Onze joekel van een Japanse kers die na de bloei voor een prachtig roze pad zorgde
Liet vorige week plots heel veel blad vallen, het leek wel herfst. Bruine plekjes in de blaadjes, en geen beestje te zien die dit kon veroorzaken
De grond lag er vol mee,
en op advies van onze tuinman die meende dat het hier om een bladziekte gaat moest ik al het gevallen blad opruimen en niet op onze composthoop doen. Verder viel er weinig tegen te doen bij zo’n grote boom, alleen maar hopen dat hij er vanzelf bovenop zou komen. Even al het blad opvegen, hallo 🫤 helaas doet onze benzine bladblazer/bladzuiger het niet, vieze bougie of verstopte filter, wie zal het zeggen? Dus ging ik aan de slag met bezem en veger voor de bestrating
en de bladhark voor het splitgedeelte, alhoewel ik hier geen gat in zag, en het meeste met de handen er uit heb geplukt zonder de plantjes te vermoorden
Ik hoorde flink gezoem van bijen, allemaal gek op de roze geraniums en rozen
Ik ben twee uur zoet geweest in de voortuin en etenstijd dwong me te stoppen, het was weer mooi geweest.
Het is nu bloeitijd voor de vuurdoorn, Gelderse roos en boerenjasmijn, wit overheerst, met een verdwaalde lila digitalis
Hier de boeren jasmijn die helaas niet ruikt
Maar dat is geen probleem omdat de klimhortensia die er achter en naast groeit het meer dan goed maakt met zijn zalige zoete geur. Ook hier zoemt het van de bijtjes
De klimop (van de buren) groeit als een malle door de schutting heen, en het begint behoorlijk lastig te worden om na de regen nog droog te blijven als ik over het pad loop, dus ben ik begonnen aan het scheren ervan. Gewoon met de hand, met de heggenschaar; het ritmische licht schurend geluid van de bladen als ik de klimop knip klinkt als muziek in de oren, het kalmeert mijn ziel. De takken en blaadjes vallen op het groene matje die ongeveer 150 cm lang is. Een overblijfsel van toen we nog een opblaasbad hadden die op de tegels moest staan, dit was als bodembescherming, en diende nadat het bad de deur uit ging als opvangmat bij het snoeien van de hagen. We hebben er nog twee van in het schuurtje, wie wat bewaard heeft wat. (Een overvol schuurtje bijvoorbeeld)
Het matje laat zich makkelijk oppakken als een burrito en zo kan ik de klimopresten in de groencontainer laten glijden met een minimum aan werk achteraf. Tussendoor krab ik ook het mos van de stenen en trek ik het onkruid er van tussen. Drie schuttingdelen verder vallen de eerste regendruppels en ruim ik snel op, en zondag volgden de volgende drie, en toen moest ik stoppen omdat het te warm was met de zon hoog aan de hemel. Hier zoals het nu is, twee keer een uurtje werk, en ik ben nog niet halverwege, dus ik weet wat me te doen staat tussen de buien door.
Fay vergezelde me door de hele tuin
En hield me goed in de gaten, alhoewel het geluid van vogeltjes haar afleid
En daarna ziet ze Sherlock die eerder al bij de vijver stond toen ik daar de zaailingen bekeek (geen idee wat daar op is gekomen, maar het bloeit bijna)
Hé, Sherlock
Even laten schrikken, dolle pret.
Er hangt een tiental pruimen aan het boompje, ik ben benieuwd hoeveel er hiervan in de mond zullen verdwijnen.
De kaasjeskruid doet het goed, ik was helemaal vergeten dat ik het zaad hier rond de rozen had gestrooid.
Bijzonder mooie kleuren van een plant, deze hortensia met de roze schutbladen, ik zie er allemaal Franse knoopjes en lintborduurwerk in ☺️
Over handwerken gesproken 😉 vrijdagmiddag was ik even op de bee in Etten-Leur, zie me daar zitten naast Miranda die aan de kop zit, met genoeg ruimte voor haar tassen en “ik weet niet waar ik aan ga werken dus neem ik alles maar mee” spullen. Mijn werkje paste in een medium ziplock zakje voor de verandering.
De blaadjes van het tulpenboeket had ik thuis al vastgezet met verschillende steken,
En ik moest de stelen van de tulpen nog borduren met de raised stem stitch, hier een foto toen ik klaar was, suf genoeg geen foto van het proces. Maar als je bij dit filmpje kijkt op 37 minuten, dan zie je hoe het gedaan wordt. Heel makkelijk.
De basis van de bloemen zitten er ook op, thuis gedaan, hier komen nog losse bloembladeren overheen. Ik moet zo wennen aan de rauwe rafelranden van de bladeren, ik blijf er draadjes vanaf knippen.
Er kwam nog een schattige kinderquiltje voorbij
En verder heb ik geen foto’s gemaakt, beetje saai hè. Geloof me, het was er alles behalve saai, veel geklets (er kwam weer iemand kijken wat we aan het doen waren, wat ik een beetje onrustig vond), en slappe lach in de workshopruimte, de deur moest dicht om de herrie uit de winkel te houden en ik kwam een beetje overprikkelt van tafel na afloop. Nee, voor de rust moet je niet naar een bee gaan, maar het was wel leuk om er even uit te zijn.
Zaterdagavond rook het zo lekker buiten dat ik even op de schommelbank op het achterste terras ging zitten. Luisteren naar de merel die op het dak van de buren het hoogste woord had en zijn gezang werd beantwoord door een mede merel een paar huizen verder op.
Ik zag dat de siergras in het perkje bij de uit de kluiten gewassen winterbloeiende kamperfoeliestruik in de verdrukking stond, en besloot deze er uit te halen. En wel gelijk. Het was een brede kluit die te zwaar was en zich alleen maar liet verplaatsen door te slepen,
dus maakte ik een gat rechts bij de heg en huppetee. Nou ja, huppetee 💪🏼
En hier de met geel aangegeven plek waar het uit kwam, je ziet achter de kale plek nog zo’n siergraspol staan, met rood gemarkeerd, ik denk dat ik deze ook weg ga halen. Volgend jaar of nu nog?
Ondertussen heeft de getransplanteerde siergras genoeg water gekregen uit de lucht, de vijver liep gisteren zelfs over. Gelukkig zitten er geen vissen in.
