert, een klein half uurtje rijden van ons huis af. Op hun website stond dat als de vogel door een kat was verwond het vanwege infectiegevaar onderzocht moest worden, de vogel, niet de kat. Nou, dan doen we dan maar. Manlief zou me voor gek verklaard hebben.

Daar zit-ie dan, heel rustig in het verwarmde hokje, afmeting van een pomelo maar met het gewicht van een pingpongbal.

Buiten de vogelkist stond een pompje met een desinfectiemiddel voor de handen, met vogelgriep kan je niet voorzichtig genoeg zijn. Ik moest informatie achterlaten in het deurtje van het duivenjong, ben benieuwd of ik nog wat zal horen. Het was een mooie autorit via binnendoorweggetjes, muziekje aan en genieten maar! Dat het nog licht was toen ik naar huis reed scheelde wel, anders zou ik het op onbekende wegen wel spannender hebben gevonden.

Jon was nog binnen toen ik de deur uit ging en glipte snel naar naar buiten toen ik weer thuis kwam, en twee tellen later zag ik dit: Jon en Sherlock wilden er in. En kijk eens naar al die knuffeltjes op de grond, bij de keukendeur lag er nog eentje; dit doet Jon dus als hij me kwijt is, dan pakt hij een knuffeltje op en brengt deze zwaar miauwend naar een andere plek (waar hij me wilt zien denk ik), als een soort offer of zo?

Af en toe zit Fay voor het keukenraam dat nooit open gaat, tenzij het is om een irritante vlieg naar buiten te jagen, dan ga ik op mijn tenen staan op het open te doen en heb ik een opscheplepel nodig om achter de klink te haken om zo het raam weer dicht te krijgen. Voor lange mensen zal het vast geen probleem zijn, maar goed, daarom gaat dit raam en het raam ernaast niet vaak open.

Zoveel tekst over een keukenraam terwijl het over mij hoort te gaan 🙄

Je hebt gelijk Fay. Je zat daar heel ontspannen mooi te wezen.

‘s Morgens vroeg fiets ik sinds een paar dagen naar een ander deel van de stad om katten van vakantie vierende familieleden eten te geven, het is nog geen kwartiertje fietsen hoor, en ik ben steeds voor de warmte te erg wordt weer thuis. Onderwijl kom ik mooie dingen tegen, zoals dit wildebloemenperkje bij de apotheek

Waar de bijen en andere vliegende insekten zich tegoed doen aan de korenbloemen, klaprozen, margrieten en wat al niet meer (te lui om op te zoeken)

Maar ook minder mooie dingen, zoals een berg afval bij een fitnesshonk in een mooie park. Stelletje onverlaten hadden na hun workout blijkbaar genoeg energie om een doos te openen, een dozijn ijsjes uit te delen en van papiertjes te ontdoen, maar te weinig energie of een gebrek aan hersencellen om hun afval in de vuilnisbak te doen die nog geen tien meter van het honk staat.

Ik stond daar stil om Pokestops te draaien en Pokemon te vangen, en had gezien hoe voorbijgangers lopend of op de fiets met afkeuring naar de rotzooi hadden gekeken, maar niemand die er wat aan wilde doen. Ik kon dit niet zo achterlaten, dus haalde ik uit mijn fietstas twee plastic zakjes, eentje voor de afval en eentje om als handschoen te dienen, zette mijn fiets tegen het honk aan en begon te rapen.

Het lag niet alleen aan de kant van het fietspad maar ook er achter 😒 Wikkelpapier van de ijsjes inclusief het doosje waar ze in hadden gezeten, heel veel snoeppapiertjes van minimarsjes en zo, de trekclips met die ringen van drankblikjes, heel veel lolliestokjes en chipszakken. Het was een karweitje van amper 5 minuten, en het voelde goed toen ik weer op de fiets stapte; niet afkeurend eraan voorbij lopen maar in actie komen. 🦸‍♀️

Ik zal zo nieuwe zakjes in mijn fietstas stoppen, plus een paar handschoenen. In de garage heb ik zo’n “opraapstok” om spullen uit de container te kunnen pakken die er per ongeluk in zijn beland (meestal een stuk plastic bij het groenafval) maar die wil ik voor thuis houden. Oh wacht, op de werkkamer van manlief staat er nog eentje die hij gebruikte als er iets op de grond onder zijn bureau was gevallen. Kijk, komt het toch weer van pas.

Ik sluit af met mijn laatste vordering van de zeepaardjes, ik ben vanmorgen nog even naar mijn dealer gegaan omdat ik een paar kleurtjes Perle garen niet had, mijn voorraad is vooral fel en bont (zie oa rechts in de bak) en ik moest zacht en subtiel hebben (links) voor rondjes (trellis stitch) die over de hele quilt geborduurd worden. En dat gele tweede van links gaat op de zeepaardjes komen, mooi handwerkje voor vanavond. ☺️

De subtiele lichtgroene gemêleerde Wonderfil Perle cotton die ik zocht zat al in de bestelling, hopelijk is het er volgende week vrijdag als ik weer naar de bee ga. Ik heb er nu al zin in, net als volgende week een middag op Sophie passen 🥰

Over zeepaardjes en meer

7 reacties

De serie Dept.Q. hebben Evelien en ik met veel plezier bekeken, jammer dat het klaar is, ik hoop dat er een volgend seizoen komt, iets om naar uit te kijken volgend jaar. We keken er ‘s morgens naar, beter voor de nachtrust 🙄 en ik had dit ook met de nieuwste afleveringen van Silent Witness moeten doen, want man o man wat een onrust in mijn slaap. Het zijn steeds twee afleveringen achter elkaar, dus was het laat toen ik met alles vers in het geheugen naar bed ging en dus slecht sliep. Nu kijk ik gewoon ‘s morgens eentje en ‘s middags eentje. En tussendoor even de tuin in.
Ik wilde de schommelbank in zijn geheel ontmantelen, aangezien de horizontale houtdelen en de onderkant van de poten deels rot waren, maar de blauwe regen krijgt zijn steun van de linker staander, dus die is blijven staan. Het bankje ook, want daar liggen de katten graag op.

Daarna heb ik rechts van de schommelbank die niet meer schommelt wat onkruid getrokken, de kruipende lonicera (dat groene links, rechts en achter het boompje) iets gesnoeid, en toen het boompje gecheckt op tekenen van leven. Helaas.

Met de handzaag heb ik de takken verwijderd, en toen de eerste druppels vielen heb ik snel opgeruimd, de rest komt de volgende keer. Ik zal later de stam afzagen tot een halve meter boven de grond denk ik, dan wordt dit een mooi plaats om een pot op vast te zetten.

Het grasveld ziet er niet uit, het moet nodig weer gemaaid worden en de graskanten geknipt.

Vrijdag eind van de middag moest ik even snel de klimop snoeien nu het even droog was, want ik kon amper meer op het pad tussen de klimop en beukenhaag lopen zonder nat te worden, het eerste deel had ik een paar dagen eerder met de gewone heggenschaar gedaan, maar daar was mijn li pols niet blij mee, dus had ik deze keer met een oude brace van jaren geleden aan mijn li hand de elektrische heggenschaar gepakt en was een kwartier later klaar met snoeien. 😅 en nog ruim een kwartier later met opruimen. Ik wilde de bladblazer gebruiken voor het laatste blad bijeen te blazen, maar ik kreeg het kreng (benzinemotor) niet gestart, terwijl bijna schoonzoon deze net had schoongemaakt en bijgevuld en het wel als een zonnetje werkend had gekregen. Misschien dat ik de motor had verzopen? Het begon tijdens het opvegen steeds harder te regenen, dus snel naar binnen.

Een paar dagen eerder had ik de druif gesnoeid, ik heb een stam laten staan en wilde deze in zijn geheel omzagen nadat ik al het stuttend houtwerk rondom had weggehaald,

tot ik zag dat hij zonder steun ook rechtop bleef staan. Kan best, zolang ik de uitlopers maar regelmatig blijf inkorten.

De druif groeide tot eind augustus vorig jaar tegen een pergola, die helaas bij een flinke storm omwaaide 😢 de staanders bleken onderaan verrot te zijn, net als vele liggers.

De plantenperken beginnen goed dicht te groeien, gelukkig zijn er wel fijne plekjes over om te liggen, Fay was hier vorig jaar ook vaak te vinden

De Japanse wijnbes, amper twintig cm hoog twee maanden geleden is lekker aan het groeien

én bloeien.

Dat wordt smullen ☺️ Net als van de venkel over een tijdje

‘s Avonds is het altijd weer afwachten of ik Fay binnen krijg, gelukkig is het op die ene keer toen ze ziek was nog steeds gelukt. Sherlock en Jon mogen tot een uur of half negen nog wel naar buiten, maar Fay dus niet, en dan is ze maar al te blij als haar maatje weer binnen is en ergens gaat liggen, vaak komt hij naast me op de poef liggen en Fay gaat dan gewoon half op en half tegen hem aan liggen, eerst wassen en dan slapen. Zo lief.

Jullie zien dat boek van Trade Winds al liggen op de foto hierboven, ik ben er aan begonnen. Niet geheel volgens het boek wat betreft materialen, want hallo wat is wolvilt duur, vooral als je alles in één keer moet aanschaffen 😱 op de ondergrond van wolvilt komen ook kleinere applicaties van katoen, die heb ik genoeg, maar niks van wolvilt.

Dus besloot ik het met gewone vilt te doen, de dunnere knutselvilt, tenminste, dat is het plan wat ik met het eerste blok ga uitproberen. Ik heb meer dan dertig jaar geleden wandpanelen voor op de babykamer gemaakt met vilt aan de voorkant en katoen op de achterkant, met allemaal dieren. Werkelijk geen idee wat hiermee is gebeurd, maar het eindresultaat was mooi, dus waarom niet nu ook weer doen? Misschien gaat het niet omdat er veel op geborduurd gaat worden, maar dat zie ik wel bij het eerste blok en schakel in dat geval over op gewone katoenen stof.
Ik mocht uit de voorraad van Ellie lapjes halen, zo lief 🥹

En ik wilde uit mijn eigen voorraad op zoek gaan naar vijf blauw tinten, maar de moed zakte me in de schoenen bij de eerste kast opendoen, en besloot mezelf te trakteren op verse lapjes, en reed vrijdagmiddag door de stortregen naar mijn dealer, Quiltshop Leur.

De witte lap is een hele dunne versteviging dat gebruikt wordt onder stitcheries, maar ik ga het gebruiken onder sommige lichte vilten lapjes om te voorkomen dat de ondergrond doorschijnt.
De Misty Fuse (in het pakje) is een geweldig product, het is een hele dunne spinnenweb achtige vlies, open van structuur, en je strijkt het in vorm geknipt op de achterkant van een applicatie, maar je moet wel een siliconen vel tussen de strijkbout en het vlies leggen. Je kan het uiteraard ook achter een heel lapje stof strijken en dan hierna de applicatie uit knippen. Op het pakje staat dat het slechts tijdelijk hecht, dus je moet de applicatie wel vastnaaien.

Wie weet hoe je de naaldjes uit het o-zo kekke kokertje krijgt zonder het kokertje kapot te maken? Ik heb geprobeerd met draaien en trekken, maar ben hiermee gestopt toen ik iets hoorde kraken, oei.

Eergisteren begon ik met de blauwe stofjes te snijden, en daarna uit mijn scraps geschikte lapjes te zoeken voor de katoenen applicaties, een cirkel geknipt uit hittebestendige paternoplaat, de twee lapjes met kleine steekjes vastgenaaid, en zo gaat het worden.

En lekker met de hand appliqueren maar. Nou ja, lekker, de hoeken van de rugvinnen van de zeepaardjes zijn wel een crime, zo klein. Vroeger draaide ik mijn hand hier niet voor om, maar sinds ik mijn li arm heb overbelast protesteert mijn pols, verdorie. Oke, niet meer zeuren.

we komen er wel. De zeepaardjes en bal (deel van een anemoon denk ik) zitten er op gestreken, deze zal ik nog vastnaaien, en dan kan het borduren gaan beginnen. Leuk leuk, ik heb er nou al zin in.

Vrijdag was trouwens een beetje een kutdag wat betreft emoties. Het begon wel goed toen ik ‘s morgens bij het stadskantoor een nieuwe id pas ging aanvragen, ik was op tijd, de baliemedewerker was vriendelijk en alles ging vlot. Tot ze vroeg of er “weduwe van” op mijn pas moest staan of niet. Huh? Het was mij nooit opgevallen dat er “echtgenote van” op stond op de achterkant: e/v Jacobs. De vraag overviel mij zo dat ik eerst niets kon zeggen, mijn keel dik van opkomende tranen, en na een paar keer slikken zei ik “doe maar”, en heb met de tranen over mijn wangen biggelend afgerekend, een afspraak gemaakt voor het ophalen van de pas, en ben snel naar buiten gelopen. De baliemedewerker wist niet wat ze moest zeggen dus zei ze niks.

En ‘s middags sprak een vrouw in een winkel me aan die vroeg “Hoe gaat het nou met jouw man?”. Ze had me even tevoren heel vriendelijk begroet, zei dat ze mijn blog “trouw leest”, om daarna wel flink door de mand te vallen met haar vraag. Potverdorie.
Ik hield me sterk, het was alsof mijn emoties los kwamen van mijn geest, en antwoordde rustig dat mijn man vier maanden geleden was overleden. Ze schrok en condoleerde me. Ze was wel vriendelijk hoor, maar het kwam zo hard aan, dat ik later bij Monique bij haar vraag “Gaat het een beetje?” op haar schouder heb staan uithuilen. Die maakt ook veel mee, alle verhalen -leuk of niet leuk- aanhoren. Bakkie troost, glas water, even fijn praten om daarna lapjes, naaldjes en vlies te scoren, en weer naar huis, alwaar ik nog wat in de tuin werkte (klimop snoeien) om mijn zinnen te verzetten.

Gisteren kon ik Sophietje weer knuffelen, wat een heerlijke kletsmajoor, ik mocht haar voor het middagdutje uit het boekje van Sam en Julia voorlezen en in bed stoppen, ze is zo lief. En deze foto stuurde Tim vanmorgen, naar Bob de Bouwer kijken moet natuurlijk wel met gereedschapsriem aan. Heerlijk toch?
71e94b2f-b7ef-4934-af73-c9cf793eedbb