Toen Suzanne vertelde hoe lekker hun katten de Vitakraft liquid snack staafjes vinden, leek het me leuk om onze mannen ook hierop te trakteren. Nou, ze vinden het zo lekker dat ze nu elke keer als ik de keuken inloop ze vol verwachting achter me aanlopen en in en in diep teleurgesteld de keuken weer uitsloffen als ik ze zonder iets te hebben gegeven verder ga.

Ze zijn de laatste dagen weer zo gek als een deur, achter elkaar aanrennen, rollebollend door de kamer en ook op het gras.

Soms gaat het er heftig aan toe, maar even later lopen ze lief naast elkaar de keuken in om snel een hapje te eten.

Jon was er als de kippen bij toen ik in de naaikamer aan de slag ging met een cadeautje maken, wat het wordt laat ik later zien, als de jarige het heeft ontvangen.

Mijn plan om beide helften van het voorpand gelijkertijd te breien heb ik moeten herzien nadat ik een helft al twee keer moest uithalen omdat ik het patroon niet in spiegelbeeld breide. Dan dus maar eerst de een en dan de andere, op hoogte van de zak moesten van de buitenkanten steken op een hulpnaald en moest ik met het middelste deel verder gaan in tricotsteek. De eerste pen heb ik averechts gedaan om toch een beetje een vouw te maken.

Eenmaal de eerste zak op lengte heb ik de andere pandhelft plus zak ook zover gebreid, 

en tegen de tijd dat het bedtijd was voor Jon en Sherlock had ik alle steken weer op dezelfde pen om het pand verder af te breien. Maar eerst de mannen eten geven in de garage, ze waren er aan toe, bekaf van het buiten spelen.

Dit is de eerste keer dat ik op deze manier zakken brei, ik vraag me af of ik de bovenkant van de zak moet verstevigen daar waar hij begint, de beschrijving zegt dat ik de zakken aan de bovenkant met een paar steken op de hoeken binnen aan de voorpand moet vastnaaien.

Vandaag ga ik weer even in de tuin werken, Sherlock zit er al klaar voor, vooral de zwarte verlengkabel van de grasmaaier vind hij geweldig om achteraan te jagen, van de maaier zelf is hij (gelukkig) een beetje bang.

Binnenkort hoop ik jullie ook te laten zien wat ik met deze verenstokje van plan ben, maar ik wil eerst zeker weten of het idee ook uitvoerbaar is

Jon en Sherlock hopen dat het niet lukt, want ze zijn gek op deze speeltjes.

Maandag was ik even op de markt en wipte langs bij het wolkraam, en daar hing een mooie vest, de wol voelde heerlijk aan en ik was verkocht. Deze foto komt van de website van het wolkraam wolmarkt. De zakken zien er op de foto zakkerig uit, dit was me niet opgevallen bij het kraam.

Ik fietste naar huis met vier grote bollen, eentje extra omdat ik hem iets groter wilde maken, en er zat over de nek van de paspop met vest een leuke gehaakte vlechtsjaal bij die ik ook wilde maken.
Uurtje later was ik lekker bezig

Maar al te gretig om te beginnen las ik na het maken van het proeflapje niet eerst het hele patroon door, en dus kwam ik na een paar cm boordsteek breien er achter dat ik vanaf pen 1 met een recht-averecht patroon had moeten beginnen.

Wel of niet uithalen, twijfel duurde zelden zo kort; niet uithalen, dit is het achterpand en het zal echt niet zo opvallen. En dan nog, ik zie het niet als ik het aan heb, dus boeien.

Dinsdag was een dag van in de tuin werken en huishoudelijk bezig zijn, ik begon de dag met de tomaten van de markt in de oven te zetten zodat ik de velletjes er makkelijk af kan pakken. Normaal doe ik dit door ze kort in een pan kokend water te houden, maar dat was zo’n werk en lang niet alle vellen lieten snel los en stond ik nog lang te peuteren met een mesje. Maar niet op deze manier. De volgende keer snijd ik wel eerst de kern waar de kroontjes zitten er uit, dit heb ik later nog moeten doen, voordat ik ze in de pan deed om pastasaus te maken. Ik had het ontvel idee van Catpatches

De vellen lieten makkelijk los

Jon en Sherlock waren op het gras tikkertje aan het spelen, zo leuk hoe ze achter mekaar aan rennen, soms zich verstoppen achter een plant om de ander te laten schrikken.  

Vlak voor het slapen gaan was ik al zover dat je het patroon goed kon zien, Sherlock kwam even kijken hoe ver ik was, en of hij iets voor me kon betekenen. Ik had verwacht dat ze niet weg te slaan waren bij de op de klos draaiende bol, maar ze vonden het buiten veel interessanter, gelukkig maar.

Vandaag weer een stukje breien, en nog een stukje quilten, en een stukje schoonmaken, wasvouwen, strijken, bedden verschonen, o boy, dat is een volle dag. Snel beginnen dan maar.