Rond het plasje gemaakt door de ijzige druppels die uit het hart vallen heb ik met zwarte katoen (50Wt) kringen gequilt, wat een impact maakt dit,
net als de kleine bloedvaatjes op het hart zelf. De vorm van die bloedvaatjes werd doorgevoerd in de blauwe baan, ik tekende met een witte kalkpotloodvulling (ik ben de houder “kwijt”), de basis en kon zo links en rechts van de witte lijnen quilten om het mooi smal te houden.
En toen het quilten klaar was, was het kalklijntje zo weggeveegd
En dan is het vierde blok opeens klaar
Mooi
Op naar het volgende project, de Eat-Sleep-Quilt-Repeat quilt, ik had al overal in de ditch gequilt met Sherlock als supurrvisor
Dit is zijn favoriete plek als de machine snort
Lief manneke
en met de quilt voor mijn neus moest ik bedenken wat ik in de lege vlakken zou gaan doen. Voordat er gequilt werd moest eerst gezorgd worden voor voldoende haren op het werk, een taak die Sherlock heel serieus neemt
Ik tekende een raster van 1” met de groene Friction pen. De lijnen verdwijnen door hitte (hete föhn of strijkijzertje, of -waarvoor ze zijn gemaakt- door er over te wrijven met de tip van de dop) Handig als je een fout heb gemaakt met een kruiswoordpuzzel of sudoku.
Je kan natuurlijk ook met een scherpe punt lijntjes krassen als je dit niet hebt, en door het licht een beetje langs de zijkant te laten vallen kan je dan deze lijntjes als schaduw zien en hierin quilten. Nu kon ik een puzzel op de achtergrond quilten
In het smalle strookje tussen de tekstbalkjes probeerde ik iets anders, een variatie op de orange peel, voorbij zien komen bij een quilt van Helen Godden
Ik vraag me af of het met effen garen mooier zou zijn geweest, de diagonale lijntjes allemaal dezelfde kant op laten lopen had ook een rustiger beeld gegeven.
En nu nog iets bedenken voor de buitenste border
De nieuwste twee Frida Kahlo blokken waren online, en ik zat eind van de middag het filmpje te bekijken waar Helen Godden uitleg geeft over deze twee ontwerpen. Jon lag al een tijdje achter mijn hoofd te wachten tot ik op zou staan om voor hem plaats te maken, zijn staart heen en weer zwiepend in de hoop dat dit zou werken
Maar het duurde hem te lang en hij stapte op mijn schouder en begon me te masseren, zo lief maar ook zo onhandig
De katten zijn gek op de sticks met vloeibare kattensnoep, ze slobberen er om het hardst van en kliederen er lustig op los. Ik had uit nieuwsgierigheid een pakje gekocht, maar weet niet of ik er meer van ga kopen, want Jon is als een junkie met afkick verschijnselen als hij het daags erna niet meer krijgt
Gistermorgen zat ik op mijn iPad naar de video uitleg van Helen Godden te kijken over het doorquilten van de eerste twee losse quiltblokken,
toen ik onrust bespeurde bij Sherlock, die eerder nog heel rustig op de poef naar buiten lag te kijken. Opeens zag ik Jon langs het raam lopen met een vogeltje in zijn bek en gelijk stond Sherlock met zijn neus tegen het raam, daar wilde hij ook wel mee spelen. Ik stond op en zag dat het een roodborstje was, Ah gossie, verdorie Jon. Jon keek me aan en liep naar de zijtuin. Snel de anticonceptie klompen (Crocks) aangeschoten en naar buiten gegaan, net als Sherlock, maar beiden met een ander plan. Sherlock was sneller en was Jon achterna gegaan en samen stonden ze onder de esdoorn tot hun buiken in de maagdenpalmborder te overleggen.
Ik keek Jon recht in de ogen aan, hield mijn hand onder zijn kopje en op mijn commando “loslaten Jon” opende hij tot mijn verbazing zijn bekje. En nog voordat ik het vogeltje kon pakken fladderde het zo omhoog tot in de top van de boom, om een paar tellen later helemaal weg te vliegen.
Ik liep grinnikend naar binnen, dat was mazzel voor het roodborstje die vast bij thuiskomst tegen zijn familie zei: ”Wat ik nou toch heb meegemaakt!”, aldus dh.
Jon en Sherlock zochten nog een tijdje tussen de plantjes naar het vogeltje, en Jon keek me verwijtend aan toen hij me in de kamer zag zitten. Fraai hoor, doe ik ook eens wat je zegt en wat krijg ik als beloning? Een bak droge brokjes drijvend op een bodempje water. Wat trouwens wel lekker is hoor, daar niet van, vooral zo doorgaan. Maar een gefileerd vogeltje was ook wel fijn geweest, zo bovenop die brokjes.
Hier doen ze net alsof ze een feestmaal op hebben, zitten zich uitgebreid te wassen, zo leuk om te zien
Vanwege een slijmvliesontsteking van de li heup en irritatie van de li knie wordt er minder gelopen en gefietst, maar gelukkig kan ik wel achter de naaimachine gaan quilten, mits ik niet te lang achtereen zit. De geverfde blokken worden gefixeerd door te persen, nat gesprayd en weer geperst om de ongeverfde stukken stof evenveel te laten krimpen en op een dunne tussenvulling gespeld. Jon checkt even of er genoeg spoeltjes klaar liggen
En quilten maar, ja, zonder achterkantstof, dit komt later pas. Oh spannend, eerst alles over de hele dunne zwarte lijntjes, en daarna de rest inquilten. Het valt me opeens op hoe de stiklijn anders is afhankelijk van of ik de stof van me af duwt of naar me toe haalt tijdens het quilten. Van me af lijnen de steken keurig en naar me toe lijken ze te verspringen doordat de bovendraad niet glad ligt maar met kleine boogjes er op ligt. Heeft met draadspanning te maken, bedenk ik me nu, misschien ging ik de ene kant sneller op dan de andere kant.
En omdat het bij zo’n leeg vlak erg opvalt moet ik nou steeds het lapje draaien zodat ik elke keer de stof van me durend onder het voetje laat gaan. Balen hoor. Niets aan te doen, we gaan gewoon door. (Ik zal de volgende keer opletten hoe ik dit kan oplossen)
Eerste blok klaar (zie ik nu dat ik nog wat ben vergeten)
De stof is flink gekrompen door het verven, persen en doorquilten, goed dat ik overal ruim een halve inch buiten de rand heb geverfd
Heerlijk gepriegel
En na een paar pauzes is ook dit blok klaar Jon ploft op mijn stoel neer als ik sta om er een foto van te maken
Goed gelukt, minder dramatisch verschil dan met het andere blok
De gele en lichtblauwe banen van deze twee blokken quilt ik later in zodra ik meer zicht heb over het geheel. Volgende week vrijdag komen de volgende twee patronen uit, ben heel benieuwd. Er is nog iemand die met Inktense werkt en iemand die met de Caran d’Ache krijtjes werkt, ook op lichte stof, ze hebben nog niets laten zien, de rest werkt met acryl Lumiere verf op zwarte stof, de resultaten zijn veel dramatischer vanwege de dikkere zwarte lijnen en de ongeverfde delen die zwart zijn. Een stukje hiervan kan je zien op de bovenste foto.
Patroontas deze Frida Kahlo BOM is hier te koop
En als je met iets kleiners wilt beginnen zijn er hele mooie losse patronen te koop. Ook kan je online via Facebook workshops bij haar volgen, liberation from the ditch is een hele goede als je beginnende machinequilter bent.
Ja helaas werkt ze alleen via Facebook met dit soort classes en patronen. Gelukkig kan je veel patronen gewoon als pdf krijgen zonder Facebook, en ook kan je op haar YouTube kanaal veel leren van veel te kijken.
Vandaag ga ik proberen mezelf niet zo zielig te voelen, mijn lief is met zijn broers en zus en partners op stap, een dag samen in Leiden vanwege een verjaardag. Ze treffen het met het weer ☀️ Zo’n mooie stad, mijn tijd komt wel weer.
Kijk dan toch, ze willen er echt in maar vanwege dweilwerk kon ik ze even niet over de vloer hebben. Het dienblad met hun voerbakjes zette ik voor het raam om de vloer leeg te hebben, oh dubbele kwelling, de bakjes zijn leeg én ze kunnen er niet bij.
Eerder nog met het stofzuigen in de woonkamer zag ik voor het eerst Sherlock om het hoekje van de keuken naar me kijken. Jon liep op zijn gemak van de keuken naar de schuifpui terwijl ik aan de andere kant van de kamer bezig was met stofzuigen. We hebben een centraal stofzuigsysteem, dus ligt er een meters lange slang naast me tijdens het stofzuigen, en Sherlock laat de donkere slang geen moment uit zijn oog als hij snel naar de schuifpui loopt.
Na het dweilen en nadweilen met schoon water ging ik naar boven om daar te stofzuigen, zodra de vloeren droog waren zou ik de katten weer binnen laten. Ik was net klaar met de bovenboel doen toen DH thuiskwam van een bespreking en ik riep naar beneden dat de katten er nog niet in mochten vanwege natte vloeren. “Te laat”, gevalletje ditkanik tochnietruiken? Ik ging naar beneden en zag Jon vrolijk rondlopen, Sherlock stond buiten bij de schuifpui en zag hem binnen lopen en begon hartstochtelijk te miauwen, tja, kom er dan ook maar in. Hij rende al slippend over de tegels naar de keuken, en rende glijdend uit de bocht naar de hal, daar was het ook nog wat vochtig.
Na een kopje koffie ging ik weer naar boven, lekker quilten, ik hoefde nog maar een klein stukje van het water doen, klaar, en toen verder met details quilten
De vissen en de oesters kregen donkere lijntjes,
ik ging iets van vier keer over de lijn bij de oesters om het wat breder aan te zetten.
En de paarse “tomaten” langs de buitenste rand kregen ook wat meer lijntjes, bij het ene groepje ging ik wat verder dan bij het andere
Jeetje, klaar, even op de grond leggen, buiten de cirkel golft het wat, maar er binnen ligt hij mooi plat
Ik zag al prachtige affe quilts van andere deelnemers voorbij komen, de meesten hebben er hoeken op geverfd, (ik zal eens informeren of ze ook bloggen en zoja of ik hun links hier mag zetten) Helen Godden had een dolfijn en een duikster getekend voor wie er een vierkante quilt van wilde maken, de dolfijnen voor de bovenste hoeken. De tekening moet wel iets vergroot worden, maar dit is het idee (weet niet of ik dit ga doen)
En daar hangt hij dan, net geen meter groot. Ik heb wel een half uur op mijn bureau met de rug tegen de muur gezeten, gewoon genieten.
En tijdens het tv luisteren heb ik gisteravond nog een stukje gebreid, het bovenste is een hele mooie warme kleur bruin
Hallo, zie ons eens zitten, zo lekker tegen elkaar aanscharren tijdens het ontbijt. Maar zometeen is het weer knokken hoor, soms is het moeilijk te zien of het menens is of niet, Jon ligt niet graag onderop en dat laat hij al blazend en grommend weten met de nagels uit 😱 Maar zodra Sherlock onderop ligt doet Jon zo voorzichtig met zijn vriendje, en dan wilt hij hem zelfs af en toe wassen, maar daar wilt Sherlock weer niks van weten.
Terwijl Sherlock nog kikkers telt bij de sloot zit Jon op de naaikamer naar buiten te kijken
De speldjes zijn katveilig opgeborgen zonder dat ik er naar moet zoeken.
Ik ga lekker aan de slag, golfjes maken; ik had eerder al de grijper een drupje olie gegeven, dit doe ik na elke vier uur quilten uit mijn eigen, dus niet pas als het schermpje van de machine het aangeeft. Na het oliën quilt ik een stukje op een oefenquiltje om mogelijke olierestjes kwijt te raken.
Ik probeer deze golflijntjes zoveel mogelijk optisch door te laten lopen
Jon heeft het zich ondertussen makkelijker gemaakt en ligt heerlijk te slapen op de oefenquiltjes
Oei, niet zo mooi dit boogje bij het kopje van de schildpad vind ik
stukje uithalen en anders quilten, veel beter zo
Na het maken van deze foto zag ik dat ik er bijna ben, en ook dat ik meer lijnen rond de octopus kan quilten
Bij dit stuk moet ik nog tussen de blaadjes quilten
wel mooier als het is gedaan
Foto maken en even stoppen, morgen is er weer een dag
Ik krijg de golfjes morgen wel af, en dan heb ik nog wat quiltwerk aan de oester en zulks in de buitenste rand.
Zo zag het er maandag uit voordat ik het laatste stukje ging ditchen. Vlak voor het eind hoor je iemand. “Chop chop chop” zeggen. We hadden een reservering gemaakt om uit te gaan eten, en Evelien spoorde ons aan om op te schieten 😂
‘s Middags ging ik er mee verder, eerst herstelde ik de klungelige stekels van de pufferfish
En daarna de stingray een beetje inquilten, van deze deed ik eerst de rechter “vleugel” en toen de linker. Links is mooier vind ik omdat deze rondjes zigzaggend met elkaar zijn verbonden ipv twee rijtjes
Dus deed ik het bij de volgende ook weer speels, ook al zaten de stipjes dichter op elkaar dan bij de andere stingray Ik gebruikte een glanzende garen van Mettler
Daarna quilte ik met (Wonderfil Konfetti navi Wt50) donkerblauw garen allemaal golfjes in het water, ook tussen de blaadjes. Dit heb ik niet zelf verzonnen, Helen Godden heeft het ook zo gedaan maar haar lijnen zitten wat dichter op elkaar en kruisen elkaar wat vaker.
Het was tijd om te stoppen toen ik wat slordig werd en met een golflijntje doorschoot in een blaadje. Ik weet niet wat erger was, dat ik doorschoot, of dat ik het stukje uithaalde, wat op zich ook doorschieten is.
Ik zag dat ik nog maar een klein stukje moest doen
Ooh, het wordt er wel mooier op vind ik 😊
Van alles twee in de GBR, dat jullie niet denken dat ik in herhaling val, wat op zich mij niet vreemd is; hier schildpad nummer twee, voorlopig alleen over de zwarte lijntjes gequilt
Hier zie je goed welk visje ik al heb gedaan en welke niet
Daar waar ik aan de slag ga heb ik de veiligheidsspeldjes eruit gehaald nadat ik er gewone speldjes naast shade gestoken, deze kan ik sneller weghalen als ze in de weg zitten tijdens het quilten.
Misschien ga ik nog rond de blauwe vlekjes quilten in deze mooie vissen
Om een idee te krijgen hoe ik de oester kon quilten keek ik even op internet, wat een prachtige blauwe kleur zit er in. Ik zal in mijn oesters in het midden ook nog wat zwart kleuren door er in te quilten.
Later zag ik in een filmpje dat Helen Godden een van de oesters ook zo had doorgequilt. Kijk hier op haar Facebookpagina voor filmpjes die ze maakt tijdens het verven, kleuren of quilten, je moet iets naar beneden scrollen om de GBR met octopus te zien.
Tussendoor bakte ik deze heerlijke pruimentaart, hier is het recept. Zalig gewoon Een deel ging naar Suzanne, een deel in de diepvries en een deel in de koelkast
De bestelling van Quiltshop-online kwam binnen, donkerblauwe quiltgaren Wonderfil Konfetti (Egyptisch katoen wt50) en mooie zwarte stof, het was feestelijk ingepakt
en Sherlock pikte de doos gelijk in
Balend dat het regende zaten Jon en Sherlock wat te apenkooien
En samen wachten tot ze iets lekkers krijgen, link staat Sherlock.
Hebben jullie dat ook, dat je even snel een blikje wilt opentrekken en het lipje lostrekt? Bij mij nu al twee keer in dezelfde week, maar niet voor een gat te vangen sla ik gewoon de punt van de keukenschaar daar waar het lipje vast hoorde te zitten en druk je met de punt van de schaar zo het “dekseltje” omhoog en los.
Ik heb nog heel wat te doen in de buitenste ring, eerst alles op de zwarte lijntjes quilten, nog wat details in de beestjes, en dan het water doen. Elke dag een stukje.
Het was een druk weekend, twee dagen durende community day van Pokemon, Eevee was de uitverkorenen,
en ik ving heel wat shinies
op den duur wist ik het wel en speelde maar een paar uur verspreid over de hele dag (normaal gezien dus pre COVID speelde ik de hele dag en ging hiervoor de stad in of door de hele wijk)
Gelukkig kon ik ook nog plantjes stekken en quilten. Plantjes eerst, de pannenkoekplant is a gift that keeps on giving, kijk toch wat er allemaal van de moederplant afkwam
de eerdere twee stekjes waren toe aan een grotere pot, ze staan nu samen in deze mooie buitenpot
En de andere stekjes heb ik samen in een pot gedaan, net als de andere bewortelde stekken die nu verder mogen groeien in potgrond heb gestopt samen op de vensterbank
Zelfs de stekjes van de Lipstick plant zijn aangeslagen, eentje bloeit al en de andere bijna
Het quilten ging lekker, weer veel ditchwerk
Wat maakt het zwarte garen een verschil
OMG zoveel bochtjes en niet één plooitje erin gequilt 👍
Jon kwam dolblij de naaikamer inlopen en nam gelijk plaats bij het raam, Evelien zei dat hij opeens hard zat te klagen in de grote doos, hij was mij kwijt.
Het was warm en mijn handen waren klam, dus legde ik een tissue over de zwarte delen die mogelijk zouden afgeven als ze nat werden. Niet dat mijn handen spetterden, maar goed
Veel lijntjes te volgen
Even voor variatie ben ik toen ovaaltjes gaan quilten in de gele (bodem) rand, dit heb ik dus niet zelf verzonnen, ik zag het op de quilt van Helen Godden en het zag er zo mooi uit.
Pffff, ik ben wel blij dat ik hier geen meters van hoef te doen.
Overzicht
En ja, ik kreeg een tripod voor mijn verjaardag en ik wilde jullie laten zien hoe ik deze ovaaltjes quiltte, dus welkom bij dit ritje, de radio staat zachtjes aan maar je hoort het compliment dat Tina Turner mij op het laatst geeft 😇 let ook even over potgrondrestjes onder mijn nagels 😅
Samen eten
Samen (halverwege de middag!) slapen
Jon begint Sherlock zo leuk te vinden, dat als hij buiten is hem erbij wilt hebben. En Sherlock wilt maar al te graag, maar zolang hij zich nog vaenw van alles en nog wat rot schrikt en zich verstopt blijft hij binnen.
Zaterdag kwamen ze achter elkaar de trap afstormen, galoppeerden door de kamer, vlogen op en van de bank en eindigden spelend op de grond. Het ging zo snel, en aangezien ik echt niet de hele dag mijn mobieltje stand-by hebt om te filmen staat het laatste deel van het spelen er op.
Zaterdagmiddag kwam Marta haar quilts ophalen, dit was dus nummer drie, pfew, klus geklaard.
ik had vrijdagavond de laatste hand er aan gelegd, ben dus wel iets intensiever in de stitcherie blokjes gaan quilten, heel precies langs de borduurlijntjes mikken vergt concentratie, dus tussen elk blokje in even goed de schouders en nek los maken
Het is subtiel, maar je ziet het verschil wel van dit
Naar dit, waarbij ik langs het bloemen lijntje heb gequilt, amper zo te zien
en ook het mandje kreeg steekjes toen het juiste kleurtje was gevonden.
Marte was er heel blij mee.
Ik zag zaterdagavond een gezond uitziende egel in de tuin banjeren, hij kreeg gelijk wat kattenvoer (brokjes kip) van me, en een herrie dat hij maakte tijdens het eten. Jon wilde mee eten, maar zag er bij nader inzien vanaf.
Zondagochtend zette ik de kamerlinde buiten, hij kreeg een beschutte plek waar hij het vorig jaar ook reuze naar zijn zin had
Met de weersverwachting van tropische temperaturen de komende dagen vond ik het een strak plan om vanaf zondagavond de katten in de garage te laten slapen, zodat we de schuifpui voor het slapen gaan even goed open kunnen zetten. En de garage is lekker koel, met genoeg slaap- en speelruimte, helemaal nadat ik het had opgeruimd. De bak van Sherlock staat rechts, zodat hij het niet kan missen.
De andere bakken staan achter mijn fiets, meer privacy.
De rode loper ligt uit, dit stuk kwam uit het huis (slaapkamer) van Yvonne en Tim die er niet zo van gecharmeerd waren. Jon vindt het prima, hij ligt er graag op.
En de kussens zijn opgeklopt
Nu moest ik alleen Sherlock nog zover krijgen dat hij de garage in durfde te lopen, ik keek gistermiddag of het lukte door ze te lokken met een beetje vis uit blik. Nou, terwijl ik het blikje open maakte stond Jon al te juichen, Sherlock kwam op zijn gemiauw af, zag hoe Jon om mijn benen stond te draaien en deed hem na. Zo schattig. Jon gromt niet meer, hij laat toe dat Sherlock tegen hem aan leunt tijdens het samen lopen naar de keuken, weer een grote stap: if you can’t beat them, join them. Lang leve Sherlock’s volharding, de schat.
Toen ik met de twee schaaltjes naar de hal liep rende Jon voor me uit naar de garage, Sherlock dook de trap op en keek hoe ik de garage in liep, terug liep met het schaaltje voor zijn neus houdend met Jon ongeduldig voor mijn voeten lopend, en toen weer terug de garage in. Toen ik de schaaltjes op de grond tegen de kast neerzette kwam Sherlock er aan rennen en nam plaats naast Jon. Terwijl ze samen lekker zaten te smikkelen liep ik rustig de garage uit, zachtjes tegen Sherlock pratend dat hij lekker moest blijven eten, dat er niets aan de hand was, want hij schrok toen hij zag dat ik weg liep.
Na een tijdje Jon vanuit de garage aanlopen, draaide bedelend om mijn benen, want serieus, er zat slechts een halve portie in zijn schaaltje, maar nee, dit was het jongen, vanavond krijg je weer. Ik liet hem via het keukenraam naar buiten, en zag Sherlock een paar keer terug de garage in lopen, de schaaltjes waren zo schoongelikt, ze konden gelijk weer de kast in.
Tijdens de voetbalwedstrijd besloot ik de oprit verder schoon te maken, ik had eerder al vanaf de poort tot net voorbij de bolacacia de voegen schoongekrabd, verder ging niet vanwege de snuifdoos die in de weg stond. Deze parkeerde ik even een parkeervak voor de deur, en ging aan de slag, na een tijdje hoorde ik gejuich uit huizen komen, en later nog een keer, en toen ik opruimde omdat het te donker werd en te laat, hoorde ik weer opgetogen geschreeuw vanuit vele huizen komen. En opeens liepen er weer mensen buiten met honden, reden er toeterende auto’s door de wijk.
Sherlock zat op de bovenste trap tree naar beneden te kijken toen ik langs liep, grote ogen, ik hoop niet dat hij onder de bank lag toen het eerste doelpunt viel, want DH gaat heel erg op in het spel. Jon kwam aanlopen, likte zijn lippen even af om zijn wens duidelijk te maken en ging voor de zekerheid ook bij het aanrecht zitten. Sherlock kwam op het gebedel af en zo kon ik ze allebei nog even kroelen en knuffelen. Ze liepen zonder aarzeling voor me uit de garage in, en terwijl ze aten liep ik weer de deur uit, deze keer deed ik hem dicht en voelde me in een jubelstemming. Heerlijk, de schuifpui in de woonkamer ging gelijk wagenwijd open, ik gaf de egeltjes hun eten en tijdens een film kijken hoorden we ze er lustig op weg knabbelen.
En na een gelukkig nog frisse nacht kwamen de mannen heel rustig uit de garage, nou ja, Jon kwam rustig aanlopen en wilde gelijk naar buiten, Sherlock schoot langs mijn benen naar boven toen ik de garage uitliep. Er lagen geen plukken haar, en de bak was gebruikt, helemaal happy. Ik vraag me af hoe Sherlock gaat reageren op de ventilator als ik deze aanzet, ik zal hem maar eerst zonder aan te zetten in het zicht zetten, dan kan hij hier alvast aan wennen, want elke verandering maakt hem weer schrikachtig.
Jon is net binnen gelaten via de schuifpui, keek onder de bank en is toen gaan miauwen in de hal, Awh, roept hij Sherlock? Hij lag onder ons bed toen ik net nog boven was, en jawel, piepend komt hij de trap aflopen.
Gisteravond liep ik na een knuffel beurt met Sherlock naar de keuken, Jon wilde wat eten, en tot mijn verbazing liep Sherlock met ons mee. De bakjes werden een beetje gevuld en ik zette een kopje koffie voor mezelf, Sherlock schrok van het geluid en rende naar de hal, maar toen ik hem terug riep: “Kom maar ventje, het is al goed”, kwam hij terug om naast mij te staan. 😱 Ik opende de koelkast, weer schrok hij, maar liep na een paar stappen richting hal weer terug, terwijl ik hem prees, en hij liep weer mee de kamer in. Wat een vooruitgang.
Ik ging voor bijna twee uur boven zitten quilten aan een klantenquilt, Jon lag weer in zijn hoekje en Sherlock ergens onder bed, hij vindt het nog steeds veel te eng om de naaikamer in te komen. Met stitcherieblokjes is het echt zoeken wat wel en wat niet te quilten, sommige blokjes zijn zo klein, daar hoef ik in principe niets te doen, gewoon het geborduurde voor zich laten spreken. Maar andere blokjes zijn te groot om ongequilt te laten, ze zullen gaan uithangen als theezakjes, dus wat doe je dan. Met superdunne off white (nr 1000 ) Serafil garen van Amann en een topstitch naaldje nr 80 (nr 70 had voor de dikte van dit garen ook gekund, maar niet door de dikte van de quilt). De gemaakte gaatjes van de naald trekken vanzelf weer dicht. Gebruik je garen dikte 50 of 40, dan valt het quiltgaren teveel op tov het borduurgaren.
Bij dit blokje ging ik rond de letters
Of simpel precies langs de rechte borduurlijn, waarbij ik natuurlijk ook langs de letters aldaar zou kunnen stikken, maar als ik dat nu er nog bij doe dan word het weer zo plat.
En ook bij deze drie blokjes, wat wel en wat niet? Ik ben langs de golvende lijnen gegaan met het doorquilten, als ik het later bij nader inzien te weinig vind, kan ik het altijd nog verder doorquilten. Nogmaals: dit is niet mijn quilt, ik kreeg de vrije hand en quilt het zoals ik het zou doen als het de mijne was.
Toen Jon naar buiten gelaten werd stond Sherlock gelijk te miepen bij de schuifpui, en Jon miauwde aan de andere kant, alsof hij Sherlock ook buiten wilde hebben. Maar zover zijn we nog niet jongens, nog even geduld.
Vanmorgen had ik mijn mobieltje bij de hand toen Jon via het keukenraam binnenkomend gelijk ging eten en Sherlock erbij kwam Klik hier voor het filmpje
Het stoïcijnse van Jon om bij harde geluiden gewoon door te eten helpt Sherlock, maar ik merk dat Sherlock vanmorgen mijn aanwezigheid alléén niet voldoende vind om vanonder de bank of het bed te komen, pas als hij Jon hoort of ziet word hij socialer. Terwijl hij een paar dagen geleden toch flink liep te miauwen toen ik even de deur uit was, aldus manlief. Awh.
Jon had zich opgetut, er stak een klein veertje uit het puntje van zijn staart
Toen de zon ver genoeg was gezakt om het werken in de tuin dragelijk te maken ging ik nog even naar buiten om de Canna’s in de volle grond te zetten, ze hadden overwinterd in de garage en stonden alweer een week of twee buiten. Eentje stond al bijna in bloei.
Sherlock hield ons goed in de gaten, en ik draag mijn favo zomerjurk, zelf gemaakt van hele soepele stof, een klokkend uitlopend prinsessen model. Als de wind er onder komt sta ik in mijn onderbroek, zo wijd. Of zo’n harde wind.
Twee canna’s, eentje vooraan en eentje achteraan in deze foto,
ik heb ze gescheurd en in een groot (goed nat) gat geplant zodat ze ruimte hebben, en goede voeding en goede grond gegeven, ze kunnen er tegen voor de zomer.
Wat was het lekker buiten, ik heb gelijk de buitenste takken van de budleija getopt zodat ze iets breder uitgroeien door gewoon de bovenste knop van blaadjes er uit te knijpen, je kan dit ook halverwege de tak doen als je de struik van onderen wat breder wilt hebben.
Voor
En na
De witte roos staat in bloei
Hij ruikt bij lange na niet zo intens als zijn rose versie die er al een week zo bij staat. De uitgebloeide bloemen vallen er vanzelf af, geen bottels dus die je steeds moet uitknippen om de struik in bloei te houden, ideaal
Gisteravond zaten ze samen vlak bij me, Sherlock was moe van het spelen met muisje en balletje
Ben je zo moe jochie? Awh wat een slaperige blik
Zo lief
de poef waar Sherlock op lag rolde ik heel voorzichtig dichter tegen de poef van Jon, zodat Sherlock misschien tegen hem aan kon liggen. Hij schrok van het bewegen van de poef en het geluid van de wieltjes, maar niet zodanig dat hij wegrende. Hij sprong er af om er onder te kijken, en sprong er daarna gelijk weer op.
Jon is net naar buiten en Sherlock blijft zowaar in de kamer 😻 Hij liep naar me toe toen ik de schuifpui dicht deed en liet zich aaien, en ik kon hem oppakken. Heel even tegen mij aan houdend in mijn handen tot ik merkte dat hij het niet leuk vond, en toen zette ik hem gelijk weer neer, want als ik hem tegen zijn zin blijf vasthouden gaat hij oppakken weer inprenten met “niet fijn”. Even later liet hij het weer voor een paar tellen toe. Op deze manier wil ik hem laten wennen aan opgepakt te worden.
Hij kwam daarna naast me zitten, en tijdens het aaien wilde hij stoeien met mijn hand, niet vals of zo, maar hij wilde wel happen en trappen, dus stopte ik gelijk met aaien en gaf hem even geen aandacht. Ook dit is iets wat hij niet mag aanleren of voortzetten, een hand is geen speeltje. Ik kreeg wel de kans om zijn buikje goed te zien, tussen zijn achterpoten is hij gewoon helemaal kaal maar er zitten geen wondjes, wat ik eerst dacht. Gelukkig maar.
Voor vanmiddag heb ik nog wilde plannen, ik hoop de klantenquilt af te krijgen, de oprit onkruidvrij te maken, net als de bestrating van de poort tot aan het tuinhuisje, en de gras kanten weer strak trekken. Ik zei toch dat het wilde plannen zijn? 😂 fijne dag nog.
De borrelsteen bij onze vijver was al ruim een jaar borrelloos sinds de pomp na constante verstopping de geest had gegeven, het nieuwe pompje was al een maand in huis. Het kwam samen met twee slangen (de dikke is voor de regenton) in een grote doos, “Daar pas ik wel in”, denkt Jon
Uit het kleinere doosje kwam een piepklein pompje met een meterslange kabel
En Jon was tevreden
Maandag heb ik dus de vijver schoongemaakt, dinsdag was het water kraakhelder en kon ik de pomp aansluiten maar nog niet aanzetten. Ik had van Suzanne een hoge weckpot gekregen waar het pompje mooi in paste, hij stond stevig vast dankzij de zuignapjes. Ik zette de pot in een groot heel fijnmazig wasnetje, ritste het dicht waarbij de waterslang en stroomkabel er van boven uit staken en bond er een tie wrap om, om het nog beter dicht te maken. Op deze manier zou het pompje niet meer verstoppen, omdat het water in de weckpot schoon zou blijven, hoop ik. Eenmaal tot de nek toe gevuld met water kon het zo onder de borrelsteen in de grote bak gezet worden, maar niet nadat ik eerst het waterniveau in deze bak 15 cm liet zakken, ik wilde niet met mijn arm in het water hangen terwijl ik op de tast het gat onder in de borrelsteen zocht. Het uitgeschepte water ging later terug in de vijver toen het klaar was. Het waterniveau van de vijver was wel erg laag, en toen ik enkele leistenen optilde zag ik over de vijverrand grote plaggen van wortels de tuin in lopen, en de grond was hier ook lekker nat. Dus overal de vijverrand weer schoon gemaakt en de vijver gevuld met kraanwater, het water kon mooi rusten voor de volgende stap.
Nog even een film kijken, Jon negeert Sherlock, en Sherlock lijkt Jon in alles na te doen
Gisteren was het overdag te warm en bleven we binnen, beetje voor het raam hangen, vogeltjes kijken.
Ik heb weer gewerkt aan de klantenquilt, dit is dus de achterkant en de draadspanning is purrrfect. Regelmatig checken, want soms kan de spanning veranderen doordat er opeens een pluisje tussen de spanningsplaatjes boven in komt, of in het spoelhuisje.
Mijn toezichthouder was in slaap gesukkeld, Sherlock heeft wel kort in het deurgat van de naaikamer gestaan, maar vond het toch te eng. Komt nog wel. De naaikamer houd ik dicht als ik er niet in moet zijn, ik moet er niet aan denken dat Sherlock gek is op speldjes.
beetje wassen
Ook sloot ik de pomp aan op het lichtnet om te kijken of hij het deed, en daarna kon ik het uitstekende deel van de slang afknippen en het gat rond de opening dichten met een stuk vijverfolie, bij gebrek aan beter. Jon checkte de boel gelijk uit, hij vond die lange slang wel geschikt, zo zou hij droog blijven
Maar helaas voor Jon was het daarna te nat op de borrelsteen en ging hij veilig op het droge kikkers tellen
Ik hoop dat de vogeltjes de borrelsteen gaan gebruiken als douche, en de egels kunnen nu nog beter bij het water komen vanwege de leisteen die tot aan de borrelsteen ligt. Sherlock hield ons (Jon) de hele tijd in de gaten vanachter de schuifpui, hij rende richting de keuken toen ik weer naar binnen ging, maar kwam toen gelijk weer naar het raam om te kijken waar Jon was gebleven. Weer een grote stap voor hem, want hij liep gewoon langs me heen naar de schuifpui terwijl ik tegen hem praatte. Hij ging helemaal los op het kleine grijze stoffen balletje waar de andere katten ook gek op zijn
en toen kwam hi weer dichterbij mijn stoel, gelokt door snoepjes, en liet zich aaien, en ditmaal heb ik het opgenomen met mijn mobieltje; ik zit wel erg veel naar de lens te kijken, ik checkte steeds of Sherlock in beeld was terwijl ik mijn mobieltje vasthield. Eigelijk zou ik het op een statief moeten zetten.
Sherlock rook dus heel erg vies uit zijn bekje, dit rook ik voor het eerst en ik ga het in de gaten houden, want wie weet wat er gaande is in zijn bekje na de tandextracties van een paar maanden geleden. Het kan natuurlijk ook komen van het eerder geconsumeerde snoepstaafje, dat meurt ook behoorlijk. Ik zie hem niet kwijlen of slikken, ook geen braakballen gezien of kokhalsneigingen na het eten, als leek zijnde denk ik niet dat er iets vast zit in zijn keel. Mocht ik het later nog niet vertrouwen dan vraag ik aan de dierenarts of ze een stevige kalmeringstablet voor hem hebben die ik hem kan geven (verstopt in een Easy Pill) zodat ik hem in de transportkooi kan krijgen. Ik zou het nu echt niet voor mekaar krijgen zonder hem angstig te maken.
Voor het slapen gaan lagen de jongens er vrij relaxt bij, Jon lijkt te accepteren dat Sherlock zijn schaduw is.
Ik heb ze nog niet samen zien spelen, maar vanmorgen leek Jon milder, hij mopperde niet toen ze eten kregen in de keuken, ook neusden ze mekaar even in het voorbij gaan. Sherlock schoot wel weer weg toen ik naar de schuifpui liep om Jon er uit te laten, hij ligt nu boven ergens te slapen, ik gok onder ons bed.
Een deel ging naar Suzanne, een deel in de diepvries en een deel in de koelkast
