Categoriearchief: Quiltwinkels

Voorpret en naspel

Vanmorgen vroeg uit de veren om mijn quiltbeevriendinnen op te pikken en door te rijden naar Rijswijk, met slechts een enkele korte file ter uitstelling van het genot van het weerzien van al het moois en liefs en fraais. Bij binnenkomst werd eerst aan de inwendige mens gedacht, om daarna de hellingproef te maken naar de zaal der zalen,

waar we mekaar los lieten, want dat loopt/zoekt/buurt toch wel veel rustiger vind ik, als je niet met een schuldgevoel een gesprek moet afkappen, omdat de rest op je staat te wachten.

Het was nog rustig, je kon op je gemak quilts bekijken, foto’s maken en kwijlend boven de lapjesbakken van de vele quiltwinkeltjes hangen zonder een elleboog in je zij of een tas in je rug te voelen, dat heeft wel wat hoor. Hier een kleine impressie van de winkeltjes, de quilts laat ik pas zondagavond zien, als de tent gesloten is
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=27rRLIdDrNc?list=UU0KH0SWHlbXiUADK5SNlVUw]
Later op de dag was het soms wel dringen om iets te kunnen zien/bemachtigen. Tegen 11 uur -ik was net op zoek naar mijn moeder die met haar quiltgroepbus kwam, en had ook al vruchtloze pogingen gedaan om haar mobiel te bellen- hoorde ik links en rechts dat mijn moeder mij ook aan het zoeken was, en even later kwam ze aanlopen, met in het kielzog Sonja en Ria, ook van de Dow bus.

Haar eerste ingeving (waar kan ik mijn dochter vinden?) was bij de lampenwinkel, maar nee (ik heb een lampentic zoals een ander een lapjestic heeft, die heb ik ook hoor, maar daarmee val je niet zo op), ik ben sterk geweest en heb niet 1 lamp gekocht. Voor de lapjes kan ik dat helaas niet zeggen, nou ja, helaas, we moeten de winkeliers een beetje steunen he, zware tijden enzo. Mam en ik stuiterden tot de lunch langs de vele kramen en quilts, ze slaagde met het kopen van textielverf, en we kwamen ook heel wat bekenden tegen, gezellig!

Je moest voor het eten een beetje veel geduld en contant geld (want aldaar geen pinmogelijkheid) hebben bij de counter van de catering, maar dan heb je ook wel wat, heerlijke broodjes gezond en de saucijzenbroodjes kan ik van harte aan bevelen, echt smullen!

Na de lunch ging een ieder haar eigen weg, ik wilde de antieke quilts van Dorry nog goed bekijken, en de quilts van Mieke Gootjes, en…. weer werd de weg geblokkeerd door een kudde bekende gezellige quilters, deze keer voor de kraam van Birdblocks, aaah wat leuk, maar ik wist daarna niet meer van welke kant ik was gekomen, de story of my life. Kijk eens wat een mooie foto!

Ah en dan de klapper van de beursaankoop wat mij betreft: het patroon van Jacqueline de Jonge, ‘Circle of Life’.

Ik had Ankie en Colette er op het quiltweekend aan zien werken en was zo gegrepen door dit patroon, de scherpte en de kleuren, die wilde ik ook gaan maken. Ik heb het patroon gekocht waar de foundation bij inbegrepen is, dus niks uitvergroten of overtekenen, maar gelijk aan de slag! Nou ja, niet nu uiteraard, eerst wat afmaken wat echt af moet, dan afmaken wat ik af wil hebben, en dan aan de slag. Mijn moeder wilt met alle liefde stoffen voor me verven, ik zal eerst eens kijken hoe ver ik kom met wat ik al van haar heb gekregen op mijn verjaardagen, mmm, voorpret is zo’n groot deel van quilts maken.

Om 6 uur reden we de stad uit en sloten overal keurig achteraan in de file, Angela en Miranda zaten net als op de heenweg samen op de achterbank (beter voor de nekken, en minder afleiding voor de bestuurder) lekker te kletsen en de aankopen te bekijken. Miranda had het tussenschotje in de achterbank naar de kofferbakruimte -“handig voor voor de skilatten”, zo werd ons verteld bij de aanschaf van deze auto, daarbij geen rekening houdend met 3 kinderen op de achterbank, nog afgezien van het feit dat wij niet skiën – geopend om zo enkele van de spullen te pakken, en bij het stilstaan voor de geopende krikraksluizen (ongetwijfeld fout gespeld) liep Miranda even naar buiten om via de kofferbak de rest te pakken.

We reden al weer een tijdje toen ik een “ik begin misselijk te worden” gepiep vanaf de achterbank hoorde, tja, dat krijg je als je achter mekaar alle dropjes op eet, maar nee, het kwam van het teveel kijken naar de aankopen. Jaja, en jij gelooft dat? 😉 Met de blower op koud en het achterraampje een stukje open zakte de misselijkheid en ging de volumeknop weer vol open 🙂 Bij het zien van de Zweedse woonwinkel kwam van achteren de vraag: “Zullen we lekker eten bij Ikea”, maar om dit te verwezelijken had ik levensgevaarlijke capriolen moeten uithalen om de invoegstrook nog te halen, vrachtwagens de berm insnijden leek me geen strak plan, hoe stoer mijn rode Volvo ook is, de kreukelzone zou dat niet trekken vreesde ik, en de voet bleef op het gaspedaal. Zonder al te veel ~~gezeur~~ oponthoud kwamen we via een toeristische route -omdat dit kortste weg was en niet omdat ik een afslag had gemist, wat wel eens het geval is- aan in Halsteren, Angela stapte voor de deur vrolijk uit met haar buit, zwaai zwaai, en weg waren we weer.

We waren laat thuis, het was al half 8 geweest toen ik de deur dicht gooide, dankzij de kookkunsten van mijn spruiten kon ik lekker aanschuiven en daarna met een kopje koffie even bijkomen. Mijn moeder belde me even later om te zeggen dat ze ook thuis was, ze was met de Diamond patchers van de DOW met de bus om 4 uur vertrokken vanuit Rijswijk, dankzij de lieve service van Sonja (die bij haar in de DOWbus zat, op de foto hieronder -de enige met donker haar- naast mijn moeder staat)

hoefde mijn moeder niet nog eens lang te wachten op haar bus naar Hoek, ze reed ruim een half uur extra om mijn moeder thuis voor de deur af te zetten, kijk, zo ga je met mensen om. Een virtuele kus voor Sonja.
photo valentijn.gif
en hier mijn buit

Ik slaagde met een paar groene zijde linten voor mijn quiltje, een paar flesjes stijfselspray van Merel, een wollen tussenvulling (waarmee ik toch echt eerst een proefquiltje zal vullen, wassen én drogen om een grote ramp als hier te lezen zal voorkomen), en heel wat lapjes die ik nog niet had en op dat moment dacht dat ik echt niet zonder kon leven, hoe ik het tot vandaag had vol kunnen houden mag Joost weten.

Dottenweekend deel 3

Na de show& Tell van zaterdagavond en een korte nacht van alle opwinding werden we zondagochtend lekker vroeg gewekt door gillende dames op de gang, de stemming zat er al vroeg in, en in de zaal werden nog voor het ontbijt de eerste steekjes al gezet voor het laatste bloembakje

Na heerlijke warme broodjes en een stevige mok thee was ik er weer klaar voor. Mijn moeder had al haar stitchery blokje Paris af, een BOM (Block of the Month) die gratis te downloaden is bij Pretty P & Mama B Designs

en hield het voor gezien, vanaf nu gewoon kijken en genieten. Wat zo leuk is aan zulke dagen, dat je werk in uitvoering ziet, spontane show&tells,

een hoera van Dorry voor een quilt (Ursula’s Mosaik) die helemaal klaar is, de kipjes van Little Red Barns quilt van Elly werden geaaid, de vlinders van Marjo geteld, de Dresden Plates van Gerda (li) of Regina (re) bewonderd, en de sterren en mandjes van Ingrid bekwijld; als je wilde, hoefde je je geen moment te vervelen. Nou doen quilters dat denk ik toch al niet gauw, als we stil zitten is de accu gewoon leeg, of het hoofd te vol van alle indrukken, en dat merkte ik wel, dat dames hun stoel niet meer uit konden komen om door de zaal te lopen om een quiltje te komen bewonderen, ze hadden gewoon geen puf meer.

Tegen de middag nam ik de stand van zaken op wat betreft de beugeltasjesmaaksters, heel wat dames hadden de uitleg gevolgd, en gingen het tasje thuis maken, zodat ze nu lekker met hun meegebracht quiltwerk konden spelen, een handjevol hadden wel hun stinkende best gedaan, kijk maar:

Slecht als ik ben in namen wil ik wel een poging wagen hoor, met de klok mee linksboven beginnend: Annie, Elly, Anneke (?gokje vanwege de A op het tasje), Maaike met sjaal, daarnaast in het zwart Regina (met dank aan de naambadge die niet af ging), Mieke (die haar email checkte, en die ook een A op haar tasje had gezet, omdat ze eigenlijk Annemieke heet) , Wilma aka ‘de moeder van Ester’ (ik was haar naam regelmatig kwijt), en Ester, de jongste quiltster van alle aanwezigen (denk ik). Lia had hem ook gemaakt, hoe kan ik je gemist hebben?Oh wacht, volgens mij was je er zondag niet bij. Ik zal later nog wat bloggers toevoegen, ik ben zo slecht in namen/gezichten en gezichtloze bloggen waarvan de naam ook niet overeen komt met de naam van de blogster zelf.

Er werd langzaamaan opgeruimd en auto’s geladen, toen de tafels in de eetzaal almaar voller kwamen met lekkers, Maaike was zo lief een foto van mijn moeder en mij te maken, we zijn nog druk bezig uit te leggen waar ze doorheen moet kijken en op moet drukken, haha en check die kleine oogjes van ons eens, we zitten er door

Dorry en Anja en Ingrid waren heerlijk aan het bakken, snijden, voorproeven (moet ook gebeuren, hoe zwaar deze taak ook is) en schalen schikken, en Jose rende heen en weer, maar of dit ook een doel had….. bij Jose is dit niet altijd even duidelijk. 😉 maar het zag er wel grappig uit.

Het was te lekker voor woorden, ik heb 2x mijn bordje gevuld, eerst met een scone, en 2 sandwiches, en daarna cake en koek en… pffff dat puntje chocoladecake rechts in beeld was zo lekker maar ook zo machtig, die moest ik in etappes naar binnen werken, maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik verder alles al op had, de brownie, gemarmerde cake, Engelse vruchtencake (met tutti frutti van de moeder van Ester), en de 2 boterkoeken, een met gember en een zonder (van mijn moeder)

ik kon geen pap meer zeggen bij het afscheid, de doos met tissues in mijn hand houdend voor het geval het nodig was liep ik iedereen even af om te schudden (de handen), of te zoenen, of te omhelzen, beetje afhankelijk van wat men wilde, met mij kon je zondag alle kanten op. Iets na vier uur reden we weg, eerst richting Den Bosch, zat niet op te letten en nam een afslag te vroeg, maar al gauw zaten we op de goede weg, en 50 minuten later stond de auto stil voor de garagedeur van ons huis, wat wel handig is als je daar woont. Mijn vader was er al, en samen met zoon hebben ze de bagage van mijn moeder gelijk overgeladen in de auto van mijn vader, en na het eten reden ze gelijk door naar huis, mam was zo moe, en wilde maar 1 ding, naar huis en op tijd naar bed.

Hadden we nou niks gekocht bij het winkeltje van Dorry? Oh jawel 🙂 Mijn moeder stapte bij binnenkomst al gelijk op de daglichtlamp met loep af die ze kocht (het is bij deze dus bewezen,
het is genetisch bepaald, ik kan er dus niks aan doen) en hij bleek heel fijn in gebruik te zijn, vonden ook andere dames. Hij heeft een stevige brede voet en kan als tafellamp gebruikt worden, maar ook als stalamp naast de stoel, het zit allemaal in de verpakking.

En ik heb dit gescoord, het lapje is van de loterij

is de doos met garen (100% katoen) niet super, ik vind de afbeelding ook zo knap gedaan, deze is dus niet bij Aurifill zo te bestellen he, het is een eigen keuze van Dorry geweest, en ze heeft ook zelf een naam aan gegeven. Het boek spreekt vor zich, aangestoken door de enthousiasme en mooie foto’s van Jane’s werk.

Bloggers die op het Dottenweekend waren:
Merian
Anita
Mieke
Maaike
Sabine
Ingrid
Ester
Lia

Heb je ook een blog en ben je er ook bij geweest, laat een reactie achter, dan voeg ik jouw blog ook toe! En alle door mij gemaakte foto’s zijn te bekijken in een slideshow (zie hieronder) op youtube gezet, zo kan je het scherm lekker groot zetten, dan komen de quilts bijna levensgroot de kamer binnen, zonder dat je je suf klikt!

Klik hiervoor op het vierkantje met de 4 hoekjes rechts onder in het YouTube schermpje (dus niet op deze voorbeeldjes)

naast het woordje YouTube deze dus (maar dan in het schermpje hieronder) en wil je weer terug naar gewoon scherm, dan druk je helemaal links boven op het toetsenbord op de esc knop.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=fNHnY1Mo1DU]

Meer uren in een dag

Zaten er maar meer uren in een dag, dan kwam ik toe aan nachtrust ;-), niet dat ik ’s nachts ook door zit te werken, maar doordat ik gisteravond vlak voor het slapen gaan toch nog even wilde kijken hoe één stitcherieblokje er zou uitzien, en na die ene nog eentje, en vooruit, nog één kleintje, was het opeens half 2 toen ik bleek en misselijk van vermoeidheid het bed in rolde, om vervolgens de halve nacht -of wat daar van over was- te dromen over quilten. Man o man, ik was gesloopt toen mijn wekker af ging! Wat zeg ik tegen de kinderen? “Niet vlak voor het slapen nog iets spannends doen als gamen”, en wat doe ik? Machinaal quilten, dat is het equivalent van gamen, maar dan voor quilters, net zo (in)spannend, opwindend, en net zo leuk, als alles goed gaat. En ja, het is allemaal goed gegaan, en nee, ik ben er nog niet, ben wel al op de helft. De helft van wat? Ojee, vergeet ik bij het begin te beginnen.

Zaterdag heb ik witte tussenvulling gehaald bij Janny, de schat had nog wel even tijd om de winkel te openen voor me, voordat ze naar de verjaardag van haar vader moest gaan (die achter haar huis woont). Waarom vulling kopen als je al 10 meter of zo van die prachtige zachte katoenen vulling in huis hebt? Nou, die vulling is nieuw voor mij, en ik weet niet hoe het zich gaat gedragen na een jaartje hangen, en dat weet ik dus wel bij die witte van Janny. Quilts die ik hiermee heb ‘gevuld’ hangen na 2 jaar nog net zo strak en recht en mooi gevuld als toen ze vanonder de opgedroogde natte lappen vandaan kwamen, en deze quilt is me te dierbaar om de gok te nemen. Dus tussenvulling gehaald, en 3 kwartier later stond de boel al op de latten,

mijn lief had me even geholpen de loeizware glazen tafel dwars in de kamer te zetten, zodat ik meer ruimte had, en het bevalt me zo, dat de tafel voorlopig zo mag blijven staan.

Ik heb het dus over de Girl’s Day Out, eenmaal voor het oog recht gelegd op de lagen, gingen de vierkante en langwerpige meetlatten er op, om de boel haaks en recht te leggen,

om het vervolgens vast te spelden. Zo op het oog recht liggen, is heel tricky, en je ziet het resultaat pas goed wanneer hij tegen de muur hangt, want je kijkt er schuin tegenaan als je aan het sandwichen bent. En het gevoel van recht of scheef is ook heel persoonlijk, zo loop ik me al jaren te ergeren (nou nou, ergeren is een groot woord) aan de handgrepen in de keuken, die voor mijn gevoel echt centimeters verschillen in hoogte. Tot ik de lat er langs legde, en zag dat het slechts mm werk was. Ik bedoel maar.

Eerst de boel rond de stitcherie blokken vastzetten,

met een bloemmotief uit de losse pols, en daarna pas op de lichte blokken rond de borduursteken gaan quilten, dat was het plan. Tot ik mijn nieuwsgierigheid (of angst) niet kon bedwingen, gisteravond, (angst ja, want de niet doorgequilte blokken lagen als lege bh cups op de quilt, zou dat ooit nog goed komen? ) en ik toch maar een paar blokjes heb doorgequilt, wat erg lekker ging. Bedenk bij het bestuderen van onderstaande foto, dat het maar een klein blokje is, en het grote lijkt dan het is. De draden die je over en weer ziet lopen, los over het werk, knip ik er af zodra het blok klaar is, ik begin en eindig bij zulke draden met 2 a 3 x een inieminiesteekje heen en weer makend.

Ik moest stapvoets naaien om de borduurdraden niet te raken, -wat me af en toe niet lukte- en daarbij was ik zo geconcentreerd en lekker bezig, dat ik de tijd echt vergat en zo een uur lang in dezelfde houding met hoofd en zo zat in een doodstille kamer, dus stijf dat mijn nek was bij het opstaan, aaaarhg!

Gelukkig ging het vanmiddag weer prima, en toen heb ik de radio aangehad met het doorquilten, zodat ik me bewust was van de tijd, elk half uur reclame en korte nieuws, even opstaan, koffie zetten, wasje ophangen/strijken/vouwen, en zo ben ik dus op of net over de helft met het quiltwerk, en hoop ik dat ik morgen de rest af krijg, en ook toe ga komen met het quiltgaren! Ik had wat problemen met het quiltvoetje bij de snoeppotjes, welk voetje ik ook gebruikte, de kraaltjes zaten in de weg, en dus heb ik het op deze manier gedaan:

En zoals jullie zien gebruik ik nu de gewone quiltvoet, en niet de BSR-voet, want met deze blokjes kan het infra-rood oogje van het voetje niet altijd draadjes tellen; als hij een borduurdraadje ziet raakt hij van slag. Ik werd niet goed van dat gegaloppeerd (dan roffelt hij opeens 10 steken op een mm afstand), en doe het dus lekker zonder de magic eye. Gaat ook prima, kwestie van ritme houden.

En zo kwam ook dit bol staande blokje mooi vlak te liggen, zonder plooien of schuingetrokken randen, aaaah, wat is het leven goed zo. Het kleine blokje er boven heb ik enkel in de ditch gedaan, en rond het hartje, misschien dat ik later meer quilt, ik bekijk dat wel als ik klaar ben. Oja, let op het strijken dat je de naden rond de stitcherieblokken weg strijkt, zodat je in het lichte blok in de ditch kan quilten, en niet -wat nog moet gebeuren- de onderste rand in de ditch van de sashing moet doen, in de kleur van de sashing.

Had ik al verteld dat ik de cupcakes met de needleturnpoint manier had vastgenaaid? Oh, nog maar een keer of 3?

Ik had vrijdag een bezoekje gebracht aan quiltshop Leur, even King Tut garen kopen, verjaardagscadeaubon inruilen voor mooie lapjes, antieke quilt laten zien aan Monique, en dan weer snel naar huis. Nou, het is ook wel zo gegaan, maar ik verliet de winkel ~~haast jankend~~ met mijn ziel onder mijn armen zonder mijn antieke quilt, Monique wilde hem niet meer loslaten! Hij mag -vooruit dan- 3 weken in de etalage, komt dat zien-komt dat zien! Ik ga morgen of zo even gluren of hij er mooi hangt; volgens mij haalt Monique hem er elke avond af om mee te nemen om hem thuis op de bank te kunnen aaien. Vast.

En over nog een avontuur dat ik bij dezelfde quiltwinkel ga beleven over een paar maanden, vertel ik later meer, zodra ik van de hoed en de rand weet. Ook hier kon ik haast niet van slapen, wat heb ik nu weer op mijn hals gehaald? Maar wel een spannend leuk gevoel, ik heb er zin in en kan haast niet wachten.

Lees eerst de gebruiksaanwijzing

Hoe vaak ik dit niet gezegd of gedacht heb, als de mannen iets nieuws in huis haalden en maar een dotje deden, om er achter te komen dat ze er niet uitkwamen. Joh, die handleiding eerst doornemen, zou dat helpen? En ik dacht, dat ik slimmer was, jaja, nog wel eens.

Woensdagavond was de Cats Meow klaar, rode bies zat er op (hierboven zie je me recht af snijden in de kader van “kijk, zo doe ik het”, en nog dubben, rood of groen), ophangsleuf en zelfs een label erop gezet, en hup in de wasmachine.

Toen ik hem uit de wasmachine haalde dacht ik eerst dat de kleuren heftig verbleekt waren, maar bij nader inspectie bleek het de tussenvulling te zijn, die er als een dikke waas overheen lag. Want dat gebeurt er als je op routine en vanzelfsprekendheden handelt, je gooit een affe quilt in de wasmachine terwijl de vulling hier duidelijk niet voor gemaakt is.

Wat was ik boos op mezelf, het stond duidelijk op de verpakking, al hadden ze dit wat mij betreft wel in het rood mogen printen, met koeieletters. Not be washed or dried by machine. En ik was diep terleurgesteld, want ik was zo blij met het resultaat vóór het wassen.
Hier zie je duidelijk de pluizen, daar waar ze amper zitten, is de ophangsleuf.

Uithalen, ontpluizen en opnieuw doorquilten, er zit niks anders op. Oja, weggooien is ook een optie, las ik op facebook, en Suzanne vind het wel wat hebben, lekker aaibaar, en misschien is het wel wat om als kattenquilt te gebruiken, ware het niet dat het vreselijk afgeeft op een zwarte vacht, zo fluisterde Zopje Suzanne toe tijdens het showen, waarbij hij lekker op haar tenen ging staan

Nu hij droog is, en er uitziet -en hangt- als een oude vervilte poetsdoek, ga ik kijken hoe ik het ’t beste kan aanpakken, eerst plukken en dan draden loshalen, of eerst draden loshalen en dan plukken? Lekker buiten aan de slag, dan heb ik binnen geen rommel er van.
Vanmorgen ben ik naar Zwijndrecht gereden, naar de gloednieuwe en hele ruime quiltwinkel van Aztec Rose, en voor wie onderstaande slideshow niet ziet: slideshow

in de hoop dat ik de rest van de rol terug kon geven, in ruil voor een wel machine wasbare vulling; gelukkig deed Karen er niet moeilijk over (ik had de vulling er keurig recht afgesneden) , ik kreeg zelfs een beetje korting op het pakket, na aftrek van wat ik van de vorige niet had gebruikt natuurlijk. Ook scoorde ik een (6 euro per meter) achterkant voor de Girls Day Out, mooi he. Geen batik, ook al is de voorkant hier wel van gemaakt en had Karen hier heel veel van in de uitverkoop, omdat dit te stug is met doorquilten, vind ik.

Ik heb nu de vulling die ze zelf ook gebruiken voor hun wandquilts, maar ik ga éérst een proefquiltje van 20x 20cm afgebiesd in de wasmachine en droger gooien, kijken hoe hij er uit komt, voordat ik mijn Girls Day Out er aan ga wagen, want daar lag ik wakker van, wat als dit was gebeurd met de GDO of met de antieke, nou, dan was ik echt gaan gillen! Bij deze ‘kleine’ Cats Meow denk ik “easy come, easy go”, want ik heb er alles bij elkaar een week werk aan gehad.

Ik denk aan lieve quiltdames die ik ken, die momenteel in gevecht zijn tegen kanker, en dan is een vervilte quilt toch het minste van je zorgen, nee, ik mag niet klagen. Zuchten, ja,nou, vooruit, heel eventjes, en niet al te dramatisch alsjeblieft; maar klagen, nee.

Antieke quilt is nu echt af!

Het begon allemaal jaren geleden, in Mei 2009, toen Guute op haar blog hier vertelde over de antieke quilts in Quiltmania, en dat ze er best wel een patroon van wilde maken, maar welke ging het worden, en wie wilde dan meedoen met haar. Hier hakt ze de knoop door, en ik besluit ook mee te doen, via de door haar aangemaakte (en inmiddels ook alweer opgeheven) Yahoo group konden we elke maand een randpatroon downloaden, en maken weer.

Sommige dames gingen zeer voortvarend en consequent van slag, en maakten braaf supersnel een border af, ik was iets trager, (ja serieus, ik hoorde niet bij de groep hardlopers), en net als andere dames maakte ik de quilt niet helemaal volgens plan, maar liet wat weg en voegde er wat van mezelf aan toe. Ik was nl al jaren met dezelfde Aunt Grace stoffen hexagonen aan het maken, en die zouden als afsluiter heel mooi staan.

Donderdagavond was de top klaar op de bies na, vrijdag ben ik -nadat ik eerst Evelien had afgezet bij haar studentenhuis in Amsterdam, en genoten van een zalig kopje Nespresso, what else?- ermee naar Merel’s Birdblocks gegaan,

even kijken of zij er een beter bijpassende stof voor de bies had. Het was druk in de winkel, we kwamen amper toe aan kletsen, maar het was wel gezellig. Ik kwam niet met lege handen thuis, kijk eens wat een vrolijke stoffen ik heb gescoord!

En ook hitte bestendige siliconen vingerhoedjes, voor als ik weer eens biaisband ga maken, (ik kom er altijd met gevoelige vingertoppen van af), en in dat vierkante potje zit iets aparts, het ziet er uit als een blokje groene zeep, maar dan heel vast, en je doet er een heel klein beetje van op de binnenkant van je handen, en dan heb je antislip handen! Niet aan te bevelen voor nachtelijke avonturen, tenzij dit wenselijk is. ;-), maar ideaal als je supergladde handen hebt van bv. afwassen, en daarna weer wilt gaat quilten. Nu heb ik geen antislip handschoenen meer nodig; de laatste keer naaide ik dwars door een vingertopje van de handschoen, en toen kon ik uithalen! En ik heb ook geen idee meer waar ik ze heb gelaten, dus heb ik de antieke afgelopen week met blote handen gequilt.

Vlak bij de parkeergarage (steenworpafstand van Birdblocks)zag ik deze studenten, genieten van hun studentenleven, ik hoefde me niet af te vragen welk huis van hun was, wat een zooi! Als dit de buitenkant is, kan ik me bij de binnenkant wel wat voorstellen

Ik wipte ook even binnen bij de H&W, in het pand naast Birdblocks, maar de mij onbekende dame achter de toonbank -die 2 buitenlandse mannen aan het helpen was- zei dat Annelies er niet was, dus toen ben ik maar weer weg gegaan. Of had ik me moeten voorstellen, “haai, ik ben Shirley.”? Naaah, daar ben ik te verlegen voor.

De keuze voor de bies is dus de gele bloemetjes stof geworden, waarvan ik zelf nog 1,5 meter van had liggen, en de rode klemmetjes die ik van mijn moeder heb gekregen voor mijn verjaardag, zijn een uitkomst!

Ik stik dus eerst de bies tegen de goede kant van de quilt, sla dan de bies om naar de achterkant, waarbij ik zorg dat de bies over het stikwerk heen valt, en dan stik ik op de voorkant, naai precies net naast de bies, waardoor de bies aan de achterkant ook vastgenaaid wordt.

Deze morgen heb ik eerst alle zwarte takkertjes er uit gehaald, onder het kijken naar heel wat afleveringen van the Killing (hier ook online te zien), en ook heb toen ik de ophangsleuf die al met de bies was meegestikt, met de hand (allicht) vastgenaaid (foto is gemaakt na het wassen).

Dat viel nog niet mee, want the Killing is een ~~Noorse~~ Deense serie, en dus niet te verstaan voor mensen die deze taal niet machtig zijn, maar gelukkig zat mijn meekijkende lief wel op te letten. Met 6 colorcatherdoekjes -waarom 6?- is de quilt in de was en daarna in de droger gegaan, en nog een beetje klammig legde ik hem op het gras, om bij daglicht te kunnen bewonderen.

Zipje en Zopje roken een verse quilt al van verre, en kwamen meekijken, Zopje wilde testen of het wassen geen afbreuk had gedaan aan het lekkere ligwerk,

en goedgekeurd mocht ik hem weer oppakken, Zopje verliet niet geheel vrijwillig zijn pas verworven plekje. De rechter foto laat de kleuren zien zoals ze echt zijn. Hij is echt heel mooi uit de was gekomen, het quiltwerk geeft een antiekerig rimpeleffect, terwijl de quilt niet gekrompen lijkt.

En zeg nou zelf, is het geen snoepje!

Hij is gemaakt voor op ons bed, past perfect, en de ophangsleuf zit er op voor het geval ik hem ook eens tegen de muur wil hebben.