Heerlijke dag, zomers, de geur van vers gemaaid gras, bermen vol klaprozen, schitteringen van zonlicht op de autoruit voor je, en tijdens het inhalen bijna de berm ingesneden door een neuspeuterende vrouw die meer aandacht had voor wat er op haar vinger zat, dan op het verkeer naast haar en hup het stuur omgooide. Ik liet haar een andere vinger zien, maar ze vond haar blurkje veel interessanter, achterlijke gladiool! Gelukkig kwam ik zonder meenemen van andere laksoorten op de auto veilig aan bij Dorry, en werd het snijmes en de lapjes weer in de hand genomen. Leuke afleiding is wanneer klanten vol enthousiasme een quilt laten zien, (de foto’s zijn met mijn mobieltjes genomen, ojee, morgen toch maar mijn digi in mijn tas stoppen, want dit kan echt niet! ) hier een detail van de quilt zonder de maakster erop,

want ik weet niet of ze het op prijs stelt om op internet te komen, en toen ik na alle opwinding droog het toilet haalde, en zo op mijn gemak zittend opzij keek, zag ik op de kalender dezelfde quilt staan, maar dan even andere kleuren. Wat een toeval!

Na de lunch liepen er vreemde types langs:

Een zwaar geval van collectief decorumverlies, of een ontgroening? Je maakt wat mee in een grote stad!
Het belletje ging en toen stapte Ingrid binnen met haar nieuwste liefde, Sweet William, wat een beauty!

wil je betere foto’s zien klik dan even hier op de blog van Supergoof
De quilt werd in de tuin gesandwiched, en met de achterkant over de voorkant heen ‘omgebiest’ is hij nu te bezichtigen in de winkel van Dorry!
Bij thuiskomst trof ik een opgeruimde keuken aan, en gluurde even in de broodtrommel, want zoals de boterhammen gisteren gesneden waren, hoopte ik niet nog een keer te zien.

maar gelukkig hadden ze nu even gewacht tot het brood was afgekoeld voordat ze gingen snijden. Het avondeten ging er goed in, heel toevallig aten wij hetzelfde als mijn ouders op het vlees na 🙂
 
en daarna heb ik nog even lekker mijn net aangeschafte patroontjes van My Home or Yours? -ontworpen door Lynette Anderson- geaaid (de blokjes hierboven zijn gemaakt door Dorry), voordat ik de  havermoutkoekjes ging bakken; bij de op vleeskroketten lijkende koekjes heb ik de cranberries vervangen door chocoladestukjes, op verzoek van mijn lief. Een deel van de koekjes reizen morgen met mij mee, weer naar Tilburg, blije gezichten en kreunende weegschalen als gevolg, want ook al geeft de naam havermout je het gevoel dat je goed bezig bent, de suiker, (plantaardige) boter, noten en kokos maken het wel ‘wat’ rijker. Maar ze zijn zo lekker dat niemand het mij kwalijk neemt, gelukkig.