Dinsdag zaten we na de lunch in de keuken kranten te lezen, ik had rond 9 uur de katten naar buiten gelaten maar vanwege het slechte weer had ik de schuifpui dicht gedaan, ze kloppen wel aan als ze er in willen. Jon was al twee uur binnen, maar Sherlock niet, en ik vroeg me hardop af waar hij bleef. Amper de woorden uitgesproken hoorde ik hem bij het keukenraam aankloppen, en ik liet hem er snel in. Puitnat en wat hinkend met zijn achterpootje gelijk de hal inlopend maakte ik me pas echt zorgen, normaal gaat hij gelijk eten bij binnenkomst. Ik tilde hem op voor nader inspectie, maar hij miauwde wat verwensingen binnensmonds naar me, wurmde zich los en liep naar boven.

In de gauwigheid had ik serieuze krabwonden gezien op meerdere plaatsen op zijn kopje en schouders, en een wondje op de flank bij zijn achterpoot, maar geen gutsende wonden, en ook de stand van zijn pootje leek normaal. Het had geen zin om achter hem aan te gaan om hem te pakken, hij is een meester in zich te verstoppen en het zou hem alleen maar angstig maken.

Een paar uur later liep hij opgedroogd de woonkamer in, hij trok nog steeds met zijn achterpootje, maar kwam wel even bij me zitten, aaitjes vond hij niet fijn. Flink gehavend op zijn kopje, zijn rechteroor was al zo gerafeld, rond zijn linkeroor zaten niet meer bloedende krassen, en eentje in zijn oor, maar daar liet hij geen nadere inspectie toe.

Ik voelde over zijn hele lijfje krabwondjes, maar kreeg er slechts eentje op de foto.

Hij had moeite om van mijn schoot te springen en verderop op de poef te klauteren, ik tilde hem erop, haalde uit de kast een pijnstiller voor katten, en gaf het hem via een spuitje in zijn bekje. Uiteraard bleef hij de rest van de dag binnen, Jon liet hem met rust nadat hij hem helemaal had besnuffeld, zich misschien afvragend waarom Sherlock hem nu niet besprong.
De volgende ochtend liepen ze zij aan zij de garage uit, recht op hun verse voerbakjes af, Sherlocks gang liet geen mankepootje meer zien, hoewel dat niets zegt bij katten. Op onderstaande foto is goed te zien dat Sherlock (de kleinste van de twee)  is aangekomen (niet zoveel als lijkt, hij zit hier iets meer met zijn achterpootjes onder zijn lijfje) en Jon is afgevallen. De rechtse foto doet me denken aan Forrest Gump, als hij naast zijn zoontje op de grond gaat zitten om samen tv te kijken.

Hij stak zijn kopje naar buiten toen ik de schuifpui opende voor de hoogheden, maar durfde niet naar buiten te gaan. Jon wel, en hij keek halverwege het pad vragend om waar zijn schaduw bleef. Dan maar alleen de kikkertelling doen

Pas halverwege de middag ging Sherlock een paar keer even naar buiten voor een sanitaire stop en wat drinken uit de vijver, en vandaag net zo. Hij is flink geschrokken, dat staat als een paal boven water, arme boef. De wondjes zien er rustig uit, en toen ik de bewegelijkheid van zijn achterpootje controleerde liet hij het toe en gaf hij geen krimp. Misschien even verstuikt tijdens de ontsnapping.
Moe en zin in de lekkere midnightsnack stonden ze woensdagavond ongeduldig te wachten tot ik in de gaten had hoe laat het was

En toen ik niet gelijk opsprong drong Sherlock aan om in actie te komen

Nog een paar dagen en dan zijn alle peren op, wat er op de grond ligt is beurs, half aangevreten of rottend, een enkele gave gaat mee naar binnen, aan de boom hangen nog maar een handjevol

De stekjes op en naast de vensterbank zijn uitgegroeid tot mooie planten, altijd leuk

Het uitzicht in de keuken gistermorgen, een graafmachine was druk bezig in het plantsoen achter onze heg

Uiteraard ben ik gaan kijken wat er gaande was en waarom ze het met hun bladblazer en schoffel niet aankonden. De paar struiken die er stonden waren eruit en nu was de graafmachine de grond aan het gelijkmaken. Twee opzichters wisten me te vertellen dat hier over een maand een veldesdoornblokhaag geplant zou worden, die dan eenmaal aangeslagen op heuphoogte gehouden zou worden. Dat betekent als ik me niet vergis dus geen bloemen aan deze inheemse esdoorns.

Wij hebben een Canadese esdoorn als boom staan en als die in het voorjaar bloeit trekt het veel bijen en hommels aan. Beetje een gemiste kans dat de groenvoorziening niet aan bloemetjes en besjes denkt bij nieuwe aanplant, maar goed, ik kan me vergissen, misschien laten ze de veldesdoorn wel tot bloei komen.

Vandaag ga ik verder met zilver poetsen, ik kreeg woensdag na 15 lepels kramp in mijn handen, het was mooi geweest voor de dag, maar de rest moet dus nog. Dit is voor het eerst en dat is te zien aan ons verzilverd bestek, gekocht toen we gingen trouwen, dat is dus 31 jaar geleden 😱 Had ik dit stil moeten houden uit schaamte, of is dit normaal?

En daarna (of eerst) quilten ; vannacht heeft Helen Godden een filmpje geplaatst in de Frida Kahlo groep over hoe het door te quilten, en misschien is er later nog tijd om tv te kijken samen met Jon, wie zal het zeggen. Een fijne dag

Dit filmpje zag ik bij Willeke en wil het jullie niet onthouden, te leuk.

Dit is het proeflapje met de Canan‘dAche neocolor 2 krijtjes eenmaal droog. Ik had groffe zoutkorrels over het natte deel gestrooid, dit geeft het effect van de lichtere vlekjes. Op het groen, geel en roze deel is er niet veel van te zien, misschien was de stof te droog.

Wat me wel opviel was dat het lastig was om fijne delen met de krijtjes te kleuren, en Marloes wist me te vertellen dat er in de krijtjes minder pigmenten zitten dan in de Inktense potloden, dus heb ik besloten vooral met Inktense te werken, want Frida Kahlo gebruikte ook pittige kleuren, en dan kan ik de krijtjes gebruiken op grotere vlakken waar het wat zachter moet zijn.

Sherlock geniet van het ochtendzonnetje, ik heb twee voetenbankjes tegen elkaar aangeschoven met een quilt er op om zo een fijn slaapplekje voor Jon te maken die er ook gelijk gebruik van maakte, maar toen hij even naar boven ging, pikte Sherlock zijn plekje in. Lekker voorverwarmd, hij strekte zich uit en legde met een genotzalige kreun zijn kopje neer.

In de voortuin staat dit inmiddels één meter hoge struikje in vuur en vlam, het is de Euonymus planipes oftewel de Kardinaalsmuts, hij kan tot 4 meter hoog en lekker breed worden.

en de kleine besjes zijn ook prachtig rood

Het was een mooie dag, de bestelde pitjeskatoen kwam vlak na de middag binnen, en een snelle waterdruppeltest bevestigde wat de verkoper gisteren over de telefoon vertelde, maar ik wilde het toch even zelf ook testen. 

Daarna ging ik op de fiets even naar de fietsenmaker want de koplamp deed het niet nadat ik het kapje er vanaf had gestoten in de fietsenstalling, het lampje was verdwenen en er ontbrak een beugeltje, dus dat werd een hele nieuwe koplamp aanschaffen. Nee ik kon er niet op wachten, ze hadden het heel erg druk, maar als ik mijn fiets achterliet dan was hij morgenmiddag klaar. Of ik een leenfiets wilde, vroeg de jongeman achter de kassa nadat hij mijn gegevens had ingevoerd. Nee, ik hoefde geen leenfiets, “ik loop wel naar huis, ‘t is maar 2,5 km.”. Ik had eerder al eens een leenfiets gebruikt, zwaar trappen, zachte banden en te kleine frame, ik had hier geen zin in. Uurtje later was ik thuis, het had sneller gekund als ik geen Pokemon had gespeeld.

We aten een heerlijke paprikasoep Ik gebruikte een klein potje witte bonen in tomatensaus , vergat de achterham en prei, maar had nog wel bieslook en maakte van gehakt gekruid met Za’atar soepballetjes.  Smullen!
Jon en Sherlock lagen de hele tijd achter mijn voeten in de keuken in de hoop dat er wat lekkers naar beneden zou vallen, Jon gaf mijn benen regelmatig kopjes alsof dat zou helpen, en ik had bijna zijn nageltjes afgesneden toen hij ze opeens over de rand van het aanrecht en snijplank sloeg. Jongen toch, kijk uit.

Ik liet hem ruiken aan een stukje knoflook en hij ging een illusie armer maar hoopvol dat het toch goed ging komen als hij maar lief bleef kijken weer naast me zitten. Ze huppelden vrolijk achter me aan toen ik de tuin in liep om bieslook te knippen,  en volgden me niet naar binnen, beweging rond de vijver was veel spannender en misschien was dat wel eetbaar. 

Onze wasdroger, een Miele warmtepompdroger, deed het al een tijdje niet na behoren, meestal moest ik na de droogsessie het programma ‘opfrissen’ starten om de was van klam naar droog te krijgen. Is niet veel werk voor mij maar het kost wel meer stroom. Ik vreesde dat er een monteur aan te pas moest komen, maar Google-de voor de zekerheid of ik er zelf iets aan kon doen. Op een Antwerpse kringloopwinkel website vond ik de oplossing. “Controleer of de vochtigheidssensoren proper zijn” stond er, deze bevinden zich in de schoepen in de trommel. Huh? Heeft die van ons dat ook? Ik zag een gaatje wat afgedicht leek

en ging heel voorzichtig met een prikkertje langs de rand van het gaatje naar binnen, niet wetend hoe diep het zou zijn, en wipte

uiteindelijk een halve cm dikke en 3 cm lange opeenhoping van stof er uit. Uit de andere drie gaatjes net zo, best bevredigend, waarom staat hier niets over in de gebruiksaanwijzing? Dat er sensoren in de schoepen zitten word zelfs niet vermeld. Dat is toch raar?
Om te kijken of hij de was nu wel goed droog aflevert moet ik een paar dagen wachten tot ik weer een wasje kan draaien, dit is een van de zeldzame momenten dat ik het jammer vind dat de wasmand nagenoeg leeg is.

Suzanne en haar vriend hebben gezinsuitbreiding, van de katten wel te verstaan, ze hebben een 9 16 weken oud poesje erbij; dit kleintje zat bij een stel die gevonden zwerfkittens socialiseert. Dit kleintje zou eind vorige week geadopteerd worden maar de mensen zagen ervan af, ze vonden het te mensenschuw. Tsss. Suzanne durfde het wel aan, ze vroeg me om advies en ik stond een uurtje later te kwijlen bij dit jonkie. Kruimel.
Ze zat achterin de kattenbak ons met grote ogen aan te kijken, ze liet zich zonder blazen, bijten of krabben geaaid worden op het kopje, oh dat is een goed teken. Ik schepte haar met een hand uit de kattenbak waarna Suzanne het deksel er af haalde en opzij zette zodat Kruimeltje zich niet weer hier zou verstoppen;  in het kamertje waren genoeg plekjes om zich veilig te kunnen verschuilen. En zo zat Suzanne een tijd met Kruimeltje op schoot,

en toen ze haar liet gaan ging ze op de vensterbank zitten.

Vandaag was ze aan het spinnen toen Suzanne haar aaide, en Kruimeltje was al lekker actief toen ze alleen in de kamer was; de andere twee katten hebben Kruimels luchtje al geroken van een dekentje en lijken er weinig problemen mee te hebben. Dat komt wel goed.

Net als met deze twee takken uit een boeket van een maand geleden,

ik heb de bladeren gehalveerd en er zitten na twee weken al hele kleine worteltjes aan. Na het maken van de foto’s heb ik zilverfolie om het vaasje gewikkeld, wortels groeien beter in een donkere omgeving.

De pannenkoek plantjes doen het ook goed,

De jonkies zijn niet meer klein te noemen

Buiten doen de planten het ook goed, een verdwaalde guldenroede bij het vogelvoerhuisje staat er schitterend bij

🤩

Ze staan ook onbedoeld in de zijtuin, ze groeien met wortelstokken tot flinke bossen uit, en als je niet ingrijpt neemt het de hele border over. Gelukkig kan de de bossen goed uitdunnen door ze er gewoon met wortels en al uit te trekken.

En kijk toch wat een mooie combinatie

Deze paarse Vernonia arkansana ‘Mammuth’ is een echte vlindertrekker, ik heb hem nog maar een paar jaar en toen de schutting vervangen werd door een haag moest ik hem verplanten en hield mijn hart vast in dit droge deel van de tuin, maar het gaat goed. Hij gaat uiteindelijk (na een paar jaar) twee meter hoog worden, ik hoop dat hij ook wat meer in de breedte gaat groeien met meer opgaande takken

Jon en Sherlock volgden me door de tuin heen, en toen ik naar binnen liep volgde Sherlock me als een schaduw

en de rest van de middag en avond deden Jon en Sherlock niets anders dan speels achter elkaar aan rennen, overal op en onderdoor, wat hebben ze het samen toch goed 😊

Opeens kwam Jon op mijn voetenbankje zitten en begon zich te wassen, Sherlock kwam miepend naar binnen lopen, checkte eerst de etensbakjes in de keuken en bij het teruglopen zag hij Jon. En gelijk sprong hij op de andere poef en begon zich ook uitvoerig te wassen, zo grappig

Sherlock moet weer aan iets nieuws wennen, deze keer aan de aanwezigheid van een logé in huis, Evelien zit in de lappenmand en in afwachting op verder onderzoek die voor eind volgende week gepland staat heb ik ze donderdag opgehaald en blijft ze bij ons. Sherlock vindt het spannend en durft zich nog niet in de woonkamer te laten zien, maar hij keek vanmiddag wel om het hoekje van de keukendeur naar Evelien.

Gisteravond kwam mijn zwager op bezoek, heel dapper zo kort na het overlijden van zijn vrouw (de zus van DH), hij zag er goed uit, ondanks het verdriet. We zaten buiten en Jon kwam er gelijk gezellig op tafel bijliggen. Hij kookt voor zichzelf, toen ze wist dat ze opgenomen moest worden begon ze met hem kooklessen te geven; favoriete recepten werden in mappen gestopt, zodat hij elke dag iets anders kon klaarmaken. Wat een kanjers! Andere huishoudelijke taken zoals schoonmaken en de was hoefde ze hem niet te leren, ze deden dit al jaren samen.

Toen hij naar huis was ben ik nog snel gras gaan maaien, het zou de volgende dag gaan regenen, dus hop, aan de slag. Het was heerlijk buiten, dus geen straf.

Hanging baskets water gegeven en uitgebloeide bloemen eruit gehaald
Een bodembedekker met donker blad (stekjes van 1 gekocht plantje van vorig jaar) heeft het naar zijn zin dankzij de hoge luchtvochtigheid van afgelopen tijd, ik zal een paar uitlopers met jonkies afsnijden en elders planten

Onkruid kleurt de hoek onder de perenboom

Terwijl aan de andere kant van dit perkje roze overheerst

Gisteren gaarde ik bevroren kipdijfiletjes in de crockpot express, die ook als hogedrukpan werkt en dit klusje binnen een half uur klaart. Ideaal, heerlijke sappige gare stukjes kip, en de bouillon hiervan is ook heerlijk, proefde ik toen ik dit samen met de kip stukjes in een schaal had gekiept. Ik besloot het bouillon terug in de binnenpan te gieten, maar was even vergeten dat ik deze eruit had gehaald en op het aanrecht had gezet. Jon draaide om mijn benen en de magnetron piepte, en toen schonk ik de bouillon in de crockpot waar geen binnenpan meer inzat, en stroomde het op de kookplaat. Eerst snel dit opgedweild, en toen de pan van binnen schoongemaakt door het met heet water te spoelen om het vet op te lossen. Hele nacht laten drogen, maar het rook nog zo naar kip, dat ik de pan omkeerde en zag dat ik de bodemplaat los kon maken. Er kwamen kleine stukjes kip tevoorschijn en gestold vet. Hier kon ik niet met heet water spoelen, helaas, dus met een sopdoekje voorzichtig te werk gegaan en weer goed laten drogen. Ik kijk over een week wel of hij het nog doet, en dan er vooral bij blijven als hij aanstaat.

En vandaag tussen de buien door ben ik graskantjes gaan knippen, dat zoiets simpels zo snel een verzorgde indruk geeft

Ik was tot aan de hangende schommelbank gekomen, morgen misschien de rest, het blijft maar regenen

Evelien ligt al een tijdje op bed als Sherlock zich laat zien, heel voorzichtig loopt hij door de kamer, kijkt of de bank echt leeg is, leeft zich uit op het krabplankje en gaat dan verder met rondlopen. Hij heeft net gekookte kip opgegeten dat in de keuken klaarstond voor hem nadat Jon zijn buikje nou ja buik had volgegeten, en zit zich lekker te wassen op tafel. De hechtingen van de weggesneden hoektanden die vanzelf moeten oplossen irriteren hem, en hij zit er aan te peuteren, niks aan te doen.

Jon en Sherlock zijn weer speelmaatjes, achter elkaar aanrennen en stoeien, soms ging het er wild aan toe, maar Jon leek rekening te houden met Sherlock als het te veel werd voor het kleintje. Hij hapte in Jon net als anders, en geregeld zat hij daarna met zijn tong en pootjes in zijn bekje te wurmen, het zal wel pijn doen. Maar het verhinderde hem niet om gelijk daarna weer aan te vallen.

Sherlock wilde gisteren zijn EasyPill met hierin de antibiotica pil niet eten, dus plette ik een paar kattensnoepjes, rolde de EasyPill hierin en toen at hij het achterelkaar op. De pijnstilling kon ik weer zonder problemen in zijn bekje spuiten, hij slikte het door, rende weg maar kwam gelijk terug om kopjes te geven en te spelen. Hij komt steeds vaker even op schoot staan bij me, spinnend dikke kopjes geven,

Gisteren zette ik de krabber weer aan het werk, het terras zat op sommige plaatsen onder een dikke moslaag waarin veel blaadjes, takjes en onkruiden achter bleven hangen. 

Jon ging er lekker bij liggen, genietend van het zonnetje

Maar na twee uur krabben

schrapen en vegen was het klaar, het laatste stukje deed ik in de regen,

gelukkig stond ik droog onder de boom

In deze grote pot zitten langs de rand stekjes van de winterbloeiende struikkamperfoelie, te herkennen aan de grote ovale groene blaadjes; niet alle stekjes zijn aangeslagen. En verder zit er veel zaaigoed in van de digitalis die naast deze pot had gebloeid.

De kamerlinde heeft het naar zijn zin, hij staat nu een maandje buiten en heeft veel nieuw blad gekregen langs de stammen.

Toen het gedaan was met regenen wilde ik het bij zand in de voegen vegen houden, maar DH suggereerde de hogedrukspuit te gebruiken om de stenen echt mooi schoon te krijgen. Ach waarom niet.

Een uur later waren de stenen schoon en ik vies, en waren twee zakken brekerszand leeggekiept en uitgeveegd; ik vind het wel wat hebben, zandkleurige bestrating

De schommelbank heb ik ook schoongemaakt, ik heb nog ergens teakolie in de garage om hem mee te behandelen als hij goed droog is.

Mooi zo

Vandaag ga ik lekker lui wezen, denk ik.