Auteursarchief: shirley

Verwerking

Vorige week, de dag voor de geboortedag van mijn lief, mocht ik op mijn kleindochtertje Sophie passen bij hun thuis en terwijl Sophietje sliep kon ik wat doen in de tuin. De schilder had gezegd dat “die grote struik” voor het zijraam in de weg stond en gesnoeid moest worden, en Tim zei dat hij wel een kettingzaag zou lenen om dit varkentje te wassen.😱 Ik kreeg al visioenen van bloed aan de muur en stelde voor dit wel te komen doen met mijn takkenschaar. Het betrof deze liguster, hoe moeilijk kon het zijn? Voor de zekerheid nam ik een zaag mee.

Het groene zit zoals bij alle struiken alleen aan de buitenkant, ik wilde het eerst halveren zodat er genoeg ruimte was bij het raam om te werken, maar met zoveel kaals in het midden besloot ik hard te zijn en het rigoureus aan te pakken. Gelukkig had ik de zaag maar voor een paar dikke takken nodig, de rest kon met de grote takkenschaar, en met een dik uur werken was de struik klein en het snoeisel opgeruimd. Deze foto kreeg ik later van Tim, want dat was ik vergeten.
9147061b-53b6-4653-a5f3-eb3e4c55248c
Twee opties: de struik gaat nu dood door stress of de struik gaat als een malle uitlopen en laat zich nu makkelijk in een gewenst formaat snoeien. De tijd zal het leren. Ik meen al nieuwe groei te zien, een week na de snoei, zal het zo snel gaan?
Sophietje sliep ruim twee uur en speelde daarna vrolijk met haar bal, met haar helm op uiteraard, haar favoriete hoofddeksel die ze met tegenzin af had moeten doen voor het slapen gaan moest gelijk na het opstaan weer op 🤣 ik moest gelijk aan Bert Visscher denken met zijn uitleg over bloemschikken. Als de link niet werkt type Bert Visscher Bloemschikken maar in bij YouTube, dan krijg je gelijk een hit.

Ik had ook in de achtertuin wat gewerkt, de bestrating een beetje schoon gemaakt, gewied en wat plantjes geplant, en met de nog aanwezige zakken compost dekte ik na het bewateren de grond af om het er nog mooier uit te laten zien.

Ik had ook de quilt aan Sophie gegeven die ik voor haar had gemaakt, en ook hier heb ik geen foto meer van gemaakt, tjongejongejonge want 🙄 deze quilt bedoel ik:

wel heb ik een foto gemaakt van een stukje van de achterkant na het wassen (gewone 30°C bontewas programma met colorcatcher), zo blij om te zien dat de tekst -met textielstift geschreven- niet was vervaagd.

Jaren geleden, maart 2021 om precies te zijn, begon ik met restverwerking van scraps in de hoop iets moois te maken en gelijkertijd de berg met restjes te doen krimpen, dat het me niet lukte blijkt wel uit het feit dat ik na dit blogje er verder niet meer over ben begonnen. Ze waren ~~foeilelijk~~ chaotisch en zo dacht een kat er duidelijk ook over toen ik ze netjes naast elkaar op de grond had neergelegd
799D44DD-BF0A-4F44-B540-22277D287008
De scrappy blokken verdwenen in een tas met meerdere zakken met restjes stof, en kwamen zondag weer tevoorschijn toen ik wachtend op inspiratie de stroken en stukjes stof aan het sorteren was, uiteraard met hulp van Jon

Om te voorkomen dat ze van tafel zouden glijden ging hij er bovenop liggen, lekker handig

En toen ik de volgende zak leeg kiepte vielen hier dus de scrappy blokken uit, ze werden ontdaan van de buitenste randen en tegen de designwall aangeplakt, want ik had een idee. Ik had op internet een foto gezien van een quilt die ik ook eens had gemaakt maar nu in het midden van de zwarte en witte sashings had ze aan elkaar genaaide scraps gestopt, eureka, ik wist gelijk wat ik de volgende dag kon doen met mijn chaotische blokken. Helaas heb ik geen naam van wie de foto had geplaatst en uiteraard kon ik het niet meer terug vinden.

Ik had een Jelly roll van zwarte Kona cotton, en een meter witte Kona cotton, dus sneed ik eerst 2,5” brede stroken van de witte stof en daarna sneed ik de stroken in stukken van 6,5” en 10,5”. En van een bonte blok sneed ik een vierkant stuk van 6,5”

Jon wilde me gelijk helpen.

En Sherlock uiteraard ook, maar niet eerder dan dat ik uitgebreid kopjes van hem had gekregen in ruil voor aaitjes.

Al snel waren de eerste twee blokken een feit, helemaal happy, ingekaderde chaos.

Even korte uitleg voor wie dit allemaal niets zegt:
Dit hieronder noem ik een blok, een middenstuk van de aan elkaar genaaide restjes quiltstof, met vier stroken stof rondom vastgenaaid.

En zo zag het er even later uit, de verticale zwarte en witte stroken die tussen en naast de blokken zitten liggen nog los, deze naai ik op het laatst pas vast als ik alles per rij van links naar rechts ga vastnaaien

Uiteindelijk gaan het verticale rijen worden van om en om zwart en wit

En omdat de blokken die ik toentertijd had gemaakt groter dan 6,5” zijn naai ik aan de afgesneden stukken weer andere restjes stof

Om dit vervolgens weer tot een vierkant van 6,5” te snijden, en ook hierna blijf ik weer met restjes afgesneden stof zitten.

Hier komen weer witte of zwarte stroken rondom tegen aan.

Ik ben er nog wel een tijdje zoet mee en nee, geen idee hoe groot het uiteindelijk gaat worden, misschien maak ik hier wel een tafelkleed of loper van. Twee zwarte banen met een witte baan in het midden, ongeveer 60 cm breed bij iets van twee meter lang en that’s it! Oh dat is dan wel een beetje lullige breedte voor een tafelloper, te breed bedoel ik, of kan dat wel?

Ik luisterde eergisteren in de auto op weg naar de fitness naar NPO1 waar een man iemand interviewde, waarbij hij vooral zichzelf graag hoorde praten en de gast niet liet uitpraten, en zelf ook veel afgekapte zinnen maakte in zijn onverzadigbare drang tot luchtverplaatsing. “Maak toch eens je zin af!”, mopperde ik hardop, en moest toen lachen en huilen tegelijkertijd, want dat zei Perry altijd, en dit was een van zijn grootste ergernissen bij interviews. Afgekapte zinnen maken en niet goed luisteren naar de gast

Het rouwen begint heftiger te worden. Mijn zorgen over de toekomst -hoe moet ik het doen zonder mijn ventje- waren de laatste paar weken erger aan het worden; piekeren en nergens meer zin in hebben. En veel huilen.
Dit is blijkbaar heel normaal, het hoort bij het rouwproces, het komt bij mij bovenop een burn-out waarvoor ik in behandeling was maar abrupt stopte toen ik mijn lief de week voor zijn overlijden niet meer alleen (met de vaste oppas van de mantelzorg) wilde laten. Ik moeten therapeut nog steeds bellen om weer een afspraak te maken, maar ik vergeet dit steeds, zoals zoveel dingen, en ja, ook dit is normaal.
Net als overvallen worden door mentale vermoeidheid puur en alleen door een paar uur bij iemand op bezoek te zijn of mensen een paar uur over de vloer te hebben, ik heb dan moeite om mijn hoofd erbij te houden tijdens een gesprek, zo erg. Ik ben echt gesloopt als ik weer alleen ben, het gepiep en gesuis in mijn oren is dan ook veel erger dan normaal. Het heeft tijd nodig en ik moet vooral niet te streng zijn voor mezelf, aldus Evelien.

Ik probeer echt om elke dag iets leuks of nuttigs te doen, of in ieder geval iets te doen waar ik met een goed gevoel op terug kijk, zoals aan een mooi boek beginnen “Een schitterend gebrek” van Arthur Japin, waarbij ik echt heel blij ontdekte dat ik zowaar een paar hoofdstukken kon lezen zonder steeds terug te moeten bladeren omdat ik merkte dat ik had gelezen zonder op te nemen wat ik las. Dat is als naar het journaal kijken op tv met het geluid uit.

Oh en ik heb nog iets gedaan wat ik al een tijdje had willen doen en nu niet lachen: mijn sokken-/ondergoedla uitmesten. Ik kreeg de la al maanden met moeite dicht, geval van niets weggooien als het versletene wordt vervangen door nieuwe items. De katten vonden het reuze interessant en Jon had dibs op de la.

Ik kon een volle tas met versleten spul weggooien en schrok van de hoeveelheid sokken 😱 Ik heb met mezelf afgesproken dat niet lekker zittende sokken -vooral die enkelsokjes- niet meer in de wasmand gaan maar gelijk de prullenbak in verdwijnen na het dragen.

De volgende keer als ik iets nuttigs wil doen waarbij de uitkomst aangenaam is, ga ik de plank boven deze la aanpakken, ik zou niet weten wat hier allemaal ligt. En als ik dan nog zin heb doe ik de plank daarboven ook gelijk. Huppetee weg ermee! Deze kast is veilig, hierin liggen alleen mijn spullen en beddengoed, de kast van manlief blijft voorlopig onaangeroerd.

Verjaardag zonder de jarige

7 reacties

Vandaag zou mijn lief 66 jaar oud worden, het voelt heel raar aan, het is niet meer zijn verjaardag maar z’n geboortedag. En morgen is het zijn sterfdag, nog maar 3 maanden geleden toen hij zijn laatste adem uitblies.
Normaal zou er op de 29e schuimgebak bij de koffie zijn, en felicitaties en cadeautjes, en Blanc Manger met slagroom als toetje voor de komende drie dagen😊 maar nu moeten we het doen met mooie herinneringen.
Mijn schoonzus stuurde me vanmorgen deze foto die ik niet kende, gemaakt op een familiedag, met zijn broer Cor naast hem. Perry had niet zoveel op met verkleedpartijen, ook niet als het maar heel even voor de foto was, maar hier lijkt hij het toch wel naar zijn zin te hebben 🥰 Heel fijn om een nieuwe foto van hem te zien, dan leeft hij toch nog voort in een andere dimensie.
9662495e-ebbd-49be-b801-53f9c23832ee

Aanpoten

4 reacties

De kip heeft het tot een goed einde gebracht, ondanks een paar missers. Ik heb heel wat keren een deel uitgehaald omdat ik het verkeerd had gelezen, of wel goed gelezen maar aan de verkeerde kant was begonnen met de korte rijtjes, waardoor er van symmetrie weinig sprake meer was. Je moet het patroon wel heel goed in de gaten houden. Zelfs met het vastnaaien van de kam ging ik mis,

Het was ook zo weer losgepeuterd en goed vastgezet.

Ik had de oogjes besteld en haalde zakken met vulling bij de HEMA, en om het wachten op de oogjes nuttig te besteden begon ik aan kip nummer twee, want het zou nog net uit dezelfde bol wol kunnen. En wederom ging ik aan de slag met dit patroon van Ravelry en deze stap voor stap video uitleg van dit filmpje van The Knitting Tree, LA
Ik besloot om de staart delen aan elkaar te breien volgens dit filmpje, en ja het was even een geklungel met de eerste steken van de pennen en ondanks dat het er ingewikkeld uit leek te zien ging het heel makkelijk. Een aanrader!

De witte kettingsteken plat liggen tussen de delen, ipv er op als je het volgens het patroon doet. De gele lijn doet me denken aan de haren op de rug van Fay, die liggen ook heel vaak als een kammetje naar elkaar toe vallend recht omhoog

De quilt voor Sophie is doorgequilt, de bies van 2,5 inch breed is gesneden en dubbel gestreken, en kan er opgenaaid worden. Ik koos voor een roze bies, deze kleur komt her en der terug in de quilt

Paaszondag liep ik met mijn ziel onder mijn arm, het waren emotioneel heftige dagen en het zijn ze nog steeds, dinsdag 29 April zou mijn lief 66 jaar worden 😢

Toen ik ‘s middags hoorde dat er in de avond regen werd voorspeld besloot ik nog snel het gras te maaien, te verticuteren en weer te maaien, om alle niet goed opgeharkte losse mos en dode grassen op te zuigen.

Ik haalde er vier grote blauwe zakken vol droog materiaal af, het was zo droog dat het vederlicht was.

En daarna ging ik het weer verticuteren haaks op de vorige richting. En weer kwam er idioot veel mos en hooi vanaf, weer alles bijeenharkten, in zakken stoppen en weer “maaien”. Na anderhalf uur was mijn hoofd leeg, en knalrood. En ik had ongeveer hetzelfde kapsel als de kip voor de correctie van haar kam.
De regen hing in de lucht, dus moest ik opschieten met opruimen. In het schuurtje vond ik nog een zak bemesting/zaad speciaal voor na het verticuteren, en de eerste druppels vielen al toen ik halverwege was. Maar het zette niet door, het bleef bij een paar minuten gedruppel, de weergoden werden aangeroepen door Jon, maar helaas, niks viel uit de zware wolken, dus moest ik halverwege de avond toch maar de sproeier aanzetten

Tegen middernacht ging het eindelijk regenen, slechts 4 mm zag ik later in de meter, maar gelukkig viel er de afgelopen dagen iets meer dan dat, en lekker dat het rook!

Je ziet de tuin nu met de dag groener worden

Ik had een lavendelhaagje gesnoeid en van het snoeisel heel wat stekjes gemaakt, hier staan ze in de groene bloembak, vlak bij de andere kuipplanten die verse grond en een lichte snoeibeurt hadden gekregen. Volgend jaar kunnen ze misschien verplant worden. Wat me leuk lijkt om te doen is om er instant haagjes van te maken door ze in meerdere bloembakken te laten doorgroeien tot grotere planten.

Tijdens het tuinieren kom ik vaak leuke verrassingen tegen, zoals deze twee takken rechts van de bloempotten die ik van de ministering had geknipt en met een “je weet maar nooit” voorlopig hier in de grond had gestoken. Ze lopen uit 🥳 Ik moet ze wel verplanten, ik zal ze tijdelijk in grote potten zetten. De lente is bij uitstek het moment om planten te vermeerderen door stekken te maken 😊 maar dat wisten jullie al hè

De zaailingen van “Suzanne met de mooie oogjes” heb ik weer in dezelfde bak gezet als waar deze plant vorig jaar stond, en tijdelijke vorst bescherming gegeven door een glazen pot er op te zetten

De geraniums doen het heel goed, ze overwoekerden enkele andere vaste planten

dus moest ik ingrijpen zodat het loof van de bloembollen weer recht omhoog kan groeien, en de sedum en Japanse anemonen meer licht en ruimte krijgen.

De cosmea jonkies kregen meer ruimte en de katten keken of er ook nog iets voor hun te halen viel, vooral het kattenkruid met witte bloemen die ik voor Suzanne heb gekocht zijn niet te versmaden, zo lekker om even op de takjes te knauwen en een stukje mee te nemen naar het grasveld om er in te gaan rollen. Gekkies

De mini sering staat in bloei en lekker dat het hier ruikt! Ik had deze struik vorig jaar gedeeltelijk gesnoeid, oude takken ingekort, en uit deze takken schoten nieuwe takken die nu in bloei staan en als een plumeau uitwaaierde, zo mooi

Woensdagmiddag kwamen de oogjes binnen en ‘s avonds stond de kip te pronken.

Ik heb hem flink opgevuld, en hoewel hij groot is weegt hij drie keer niks, en dat is heel licht. Nog lichter en ze zou vliegen. Welke vulling zou meer gewicht geven? Ik dacht aan wol, maar dan ruikt de kip naar schaap en dat is verwarrend.

Het breiwerk voor de tweede kip ligt even stil, mijn li pols (die ik in ‘15 brak) heeft bezwaar ingediend bij de brei commissie, gevalletje overbelasting; de pijn zit precies bij de breuk.

Dan maar naar boven om wat op te ruimen op de werkkamer van manlief, Jon en Sherlock kwamen gelijk buurten.

Toen ik daar klaar was en nog even de naaikamer indook om wat op te ruimen vond ik in de la onder de snijtafel een zak met flanellen stoffen, een project waar ik jaren geleden aan was begonnen maar nooit had afgemaakt omdat? Wie het weet mag het zeggen. Ik plakte ze tegen de designwall, en zag bij de onderste stapel dat ik hier vier van dezelfde kleur (rood) aan elkaar had genaaid tot een blok.

Dus dit was uiteindelijk mijn plan geweest? Even per kleur opplakken

Saai. Maar nu zie ik ook waarom ik er niet aan verder was gegaan, denk ik. Rechtsonder heb ik maar twee stuks per kleur en print. Eens kijken wat ik hiervan kan maken, platte kussens voor op de bank voor over de armleuningen? Of een antimacassar voor mijn stoel? Dat leg je over het hoofdsteungedeelte van de stoel ter bescherming tegen haargel en zulks, dat je geen vlekken krijgt op de stoel van het heufd. Ach ja, zo leer je elke dag wel wat.

Jarig

8 reacties

Vandaag is Evelien 34 jaar geworden, we vieren het zaterdag met ons allen, maar vandaag mocht er toch niet ongemerkt aan voorbij gegaan worden. En dit typend bedenk ik dat ik helemaal vergeten ben om haar cadeau te geven 🫣 het moet niet gekker worden. Ik heb het nu snel op tafel gezet zodat ik het zometeen als ze beneden komt het niet weer vergeet.
Sophie had haar in een videoboodschap “lang zal ze leven” toegezongen voordat ze vanmorgen naar de opvang ging, eerst heel verlegen, maar bij de laatste “hieperdepiep hoera” kwam ze goed los, ze gooide haar armpjes met kracht heel hoog in de lucht, en riep het uit, te schattig gewoon 🥰

Evelien had gisteren een kleine brownietaart gekocht bij appie, en we namen toen we thuis kwamen van het bezoek aan een nieuwe wolwinkel een puntje bij de koffie. Zalig en zoet, 1/8 puntje was dan ook meer dan genoeg, zo vlak voor de lunch.

En dan over de wolwinkel, deze zit in Bergen op Zoom, het heet Bolletjes en is gelegen in een allerleukst steegje (Engelsestraat 4) naast een plantenwinkel

Binnen lopend heb je rechts een tafel waaraan mensen zaten die ik niet op de foto wilde zetten, hier komen vooral op zaterdagmiddag mensen gezellig breien
Dit zie je voorbij de tafel lopend rechts, allemaal aaibare wolletjes 👌

Links van de toonbank

De strengen die je ziet hangen zijn gemaakt van gerecycled materiaal, dus van katoenen kleding, jeans en zulks, ze voelden lekker aan. En in de roze kast liggen de katoentjes voor het haken/breien van oa amigurumi. Rechts in de hoek buiten beeld kon je nog borduurgarens scoren.

Evelien slaagde met een paar bolletjes katoen om een wasbeertje te haken. Klik hier om in de Etsy shop hiervan te komen.

460af7e4-b688-46e1-a3ed-cfb9c75c9df1

En dit is mijn buit

Mooie kleuren hè. Voor een kip.

Ik zag vanmorgen een nieuwsitem over een emotional support chicken, en ik was gelijk verkocht. Kijk/lees maar https://www.skeinsisters.com.au/blog/our-blog/make-your-own-emotional-support-chicken/:
De video was gemaakt in de winkel van the Knitting Tree in Los Angeles, wat een gezellige boel 😊
Zo zien de kippen in hun winkel er uit, zo groot als een echte kip en knuffelbaar,

Ik wachtte even met het kopen van het patroon op Ravelry ,(er is een haakpatroon en een breipatroon) in de hoop dat het ook in het wolwinkeltje als pakket te koop was, maar de vriendelijke eigenaresse had het niet, ze had er zelfs nooit van gehoord, dus heb ik haar even op weg geholpen met de informatie, ongevraagd zoals ik altijd doe 🙄 en zei dat ik mijn kip zal showen als hij klaar is. Ben benieuwd wanneer dit zal zijn, want ik ben goed in beginnen maar minder goed in het afmaken. Sophie’s vestje is op de mouwtjes na klaar, een half jaar geleden begonnen zoiets? Ach ja. Gelukkig past wat ik al af heb haar nog goed, dus ben ik vorige week dapper aan de mouwtjes begonnen, allebei op een pen gezet zodat ze even groot worden 😅
Het kippenpatroon is afgedrukt, nu nog beginnen. Ik meende nog een bonte verloopwolletje te hebben, maar dit was te dun én al in gebruik.

Snel de wirwar ontward, ik zal dit projectje buiten bereik van nieuwsgierige katten opbergen.

Voor tussendoor handwerkje heb ik mijn hexagon bloemen weer opgepakt en heb gistermorgen alweer een paar gele hartjes gemaakt in de wachtkamer van de tandarts, van deze kleur geel kan ik mooi een snavel van maken voor mijn kip 🐓

maar eerst wilde ik vanmiddag nog een stukje quilten, elke dag een uurtje max want ik heb weer last van mijn li pols (die ik tien jaar geleden had gebroken). Met het klaarzetten van de machine en opwinden van spoeltjes kwam Jon er zondag al gezellig bijliggen

En hij liep diep beledigd de naaikamer uit toen ik hem een andere quilt aanbood om op te gaan liggen, zodat ik aan de slag kon gaan.

En drie dagen verder -ik heb net weer een half uurtje eraan gewerkt- is hij bijna klaar, ik moet enkel nog het rechter hoekdeel doen, maar stopte omdat ik mijn hoofd er niet goed bij kon houden. Morgen weer een dag.

Nog wel onregelmatig wat verdeling betreft, maar dat deert toch niet.

De stofjes zijn zo schattig en de kleuren rondom maken het een fleurige frisse quilt, en de achterkant is lekker bont zodat het niet opvalt als er een vlek op komt als er mee gesleept gaat worden.

Een beginnetje maken

5 reacties

Een paar weken geleden had ik al enige zakjes zaad in bakjes en potjes gestrooid, cosmea, sla, Suzanne met de mooie ogen, zonnebloemen, tomaatjes en wilde bloemen. Het werd tijd om de jonkies in kweekpotjes naar buiten te doen,

En omdat ik ze niet allemaal in de bak op poten kon zetten maakte ik van bakstenen een geïmproviseerde buitenbak, een cold frame.

Op de bodem heb ik een piepschuimplaat gelegd, zodat de eventuele nachtvorst de wortels niet kunnen bevriezen.

Overdag gaat het “dak” er af als het te warm is, of als er regen is voorspeld zoals vannacht. Bij het tuincentrum heb ik nog een paar hele jonge venkelplantjes gekocht, net als een paar Nepata six Hill giants, kattenkruid die hoog en bossig is.

Nadat ik onkruid en vooral veel gras uit dit deel van de tuin had getrokken, plantte ik gelijk twee nepata’s en een roze mini budleija op de lege plekken, en ze kregen nog een flinke plens water. Over een maand zal ik nog een foto maken van dit deel, en dan aanwijzen wat waar staat.

Een week of twee geleden (gok ik, mijn besef van tijd is pleite) was ik de gieter aan het vullen met water uit de regenton, toen ik vlakbij geknor hoorde. Ik dacht eerst dat het Sherlock was, maar die lag binnen op de toren, dus luisterde ik tot ik het geluid weer hoorde, en wat bleek? Er zit een egel in het egelhuis (links van de regenton) die ik na jarenlange leegstand voor de winter weer eens goed schoon had gemaakt, het zat vol grote spinnen en spinrag, en toen voor het eerst eens gevuld met stro. Ik tilde heel voorzichtig het dak op, maar zag niks anders dan een hoge berg stro, dus liet ik het dak weer heel voorzichtig zakken.

En toen ik een paar dagen geleden vlak voor ik naar bed wilde gaan en Jon nog buiten was de schuifpui opende en Jon zachtjes riep, zag ik over de tegels een kleine donkere schaduw heel snel naar me toe rennen. Ik schrok me wild, en snel deed ik de schuifpui dicht tot een kier en zag een egeltje voor de opening staan. Agossie. Ik strooide wat kattenvoer naast hem, en Jon kwam gelijk aanrennen. Gelukkig rende Jon door naar binnen en kon ik na het geven van zijn midnight snack de tent afsluiten en het bed induiken. Gisteravond zag ik meerdere egels bij de schuifpui scharrelen, ze konden bij het eten en door de hele tuin staan schalen met vers water. Ze komen niks te kort.

Stoepje en oprit ontdoen van alle bruin geworden bloesem van de Japanse kers was een uurtje werk gisteren vlak voor de lunch

Een langsfietsende buurtgenote (ongeveer even oud als mij denk ik) draaide om toen ze me hoorde vegen en stapte vlak naast me van de fiets af om een praatje te maken. Gelijk met haar eerste zin “Ik wilde niet voorbij fietsen zonder te vragen hoe het nu met je gaat, want wat zal het zwaar zijn zo zonder je man.” schoot ik vol Ze was heel lief en begripvol, ze had dit rouwproces van dichtbij meegemaakt. Na een tijdje ging ze weer verder, en toen ik klaar was maakte ik nog enkele foto’s.
De azalea bloeit

En mijn oog spotte kleine blauwe bloempjes die ik niet kon plaatsen, is dit ster hyacint?

Vanmorgen zette ik het vaste -niet eenjarig- vergeet-mij-nietje op de foto, de bladeren zijn zo mooi, en dan die kleine bloempjes met zacht roze hartjes

En de Deutzia (bruidsbloem) staat ook te pronken

Goed, en toen wilde ik de quilt voor Sophie gesandwicht hebben, de tussenvulling was gisteren zo gevonden, maar de achterkant was een ander verhaal. Te saai, te bont, te licht, te donker, te truttig, te ouwelijk, te klein, ik wilde het liefst de deur dicht trekken en naar beneden gaan, tot mijn oog viel op een restant van een achterkant die ik bijna twee decennia geleden voor een quilt voor een nichtje had gebruikt. Allemaal batik stukken (halve FQ’s of F8’s) aan elkaar genaaid. De lap was langer en smaller dan wat ik nodig had, dus sneed ik hem op de juiste lengte en het afgesneden stuk kon ik halveren en zo tegen de smalle kant naaien.
Beneden op tafel heb ik de drie lagen met veiligheidsspelden gesandwicht, met de linialen erbij om te zorgen dat de boel wel recht en haaks was.

En de achterkant die ik wel wat beter had kunnen persen

Ik wilde vanmiddag al een begin met het doorquilten maken, en overwoog even om de machine beneden op tafel te zetten omdat mijn naaitafel een puinzooi is,

maar besloot toch mijn tegenzin opzij te zetten en de naaitafel op te ruimen. Ik weet wel waarom ik liever beneden wil werken. Als ik boven zit mis ik mijn lief, want als ik zat te naaien of quilten, dan was hij altijd aan het werk op zijn werkkamer, typend achter zijn computer of pratend aan de telefoon. En jaren geleden als hij een kopje koffie ging halen nam hij er ook altijd eentje voor mij mee, vaak met iets lekkers. En als ik beneden zit heb ik dat minder, omdat manlief overdag altijd boven zat te werken.

Ik zette na een uur melige radio dj’s te hebben aangehoord de cd van Black eyed peas op, deze had ik al heel lang niet meer gehoord en deed me denken aan de tijd toen geluk nog heel gewoon was, en weer een uur later was ik klaar. Ik had zelfs mijn computerbureautje opgeruimd en afgestoft. Op het ladenkastje rechts van de bureaustoel ligt een al geknipte zomerjurk, vorig najaar geknipt. Wie weet komt het dit voorjaar nog af 😊

Morgen deze tijd hoop ik de eerste steken te hebben gequilt, ik zal eerst wat oefenen op een oefenquiltje om er weer in te komen.