Vrijdagmiddag gingen Ellie en ik naar de handwerkbee bij Quiltshop Leur, alwaar Ellie aan haar kerstmannen werkte, zijn ze niet beeldig? Van vilt gemaakt.
Ik pakte mijn stitch journal weer op na lange tijd, ik borduurde eerst nog wat vergeet-me-nietjes met Franse knoopjes van een meerkleurige Perle cotton van Wonderfil, en daarna met 3 draadjes DMC borduurgaren Franse knoopjes om zo witte gipskruid bloemen te maken.
En ter afwisseling naaide ik er ook fijne witte glas kraaltjes op. Ik was mijn fijne witte naaigaren vergeten mee te nemen, maar gelukkig zaten er aan de volle tafel (10 stoelen bezet) genoeg dames die op mijn vraag van wie ik een draadje mocht hebben gelijk in hun bakjes, tasjes en zakjes op zoek gingen naar een klosje garen. Janette had de hare als eerste te pakken đ en zo kon ik aan de slag gaan met de kraaltjes. Het was een gezellige groep met een paar nieuwe gezichten, nou ja, nieuw, ik kende enkele dames nog van vroeger, van de Dotten quiltweekenden en van toen ik nog les gaf ergens in het begin van deze eeuw đ«Ł
Een rondje door de winkel leverde me deze prachtige dubbele stofstalen op, dus wat je ziet met die twee witte kaartjes is er een; ik kocht er twee. Ik weet nog niet wat ik er mee ga doen, mooie tassen maken, of een bloes/tuniek, als ik het zwarte poplin combineer zal er vast iets moois van gemaakt kunnen worden
Per stofstaal zit er een lang breed stuk randstof bij, is het geen beauty?
Jon was er mee in zijn nopjes, de kleuren staan hem zo goed, geen zwarte poplin bij nodig, gewoon niks meer aan doen.
Ik kwam op het idee voor tasjes omdat Evelien me een beetje heeft aangestoken met haar tassen, van het linker tasje heeft ze er drie gemaakt, een voor zichzelf en de andere voor Suzanne en Yvonne. De rechtse is een rugzak, het bruine leer is echt leer van wat eens een stoel was. Vanwege de dikte van het leer was dit een âeens maar nooit meerâ project, leernaalden braken, machine kon het niet aan, met een vette braam op het steekplaatje van haar naaimachine als stille afgevoerde getuige, hij moest vervangen worden. Gelukkig had de Elna Lotus er minder moeite mee en kwam de tas af.
We zijn vorige week samen naar de kringloopwinkel geweest, ik had D-ringen en sluitingen/rits nodig voor een kleine tas in wording; zie hier de stoffen die ik gebruik.
Want waarom iets nieuws kopen als je het materiaal van een tweedehands tas kan gebruiken? Ze verkopen bij de Kringloopwinkel tasjes en tassen met de nodige hardware vanaf 1 euro, het tasje wat ik kocht en sloopte kwam op net geen 3 euro, en ik ga behalve het hardware ook de riem gebruiken.
Dus we gingen de deur uit voor tasjes, Evelien slaagde ook goed, maar vrijwel gelijk bij binnenkomst liep ik tegen een lamp aan die me gelijk beviel, er was niks mis mee, nou ja, een paar butsjes helemaal onderaan op de voet, maar geen hond die dat opvalt. Nu natuurlijk wel, een ieder die dit blogje heeft gelezen en bij ons komt, gaat gelijk de butsen bekijken, jonge jonge, wat een butsen. En voor maar âŹ15,- kon ik hem niet laten staan. Ik loop al een hele tijd met het plan dat er een lamp moet komen in de hoek naast de bank, maar de ene keer dat ik hiervoor ging kijken vielen de prijzen me zo tegen dat ik dacht âLaat maarâ. En wat kan een mens blij worden van een mooie energiezuinige LED lamp hĂš,
Ik vooral đ Evelien zei: âWaarom verbaast het me nou niet dat je met een lamp bent thuisgekomen?â
Hij geeft fijn licht, niet idioot fel, maar ook geen kaarslicht sterkte, op onderstaande foto goed te zien.
En oh ja, ik zou het helemaal vergeten te vertellen maar ik heb het voetenbankje een nieuwe hoes gegeven, wat er op zat was op diverse plekken doorgesleten. Ook de kattenpoef (buiten beeld) kreeg een hoes van dezelfde meubelstof, gekocht bij de Stoffenkoning in Rucphen.
Manlief heeft de lamp en bekleding nog niet in het echt gezien, maar dat gaat aanstaande zaterdag als alles goed is wel gebeuren tijdens een verlofdag. Hij is vandaag opgenomen in het revalidatiecentrum in onze woonplaats, vanmorgen en vanmiddag waren de intakegesprekken met verschillende disciplines, en vanaf morgen gaat hij dan flink aan de bak. Werken aan conditie, balans en zelfredzaamheid, de arts schatte in dat zijn verblijf wel een maand kon duren. De opname in het revalidatiecentrum zou vorige week donderdag al zijn geweest, maar het werd vroeg in de ochtend op de dag zelf afgezegd vanwege spoedopnames, ik kreeg het te horen toen ik op de afdeling aankwam om manlief op te halen, en dat viel vies tegen đą. Maar gelukkig belden ze vrijdag dat ze maandag een kamer voor hem vrij hadden. Op de warmste dag van het jaar, 33°C đ„” gelukkig was het aangenaam koel in zijn kamer. Wat een dag đ
Categoriearchief: Handwerkbee
Over bloemen en blaadjes
Onze joekel van een Japanse kers die na de bloei voor een prachtig roze pad zorgde
Liet vorige week plots heel veel blad vallen, het leek wel herfst. Bruine plekjes in de blaadjes, en geen beestje te zien die dit kon veroorzaken
De grond lag er vol mee,
en op advies van onze tuinman die meende dat het hier om een bladziekte gaat moest ik al het gevallen blad opruimen en niet op onze composthoop doen. Verder viel er weinig tegen te doen bij zoân grote boom, alleen maar hopen dat hij er vanzelf bovenop zou komen. Even al het blad opvegen, hallo đ«€ helaas doet onze benzine bladblazer/bladzuiger het niet, vieze bougie of verstopte filter, wie zal het zeggen? Dus ging ik aan de slag met bezem en veger voor de bestrating
en de bladhark voor het splitgedeelte, alhoewel ik hier geen gat in zag, en het meeste met de handen er uit heb geplukt zonder de plantjes te vermoorden
Ik hoorde flink gezoem van bijen, allemaal gek op de roze geraniums en rozen
Ik ben twee uur zoet geweest in de voortuin en etenstijd dwong me te stoppen, het was weer mooi geweest.
Het is nu bloeitijd voor de vuurdoorn, Gelderse roos en boerenjasmijn, wit overheerst, met een verdwaalde lila digitalis
Hier de boeren jasmijn die helaas niet ruikt
Maar dat is geen probleem omdat de klimhortensia die er achter en naast groeit het meer dan goed maakt met zijn zalige zoete geur. Ook hier zoemt het van de bijtjes
De klimop (van de buren) groeit als een malle door de schutting heen, en het begint behoorlijk lastig te worden om na de regen nog droog te blijven als ik over het pad loop, dus ben ik begonnen aan het scheren ervan. Gewoon met de hand, met de heggenschaar; het ritmische licht schurend geluid van de bladen als ik de klimop knip klinkt als muziek in de oren, het kalmeert mijn ziel. De takken en blaadjes vallen op het groene matje die ongeveer 150 cm lang is. Een overblijfsel van toen we nog een opblaasbad hadden die op de tegels moest staan, dit was als bodembescherming, en diende nadat het bad de deur uit ging als opvangmat bij het snoeien van de hagen. We hebben er nog twee van in het schuurtje, wie wat bewaard heeft wat. (Een overvol schuurtje bijvoorbeeld)
Het matje laat zich makkelijk oppakken als een burrito en zo kan ik de klimopresten in de groencontainer laten glijden met een minimum aan werk achteraf. Tussendoor krab ik ook het mos van de stenen en trek ik het onkruid er van tussen. Drie schuttingdelen verder vallen de eerste regendruppels en ruim ik snel op, en zondag volgden de volgende drie, en toen moest ik stoppen omdat het te warm was met de zon hoog aan de hemel. Hier zoals het nu is, twee keer een uurtje werk, en ik ben nog niet halverwege, dus ik weet wat me te doen staat tussen de buien door.
Fay vergezelde me door de hele tuin
En hield me goed in de gaten, alhoewel het geluid van vogeltjes haar afleid
En daarna ziet ze Sherlock die eerder al bij de vijver stond toen ik daar de zaailingen bekeek (geen idee wat daar op is gekomen, maar het bloeit bijna)
HĂ©, Sherlock
Even laten schrikken, dolle pret.
Er hangt een tiental pruimen aan het boompje, ik ben benieuwd hoeveel er hiervan in de mond zullen verdwijnen.
De kaasjeskruid doet het goed, ik was helemaal vergeten dat ik het zaad hier rond de rozen had gestrooid.
Bijzonder mooie kleuren van een plant, deze hortensia met de roze schutbladen, ik zie er allemaal Franse knoopjes en lintborduurwerk in âșïž
Over handwerken gesproken đ vrijdagmiddag was ik even op de bee in Etten-Leur, zie me daar zitten naast Miranda die aan de kop zit, met genoeg ruimte voor haar tassen en âik weet niet waar ik aan ga werken dus neem ik alles maar meeâ spullen. Mijn werkje paste in een medium ziplock zakje voor de verandering.
De blaadjes van het tulpenboeket had ik thuis al vastgezet met verschillende steken,
En ik moest de stelen van de tulpen nog borduren met de raised stem stitch, hier een foto toen ik klaar was, suf genoeg geen foto van het proces. Maar als je bij dit filmpje kijkt op 37 minuten, dan zie je hoe het gedaan wordt. Heel makkelijk.
De basis van de bloemen zitten er ook op, thuis gedaan, hier komen nog losse bloembladeren overheen. Ik moet zo wennen aan de rauwe rafelranden van de bladeren, ik blijf er draadjes vanaf knippen.
Er kwam nog een schattige kinderquiltje voorbij
En verder heb ik geen fotoâs gemaakt, beetje saai hĂš. Geloof me, het was er alles behalve saai, veel geklets (er kwam weer iemand kijken wat we aan het doen waren, wat ik een beetje onrustig vond), en slappe lach in de workshopruimte, de deur moest dicht om de herrie uit de winkel te houden en ik kwam een beetje overprikkelt van tafel na afloop. Nee, voor de rust moet je niet naar een bee gaan, maar het was wel leuk om er even uit te zijn.
Zaterdagavond rook het zo lekker buiten dat ik even op de schommelbank op het achterste terras ging zitten. Luisteren naar de merel die op het dak van de buren het hoogste woord had en zijn gezang werd beantwoord door een mede merel een paar huizen verder op.
Ik zag dat de siergras in het perkje bij de uit de kluiten gewassen winterbloeiende kamperfoeliestruik in de verdrukking stond, en besloot deze er uit te halen. En wel gelijk. Het was een brede kluit die te zwaar was en zich alleen maar liet verplaatsen door te slepen,
dus maakte ik een gat rechts bij de heg en huppetee. Nou ja, huppetee đȘđŒ
En hier de met geel aangegeven plek waar het uit kwam, je ziet achter de kale plek nog zoân siergraspol staan, met rood gemarkeerd, ik denk dat ik deze ook weg ga halen. Volgend jaar of nu nog?
Ondertussen heeft de getransplanteerde siergras genoeg water gekregen uit de lucht, de vijver liep gisteren zelfs over. Gelukkig zitten er geen vissen in.
Bee en meer
Jon is er zo klaar mee, al dat zalf in zijn ogen, hij zoekt vaak een veilig heenkomen in Eveliens woonkamer, een knap baasje die hem nu kan vinden.
Het gaat zo goed met zijn ogen dat hij morgen kan stoppen met de behandeling. Ik weet het, de dierenarts had twee weken gezegd, maar volgens de bijsluiter mag de frequentie aangepast worden naar gelang de verbetering. En zijn ogen zien er al twee dagen mooi een fris uit, dus vandaag (dag 10) heeft hij het maar twee keer gekregen en morgen is het klaar. Het bezorgt hem zoveel stress dat hij zich weer meer gaat likken, dus hopelijk stopt hij hiermee als de stress wegvalt.
Afgelopen vrijdagmorgen ging ik weer naar de maandelijkse handwerkbee in Etten-Leur, ik ging als eerste op jacht naar mooie draadjes voor het crazy quiltblokje, helemaal happy đ . Het speldje dat in het groene klosje zit gestoken is een cadeautje van Miranda, deze had ze een jaar/jaren geleden gemaakt en al aan de andere dames uitgedeeld. Het krijgt een mooi plekje op mijn speldenkussen.
Miranda had een bijna affe quilt meegenomen, zo mooi, maar omdat hij niet op internet mag komen doen we het zo
Mooi hĂš.
Mijn show&tell was bescheidener, hier laat ik hem zien aan Marlieke die tegen de middag even langs kwam
Ik had een klein handwerkje meegenomen om aan te werken, het garen en de kraaltjes had ik thuis al uitgezocht, maar eerst laat ik jullie zien wat ik al eerder had gedaan.
Met de Sewline air erasing stift tekende ik boogjes om hier de rijgsteekjes te maken, achteraf gezien had ik ze iets minder bol kunnen maken, zodat later de naden beter bedekt werden. Al doende leert men.
Een whipped stitch
En daarna lazy Daisy steken (die ik dus groter had kunnen maken) met rechte steekjes als blaadjes en Franse knoopjes om het af te maken
Nog een randje
de bullionsteken met roze verloopgaren en de kleine groene kraaltjes borduurde ik tijdens de bee.
En thuis ging ik lekker verder, en Jon hield de wacht
Zaterdag hadden we een familiedag in een gezellige cafĂ© op de oude markt. Er was een nostalgische kermis gaande, en voor de kleintjes voor wie zoân hele middag stilzitten veel gevraagd is, was dit een fijne onderbreking, ook ons Sophietje vermaakte zich in de draaimolen en het treintje. We hebben genoten van iedereen weer te zien en velen te hebben gesproken, een dag met een goud randje.
Zondag en maandag heb ik tussen de buien door in de tuin gewerkt en ook weer wat geborduurd.
Het gaat lekker, ik gebruikte groene zijde lint gewoon omdat het kon, met witte bloempjes er op, naar het voorbeeld van Marion. Het volgende randje is een eigen inbreng; mijn crazy patchwork bladzijde bestaat uit meer lapjes dan die van Marion, dus zal ze minder naadjes moeten bedekken met siersteken, vandaar dat ik er al twee zelf bij heb verzonnen. Ik heb boekjes met siersteken, en ook op internet kan je veel vinden, zoals op deze website van Mary Corbet
Als laatste nog een groen kraaltje er in naaien en er is weer een randje klaar.
Als laatste maakte ik nog eenvoudige Cretan steekjes in het groen, hier zal ik later nog iets in, op, naast of doorheen borduren
Woensdag laat Marion weer nieuwe stekencombinaties zien, ik ben benieuwd. De schilder komt die dag om de schuifpui en het houtwerk ernaast af te lakken, en dan is het wel handig dat ik in de buurt ben. Hopelijk houden we het die dag droog. Als de katten maar niet tegen het pas geverfde hout gaan leunen.
Lekker koel
Er dreef nog een ijsblok in deze hoge bloempot, Fay had zin in een fris watertje, en sprong op de rand.
Om zeker te zijn dat ze er niet in of af zou vallen ging ze er beter voor staan, hĂš, dat smaakte goed
Later kwam ze boven kijken wat ik aan het doen was, ik kon het muisje dat achter de iPad lag net op tijd redden, ze had het al bij het staartje opgepakt. Nee hier geen foto van, ik moest prioriteiten stellen.
Jon lag al een tijdje lekker op de snijtafel, Sherlock kwam er bij liggen, dit was niet geheel naar Jon zijn zin, en een paar tellen na het nemen van deze shot had Sherlock al een tik ontvangen en besloot wijselijk elders te gaan liggen.
Ik was net begonnen met het knippen van een jurkje voor het muisje, het patroon tekende ik zelf, en heel moedig naaide ik er pofmouwtjes op, met elastiek in de zoom. Vreselijk gepriegel maar ook vreselijk leuk als het lukt.
Ze mochten die middag mee naar de handwerkbee bij Quiltshop Leur, zo gezellig, en ik kocht een paar lapjes vilt van de mooie soepele kwaliteit. Misschien leuk om een jasje voor het muisje van te maken.
Ik was aan het vierde lapje gestart van de stitch journal van Marionâs world, ik gebruikte een dubbele breidraad met glimmende blokjes âșïž
In het midden komt nog een vakje met Engelse knoopjes
De twee uur bee vlogen om
âs Avonds besloot ik een broekje te breien voor het andere muisje, een gratis patroontje vond ik bij Hobbii.nl dankzij een tip van Janette van de bee, er zat ook het patroon bij om muisjes te breien en zo, leuk. Ik had nog een bolletje katoen van GrĂŒndl liggen van toen ik vaatdoekjes wilde breien nav voorbeelden die op dat moment op Pinterest veel voorbij kwamen. Het is er bij eentje gebleven.
En terwijl de katten genoten van een rustige zaterdagmorgen
maakte ik het tuinbroekje af. Te schattig.
Misschien zet ik nog wat elastiek in de taille, het wijkt een beetje. Op zich niet erg.
Waar het staartje begint zit de split
Bijna dezelfde kleurtjes als het shirtje, echt een regenboogmuisje.
Bijna kerstmis
Kijk nou toch wie er gezellig tegen elkaar aanliggen op de toren! Jon werd na het maken van de foto wakker en keek van âwat de f⊠wanneer is die erbij gekomen?â Maar hij liet het toe en ze lagen nog een tijdje tegen elkaar aan, lekker warm en knus
Woensdag was de laatste bee van het jaar bij Quiltshop Leur, het lukte me om âs middags te gaan, en ik had in alle wijsheid besloten mijn kerstquilt mee te nemen om verder te versieren. Ik had hem sinds hij af was (dec. 2019) in de hal laten hangen in de hoop dat ik het na de kerst niet vergat te versieren met kraaltjes en bling bling. Vier jaar verderâŠ.
Welcome to the North Pole heet de quilt en hier staan alle blogjes. Ik nam alle kraal- en lint- en garen spullen mee, de tas was behoorlijk zwaar en ik was blij dat ik voor de deur kon parkeren. Ook omdat het flink regende, de quilt nam ik opgerold onder mijn arm mee. Miranda kwam er even bijzitten om een verwarde bol netjes op te winden terwijl ik naar mijn naaldjes op een magneetje zocht, ik had ze eerder toch ergens gezien maar waar?
Van links en rechts kreeg ik wat lekkers en moois aangeboden van een jarige job en een bijna jarige job
Iedereen was lekker aan het handwerken
Agaath was sokken aan het breien
Marry zat lekker te quilten
Miranda had deze snoezige blokjes gemaakt voor Agaath en Marry elk eentje, de poppetjes zijn er op geappliqueerd en geborduurd, te schattig.
Miranda showde deze beauty, alles op stof geverfd en machinaal gequilt, enig!
En ik kreeg zowaar een kralen slinger in een boompje af
En dit kantje ging langs een gevel
Nog even een paar mooie lichtblauwe lapjes scoren (25×110) voor de mysteryquilt, wat een leuke tekst staat er op de zelfkantjes
De tijd vloog om en al gauw reed ik weer in de stromende regen naar huis, alwaar ik Jon een uur later aantrof in de bijkeuken; hij lag lekker te chillen op de strijkplank. Ik had hem per ongeluk daar opgesloten vlak voordat ik naar de bee ging, hij liep achter me aan de garage in, maar blijkbaar niet gelijk achter me aan toen ik weer naar de hal liep en de deur achter me dicht trok. Het is dat ik voor het avondeten iets uit de diepvries moest pakken, anders had hij daar nog lang gelegen. Hij beruste vol overgave in zijn lot.
De boom staat weer lekker bont te wezen
Ik heb het samen met Evelien in een uurtje gedaan en er is niet een bal kapot gevallen
Sherlock zat later wel te tikken tegen een laag hangende bal, maar gelukkig hield het haakje stand.
Dit dromerig kijkend elfje hangt veilig hoog
De kerstkaarten zijn geschreven en de deur uit
Het was donker en de regen kwam met bakken uit de lucht toen ik eind van de middag bij de garage wegreed (kapot achterlicht), en ik zag net op tijd een fietser die zonder licht en met donkere kleren overstak. Verdorie. DOE JE LICHTEN AAN! Ik was zooooo blij de oprit op te rijden zonder bloed op mijn bumper, het is haast Russische roulette om in de spits in de stad te rijden in de regen in het donker. Ik doe het ook zelden als ik het kan vermijden.
Gistermiddag schoot een klein meisje van een jaar of zeven diagonaal de weg over op haar fietsje toen ik aan kwam rijden, gelukkig reed ik met een slakkengangetje en kon op tijd stoppen, maar mijn hart zat in mijn keel en de moeder van het meisje -fietsend aan de andere kant van de weg- kreeg ook bijna een hartverzakking. Ik had het half uurtje bij de pedicure nodig om bij te komen terwijl ze met de slijptol en beitel aan de slag ging, en toen ik met poezeligzachte voeten weer naar huis reed was ik weer helemaal zen.
Tot ik op de radio de vraag hoorde of we alles al in huis hadden voor Kerstmis, đ«Ł nee, en toen mijn lief mij bij de lunch precies dezelfde vraag stelde voelde ik mijn ene oog weer trillen.
OkĂ©, opkomende paniekaanval wegzuchten en nog voor de fitness de bestellijst bij de visboer ingeleverd, hoeveel scampiâs gaan er in een ons? Gelukkig was de visboer behulpzaam met advies en paste hij de lijst nog aan. Hij scheurde twee nummertjes af, eentje voor op de bestellijst en eentje voor mij, oei, die moet ik niet kwijtraken! Ik stopte het in het vakje van mijn telefoon nadat ik er eerst een foto van maakte, zo weet ik zeker dat het goed komt.
Van de Indigo Go Mystery van Quiltville heb ik deel drie bijna klaar, het is een flinke hoeveelheid blokjes, veel snij-naai- en strijkwerk. In de ketting van blokjes die nu onder de naald liggen zitten de lapjes van Leur. Deel vier staat ook al op haar website, ik heb zoân donkerbruin vermoeden dat er nog twee delen aankomen van blokjes maken, en dan deel zeven waarin onthuld wordt hoe alle blokjes samengevoegd gaan worden tot een top. Of niet. De tijd zal het leren.
