Categoriearchief: Marion’s stitch journal

Rare week

We hebben een drukke twee weken achter de rug, die je niet te vaak moet hebben wil je zonder kleerscheuren het eind van het jaar halen. Het begon na weer een spannende periode tussen de scans en de uitslagen, maar er waren geen uitzaaiingen te zien en de grote tumor was 100% zeker hartstikke dood 😅 en de uitslag van de CT scan van de longen was ook goed, alles in orde 🥳

Na de uitslag gingen we naar fitness, en bij thuiskomst besloten we bij de vraag “Wat eten we vanavond?” uit eten te gaan bij de Sinjoor. Manlief kon nog een flinke dut doen en hup, het goede nieuws werd lekker gevierd.

Weer een slechte nacht, deze keer niet van de zorgen maar vanwege hoestprikkels bij ons beide, bah. Vroeg uit de veren want de schilder zou komen, maar helaas ging het regenen, dus was hij ook zo weer weg.
Ik besloot de ventilatieroosters in de keuken schoon te maken, nu dat ik weet dat ze er echt af moeten kunnen, aldus de timmerman. Van onderen haken ze in een richeltje, en van boven klemmen ze vast tegen een randje, ik kreeg ze met moeite los nadat ik tegen de bovenrand een beetje afwassop had gespoten.

Man o man, zo ziet 28 jaar aan stof er uit. Deze roosters staan bijna altijd het hele jaar open, in weer en wind. Mijn puf was op, dus de roosters van de andere kamers komen later wel.

We zijn bij donderdagochtend 8 uur aanbeland, de auto moet weg voor een APK, ik rijd terug naar huis met Evelien, om drie uur later dezelfde rit weer te maken, geen bijzonderheden aan de auto, hè, fijn hoor. We gaan ‘s middags even langs de Stoffenkoning in Rucphen, zomerstoffen kopen om shirts te maken, want in de tricot du Punto shirts krijgen we het wel erg warm bij inspanning. Goed geslaagd belanden de lappen in de wasmachine om alvast voor te krimpen, vrijdag gaan we knippen, Evelien als eerste

En daarna is mijn stofje aan de beurt, ook heel zomers en soepel vallend. Jon pikt mijn strijkplank in, het is behelpen met het strijkhammetje

Ik ben tot aan de zomen van de mouwen en panden gekomen, toen ik pas echt gevloerd werd door vervelende groene slijm producerende holtes (alleen in het hoofd) en hoestbuien waar je u tegen zegt, net als manlief en Evelien. Ik moest logischerwijs maar wel stevig balend maandag de afspraak met de implantoloog voor donderdag afzeggen (zodat iemand anders in mijn plaats kan gaan, ik wist maandag nog niet hoe het donderdag zou gaan met me, dus toch maar bijtijds afgezegd) en nu loop ik dus nog langer met een gat in mijn mond, alleen zichtbaar als ik breeduit lach. Het is niet voor niets dat ik met mijn lippen op elkaar grijnsde toen ik vrijdag op de bee mijn stitch journal liet zien én paparazzi op me af zag komen.

7eeef88e-926f-42d7-9a00-1048e052bcc6
Gelukkig was ik dinsdag al dusdanig opgeknapt dat ik zonder hoestbuien of gesnotter (lang leve de neusspray) naar de kapper kon, al schrok de kapster van mijn stem toen ik haar groette, rauw en heel donker. Zwoel als dat je ding is.

Bijna woensdag, dus ging ik dinsdag aan de slag met de twee randjes van week 14 voordat Marion de randjes voor week 15 voor ging doen in haar woensdagse video hier op YouTube. En zo te horen was Marion ook flink verkouden en wat schor, het heerst. Ik heb een randje afgekregen, geborduurd met zijde lint, ik had járen geleden in Barcelona een handjevol Mokuba embroidery ribbons gekocht, het is azlon, een kunstmatige zijde.

Leuk om te doen, ik heb het wel in de borduurring gedaan, dat vind ik fijner werken. Mooie gele kraaltjes in het midden maken de bloempjes af. Nou, bijna af.

Daarna heb ik met Derwent Inktense groen rond de kraaltjes aangebracht en lila op de puntjes, heel subtiel en met een niet te natte kwast, want het trekt heel snel in de vezels van het lint. Tadaaa.

Ik zal vanavond proberen het volgende randje te maken, en dan stoppen als Jon vindt dat het mooi is geweest, en weer vroeg naar bed, want het gehoest is nog niet voorbij.

Fay is gek op de schommelbank, foto van woensdagmiddag toen het droog was, meer hierover in het volgende blogje

Bee en meer

4 reacties

Jon is er zo klaar mee, al dat zalf in zijn ogen, hij zoekt vaak een veilig heenkomen in Eveliens woonkamer, een knap baasje die hem nu kan vinden.
5afe3e82-35a5-4d65-83be-04e234df9b9e
Het gaat zo goed met zijn ogen dat hij morgen kan stoppen met de behandeling. Ik weet het, de dierenarts had twee weken gezegd, maar volgens de bijsluiter mag de frequentie aangepast worden naar gelang de verbetering. En zijn ogen zien er al twee dagen mooi een fris uit, dus vandaag (dag 10) heeft hij het maar twee keer gekregen en morgen is het klaar. Het bezorgt hem zoveel stress dat hij zich weer meer gaat likken, dus hopelijk stopt hij hiermee als de stress wegvalt.

Afgelopen vrijdagmorgen ging ik weer naar de maandelijkse handwerkbee in Etten-Leur, ik ging als eerste op jacht naar mooie draadjes voor het crazy quiltblokje, helemaal happy 😊 . Het speldje dat in het groene klosje zit gestoken is een cadeautje van Miranda, deze had ze een jaar/jaren geleden gemaakt en al aan de andere dames uitgedeeld. Het krijgt een mooi plekje op mijn speldenkussen.

Miranda had een bijna affe quilt meegenomen, zo mooi, maar omdat hij niet op internet mag komen doen we het zo

Mooi hè.
Mijn show&tell was bescheidener, hier laat ik hem zien aan Marlieke die tegen de middag even langs kwam
7eeef88e-926f-42d7-9a00-1048e052bcc6
Ik had een klein handwerkje meegenomen om aan te werken, het garen en de kraaltjes had ik thuis al uitgezocht, maar eerst laat ik jullie zien wat ik al eerder had gedaan.
Met de Sewline air erasing stift tekende ik boogjes om hier de rijgsteekjes te maken, achteraf gezien had ik ze iets minder bol kunnen maken, zodat later de naden beter bedekt werden. Al doende leert men.

Een whipped stitch

En daarna lazy Daisy steken (die ik dus groter had kunnen maken) met rechte steekjes als blaadjes en Franse knoopjes om het af te maken

Nog een randje

de bullionsteken met roze verloopgaren en de kleine groene kraaltjes borduurde ik tijdens de bee.

En thuis ging ik lekker verder, en Jon hield de wacht

Zaterdag hadden we een familiedag in een gezellige café op de oude markt. Er was een nostalgische kermis gaande, en voor de kleintjes voor wie zo’n hele middag stilzitten veel gevraagd is, was dit een fijne onderbreking, ook ons Sophietje vermaakte zich in de draaimolen en het treintje. We hebben genoten van iedereen weer te zien en velen te hebben gesproken, een dag met een goud randje.

Zondag en maandag heb ik tussen de buien door in de tuin gewerkt en ook weer wat geborduurd.
Het gaat lekker, ik gebruikte groene zijde lint gewoon omdat het kon, met witte bloempjes er op, naar het voorbeeld van Marion. Het volgende randje is een eigen inbreng; mijn crazy patchwork bladzijde bestaat uit meer lapjes dan die van Marion, dus zal ze minder naadjes moeten bedekken met siersteken, vandaar dat ik er al twee zelf bij heb verzonnen. Ik heb boekjes met siersteken, en ook op internet kan je veel vinden, zoals op deze website van Mary Corbet

Als laatste nog een groen kraaltje er in naaien en er is weer een randje klaar.

Als laatste maakte ik nog eenvoudige Cretan steekjes in het groen, hier zal ik later nog iets in, op, naast of doorheen borduren

Woensdag laat Marion weer nieuwe stekencombinaties zien, ik ben benieuwd. De schilder komt die dag om de schuifpui en het houtwerk ernaast af te lakken, en dan is het wel handig dat ik in de buurt ben. Hopelijk houden we het die dag droog. Als de katten maar niet tegen het pas geverfde hout gaan leunen.

Crazy

3 reacties

Op weg naar het winkelcentrum fiets ik langs het voetbalveldje aka Soccerfield voor Pokemon spelers,

en heel toepasselijk en niet onverwachts is een groep basisschool jongens daar aan het voetballen. Ik parkeer mijn fiets een stukje verder op uit het zicht van de kinderen om Pokemon uit de gym te gooien, als drie meisjes op de fiets aan komen rijden, ze fietsen zo langzaam dat ze bijna stil staan. De oudste hoor ik richting de jongens kijkend zeggen: “zullen we ze joinen met voetballen?”, waarop een jonger meisje naast haar fietsend haar vol bewondering aankijkt en knikt, geen idee wat joinen betekent maar het klinkt spannend.
Op de terugweg zie ik ze samen met de jongens voetballen, en als ik even later onze oprit op fiets, zie ik dat de buurkinderen iets verder op in de straat ook aan het voetballen zijn, leuk hoor.

Gisteren was geen weer om in de tuin aan de gang te gaan, ik ging lekker op de naaikamer lapjes strijken en op de stof leggen voor pagina #4 met crazy patchwork. Jon liep over de lapjes heen naar het plekje onder het raam, lekker boven de verwarming.

Het regende, hagelde en aan het eind van de middag was het flink aan het bliksemen, en toen ik stond te koken brak het zonnetje door en kwam er een regenboog 🌈
Na het eten haalde ik mijn naaispullen van boven en ging lekker in de woonkamer aan tafel zitten, even dit blok afmaken zodat ik de volgende dag -vandaag dus- de siersteekjes er op kon gaan zetten. Hoor ik nou mensen knarsetanden bij het zien van dat gele lapje met rondjes in felle kleuren en dat witte lapje met pimpampoentjes? 😆 ik vond het halverwege wel erg op elkaar afgestemd en saai worden. En het woord “crazy” is met deze twee lapjes wel toepasselijk. De vier lapjes rechts onder heb ik trouwens ook gebruikt om mondmaskers van te maken, het lijkt wel een eeuw geleden en toch ook weer niet, er is zoveel gebeurd de afgelopen jaren.

Aan de linker en rechterkant van het crazy patchworkblok heb ik de stofrandjes onder gevouwen en vastgenaaid, de boven- en onderkant worden later naar binnen gevouwen als ik de pagina’s tegen elkaar vastnaai. De kleine rijgsteekjes waarmee ik de lapjes heb vastgezet zullen na afloop niet meer zo goed te zien zijn, hier komen namelijk de vele siersteekjes. We gaan het beleven.

Ik had een maand eerder al een probeersel gemaakt bij een naadje van mijn schootkussen; zie hier de kussenrol die op mijn schoot ligt als Jon er niet ligt waar ik dan mijn iPad op zet, of met mijn armen op steun als ik zit te handwerken. Ideaal!

Ik heb maar een naadje bedekt met een simpele steek, en ik liet het hierbij wegens gebrek aan inspiratie.

Sherlock en Fay zijn moe na een ochtend buiten rennen, ze hebben mekaar gewassen en zullen hier de komende uren nog wel liggen.

Jon laat zich even niet zien; vrijdagmiddag was hij bij de dierenarts vanwege oogontsteking aan beide oogjes die nu vier maal per dag een gedruppeld moeten worden. De dierenarts bekeek zijn ogen nadat het met een gifgroene vloeistof was gedruppeld, er waren geen beschadigingen te zien. Hij schreef oogzalf voor, en toen hij zei dat Jon deze vier maal per dag moest krijgen voor twee weken lang, dacht ik “holy shit, nee toch, vier keer per dag?”, maar ik dacht hardop en hij moest lachen. Nou, dat gaat een feestje worden. De eerste drie, vier keer zal makkelijk gaan, maar daarna ziet Jon me al aankomen en moet ik alle kunstjes uit de kast halen om hem te kunnen behandelen.

Een roze wereld

1 reactie

Jon ging er eens goed voor zitten, omringt door de roze bloesem blaadjes die ook op hem dwarrelende bij elk zuchtje wind

Hij hield me goed in de gaten terwijl ik de lavendelhaag aan de straatkant snoeide, en dat hij goed opviel was te merken aan de opmerkingen van de voorbijgangers, die ook ons bloembollenveldje bewonderden.

Dit is de tuin twee 17°C dagen later, ik had een dag eerder het bloesem blad opgeveegd, het zag er niet meer zo fris roze uit, en ik wilde voorkomen dat het ging aankoeken. De anemoontjes waren aan het verwelken en de blauwe druifjes gingen massaal open.

De bloemblaadjes die het split hadden afgedekt kreeg ik zonder de (benzinemotor aangedreven) bladblazer niet weg , maar die krijg ik niet meer aan de praat. Gevalletje vieze bougies of zo?

De magnolia stond begin van de week ook in volle bloei, en ook dat zou allemaal naar beneden komen, en jawel

Het grasveld lag vol. Toen het gras gisteren droog genoeg was besloot ik het gazon te gaan stofzuigen

Het zag er weer keurig uit toen ik klaar was, maar zoveel mos, vreselijk. Op dit balkje bij de schutting ziet mos er prachtig uit en mag het blijven liggen

De verticuteermachine trok het in twee richtingen rijdend er moeiteloos uit, het bijeen harken en opruimen koste me meer energie. Alleen al van dit stukje kwam een afvalzak vol mos af.

Sherlock en Jon liepen ook rond, hier zie je Sherlock die vol overgave zijn nagels stond te scherpen aan een stukje van de bolacacia stam

Ah, jammer, net klaar, en hij wilde ook niet net alsof doen voor de foto

Hij rende naar Jon die lekker stond te drinken uit de vijver, om hem te waarschuwen voor de paparazzi. Fay kwam rechts buiten beeld aanhuppelen, waar is de paparazzi? Maar ze durfde niet dichterbij te komen, de zakken en die machine vond ze te eng.

Toen alles was opgeharkt en opgeruimd had ik nog tijd en puf over om naar de Boerenbond te rijden om een grote zak graszaad met voeding speciaal voor na het verticuteren na de winter, en een uur later stonk ik helemaal naar mevrouw koe. 🤤 douchen en schone kleding hielp, en het malse regenbuitje van vandaag kwam ook als een geschenk, niet dat ik last van de geur heb, maar het grasveld ligt weer vol met magnolia bloesem en de mestkorrels kunnen maar beter eerst goed opgelost zijn voordat ik dit blad weg ga harken. De Viburnum bloeit ook al volop en ze ruikt zo zalig 👌Ik zou hier het liefst de hele dag naast zitten, maar dat is een beetje gek zo in de regen.

De pruimenboom is ontploft, zo mooi, en de bijen zoemden er gisteren lustig op los, ook bij het bijenhotel dat tegen het tuinhuisje hangt, zo leuk. Rechts van de pruim staat de minisering, de bloemknoppen zijn nog erg klein, nog een weekje of twee denk ik en dan is het ook hier genieten.

En nieuws van een heel ander kaliber: de boom is klaar, misschien dat ik nog wat bodemleven ga toevoegen, maar dit kan later ook nog.

Voor de volgende pagina heeft Marion (op haar YouTube kanaal) een crazy patchwork bedacht, en nu moet/mag/kan/wil ik iets van tien lapjes uitzoeken om te gebruiken. Keuzestress 🤪 ik heb een van de vele tassen met scraps op tafel leeggekiept, dacht dat het een makkie zou zijn, maar kom zoveel lapjes tegen die ik zou willen gebruiken, help

Ik had een stapeltje lapjes uitgezocht waar ik later met een frisse blik uit wilde kiezen, en ging even in mijn luie stoel zitten

Haha die Jon, ook voor hem was dit heel vermoeiend

Wordt vervolgd.

Van alles een beetje

3 reacties

Afgelopen week hadden we van alles een beetje, gelukkig zat daar ook zonnig weer bij, een beetje, tussen de regenbuien door. Het werd voor Fay te heet bovenop de toren en ze zakte een etage, zo tevreden ligt ze daar

En ook wel een goed uitzicht op het tuingebeuren, oh kijk, daar loopt Jon (dikkere staart dan die van Sherlock)

Hij wilde er weer in, en ik had hem net langs de voordeur naar buiten gelaten, Jaja, zo voorkomen de katten dat ik teveel zitvlees krijg.
Ik had op zoek naar leuke draadjes voor in mijn boom een tas met haakwerk gevonden. Dat was die leuke vest 😍 Even kijken waar ik was gebleven, Jon helpt mee

Hier was ik denk ik vier jaar geleden aan begonnen, geen idee waarom de klad er in kwam, andere bezigheden die mij meer trokken op dat moment denk ik.
Ik naaide de schoudernaden dicht zodat ik het kon passen, en oooh wat was hij lang, en door het gewicht hing het nog verder uit, naaah, jammer zeg. Gelijk de koe bij de horens gevat en hup een stuk er af gehaald, en weer gepast. Oeps, veel te kort, het viel net op mijn heupen 😬🤣 dus nu ben ik er weer een stukje aan het aanhaken, en haak nu voor het gemak alles aan elkaar. Misschien maak ik wel steekzakken van voeringstof in de zijnaden. En misschien ook niet. Ik ben er wel haast zeker van dat ik er een mouwloze vest van ga maken, want hij heeft rechte mouwinzetten en de naden zakken dan tijdens het dragen snel tot elleboog hoogte uit, bij mij dan toch. Na afloop van het haken moeten er ook draden verticaal ingeregen worden, dat gaan nog wat worden qua gewicht.

Volgens Jon ben ik er al hoor

Na het maken van deze foto werd ik afgeleid en vergat ik dat het nog op de grond lag, en een uur later lag het als een frotje tegen de schuifpui geduwd en was een deel van het haakwerk uitgetrokken, de bol lag een stukje verderop. Dit zou een leuke foto zijn geweest, maar ik wist niet hoe snel ik het haakwerk moest redden, Sherlock maakte net weer een aanloopje richting de bol, zo leuk 😻
Hier speelt Fay ook met een bolletje, maar dan zelf gemaakt van een stukje grijze fleece stof opgevuld met schapenwol. Op het eind laat ik Sherlock binnen, en helaas gebeurt niet wat ik verwachtte: heel snel naar binnen rennen en dan met Fay naast hem rennend de keuken induiken.

Het borduurwerk van CrabappleHill is afgelopen, maar ik ben nog niet klaar. Voor het grote hart heb ik een Milliner naald nodig om de tig bullionsteken (staaf steken) te maken. Ik had er een maar die kan ik nergens meer vinden, dus bestelde ik twee pakjes (ook met verschillende maten) en die zijn nog niet binnen. Maar deze heb ik afgelopen week nog gemaakt

Deze roosjes zijn ook gemaakt met de bullionsteek, maar omdat er veel minder lussen op de naald gingen lukte het me wel met een gewone lange stopnaald

En de laatste, beetje simpel

Jon zat er gezellig bij en hield de iPad op zijn plaats, nog even en dan kan ik er wat mee doen, of niet 😬

Aan de boom uit de stitch journal van Marion’s World zijn al wat blaadjes verschenen, de linker en rechter zijn hetzelfde qua steek, maar bij de rechtste is met meer afstand tussen de steken in de ene kleur geborduurd, om er vervolgens met een andere kleur tussen te gaan, mooi hè. Ook is bij dit blad met drie draadjes DMC splitgaren gewerkt, en de linker is met zes draadjes gedaan.
Ik leerde dat je bij gebruik van meer draadjes dmc je deze toch een voor een uit de streng moet trekken en dan weer samen door de naald doen, want op deze manier liggen ze in het borduurwerk mooi naast elkaar ipv in elkaar gedraaid.

Met weer een andere steek werd deze gedaan

Hiervoor gebruikte ik deze dmc borduur/haakgaren, gekregen op een Belgisch quiltweekend

De achterkant ziet er ook leuk uit bij deze steek

Eenzelfde steek met dunner garen, de bruine lijntjes zijn met een frictionpen getekend, ik weet niet waarom ik de vorm niet volgde, maar niets moet en alles mag.

Een kettingsteek met twee kleuren draad in de naald en toch steeds per steek een kleur zichtbaar, zo leuk om te doen (rechts een stukje in beeld). Het oranje blad valt mooi op, met drie draadjes dmc garen geborduurd. Toen nog een groen blad in verspringende satijnsteek in drie kleuren

En nog eentje, dit is niet mijn mooiste, hier moet ik op oefenen

oepsie

De lus heb ik gelukkig makkelijk weg kunnen werken, de draden zaten muurvast in de stof door de daar overheen gemaakte steken.
Ik ben benieuwd welke bladeren er woensdag bijkomen ☺️

Onze magnolia staat vol ontluikende bloemknoppen, dit was zaterdag

De Japanse kers staat (foto van vandaag) volop in bloei, maar ook hier staan de bloemen nog niet volledig open, de roze wolk kan nog intenser worden van kleur

Het groene veldje onder deze boom (in het grijze split groeiend) staat vol bolletjes die de komende maanden om de beurt zullen gaan bloeien, momenteel zijn het de anemoontjes, krokussen en hyacinten die de show beginnen te stelen

En de heerlijk geurende skimmia bij het voorpad trekt de aandacht, ook omdat het nu goed te zien is welke takken af zijn gestorven. Ik denk van de zomer van ‘22, maar het viel me vorig jaar pas goed op. Deze zal ik er vanmiddag nog uitknippen.

De eerste bloemen van de brem zijn al zichtbaar, vorig jaar gelukkig niet te laat gesnoeid

En nog enkele pareltjes

Dezelfde maar dan in een andere kleur

Afgelopen week heb ik een flinke lading kalk gestrooid op het gras, gelijk erna begon het te regenen en waren de witte kalkplekken ook te zien op de bestrating waar ik had gemorst. Even wegvegen maar. Hopelijk hebben we dit jaar minder last van mos en onkruiden in ons gazon, hoewel ik vrees dat er wel meer moet gebeuren dan kalk strooien, was het maar zo’n feest. Ik zal de steker wel weer moeten hanteren om een beetje fatsoenlijk veldje te houden.

Vrijdag zat ik bij een shoarmazaak te wachten op mijn bestelling (kapsalon en een Turkse pizza), het was aan het gieten en een vlot geklede jonge vrouw kwam naar binnen, korte jas, een kort zwart rokje, zwarte panties en donkere korte zwarte laarsjes; ze hield haar ingeklapte paraplu stevig vast en wachtte ongeduldig bij de balie tot ze geholpen werd. Ze had haar gezicht in standje “resting bitchface”, zoals Suzanne het noemt, en dat paste niet bij de tekst op haar tas, haar smile was in geen velden of wegen te bekennen. We maakten oogcontact en ik glimlachte naar haar, maar kreeg geen glimlach terug. Ze had vast haar dag niet.

Om het feest helemaal compleet te maken liep er ook nog een straal water vanaf de punt van de paraplu haar ene laars in, en ze had het al zo zwaar.