Categoriearchief: Tuin

Stukje dichterbij

De operatie is gelukt en nu is het een kwestie van aansterken en revalideren, en om het bed voor de volgende neurochirurgische patiënt vrij te maken moest hij over naar het ziekenhuis in onze regio. Wegens misverstand kwam hij maandag eerst op de afdeling neurologie in Bergen op Zoom terecht, alwaar de neuroloog hem na overleg een uur later doorstuurde naar Roosendaal waar de hoofdbehandelaar van mijn lief zit.
Het waren een paar enerverende uren, ik was nl al naar BoZ gereden, zat bij hem tijdens de opname, reed een uur later naar Roosendaal waar ik bij weer een overdracht zat.

Het was kwart voor zeven toen ik weer thuis was, manlief kon in alle rust zijn door mij aangeschafte avondeten nuttigen (het eten in Bravis is echt niet lekker, op een enkel gerecht na) en hij ging daarna gelijk slapen, en ik ging met beide dochters weer eten bij Curry Masala. De eigenaar herkende ons van vorige week en grijnsde breeduit, ook deze keer was het heerlijk, hoewel het voorgerecht van pasteitjes mij te pittig was.

Maandagochtend keek ik op tv naar Binnenstebuiten en op het eind was een kort filmpje van Man en Kunst, en waar hij was kwam me heel bekend voor. Liep hij nou net uit de winkel van mijn dealer in Etten-Leur?

Nee, hij ging naar het huis er naast, waar van 1895-1898 een kunstenares Suze Robertson woonde, ze werd als de vrouwelijke Vincent Van Gogh gezien.

We zijn weer een paar dagen verder, ik heb lekker in de tuin gewerkt. Het pad langs de schutting is nu eindelijk onkruid- en mosvrij en ook is er weer een stuk klimophaag geschoren. Ik begon hieraan toen de zon al aan het zakken was en ik in de schaduw kon werken, het was nog altijd 26°, maar wel te doen met een licht briesje. Een dag later was het weer aan het stortregenen.

Het was heel verleidelijk om aan het eind van het pad links verder te gaan,

maar ik had de timer op een uur gezet en hield me er toch braaf aan, nou ja, het wekkertje ging af toen ik nog een kleine meter moest doen, en dat heb ik wel afgemaakt voordat ik opruimde.

De magnolia grandiflora bloeit er nog lustig op los, zaterdag nam ik deze foto

Maar na de stortbuien en koeler weer zagen ze er gisteren zo uit, wat een mooie kleur hè, en de bloembladeren zaten nog stevig vast dus kon ik er vandaag ook nog van genieten terwijl de volgende bloemen alweer bijna open staan.

Om de vogeltjes met de warme dagen afkoeling te geven heb ik een onderschaal van een halve meter doorsnee -bedoeld voor onder een grote bloempot- met water gevuld, een leisteen op de bodem om het minder diep te maken, en in het midden een stenen schaaltje ook met water neergezet. Ik ververs het water elke dag, tenzij er een stortbui overheen is gegaan

Zittend op de rand drinken ze van het water, en alleen een ekster en een duif heb ik een badje zien nemen. Misschien badderen de kleine vogeltjes in alle vroegte als iedereen nog binnen is.

Morgen (oei, het is al middernacht geweest, dus morgen is vandaag, donderdag) weer een droge dag, ik denk dat ik dan de ligusterheg ga snoeien, de tuinmannen zijn op vakantie tot half augustus en zouden dan hagen snoeien, maar ik vind de liguster nu al zo woest en wild, en uitgebloeid, dus dan kan het. Ze hoeven dan enkel de hoge Leylandii snoeien, daar kan ik toch niet bij, hier zie je nog een klein stukje ervan links op de foto, bijna drie meter hoog gok ik.

Nog even

12 reacties

Nog even (al binnen twee weken) en dan wordt mijn lief geopereerd, de bestraalde hersentumor gaan ze eruit halen en de datum hoorden we net. Ook al wisten we dat dit eraan zat te komen, je voelt toch een ijzige steen op je maag landen; de neurochirurg was hoopvol, dus zullen we dat ook maar zijn. Opeens zitten we weer in een niemandsland; mijn gedachten blijven steken, ik loop richting de keuken maar daar aangekomen ben ik vergeten wat ik wilde gaan doen. Gelukkig kan manlief wel afleiding vinden en zich concentreren op zijn werk, hij werkt alweer halve dagen en soms zelfs meer, onvoorstelbaar!

Gelukkig smaakt de koffie me weer, ik kan al een paar dagen weer alles ruiken en proeven, en de COVID test was eergisteren negatief, dus hoera. Voor de zekerheid zette ik gisteren nog wel een mondkapje op toen ik een winkel instapte, mensen staan daar dicht op elkaar en er werd ook wat gekucht wat niks hoeft te betekenen, maar ik wil ook niks meer oplopen in aanloop op de operatie van manlief. Ik ben nog wel licht in het hoofd na een bezigheid of als ik lang moet staan en heb af en toe last van een kriebelhoest, kwestie van tijd, hopelijk gaat het elke dag een beetje beter.

De magnolia grandiflora bloeit volop, momenteel tel ik vier roomwitte bloemen maatje gebaksbordje, en een heleboel vette bloemknoppen, en de geur is zalig, zoete vanille/fresia. Ze zitten te hoog om ze goed in beeld te krijgen, rechts zie je er eentje zitten.

Even de container aan de straat zetten, Jon loopt gezellig met me mee, maar baalt als hij ziet dat ik ook gelijk weer terug naar huis loop, hij had wel een rondje door de wijk willen lopen met me. Dan loopt hij via alle voortuinen naast me uit het zicht van honden, en bij confrontatie met een hond zit hij ook zo in een boom.

De voortuin staat volop in bloei, lavendel, knipneusjes, verbena, sedum, kattenkruid en Spirea, alles in lila en rose tinten.

De koningskaars steekt al boven mijn hoofd uit,

Een aaibare stengel, fluweelzacht.

Het gonst van de bijen bij de bloeiende oregano

Sophietje kwam weer even langs met haar papa en mama, heerlijk spelen met het poppenhuis

En kijk eens wat haar nu ook past, dit overgooiertje van Debbie Mumm stof; ooit was het van Suzanne, hij was aan de onderkant kapot, maar gelukkig kon ik er een strookje afknippen om het vervolgens weer netjes om te zomen, en hij ziet er uit als nieuw. Misschien past het haar in de herfst ook nog, maillotje en lange mouwen shirt er onder, lief hoor.

Het was wel fijn om even achter de naaimachine te zitten en wat te doen, maar een kwartiertje was ook meer dan lang genoeg. Misschien dat ik nog wat ga borduren, strooien met Franse knoopjes en kraaltjes in het wit om gipskruid uit te beelden in de bloemenkrans. Moet toch lukken?

Hoe kom je er aan? Hoe kom je er van af?

11 reacties

Gele bloempjes naast de vijver daar waar ik een paar maanden geleden de woekerende herfstasters heb verwijderd. Behalve het bewust uitgestrooide zaaigoed komen hier honderden verbena’s op, die mooie hoge met paarse schermpjes. Normaal zou ik er nu al heel veel van uitsteken en elders een plekje geven, maar ik moet er nu niet aan denken. Ze staan er over een week vast nog wel, de slakken lusten ze niet.

En kamperfoelie groeiend tegen een rekje bij de magnolia, deze zag ik een maand of twee geleden al over en door de border heen groeien, stekjes van vorig jaar die het door alle nattigheid goed zijn gaan doen. En op een paar plekken kwam ik een egelpoepje tegen, dus die lopen ook weer rond en hebben genoeg te eten, net als de kikkers, er zijn meer dan genoeg slakken.

Het geluid van een elektrische heggenschaar klinkt tegen de middag door de open tuindeur, de katten liggen lui op het dauw natte gras in de schaduw, het dreigt een hele warme dag te worden.
Ik steek mijn hoofd om het hoekje van de achterdeur en kijk recht in het boven de schutting uitstekend gezicht van een lachende man, en begroet hem vriendelijk. De vader/schoonvader van onze buren. “Goedemorgen buurvrouw, ik dacht even de bovenkant van de klimop lekker recht te trekken, ziet er wel zo mooi uit hè?”, en vervolgens maakt hij zijn metertje afknippen af.

Wat een herrie 😣 zodra het weer stil is verontschuldigt hij zich dat hij er wel een zooitje van maakt bij ons op de grond, maar dat is snel opgeruimd hè? Ik weet niet of hij bedoelt dat het voor hem of voor mij snel is opgeruimd, maar ik vertel hem dat ik gevloerd ben door COVID, geen puf heb om het knipsel op te ruimen, en vraag hem of hij het wilt doen, in ieder geval het stukje hier, en ik wijs van de poort naar de laatste container. Geen enkel probleem, als ik de poort maar los maak. En hij vraagt lachend: “Covid, joh bestaat dat nog? Hoe in vredesnaam ben je daar aangekomen?”
Gewoon uit het ziekenhuis denk ik.
”Joh.” En terwijl ik naar de poort zweef om deze van het slot te draaien gaat hij weer verder met snoeien.
De volgende middag zie ik dat het pad netjes is aangeveegd, lief.

COVID wordt gezien als een gewoon griepje, en helaas gedragen mensen die klachten hebben zoals hoesten en grieperig voelen zich alsof er niks aan de hand is door niks te doen, lekker hoesten en plein publiek zonder elleboog voor de mond of mondkapje op, ook niet als je in het ziekenhuis een volle lift instapt of als je een winkel inloopt . Niks zeggen als je op bezoek gaat, niemand waarschuwen als je gebruik moet maken van een dienst, zo hoorde ik van Evelien, de fysio, taxi en thuiszorg. Maar owee als je een slechte weerstand hebt, en als je nooit eerder besmet bent geraakt, dan ben je de lul.

De koorts is nu weg, het hoesten is een heel stuk minder, maar ik voel me zo slap op de benen als bij een flinke griep met een hoofd nog vol watten. Gelukkig heeft het virus minder vat op manlief, Evelien blijft op afstand en is nog vrij van COVID, houden zo 🤞

Mijn reuk- en smaakzin was helemaal weg, maar begint gelukkig weer langzaam terug te komen. Het eerste wat van smaak doorkwam was citroen, en van geur was dat koffie, maar het smaakt nog nergens naar (heel af en toe meen ik koffie te proeven, maar dat kan ook de wens zijn), en toch neem ik elke dag een kopje om de hoofdpijn wat af te zwakken. En helaas proef ik nog niks van de chocoladekoekjes met suiker, ik probeer het elke dag met eentje, maar ook nu niks nog 😕 ik hang de hele dag in de luie stoel, doe dutjes tussen het niksen door en wacht ongeduldig op beterschap.

En tijdens het wachten zie ik de vogeltjes snoepen van hun silovoer, we hebben heel veel jonge musjes dit jaar, uiteraard waren de vogeltjes gevlogen toen ik zondag deze foto maakte. En helaas dankzij onze roofdieren is het er vandaag eentje minder dan zondag, zo erg. Door Sherlock gevangen en door Fay afgemaakt ☹️Maar onze katten laten zich overdag niet binnen houden, hun stresslevels zie je dan oplopen en bij mij ook vanwege hun geklaag en gekat.

De lavendel, kamperfoelie en de rozen staan volop in bloei, maar ik ruik er niks van, terwijl ik weet dat ze een heerlijke haast bedwelmende geur hebben. Deze foto maakte ik vlak voor we naar bed gingen, ik hoopte dat Fay naar binnen zou komen, maar ze had het veel te veel naar haar zin, terwijl de jongens al in de garage lagen te slapen.

Het bloeiend gras lijkt wel van goud en danst en knispert in de wind

Fay zat vanmorgen te wachten voor de schuifpui toen Evelien als eerste beneden de ramen en deur tegen mekaar open zette, altijd een opluchting, en ik hoop dat ze van haar nachtelijke avonturen weer even haar bekomst heeft en vanavond gezellig met Sherlock en Jon mee de garage inloopt.

Over bloemen en blaadjes

Onze joekel van een Japanse kers die na de bloei voor een prachtig roze pad zorgde

Liet vorige week plots heel veel blad vallen, het leek wel herfst. Bruine plekjes in de blaadjes, en geen beestje te zien die dit kon veroorzaken

De grond lag er vol mee,

en op advies van onze tuinman die meende dat het hier om een bladziekte gaat moest ik al het gevallen blad opruimen en niet op onze composthoop doen. Verder viel er weinig tegen te doen bij zo’n grote boom, alleen maar hopen dat hij er vanzelf bovenop zou komen. Even al het blad opvegen, hallo 🫤 helaas doet onze benzine bladblazer/bladzuiger het niet, vieze bougie of verstopte filter, wie zal het zeggen? Dus ging ik aan de slag met bezem en veger voor de bestrating

en de bladhark voor het splitgedeelte, alhoewel ik hier geen gat in zag, en het meeste met de handen er uit heb geplukt zonder de plantjes te vermoorden

Ik hoorde flink gezoem van bijen, allemaal gek op de roze geraniums en rozen

Ik ben twee uur zoet geweest in de voortuin en etenstijd dwong me te stoppen, het was weer mooi geweest.
Het is nu bloeitijd voor de vuurdoorn, Gelderse roos en boerenjasmijn, wit overheerst, met een verdwaalde lila digitalis

Hier de boeren jasmijn die helaas niet ruikt

Maar dat is geen probleem omdat de klimhortensia die er achter en naast groeit het meer dan goed maakt met zijn zalige zoete geur. Ook hier zoemt het van de bijtjes

De klimop (van de buren) groeit als een malle door de schutting heen, en het begint behoorlijk lastig te worden om na de regen nog droog te blijven als ik over het pad loop, dus ben ik begonnen aan het scheren ervan. Gewoon met de hand, met de heggenschaar; het ritmische licht schurend geluid van de bladen als ik de klimop knip klinkt als muziek in de oren, het kalmeert mijn ziel. De takken en blaadjes vallen op het groene matje die ongeveer 150 cm lang is. Een overblijfsel van toen we nog een opblaasbad hadden die op de tegels moest staan, dit was als bodembescherming, en diende nadat het bad de deur uit ging als opvangmat bij het snoeien van de hagen. We hebben er nog twee van in het schuurtje, wie wat bewaard heeft wat. (Een overvol schuurtje bijvoorbeeld)

Het matje laat zich makkelijk oppakken als een burrito en zo kan ik de klimopresten in de groencontainer laten glijden met een minimum aan werk achteraf. Tussendoor krab ik ook het mos van de stenen en trek ik het onkruid er van tussen. Drie schuttingdelen verder vallen de eerste regendruppels en ruim ik snel op, en zondag volgden de volgende drie, en toen moest ik stoppen omdat het te warm was met de zon hoog aan de hemel. Hier zoals het nu is, twee keer een uurtje werk, en ik ben nog niet halverwege, dus ik weet wat me te doen staat tussen de buien door.
Fay vergezelde me door de hele tuin

En hield me goed in de gaten, alhoewel het geluid van vogeltjes haar afleid

En daarna ziet ze Sherlock die eerder al bij de vijver stond toen ik daar de zaailingen bekeek (geen idee wat daar op is gekomen, maar het bloeit bijna)

Hé, Sherlock

Even laten schrikken, dolle pret.

Er hangt een tiental pruimen aan het boompje, ik ben benieuwd hoeveel er hiervan in de mond zullen verdwijnen.

De kaasjeskruid doet het goed, ik was helemaal vergeten dat ik het zaad hier rond de rozen had gestrooid.

Bijzonder mooie kleuren van een plant, deze hortensia met de roze schutbladen, ik zie er allemaal Franse knoopjes en lintborduurwerk in ☺️

Over handwerken gesproken 😉 vrijdagmiddag was ik even op de bee in Etten-Leur, zie me daar zitten naast Miranda die aan de kop zit, met genoeg ruimte voor haar tassen en “ik weet niet waar ik aan ga werken dus neem ik alles maar mee” spullen. Mijn werkje paste in een medium ziplock zakje voor de verandering.
8f3527f2-743a-47d5-9fc2-6ef8fac22712
De blaadjes van het tulpenboeket had ik thuis al vastgezet met verschillende steken,

En ik moest de stelen van de tulpen nog borduren met de raised stem stitch, hier een foto toen ik klaar was, suf genoeg geen foto van het proces. Maar als je bij dit filmpje kijkt op 37 minuten, dan zie je hoe het gedaan wordt. Heel makkelijk.

De basis van de bloemen zitten er ook op, thuis gedaan, hier komen nog losse bloembladeren overheen. Ik moet zo wennen aan de rauwe rafelranden van de bladeren, ik blijf er draadjes vanaf knippen.

Er kwam nog een schattige kinderquiltje voorbij

En verder heb ik geen foto’s gemaakt, beetje saai hè. Geloof me, het was er alles behalve saai, veel geklets (er kwam weer iemand kijken wat we aan het doen waren, wat ik een beetje onrustig vond), en slappe lach in de workshopruimte, de deur moest dicht om de herrie uit de winkel te houden en ik kwam een beetje overprikkelt van tafel na afloop. Nee, voor de rust moet je niet naar een bee gaan, maar het was wel leuk om er even uit te zijn.

Zaterdagavond rook het zo lekker buiten dat ik even op de schommelbank op het achterste terras ging zitten. Luisteren naar de merel die op het dak van de buren het hoogste woord had en zijn gezang werd beantwoord door een mede merel een paar huizen verder op.
Ik zag dat de siergras in het perkje bij de uit de kluiten gewassen winterbloeiende kamperfoeliestruik in de verdrukking stond, en besloot deze er uit te halen. En wel gelijk. Het was een brede kluit die te zwaar was en zich alleen maar liet verplaatsen door te slepen,

dus maakte ik een gat rechts bij de heg en huppetee. Nou ja, huppetee 💪🏼

En hier de met geel aangegeven plek waar het uit kwam, je ziet achter de kale plek nog zo’n siergraspol staan, met rood gemarkeerd, ik denk dat ik deze ook weg ga halen. Volgend jaar of nu nog?

Ondertussen heeft de getransplanteerde siergras genoeg water gekregen uit de lucht, de vijver liep gisteren zelfs over. Gelukkig zitten er geen vissen in.

Tuinwerk

Alweer twee weken geleden dat ik voor het laatst heb geblogd, jeetje waar gaat het heen met de wereld zoals wij die kennen. 🫤 Ondertussen is mijn lief 65 jaar geworden, wat een mijlpaal, dat heeft hij hem toch mooi geflikt ondanks alles 🥳 We vierden het thuis met ons gezin, (een groot feest was gewoon te vermoeiend) en hadden een koud en warm buffet laten bezorgen, en ik had schuimgebak gemaakt, met partjes mandarijntjes uit blik door de slagroom geklopt, heel eenvoudig maar ozo lekker.

Manlief wilde eigenlijk slagroomtaart hebben, maar wilde niet dat ik het ging bakken, want mijn wenkbrauwen waren al teveel versleten. Ik had er dus eentje besteld bij een bakker die ons was aanbevolen, en nam toen gelijk twee slagroomgebakjes mee ter viering der voorpret. Halverwege het eten keken we mekaar aan, poeh dat viel tegen, twee lagen flauwe taartbodem met enkel slagroom er tussen en erop ook alleen maar slagroom met een mandarijnpartje. Zo kaal en saai en de slagroom smaakte ook al meh. Dus ik terug naar de bakker, of de taart die ik had besteld hetzelfde was als de gebakjes die ik die morgen had gekocht. Ja dus, precies hetzelfde, en nee, niets anders dan taartbodem en slagroom. Nou, dan mocht de bestelling geschrapt worden, want we vonden het niet echt feestelijk smaken. Daar kon de verkoopster zich wel in vinden, zei ze tot mijn verbazing.

Sophietje heeft de Duplo ontdekt, vooral alles uit de bak halen en er weer instoppen vond ze leuk. Het is toch zo’n heerlijk kindje 😍

De volgende dag hadden we echt nodig om bij te komen, Jon zag tot zijn ontzetting dat Sherlock naast hem was komen liggen, maar was te moe om er wat aan te doen, Sherlock kon zijn geluk niet op en kroop steeds dichter tegen Jon aan.

En Sherlock wist daarna Jon steeds vaker te vinden als slaapbuddy, niet elke keer liet Jon het toe, maar als het wel mocht, dan keken ze allebei toch wel heel tevreden, ook al was het wel erg krap op de toren.

Kijk nou toch

De vogeltjes kregen ander voer met meer insecten er in, Fay had er ook wel oren naar maar het lukte haar niet om in het vogelvoerhuisje te komen, gelukkig.

Dan maar de vijver inspecteren, wat ritselt daar tussen het blad? Sherlock likt er al zijn lippen bij af.

Ze konden het niet ontdekken

Een maand of zo geleden kon ik de Brunnera (Kaukasische vergeet-me-niet) niet meer vinden, maar hij staat er toch nog, en zelfs in bloei, helemaal happy.

En hier rechts van het pad komt de gele toorts op een wel heel onhandige plaats op, uitgraven heeft geen zin vanwege de lange penwortel, dus mag hij blijven staan

Na het onkruid verwijderen en de graskanten bijknippen zag het er al veel beter uit, ook omdat ik het over het pad hangend blad van de gele toorts had afgeknipt

Op naar het achterste terras, het was de moeite waard met het onkruid tussen de bestrating.

Maar ook tijd nemen om wat te rusten, Jon kwam er gezellig bijliggen

Links naast het terras staan verschillende soorten munt in de bakken, en oregano in een pot maar ook groeiend tussen de tegels bij het potkacheltje, welke niet meer als kacheltje maar als slaapplekje voor de katten dient.

In dit hoekje komen de wilde bloemen op die ik bij een bestelling cadeau had gekregen, enkele plantjes hebben als slakkenvoer gediend, met kale stompjes van steeltjes als getuigen van hun vraatzuchtige gang door de tuin. Wat verder op liggen restjes slakkenhuis, een lijster sloeg eerder een slak met veel geweld kapot tegen het pad.
En je ziet waar ik was gebleven met stoepje schoonmaken.

En al die tijd dat ik foto’s maak wordt ik vanaf de hoogte in de gaten gehouden

Fay is klaar met haar siësta en komt poolshoogte nemen, waar is iedereen?

Jon heeft Fay gelijk in het snotje en wilt haar laten schrikken

Via de linker boom naar beneden springen lukt niet ziet hij gelijk, want de vuurdoornstek in pot die ik tijdens de werkzaamheden naast het huis had verplaatst staat in de weg.

Pas als ik deze opzij heb geschoven durft hij het aan. Sherlock die net zijn buikje vol heeft gegeten in de keuken en niets vermoedend naar buiten loopt schrikt van Jon die zomaar uit de lucht komt vallen, maar herpakt zich net zo snel.