De trompetklimmer Campsis bij het terras had steun nodig, hij had zo’n grote pruik gekregen dat hij steeds schever ging staan. Voorheen groeide hij om de pergolapaal, en toen deze verrot was en instorte, kwam er een andere paal naast die met een bandje rond de stam van de klimmer. Vorig jaar brak ook deze paal door bij de basis, en sindsdien hield de klimmer zich goed staande. Maar nu heb ik hem dus zo gestut,

Arya komt gelijk een kijkje nemen,

en Jon sluipt er achteraan.

Zopje checkt de waterstand

En Loki ligt high te wezen na het rollen door het kattenkruid die hier aan de grasrand bij het terras groeit

Ik haal mijn kicks elders, de eerste bloem van de zonnehoedjes (echinacea) is open gegaan!

De tuin bestaat uit allemaal boeketjes bloemen, van klein

Naar groot, deze jonge paars bloeiende verbena bonariensis is ruim een meter hoog.

Tweekleurig


Of lekker bont. De Budleja houd ik aan de onderkant kaal om de planten die er rond staan wat meer licht en lucht te geven. Dat aangevreten plantje rechts tegen de schutting aan is een virburnum, de luizen zijn al op hun retour, een spoor van schade achter zich latend. De donkerrode bloemen zijn van de spirea

Deze heb ik op meerdere plekken in de tuin staan, deze donkere zijn vorig jaar geplant en hebben het erg naar hun zin. Het is ook genieten in onze tuin.

Spontaan opgekomen kamille en kleine papavers staan zo mooi bij de roosjes

En rechts van de baksteen groeit een plant, nu iets van 30 cm hoog, maar op den duur jan deze wel 2,5 meter hoog worden, het is de  Vernonia crinita “Mammuth”, 

Een kwestie van een beetje geduld dus. Maar het is wel fijn dat hij is aangeslagen, het zag er in het voorjaar niet zo veelbelovend uit.  

Waarom die bakstenen daar liggen? Om stekken van de klimhortensia in de grond te houden (met speciale booghaken die hier normaal voor gebruikt worden kunnen ze nog steeds uitgegraven worden door ijverige katten) zodat ze wortel kunnen schieten en hopelijk volgend jaar tegen de schutting op gaan groeien. Ik heb het al eens eerder zo gedaan en dat lukte wonderwel, er groeiden al nieuwe uitlopers aan toen ik deze een half jaar na het stekken weggaf. Behalve de stekken die hier bij de schutting liggen heb ik ook nog een paar lange laaghangende takken van de moederplant in een bloembak gelegd zonder deze af te knippen, en de takken kunnen geen kant uit dankzij bakstenen.

Ze staan er mooi bij en zijn gegroeid, dit zegt natuurlijk nog niks over of ze al geworteld zijn, ze krijgen gewoon voeding van de moederplant.

Deze ongeveer 5 cm lange schoonheid vloog langs mij heen en lande precies op ooghoogte op de Karsura , en hij bleef zitten toen ik heel voorzichtig het takje naar me toe trok om hem iets beter in beeld te krijgen, wat een prachtige, glimmende, gekleurde vleugels

Die vleugeltjes, de vertakkingen vanaf het lijfje, het lijkt wel kant, 

In de voortuin staat een hele andere vorm van schoonheid, groter, minder subtiel, maar niet minder mooi: de ligusterheg staat nu volop in bloei, 

het zoemen is niet van de lucht, de zoete geur van de duizenden bloemen ruik je al van verre, mmmm. 😊 Ik moet goed uitkijken als ik vlak langs deze heg door de tuin loop, voor je het weet heb je een verstekeling aan boord. 
Het is nu ook weer genieten van de voortuin, elke keer als ik kijk staat er weer iets nieuws in bloei.

De lelie

En deze niet groter dan kersen zijnde schattige niet geurende roosjes, die de verjongingskuur goed hebben doorstaan

Bij de droogmolen moest het wasophangen met beleid gebeuren, eerst vanwege de bloeiende wortels

maar nu is de toorts tussen de draden geschoten, zomaar opeens de lucht in, en kan de droogmolen niet meer draaien, en de bijtjes zijn er blij mee.

Ik laat het maar even zo, buiten wasdroger wordt zo overschat 😏. 

Eind vorig jaar heb ik de oude boeren jasmijn een verjongingskuur gegeven, dwz 1/3 van de oude takken tot vlak boven de grond afgeknipt wetend of in ieder geval in de hoop dat deze in de lente volop jonge scheuten zou produceren. En tot mijn vreugde zag ik inderdaad een tiental jonge scheuten aan de struik, in de warme vochtige periode hadden de groene bladluizen deze scheuten ook ontdekt en aten zich vrolijk naar de top. De dreigende onweersbui leidde me af, anders was ik ze wel met de harde waterstraal van de tuinslang te lijf gegaan. Iets van twee weken later liep ik plantjes water te geven toen ik hier weer aan dacht, maar wat schetste mijn verbazing? De natuur had het zelf al opgelost!

Zie ze lopen, de larves van de lieveheersbeestjes. Wat goed! Ik had op verse uitlopers van de viburnum aan de andere kant van de tuin ook luizen ontdekt, en dacht slim te zijn de larves hier naar toe te transplanteren, een voor een droeg ik ze op een takje er naar toe, en toen ik de tweede bij de luizen zette, kon ik de eerste zo gauw niet vinden maar zag wel dat de tweede werd aangevallen door mieren! Potjandorie. Nummer twee rende weg en verstopte zich onder een blaadje, en toen ik goed keek zag ik onder het blaadje ernaast nummer een zitten, bibberend van de schrik. Ik liep naar binnen en raadpleegde het wereld wijde web, en wat blijkt: mieren komen af op de zoete afscheiding van de luizen en beschermen de luizen tegen aanvallers, als dank. Aha, vandaar, ik ging weer naar buiten, want ik wilde geen moord op mijn geweten hebben.
De twee larves van de lieveheersbeestjes hadden zich niet verroerd, en zo bracht ik beide helden op een blaadje

weer terug naar de boeren jasmijn, waar ze zich snel uit de voeten maakten, want wat ze nou hadden meegemaakt was niet voor herhaling vatbaar.

Bij de achterdeur renden Loki, Jon en Arya tegen middernacht opgewonden heen en weer langs de schuifpui, en ik nam een kijkje. Aaah, daar zat een egel, een beetje dizzy van de jongelui die hem of haar hadden achtervolgd in jacht naar lekkere vette slakken.

Ik lokte de katten met een snoepje naar binnen en zag hoe de egel heel snel wegrende richting de schutting, waar heel veel slakken onder de klimop zitten.
Nu zoek ik nog een opruimer die selectief onkruid voor me kan opruimen.

Als de buxus in de voortuin eruit is, kan het te warm en droog zijn om nieuwe aanplant te zetten, tenzij ik twee keer per dag met de tuinslang rond wil gaan, nee dus, en Loki ziet dit ook niet zitten

dus zal dit rond de herfst gebeuren. De grond is dan nog warm genoeg voor de plantjes om nog wat te groeien, is het niet boven de grond, dan zeker ondergronds. Ik heb me al wat georiënteerd op de plantenmarkt, een beetje struikje komt al gauw op €3,- en dan moet het niet hard waaien of hij is weg. In onze voortuin staan een paar Euonymus struiken en eentje ervan (rechtsonder in beeld) heeft een heel mooi blad en een mooie groei,

hoe moeilijk kan het zijn om zelf hiervan plantjes op te kweken? Er moest toch gesnoeid worden, dus snel aan de slag.

Ik heb iets meer dan 100 stekjes gemaakt, eerst in 10 potjes in een tray

En toen ik nog veel snoeisel overhield heb ik een bloembak erbij gehaald

de ene stek is wat groter dan de ander, ik denk dat ik er nog meer ga stekken zodat ik de beste kan uitzoeken later. Ze staan uit de volle zon en nu is het wachten op uitlopertjes, zullen ze het redden en zoja, hoe snel zullen ze groeien?  Als ze tegen de herfst zijn aangeslagen, dan laat ik ze op een beschutte plek overwinteren en kunnen ze in het vroege voorjaar in de volle grond.
Tijdens het stekken kwam deze rups voorbij, een hele mooie, geen idee waar hij vandaan kwam

en of hij het leuk vond of niet, ik mikte hem tussen de brandnetels, uit de zon.

Terwijl Arya op de was lette

wipte ik even binnen bij de kringloopwinkel in Heerle, ik had niks nodig, wilde alleen maar dag zeggen tegen Paula (van de bee), die er werkte maar er helaas niet was, dan maar een kijkje nemen in de winkel. Hallo zeg, wat een grote zaak, een enorme loods met gangen waar de spullen heel overzichtelijke uitgestald waren, en de prijzen vielen mee, niet dat ik iets nodig had, ik keek alleen maar.

Achter in de loods stonden deuren open en werd er een lading huisraad uit een busje gelost, tenminste, dat was het plan, ze waren zo te zien halverwege gestopt en de mannen zaten op de klep en tegen de pallets aan leunend te roken en te kletsen, de sigarettenlucht ging de hele loods door, omdat de voordeur ook open stond. De loodzware donkerbruine kasten en mosterd bruine bankstellen voelden zich gelijk weer thuis, en ook de vergeelde stoffen lampenkap met kwastjes haalde herinneringen op over vroeger, toen ze naast de kooi met kanaries in de hoek van de kamer stonden. 
Ik liep verder, was alweer op weg naar de uitgang toen ik een grote zinken teil zag staan zonder prijs er op, ik pakte hem op en draaide hem om, nee, ook daar geen prijsstikker. Niet dat ik hem nodig had, maar kwam er eentje voorbij op tv bij een detective of tuinprogramma, dan  trok het altijd mijn aandacht. Ooh zal ik, nu kan het, deze is te koop. Ik liep naar de verkoper en vroeg hoeveel deze teil kostte, en heel stiekem hoopte ik dat hij een onmogelijk bedrag noemde, zodat ik een reden had om hem terug te zetten, want ik had hem niet echt nodig. Ik mocht hem meenemen voor €20,-, oooh echt, nou ja, dan doe ik het. Zelden was een knoop zo snel doorgehakt.

Ik laadde het kreng in mijn auto en reed naar huis, jemig, wat heb ik nou gedaan, ik heb het toch niet echt nodig,  zal ik hem terugbrengen, waar láát ik het? De twijfel duurde maar eventjes, ik reed door en begon al plannen te maken voor de teil. Er zouden planten in komen, en reed nog langs het tuincentrum om potgrond te halen, en een paar plantjes uiteraard. Thuisgekomen liep ik met de teil door de tuin om een geschikte plek te vinden, nee, hier niet, en ook daar niet, en daar misschien? Mmmm, als ik nou het terras eens opruim, dan kan hij daar staan. Er zat een gaatje in de zijkant een paar cm boven de bodem, en dat bespaarde mij werk om gaten erin te boren. Eerst een lading plastic bloempotjes op zijn kop op de bodem om het gewicht van de teil te beperken, dat bedekkend met stukjes vijverfolie, en toen een paar emmers goede grond van het zeefwerk uit de voortuin er in, en toen nog een halve zak potgrond erbij. Planten erin, en klaar!

Toen ik vrijdagmiddag de citroengeraniums met roze bloemen op de oppottafel zag staan (helemaal rechts op de foto hieronder) in afwachting op een grotere potten,

heb ik deze er ook nog bijgezet, kan best, het brengt wat meer hoogte aan de bak.

ik ben er letterlijk en figuurlijk helemaal klaar mee, het zeven van het split in de voortuin, ik ben klaar! Nadat ik dinsdagochtend de 90 buxussen in mijn auto had gepropt en naar de vuilstort had gebracht,

ging ik na de lunch verder met de laatste stukjes split zeven,

dit deel is klaar, Arya weet niet wat ze ziet als ze me eindelijk heeft gevonden 🙂

Nu dit stuk nog

af en toe mijn pauzes nemend hoopte ik toch dat het dinsdag af zou komen,

maar het stuk tegen de hoek aan (waar Arya zat) was een taaie met veel wortels vastgegroeid aan het worteldoek, en hele harde aangestampte grond, ik moest hard werken voor iedere kolenschep vol split. Denkend aan mijn polsen hield ik het na 3,5 uur zwoegen voor gezien, ook omdat er nog gegeten moest worden en ik naar de avondbee ging.

Woensdagochtend zat ik weer op mijn knieën te graven en zuchten, het was een stuk warmer dan de dag tevoren en onbewolkt, dus werkte ik met mijn zonnehoed op. Eenmaal hoedje op moet je deze na een tijdje werken niet meer afzetten, want het verneukt je kapsel volledig.

Ik was om half drie klaar,

yeah!

en ruimde met een zucht van opluchting alles op. Er zijn heel wat planken van de randen verrot, er is dus nog genoeg werk aan de winkel, maar dat komt later wel. Nu ik toch mijn werkkleren nog aan had en vies was, besloot ik gelijk de afvalzakken vol onkruid en wortels uit de voortuin van afgelopen weken in de auto te laden en naar de vuilstort te brengen. Hier zaten dus ook drie hele grote zakken vol buxus bij die dinsdag niet meer in de auto pasten. En nu vallen de mooie bloeiers mij weer op,

de voorste perk begint gelukkig wat te vullen met kleur en blad, het is een hele droge grond die wat weer en wind betreft de volle laag krijgt.

De knipneusjes (roze bloemen op lange steeltjes en grijs blad onder in beeld) zijn zo leuk en de digitalis heeft het erg naar zijn zin en krijgt veel bijtjes en hommels op bezoek.

Gelukkig kan ik gelijk verder gaan met het onkruidvrij maken van de paden achter, stel je voor zeg als ik niks meer te doen had in de tuin, dan moet ik naar de sportschool om aan mijn work-out te komen. 

Maar eerst relaxen in de tuin, mijn lief had voor het eten gezorgd en ook zalige ijsjes gehaald

mijn uitzicht, met Loki in beeld

Genieten van de rust en het koele gras onder mijn blote voeten, heerlijk!

Naast de veranda stond ook een buxusheg, niet zo’n lange maar wel flink hoog,

en ook hier zat de buxusrups zich tegoed te doen aan de blaadjes, en omdat ik niet wilde dat dit een kraamkamer werd voor honderden motjes, ging ik zondagmiddag hiermee aan de slag. Eerst een flink stuk inkorten, en daarna wilde ik met een schep de planten uitgraven, maar zover ben ik niet gekomen. Ik hoorde opeens hommels zoemen toen ik aan de eerste plant bezig was,

bij de witte cirkel hadden ze hun nest. en ze klonken niet vrolijk:

ze kwamen van tussen de laag bladeren op de grond onder de voorste buxusstruik.
Ik wilde ze niet boos maken en ben even gestopt met snoeien, twee uur later was het rustig en kon ik voorzichtig verder gaan, ik heb de kale buxus een beetje afgedekt tegen de warmte van de zon

de takken met blad en poppen heb ik in zakken gestopt, de hommels bleven deze keer rustig,af en toe zag ik er eentje in en uit vliegen.

Ik zal zien wat ik met het nest doe, de buxus graaf ik in ieder geval nog niet uit, de hommels schijnen zo’n nest maar tijdelijk te bewonen, zelden bewonen ze het nest een tweede jaar. Op de koningin na overleeft het volk de winter niet, de koningin overwintert volgevreten op een beschutte plek, meer hierover kan je hier lezen. 
De houten kist met zwart folie die achter de buxus stond is een egelhuis, de katten zitten er graag op.

Ik tilde het deksel even op om te zien of er gebruik van gemaakt was afgelopen winter, volgens mij dus wel gezien de rommel in de gang, maar omdat ik met blote handen niet in het nestmateriaal (krantensnippers) wilde rommelen heb ik het maar met rust gelaten, ik zal het binnenkort wel met handschoenen aan voorzichtig checken en dan schoonmaken. Zo zag de binnenkant er uit dec 2016 toen in hem net gemaakt had, de hal heeft schotjes waar een egel langs kan, het zorgt ook voor minder tocht. Het huis staat op korte pootjes los van de grond en staat op stoeptegels, egels hebben een hekel aan een vochtig huis, het zijn net mensen.

Zaterdag was het perfect weer om in de tuin te werken, eindelijk droog, koel (18C) en bewolkt, en ik was van plan de voortuin in te duiken om het split van de buxushaag weg te schuiven, maar bedacht me bij het zien van de buxusheg in de achtertuin. Hoe zou het er uit zien als deze weg was? Zouden de tuinmannen mijn plantjes heel laten die achter de heg groeiden? Ik had geen zin om te wachten op die mannen, dit kon ik toch zelf ook?

En jawel, drie uur later was de klus geklaard, het viel me reuze mee. Op een enkele dikke wortel na die met de takkenschaar doorgeknipt moest worden was het een kwestie van elke plant rondom afsteken, er uit trekken, de grond van de kluit af kloppen en op naar de volgende. Ik wilde vooral geen puinzooi van het grasveld maken, en dat lukte me wonderwel.

De stapel met buxussen groeide gestaag,

ik was net op de helft en het ging goed, nergens last van, op natte broekspijpen na van tegen de struiken staan en modder dat tot achter mijn oren zat.

Behalve veel vraatschade en kluwen met rupspoppen kwam ik ook boze buxusmotten tegen, deze verdween onder de grond en ik dekte hem hartelijke bedankend toe.

Ik was net weer een hoekje omgegaan toen het leek flink te gaan regenen, ik ruimde op

en maakte nog even deze foto

maar toen ik klaar was met gereedschap opruimen hield het spetteren op, en ging ik dus weer vrolijk verder; nog een half uurtje werk schatte ik zo in, en begon aan het rooien van dit rijtje. 

En opeens was ik klaar! Tegen de paal waar nu een Californische klaproosje staat groeide vroeger een klimroos, maar dat was geen succes, hij had veel last van schimmels en bladval. Misschien gaat het nu wel? 

Suzanne zag me vanuit het keukenraam en zei tegen DH: “Kijk, mama in haar natural habitat ” 😊. DH had niet echt in de gaten wat ik aan het doen was, hij dacht dat ik wat planten in de grond aan het zetten was, en was diep onder de indruk toen hij later de stapel gerooide buxussen zag.
Ik heb voor nu even wat potten met bloeiende digitalis en een bamboe nigra stek op de lege plekken gezet,

eens nadenken wat ik er allemaal kan zetten, oooh de mogelijkheden 😍 Arya inspecteert de randen

lekker ruiken en rollen door de omgewoelde grond

net zoals Zopje duidelijk had gedaan toen hij later bij me kwam zitten, hij leek er geen last van te hebben en liet het aan mij over om weg te halen, gek beestje, last van decorumverlies?