Vandaag is manlief jarig, hij kreeg een straatje Staatsloterij loten van me, “een enveloppe vol hoop en dromen”, noemde ik het. Normaal weet ik altijd wel wat te verzinnen om te geven, meestal een geinig boekje, maar toen ik bij de boekwinkel (met klein assortiment) een kwartier naar titels op kaften had gekeken gaf ik het op, bij de kassa stond een ton vol rollen cadeaupapier, en ik legde een mooie op de toonbank om af te rekenen. “Heeft u alles kunnen vinden?”, vroeg de cassiere, en ik moest lachen. “In ieder geval wel wat er om het cadeau moet komen, nu de inhoud nog,” en toen zag ik het grote reclamebord van de Staatsloterij.
We vieren het zaterdag, de spare ribs staan in de marinade en gaan morgenochtend vroeg in de slowcooker, want we gaan bbq-en, buiten koken, binnen eten.

Op zijn verjaardag kreeg hij toch ook bestraling van hoofd en long, dit gaat gewoon door, en wie jarig is trakteert; DH gaf ze een grote doos Boulangerbonbons, ze waren verpakt in een doos vol hartjes en ook op het lintje zaten hartjes. Hij krijgt maandag en dinsdag nog bestralingen, en dan zit het er op. De verwachte klachten van moeheid, misselijkheid, braken, zware hoofdpijnen en keelpijn zijn tot nu toe uitgebleven, en ook van de voorspelde haaruitval is nog niks te merken, sterker nog: zijn haren groeien en hij heeft nu een mooi gemillimeterd kapsel. Door de bestralingen van het hoofd heeft hij een lekker kleurtje alsof hij een zonnebankkuurtje heeft gehad, wat op zich wel fijn is. Je kijkt in de spiegel liever tegen een gezond kleurtje dan een grauw gezicht met wallen. Niet dan, ja toch?

Als ik ga koken staan de voorproevers al naast me, ze letten goed op, vooral of er niets op de grond valt.

Ze krijgen als ik klaar ben allemaal een klein stukje makreel, er zit een stukje op de neus van Puk, ik mag het er niet afhalen, maar gelukkig is Fay zo bereidwillig om het er af te likken.

Koningsdag in Maastricht werd gevolgd door het kleine volk, ook al duurde het even eer ze allemaal een plekje hadden gevonden

Hoewel Jon persoonlijke hygiëne op dat moment belangrijker vond

Ik vind het wel altijd leuk om op de achtergrond aan te hebben, mensen kijken heb ik altijd al leuk gevonden. Ik snap alleen niet zo waarom ze allemaal een boeketje krijgen die ze de komende twee uur vast moeten houden, terwijl ze ook van alles moeten proeven en doen, zo onhandig.

Terugkomend van het ziekenhuis viel me de trieste staat van de enige buxusje in onze tuin op, vorig jaar uit het hout van een weggesnoeide grote struik uitgelopen. hij staat in de bak naast de garage, of beter gezegd: stond. Hij is exit vanwege buxusmot

Het was niet de bedoeling dat hij verdween, maar toen ik de rupsjes eruit plukte, duwde ik net iets te hard een takje opzij en brak het struikje af van de stomp. Hier zie je de rupsjes zitten,

En hier liggen ze met hun gedroogde vriendjes op de druk bezochte vloerplank tussen het vogelzaad, dankzij de vele meesjes, roodborstjes, duiven, eksters en zelfs een felgeel vogeltje, ontsnapt uit een volière denk ik, bleven ze niet lang liggen.

Ik zette “Vroege Vogels” op, Jon wist het wel te waarderen

Fay bleef liever op schoot liggen

En drie keer raden waar ze ‘s avonds laat op zitten te wachten

Juist, op het eten, maar Sherlock was nog buiten en wilde nog niet naar binnen komen. Puk ligt hier lekker op zijn vaste plek

Gisteren kon ik hem al wat beter aanraken toen hij met Sherlock in de keuken zat te eten. Hij loopt al wat minder gehaast weg en keert ook sneller terug om verder te eten, en dan kan ik hem weer over zijn rug aaien terwijl hij weer weg loopt. Hij loopt ook niet meer de keuken uit, maar draait zich op de drempel om, net buiten handbereik. Ik doe dit niet elke keer als hij zit te eten, ik wil hem niet zenuwachtig maken. Vanmiddag gaf DH de katten snoepjes, en toen kon hij ook Puk een paar keer aanraken, zo fijn.
We sluiten af met een zonnig boeket, zoemend van de bijen.

Zaterdag zaten ze er boven op hun slaapkamer nog zo ontspannen bij, lief toekijken hoe ik hun bak schoon schepte

Jon had later die ochtend zijn plekje weer bemachtigd, Fay vond er niks aan, ze was heel stilletjes omhoog geklommen, geroken dat het niet Sherlock maar Jon was, en net zo stilletjes weer naar beneden geklommen. 

Maar aan het begin van de middag was het gedaan met de rust toen de visite kwam; Evelien was jarig en dat vierden we met ons gezin plus partners. Ik had vrijdag al carrot cake gebakken naar dit recept

Jon en Sherlock hielpen met het cadeautje inpakken, Sherlock gaf aanwijzingen
En Jon hield in de gaten dat het doosje stil bleef liggen

Het was fijn met iedereen in huis, lekker lachen en bijkletsen, heerlijk weer. Op het eind van de middag lieten Tim en Yvonne ons het geslacht van hun baby weten door een ballon te laten ontsnappen uit een doos: een meisje 🥰

Samen lekker eten, Chinees buffet

en halverwege de avond ging iedereen op de jarige job na weer naar huis, wat een dag! Puk en Fay lieten zich pas zien toen Jon en Sherlock zich voor hun midnight snack bij ons voegden in de keuken. Toen we naar bed gingen hadden ze zich onder ons bed verstopt ☺️

Zondag was vooral bijkomen en chillen, Fay was eerst een tijdje aan het heen en weer lopen op mijn schoot en zat overal kopjes tegen te geven voordat ze ging liggen. Lekker onhandig zoals ze er bij lag, maar wel heel lief.

We keken samen nog een Netflix mini-serie af die we zaterdagavond waren begonnen, (the anatomie of a scandal), een aanrader. Ik heb nog even samen met Evelien de blauwe regen de andere kant op gebogen voordat hij helemaal over de grond gebogen ligt, het is er steeds niet van gekomen om er een paal bij te zetten

Dus dan maar zo, en vastgebonden tegen de schutting kan hij niet omvallen en worden de steeds zwaarder wordende takken gestut door de schutting

en toen bracht ik Evelien naar het station, zodat ze voor het donker was weer thuis was.

Het haakwerk is klaar, ik heb wel een geel randje vergeten te haken tussen de oranje en de spearmint rand, maar goed, het is wat het is. Ik kwam hier achter nadat ik alle draadjes van deze buitenste randen had weggewerkt.

Jon zei ook dat ik er niks meer aan moest doen

De tuin begint ook romantische trekjes te krijgen

Zo mooi

Sherlock wees me nog op de Katsura die op slechts een tak uitloopt, de rest heeft het niet gered. Nou maar hopen dat deze plant het hier in de halfschaduw meer naar zijn zin heeft. Het moet een boom worden, maar ik ben al heel tevreden met een struik.

Gisteravond waren we even op de poes aan het passen bij Tim die voor een paar uur de deur uit moest, Luna gedroeg zich als een prinsesje en was net als DH geboeid door Twee voor 12 (op tv)

Het is echt spookweer momenteel, wind, regen maar gelukkig niet al te koud; even de weerapp op mijn mobieltje checken: 14 graden Celsius, niet normaal zo warm! We horen buiten kinderen rennen en roepen, ben benieuwd of er veel langs de deuren gaan. Wij doen er dit jaar niet aan mee, jammer maar we mijden drukke plekken en zouden dan nu drukte aantrekken, niet slim. Scheelt wel veel in de calorieën dat we niet meedoen, want we snoepten ook altijd gezellig mee, mini Snickers en mini bounties mmmmmmmm

31 oktober is ook tijd voor Hubkes eten, (komt van St.Hubertus), zalige zachte witte anijsbroodjes die we eten met een likje roomboter en witte basterdsuiker, jammie zo lekker. Ik zal maandag een zakje opsturen naar Evelien, want ze hebben deze niet in Amsterdam, ik heb nog een doosje waar Jon niet in heeft gelegen die ik hier mooi voor kan gebruiken.

Bovenstaande en onderstaande foto‘s kregen we net van onze zoon en zijn vriendin, beiden gek op bordspelletjes hebben ze er nu eentje waar Luna mee kan spelen, en ze doet het geweldig! ?

Jon heeft geen stip nodig om te weten waar een doos voor dient, zei hij, toen ik de foto liet zien