Als ik zo aan het frutselen ben achter de naaimachine, vergeet ik al het andere, viervoeters die honger krijgen melden zich na verloop van tijd om te vertellen dat het etensbakje gevuld moet worden, en wel graag nu meteen
en als ik dan niet gelijk opspringt gaat Loki meehelpen, ze wilt best speldjes aangeven
Ik heb een cup al vastgespeld als ik dan zie dat ik eerst het elastiek in de onderkant moet naaien
zie hoe mooi het patroontje van het kant in de naad doorloopt
Meer geluk dan wijsheid hoor 😇 toen ik het zag wist ik gelijk dat ik hier de volgende keer op moet letten voor het mooie.
Oké, genoeg gezien, kom je mee naar beneden?
Als alle bakjes gevuld zijn kan ik het karwei afmaken, en zodra de beugelband er op zit lijkt het in een stroomversnelling te komen
Schouderbandjes afwerken, sluiting erop, en na het passen toch nog extra zacht laagje onder de schouderbandjes stikken, want de voering (soepel dunne tule) voelt erg krasserig aan op de huid. En dan is hij klaar ☺️
Het is hetzelfde patroon van Merckwaerdigh, BHL15 maar dan een ander model (schouderbanden lopen anders). Het kant is in het echt zalm kleurig, op de foto’s lijkt het ivoorkleurig.
Ik wil er nog eentje maken, pakketje nummer drie ligt al klaar om geknipt te worden.
Categorie archief: kleding naaien
Lekker frutselen
Toe aan een nieuwe bh maar geen zin om naar de winkel te gaan, en aangezien ik nog een compleet lingeriepakketje in de kast had liggen, ooit een cadeautje van Evelien, ben ik er zelf weer eentje gaan maken.
Het is dit patroon van Merckwaerdigh, en nee, niet dezelfde als de borduurpatronen, maar wel net zo’n gepriegel, vanwege die glibberstofjes en kantjes (foto hieronder geeft de werkelijke kleur het beste weer)
Zo moet het komen
De cups er in naaien en dan de beugelband erin stikken
Dat was echt even geconcentreerd werken, net als met de schouderbandjes met zachte foam erin maken, wat een toer om dat netjes te krijgen
En hoe moest dat schouderbandje ook al weer door die haak gaan
Er werd een andere bh uit de kast getrokken om goed te bekijken. Zo van een afstandje ziet het er toch goed uit.
De kers op de pudding, het roosje
En de binnenkant, vooruit dan maar
Het was zeker al twee jaar geleden dat ik dit voor het laatst had gedaan, en ik heb er geen cursus voor gevolgd maar ik doe maar een dotje kijk op internet bij YouTube filmpjes hoe het moet. Het patroon geeft wel de volgorde aan, en of je het met een stiksteek, stikkende zigzagsteek of smalle zigzagsteek moet naaien, maar hoe smal die zigzagsteek is staat er niet bij. En ook geen tips, bv tot hoe ver je een bandje moet vastnaaien. En daar liep ik een paar keer tegenaan bij de daarop volgende stap, want nu zat het toch te ver vast en in de weg. Zuchtend uithalen, op het laatst was ik zelfs boos, maar toen kwam dh langs om te zeggen dat het al half acht was, en of we niet beter wat konden gaan eten, juist, van honger word ik knorrig. En daarna ging het weer vee beter, het uithalen 😬 En is het allemaal goed gekomen. En niet geheel onbelangrijk: hij zit prima!
Ik showde het trots aan dh, die “heel mooi” zei, maar te zien aan zijn ondeugende blik had hij het niet over de bh 😊 Nu ik het weer ongeveer een beetje weet hoe het werkt, kan ik beter niet te lang wachten met nog eentje te maken, ik heb nog een pakketje van Evelien liggen, en dan voor nog zeker 4 bh’s aan stof en spul gekregen van een quiltvriendin die er niks meer mee deed. Het is wel lekker dat me dit weer is gelukt, ik zat er zeker een jaar aan te denken, dat ik dit wilde doen, maar met denken alleen kom je er niet.
later ontdekte ik op de weblog van Merckwaerdigh uitleg over een paar dingen
Flamingo’s
Volgens mij vertoon ik vluchtgedrag, ik heb alweer iets gemaakt voor mijzelf 😬, wederom een Lutterloh model, het bloesje nummer 7 zonder de striksjaal; ook al val ik niet in de “zwarte poppetjes” modellen, het is toch goed gekomen 😊. De panden heb ik wel iets korter dan het patroon geknipt, omdat ik anders niet genoeg stof overhield voor de driekwartmouwen, die ik op hun beurt ook iets korter heb geknipt dan het patroon.
Arya vond het spijtig dat ze er niet bij was tijdens het knippen, maar hield de patroondelen in de gaten tijdens het eten,
de vogels zouden anders zomaar weg kunnen vliegen
Tijdens het knippen merkte ik al het rafelige van de stof, dat was toen ik het kocht me niet opgevallen, wel dat het lekker luchtig was. Ik heb alle rafelnaden weggewerkt door de bovenliggende onder de onderste te slaan en vast te naaien
het is geen Engelse of Franse naad, maar de manier waarop de naden in hun Pojagi patchwork gedaan worden, zie hier vanaf 2 minuten.
Het was wel bewerkelijk en tijdrovend, maar dan heb je ook wat. Tijdens de eerste pasbeurt zag ik dat het erg doorzichtig was, ik had al zo’n donkerbruin vermoeden, en kwam er een dunne gebroken witte poplin op tafel, Loki wilde maar al te graag helpen. Ik heb alleen het voor- en achterpand geknipt, waarbij ik de armsgaten een paar cm ruimer en dieper heb geknipt, en deze panden iets korter vanwege de split in de zijnaden. Alles met de overlocker genaaid zat dit zo in elkaar.
Helemaal happy, zie je de split die ik onderin bij de zijnaden heb gemaakt? Dit zat niet aangegeven in het patroon, maar ik houd van een beetje bewegingsruimte rond mijn heupen.
ik moet alleen de halslijn nog tegenzomen zie ik nu, jammer eigenlijk, want het zit heel mooi zo,
ik ben er dus nog niet, of zal ik het erop wagen, gewoon zo laten? De voering zit met de hand tegen het beleg aan genaaid, misschien is dit wel al voldoende. Hmm, wat is wijsheid?
Ditjes en datjes
Zo genieten van wolkenluchten, hier eentje waar ik een vogel in zag
Loki zag het ook
De wintergroene magnolia blijkt er eentje te zijn die goed tegen de droogte kan met zijn dikke wasachtige bladeren,
kijk eens wat een mooi kleuren,
de onderkant is fluweelzacht
Terwijl ik foto’s maak zit Jon te knabbelen van de kattenkruid, hij eet het liefst de bloempjes op
“Wat, ik?” Ja jij.
Omdat ik nog wat tricot had, heb ik maandag nog twee shirtjes gemaakt, ‘s middags deze no-brainer
met aangeknipte mouwtjes, heb de biesjes langs mouwen en onderkant weggelaten en de halslijn wat uitgediept (en van dezelfde stof ook een eenvoudige rok gerimpeld in de taille)
De naadtoeslagen van de hals en halsbeleg heb ik eerst doorgestikt op het beleg (kijk hier voor een fotouitleg) en daarna het beleg met een stikkende zigzagsteek rondom tegengezoomd, zodat er wel rek in blijft zitten.
en na het avondeten maakte ik dit shirt met driekwart raglanmouwen, ik vind raglan toch wel erg mooi vallen en comfortabel zitten.
Het patroon komt uit het boekje van Lutterloh, nr 176, het is het linker model maar dan met een langer lijf net als het rechter model. De halsopening lijkt op de tekening een eind op de schouder te vallen, maar dit valt reuze mee, hij zat aan de voorkant wat te hoog, en dus diepte ik dit een beetje uit.
Ik heb voor en achterpand met 20 cm verlengd, ik ben niet zo van de navelshirtjes, die tijd heb ik gehad.
Het lampje van de Pfaff (hobbylock 776) overlocker was kapot, maar gelukkig had ik er nog eentje die ik van Suzanne voor Moederdag had gekregen, het is een LED lampje en geeft heel fijn licht, en wat prettig is: het wordt niet warm
het kwam uit dit doosje
Ik ga me vandaag bezighouden met de tuin, hopelijk lukt wat ik wil op een dag 🙏☺️💪🏼
Handige hebbeding
De jurk van Suzanne heb ik opnieuw geknipt, ik had de stof niet voorgewassen en hij viel nu al strak over de heupen, waardoor het hier bleef hangen en de top teveel bloesde waardoor de rug met bandjes niet mooi viel. Gelukkig hadden ze deze stof nog in de winkel, de lap van 125 cm kromp 5 cm in de lengte, dus ja, blij dat ik opnieuw ben begonnen. Van dat andere jurkje maak ik zo een topje, dan kan ze het op een rok of broek dragen. Bij dit tweede model heb ik aangeknipte mouwtjes wat korter gehouden, volgens Lutterloh patroon suppl 293. Ik kopieer altijd het patroon met voorbeeld uit het boekje, knip de mini patroondelen los, plak ze op het patronenpapier om zo het patroon te kunnen tekenen. De originele patronen blijven hierdoor heel.
Waar de knoopsluiting zat heb ik middenvoor getekend, de halslijn heb ik iets dieper gemaakt,
en vanaf de heupen heb ik de lijn doorgetrokken tot de juiste lengte (ze wilde het net op de knieën hebben, zodat ze niet in haar onderbroek stond als ze moest bukken).
De rug is dieper, ze vond de bandjes op deze manier in elkaar gehaakt het mooist, ze hadden ook gewoon van links naar rechts lopend elkaar kunnen kruisen.
Ook bij deze halsopening heb ik gebruik gemaakt van de stikkende zigzagsteek waar rek in zit, ik naai op een Bernina met boventransport.
en het ziet er mooi uit
Het maken van deze bandjes was een werkje van niks! Normaal duwde ik het binnenstebuiten over een breinaald of zo, maar negen van de tien keer prikte de naald door de stof heen, en het was een gehannes van jewelste. Ik had een jaar geleden zoiets mij een handig dingetje laten aanpraten, nou ja, ik had niet veel aansporing nodig. Marloes van Quiltshop Leur sprak er zo enthousiast over, het was zo handig toen ze dunne spaghettibandjes en lintjes moest maken, het was een fluitje van een cent. Ik ben wel te porren voor fluitjes van een cent, en dus hup afgerekend (dit was geen centenwerk maar euro’s, oei, en niet goedkoop) en mee naar huis. Maar dan ligt het daar, want hoe vaak maakt een mens spaghettibandjes? Precies, een jaar later dus 😏 men neme 1,5″ brede en daarna dubbel gevouwen en dichtgenaaide strips waarvan je een uiteinde dicht naai.
Nu stop je het holle kokertje er helemaal tot het einde in
en
dan duw je met de niet afgeronde uiteinde van het staafje het dichtgenaaide topje van het bandje in het kokertje.
Met de ene hand duw je het stof over het kokertje richting het staafje en met de andere hand duw je met het staafje de stof verder in het kokertje, en je duwt het staafje door tot deze met het begin van het bandje uit de andere kant van het kokertje te zien is.
Zodra je deze vast kan pakken van je nu zachtjes trekken aan het staafje terwijl je de stof aan de andere kant over het staafje duwt, 
zodat er niet al te veel rek op het bandje komt. Het staafje haal je er nu uit (en als je net als ik de eerste keer de afgeronde uiteinde er als eerste in duwde merk je nu met het eruit halen van het staafje dat de rechte kant een beetje tegenwerkt. Alsof je een tampon met de verkeerde kant in wilt brengen, teveel weerstand.
En klaar is het 0,5 inch brede bandje.
Ook ideaal als je stengels op een quilt wilt maken, met deze dikte is het goed te doen, en er zit een dikkere buis in waarmee je 1″ brede bandjes kan maken. En er zit ook nog een heel dun buisje in om 3/8 inch brede bandjes te maken; ik heb het geprobeerd met quiltkatoen, maar dan kan je het buisje wel in het bandje steken, maar de metalen staaf heeft heel veel moeite om de stof in het buisje te krijgen, om over helemaal doorduwen en trekken maar te zwijgen, je sloopt dan de boel. Dus toen ik het buisje er gewoon uithaalde nadat ik het staafje een kwart cm in de het bandje had weten te duwen, kon ik nu wel de stof over de metalen staaf heen trekken. Net zoals ik anders ook altijd deed over een breinaald heen.
Met een voeringstof ging het wel goed, ik hield een bandje over van ietsje breder dan 0,25″ dus wel voor een hemdje te gebruiken, niet voor een quilt.
Oh la la
Dat tulpenshirtje bleek toch wel erg gewaagd, zo merkte ik tijdens de eerste dag dat ik het droeg. Als ik stil stond was er niks aan de hand, maar zodra ik me bewoog, bukte of draaide gaf ik meer bloot van mezelf dan wenselijk. Na het avondeten ging ik naar boven, zocht bijpassende stofjes en dook in de badkamer om te zien welk stofje er het beste onder zou staan.
Dat kanten dingetje was maar een van de velen, ik heb werkelijk alle kleuren er onder gehad, en niks naar mijn zin, het viel allemaal veel te veel op, en ik plofte neer op de stoel achter mijn naaitafel, die bezaaid was met allemaal restjes stof van afgelopen dagen. En toen zag ik een haast op maat geknipt restje tulpenstof waarop ik de stikkende zigzagsteek had uitgeprobeerd waarmee ik het omgeslagen beleg langs de hals later mee had vastgenaaid. Passen, meten en naaien maar. Van een afstand valt het niet eens op, en wat vind ik dit een mooie halslijn 😘
Oh wat was ik blij toen ik zag dat dit gewoon de oplossing bleek. Het stikwerk verdiend geen medaille, maar omdat de stof zo druk is valt dit alleen op als je me wilt zoenen, of zo, en dat denk ik niet dat er na de zoen “Joh wat heb je dat slordig genááid!” volgt.
Hoe blij kan je zijn van zoiets kleins dat goed is gelukt.
Eventjes dan
“Even mijn koffie opdrinken en dan ga ik aan de slag”, en dan strijkt Loki neer op mijn schoot, intens genietend valt ze spinnend in slaap, en wat doe je dan? Juist, je blijft nog even zitten.
Ze sprong van schoot af toen Jon en Arya door de kamer renden, ze ging meespelen, en nu kon ik ook spelen, met lapjes wel te verstaan.
Iets meer ruimte op de heupen geknipt, de hals iets dieper dan het patroon dat voor een koltrui was,
Het is een digitale print van tulpjes, de gele biaisband wilde ik eerst gebruiken, maar zag er toch maar van af.
en dan naaien. Ik wilde het op mijn Bernina doen, maar bedacht dat ik nog de overlocker had die van mijn tante was geweest.
Schoonmaken, oliën, goed afstellen en twee uur na het knippen kon ik hem al aan! Hij zit zalig! Een beetje chilly buiten zo zonder jas, maar voor de foto heb ik het wel over, dit was afgelopen donderdag.
De volgende dag ging ik gewoon verder, het was nog steeds geen tuinwerk. Ik had een hele soepele katoen, poplin, gekocht met Suzanne in gedachte, en ze vond het een hele leuke stof en wilde er een broek van hebben, eentje met elastiek in de taille.
In het klappertje van Lutterloh vond ik een leuk model
het patroontje was zo over genomen op papier, even alles opgemeten of het overeen kwam met de werkelijke maten van Suzanne, ik hoefde niks aan te passen. Na wat passen en meten (het laatste van de rol dus niet veel speling) geknipt uit stof en genaaid, de niet zichtbare delen van de steekzakken heb ik van zwarte poplin gemaakt,
en in de taille
heb ik alleen elastiek gebruikt en niet het koord wat wel op het voorbeeld stond.
Ze was er erg mee in haar nopjes, hij zit lekker en staat vlot.
Arya denkt te weten wat het volgende naaiwerk gaat worden, ze is gek op vogeltjes ☺
Naaikriebels
Kan je zomaar opeens hebben he, de naaikriebels, maanden naai je geen enkel kledingstuk en dan een heel stel op een paar dagen tijd, en zo zag de tafel in de woonkamer er zaterdagmiddag uit
Dit was na het maken van oa een knaloranje lycra sportbroek voor Suzanne, (ik laat alleen het patroon zien, in Amerika besteld en binnen een week binnen), het is een heel fijn patroon met perfecte pasvorm en in zoveel maten, van super klein en skinny tot morbidus obese. Het mooie van dit patroon is dat er geen middenvoor naad in zit, dus exit cameltoe.
Ook een bloesje voor mijzelf gemaakt van een batikstof
waarbij elk rondje met een machinaal kettingsteekje geborduurd was, ik heb het bijna allemaal verwijderd op een stukje op de rug-mouw en het zakje na, want het was me te druk en de diagonale borduurtjes voelden aan de binnenkant op de huid te hard aan. Het is een mooie batik waarvan ik de restjes in een quilt kan verwerken.
En een nog niet affe T-shirt model jurkje voor Suzanne waarvan hier een foto van de achterkant, een opening tot halverwege de rug, zodat haar tattoo die van nek tot stuitje loopt mooi te zien is.
Het afmaken moet even wachten tot de machines terug zijn van de reparateur, wat er zaterdag gebeurde was een gevalletje “goden verzoeken”: Janny van de bee uit Heerle mailde naar de groep dat haar naaimachine binnenkort opgehaald wordt door een meneer die de naaimachines onderhoud, en wie hier gebruik van wilde maken kon deze bij haar inleveren, dan ging dat gewoon in één moeite door. De machines zijn meestal binnen een week weer terug, dus dat zou mooi uitkomen, vlak voor de laatste bee.
Op dat moment was er met mijn machines nog niks aan de hand, ik was druk aan het naaien maar dacht erover om Janny maandag hierover terug mailen dat ik graag gebruik wil maken van haar aanbod. Het leek wel alsof mijn Pfaff naaimachine er lucht van had gekregen, hij begon zaterdagmorgen opeens te zoemen en even later -toen ik stopte met gas geven- maakte hij elektronische geluidjes alsof hij steeds heen en weer schakelde tussen programma’s. Hij naaide verder nog gewoon goed, dus ik kon mijn bloesje afmaken.
Ik was later die middag boven met het geknipte tricot jurkje van Suzanne op de overlocker bezig, en mailde tussendoor ook even naar Janny om door te geven dat ik mijn naaimachine graag wilde laten nakijken, en dan mocht mijn overlocker ook voor een beurt weg. Ik ging er vanuit dat het jurkje dan klaar zou zijn, dus prima toch? Met het aflocken van een naad begon hij toen toch ook spatjes te krijgen! Als ik gas losliet naaide (en sneed) de machine gewoon door, weliswaar op een iets rustiger tempo, maar toch linke boel, toen dat gebeurde gaf ik van schrik een gil alsof er een spookrijder op mijn weghelft reed. Een kalme “Gaat het?” klonk uit de werkkamer naast mijn naaikamer, Loki keek even op en sliep verder, en ik probeerde het euvel te verhelpen door stekker eruit en weer terug in te doen, maar het hielp niet. Tot zover mijn technische kennis op elektronisch gebied. Ik had nog maar een paar naadjes te gaan, maar wilde het jurkje niet verprutsen en ben ermee gestopt. Kortsluiting in het gaspedaal vermoed ik, maar ik ga er niet zelf aan prutsen.
De machines zijn weggebracht, op de heenweg ging ik even langs Pimmetje op de markt om een sluiting te halen en ontdekte dat hij Serafil overlock garen van Amann verkoopt, ook heel fijn als garen om in de spoel te doen, en je doet er een eeuw mee!
Bij thuiskomst heb ik als troost om mijn favoriete machines een week te moeten missen een red velvet cupcakeje bij de koffie genomen,
zondagmiddag had ik er nog even gauw 25 gebakken voor Suzanne om op werk te kunnen trakteren, plus een lading van die Cream-cheese topping gemaakt, ze had ze niet allemaal meegenomen; ze vielen goed in de smaak liet ze me maandagmiddag weten. Allemaal blije gezichten.