Kattenkruid (Nepata faasseni) laat zich makkelijk stekken, maar dan moet je geen kat in de buurt hebben die aan de stekjes wilt happen nog voordat ze wortels hebben geschoten

Dus heb ik de potjes in een hangpot gestopt

en onder de druif aan de pergola opgehangen aan een rek die ik járen geleden bij een opheffingsuitverkoop van een plantenzaak heb gekocht; ik vond het te mooi om dit koopje aan mijn neus voorbij te laten gaan, ook al had ik nog geen idee waar ik het moest ophangen. Het heeft een winter lang dienst gedaan als vogelvoerhouder, maar toen die pergola instortte was dat feestje ook afgelopen en verdween het ding weer in het schuurtje. 
Aan elke haak kan ik een plantje hangen 😆 maar dat doe ik niet want dan stort deze pergola misschien ook in

Het schuurtje is nu weer begaanbaar en georganiseerd, ik vond nog een wandsteun die best ook horizontaal bevestigd kon worden, zo hangt het ijzerwaren veilig

De bezem is door het sjieke wandmeubel gehaald en is weer gevuld, maar nu enkel met nuttige dingen die echt gebruikt worden. In de potgrondzak links zitten allemaal lege potgrondzakken; hier gaat tuinafval in als de container vol is. 

En de kattenligplankjes in de andere hoek zijn leeg. Jon keurde ze goed

maar nam gelijk de benen toen hij merkte dat ik hem weer op een leeg plankje wilde zetten voor een fotoshoot, hij dook door het gat in de hoek van het tuinhuisje naar buiten. Je ziet nog net zijn staart. 

De mandjes eronder wilde ik eigelijk opruimen, maar ik ontdekte verschillende kleuren kattenharen. De katten die ik ‘s avonds laat achter in de tuin zie scharrelen slapen hier misschien wel, dus laat ik ze maar lekker staan.

En zo ziet het er nu uit vanuit het deurgat, helemaal happy. Of ik bang ben dat iemand onze spullen gaat jatten? Welnee, het is allemaal oude meuk, functioneel maar oud.

Even voor in de tuin dat 🤬gras te lijf gaan, een los zittende plank wilde niet terug in de mand, dus trok ik het er af, en de andere plank bleek zich ook met maar twee half doorgeroeste schroeven vast te houden aan het minstens zo doorgerotte perkoenpaaltje. He née, dit schoot niet op, wat een ellende

Hup naar de Boerenbond, nieuwe paaltjes, antiworteldoek en planken halen en aan de slag. De paaltjes moest ik flink inkorten, ze kwamen 30 cm boven de grond en 30 cm er onder, gelukkig hebben we hiervoor een lekker zware grote hamer en kon ik me heerlijk uitleven, ik voelde me superwoman😊 Maar bij het vastschroeven (met de accuboormachine) van de planken voelde ik me niet meer zo stoer toen mijn polsen op het laatst protesteerden. Heel blij met het resultaat

Dat de planken een beetje krom en het ene paaltje een beetje scheef in de grond was geslagen werkte ook niet mee, maar als je er snel voorbij fietsend naar kijkt ziet het er toch prachtig uit?

Jon zat al die tijd vlak bij me, ik hoefde maar te kikken en hij kwam een pootje helpen

Hier zie je hem beter

En nu even doorpakken en de andere planken ook vervangen, maar niet nu. We zullen de planken wel laten bezorgen, en we gaan het samen doen zodat het wat sneller en makkelijker gaat.
Dusssss. Sla en tomaten doen het goed op de vensterbank, ik heb de kap er afgehaald, Jon keek  me streng aan

En toen dat niet het gewenste resultaat had trok hij zijn bekje open. Of ik even de schuifpui open wilde doen. Aye aye sir.

Voor vandaag heb ik geen plannen, ik durf eigelijk niet meer de tuin in te gaan om te gaan wieden, want Joost mag weten waar dat toe gaat leiden. Een foto maken kan wel,

Zo mooi, dankzij de kou duurt de bloei langer

Oei, ik moet het gras hoognodig maaien, dus toch maar weer jas aandoen en buiten aan de slag gaan maar gelukkig regent het, dus geen tuinwerk vandaag. 🥸

Natte sneeuw en hagel vanmorgen

Jon moest en zou naar buiten gaan, maar schoot gelijk onder de hoge haag; vanwege zijn kleur zie je hem niet maar hij ziet alles én blijft droog. Ik zit nog geen vijf minuten en ik zie iets zwarts langs het raam rennen. Even Jon binnen laten, oeh wat een eng lachje op het eind

Mijn plan om vandaag verder te gaan met het onkruid vrijmaken van dit stuk van het gazon laat ik maar even varen, mij te koud en te nat.

Gisteren heb ik er een uurtje aan gewerkt, Jon keek uiteraard toe, onder de bank -achteraan- groeit de winterpostelein, je ziet het ook onder langs de haag en zo groeien. Het is eetbaar, maar met katers in de tuin afgelopen weken die hier en daar een plasje sproeiden laat je het wel uit je hoofd. Het is makkelijk te verwijderen, maar het zit me niet in de weg dus laat ik het lekker staan voor de beestjes die er van mogen eten.
eerst wrikte ik de onkruiden los met een kleine steker, en trok ze dan met hun spaghettiwortels uit, maar al gauw pakte ik het grootser aan.
Dicht bij de haag stonden twee sedums, de ene was een beetje armoedig, de andere stond te dicht tegen de haag aan om de volgende knipbeurt van de haag te overleven,ik schepte ze er uit, de grond was hier gortdroog ondanks alle regen van afgelopen weken, van geen wonder. Ik zal later een paar emmers bladcompost in de grond langs de haag verwerken.

Ik offerde een stukje grasveld voor plantjes die gedeeld moesten worden zoals deze hoge wit bloeiende campenula, de plant is te vol aan het worden, dus steek ik er een paar stukken af

Ik stak ook een paar polletjes af van de zonnehoed die steeds weer het grasveld in groeit,

Voor wie het allemaal gewoon groene plukjes in de grond lijken, heb ik er namen bij gezet. Bij nader inzien is de verbascum waarschijnlijk een vingerhoedskruid. De Lonicera, de kruipende struikkamperfoelie (niet die afgelopen maanden zo zalig heeft gebloeid) moet wat gesnoeid worden, want het verhinderd de groei en bloei van de daarvoor groeiende zonnehoedjes

“Zonnehoedjes, zonnehoedjes?” Hoor ik iemand denken. Nou deze, foto vorig jaar gemaakt, plant komt tot ongeveer kniehoogte, een geweldige buffet voor insecten, en eenmaal uitgebloeid blijven de donkere hartjes nog heel lang zitten, soms de hele winter lang. De vogeltjes zijn er gek op.

En dichter bij de schommelbank heb ik nog wat plantjes gezet, elders uit de tuin gehaald. De moeilijke naam Lychnis nogwat is deze plant, Brandende liefde. Vuurrode bloempjes bolvormend op hoge stengels. Deze stond op een verkeerde plaats, te weinig zon en te weinig ruimte. 

Jon heeft de Kattenkruid gelijk in het snotje,

Nou niet alles opeten boef
“Hoezo “alles” . Jaja, zielig plantje, ik zal er meer van aanplanten. Het gras wat er achter groeit moet ik er ook nog uittrekken.

Met het opzoeken van plantennamen (ik weet veel maar kan niet altijd op de naam komen) klikte ik op een plaatje, de website opende en ik schrok me  rot want ipv vrolijke bloemen keek ik recht in uitgelubberde vagina’s van verpieterde vrouwen, het bleek een advertentie voor sekssites. Dapper scrolde ik omlaag en kwam de foto’s van planten tegen die ik zocht. 😱🤭 En toen ik het helemaal verbijsterd aan mijn lief liet zien, moest hij lachen. Advertenties krijg je niet zomaar, of ik bepaalde fantasieën had die ik met hem wilde delen. 😂😂

Ik heb gisteren met het zoeken naar de titel van een film wel op een achteraf gebleken dubieuze website geklikt en gelijk weer weggeklikt, het zal hier wel vandaan komen. Ik zal mijn iPad maar even opschonen, de geschiedenis en cookies verwijderen, en hopelijk kom ik ze niet meer tegen. 

Gistermiddag was ik op afspraak naar het tuincentrum gegaan, het was er heel erg rustig en ik voelde me heerlijk relax, en aldusdoende kwam ik met meer thuis dan waar ik voor was gegaan: twee zakken boomschors voor langs de schutting bij dochterlief, en eentje voor ons zelf voor het kleine paadje van terras naar de vijver. Ik moet af en toe hier langs lopen om bij de vijver op mijn knieën te gaan om de vijverpomp te checken, over een paar maanden komen de planten tot heuphoogte

Nadat ik de zakken samen met Suzanne in hun tuin had leeg gekiept en verdeeld tussen de planten, ging ik snel naar huis om mijn buit te bewonderen: deze twee plantjes

En dit kek geval

Heel apart (stond vroeger bij dh synoniem voor “niet te hachelen” als het om eten ging en ik hem vroeg wat hij ervan vond 😂). Bij de kassa vonden ze het ook een leuk plantje, het was net binnen gekomen en ze hadden deze nog niet voorbij zien komen.

Ik had ook een Prunus d. Victoria gekocht (een pruimenboom) op een half stam; half stam betekent dat ze de stam op 120 cm hoogte af hebben gezaagd en dan groeien van hieruit meerdere twijgen zijwaarts, en enkele of meerdere takken gaan dan weer recht omhoog. Mijn bijna drie meter hoge boom paste niet in zijn geheel in de snuifdoos, hij stak een halve meter uit via het raam rechts van mij, dus met fietsers inhalen moest ik opletten dat ik niemand een onvrijwillig zetje gaf. Nee, zelfs niet de fietsers die hierom leken te vragen.
Jon hoort me in de tuin en komt al kletsend van de oprit van de achterburen aanlopen, hij wilt niks missen van de fun.

Putje graven, goede grond op de bodem, ingeweekte kluit er in en goed toedekken maar. Gieter water erbij en met een zware moker een perkoenpaaltje schuin de grond in geslagen.

“Wat doen die bakstenen en zwarte draden daar?”, lijkt Jon zich af te vragen, en misschien jullie ook wel

Nou, ik wil een paar horizontale takken maken aan deze boom, en de takken die ik omlaag laat buigen staken bij aankoop nog vrolijk recht omhoog.

twee van de drie verticale “stammen” heb ik korter geknipt, zodat de knoppen onder de knip voor zijtakken gaan zorgen. Ook deze zal ik tzt ombuigen met behulp van draad.

Jon zorgde dat er geen vogels in mijn buurt kwamen waar ik mogelijk van zou schrikken

De afgeknipte takken waar bloesem aan zaten mochten in de vaas met andere bloesemtakken,

Bij de inmiddels uitgebloeide Japanse kers, mini sering, blauwe regen en peer.
Deze vaas staat gewoon buiten, zodat de bijtjes van de bloemen kunnen snoepen

En de bijtjes waren volop aanwezig, ze vlogen af en aan bij hun hotel

Jon nodigde me uit om met zijn twijg te spelen

En uitgespeeld zag ik dat de ene gepote knoflookteen er nog stond, En een paar afgekloven stukjes Kattenkruid, een schaduw van wat de plant vorig jaar was. Tja Jon, beetje minder hiervan grazen misschien? Zijn blik zegt genoeg, hij is het hier niet mee eens.

ik zal er wat gaan inzaaien voor hem en de buurtkatten.

Jon oefent voor tochtrol, handig voor komende week als het weer brrrr koud wordt

En nadat we hadden geconstateerd dat hij nog een stukje tekort komt, of een stukje naar voren moet schuiven, kwam hij kijken waar ik nu mee bezig was. Jeetje, nog steeds dat borduurtje? Die stitch along is toch al weken geleden afgelopen?

Ja, klopt, maar ik had andere dingen aan mijn hoofd, en het maakt niet uit wanneer het af is

Daarna gingen we even de tuin in,

Jon vindt het heerlijk om achter het puntje van een dunne tak aan te hollen, ik draai rondjes op het grasveld en het puntje van de tak trek ik zo over het gras. Op tijd stoppen want we worden er allebei draaierig van, Jon drukt hier het takje stevig tegen de grond, stel je voor dat het zou ontsnappen

en daarna lopen we de plantjes na. Prachtige bloemen van de magnolia

Vette bloemschermen volop in de Viburnum, dit is de zalig geurende versie, nog een weekje of twee geduld denk ik

Links van de magnolia staat een andere virburnum, vol in bloei, helaas vind ik deze niet lekker ruiken maar de bijen zijn er wel blij mee. Na de bloei ga ik hem stevig snoeien, eerst checken of er geen vogeltjes in nestelen, want dan moet ik wachten tot ze uitgevlogen zijn.

Beetje onkruid trekken, dode takjes wegbreken, de struikkamperfoelie staat opeens vol in het blad, de nog aanwezige bloemen ruiken niet maar trekken nog steeds insekten aan

en dan doe ik in de kuip waar de vergeet-me-nietjes beginnen te bloeien een heerlijke ontdekking!

Een stekje van de winterbloeiende struikkamperfoelie is aangeslagen en heeft al nieuwe blaadjes gemaakt

Speurend in de andere bloempotten op het terras ontdek ik nog twee flinke stekken die het heel mooi doen, hier ben ik zo blij mee 🎉 Ik zal deze drie in potten opkweken tot flinke planten, en dan kan ik mijn kinderen hier blij mee maken

Met Jon in mijn kielzog ga ik weer naar binnen

Hier ligt hij te wachten op de post, hij hoorde dat er zwarte kittens op komst zijn, drie als alles goed gaat

Ze zijn op 21 maart geboren, pas na 12 weken hebben ze alles van hun moeder geleerd en gaan we ze ophalen, we zijn in blijde verwachting 😍 Ik werd getipt door quiltvriendin Hermie uit Enter.
Zodra ik foto’s krijg van de jonkies, zal ik ze laten zien. Het liefst was ik in de auto gestapt en er naar toe gereden om even te genieten van dat kleine spul, maar ja, Enter ligt niet echt naast de deur, ruim 2 uur rijden, dus moet ik nog even geduld hebben.