Categoriearchief: Sophie

Fijn weekend

Zondagmiddag en avond mochten we op ons kruimeltje passen, kleine Sophie was weer een genot om in huis te hebben. Tijdens het natafelen na de lunch was ze het middelpunt, ze zat lekker op de draaischijf spelen en kreeg in de gaten hoe ze zichzelf kon ronddraaien, zo leuk.

Jon hield de box warm voor haar, Fay en Sherlock waren blij dat hij die taak op zich nam, en Sophie was verrukt bij het zien van de katten. Jon was de enige die zich liet aaien, Sherlock stapte wel dapper op haar af om aan haar uitgestoken handje te ruiken, maar toen ze van vreugde een gil gaf schrok hij zich rot en rende weg.

Na haar middagdutje speelde ze op de quilt op de grond,

of lekker bij een van ons op schoot, eten, spelen, slapen; en toen ze ‘s avonds laat weer naar huis ging, hield ze nog half slaperig haar opa stevig vast, haar hoofdje tegen zijn hals gedrukt. Zo lief 🥹

Mijn bloemendeken groeit langzaam, ik ontdekte een vreemde bobbel met het neerleggen

Ik had een stukje te ver vastgehaakt, het leek wel een mutsje

Gelukkig kreeg ik het blauwe randje goed uitgehaald, tot hier en niet verder

Tijdens het haken had ik naar een kookprogramma gekeken, Australian chefs of zoiets, en toen ik een salade maakte voor bij het avondeten ging ik los.
Wat een verschil, links kleingesneden en rechts vermengd met slasaus samengedrukt in een vormpje
Het is weer eens wat anders hè. Druppeltjes balsamico dressing er over en uiteraard een ei

Ik haakte nog een beetje tijdens het tv ~~kijken~~ luisteren

En ik diende weer als bedje voor Jon, terwijl de andere twee al op één oor lagen in de garage, Jon wilde wat langer opblijven. Het gaat goed met zijn vachtje, de kale plekken zijn weer mooi bedekt en hij wast zich niet meer continue; hij slikt nog steeds prednison, maar de dosering wordt sinds juli afgebouwd. Het quiltje op schoot is om mijn kleren te beschermen tegen zijn nageltjes, ik zag gisteren dat hij ver versleten is, er zitten veel winkelhaken in van het vechten, en hij is gewoon op. Mag ook wel na weet ik hoeveel jaar. Vijftien? Twintig? Zipje en Zopje kregen het als speelquiltje, ergens in 2004 denk ik. De stof is een flanellen fossil fern, zo mooi toen hij nog fris en nieuw was.

De ballenbaan is weer ontdekt, gisteren hoorde ik Fay en Sherlock er mee spelen, en vanmorgen speelde Fay heel lief

Het lopen en springen gaat bij Sherlock de laatste dagen wat moeizaam na weer een knokpartij met een kat, deze keer vermoed ik dat hij Jon te ver pushte tijdens het spelen, en dat Jon het zo beu was dat hij er vol op in ging. Dit zag ik eergisteren namelijk ook weer gebeuren, Sherlock is erg hardleers, als het een hond was geweest, was het een terriër denk ik. Hij had een bloedend oortje maar dat is alweer goed gekomen, maar hij trekt nog flink met zijn pootje, en hiervoor geef ik pijnstilling, en als het vrijdagochtend nog niet beter gaat gaan we wel weer naar de dierenarts. We gaan het even afwachten.

Deze week heb ik genoeg aan mijn hoofd met zorgen voor/over mijn lief, (nee, geen nieuwe tumoren) bloedprikken, intakegesprek en aankomende nieuwe behandeling (drie wekelijkse kuur via infuus in Tilburg) om de bestralingsschade in het hoofd aan te pakken, zodat een medicatie die hij er nu voor slikt gestopt kan worden; deze geeft teveel zware bijwerkingen. We hopen dat het goed en snel gaat werken. De internist/oncoloog zei dat manlief een hele gezonde man was op de bestralingsschade na, dit maakte hij zelden mee met zo’n aggressieve kankersoort. Door het oog van de naald gekropen, en nu die rotte bijwerkingen aanpakken.

Ondanks alle nattigheid wilden de katten weer naar buiten, zij liever dan ik. De vogeltjes vinden het ook geen probleem te zien aan de drukte rond het voerhuisje, ik vond nog een verlopen en opengemaakte zak muesli van de pure soort, ongebrand, ongezoet en ongezouten, en had dit vanmorgen in het voerhuisje gestrooid. Nou, ze smullen er van, we zijn nu een paar uur later en het is al bijna op (kan ik vanuit de kamer zien), op de havervlokken na, die zijn voor de roodborstjes.

Gepriegel

De stitchery ging op zijn kop onder de hete pers, maar wel met een beschermende laag (bak folie) er op om de zilverdraad -de spinnenweb- te beschermen, en het lukte goed. De haren van Jon en Sherlock geven het een extra hekserige uitstraling.

Rondom komen 9-patches en effen blokjes, dus zocht ik de stoffen bij elkaar en ging na het snijden van de 1” smalle strookjes deze per drie stuks samen naaien

Ah, zo leuk. Het middelste strookje is nu 0,5” smal, zo klein allemaal.

En mag ik jullie een tip geven? Snijdt bij dit soort werk de stroken iets langer (0,5”) dan opgegeven, want na het naaien van de stroken moesten ze in stukjes van 1” gesneden worden, en toen kwam ik hier en daar toch wel 1/8” tekort 😖

Het gaat wel goed komen, maar het vereist iets meer oplet werk dan nodig.

En dan komt het echte gepriegel, drie delen samen vormen een 9-patch, en de naadjes moeten tegen elkaar stoten en niet overlappen, en dan wil je uiteraard niet dat het stiksel aan de kanten loslaat, dus niet te hard trekken. Ik stopte na het maken van het eerste stapeltje blokjes,

en besloot nog even de knoopsgaten op een bloesje te zetten, zodat die ook klaar kwam. Hij ligt al weken bijna klaar te wezen op mijn naaitafel, het stond me tegen omdat het stofje niet fijn aanvoelt, zo merkte ik tijdens het naaien op, hoe leuk het er ook uitziet, een mix van katoen met polyester. Ik tekende het begin en einde van een knoopsgat wat duidelijker af

En toen viel de geur van de stift me op, huh, normaal ruikt dat nooit zo, en ik keek naar de stift in mijn hand. Nooooo 😱 ik had zonder goed te kijken de watervaste cd-marker stift gepakt ipv de Friction pen, wie legt die ook naast elkaar? 😬

Ik heb nog geprobeerd het uit te wassen, in The Repair Shop had ik gezien hoe een hoedenmaker stiftvlekken uit katoen had gekregen met scheergel, maar helaas lukte het mij niet. Ik maakte de knoopsgaten nog af en trok het even aan om te zien hoe het viel, en merkte gelijk dat het niet fijn zat, kriebelig op de huid, flodderig om het lijf, nâââh. Plus de zwarte stiftlijn viel echt op. Hier ga ik geen tijd meer insteken, huppetee weg ermee.

Dinsdag zorgde Evelien voor het eten, en wat was het lekker! Het recept vind je hier in Allerhande

Voor herhaling vatbaar 👌

Sophie wilde perse beide bekers om uit te drinken, het is maar goed dat deze niet leeglopen als ze omvallen

Wat een schatje

Vandaag is ons lieve Sophietje jarig, wat een bijzondere dag was het toen we haar voor het eerst zagen

6E6F9ABF-42B6-4CD5-8DA6-55505D171D97
Ze is een schatje 🥰 maar dat kan ook niet anders met zulke ouders 😘
e0ae5990-e87e-400f-94f9-a2135026bc55
We gaan haar verjaardag uiteraard samen vieren, we hebben er al zin in 🥰

Sherlock en Jon liggen te snuiven en te spelen met een knuffeltje waarop ik catnip heb gestrooid,

en zijn na afloop helemaal high, Fay was in geen velden of wegen te zien maar genoot later van de restjes.

Later neemt Jon nog een hapje van verse catnip, de echte shit, en samen met Sherlock pikt hij een terrasje

We waren eerder die middag samen met mijn zwager naar de 16 jaar oudere zus van mijn lief geweest, ze ligt in een rusthuis (België) en het einde is in zicht, ze is moe, verzwakt en flink vermagerd. Ze is vandaag aan de pijnstilling via infuuspomp gegaan, ze wilt alleen maar slapen. We hopen dat ze snel rust vindt.

Bij thuiskomst moest mijn lief bijkomen van alle inspanningen (flink stuk moeten lopen) en ik zat buiten Evelien en de katten bij te praten. Fay kwam er ook bij liggen, ze zag er een beetje groggy uit, ook vast van het kattenkruid gesnoept, en weer was er aan haar snorharen geknabbeld, eentje was geknakt, zo bizar.

Het gras was hoog, en er kwamen al dreigende wolken over, dus snel met de maaier aan het werk gegaan nadat ik eerst het vogelvoerhuisje en de waterschaal aan de kant had gezet.

Het gras was na het maaien hier en daar een beetje geel, maar het knapte er wel van op, en ik ook 😅

Sherlock kwam ook even kijken wat ik aan het doen was, hier loopt hij over het deel waar heel veel klaver groeit.

En nadat ik een grote blauwe afvalzak vol gras had afgevoerd kon alles weer terug gezet worden, Jon leek tevreden over het resultaat, lekker kort zodat de muisjes goed te zien waren

De graskantjes komen een andere keer wel weer,

want ziet hoe dik die wolken zijn

Het duurde nog even eer het begon te regenen, twee korte maar hevige buien, eindelijk afkoeling 😅

De stitchery gaat lekker

voor het spinnenweb heb ik metallic zilver quiltgaren gebruikt van AngelKing

Ik gebruikte een dubbele draad en ben tevreden met het resultaat, ik denk dat het met de steelsteek ook heel mooi zou zijn geweest.

Na het web volgt weer tekst, nu in bruintinten.

Mooi is dat met het verloopgaren van Cosmo, gelukkig heb ik nog van veel kleuren een bijna vol strengetje over van de andere Salem heksen

Lome dagen

De ochtenden zijn het lekkerst, qua temperatuur, na het ontbijt buiten zitten met Jon op tafel

Het begint al ergens op te lijken hè

En onderwijl genieten van de koelte zo lang het duurt, en Sherlock en Fay samen zien, ze horen en ruiken van alles, Fay weet nog niet of ze gaat liggen of toch liever blijft zitten, en blijft halverwege steken. Het gras is nog nat van de dauw, en ze is niet als Jon die elke ochtend met natte modderpootjes rondloopt.

Het viel me op dat enkele van haar snorharen korter waren alsof ze waren afgeknipt; afgebeten door een kat die niet wilt dat ze wegloopt, denk ik, want dat doet een moederpoes bij haar jonkies om ze in haar buurt te houden. Ik verdenk Sherlock er van dit te hebben gedaan, want ze was al twee nachten buiten gebleven.

Fay klimt ondanks haar handicap vlotjes in de linker boom bij het terras, even lijkt het herfst met vallende blaadjes als ze tussen de takken door op het dak van de overkapping springt, ik hoefde niet ver te zoeken waar ze zat☺️
Jon probeert het ook maar sloopte de halve boom in een wanhopige poging houvast te vinden op de dikke bos van dunne takken, en na een tijdje gerammeld te hebben aan de takken springt hij weer op de grond. De afgeknakte takken vinden later hun weg naar de bladcomposthoop naast de groencontainer met het plan deze in de avond op te ruimen. Heb ik nog niet gedaan.

Het gras is hoog hè. Dit laat ik bewust zo, beter tegen de verdamping en zo. Dinsdag zal ik het wel maaien voordat het gaat regenen, sprak zij hoopvol.

Tegen de middag zat ik nog even in de schaduw van de Canadese esdoorn, met een mooi uitzicht

Fay en Sherlock kwamen er ook bij

Gezellig een dagje op Sophie passen, eind van de middag lag ze in de schaduw op de quilt te spelen, ze volgde vogels en vlinders die overvlogen en toen ze mij het woord “vlinder” hoorde zeggen, greep ze naar haar jurkje en wees een vlindertje aan en keek zo lief naar me. Je kon mij toen opvegen 🥹

Nog een paar dagen dan is ze jarig, wat een feest 🎉

Tuingenot

Maandagmiddag ontdekte ik een mooie mot die naast de schuifpui tegen de muur zat te genieten van de warmte, ik had deze nooit eerder gezien en vond het donzig achterlijk erg aaibaar, heel apart.

Ook zijn kopje zag er zacht en fluffy uit

De volgende dag zat hij er nog, maar woensdag bleek dat hij een zij was, toen ik op internet opzocht wat dat voor een mot was geweest die zo’n rare donzige berg had achtergelaten. Dit bleken eitjes te zijn, afgedekt met de haartjes van het onderlijf van de Plakker, geen mot maar een nachtvlinder uit de familie van de Spinneruilen.

De eitjes worden normaal tegen boomschors geplakt, deze vlinder wilde het gewoon een keer anders aanpakken dan haar voorouders, een muur is ook een soort van schors. Het kan zijn dat rupsjes nog voor de winter rond zullen huppelen, maar zullen de koude temperaturen niet overleven. Wel goed nieuws voor de vogeltjes, verse rupsjes gaan er altijd wel in.

Het terras bij de Canadese esdoorn nam ik woensdagavond onder handen, de hoeveelheid onkruid viel mee en het was amper een half uurtje werk
Een geurende bloem hoog in de magnolia grandiflora, heel voorzichtig trok ik de tak omlaag en mijn mobieltje hoog om er een foto van te maken; deze had ik bijna gemist, Evelien wees me er op. Twee dagen later was het mooie er alweer van af

Woensdag was het nog steeds heerlijk om buiten te zitten in de schaduw,

Ik zat onder de bolacacia met het uitzicht op de Viburnum

En later gingen we weer in de zijtuin zitten,

Jon zag bij het keukenraam beweging achter het glas,

hoi Evelien

Borduren, lezen en genieten van spelende katten, Fay knabbelde van het kattenkruid en nam een lekkere stofbad

Ze ging later samen met Sherlock tikkertje spelen en zaten op adem te komen op de rubberen tegel onder de Viburnum

waar Sherlock iets hoorde knisperen onder de plantjes, vast een muisje,

Jon kwam er ook bij, had Sherlock hulp nodig? Fay vond het te druk worden en maakte plaats voor de jongens, Jon vond zijn vriendje wel lekker ruiken, mmmm, catnip?

Sherlock kon het muisje niet vinden en stapte op toen Jon gefixeerd leek op zijn kontje

Hij bleef een beetje beteuterd kijkend alleen achter op de tegel, Sherlock vroeg aan Fay of ze tikkertje wilde spelen

en even later renden ze alledrie achter elkaar aan door de tuin en door het huis, ze hadden de grootste lol met elkaar, ook al ging het er af en toe iets te wild aan toe, een grom of een blaas, en dan na een korte time-out weer vrolijk verder.

Het was buiten afgekoeld en ik zat in de kamer, en Jon kwam bij me liggen, moe van het rennen. Zijn buik en kuiten van zijn pootjes zijn kaalgelikt, maar het lijkt niet erger te worden

Nog een foto van de photoshoot van een paar weken geleden, dit was haar eerste kennismaking met gras, en daar lag ze dan met haar armpjes en beentjes van de grond; geen lach op het snoetje van Sophie maar een wanhopige “What de fuck man, wat is dit prikkerige op de grond, ben je gek of zo, pak me op” blik.