Categoriearchief: Showen

Wat tafel 3 afkreeg afgelopen jaar

Laura beet bij deze tafel de kop af met haar schattige quiltje van Farmyard Quilting Designs waarvan ze ook een blok voor het speldenkussentje had gebruikt

detail van dit lieve quiltje

Ingrid pakte uit met haar sterrenquilt, de mysterie van de Belgische Patchmadammekes

en deze prachtige geen-idee-meer-hoe-hij-heet quilt

zo romantisch

en mooi (zelf) doorgequilt op de naaimachine

En toen kwam dat tasje tevoorschijn, het is een handige organizer die met een workshop of bee wel beter naast je op een stoel staat vanwege de hoogte, tenzij je even je dag niet hebt en alleen maar komt om te werken en niet om te socialiseren; in dat geval zet je hem gewoon op tafel. Zoals ik al eerder vertelde is het kooppatroon niet voor beginnende tassenmaaksters vanwege de warrige uitleg en weinig foto’s. Het ziet er uit als een tas,

tot hij open gaat; lekker veel opbergplaats plus een strijkmatje vooraan

Brigitte deed eens mee met een blokkenloterij, ze was goed gestart en wilde de tig blokken al inleveren, toen ze zag dat ze vergeten had naadtoeslag mee te rekenen met het snijden van de strookjes, ojee. Snel maakte ze er nog op de juiste maat, maar bleef zitten met deze kleine blokken, en daarvan heeft ze dit leuke babyquiltje gemaakt,

altijd fijn dat de “mislukte” blokken een goede bestemming krijgen.

En toen was ik aan de beurt om te showen, maar heb hier (nog) geen foto’s van ontdekte ik, toen ik opeens bij de volgende tafel van show&tell foto’s was aangekomen, je ziet er eentje op tafel liggen achter Guute

maar wacht, ik heb er wel thuisfoto’s van; de Heatwave, gemaakt tijdens -juist- de hittegolf afgelopen zomer, stofjes gekocht op vakantie in Schotland, en hij kreeg ook deze naam vanwege de golfjes in het doorquiltpatroon.
AE4DF52C-FD04-417C-821D-20C457EA6D2B
De andere quilt die ik mee had genomen was de muziekquilt die ik maakte voor Tim z’n 26e verjaardag;

op de ophangsleuf heb ik ook de informatie geschreven.

Op een witte lap stof heb ik het patroon overgetrokken (volgende keer zal ik zoiets niet meer op spierwit doen vanwege het felle licht aan de ogen tijdens het doorquilten)

en vervolgens met verschillende kleuren en diktes garen gequilt, het blauwe op de foto hieronder is de uitwasbare stift die na wegdeppen weer terug kwam, en ja, met twee draadjes door de naald gequilt, dat heb je goed gezien 🙂

vooruit, nog een detailfoto

Wil je het hele verhaal lezen, klik dan hier
Morgen laat tafel één zien wat ze het afgelopen jaar hebben uitgespookt op quiltgebied.

Wat tafel 2 afkreeg dit jaar

Oftewel de grote Show&Tell ging beginnen, ik moest nog even snel naar boven rennen voor mijn quilts, het zijn altijd dezelfde op wie men moet wachten ? Mieke van tafel twee beet de kop af door haar affe top te laten zien

Met de EPPmalletjes en patroon gemaakt van Calico House

Christiane had prachtige tassen gemaakt

Teveel om op te houden

En ze vermenigvuldigen zich waar we bij stonden!

Ilse showde een tas van iemand die niet zelf durfde te showen

Ilse verstopte zich achter de tas

Toen showde ze een quilt die ze voor de winkel (of een klant) aan het doorquilten is met de hand, het is een showquilt voor de kartonnetjes (EPP), want op de buitenste border na is alles gemaakt met deze kartonnetjes.

Heel mooi, zelfs dat smalle randje was met mini diamantjes-kartonnetjes gepatcht, de oeh’s en de aaah’s waren niet van de lucht.

En volgens mij was dit wel van haar hand,

Linda toont haar journaalquiltjes, ze doet het met een groep en ze krijgen dan een opdracht/thema

Lu showt de quilt waar ze het hele weekend aan zat door te quilten,

is van zelf gestempeld/geverfde/bewerkte stof gemaakt

En haar challenge herfst quiltje met een gedroogde zwam in het midden

Joke en Ilse houden de quilt op van Ingrid vN of Godelieve

Zie de dames kijken, de volgende quilt was ook van een van deze twee

Geen idee meer van wie deze was ?, oh wacht, van Ingrid v.N
Niet iedereen aan tafel twee had iets meegenomen of afgekregen afgelopen jaar, morgen gaan we kijken wat tafel drie heeft uitgespookt afgelopen jaar betreffende quilts en aanverwante artikelen. Komen jullie dan weer even langs?

Quiltweekend Oostduinkerke.4

De show & tell is er sneller aangekomen dan een ieder had verwacht, ik ben er zelf ook verbaasd over, wat een tempo. Alle stoelen draaiden zich richting “het podium” , en hoppa, daar kwamen de affe quilts in beeld, van heel klein naar heel groot met een beetje hink-stap-springen om de WIP’s op de vloer niet door elkaar te gooien. Lutgart showde haar quilt op een tablet, hij zat namelijk vast aan de slaapkamer muur.
Klik op deze foto waar Magda als eerste van start gaat

om in het album te komen waar je op eigen tempo alle 60 foto’s kan bekijken.
Voor de snelle kijkers (been there, done that) heb ik het ook als YouTube filmpje gemaakt, maar helaas is dit niet zichtbaar voor enkele buitenlandse lezers

Ondergetekende had de kerstquilt meegenomen, ik was hem vorig jaar vergeten mee te nemen. Klik op onderstaande foto om in het album te komen van deze beauty

wat heb ik toch met plezier aan deze quilt gewerkt.

De avond had nog een verrassing in petto voor ons, Sommeke (Yvonne) bleek een stille water met diepe gronden te zijn; wordt vervolgd 😉

Feestbee in Helmond

Toen ik om half 9 Annie oppikte bij de McD en we al kletsend naar Helmond reden, had ik al een voorgevoel dat het een bijzondere dag ging worden; we reden bijna in één streep goed, dankzij een wegopbreking vlak bij de Fonkel en een eigenwijze navigatiesnol werd het toch nog een beetje spannend of we wel op tijd zouden komen. Het was gezellig druk toen we aankwamen, we raakten al gelijk met verschillende bekenden in gesprek, en zaten we elk aan een andere tafel in de zaal, zodat we mekaar op de terugweg ook nog wat te vertellen hadden 😉

Natje, droogje, nog een slagroomsoesje;

er werd omgeroepen dat we ook lootjes konden kopen voor 50 cent, waarmee we kans maakten op een mooi prijsje (nou, flinke prijzen hoor, zelfs een mini Bernina) van de sponsors, maar tegen de tijd dat onze tafel aan de beurt was, waren de lootjes al uitverkocht, en mochten de gelukkige dames gelijk hun prijzen op halen. De paspop (om zelf gemaakte kleren op te passen) werd terug gegeven door de winnaar en werd later verloot. Eerst ging de show& tell van start, en ik zocht een mooi plaatsje schuin vooraan bij het podium, en deed mijn best alles mooi op de foto te krijgen.
Wat een prachtige quilts werden er geshowd, en van klein tot mega groot!

als hele top, of top in stukjes

alles mocht
Sommige dames hadden haast (verlegen) en lieten hup-hup-hup hun quilt zien (openvouwen, even ophouden en gelijk weer opvouwen) waardoor ik hun quilt niet scherp in beeld kreeg. Jammer, maar ik wilde niet vragen of ze het opnieuw (of langer) willen ophouden, want dan zou een show& tell te lang duren, en ik begin mezelf wat bescheidener op te stellen, heb ik het idee, wat minder brutaal, of lijkt dat maar zo? Achteraf ben ik nog wel op enkele dames afgestapt met de vraag of ik de quilt nogmaals op de foto mocht zetten,

een enkele dame kon ik niet meer terug vinden (workshop, toilet, winkelen), en dus moeten we het dan maar doen met een wazige foto. Het is zo leuk mensen te ontmoeten die je alleen via internet kent, zoals een dame die ik ken van de Love Entwined Yahoo groep, en ze stapte op mij af om haar top te laten zien; gelukkig had ik de mijne ook bij me, en zo staan we grijnzend naast elkaar.

De winkeltjes waren als altijd weer een genot om te bezoeken, even praten met de dames/heren achter het kraam, en al kwijlend een herinnering kopen van vandaag, kijk, dit is mijn buit, de pin komt van Sabine, de lapjes en een malletje gescoord bij Wendy van Patch& Stitch die ook enkele grote quilts prachtig had doorgequilt die vandaag geshowd waren, de kerstlapjes gekocht bij Atelier de Quiltsteek. en

de paarse ruitjes (ja, ikke die ruitjes koopt!) en kleine zakjes gekocht bij Mascha, die als een waaier uitgestald liggen, er zit hier eentje bij die ik heb gekregen als dankjewel van Marjo; ik hoorde dat ze met de trein was gekomen, en omdat ik praktisch langs haar woonplaats Breda zou rijden, bood ik aan haar thuis af te zetten. Mascha verkocht ook enige pakketjes om poppen en miniquiltjes te maken, kijk maar op haar blog, smullen! Created by Mascha

Hier alvast een filmpje met foto’s, er komen nog meer aan, dus houd deze blog in de gaten!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=fStHdBSemwM&w=420&h=315]
en nog eentje
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=YptrUkAnQVI&w=420&h=315]
nog een en hierna volgt er nog 1
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=I8vYTY3LccI&w=420&h=315]

en de laatste
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=919xKnJWWUg&w=420&h=315]
Voor degene die geweest zijn en mijn foto’s graag willen hebben, klik maar hier en je komt bij mijn Skydrive map. Dames die liever via Dropbox willen downloaden kunnen een berichtje achterlaten, dan krijgen ze van mij de link.

Na de show& tell waren er workshopjes die je kon volgen bij diverse winkeltjes (in een andere zaal), maar omdat ik al genoeg indrukken op doe op zo’n dag, heb ik genoten van de relatieve rust. En lekker warm dat het werd in de zaal, ik dacht eerst dat het aan mij lag; ik had last van keelpijn bij het wakker worden, en dacht koorts te hebben gekregen in de loop van de dag, maar gelukkig was het gewoon warm in de zaal, zo merkte iedereen puffend en met blosjes op de wangen op toen we mochten gaan eten. We kregen een heerlijke soepje, broodje met kroket, en thee, heel veel thee, we kwamen als herboren terug in de speelzaal, waar de bezigheden werden hervat:

handwerken, zoals de drie generaties Quibi op de foto hierboven, praten (in jezelf of met anderen, het maakte niet uit), en winkeltjes afstruinen. Mascha was voor het eerst uit de ~~kast~~ webwinkel gekomen, nooit eerder op een beurs of zo gestaan, hoe is het mogelijk, want wat een leuke winkel! Kan ook niet anders met zulk leuk personeel

Er volgde nog een bingo, waar heel veel rijtjesprijzen te vergeven waren, ik werkte tijdens het uitdelen van de prijsjes door aan mijn My Home or Yours blokje

voor de volle kaart spelend waren er ook nog prijsjes genoeg voor bijna iedereen; ik had op het allerlaatst ook nog een volle bingo, samen met de helft van de zaal, 🙂 en kreeg een heel mooi rolletje Japans aandoende bling-bling stofjes.

Ach ach, wat worden mensen toch hebberig van al dat moois, ik moest echt op mijn portemonnee gaan zitten om er niet nog wat bij te kopen, het was alsof de rem er af dreigde te gaan, of ben ik de enige die hier last van heeft?

De mooiste naambadges werden ook nog beloond met een prijsje, maar hierbij was het een beetje verwarrend met foto’s maken van de dames met hun badge, want sommige dames kwamen niet zelf om hun prijs in ontvangst te nemen, dus dan kon ik wel een foto van alleen het prijsje maken, maar dat was ook niet leuk. Vandaar dat ik maar weinig dames op de foto heb staan, volgend jaar beter.

Ik heb ook genoten van de quilts die tegen de muren van de zaal hingen, wat zaten daar ook schoonheden bij,

deze met die schattige huisjes was wel mijn favoriet.

Veel te snel kwam er weer een einde aan deze dag, om half 5 deden we een poging de snelweg op te komen, het gebruikelijke probleem deed zich weer op: miscommunicatie tussen de werkelijkheid en hoe de navigatiesnol deze interpreteerde; opeens reed ik in de stad op een busbaan zonder mogelijkheid om er gelijk weer af te raken, een tegemoet komende buschauffeur wees naar zijn voorhoofd, of wreef hij net angstzweet af? Ik voelde me enigszins gesteund door een andere automobilist die achter mij reed, was ik toch niet de enige die er naast zat.

En dat allemaal zo op het eind van de dag, mijn medepassagiers waren wel wat gewend zo te horen, het werd niet angstig stil op de achterbank, en naast mij hing Annie ook niet in de gordels met de handen voor de ogen, dus viel het allemaal wel mee. Om de verwarring compleet te maken moest ik opeens schuin rechts de snelweg op, en je kreeg keuze uit 2 afslagen in één, waarbij de ene schuin rechts en de andere nog schuiner rechts ging, het leek wel een gespleten tong; ik reed dus net iets te schuin rechts en schoot hup weer terug een woonwijk in, met veel smalle straatjes, en even leek het of ik op het fietspad belande, maar een smal deel daarvan was toch gewoon voor de auto; ik stel me zo voor dat na de aanleg van het fietspad, toen alle mooie roze stenen er keurig bij lagen, de inspectie langs kwam, op de papieren keek en tot de ontdekking kwam dat er ook nog een baan voor de auto’s had moeten komen. En heel kordaat werd besloten dat de fietsers het dan maar met 1 baan moesten doen, en de auto’s met de andere baan, en dat dat ene witte bordje met pijl naar rechts wel duidelijk genoeg zou zijn voor de automobilist. Zoiets kan toch alleen maar in Brabant, vast daags na de carnavalsweek afgerond en nog te beneveld om te bedenken dat dit niet handig is, en dankzij de traag lopende bureaucratie gaan er nog wel een paar jaar overheen eer dit weer recht gezet is.

Annie trad als kortdate navigatie~~snol~~dame op bij al die dubieuze afslagen, en gaf duidelijke aanwijzingen: “en nu hier af en dan gelijk links aanhouden” direct gelijk gevolgd door: “het licht staat op ROOD Shirley!” Gelukkig kwam er niks aan en reed er niemand achter, voor of naast me, en schoten we zonder blikschade lachend (van de angst/zenuwen?) de snelweg op, en kon Annie weer rustig doorademen, op de achterbank ging het gebabbel rustig verder; de rest van de rit was gewoon saai na dit avontuur. Marjo was blij om half 6 thuis afgezet te worden, en 25 minuten later ~~viel Annie snikkend haar man in de armen~~ zoende Annie haar man bij MacD. Tien minuten later was ook ik thuis, heerlijk aan de thee, lekker voor de keel, en met mijn stem een paar octaven lager schoten mijn huisgenoten spontaan in de lach toen ik aan tafel iets vroeg. “Je klinkt als een echte vent!”, zei zoon, en na mijn mannelijke nies van gisteren en mijn zware stem van vandaag durf ik morgenochtend echt niet omlaag te kijken als ik naar de wc ga om te plassen, stel je toch voor….

Uitrusten

Bij het opstaan is het een genot om de kleine mannen te zien, en het gevoel is wederzijds, ze huppelen om de benen heen, en huppelen als jonge honden voor en achter me aan als ze hun eten krijgen.

en na het eten en spelen is het heerlijk slapen op van alles en nog wat, hier liggen ze op papier wat als een gedraaide prop in een koffer zat met vaderdag en ze zijn er nog steeds gek mee; af en toe draaien we er weer een lange prop van, en dan zijn ze weer een volle dag zoet om het helemaal plat te krijgen.

En dan zijn er de tassen waar zalig in geslapen kan worden, in je eentje of lekker samen

en wat te denken van het strijkplankje, hier ligt Thor bovenop een naaiwerkje die ik eigenlijk nog had willen strijken.

Zipje en Zopje zoeken hun slaapvertier het liefste buiten, zie hoe prinsheerlijk ze liggen, genieten pur sang.
Vandaag was ik weer in Tilburg, en ondanks de hitte van 32 graden was het een komen en gaan van klanten, bekenden en onbekenden, enkele zaten te azen op mijn rok, wilden er wel een stukje van hebben, want dat was precies wat ze zochten. Dacht het niet dames 🙂 mijn bovenbenen zijn namelijk niet zo rank en slank om zonder rok rond te kunnen lopen, de cellulitis aldaar is van dien aard dat ik plat liggend op een betegelde schoolplein heel populair zou zijn, knikkerputjes te over….
Bernadette kwam ook weer scoren bij haar favo dealer, ik was ze dinsdag in Etten Leur tegen gekomen met dochter en kleindochter, gezellig! Bernadette is ook bezig met de Sweet William, mooi werk!

Leuk dat Marga speciaal voor mij nog een keer was langs gekomen, ze was me de laatste keer dat ze bij Dorry was misgelopen, we hebben al een hele tijd via email af en toe zo contact, en nu in het echie zien, heel bijzonder.

Ik had je eigelijk willen zoenen bij het begroeten Marga, zo vertrouwd voelde het om je te ontmoeten, maar ach, het was ook te warm om klef te doen hè. Lapjes snijden, klanten helpen, allemaal zo leuk, je maakt nog eens wat mee. Ik keek dus ook mijn ogen uit toen ik opeens voor mij onbekende lapjes zag,

nou ja zeg, waar zaten jullie al die tijd? Op de rol knus tussen de andere rollen vallen ze niet zo op, het is dat mijn kasten, dozen, laatjes en tassen al uit hun voegen knappen, ik zou echt elke dag wel met een tas vol verse lapjes thuis willen komen.

Helaas past het niet in ons interieur, maar van de stof hieronder zou je toch prachtige kussens kunnen maken, het is een vrij groot patroon, de ruimte tussen de donkere linten is ongeveer 15x 15 cm; Dorry heeft er gordijnen van hangen, prachtig! Het is een aparte stof, wat dikker ook, en de kleur is iets ouder (fletser) dan op de foto.

Bij thuiskomst lekker aan de verse ananas met slagroom, ooh nog zo’n feestje!

Ik ben benieuwd hoe het mijn moeder is vergaan vandaag, om half 8 de deur uit om met openbaar vervoer naar Den Haag te gaan om de Apliquick workshop bij Evy en Petra te volgen, tot 4 uur, en dan weer de hele rit terug (ze woont in Hoek, in Zeeuws Vlaanderen), ze doet het toch maar! Vorige week hoorde ze dat Rita van quiltwinkel de Parel in Groede ook deze workshops geeft, “Nou ja”, zei ik, “dan zeg je het bij Evy toch af, als je de reden opgeeft snappen ze het echt wel mam”, maar nee, bij mijn moeder is afspraak gewoon afspraak, en vooral niet te flauwtjes wezen, oh wat ben ik toch trots op mijn moeder!

Spanning en ontlading

Met man en macht werd er gewerkt aan de mooie tegelquilt om hem klaar te krijgen voor de quiltdag in Antwerpen, afgelopen vrijdag, de bies werd er met een snelheid opgezet waar niet alleen Loki maar ook ik van stond te kijken; Thor en Loki ontpopten zich als nieuwsgierige quiltkatten, de quilt -zonder bies- lag amper op de grond, of er werd al over heen gerend, kijken of hij lekker slipt na het nemen van een aanloopje. Het ontbrak hun aan gewicht om er op die manier beweging in te krijgen, dat komt nog wel.

Loki wilde met haar neusje op de stof kijken hoe het kwam dat er beweging in zat zodra het onder de naaivoet verdween.

Met de biesuiteinden probeerde ik iets wat ik had gezien op internet, normaal knipte ik pas het overtollige band er af als de bies tegen elkaar aan zat, omdat ik nooit zeker wist of ik het goed deed, maar deze keer knipte ik de biesuiteinden al voor het aan elkaar naaien op maat:

de overlapping moest even lang zijn als dat de bies breed is (dat is het stukje waar de zwarte schaar op ligt). Ja, ik moest ook even nadenken over welke breedte ze het hadden, maar het gaat natuurlijk over de open gevouwen breedte, uiteraard. Dus ik snijd de bies 2,5 inch, en zoveel moet het overlappen, en de rest kan er af. Spannend he? Leg dan de ene uiteinde open met de goede kant omhoog,

en de andere kant open met de goede kant haaks op de andere uiteinde,

-hierbij moet je de quilt tussen deze delen een beetje bij elkaar trekken of dubbel leggen, anders heb je geen ruimte om te werken- speld even vast op de diagonaal en leg deze plat neer over de rand van de quilt om te checken of je de bies wel goed naait,

of ben ik de enige die wel eens de bies langs de verkeerde diagonaal lijn dichtnaait, of de ene biesdeel de verkeerde kant open draai, zodat de bies als een wokkel gedraaid is? Ben ik hier alleen in? En nou niet allemaal “ja” zeggen, want daar geloof ik dus niks van.

Klopt alles, naai de uiteinden dan diagonaal op elkaar vast,

knip op kwart inch van naailijn het restje weg, vouw de naad open

en vouw de bies dubbel, en hierbij knijp ik de vouw er mooi in.
En nu kon ik de rest van de bies ook vastnaaien,

omslaan en weer vastnaaien, door precies langs de bies te naaien op de bovenkant, “Am I boring you, dear?”.

Diepe zucht, klaar, snel in de wasmachine (30 graden met normaal wasmiddelen beetje wasverzachtiger en 800 toeren centrifugeren), en daarna in de droger op matige temperatuur. En toen ik al lang nadat het bedtijd was de quilt uit de droger pakte, schrok ik me lam, hij was zo verfrommeld, kreukelig en golvend, dat ik mezelf al het quiltwerk al zag uithalen om er een andere vulling tussen te stoppen. Maar met een verbazingwekkende helderheid stopte ik de quilt weer in de wasmachine, even spoelen, lichtjes centrifugeren, om daarna plat liggend op de grond te laten drogen.

Ik had er weer alle vertrouwen in toen ik zag hoe snel hij mooi plat, in vorm (dus rechthoekig) en glad lag, en de volgende morgen er nog zo bij lag, maar dan iets droger. Helaas was hij nog niet helemaal droog, dus deze quilt heb ik niet meegenomen naar Antwerpen, jammer maar het was niet anders. Zo lag hij er vandaag bij, hij is prachtig geworden!

Hij zal binnenkort wel te zien zijn in Quiltshop Leur, eens kijken of dat nog gaat lukken voor de zomervakantie, de tackertjes moeten er ook nog uit, mooi werkje voor morgen.
Nog een foto van de kleine mannen in hun favoriete slaapplek, de la onder de televisiekast, waar ze via de achterkant in kruipen

Enerverend

Toen ik vanmorgen met de jas al aan voor de spiegel stond om te checken of ik geen tandpasta of etensresten op mijn gezicht had zitten voordat ik de deur uit ging, bedacht ik me dat mijn gezicht wel eens betere tijden had gezien; gisteren was ik in aanraking geweest met iets waar latex in zat (en nee, geen stoeipakje) en dat maakte dat mijn lippen er nu uitzagen als afbladderend grijzig/roze verf van een hele oude rode schutting. De zandkoekjes met roze glazuur die ik uit pure frustratie at toen ik gisteravond de rode tintelende lippen voelde branden, wetend hoe ze er na een nachtje slapen uit zou zien, waren nu als rode pukkels zichtbaar geworden op mijn gezicht, met als hoogtepunt een vette rode puist boven op het puntje van mijn neus, helemaal geweldig! Hij was te pijnlijk om uit te knijpen, ik zag hem gisteravond al groeien, en mijn lief grapte dat ik wel als clown ingehuurd kon worden, ja, zo is hij, het glas is altijd half vol. Ik besloot me er niets van aan te trekken, ik zou het vandaag duidelijk moeten hebben van mijn charmes, en gelukkig hield ik toch heel vaak een camera voor mijn gezicht, dus de neus nou niet zo opvallen.

Quilts in de tas, ruitenwissers aan, en rijden maar. Het werd een enerverende rit naar Antwerpen, binnendoor via St-Jop-in-’t-Goor vanwege een filemelding van Miranda die bij Bergen op Zoom helemaal vast stond, waarbij ik 25 kilometers achter een tractor reed die niet harder ging dan 40 op een weg waar je 80 mocht, en waarbij inhalen suïcidale actie zou zijn vanwege de onophoudelijke stroom tegenliggers, wat blijkbaar toch wel eens geprobeerd werd met slechte afloop gezien de vele bloemstukken die tegen de dicht tegen de weg staande bomen gebonden waren, duurde deze rit tenenkrommend lang. De radio hield op met vrolijke deuntjes spelen, slecht bereik, en de enige zender die ik zo gauw kon vinden draaide Bach en Beethoven, zodat ik geheel gekalmeerd en lichtelijk depressief 25 minuten later dan gepland aankwam bij de lange Wapper in Antwerpen, een clubhuis voor de zeeverkenners. Na het begroeten van “long time no see” quiltvriendinnen die een plaatsje voor mij hadden vrijgehouden en het nuttigen van een zalige punt appelvlaai en een stevige kom koffie, begon de show & tell onder bezielende leiding van Lisette, de aardige dame die Calico House runt, en quiltdocent Ilse, wiens zoon hielp met quilts ophouden, en ook nog later buiten met quilts ophangen. Het was een heerlijke dag die voorbij vloog, en waarbij ik op de terugreis nog heerlijk zat na te genieten. Met de volgende slideshow hoop ik jullie ook blij te maken, klik op de foto

of hierop zet het beeld op groot door rechts onder in het schermpje te klikken op dat vierkantje, kopje koffie erbij en genieten maar.

En klaar is hij, of zij?

Van dinsdag t/m vrijdag gewerkt bij Dorry, en toch de Double Wedding Ring af krijgen, dat is toch wel een droom die uit is gekomen, want ik had het wel gehoopt, maar nooit gedacht dat hij/zij nu al op bed zou liggen. 22 April begonnen, 19 Mei was de top klaar, en 15 juni de hele quilt.

Wat ging er allemaal aan vooraf ging: woensdag , donderdag en vrijdag heb ik voor en na het avondeten op de kruispunten alle rondjes met bloemenkransjes gequilt, mijn klosje Aurifill 2000 hield zelfs nog wat garen over toen al het quiltwerk gedaan was,

wat een heerlijk garen om mee door te quilten, ook in het spoeltje, gaat heel fijn in combinatie met de quiltnaalden nr 75 (zie vorige blog),

Vrijdag had ik de quilt mee naar de quiltwinkel van Dorry, en daar viel het de dames op dat deze quilt zo lekker zacht was, ondanks het intensieve machinaal quiltwerk. Ik denk dat dit ook komt door de vulling, ik gebruik wollen vulling van Hobbs, de machine wasbare, ik was deze niet van te voren, en je ruikt meneer schaap echt tijdens het hanteren van de quilt, zo heerlijk rustiek! Ik had gele stof gekocht bij Janny, maar deze bleek bij daglicht toch veel te scherp van kleur, en vrijdagavond bedacht ik me dat ik nog stof moest hebben liggen van de Dresden Plates

en jawel: er bleek meer dan genoeg nog hiervan in de bak te liggen, en genoeg stroken voor een 9 meter lange bies waren snel gesneden, ik snijd deze altijd (bijna altijd) schuin van draad. Zaterdagmorgen had ik de bies al aan elkaar genaaid tot een lange strook, de naden daarna open geperst en de bies in de breedte dubbel gestreken, zodat ik een bies van 1,25 inch over hield. Nadat ik op een kwart inch van de stofrand af alle vulling van de quilt had afgeknipt, ben ik de bies er tegen aan gaan naaien, zonder te spelden, zo simpel is het

het kwart inchje vulling zorgt voor een vollere bies, vanwege de ronding zou je anders veel rimpeltjes kunnen krijgen. Ik volg met het naaien dus gewoon de ronding, en naai een kwart inch voorbij het eindpuntje in de hoek tussen de ronde vormen (zie je het rode verticale streepje op het naaivoetje onder de witte ronde knop, dat is de markering voor een kwart inch voorbij de naaldpositie), en met de naald naar beneden en het voetje omhoog

trek ik de volgende ronding in rechte lijn met de vorige, je krijgt dan wel een plooi links van de naald, maar daar moet je maar even niets van aantrekken, als het goed is ben je er met 1 of 2 steken voorbij, op naar de volgende bocht.

en zo ga je de hele quilt rond, nou ja, bijna rond, je stopt zo’n 25 cm van het beginpunt af, om de uiteinden van de bies netjes in verstek aan elkaar te kunnen zetten. Strijk met de nagel ook hier de naad open, en maak vervolgens een scherpe op dit stukje. En nu kan je de bies er verder opnaaien.Heel lullig dat ik hier geen foto’s van heb genomen, ik was zo gefocust op het netjes maken van de bies dat me dit is ontschoten. Als alles vast zit pak je een schaar die heel goed punten kan knippen, en dan knip je bij elke inkeping de stof in tot vlak bij het stiksel van de bies

zodat hij later goed in spagaat kan. Vouw de bies naar achteren om, het randje valt over het eerdere stiksel van de bies, speld links en rechts van de inkeping tussen de bogen, vouw dan de bogen omlaag, en zet een speld in het midden. Ik huppelde ondertussen even naar boven om mijn klemmetjes te halen, dit werkt veel prettiger dan spelden vind ik, tenzij het op smalle punten is waar het vast moet blijven zitten tot de naald er voorbij is, zoals in de inkepingen, of bij het opnaaien van de bies op een hoek.

en als je dan los laat zit het netjes

Nu kan je gaan naaien, stik vlak naast de bies, en als het goed is pak je dan ook de bies aan de achterkant mee.

Ben je bijna bij het punt tussen de bogen aangekomen, dan trek je voorzichtig de stof recht zodat je rustig door kan naaien, eenmaal klaar check je de achterkant of de bies ook overal vast zit, soms heb je niet klem tegen de bies aan genaaid op de voorkant, waardoor je het randje van de bies op de achterkant heb gemist.

Goed, en toen dat klaar was moest de ophangbies er nog op. Normaal naai je die al aan de bovenkant vast tijdens het vastnaaien van de bies, maar in het geval van geschulpte rand is dit niet mogelijk. Ik heb hem een inch onder de inkepingen van de schulprand vastgespeld en met de hand vast genaaid. Toen ik de sleuf dicht ging naaien heb ik mijn mobieltje gebruikt om speling te geven in de sleuf,

ruimte maken voor de lat die er later misschien door moet komen. Daarna in de wasmachine met 2 colorcatchers op 30 graden en centrifugeren met 800 toeren, de colorcatchers kwamen er vlekkerig rose/rood uit, blij dat ik ze had gebruikt! Nog even in de droger op ‘voorzichtig drogen’, en zie daar, ze kwam er met een prachtig antiekerige look uit!

Was dit een quilt om gelijk tegen de muur aan te hangen, dan had ik hem niet in de droger gedaan, maar plat liggend laten drogen, dan liggen de randen er net even strakker bij.

De bies vouwt in de inkeping als vanzelf in een mooi plooitje, niks meer aan doen.

Het is duidelijk dat de bedden in Amerika korter zijn dan bij ons, maar dat krijg je van een kant en klaar pakket, ik ben er heel blij mee en kan er goed mee leven.

Ik wil Karen Walker bedanken voor de inspiratie en Miranda die me op deze website attendeerde, ik ben heel erg in mijn sas met het quiltpatroon welke Karen gebruikte. Missie volbracht, op naar de volgende! Maar eerst vaderdag, en dan maandag de 17e verjaardag van onze jongste spruit.

Pretty please?

Zopje zat donderdag tegen de avond met een smekend snoetje op de armleuning van mijn luie stoel, eindelijk was ‘de schoot’ weer thuis, en lag er zo’n gek roze geval op, dus of ik het alsjeblieft weg wilde halen, zodat hij er zich kon vlijen. Nou vooruit dan maar. Veel tijd om te genieten had hij niet, want ik wilde de buitenste randen van de quilttop afmaken, woensdag leken 2 banen mij al voldoende, gewoon om de lengte te maken,

maar toen ~~ging iedereen zich ermee bemoeien~~ kreeg ik op Facebook reacties van “waarom niet helemaal rondom deze stroken?”, en omdat ik niet wilde zeggen “vanwege pure luiheid, ik wil snel klaar zijn”, besloot ik toch maar om weer te gaan snijden en naaien. Oké, het duurt wel wat langer, maar dan heb je ook wel wat.

Donderdag overdag was het er niet van gekomen wegens een werkbezoek aan Tilburg, en om precies te zijn deze winkel, en kijk eens wie er ook even langs kwam? Aah gezellig, Ingrid’s zwoele stem vulde al gauw de keuken, jammer dat Brechje er niet bij was. Ik was mijn fototoestel vergeten mee te nemen en dan is het met binnenfoto’s behelpen met m’n mobieltje.

Bij thuiskomst kon ik lekker aanschuiven aan tafel, zoon had gekookt, en daarna de andere 2 banen genaaid, en zo lag het er bij toen ik naar bed ging:

Vandaag nog een dagje Tilburg, waarbij het goed toeven was

en bij thuiskomst, nadat manlief ~~had gekookt~~ pizza had laten bezorgen, ging ik weer verder met naaien, ooh het ging zo lekker en ik ben zo blij, want zie hoe mooi strak en glad hij ligt:

we hingen allemaal kwijlend over de balustrade naar beneden te kijken, zo mooi! En nu weet ik dus niet welke quilt ik eerst ga doorquilten, deze, of de Double Wedding Ring… wat een dilemma. Ik wil in de lichte driehoeken aan de buitenrand met donker garen gaan doorquilten, zodat het niet meer zo licht is, alleen hoe, dat is nog even een groot vraagteken.

Genoeglijk dagje

Met het zonnetje ‘aan’ was het heerlijk in de woonkamer en op mijn naaikamer, zo mag het wel blijven, en dan buiten ook warmer, zalig! Ondanks dat ik nu een weekmenu-planner gebruik (“wat eten we vandaag?” hoor ik dus niet meer) moest ik toch even de deur uit om wat te kopen, ik had niet genoeg in huis om havermouthkoekjes te bakken, om te kunnen trakteren op de bee ’s avonds.
Bij de drogist haalde ik de cranberries en ik zag in het schap ook een zakje moerbeien staan, huh, mulberries? Ik dacht dat dat een stoffenmerk was? Toen ik aan de verkoopster vroeg waar deze naar smaakten, zei ze dat ze het niet wist, en ook haar baas die in de buurt was moest me het antwoord schuldig blijven. “Nou ja, dan koop ik een zakje en mogen jullie er ook van proeven, want je moet toch weten wat je aan je klanten verkoopt?”, zei ik, eigenlijk had ik verwacht dat de baas dit zou aanbieden, maar goed, ik neem graag het heft in eigen hand. Ik maakte zo’n zakje open en deelde uit; aandachtig werd er geknauwd (beetje harde nootachtige structuur) en gekeurd, ik vond dat het naar vijgen smaakte, en naar honing, best wel lekker eigenlijk, en ik besloot om hiervan een handje vol (40 gram bleek toen ik ~~het hakken zo zat was~~ klaar was met hakken, ze zijn best hard en rond, wat het lastig maakt) in kleine stukjes door het koekjesbeslag te doen. De foto hieronder is genomen voor het bakken.

Een kwartiertje later rolden er 47 koekjes van de bakplaten af het rooster op (met een kaasschaaf de nog wat zacht aanvoelende koekjes voorzichtig van de bakplaten afgehaald, ze drogen bros op met een wat zachte kern. Zalig, en ik meen te kunnen proeven dat er moerbeien in zitten.

Alsof ik “Aanvallen” had geroepen zo snel doken mijn nakomelingen er op af, en na het avondeten (verzorgd door zoon: rode kool met appeltjes, gebakken aardappelen en varkenshaas) kreeg ik een door dezelfde nakomelingen ondertekende petitie in handen gedrukt, dat ze er op tegen waren dat deze koekjes mee naar de bee zouden gaan. We kwamen tot een compromis: ik zou maar 1 keer rondgaan met de trommel en dan de rest mee terug naar huis nemen.
Ze hadden dubbel geluk dat het geen volle bak was, de trommel was nog voor de helft gevuld, zo werd bij thuiskomst even gecheckt. Oh, alsof ze tekort komen hier. Het recept (ooit bij Gert gezien( kan je hier vinden met filmpje en al, ik zal onderaan dit verhaal de vertaling zetten.

De bee was ondanks dat het wat rustiger was dan anders er niet minder gezellig door, er werd flink wat geshowd, gequilt, gepatcht en gefestoneerd, geborduurd, en natuurlijk gekletst, gelachen en thee gedronken. Lorene liet haar hartjes zien, waaronder eentje van zijde, en let eens op haar matching oorbellen, grappig! Bianca was nog helemaal in het tempo van haar quiltweekend, wat een mooie ’trapgatquilt’ is ze aan het maken, en wat te denken van de mooi klassieke quilt van Diana, of was hij van Coba? Jeanne is druk bezig met de blokjes van haar DJ aan elkaar te zetten, ze is al een heel eind; ze zijn allemaal gemaakt van Fossil Ferns (bij Janny te koop).
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=osMTS7A3_Nc]
Lorene liet ook nog een grote lap stof zien die ze ergens op de kop had getikt, ze had nog geen idee wat ze er mee ging doen, welke blokken ze kon maken van deze prachtige stof, wat een heerlijk dilemma.
Ik ben al aardig opgeschoten met de blokjes (zie vorige blog), heb 4 of 5 rijen blokjes aan elkaar genaaid, maar ik heb er geen foto van gemaakt, dus zien jullie het overmorgen wel (morgen ga ik een dagje buurten bij mijn ouders); het patroon kan je hier als PDF vinden.

Rest mij nog het recept te geven voor ongeveer 45 havermouthkoekjes:

170 gram ongezouten boter; 210 gram lichtbruine basterdsuiker; 1 groot ei; 1 theelepel vanille extract; 95 gram witte bloem; halve theelepel bakpoeder, halve theelepel zout en halve theelepel kaneel; 3 cups havermouth (de ene site geeft aan dat dit 3x 135 gram is, de andere hanteert 100 gram per cup, ik heb gewoon een maatbeker met cups indeling, lekker makkelijk); 100 gram gehakte pecannoten (mogen gezouten zijn); 1 cup (ongeveer 150 gram) cranberries of rozijnen.

maak er met 2 lepels of ijsschep kleine hoopjes van, druk ze ietsje plat en bak ze 12 tot 15 minuten op 180 ºC. Ze zijn nog zacht als ze uit de oven komen, bij het afkoelen krijgen ze een brosse buitenkant, de kern blijft zacht.