Ik wist niet wat te doen met de vorige maand omvergewaaide druif, maar om het zo te laten liggen

was geen optie, want de druiven begonnen te gisten en maakten vlekken op de tegels. Ik zag de twee trellisschermen staan die onderdeel hadden uitgemaakt van de pergola, en voila

Na flink inkorten van de klimmer kreeg ik hem staande

Het is slechts een tijdelijke oplossing. Ondanks de belofte aan mezelf dat ik die avond niets meer zou doen, schoot ik na het nieuws toch weer naar buiten om snel nog het gras te maaien, omdat de weerman voorspelde dat het de komende dagen elke dag zou gaan regenen. En toen zag ik dat de trellisschermen dramatisch scheef stonden door de wind, en moest ik het stutwerk stutten. Fay en Sherlock controleren hier de constructie op stevigheid, Sherlock probeerde hoger te gaan staan terwijl Fay hem een kontje wilde geven, maar wilde wel zeker weten dat hij een fris kontje had, en dat ging hem wat te ver en hij stapte weer af.

Eerder die middag was ik begonnen aan de lavendelhaag aan de voorkant, de uitgebloeide planten een stukje korter knippen, dit had ik al gedaan

En dit stukje moest nog,

ik had het tuinkrukje erbij gebruikt, want voorover gebogen knippen voelde ik al na een paar meter mijn rug protesteren

Het pad naar de voordeur en alle onkruiden langs de rand pakte ik aan, net als de rand langs de oprit en het plantenvak.
Jon ging er even goed voor staan, stoer poseren op het schone pad. Het lavendelstruikje links bij het pad ga ik kortwieken of er uit halen en elders planten, maar hij staat nog volop in bloei dus dit is een karweitje voor later.

En ik weet nog niet wat ik met de grote azalea links van hem ga doen, gewoon zo laten of toch wegsnoeien wat over het pad groeit? Wat over het split hangt laat ik wel zo, het is een mooie struik. Dat plukje van geraniums links er van wil ik er nog uithalen, raar dat ik dit zaterdag niet heb gedaan.  Ik kan er Campenula neerzetten, als je goed kijkt zie je rechts in beeld bij het pad waar de rode paal staat deze over het pad groeien; hiervan kan ik komende maand stukken wegsteken en hier heen transplanteren. 

En daarna ging ik het wilde gras te lijf dat tussen de planten en tot ver over het grijze split heen zijn gang was gegaan terwijl ik even deze zomer niet op zat te letten. Wat een ravage, ik had hier voor de winter de kleine ratelaar gezaaid in de hoop dat deze de groei van het gras zou tegengaan (deze plant “leeft” op de wortels van grassen), maar hiervan is niets te merken. De overwoekerde vaste planten komen een voor een weer tevoorschijn, minder bossig als ze zouden zijn als ze meer licht, ruimte en voeding hadden gekregen. Tja, zo is het leven.

Tot zover ben ik gekomen, het was al zes uur en ik was al bijna vier uur bezig geweest, het water stond tot in mijn bilnaad en daar voorbij, zelfs mijn sokken waren nat 😅. De volgende keer zal ik wat dieper in deze border gaan opruimen, en misschien ook het split wat ontdoen van onkruiden, er ligt nu vooral veel snoeisel van het gras.

Het ziet er een heel stuk beter uit nu alle uitgebloeide knipneusjes zijn gekortwiekt (op de foto hierboven zie je de plantjes hiervan als grijs-groene plukjes in het grijze split staan)

En hier het schoongemaakte split rond de Japanse kers, de groene sprietjes die er in staan is het loof van bloembolletjes, en de te ver over de borders heen groeiende geraniums heb ik er uitgetrokken.

Het ziet er allemaal weer wat verzorgder uit en dit geeft me rust in mijn hoofd, weer wat af kunnen strepen van mijn to-do list.

Er komt voor mijn gevoel alweer heel wat op me af nu manlief sinds gisteren weer thuis is van het revalidatiecentrum (en vandaag al weer even heeft gewerkt); we zijn ons aan het oriënteren op “bad er uit inloopdouche er in”, informatie inwinnen en gisteren en vandaag telefonisch afspraken gemaakt; binnenkort komen van twee bedrijven adviseurs langs voor een gratis en vrijblijvende offerte. Velunova en Molenaar stonden als tip in de e-mail die we van de ergotherapeut hadden gekregen.

Morgen moeten we in het Amphia ziekenhuis zijn voor een MRI scan, dinsdag krijgen we dan (pas) weer de uitslag. We zijn nog niet eerder in het Amphia ziekenhuis geweest, maar we moeten wel daar naartoe ipv het Bravis ziekenhuis vlak bij huis, want de MRI scan in Breda is geijkt en die beelden heeft de behandelaar nodig voor het geval er een behandeling moet volgen. De radiotherapeutisch oncoloog van Bravis is hard aan het werk om de MRI scan in Roosendaal ook geijkt te krijgen, het zou wel heel fijn zijn voor alle partijen.

Gelukkig hebben we dit weekend iets leuks om naar uit te kijken, Sophietje is vrijdag jarig, twee jaar wordt ze; zaterdag vieren ze het bij hun thuis met familie, en omdat het voor manlief te vermoeiend is, (teveel prikkels) komen ze ook bij ons om het te vieren.
Sophietje is er al helemaal klaar voor, het is de laatste week op de baby groep van de opvang en ze laat zien dat ze al zelf haar tas kan dragen, zo lief 🥰.

En zelf haar nieuwe winterjas naar de kassa brengen, zo koddig met dat spijkerbroekje.

Dit is ons uitzicht als we in de luie stoelen aan de koffie zitten, als er geen schuifpui in weg zou staan, vogeltjes kijken is zo leuk. En heel af en toe komt er een eekhoorntje op bezoek, maar dan valt het alleen op aan het gedrag van de katten.

Ik heb een voerschaal onder de voersilo gehangen om de grond eronder schoner te houden, maar helaas probeert een suffe duif regelmatig om er op te gaan zitten en gooit dan de schaal op de grond. De schaal en silo trekken momenteel heel veel musjes aan, veel meer dan vorig jaar. Er zit een zeer dominant musje bij die zijn plek op het stokje niet verlaat tot hij er volgegeten vanaf valt, hij jaagt en slaat elk ander vogeltje weg die ook maar dénkt om zijn plekje in te pikken, het gekibbel en geruzie is dan goed hoorbaar.

De “Suzanne met de mooie oogjes” (die oranje bloemetjes) doet het zo goed, ik denk dat ik deze volgend voorjaar op meerdere plekken zal planten, wetend dat ze ook over de grond en over en door struikjes slingerend het naar de zin heeft. Ze is niet winterhard, dus niet bang zijn dat het de hele tuin overneemt.

Een update over de meelmotjes: we zien ze amper meer rondvliegen, heel sporadisch eentje die gelijk met de vliegenmepper kennis maakt, en ik zag nog twee poppen van de rupsjes op een plastic verpakking in de garage zitten op en in een nieuwe zak vogelvoer die gelijk naar buiten verdween, en de poppen heb ik geplet 🤢 en ja, ik had vorige week nog gespoten tegen kruipende ongediertes in kieren en onder kastjes waar de katten niet bij kunnen, in de hoop resterende eitjes of rupsjes in welk stadium van hun levensloop dan ook te elimineren. Over een paar weken zullen we weten of we er vanaf zijn.

Met de stitch journal van Marion’s world ben ik een klein stukje verder gekomen, er zijn nu heel veel witte kraaltjes bijgekomen

en om kramp in mijn pols te voorkomen klemde ik de ring vast, wel zo handig. 

Zo schuin vanaf de zijkant is het reliëf goed te zien

Er moeten nu nog een paar Margrietjes bijkomen van 4 mm brede witte zijdelint, en laat ik deze kleur toch nergens kunnen vinden. De enige webwinkel die ik kan vinden is vanwege beurs en vakantie gesloten. Ik heb wel creme, ik denk dat ik het hier dan maar mee ga doen, al verraad “dan maar” dat ik dit liever niet doe. Gek hè, dat ik zo stug kan vasthouden aan een voorbeeld, en waarom? Bang dat het dan niet meer mooi is? Mens durf te leven. De rek om te improviseren is er een beetje uit, net als bij een oude onderbroek waarvan het elastiek rond de benen lubbert en tijdens het lopen en bukken zo tussen de billen floept, vreselijk irritant.

Weet je, ik ga gewoon kijken welke kleuren hier bij passen, en ga het gewoon doen! Er komt nog een vlindertje links boven de bloemenkrans, en misschien nog hier en daar wat takjes groen als ik het ergens nog te kaal vind. Ik loop vreselijk achter, ik durf niet meer te kijken hoever ze nu is met haar journal, ik denk dat er alweer twee maand-pagina’s (uitgelegd in ongeveer vier delen per maand) klaar zijn bij Marion. Oké, toch even spieken, ze is nu bezig met week 35 en ik ben bezig met week 25 🫣 Diepe zucht Shirley, alles mag, niets moet, het is geen aangenomen werk.