Sophietje kwam vorige week weer op bezoek, lekker spelen, zelf lezen en “oma voorlezen”, en dan loopt ze met een boekje in haar handjes naar me toe en draait zich vlak voor mijn voeten om in afwachting op het opgetild worden. Wat een heerlijk kind 🥰 Na drie keer voorlezen glijd ze van mijn schoot af en pakt de puzzel uit de kast en het kleine muizenhuisboekje, zelf lezen
Ze haalt Jon en Sherlock nog door elkaar, “Sjonnie en Sjuwok”, Fay laat zich zelden zien, Jon loopt rustig rond en Sherlock schiet snel langs haar als ze tussen hem en het etensbakje zit. Maar hij durft nu wel gewoon naar binnen te komen als er bezoek is, de vreemde stemmen beginnen bekend te worden. Gelukkig. En nu Fay nog, die pas binnenkomt als iedereen muisstil is of naar huis is gegaan. Tot die tijd zit ze onder de veranda of verstopt in de tuin met uitzicht op de straat (gaan ze al weg?)en het keukenraam. Zoekplaatje
Vanmorgen las ik in de weekendbijlage van de krant over breiende mannen
Dit is de website over dit artikel (lees even de tekst in de foto hierboven) Bram breit, waar je het boek kan bestellen.
Ik heb het manlief ook al eens voorgesteld, bij gebrek aan een makkelijk bij de hand en overal mee naartoe nemende hobby, maar helaas, haken en breien is niets voor hem. Ik zag het al helemaal voor me, samen haken of breien, gezellig. Toen ik jaren geleden hoorde van een quiltster die haar man aan het werk had gezet vroeg om assistentie met haar hexagonnen, waarna hij zelf een hexagonquilt maakte, en ik dit aan manlief vertelde, keek hij me aan met een blik van “leuk geprobeerd Shirley, maar niets voor mij”.