Feestje

Allemaal bedankt voor het meeleven afgelopen dagen, het wordt enorm gewaardeerd.

Tim’s verjaardagsfeest was vorig weekend met een week verzet vanwege een virusje, en gisteren was het zo ver, zo gaat dat met een week verzetten. Op de heenweg pikten we Evelien op bij het station, helaas konden Suzanne en Ferry niet komen. Het was gezellig en met het lekkere weer konden we buiten zitten, Sophie paste de hoed van manlief, stoer meisje

en genoten van de zelfgemaakte taarten (monchou en oreo) en andere lekkere hapjes, het was heerlijk om Sophietje weer te zien, haar andere oma en opa en overgrootoma en -opa waren er ook en we ~~vochten om~~ namen ons altijd vrolijke kleindochtertje om de beurt op schoot

De middag vloog voorbij, en voor vertrek kregen we een doos Bossche Bollen mee die Tim voor ons had gekocht bij de jumbo in hun woonplaats.
Vandaag past Evelien op Sophie terwijl Tim en Yvonne bij het concert van Harry Styles zijn, genieten voor iedereen.

En wij genieten van de rust, even bijkomen van een heftige en drukke week. Toch was er actie begin van de middag, er zat een jonge ekster op ons terras die nog niet kon vliegen en Sherlock had hem gelijk in het snotje en schoot in actie, met mij er direct achteraan. Gelukkig kon ik het beestje redden, het was onder de heg geschoten met Sherlock in zijn kielzog, ik kon het sneller dan Sherlock oppakken toen ik tussen de thuja’s naar de andere kant van de tuin was geklauterd.

Met een hevig schreeuwende, fel pikkende en fladderende jong in mijn hand en vier of vijf schreeuwende eksters boven mijn hoofd liep ik naar de beek en gooide het jong boven een kale plek tussen wilde planten omhoog, zodat de grote eksters het gefladder en geschreeuw van het jong zouden volgen terwijl ik wegliep, en niet achter mij aan zouden gaan. Het beestje fladderde gelijk omlaag en verdween uit het zicht, en de eksters volgden mij gelukkig niet meer.

Sherlock zocht nog steeds naar het jong waar hij het voor het laatst had losgelaten, werkelijk niet het scherpste mes uit de la, hij had het toch ook in mijn hand gezien en gehoord. Jon kwam aanlopen met een “wat’s gebeurt?” houding, druk om zich heen kijkend, en Fay kwam ook aanrennen, even neuscontact met Sherlock maken, ze rook denk ik de vogel en begon ook de grond af te snuffelen. Even later nam ze genoegen met het kattenvoer in de keuken, een kat moet toch eten.

Over eten gesproken: ik zag twee recepten die ik graag weer wil maken omdat ze echt lekker zijn, de ene is een plaattaart met gegrilde groenten en de andere is spinazie pici pasta waarbij je de pasta zelf maakt (dus niet uit een pak), beetje meer werk maar wel heel lekker.

Ik heb wat oudere blogjes gelezen en zag veel ?’s staan waar bv eerder een emoticon stond, zo raar. Ik heb enkele ?’s vervangen door .t’jes, maar wat een klus zeg. Dus wie mijn oude blogjes leest weet dat vele ❓ smileys moeten zijn.

All good 👍

11 reacties

Wat een opluchting toen de radiotherapeut-oncoloog ons vertelde dat van de drie uitzaaiingen in het hoofd er eentje helemaal weg was, eentje bijna helemaal weg en de grootste wel groter leek, maar omdat de bestraling op de andere twee zo goed hadden gewerkt ze wel durfde te concluderen dat dit bestralingsschade was. Over twee maanden wilt ze er weer een MRI scan van laten maken.

De longarts begroette ons ook al zo opgewekt, thorax en abdomen waren schoon, niks op aan te merken, vooral zo doorgaan, en nu tot over vier maanden 👋🏼☺️ Tijdens een off topic praatje met deze beste man had hij het over vakantie, op bezoek gaan bij familie in Australië, en op mijn vraag waar precies: Geelong. Hé, dat is waar ik ben geboren, (vlak bij Melbourne). Hoe toevallig is dat?

Sophietje heeft een heerlijke lach

We kunnen en gaan weer genieten ☺️

Grote hulp

2 reacties

Zo, de scans van DH zijn achter de rug, nog een dag en dan hebben we de uitslag van de drie maandelijkse controle binnen. Het zal nooit wennen, dit zijn ongeveer de emoties tussen de controles

Jon bied zijn hulp als presse papier aan bij manlief als deze aan het werk is

En later hielp hij mij, wat een kanjer. Het patroon voor een zomerjurkje (maat 74) is uitgeknipt en ligt nu boven, ik moet even op zoek gaan naar de puf om te naaien, hij moet hier toch ergens liggen?

Ik moest gisteravond even naar buiten om de waterschaal bij te vullen, en besloot bij het zien van de krom naar het licht groeien van de budleija scheuten toch enkele takken weg te halen van de boerenjasmijn. Dit lijkt een flinke berg, maar het is slechts een fractie van de struik, je ziet haast niet dat er wat af is
maar de budleija merkt het wel en kan nu beter recht omhoog de hoogte in gaan

Ik maakte me zorgen over de twee bolacacia’s, het leek wel of ze dood waren, normaal zit er begin juni al een groene bos van tiental cm lange scheuten aan deze kale kronen, wtf 😳

Maar gelukkig zag ik van heel dichtbij in de rechter boom meerdere kleine plukjes groen, gelukkig maar.

De grote Japanse kers in de voortuin heb ik ook wat gesnoeid aan de onderkant van de takken, Jon loopt even mee met het maken van deze foto’s om aanwijzingen te geven.

hij hangt zeker een meter als het er geen twee zijn over de weg
en met het onderdoor fietsen vanmorgen (toen stond die witte auto er nog niet) raakte ik met mijn hoofd meerdere takjes. Dat is niet fijn voor mij, maar ook niet voor de krantenbezorger en de postbode. Nu nog een paar takken korter knippen die afgelopen nachten hinderlijk tegen de bovenkant van ons raam aantikten,

ze hielden me uit de toch al niet zo makkelijk te vatten slaap.

Eigen ding

1 reactie

Zondag was ik naar Bergen op Zoom gereden om een rollator op te halen die ik via Marktplaats had gekocht. De kleine kortdurende insulten die DH helaas ook nog bijna wekelijks na de bestralingen had, hebben ervoor gezorgd dat het met zijn balans tijdens het lopen slecht gesteld is. De insulten zijn nog steeds het gevolg van de druk van de grootste tumor, zoiets is niet in een paar maanden na bestraling verdwenen, aldus de neuroloog, maar het is wel zaak dat ze zo min mogelijk optreden, dus is medicatie verhoogd en hoppa, doen we er nog een ander pilletje bij, maar helaas had manlief gistermorgen toch weer een insult. Gelukkig werkt de spray met anti-epileptica snel en goed en stopte het insult in no-time, maar leuk is anders

De rollator die we via thuiszorg te leen hebben moet weer ingeleverd worden, dus was het zaak om snel een eigen rollator aan te schaffen. Na wat vergelijken en testresultaten lezen van onafhankelijke experts en reviews, maakte ik een kort lijstje van de beste rollators die geprezen werden voor stabiliteit, gewicht, gebruikersvriendelijkheid en opvouwgemak, en dook Marktplaats op.
En hoera, gevonden, “zo goed als nieuw en maar kort gebruikt” en voor een redelijke -maar toch iets wat aan de hoge kant- prijs. In het kader “niet geschoten is altijd mis” bood ik op aanraden van mijn lief 1/3e minder dan de vraagprijs, omhoog kon altijd nog. De volgende dag kreeg ik een berichtje dat de verkoper mijn bod accepteerde, jeee, in een keer raak! Waarschijnlijk dacht de verkoper ook zo: ik zet hoog in en kan altijd wat zakken. Deze rollator kwam ons nu uit op 1/3 van de winkelprijs, kijk, dat is toch mooi meegenomen.

De verkoper woonde niet ver van het ziekenhuis vandaan, hij had geschreven in welke kleur flat hij woonde, wat scheelde in zoeken, want er stonden meerdere flats naast elkaar aan dezelfde straat. De kleur zat hem in de schermen bij de balustrades, en ik parkeerde bij de ingang van zijn flat. Naar de portiek lopend zag ik aan de huisnummers dat ik aan de andere kant moest zijn, voor later toch een stevig eindje terug lopen met een rollator in de arm, 7,5 kg weegt dan wel door en dus parkeerde ik de auto bij de andere ingang om het mezelf makkelijk te maken. En nu ik er toch was nog snel de Pokemon app geopend, jawel, een gym en een Pokestop, wat leuk.

Het was een kleurrijke buurt, het viel me op dat ik de enige bleekscheet met blond haar was, uh nu grijs, maar vroeger blond. Mannen met lange jurken aan, heel vriendelijk terug groetend, waarbij een oudere man die met zijn kleinkinderen liep zelfs even het mooie weer bejubelde met zijn armen richting de zon zwaaiend en mij een hele fijne dag toewenste.

De verkoper was een vriendelijk ogende man van Turkse origine, rond de 70, de rollator stond in de hal en de deur van de slaapkamer stond open, waardoor ik een klassieke quilt op het bed kon zien liggen. “Van mijn vrouw”, sprak hij met trots, en op mijn vraag of ze die zelf had gemaakt antwoordde hij lachend: “Nee, niet zelf gemaakt, wel zelf gekocht.” 😊
Hij liet zien hoe de rollator in en uitgeklapt kon worden, het ging een beetje onhandig en toen zei hij dat zijn zoon dit altijd doet en dat het er dan zo simpel uitziet. Ja, dat herken ik wel. Helaas had hij er geen boekje van, maar de uitleg was ook wel online te vinden, bedacht ik zo.

En daar staat hij dan, het in en uitklappen ging vlot dankzij een YouTube filmpje, hij rijdt soepeler dan die van de thuiszorg, en Jon heeft hem ook al goedgekeurd; hij komt uit een rookvrij en huisdier vrij huis 👌 en de kleur bevalt hem ook, op dat beetje rood na.

Dit doet hem denken aan het pakje dat hij in 2019 aankreeg toen hij een wond in zijn nek kapot had gelikt
537B406A-0C10-4D56-92F9-F2FEAF9402A3
Traumatische ervaring. Doe weg die foto.

Sherlock kijkt me wantrouwend aan als ik dichterbij kom om een foto te maken, ik weet niet wat hij heeft meegemaakt afgelopen dagen, maar hij is schrikachtiger dan anders. Als je goed kijkt zie je buiten de sereh (citroengras) staan bij het raam. In de grote zwarte pot met potgrond heb ik net pluksla gezaaid, de pot heb ik afgedekt met grof gaas om te voorkomen dat Fay er in gaat liggen. Ik heb zo’n zin in verse sla van eigen kweek 😋 net als tomaatjes, ook al is het wat laat in het seizoen, ik heb ook deze zondag ingezaaid. Zes in een hele grote pot, als ze allemaal opkomen kan ik er drie in andere potten zetten, of gewoon in de volle grond.

Zondag besloot ik de grote pol sereh te gaan scheuren die binnen had overwinterd; het werd snijden, want de kluit was te hard en taai en ik was bang de boel kapot te trekken. Ik had de plant dit voorjaar iets te vroeg buiten gezet, een paar koude nachten en de groene bladeren verkleurden en verdorden. Gelukkig is hij niet dood gegaan.

En het rechter deel ging weer doormidden

Bij gebrek aan hoge bloempotten gebruikte ik hanging basket potten waar een waterreservoir onderin zit, handig, want sereh is buiten een dorstige plant. Lees hier op Mooie Moestuinen alles over het zelf kweken van Sereh.

Mijn grote plant kwam ook van een paar ongebruikte stengels uit de supermarkt. Ik bewaarde deze in een vaasje met water, want wie maakt er nu in een keer vijf stengels op? Niemand toch? Op water kan je ze weken vers houden. Ja, ze gaan wortel schieten en uitlopen, maar je kunt ze gewoon gebruiken voor een gerecht. Of je zet de gewortelde stengels in potgrond. Ik koop sindsdien geen sereh meer, maar snijd gewoon een stengel af van de plant, meestal onder toeziend oog van Jon, want eigenlijk is het zijn plant. Elke morgen een hapje en hij ruikt de hele dag lekker fris uit zijn bek.

Buiten leven

1 reactie

Zo lekker de laatste dagen met een temperatuur rond de 20°C, mij hoor je niet klagen, hoewel, een pittige bui in de nacht zou geen kwaad kunnen, want het water in de vijver stond eergisteren zo’n vijf cm onder de rand en het kikkerbadje bij de leistenen was al droog gevallen. Toch maar even bijgevuld, aangezien er voor de komende week geen regen is voorspeld. Hier een inspectie van het vijverwater door Jon (de zwarte vlek achter het poezenbeeldje) terwijl de andere twee zich laven aan het verse regentonwater uit de schaal

Ook in trek bij de egels, foto ‘s avonds genomen toen het al een tijdje schemerde. De egel nam na het drinken nog even een voetenbadje, handjes en buikje wassen en weer verder scharrelen door de tuin. Op meerdere plaatsen in de tuin staan ondiepe schalen/bakjes met water voor het vee, ik ververs ze bijna dagelijks om te voorkomen dat er muggenlarven in komen.

Er was genoeg te eten voor de egel, zoveel slakken en kevertjes en zulks onder blaadjes op de grond (en tegen de stammen van bomen zitten ook slakken, maar ik moet de eerste egel nog tegenkomen die in een boom kan klimmen), ik hoorde gekraak en gesmak maar gooide voor de zekerheid toch ook een handjevol kattenvoer (droog allicht) waar hij zat, en ook hiervan hoorde ik het beestje eten. De rest zal wel door andere egels en buurtkatten opgegeten worden, gelukkig maar, want dit mag Jon niet eten (en ik heb de illusie dat hijzelf niet buiten de deur eet). De egel die ik vorig jaar gewond had afgeleverd bij de egelopvang is in maart weer uitgezet, zo las ik in een brief die ik van ze had gekregen, wat leuk.

Van de postcodeloterij kregen we een cadeautje, terwijl dezelfde ochtend Toos en Henk dit ook als onderwerp hadden. Gezien de kleine hoeveelheid in de knijpflacons en de in te smeren oppervlakte is dit net genoeg voor een paar keer. Ik had liever stroopwafels gehad, maar ja, veel minder verantwoord dan deze vegasmeersels waar de huid super van gaat glimmen. We zullen dit gegeven paard maar niet in de bek kijken, dankbaar moet je zijn, toch?

Waar ik meerdere mensen hoor kirren over de gewéldige hoeveelheid kruisbessen die aan hun struiken hangen, kijk ik beteuterd naar die ene aan mijn struikje. Niet getreurd, hij moet er nog aan werken, hij staat hier net twee jaar, volgend jaar beter? Kom op, je kan het 💪🏼

De volgende struik waar de snoeischaar (of zaag) in gezet gaat worden, is de wit bloeiende boerenjasmijn, zodra hij klaar is met bloeien. Door een paar oude takken tot aan de grond weg te halen komt er meer ruimte, en ook nieuwe uitlopers vanaf de grond, zodat ik volgend jaar weer een paar oude takken kan verwijderen, en het jaar daarop weer, zodat in een paar jaar tijd de hele struik verjongt is. Ook in de hoogte mag er minstens een kwart van af, ik ga mijn best doen.

De struik is enorm breed geworden en drukt de vlinderstruik en de nu rood bloeiende weigelia (nu als in op dit moment, want de kleur blijft hetzelfde maar ik dacht dat door de kleur erbij te vermelden het voor de leek een makkie was om de weigelia van alle andere planten te kunnen onderscheiden) helemaal weg.

In de weigelia klimt een Euonymus (groen-wit blad) en die kan ik dan gelijk even goed bekijken om te zien in hoeverre dit kwaad kan, aangezien de weigelia toch kaal is van onderen. Nee, niet dankzij de Euonymus, want hij was een paar jaar geleden ook al kaal van onderen, en toen was Eu nog niet in beeld.

De klimhortensia bloeit nu ook dat het een lieve lust is, ook deze staat in de verdrukking dankzij de boerenjasmijn, maar heeft gelukkig uitwijkmogelijkheden; even achter het schuurtje kijkend zie ik een zee van bloemen, en de geur is zo zalig, maar de afwezigheid van bijen is pijnlijk aanwezig 😢 Misschien waait het nu te hard, denk ik hoopvol, maar vrees het ergste.

Ik zag in het buitengebied naast onze wijk het resultaat van gif spuitende boeren (waar het eerst groen was werd het binnen twee dagen van geel naar bruin) en de kraakheldere opritten in de buurt. En vergeet niet de plantjes bij de supermarkten die worden geprezen als vlinder- en bijenlokkers, maar die volgens de Keuringsdienst van Waarde vol bestrijdingsmiddelen zitten, omdat de consumenten geen plantjes willen kopen waar een hapje uit is genomen, luizen in de topjes hebben of een blaadje met een wit schimmelplekje heeft. Hallo, we hebben het hier over buitenplantjes, die in een maand tijd drie keer groter worden. Waar zijn we allemaal mee bezig?
Wow, daar ga ik weer, kom op, focussen op wat leuk is, op het hier en nu en waar ik wel invloed op heb.

Terwijl ik dit schrijf komt Jon al kletsend naar binnen, vol verhalen en bedelend om geaaid te worden. Zijn vacht is warm van de zon, gelukkig ziet zijn huid bij de kale plekken er mooi rustig uit en begint er weer haar te groeien, het dieet doet hem zichtbaar goed. (Geen buiten de deur eter dus?) Spinnend laat hij zich aaien en kriebelen op zijn wangetjes en onder zijn kin, dat is nog eens genieten. Sherlock en Fay heb ik maar een keer naar binnen zien rennen, linea recta naar de voerbakjes, en toen weer achter elkaar aan rennend via de achtertuin onder de heg door naar de beek denk ik. Ah, daar komt Sherlock, hij begroet me met miauwtje waar een vraag in lijkt te zitten, en loopt dan door naar Jon die naast me onder tafel lag te slapen. Misschien weet hij het.

Even mekaar besnuffelen, neusjes tegen mekaar aan, en door naar de keuken, om even wat te eten op zijn luidruchtige wijze. Serieus, als ik zou zeggen dat er een grote buldog in de keuken stond te eten zou je het geloven. Nog even bij mij aan de voeten liggen als een echte hond betaamt, maar na een paar minuten loopt hij “houdoe” miauwend weer naar buiten, ik denk om te kijken waar Fay uithangt.

De agenda staat vol deze week, morgen krijgt manlief een MRI-scan, donderdag een CT-scan en vrijdag de uitslagen; het duveltje op de schouder zit er al ruim een week bij mijn lief en mij, hopelijk springen ze er vrijdagmiddag af en kunnen we weer lekker slapen en relatief onbekommerd genieten van het vooruitzicht van het huwelijk van Tim en Yvonne over vijf weken.

En met dit schrijvend komt Sherlock op luide jubeltoon kletsend “Kijk eens wie ik heb gevonden” naar binnen met een stoffige Fay achter hem aan, samen de keuken in maar gelijk ook weer er uit, en bij de vitrinekast stilstaand mij aankijkend. Ik denk dat de bakjes leeg zijn, en loop er naar toe, jip, helemaal leeg. Dankbaar steekt Sherlock zijn kopje in het bakje waar de eerste brokjes in beginnen te vallen, zo’n honger dat hij niet kan wachten, en Fay schuift aan, gezellig samen even eten en dan gelijk weer naar buiten, zo te zien blijven ze nu in de tuin, wat een leven.

Makkie

1 reactie

De hanglamp in de keuken deed de laatste maanden af en toe gek, opeens flikkerend licht van beide lampjes in de hanglamp en dan weer normaal alsof er niks aan de hand was, tot hij maandagochtend “Doe het zelf maar,” zei, nadat het licht met geflikker gevolgd door een tik was uitgegaan. Het probleem zat hem niet in de lampjes, nog geen half jaar oud, maar aan iets in de kap bij het plafond, en bij het verwijderen rook het daar ook naar iets wat aangebrand was. Geen lamp boven de tafel gaat niet, dus ging ik naar een bouwmarkt om een nieuwe lamp te kopen. Na wat zoeken, vergelijken en twijfelen, viel de keuze op eentje die werd geprezen om de makkelijke installatie.

Er moesten drie gaatjes geboord worden in het plafond, gelukkig hebben we een serieuze klopboormachine, en oordopjes, alleen kwam ik met de betonboor niet dieper dan iets van 1 cm, de boor raakte iets heel hards en werd bloedje heet. En ook ik kreeg het steeds warmer. DH stelde voor om de vriend van dochterlief om hulp te vragen, en ja hoor, na het eten kwamen de hulptroepen.

Er bleek metaal zichtbaar in de boorgaatjes, en hij besloot hier niet verder in te gaan boren, maar de gaatjes te gebruiken van de centraaldoos (waar de draden uit het plafond komen), en gaatjes boren in het bevestigingsplaatje van de lamp. Dit ging allemaal heel vlot, en het zat mooi strak tegen het plafond aan, maar toen moest de kap hierop gedraaid worden, en zie dat maar eens te doen zonder dat de elektradraden of de zekeringsdraad er tussenuit willen piepen. Mijn petje af voor Ferry die met drie paar ogen op hem gericht boven zijn hoofd werkend kalm bleef. En opeens pakte de kap het schroefdraadgedeelte, opluchting alom.

Dikke knuffel voor de hulp, en vreugde toen de lamp het nog deed ook, pfew.

En het licht is op het felst echt super helder, heel fijn als we eten of de krant lezen, maar als Sophietje op tafel verschoond moet worden, kunnen we het licht wat minder fel zetten, beter voor de oogjes.

Over Sophietje gesproken, 🥰 we mochten weer oppassen

Het was genieten, en na het flesje lekker in bad en toen in bed, terwijl haar mama en papa uit eten waren ter ere van Tim’s verjaardag een dag eerder.

En de volgende dag ging ze samen met haar papa boodschappen doen, zie ze genieten
5d8d9e96-9ecc-4c1a-ad1d-5e7b88e477ed
Toen ik thuis kwam van de psychologe met de opdracht goed voor mezelf te zorgen en me te focussen op leuke dingen, zag ik dat deze foto in de whatsapp was binnen gekomen, nou, leuker dan dit kan toch haast niet?

Tien minuten werkje in de voortuin: onkruiden verwijderen tussen de Euonymus langs de oprit, zie de geraniums mooi roze bloeien.

En via de tuinpoort liep ik naar de zijtuin,
Jon had al geklaagd dat de blauwe regen hem behoorlijk in de weg zat als hij op de schutting wilde springen, en omdat deze bijna was uitgebloeid besloot ik alle takken die bij de opgaande klimmer linksaf sloegen er af te snoeien.

Hier een foto van een paar weken geleden. Nu kan ik zorgen dat er maar een uitloper links af slaat ipv vier, en deze kan ik dan begeleiden over de bovenkant waar de dwarsleggers op liggen. Wie weet zitten hier volgend jaar alweer bloemen in.

Jon wierp een goedkeurende blik op de stapel takken en liep alvast naar de vijver

Samen naar kikkers kijken vind hij geweldig, en als ik blaadjes uit het water haal volgt hij elke beweging die ik maak. Met het maken van deze foto keek ik naar de magnolia grandiflora, zijn dat allemaal bloemknoppen?

Al die lichtgroen/gele “puntjes” op de toppen van de takken, het zijn er veel. We zullen het zien over een maandje of twee, denk ik. Roomwitte bloemen maatje ontbijtbord, zo mooi.

Met een foto van dit schitterend stukje natuur laat ik het hier even bij, de bieslook in volle bloei, de bijen zijn er blij mee

Zoveel moois

4 reacties

Eigenlijk wilde ik het hebben over de tuin, zoveel moois om te zien

en waar ik de laatste dagen zo heerlijk in heb gewerkt, vooral paadjes ontdoen van mos en onkruiden langs de schutting naar het tuinhuisje

En langs het tuinhuisje

naar het terras

Het ging lekker

Erg lekker, af en toen kwam Jon even kijken hoe het er bij stond

En opeens was ik klaar

Ik deed dit niet allemaal op een dag, maar gewoon een uurtje in de ochtend hier en een uurtje in de middag daar, en na het avondeten nog een half uurtje.
Toen ik aan de koffie zat bracht Sherlock me een klein hapje, gelukkig mocht ik het naar buiten brengen waar Sherlock het aan Fay liet zien

Jon is weer bij de dierenarts geweest, deze keer bij Stijn, gespecialiseerd in huidaandoeningen. Hij (Jon) was kaal aan het worden, (Stijn ook een beetje, maar dat is volgens mij leeftijdsgerelateerd), kale plekken op buik, re.achterpoot, oren, nek en onder de kin. Jon heeft hoogstwaarschijnlijk een voedselallergie waar hij jeuk van krijgt, en moet op dieetvoeding, en wat het allerergste is voor Jon: geen snoepjes, snacks, kip, vlees, ook niet stiekem schaaltjes of lepels aflikken die op het aanrecht staan. Oh boy. De andere katten mogen het ook eten, dat scheelt me heel veel stress 👌En gelukkig stinken de brokjes van Royal Canin anallergenic lekker naar kip (naar kippenbouillon blokjes) en eten de katten er alledrie met smaak van, ook al kijken ze me in de garage als ze voor de nacht nog wat eten krijgen me vragend aan: ”Vergeet je niet wat, zoals het lekkere snackje?” Jon kreeg van Stijn een shotje corticosteroïden wat goed hielp tegen de jeuk, en vijf dagen later zien de kale plekken er al veel beter uit en zie ik alweer haargroei. 😊

De bos bloemen op tafel stond er gisteren nog prachtig bij, de pioenroos is zo mooi van kleur, maar vanmiddag vielen de bloemblaadjes plots massaal uit.

Dit wilde ik jullie allemaal vertellen, maar toen kregen we halverwege de middag foto’s van onze kleine zonnestraal, voor het eerst oog in oog staan met een giraf en vol verwondering alles bekijken, genieten toch?
8e26c456-2114-4e1e-9cec-827377eaf1ee
En toen bij thuiskomst ging ze achter de piano zitten, kijk nou toch wat een genot
a5b9ed7a-e7d3-4edf-85e2-cdfb00acdcc1
We zaten te lachen toen we dit filmpje zagen, kostelijk! 🥰

Moederdag

2 reacties

De box stond al klaar voordat de kinderen met aanhang kwamen, en Jon hield het plekje voor Sophie warm (het bovenste dekje is voor de katten en gaat er uit als Sophie er in gaat). En toen ik deze foto zag, wist ik gelijk waar die ene quilt was gebleven, haha

Wat een schatje
90e599af-e9e9-401f-9cbc-cd55ad4921d4
Er waren bloemen

Een mooie bloeier in een hanging basket

en zalige taarten (van de HEMA)

Ik had voor het avondeten pulled pork gemaakt in de slowcooker, het vlees (1 kg procureur, volgende keer meer maken voor 7 man, wat over is kan goed ingevroren worden) had ik met kruiden gemarineerd volgens dit recept van de bbq helden. Let op, het is wel een pittige kruidenmix, ik heb 3/4 van de Chili poeder genomen en vond het nog vrij pittig, maar goed, ik ben niet veel gewend.
’sMorgens vroeg maakte ik een koolsalade, beter is het om dit 24 uur tevoren te maken:
Meng een zakje fijngesneden witte kool, zakje fijngesneden wortel, in halve ringen gesneden rode ui, appel in hele kleine blokjes, (bij appelallergie deze een halve minuut in de magnetron verhitten), scheutje azijn, zout, peper en mayonaise in een afsluitbare bak en zet het in de koelkast tot gebruik. Ik had eerst de mayo weggelaten, dacht dat het met een beetje yoghurt ook zou smaken, maar helaas, vlakkerdevlak van smaak. Gelukkig hadden we voldoende mayo en was de salade een succes, samen met het vlees, sla en plakjes augurk en bbq saus (van Remia, Black Jack the real bbq saus) tussen witte puntjes. Ik mikte er ook nog tomaat tussen, een blijvertje. Foto van een paar jaar geleden met stokbrood, de sla was hier ver te zoeken

C19BE1AA-EC53-4F38-84E7-1222CE9EB6C7
De volgende dag was de koolsalade nog lekkerder en at ik het als lunch tussen twee zelf gebakken (allicht) waldcorn boterhammen met kaas en kersentomaatjes, 😍. En er was nog genoeg over om het ‘s avonds bij de gebakken aardappetjes te eten.

Ellie had voor ons als dessert pavlova gemaakt, ze had de bodem, slagroom en fruit apart meegegeven zodat ik het vlak voor serveren kon opmaken, maar het was al op toen ik me bedacht dat ik er geen foto van had gemaakt, hij was superlekker met vers fruit, de passion fruit maakte het echt af. Wat een lieve vriendin 😘
‘s Avonds speelden we nog een leuk bordspel, Jon was uiteraard gelijk van de partij

Het was een heerlijke dag met de liefste mensen van de hele wereld om me heen 🥰

Plof zegt de tuin

1 reactie

Afgelopen week mochten we weer op Sophie passen, manlief had werk mee en zoonlief had voor hem de computer beneden neergezet, het was een gezellige dag.

En terwijl Sophie en manlief een dutje deden, ging ik in de voortuin aan de slag, een klein uurtje later was ik achter aan het opruimen en hoorde ik Sophietje wakker worden. Gekir en geklets, zo leuk om te horen. Ze is flink gegroeid nu ze brood en warm eten krijgt, wat gaat het opeens hard.
Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen van haar vestje (hoewel het nu op een mouw na klaar is), de garen is glibberig en ik moet mijn best doen om niet te los te breien, en dat levert na een uurtje al kramp op in mijn li hand 😕 Maar het gebreide voelt zo lekker zacht aan, het is het wel waard.

“Oh, zijn jullie eindelijk thuis”, lijkt Fay te denken, toen ik bij thuiskomst de schuifpui opende, ze waren de hele dag buiten maar kwamen niks tekort hoor, op tafel onder de veranda stond een bak met droogvoer, nu dus leeg.

Jon en Sherlock renden eerst naar binnen om brokjes te eten, en stonden even later weer buiten te knabbelen aan de Sereh

En wij aten Kapsalon, op weg naar huis in de stad gehaald, een halve portie de man is meer dan genoeg, lekker met extra salade 😋 Waar is de tijd gebleven dat we de man een hele konden wegstouwen, pfff, ik moet er nu niet meer aan denken.

Toen we van de oprit af naar de voordeur liepen, werden we omringd door de zoete geur van de lelietjes-van-dalen

Zo zalig.
Een zware regenbui met bliksem en donderklappen zette terwijl we zaten te eten de wadi in no time vol water, de katten vonden het geweldig toen ik na de bui ging kijken of de afvoer (rechts van de godin) een vrije uitloop had, en trok de nodige grassen weg die voor de uitgang van de pijp groeiden.

Hier een foto van een maand geleden

Het ziet er niet uit, zoveel onkruid, de nattigheid van afgelopen week in combinatie met gazon mest maakte dat alles als malle ging groeien; het zou de volgende dag droog zijn zodat ik het gras kon maaien, daar knapt een tuin van op.

Lekker fris

2 reacties

Vocht en wat hogere temperaturen en de natuur is dan zo mooi, met frisse kleuren van net uitgelopen blaadjes en bloemetjes

De blauwe regen bloeit nu toch zo mooi,

Ik maak mijn hoofd graag leeg door onkruid te verwijderen tussen de vaste planten om ze zo meer ruimte te geven, zoals deze ajuga reptans, de bijen zijn gek op deze tien centimeter hoge bloemen en het is een goede bodembedekker. Op de foto hierboven zie je ze ook staan, rechts van Fay. En natuurlijk hieronder op de foto.

vooral de kattenkruid stond in de verdrukking; de katten kwamen gelijk op de geur af en knabbelden er lustig op los, Fay wacht rustig haar beurt af.

Een deel van het onkruid langs de heg laat ik staan omdat het mij niet in de weg staat. Als de tuinmannen over een maandje de hoge Leylandii haag komen snoeien moet ik er wel even bij blijven, want er zit er eentje bij die de boel graag schoon achter wilt laten, en dus ook mijn houtwalletjes, bladeren onder de hagen en de brandnetelhoek bij de bladkorf.

De baas weet dat ik van een “wilde tuin” houd, zo omschreef hij het een keer toen ik zag dat de grond helemaal schoon werd geharkt. Waar “vuil” op de grond ligt verdampt er minder vocht en is er meer bodemleven, maar ja, zeg dat tegen een tuinman die graag kaal grond rond de plantjes ziet.

Elke morgen snuif ik buiten de zalige geuren van het gras, de aarde en de bloemen op. Shirley hoe kan je nou aarde ruiken, hoor ik jullie denken. Nou, ik kan geen vier stappen in de tuin zetten zonder iets uit de grond te trekken wat ik daar niet wil hebben.

Neem nou dit perkje, al dat gras tussen de lavendelplantjes (tussen rode lijnen), hup, weg jullie. Ik weet nog niet wat ik moet doen met de oregano die ook plots langs het pad groeit (gele pijlen), ik had een flinke bos hiervan in een pot staan (blauwe pijl), en die heeft zich vorig jaar dus uitgezaaid. De bloemen hiervan zijn zeer in trek bij de bijtjes en zulks, dus ik denk dat ik ze laat staan, het ruikt ook gewoon lekker als je er langs lopend aankomt.

De voegen van het terras zaten vol ongewenst groen, toen ik net begon met schoonmaken kwamen de inspecteurs even langs. “Hier is ze al geweest, jammer dat ze ons snoepgoed (kattenkruid) heeft verwijderd.”, hoor ik ze mompelen.

Ik heb er twee middagen voor uitgetrokken om het schoon te maken met de voegenkrabber, en gelijkertijd heb ik met de graskantsteker de graskanten weer recht afgestoken. Daar zijn graskantstekers goed voor.

De tegels moet ik nog wel een keer met de hogedrukspuit onder handen nemen, maar voor zover ben ik hier klaar en dat voelt wel lekker

De oprit heb ik ook in twee keer gedaan, op deze foto zie je het afval van de Japanse kers (dat bruinige), het was al een beetje aan het composteren dankzij de regen

Omdat de auto op de oprit stond en ik er aan het eind van de dag even mee weg moest, maakte ik de rest de volgende morgen pas schoon.

Het knapte er lekker van op,

alleen begon het te regenen voordat ik helemaal klaar was, dus dit stukje moet ik een dezer dagen nog doen.

De katten lopen bijna altijd samen met mij mee in de tuin, dat is zo gezellig, ze rennen dan langs me, spelen tikkertje met elkaar en als ik met een takje over het gras rondjes trek, rennen ze er als hazewindhonden achteraan. Sherlock (vooraan op de foto) gebruikt hier het restantje van een helaas overleden struikje als kriebelstokje, hij doet dit dagelijks, vandaar dat ik het ook laat staan.