Categoriearchief: Mijmeringen

Nog meer te vertellen

Donderdag is in alle vroegte (kort na middernacht) de zus van mijn lief ingeslapen, ze was niet meer wakker geworden nadat ze dinsdagavond gesedeerd werd. Het is goed zo, haar gezin heeft nu ook rust wetend dat hun moeder na al die jaren van slechte gezondheid niet meer afziet.

Die donderdag paste ik op het liefste en mooiste kleindochtertje van de hele wereld,
IMG_2215
voor manlief zou meegaan te vermoeiend zijn geweest, temeer omdat we zaterdag naar haar verjaardagsfeest gingen. Een dag of zelfs een avondje weg betekent twee dagen bijkomen, dus liever donderdag thuisblijven om er zaterdag van te kunnen genieten. Vermoeidheid komt van de bestralingen, helaas een bekende bijwerking die nog wel lange tijd kan aanhouden. De hitte van afgelopen weken werkte ook niet echt mee, gelukkig zitten we nu in een koelere periode, genaamd de herfst.

Vrijdagochtend zag ik dat de buren hun oprit hadden schoongeveegd, onze oprit stak er opeens als verwaarloosd bij af, zoveel blad van de bolacacia en plukjes onkruid tussen de stenen, dat kan toch niet. Na twee en een half uur krabben, trekken en vegen was de oprit, de straatkant langs het muurtje van de voortuin én de stoep naar onze voordeur helemaal schoon, en ik was kletsnat, moe maar voldaan. Na de lunch veegde ik nog even het pad langs de schutting bij de poort naar de oprit aan, en stootte met mijn voet tegen een steen die een cm boven de rest uitstak. Dit was wachten op een ongeluk, dus huppetee aan de slag er mee. Het hele deel tussen de pijlen lag hoger, dus het was niet enkel dat ene steentje. Was het maar zo’n feest.
IMG_9830
De eerste steen uitwippen is het lastigst, weten wanneer te stoppen met stenen uitwippen niet zo, stoppen als er geen wortels meer onder stenen lopen.

IMG_9832
Het was een flinke buit deze keer (de vorige keer zaten ze dichter bij de poort), maar met de zaag kreeg ik ze makkelijk los

IMG_9833
En toen weer het gat dichtgooien, ik kom een beetje zandbakzand tekort om in de voegen en kieren te stoppen.

IMG_9834
Ik heb de rest van de dag (middag) niks meer gedaan, behalve wat geborduurd, hier was ik gebleven, 
IMG_9835
Geen fotoshoot voor de regel Black cats prowl with glowing eyes (ik wilde nog kattenogen borduren, misschien verwerk ik dit wel in stof langs de rand). Voor “Beware” had ik een oranje-rode verloopgaren nodig die ik niet had, dus nam ik een draadje effen rood garen en een draadje oranje verloopgaren, “mooi zo”, zo sprak zij tevreden.
IMG_9881
De lichte spierpijn op zaterdag veranderde in een flinke spierpijn dus kassie a die dag, alhoewel, tegen de avond begonnen mijn handen weer te jeuken toen ik afval in de kliko gooide. De klimophaag die ik vorige maand vlak voor de hittegolf gedeeltelijk had gesnoeid moest afgemaakt worden, deze foto is van toen, en nu was het ongeknipte nog breder geworden.

IMG_9468
Het snoeien met de elektrische heggeschaar is redelijk zwaar werk en dit voelde ik goed in mijn onderarmen, het opruimen is vooral veel werk, maar het loonde wel de moeite. Misschien toch volgend jaar de tuinman vragen dit te doen als ze de heggen snoeien.

De buurman had een paar dagen eerder zijn kant én de top gesnoeid, ons pad lag toen vol takken en bladeren die Evelien opruimde toen ze het zag. Met de top wegsnoeien had hij alle bloemen die aan de bovenkant groeiden verwijderd, op een paar na die buiten zijn bereik naar onze kant overhingen. Deze heb ik met het snoeien gewoon laten zitten, arme bijen, zo’n feest als vorig jaar zal het hier niet zijn.

IMG_9904
Maandag veegde ik de boel nogmaals netjes aan, door de wind was er veel los snoeisel omlaag gekomen  

IMG_9903
en ruimde de plantenvakken naast het pad wat op, de Euonymus groeide flink over de bestrating, en overal groeide van dat sprietig gras tussen de stenen en langs de bestrating wat met Saharazand als zaad mee was gekomen. Gelukkig liet het zich nog makkelijk met wortel en al er uit trekken
IMG_9905
Doordat ik afgelopen jaar steeds alles wat op het stoepje lag naar de zijkant had geveegd om het pad schoon te houden, was het een composthoopje op zich geworden waarop de maagdenpalm goed groeide, de punt van de bestrating was geheel bedekt; ik heb zeker twee emmers vol mooie grond van en langs de bestrating afgeschept en in de tuin in gegooid, gewoon hup tussen de planten. 
IMG_9906
De planken heb ik weer langs de rand gelegd, dit is voor de droge poezenvoetjes bij veel nattigheid. De kale grond zal snel weer bedekt worden met de maagdenpalm. 
IMG_9907
Ik had nog meer willen doen, maar ik kwam zo stram overeind met het opruimen, dat ik het hierbij heb gelaten, even mijn lijf wat rust geven. Het zou gaan regenen later op de dag en ik had bij het naderen van zware loodgrijze wolken vlug de was van de lijn afgehaald, (het was lekker snel droog gewapperd), de stoelen vastgezet en losse delen zoals gieter, krukje en een verdwaalde bloempot veilig gesteld. De papiercontainers stonden nog vol aan de straat, zo laat en nog niet geleegd, ik zag het al gebeuren dat de deksels open zouden waaien en de containers papier zouden uitspugen.

Ik zat net te borduren toen de regen met bakken uit de lucht viel met onweer en flinke rukwinden; alleen Jon was binnen, Fay en Sherlock zaten ergens te schuilen en kwamen niet op mijn geroep af.
Ik keek bij de voordeur naar buiten en zag een container lichtjes bewegen, ze bleken net te zijn geleegd, en omdat het zo enorm hard waaide ben ik naar buiten gerend om alle containers van de straat te halen (in de luwte van heggen op de opritten van de buren gezet) voordat ze de rotonde over werden geblazen, de buren waren allemaal de deur uit.
En zo zat ik met natte broekspijpen verder te borduren, kijk toch wat een mooie glans over het borduurgaren ligt.
IMG_9900
ik kreeg het borduurwerk nog voor het slapen gaan af, ik was de poten en oogjes van het spinnetje bijna vergeten

IMG_9902
Even oppersen om de Derwent Inktense te fixeren, en blokjes maken om er rond te zetten, het moet wel heel raar lopen wilt deze niet klaar zijn met Halloween. Wordt vervolgd.

Leuk

In mijn mailbox zag ik een bericht dat ik gratis een HEMA cadeau kaart ter waarde van €5,- kreeg, want, zo stond in het bericht “Bij de Postcodeloterij leggen we u graag in de watten.”. Ik hoefde ze alleen nog maar te bellen. Nou ja, dat is toch snel verdiend? Er stond zelfs een knop in de mail om ze online te bellen. Toch maar snel gecheckt of de e-mail echt van de Nationale Postcode Loterij kwam, want ik ben wel hebberig in dit geval, maar niet gek.
Het klopte en dus belde ik.

Een hoop geroezemoes op de achtergrond van het callcenter, het duurde een paar tellen voordat ik iemand aan de andere kant van de lijn iets tegen mij hoorde zeggen. Ze noemde lacherig haar naam en vroeg waarvoor ik belde. Oké, die zag ik niet aankomen, dacht dat dit wel duidelijk was na het klikken op de belknop in de e-mail. “Nou, uh, ik kreeg een e-mail dat ik jullie moest bellen om een cadeaukaart van de HEMA te krijgen. Dus daarvoor.”, zei ik, en hoorde ze aan de andere kant lachen en druk op het toetsenbord tikken, even dacht ik dat ik verkeerd verbonden was. Ah daar was ze weer.
Dat kon, ik kon leuk een gratis cadeaukaart ter waarde van vijf euro krijgen, maar dan wilde ze eerst mijn adres want dan wisten ze leuk waar ze de cadeaukaart naar me konden opsturen, vijf euro zomaar gratis krijgen is toch leuk.

Ze had duidelijk een stopwoordje, “leuk”.
Daarna vroeg ze om mijn geboortedatum. Tuurlijk, ook geen probleem. Vervolgens wilde ze mijn voornaam weten waarmee ze me leuk kon aanspreken. Hier had ik toch wel even moeite mee. “Wat is er mis met mij aanspreken met “mevrouw”, aan mijn geboortedatum is te zien dat ik geen achttien ben.” Het meisje giebelde zenuwachtig, “Zo werkt de postcodeloterij nou eenmaal, dat is toch leuk?” Ik voelde me opeens heel ouderwets.
Ze wilde mijn telefoonnummer hebben, dan kon ik gebeld worden met leuke acties ook van de vriendenloterij, en dan kon ik als ik dit niet meer wenste me leuk afmelden”

Ik begon spijt te krijgen van het telefoontje, dit was niet leuk, en ik liet ze niet uitspreken, wat een gezeur. “Jeetje, waarom zou ik mijn telefoonnummer geven om me dan gelijk weer af te melden? Trouwens, wij zijn al deelnemer bij jullie, dus alles staat al in jullie database.” Ze zei dat ze dit er wel bij zou vermelden, de leuke cadeaukaart zou heel snel en leuk bezorgd worden, en ze wenste me nog een leuke dag toe. Ik wilde nog vragen of het woordje “leuk” ook in de script stond die ze oplas, maar liet het maar zo.

Ik zag in gedachten een jong meisje met klamme handjes achter een beeldscherm zitten met een blikje naar kersen meurende energiedrank naast zich en al vier lege blikjes in de prullenbak onder haar desk, misschien was dit wel haar eerste werkdag, het moet wel leuk blijven. Ik wenste ze ook een fijne en vooral leuke dag toe, ik kon het niet nalaten, en ze giebelde een bedankje terug.
Ik verheug me nou al op de cadeau kaart, eens kijken wat voor leuks ik er van ga kopen.

Witboek of journal?

Vanmorgen was ik bij de psycholoog, dit was de tweede sessie en ik voel me in goede handen bij haar, en wat komt er een hoop op je af aan informatie; waarom dingen gaan zoals ze gaan, en hoe de geest zich kan afschermen van pijnlijke zaken, als primaire en secundaire slachtoffer zijnde.

Mede door de emoties en het ontbreken van een fotografisch geheugen ben ik er veel van vergeten, maar het gevoel wat ik kreeg van het naar haar luisteren, haar feedback krijgen op dat moment, daar gaat het om. Geruststelling, bemoediging, en weten dat ik(wij) het juiste hebben gedaan; vergelding was jaren geleden de primaire gedachte maar niet dé manier en gelukkig hebben we die stap ook niet genomen.

Wat ik heel verhelderend vond was te horen waarom mensen van wie ik het niet had verwacht op een kwetsende manier reageerden: ik vertegenwoordig de waarheid.

Ik vraag me af hoeveel zwarte schapen van de families om deze reden zijn verstoten, het probleem ligt niet aan het vermeende zwarte schaap maar aan de rest van de familie die de waarheid (over het echte zwarte schaap) vooral binnenshuis willen houden.
6F8B1642-579A-42F0-BFF7-54242B34B71E

Opdracht van de psycholoog: start vandaag met schrijven, koop een schriftje of boekje, schrijf je doelen, je wensen, je dagelijkse gedachtenkronkels op, knip plaatjes uit die je aanspreken en waar je blij van wordt en plak ze er in, maak een witboek. Schrijven omdat dit dieper in het brein doorwerkt dan typen op een iPad oid, en ik kan dan het boekje ook mee naar therapie nemen om aantekeningen te maken.

Het gebouw uitlopend stak ik de weg over en liep gelijk binnen bij de boekhandel, maar zag daar zoveel blanco boekjes dat ik last krijgend van keuzestress zonder boekje naar buiten ging, ik had thuis vast nog wel een schriftje liggen. (klopt)
Na de lunch keek ik of ze met een witboek ook een journal mee bedoelt (ik had het haar moeten vragen maar zoiets komt pas op weg naar huis in me op). Mmm, ik ben er nog niet helemaal uit, misschien kan ik het Joke in een e-mail nog vragen.
In mijn zoektocht op internet kwam ik een filmpje met uitleg door deze dame tegen, zo positief.

Mooi plaatje, punkertje Sherlock en Fay gezellig samen slapen op het kasteel
748504E9-F974-4CD0-A2C7-103901814E28
Wat eerder liepen er twee grote katers door de tuin, Sherlock heeft hier eentje in het snotje maar maakt geen aanstalten om het weg te willen jagen.

69CEFD75-3FCB-4EF3-9C17-2D0126884477
Sinds gisteren is de kerstboom verdwenen en hebben we weer zicht op de klok én het kattenkasteel, zo leuk om de katten weer te zien liggen; terwijl ik dit schrijf zit Sherlock Fay te wassen, zo lief.
B974D566-028C-4BB0-8356-7D714CAEC6AE
De boom was een stuk lichter toen ik hem naar buiten sleepte, zo uitgedroogd, maar hij hield zijn naalden nog stevig vast
ACD3663E-BD65-4612-A309-1858BD290C4F
Een half uur later zag hij er zo uit, het was dat het begon te regenen, anders waren de takken gelijk door de hakselaar gegaan.
26B44E05-4D69-4917-9CC1-9B01EA08367C
Morgen misschien?

Weekend werkje en meer opwinding

Was ik naar het quiltweekend gegaan, dan was ik gestart met het babyquiltje voor de baby van Maikel, een neef van mijn mans kant, eind oktober is Domenique uitgerekend. Het was even paniek (nou, paniek, paniek, eerder een lichte irritatie dat ik me niet kon herinneren waar ik het had opgeborgen) toen ik het zakje met de dubbel gesneden vierkantjes van de vorige babyquilt nergens kon vinden, dus kwamen alle bakken met prentjes stof op tafel, “dan maar gewoon weer overal een vierkantje afsnijden”, mompelde ik met frisse moed, en in de laatste bak die ik pakte zat het bewuste zakje.
E4231BE8-AF5B-42E5-A18A-8575506A209B
Enkele prentjes maakte ik tot grotere vierkantjes door er randen rond te zetten
CD3C8DFF-F204-4CD5-BE51-44A9321083B5
En naaide ik willekeurig de blokjes tot paren, licht tegen donker,
CC5BD8A9-2393-4C10-953E-38C3180D059B
En strijken, en door ze niet gelijk na het strijken elders te leggen maar te laten liggen en eerst goed te laten afkoelen, blijven de plat gestreken naden mooi plat, vandaar dat ik ze dakpansgewijs op elkaar leg tijdens het strijken; zo passen er lekker veel op het strijkplankje.
C418ED74-8F41-4B7B-B813-B2333C75ED2E
De bovendraad had ik op een spoeltje gewonden nadat die om de haverklap in de knoop draaide en brak, ik denk dat ik beter een dun netje om de klos had moeten doen zodat de draad niet vanzelf los zakte als ik gas los liet en hierdoor ruimte kreeg om te gaan draaien en lussen. De klos was gemaakt om van boven af te lopen en niet vanaf de zijkant, dus daar lag het niet aan.  (Het was een grote klos met lekker dun 80W garen die in een mok had gezet omdat ik mijn kloshouder nergens kon vinden). Dus op het spoeltje gedraaid, maar het garen draaide te snel van het spoeltje af en wikkelde zich onder het spoeltje vast als ik het gas los liet en weer gas gaf. Grrr
9A0299B7-1AD0-4103-B066-6AA2803A03F2
Het kleine viltje remde het spoeltje niet genoeg af, gelukkig is dit makkelijk op te lossen door het spoeltje op een groter viltje te plaatsen zodat het niet als een malle doordraaide als je opeens gas los liet. Wel moest ik het op een groter vlak zetten, dus gebruikte ik de kleine garenklos stopper, of hoe die dingen ook mogen heten
BFC811A8-BCD1-476F-B131-693F3B0269CA
Samen met Jon keek ik of de lay-out een beetje prettig was voor het oog, Jon meende een stofje te herkennen uit de Tea Party quilt. Heel goed Jon.
12D42939-916A-479F-A6B6-2981FE630AA7
Daarna kon ik de rijen kettingnaaien,
EF9DE7BA-5108-442A-8472-22D3F66C1F87
Het spoeltje bleek leeg nadat ik deze foto had gemaakt, ik stopte er snel een andere in. Jazeker, mijn Bernina spoeltjes worden ook geaccepteerd door deze Pfaff, bij de vorige babyquilt ontdekte ik dat ik een halve quilt had genaaid met het verkeerde spoeltje, en de naaimachine deed het er gewoon goed op. Win win!
18722CE0-FC4F-4858-996B-F59EC48879C8
Snel verder met naaien, nu dus wel met aanwezige onderdraad, en in no time had ik gisteravond alle banen aan elkaar
81909209-DB83-4134-A3DA-A867F56FA267
Hier ga ik vandaag mee verder, het moet heel gek lopen als deze quilt vanavond niet gesandwicht is, Puk is er al klaar voor
EEF78C54-DC48-4471-8ADE-E3034BC12C14
Tussendoor heb ik uiteraard wel iets anders gedaan, een mens moet toch eten en drinken, druiven uit eigen tuin
88075739-7A6F-4DDB-AEDF-54BF1BAB1123
naar de wc (van de bekkenfysiotherapeute moet ik -en iedereen- minstens 7 keer per dag plassen on de blaas gezond te houden), en zulks. Geen foto van de wc.
En ook toch nog even buiten aan de slag om de oprit onkruidvrij-ish maken, en al heel veel blad van de bomen verderop in de straat opvegen. Onze oprit is een verzamelbak voor al het blad uit de straat, door de wind zo bepaald. Het was een heerlijke zonnige dag gisteren dus was het wel lekker om even buiten te zijn.
Puk geniet zichtbaar van de rust
B7F5E92E-0F81-4A3A-BB29-36AD5C36DDB0
Even later hoort hij Jon miepen en hebben ze overleg door het raam,
92AF8B9B-4B17-4848-8C8D-B8D6D8B4AE3D
Jon er in en Puk er uit, hij liep gelijk naar het vogelbadje om er uit te drinken
BF17515C-16FE-427A-820B-81A706D30CFA
Een tijdje geleden kwam hij drijfnat binnen, alleen zijn kopje en rug was droog, het vogelbadje stond half omgekiept leeg op de verhoging, ik denk dus dat hij hier in was gesprongen en zich rot geschrokken er weer uit was gesprongen.

Wat dat is over de bekkenfysiotherapeute hoor ik je denken? Nou, best wel een gek verhaal om zo over te bloggen, maar het is een veelvoorkomende kwaal bij dames en ik schuw geen gekke verhalen.
Ik had soms op het einde van de dag pijn in de onderbuik en verloor soms een paar druppels urine als ik voorover bukte of kracht moest zetten, heel vervelend. En toen ik ergens in juni na de fitness oefening ‘leg press’ opeens het gevoel had dat ik een tampon voelde zitten -wat heel stug is aangezien ik al 15 jaar niet meer menstrueer- schrok ik me rot.

Ik vreesde een verzakking en zat de volgende dag al bij de huisarts, in gedachte lag ik al onder het mes. Gelukkig bleek ik slechts last te hebben van slappe bekkenbodemspieren, constateerde ze na een kort onderzoek, en gaf een verwijskaart voor de bekkenfysiotherapeute. Hier is een lange wachttijd voor en twee en een halve week geleden (op de geboortedag van Sophie) had ik de intake gesprek en moest ik een drink/plas lijst over 24 uur bijhouden, wat gaat er in en wanneer gaat het er weer uit. Een week later was de volgende afspraak en kreeg ik gelijk op mijn ballen.

Vier keer plassen op 24 uur is echt veel te weinig, de blaas raakt te vol en komt dan onder teveel druk te staan, en kan later problemen geven dat hij zich niet meer goed kan ledigen. Plus zo’n volle blaas gaat doorzakken en op andere organen drukken
Verdorie, en ik maar denken dat het knap was dat ik zolang mijn plas kon ophouden, en dat dit een teken was dat ik juist een sterke blaas had. Ze lachte en zei dat dit vroeger inderdaad zo werd gebracht. Helaas leren kinderen (of ouders) nergens de juiste manier van op de wc zitten, rechtop met iets holle rug en de voeten goed plat met de benen in 45° hoek, zodat de beenspieren ook goed ontspannen zijn. Op dit plaatje zie je hoe de leidingen boven de uitgangen “hangen” en waarom de holle rug het beste is, bovenste tekening is de foute houding. Blauw is de blaas, rood de baarmoeder en dat zwart gearceerde rechts van de baarmoeder is de endeldarm en het rectum. Groen is de binnenste bekkenbodemspier.
BE49AD44-4B87-400B-8F95-D20BF5783B01
Ook belangrijk is dat je de tijd neemt met plassen, zodat je ook goed uit plast. En na het plassen even het bekken een paar keer kantelen, zodat nog aanwezige urine ook nog naar het laagst gelegen deel (de uitgang) stroomt en uitgeplast kan worden. Ontspannen rechtop zitten is een must, en niet met je ellebogen op je knieën of achterover leunend omdat je nog half slaapt. Niet met je hakken van de grond op je tenen steunen, want dan span je je beenspieren aan. En al helemaal niet lekker persen om zo snel mogelijk klaar te zijn. Begrepen? Ja juf.
Serieus, je krijgt opeens zoveel informatie over iets zo basic, dat je denkt: “waarom is mij dat nooit eerder ter öre gekomen?”  Nee, ook niet tijdens mijn opleidingen in de verpleging, bv bij de lessen van interne geneeskunde of urologie. Heel bizar. En blijkbaar word je dit ook niet verteld op het consultatiebureau of schoolarts of waar dan ook. We moeten het hebben van mond op mond reclame, en als de eerste “verteller” alleen vertelt dat je van voor naar achteren moet afvegen als je klaar bent, en dat een “sterke blaas” -dus lang kunnen ophouden- goed is, nou, dan ben je dus klaar hè. 

Vorige week leerde ik de eerste oefening van buitenste bekkenbodemspier sluiten en dan binnenste bekkenbodemspier tot halverwege optrekken, in het begin vergt dit opperste concentratie en lukte me dit alleen liggend. Het is net zoiets als dat iemand zegt dat je je oren moet optrekken. Hoe dan?! Visualiseren, daar gaat het allemaal om. Er bestaan ook apparaatjes om dit meetbaar te maken zodat je ziet dat je goed bezig bent, maar de fysiotherapeute vond dit niet nodig, misschien als het me na zoveel keren nog niet lukte, misschien dan. Maar gelukkig lukt het me zonder hulpmiddelen.

Na een paar dagen kon ik het ook zittend, en eergisteren zelfs staand in de rij bij de kassa, alleen moest ik me zo concentreren dat ik niet in de gaten had dat ik aan de beurt was. Ik zal het dus zeker niet tijdens het autorijden doen. En deze week kreeg ik er een oefening bij, het optrekken in drie etappes doen en dan loslaten. Fuck me sideways, dat is echt een hersenkraker, maar het lukt me, en ik voel me als een kind dat oefent voor de strik diploma 😅

Leer- en nieuwsgierig als ik ben als het gaat om medische zaken, las ik op medische websites (van ziekenhuizen en zulks) dat ook obstipatie klachten al dan niet in combinatie met een prolapse tijdens de stoelgang kan komen van bekken bodem problemen, vaak door trauma (zware bevalling of ander soort geweld op of rond de bekkenbodem).
Bizar hè, dat wanneer je met obstipatie klachten naar de huisarts gaat, je voedingsadvies krijgt, een drankje of pilletje, maar geen rectaal onderzoek. Vinger in het rectum, even persen, en dan is het al te voelen. Nou zat ik járen geleden hier niet echt op te wachten en was blij met het drankje, maar toch, misschien was toen al de bekkenbodemfysio ingeschakeld en kon ik nu fijn de zware leg press oefeningen doen op de fitness.

Zelf (zonder fysio begeleiding om het te leren) bekkenbodemspieroefeningen doen kan natuurlijk, maar je hebt de kans dat je teveel, te lang en te hard aanspant en daarna niet genoeg ontspant, zodat je het omgekeerde effect krijgt. Als je bij de huisarts zegt dat je last hebt van urineverlies, dan krijg je de bekkenfysio vergoed, bij wie je ook zit en hoe mager je verzekeringspakket ook is. 

Nou ja, als je tot hier heb gelezen verdien je een duim hoor 👍 en dan heb ik nog een filmpje voor je. Puk die Fay bespringt, het arme ding

Bijna bij.

Vrijdag (2/9) was de uitvaart van broer van DH,  René
4CF43ADB-C92C-4AB6-95AC-08FF953F40DC
manlief was gevraagd om te helpen met het sluiten van de kist, een uur voor de uitvaart, en reed daarna met zijn broer naar het crematorium waar de uitvaart was, terwijl ik Evelien van de trein oppikte. Het was stress in mijn hoofd, ik maakte me zorgen over mijn ventje die deze dag minstens vier uur op de been zou zijn en hier zeker een terugslag van ging krijgen. In de ontvangstruimte stond hij bij de familie, ik gaf hem een eiwitrijk energiedrankje en een flesje water om wat bij te tanken, het was er druk en ik had een deja vu gevoel; een jaar geleden stonden we hier voor de uitvaart van DH’s zus, dat krijg je als er zo’n groot leeftijdsverschil zit tussen de oudste en de twee jongste (DH is de een na jongste van de acht).
Suzanne was er ook al met haar vriend, maar Tim kon er niet bij zijn, met zijn meisie weer in het ziekenhuis was het niet verstandig om een uur rijden van haar weg te zijn. 

Het was een mooie dienst, we kwamen door de toespraken van oud collega’s en vrienden meer te weten over René, ontroerend en lief. Na afloop kregen we in de koffieruimte drinken en eten aan een tafeltje, en toen gingen we naar huis waar mijn lief het moment dat zijn hoofd het kussen raakte in slaap viel.
We brachten Evelien naar het station nadat we in de stad hadden gegeten, gelukkig smaakte het eten goed bij mijn lief ondanks zijn vermoeidheid, het begint heel langzaam te verbeteren, ook al kan het nog geen stoefen lijden.

Zoals verwacht had hij het hele weekend nodig om bij te komen,  en maandagmiddag gingen we eerst naar het huis van zoon en bijna-schoondochter alwaar ik de stofzuiger door het huis gooide, met twee langharige katten is dit geen overbodige luxe, terwijl manlief in de tuin zat. De tuinman was net bij hun langgewenst en had alle bomen (lei plantagen en catalpa’s) gesnoeid en de tuin al winterklaar gemaakt, de achterbuuf  zal vast heel blij zijn dat haar straatje schoon zal blijven deze herfst, ze had het mij gevraagd toen ik er twee weken eerder de kiwi stond te snoeien, denkend dat ik de tuinman was. 😬
Rond vijf uur kwamen we aan in het ziekenhuis, de entree heeft een mooie tegelvloer en ik moest gelijk aan Sommeke (Yvonne vH) denken, gek op hexagonnen. Pfff wat mis ik ze, hoe vaak ik niet denk: “even aan Yvonne laten zien (zoals die tegelvloer)”, of “wat zou Yvonne hiervan vinden”. 😢
479979AA-C41B-44B7-B34C-64FDD9FC8764
De lief van onze zoon was de week tevoren dus opgenomen met de vermelding dat ze minstens een week in het ziekenhuis moest blijven vanwege zwangerschapsvergiftiging, gisteren hoorden ze dat ze tot na de bevalling in het ziekenhuis moet blijven, spannend hoor, nog eventjes geduld en dan zien we de kleine kruimel ☺️ 

Ze zag er stralend uit, ontspannen en goedlachs. Tim kan tegen betaling lekker mee eten, kan op haar kamer slapen en gaat na het douchen en ontbijt weer naar huis (of de zaak) om te werken. Gelukkig is zijn baas heel coulant, uiteraard wetend wat er gaande is. We gingen weg toen het avondeten gebracht werd. 

We wilden op weg naar huis bij een van der Valk restaurant eten, maar helaas kon je daar vanwege personeelsgebrek alleen maar na reservering terecht, hoorden we toen we binnen waren, dat viel wel tegen, hier hadden we niet op gerekend.  Dus werd het na een ritje door stortregens een lekker ordinair frietje van MacD met kroket en kipnuggets aan onze gezellig ronde keukentafel. Gelukkig hadden we de dag er voor GVA op en stond dit ook voor de dinsdag op het menu. GVA =groenten, vlees en aardappels, en met vlees moet je denken aan kleine porties, dit is zo sinds manlief ziek werd.

En terwijl ik dit type (heb dit blogje gisteravond geschreven en klaargezet voor vandaag) is het aan het bliksemen, onweren en regenen dat het een lieve lust is. Maandagavond was er acht mm gevallen in een paar uur tijd, dat zal nu vast niet anders zijn, hoop ik.