Zaterdag hadden we een reünie van de kant van mijn lief, georganiseerd door zijn broer, en het was heerlijk om erbij te kunnen zijn.
We hadden de tafeltjes in de achterkant van de zaak tot ons beschikking, hier ons gezin. 

Sophietje had moeite om in slaap te komen, dus bood ik aan om een eindje met haar te gaan lopen, in de stromende regen (ik zette de hoed van manlief op zodat ik later niet als een verzopen kat erbij liep) en bevond me vijf minuten later al in de Passage. Een vreselijk over de top kitscherige winkelcentrumpje tussen de nieuwe markt en de oude markt in, de winkeliers waren net bezig met afsluiten en het was er lekker rustig en een beetje schemerig.

Eerst probeerde Sophie alle lichtjes nog te volgen, maar ze verloor het gevecht met het sluiten van haar luikjes, Ooh hier kan ik uren naar kijken hè. 

Na binnen nog tien minuten rustig heen en weer te hebben gelopen, ging ik weer terug naar waar de familie was, en ik parkeerde de wandelwagen binnen onder de trap naast die van haar neefje die ook in dromenland was. Het was in dit deel van het café veel rustiger dan waar Sophie’s ouders zaten, en ik mocht ze hier laten slapen; de ouders van het neefje zaten er naast en zouden wel een seintje geven als Sophietje weer wakker werd. De rust duurde toch bijna een uur. Na de nodige natjes en droogjes was het tijd om naar huis te gaan, en de kinderen kwamen ook nog even bij ons langs, gezellig 😍 en Evelien bleef slapen, ze ging de volgende dag door naar haar broer.

En van daar uit kregen we deze foto, Evelien maakte Sophie blij met een lekker hapje. En ik had Evelien blij gemaakt met het vest, het zijn helemaal haar kleuren en het vest staat haar heel mooi

Waarom ik het vest niet voor mezelf heb gehouden? Ik vond het toch te lang en weet dat ik het hierdoor niet vaak zou dragen. Ik heb er veel van geleerd en heb genoten van het breien, en nou heb ik Evelien er blij mee gemaakt. Iedereen blij. En voor het geval ik nog wat wil breien, is er nog genoeg over voor een mouwloos vestje voor mezelf, in principe. 

En eindelijk even een zonnetje zonder regen, daar was ik aan toe, wie niet. Nou, de duiven bv. Zij vonden de regen niet erg, ze zitten vaak op het huisje zwaar verliefd te wezen, ook met de hoge luchtvochtigheid

Als je nu buiten loopt komen de heerlijk geuren van de hyacinten en skimmia’s je tegemoet, en ook van deze Viburnum die bij mij al tot tepelhoogte komt, mits ik een goede bh aan heb. Een meter gegroeid op 7 jaar tijd, goed hoor. Ik snuif mijn neus vol met de zoete parfum geur, zo zalig

Hier een foto van een paar dagen eerder waar je de Viburnum op de voorgrond ziet staan, de magnolia bloeit zo mooi en is nu helaas op zijn retour

Fay en Sherlock rennen overal voor me uit als ik buiten ben, (Jon ligt op de strijkplank te slapen) ze kijken ook wat er allemaal de grond uitschiet; de kamperfoeliestruik zit vol vers blad, en de twee weken geleden (toch?) kortgeknipte grassen zijn al flink gegroeid, als ik ze nog wil uitsteken en scheuren dan moet ik vaart maken.

Tussen de bedrijven door heb ik een beetje gequilt, nadat ik eerst alle Frida Kahlo blokken tegen de designwall heb geprikt (ze zijn te zwaar om te blijven plakken)

Eerst quilten rond de ananas,

Deze was lastig om een beetje realistisch in te kleuren met Inktense potloden, en ik zag tegen het quiltwerk op, bang het te verprutsen. Maar uiteindelijk moest het er toch van komen en viel het niet tegen

Hier gaat Sherlock met zijn poepertje bovenop de ananas zitten, ik wilde net aan de paarse bloem beginnen. Nee, eerst kroelen en aandacht geven aan het ventje,

Voordat ik aan de slag ging, had ik alle veiligheidsspeldjes er uit gehaald en de boel onder de pers gelegd, heel kort maar zodat de vulling door de hitte iets platter werd en gladder, en dit vergemakkelijkte het quilten aanzienlijk. Ik had dit bij de andere vullingen ook gedaan, maar dat was ik vergeten. Pas toen ik alle blokken tegen de designwall prikte, viel het me op dat de vullingen veel dunner waren, 💡 En toen mocht ik weer spelen.

Toen ik later de foto’s bekeek viel het me op dat de (diagonale) lijnen op de ananas een beetje rommelig liepen in dit deel

Snel naar boven, wat stiksel uitgehaald (net boven het blad onderaan de foto) en opnieuw gedaan, en ook nog een extra V boogje gequilt een beetje hogerop. Beter zo.

En zo ben ik al bijna halverwege dit paneel en begin ik het toch wel weer leuk te vinden, gelukkig maar.
En kijk eens hier, over geluk gesproken:

Jon lag er al (rechts) en Sherlock kwam er voorzichtig bij liggen, even aftasten of Jon het goed vond. Deze keek een beetje verstoord opzij, maar deed niks. Wat later draaide Sherlock zich om, gezellig tegen Jon aan liggend, oooh wat leuk om te zien 😻  Nu Fay er nog bij, en dan is het plaatje compleet.