Categoriearchief: Katten avonturen

Een roze wereld

Jon ging er eens goed voor zitten, omringt door de roze bloesem blaadjes die ook op hem dwarrelende bij elk zuchtje wind

Hij hield me goed in de gaten terwijl ik de lavendelhaag aan de straatkant snoeide, en dat hij goed opviel was te merken aan de opmerkingen van de voorbijgangers, die ook ons bloembollenveldje bewonderden.

Dit is de tuin twee 17°C dagen later, ik had een dag eerder het bloesem blad opgeveegd, het zag er niet meer zo fris roze uit, en ik wilde voorkomen dat het ging aankoeken. De anemoontjes waren aan het verwelken en de blauwe druifjes gingen massaal open.

De bloemblaadjes die het split hadden afgedekt kreeg ik zonder de (benzinemotor aangedreven) bladblazer niet weg , maar die krijg ik niet meer aan de praat. Gevalletje vieze bougies of zo?

De magnolia stond begin van de week ook in volle bloei, en ook dat zou allemaal naar beneden komen, en jawel

Het grasveld lag vol. Toen het gras gisteren droog genoeg was besloot ik het gazon te gaan stofzuigen

Het zag er weer keurig uit toen ik klaar was, maar zoveel mos, vreselijk. Op dit balkje bij de schutting ziet mos er prachtig uit en mag het blijven liggen

De verticuteermachine trok het in twee richtingen rijdend er moeiteloos uit, het bijeen harken en opruimen koste me meer energie. Alleen al van dit stukje kwam een afvalzak vol mos af.

Sherlock en Jon liepen ook rond, hier zie je Sherlock die vol overgave zijn nagels stond te scherpen aan een stukje van de bolacacia stam

Ah, jammer, net klaar, en hij wilde ook niet net alsof doen voor de foto

Hij rende naar Jon die lekker stond te drinken uit de vijver, om hem te waarschuwen voor de paparazzi. Fay kwam rechts buiten beeld aanhuppelen, waar is de paparazzi? Maar ze durfde niet dichterbij te komen, de zakken en die machine vond ze te eng.

Toen alles was opgeharkt en opgeruimd had ik nog tijd en puf over om naar de Boerenbond te rijden om een grote zak graszaad met voeding speciaal voor na het verticuteren na de winter, en een uur later stonk ik helemaal naar mevrouw koe. 🤤 douchen en schone kleding hielp, en het malse regenbuitje van vandaag kwam ook als een geschenk, niet dat ik last van de geur heb, maar het grasveld ligt weer vol met magnolia bloesem en de mestkorrels kunnen maar beter eerst goed opgelost zijn voordat ik dit blad weg ga harken. De Viburnum bloeit ook al volop en ze ruikt zo zalig 👌Ik zou hier het liefst de hele dag naast zitten, maar dat is een beetje gek zo in de regen.

De pruimenboom is ontploft, zo mooi, en de bijen zoemden er gisteren lustig op los, ook bij het bijenhotel dat tegen het tuinhuisje hangt, zo leuk. Rechts van de pruim staat de minisering, de bloemknoppen zijn nog erg klein, nog een weekje of twee denk ik en dan is het ook hier genieten.

En nieuws van een heel ander kaliber: de boom is klaar, misschien dat ik nog wat bodemleven ga toevoegen, maar dit kan later ook nog.

Voor de volgende pagina heeft Marion (op haar YouTube kanaal) een crazy patchwork bedacht, en nu moet/mag/kan/wil ik iets van tien lapjes uitzoeken om te gebruiken. Keuzestress 🤪 ik heb een van de vele tassen met scraps op tafel leeggekiept, dacht dat het een makkie zou zijn, maar kom zoveel lapjes tegen die ik zou willen gebruiken, help

Ik had een stapeltje lapjes uitgezocht waar ik later met een frisse blik uit wilde kiezen, en ging even in mijn luie stoel zitten

Haha die Jon, ook voor hem was dit heel vermoeiend

Wordt vervolgd.

Even klaar

3 reacties

Fay wilt eten hebben en dan naar haar bedje toe gaan, ze is zo moe, Jon ook zo te zien. Sherlock ligt op de toren de tuin in de gaten te houden

Nog even dit steekje maken en dan krijgen jullie eten.

De speciale naalden voor deze bullionsteken (Bohin Modistennaalden) waren binnen gekomen (gekocht bij ikborduur.nl ) maar de boogjes blijven lastig om mooi te maken, of ligt het aan mijn garen, te dun?
Mijn kwijtgeraakte naald was een Milliner met een rond oogje, ik heb het idee dat het daar makkelijker mee ging dan met deze. Het liefst had ik een langere naald (#1) gehad, maar ik kon ze alleen vanaf #3 vinden.
Luctor et emergo, na een hoop gesteun, gekreun, en soms ondersteund door enkele krachttermen kwam ook dit hartje af. Beter af dan perfect 🤭

Ariane Zurcher heeft op haar YouTube kanaal een video waarin ze laat zien hoe ze deze staaf steken maakt maar dan veeeeeeel langer, klik maar hier
En dit zijn alle hartjes, klaar.

Tussen de bedrijven door een frisse neus halen, kijk hoe mooi vol de Viburnum is geworden na de dramatische snoeibeurten van afgelopen jaar. Na de bloei zal ik hem weer wat snoeien voordat de nieuwe takken weer te dik zijn voor de gewone snoeischaar

De bestrating ziet er niet uit, zo vol aanslag, onze bejaarde hogedruk reiniger is kaduuk, en het kapotte onderdeel is niet los te koop maar alleen in combinatie met de slang, en die is belachelijk duur, vind ik, vergeleken de prijs van een nieuw apparaat.

Het maken van deze foto leverde me een nat hoofd op, ik boog net iets te ver naar beneden om goed te kunnen zien of het water echt uit het zwarte koppel stukje kwam, of elders. Toen ik deze knop losdraaide kon ik met het blote oog geen scheurtjes of gaatjes bespeuren, de knop kreeg ik ook niet los van de slang, logisch natuurlijk, het mag niet losschieten als er druk op staat, vandaar ook dat het niet los verkrijgbaar is.

Ik was er toen even helemaal klaar mee.
Jut en Jul willen heel erg graag naar buiten, het is ook zulk lekker weer, lekker samen spelen, achter elkaar aan rennen, tikkertje spelen, vogeltjes kijken, snel naar binnen voor een beetje eten en hup weer naar buiten. Het zijn echte maatjes.

Hier vraagt Sherlock aan Jon of hij ook komt spelen, maar Jon wilt liever slapen, jammer. Even later hoor ik geroffel op de trap, Sherlock en Fay hebben samen de grootste lol 😆

Lekker knus

1 reactie

Fay en Sherlock zitten vaak tandenknarsend op de poef en krabpaal te kijken naar Jon die “hun” plekje heeft ingepikt op de uitkijktoren, zo ook nu. Sherlock legde zich er bij neer en ging op het kussentje op de grond naast de toren bij het raam liggen, maar Fay niet. Ze sprong zo hup vanaf de krabpaal op de toren, over Jon heen. Hij had haar al zien staan, zijn ene oog op een kiertje, denkend dat ze het toch niet durfde, maar ze durfte het wel. Overdonderd draaide hij zijn kopje naar haar toe, en zag dat ze hem compleet negeerde.

Te moe of te lui om tot actie over te gaan heeft hij haar met rust gelaten, en zo kon de vogeltelling van start gaan met het nodige gemekker en gesmak.

Een kwartiertje later sprong ze er weer vanaf en ging ze lekker tegen Sherlock aan liggen nadat ze hem eerst had gewassen, hij liet dit wel toe; Jon niet, een strenge blik van hem was genoeg om hem te peren.
Maar als ze dan ‘s avonds in de keuken rond mijn voeten staan te draaien en dansen terwijl ik hun voerbakjes vul, krijgt Jon de hele tijd kopjes van Fay, of ze drukt haar lijfje tegen hem aan en dat laat hij gewoon gebeuren, geen snauw of tik . Samen eten verbroederd

Ook lief zijn de hartjes van CrabappleHill waar ik gisteravond aan borduurde om de achterstand in te halen, vier stuks in totaal, waaronder deze twee links in beeld, en ik knipte de gele Franse knoopjes uit het hartje daarboven en verving deze met blingbling garen, want dit garen heb ik ook bij andere hartjes gebruikt.

En daarna nog dit liefje, ook met Franse knoopjes in dezelfde goudglitter garen als in de andere bloempjes

en als laatste dit polkadot hartje

En toen ik tevreden de borduurlap met hartjes in het doosje stopte, zag ik dat de volgende al weer op de CrabappleHill Facebookpagina stond, maar geen zin meer om te borduren, want we zouden samen naar the Chelsea Detectives gaan kijken die we hadden opgenomen.

Alle handwerkdoosjes staan veilig opgeborgen in de kast, en niet alleen omdat de tafel er dan weer netjes en opgeruimd uitziet, maar ook omdat Jon graag graaft in bakjes. Ik moet er niet aan denken, ik zie hem wel eens een poging wagen als hij bij mij op tafel komt zitten terwijl ik zit te borduren. Dan gaat dat pootje al in de doos met borduurgaren, maar hij stopt snel als hij ziet dat dit niet mag, en óf hij springt van tafel om achter Fay aan te rennen, óf hij blijft liggen en probeert het later nog een keer. Katten zijn net kinderen dan, grenzen opzoeken.

Jon ligt ook graag op tafel in de doos, en de laatste tijd komt Sherlock er dan bij liggen.

Ziet er schattig uit hè, maar Sherlock wilt spelen en Jon niet, en het eindigt vaak in gegrom van Jon en hanig gedrag van Sherlock die dan achter Jon aan gaat jagen, met een hoop gestommel rennen ze de trappen op en af. Soms gaat het er heftig aan toe, en dan haal ik ze uit elkaar, maar meestal blijken ze alleen maar te spelen.

Kokoskoeken en meer

1 reactie

Vrijdagochtend kwam mijn jeugdvriendin Hille langs; de laatste keer dat we mekaar zagen was met de sinterklaasintocht in het dorp waar ze met haar man woont, toen onze beide jongsten nog gelovig waren. Ik denk dat Suzanne toen een jaar of acht was, dus 2004.

Op deze foto zijn we we een jaar of vijftien, het meisje links naast Hille is haar zusje Anne.
Ik had donderdag voor de gelegenheid kokos Haystacks gebakken voor bij de koffie, kokoskoeken naar het recept en werkwijze van Marion’s world
De mooie hoopjes komen uit een nat gemaakt en daarna met deeg opgevuld eierdopje die je met een ferme tik uitstort. Te hard vulling in het dopje aandrukken maakte het uitstorten moeilijk, al doende leert men. Maar je kan uiteraard ook gewoon bolletjes draaien met natte handen.

En zo kwamen ze uit de oven, ze zien er uit als bitterballen hè. Ik at er eentje om te kijken of ze wel goed waren, nou, hij smaakte overheerlijk en naar meer, maar ik kon me inhouden.

Het weerzien met Hille was hartverwarmend, ontroerend en voelde zo vertrouwd aan, echt als een warm bad; de tijd vloog om, en we spraken af mekaar snel weer te zien.

‘s Middags kwam mijn zwager om de koffie, en ik wilde nog een up-side-down sinaasappel cake gebakken hebben zodat we een warm stukje bij de koffie hadden, maar de cake stond nét in de oven en ik was nog druk bezig met de kom uit te likken toen hij aanbelde. Aan de keukentafel zittend bleek ik nog een beetje beslag op mijn gezicht te hebben, Cor wees me daar lachend op. Betrapt.

De upside down cake aten we later, zonder Cor maar met andere mannen die graag ook een stukje wilden proeven.

Ik had daarna nog tijd om voor het avondeten in de tuin te werken, even wat calorieën verbranden 😅 De herfstasters groeiden tot in de bestrating en verdrongen enkele planten, deze wilde ik flink terug brengen tot een kleine plant (formaat stoeptegel), foto is van afgelopen herfst.

Dus aan de slag met de spade om de boel in hapklare stukken te snijden, maar zoals de oplettende kijker ziet is de steel niet meer geschikt voor zwaar werk, half doorgebroken toen ik de zebragras er uit wilde scheppen. Krak is ho. Met ijzerdraad er omheen gedraaid probeerde ik hem nog een beetje functioneel te maken dat ik er in ieder geval mee kon steken om wortels door te snijden zonder kracht op de steel te zetten. Hij is ondertussen al vervangen door een nieuw exemplaar.

Na twee uur had ik de helft er uitgehaald en de grond gezeefd, want zoveel wortelstokjes geven ook weer zoveel plantjes die als malle gaan groeien. Ik had het pad keurig aangeveegd maar de volgende morgen bleken er gravers aan het werk te zijn geweest die het niet zo nauw namen met het stoepje.

Het plan om een deel te laten staan liet ik varen en ik stopte pas toen alles eruit was, twee emmers vol met uitgeklopte wortels. Deze staan nu in een grote wasmand onder de tafeltennistafel uit te drogen, zodat de groencontainer niet als lood weegt als ik het hierin gooi.

De uitlopers zaten tot tegen de vijverfolie aan als een dikke plaat van wortels, net als tegen de stenen rand tussen het grasveld en het plantenperkje. Gelukkig zat er niks in het grasveldje. Bij de vijver onder de leistenen ging ik heel voorzichtig te werk voor het geval hier salamanders of andere winterslapende reptielen zouden zitten, maar ik trof er alleen maar dikke wormen aan. De grond dekte ik af met gaas om te voorkomen dat er weer in gegraven ging worden

Ik was halverwege de middag met Evelien naar het tuincentrum gereden, even kijken of ze kleine plantjes hadden voor in de kroon bij de vijver, niks van dat al, maar wel twee “wilde” planten voor de bijen en vlinders, Achillea en kamille. Ik ga over een week of twee hier ook nog wilde bloemenzaad uitstrooien, en als het een beetje fatsoenlijke plantjes zijn kan het gaas weer weg. Of zal ik hier lage rotsplantjes laten groeien?

Jon vindt er trouwens niks aan, hij had zo graag nog willen helpen met graven

Komende week kan hij weer aan de bak als ik de andere boven de grond afgestorven grassen ga snoeien en delen. En zo kan ik weer elke week een stukje tuin aanpakken, het is op sommige plaatsen te wild geworden.

Muizenissen

Mooie sfeerbeelden van de witte wereld bij het wakker worden,

Alles is zo mooi bedekt, hier ligt nog maar een beetje

De sneeuw knisperde onder mijn voeten toen ik even naar het achterste terras liep om deze foto te maken

Sedum herbstfreude met hoedjes op naast de vijver

En Fay die ‘s morgens vroeg wel naar buiten wilt, maar het te koud vindt en gelijk weer naar binnen komt, vooral omdat Sherlock binnen moest blijven vanwege zijn blessure (weer last van zijn pootje, deze keer links voor, te zien aan de vele wondjes heeft hij weer gevochten). Jon is steeds meer een binnenkat aan het worden en heeft genoeg aan een paar keer kort naar buiten voor een frisse neus. Soms zo kort dat hij alweer binnen staat nog voordat de deur dicht is.

Fay komt gezellig op schoot zitten terwijl ik de video van Marion’s world bekijk, de derde ronde van de stitch journal van de woensdag wordt besproken en ik prik gelijk mee

Ik had eerder al een begin gemaakt met de opdracht, wachtend op manlief

Een bezoeker van het sportcentrum zag me aan het werk en liep enthousiast op me af, “Oh wat leuk, aan het handwerken, wat bent u aan het maken?”, en ze keek aandachtig naar wat ik had gedaan. “Zo, wat een geweldig effect,” zei ze vriendelijk lachend, en ze liep met snelle pas naar de uitgang, want haar vriendin met wie ze samen was aan komen lopen was gewoon doorgelopen.

Ik had nog net tijd om het andere rondje ook vast te zetten, voordat we weer naar huis gingen.

Zie Fay lekker genieten van het zonnetje, haar haren glinsteren zo mooi.

Maar plots miauwt de kat van Marion heel klagelijk, Fay kijkt gelijk achter mijn iPad of ze die kat ziet zitten, en dan springt ze op de gele stoel om buiten te kijken. Ik zet de video even op pauze om mijn iPods erbij te pakken, zonder geluid kijken is niet leuk.

Sherlock is ook op het gemiauw afgekomen, door de kamer lopend als een hyena gaat hij met uitgerekte nek naar buiten kijkend staan, klaar om zijn territorium te verdedigen; Jon blijft liggen, het boeit hem niet zo, of misschien weet hij inmiddels dat de kat niet echt hier is

Hier is het werkje bijna klaar, het onregelmatige van de steken en het rafelen hoort zo, en het hoort bij het experimenteren.

Nu nog met een dikkere draad (twee draden met glitter er door) inweven, en klaar is het.

Ik vind de lange lap (in totaal 140 cm) vrij onhandig om mee te werken en naaide de zijkanten dicht, zodat ik niet steeds zo’n lange flap mee moet draaien tijdens het borduren.

Bijkomend voordeel: ik kan het nu als een zakje gebruiken om na afloop het werk in te vouwen

Het gaat gelukkig iets beter met Sherlock, ook al loopt hij nog wel wat mank, vooral als hij teveel heeft gestoeid met Fay of zich als een dominant haantje gedragend Jon heeft zitten jennen. Trappen op en af rennen is niet wat de dokter bedoelde met “rustig aan doen”.

Vrijdagavond zag ik op Facebook een reclame van Het Muizenhuis voorbij komen, ik liet me verleiden tot het kopen van het pakketje om een muis te maken, en wat schetste mijn verbazing zaterdag vlak voor de middag? De PostNL bezorger belde aan met een grote doos, met daarin een platte doos, jeuj, van het Muizenhuis. Dat is snel! In mijn volgend blogje meer hierover ☺️