Nadat alle puzzledraadjes uit waren gehaald kon ik opnieuw aan de slag, maar deze keer met witte Wonderfil 80W boven en onder in de machine. Het probleem waarom de onderspanning de vorige keer zo fout was gegaan bleek een stofpropje te zijn dat onder het spanningsplaatje van het spoelhuishouder geklemd zat, zo klein dat ik dacht: ”Nââh, het zal toch niet?” Oh jawel.
Het ging lekker
En opeens kon ik hem op maat snijden en de binding er op spelden. Opvallende stof? Jawel, maar wacht maar tot ik het omvouw
en met de hand vastnaai
Met ophangsleuf en “label”
Tadaaa
Het trekkoortje kreeg nog een kraal, met zoveel katten daar op de bank zal het er niet lang aan blijven zitten.
Ik moet volgende keer wel beter opletten met hardnekkige vouwen in de stof, zoals bij de gele kat, ik had hem goed geperst (en natgemaakt en weer geperst) en dacht dat door het op heatNbond vast te strijken dit wel strak zou blijven, maar helaas pindakaas. Nou ja, het is een geinig quiltje die een mooi plaatsje krijgt op mijn naaikamer bij de andere Amy Bradley quilts.
Zondagmiddag stak ik de graskant weer bij (af) en trok me suf aan het onkruid waarbij ik eerst de grond met een spade los moest woelen, en ook de guldenroede bij het meisjesbeeldje werd voor 2/3 deel verminderd, ze verdrongen de hortensia en vrouwenmantels
Een dezer dagen zal ik de rood verkleurende grassen bij het meisjesbeeldje ook uitsteken om ze iets dieper in de border terug te planten, want deze groeien het grasveld in. Wacht, Sherlock wilt ze wel aanwijzen, ik denk dat Fay net een plasje heeft gedaan op de losse grond, en vooraan had ze de grond losgewoeld.
Gisteren was de uitvaart van mijn schoonzus, de zus van manlief. Het was een mooie dienst, en de grote zaal (voor feesten en partijen en blijkbaar dus ook voor uitvaartdiensten) zat zo vol dat achteraan de mensen moesten staan, het leek wel of heel Essen was uitgelopen. Dit gaf veel troost aan de kinderen van schoonzus. Aan het langs de urn lopen van de vele mensen (bijna 300) leek geen einde te komen, al die emoties kwamen wel binnen zeg, en ik was blij met het schouwspel van de spelende eekhoorns in de bomen en over het houten hekje langs het grasveld, waar we vanuit de zaal op keken. Na afloop was er een koffietafel (lunch) voor de familie en genodigden, en het was halverwege de middag dat we pas weer thuis waren.
Vandaag zouden we naar fitness gaan, maar we slaan vanwege vermoeidheid een weekje over, moet kunnen.
Kijk nou toch eens naar deze kapotte bast en allemaal pissebedden en aaltjes die eronder zitten, met een beetje fantasie zie ik een spookgezicht op de stam
De rechterkant van de boom leek dood, gewoon veel last van de droogte gehad denk ik, en aan de meeste takken zitten weer blaadjes in de dop, en de besjes worden met smaak opgepeuzeld door de vogeltjes.
Als ik de foto van de zwarte bast Google, kom ik uit op gruwelijke diagnoses, waaronder een schimmel die dodelijk en zeer besmettelijk is voor de bomen in de buurt en gevaarlijk voor de mens, jakkes. Ik denk dat ik de foto maar naar een kenner opstuur
Ik ontdekte een nasty uitziende monster bij het bijenhotel, nader onderzoek wees uit dat het hier gaan om een de houtsluipwesp. Deze sluipmoordenaar legt eitjes in de cellen waar de bijen hun eitjes hebben gelegd, en de jonkies van de sluipwesp eten de larven van de bijen op 🥺 Gelijk was het gelukzalige gevoel van ons druk bezochte bijenhotel weg. Maar oké, sluipwespen zijn ook heel nuttig, zo is de natuur nou eenmaal; eten of gegeten worden.
De vlinders houden het bij het snoepen van de rijpe peren, een mens kan maar zoveel peren zelf eten, en caring is sharing.
De druiven zijn trouwens heerlijk, ik heb net weer twee trossen naar binnen zitten werken, er zat maar een druifje bij die ik gelijk na doorknauwen uittufte, het smaakte gegist, maar ik zag er niks uitlopen, dus dat viel ook weer mee. De eksters en merels pikken ook graag van de druiven, de katten zitten vaak mekkerend en smekkend toe te kijken maar laten het uit hun hoofd er op af te stappen .
Jon genoot gisteren van het avondzonnetje, zijn vachtje was heerlijk warm
Hij wist dat er vandaag werk aan de winkel was, schaamteloos lag hij er bij terwijl ik nog een paar steekjes bij de maan quiltte, en lag hij even later heerlijk in de weg toen ik de quilt op maar sneed, bijna zat zijn staart onder het mes.
Ophangsleuf en label in één, leek me wel handig.
En dezelfde gelpen waarmee ik schreef (Pentell gel roller voor stof) kwam goed van pas toen ik enkele lichte steekjes langs de bies
donker maakte
Ik had de bies met de hand tegen gezoomd op de bovenkant na, daar waar de ophangsleuf was meegenaaid. Voor de stevigheid deed ik die kant met de naaimachine. Even een stokje uit een herfstquiltje gehaald om er door te steken en klaar is hij. Hij lijkt aan de bovenkant niet recht, maar dat komt door een bochtje in het stokje, ik zal morgen kijken of ik een rechter exemplaar in het schuurtje heb liggen. Het quiltje meet nu 14x 14”.
Jon moest er even van bijkomen, helemaal happy dat onder zijn toeziend oog weer een quiltje af is gekomen.
Hij hangt zolang even aan het alarmkastje, en als het Halloween is zal ik hem met de goede kant voor het raam hangen naast de deurbel, maar tot die tijd kunnen we er zelf van genieten.
Wat moet je als je zoveel te vertellen hebt maar het niet allemaal in een blogje wilt proppen, maar niet kan kiezen waar mee te beginnen? Volgorde van de dagen, of het leukste eerst? Weet je, ik denk dat ik gewoon met het liefste in ons leven begin, en dan zie ik wel verder, en jullie dan ook 😆
Donderdag heb ik lekker op deze kleine schat gepast, zie ze heerlijk op haar buikje bezig met de kamer te reorganiseren. Stella houdt Sophie goed in de gaten, voor je het weet schuift ze zo de keuken in en eet ze haar brokjes op. We hadden een gezellige dag samen, gekletst, gelachen, gegeten, gezongen, gespeeld, in bad geweest en geslapen. Toen ik ‘s avonds thuis was, was ik ook toe aan mijn bedje 😅
Zaterdag vierden we haar eerste verjaardag met de hele familie, op tante Suzanne en oom Ferry na, zo jammer, maar het was niet anders. We zaten buiten op de laatste zomerse dag in September, met zonnebrand crème op, het was 25°C.
Tim en Yvonne hadden de zaligste slagroomtaart gebakken die ik ooit heb gegeten, echt banketbakkers waardig 👌😘
Sophie kreeg haar eigen taartje waar ze heel lief zelf van snoepte, op het laatst zat ze onder de slagroom, en helemaal toen haar andere opa “In de maneschijn” begon te zingen. Gelijk gingen haar handjes in de lucht en achter en op haar hoofdje, 😂slagroom zat tot achter haar oren. Gelukkig mocht ze lekker buiten in bad om gewassen te worden, en zat ze nog heerlijk te spelen, oma natspetteren 😆
Ze werd goed verwend met cadeautjes, ze kreeg een activiteiten kubus van Evelien waar veel aan te ontdekken viel, en een heleboel zelf gemaakte kleren (helaas geen foto van gemaakt)
Van Yvonne’s ouders kreeg ze een super lief hobbelkonijn 😻
Zo schattig
en van ons kreeg ze een poppenwagen, waarvoor ik een “matrasje”, quiltje en hoofd kussentje had gemaakt.
Zo leuk ☺️
Donderdag had ik gezien dat ze een schattig stoffen popje had gekregen, dus had ik zelf geen pop of beertje meer gemaakt om in de poppenwagen te leggen.
Alles heb ik op de naaimachine gedaan,
alleen de bies naaide ik na het omslaan met de hand vast, zodat het soepel bleef. Ik begon met een gewone naald, maar het vastpakken ging lastig (gevoelige duim), dus pakte ik een dunne lange naald die gebruikt wordt met sierborduurwerk, en wat een verschil!
Het was weer erg leuk om iets quilterigs te maken 😆 dit moet ik toch echt vaker doen.
Tenslotte naaide ik een poncho van fleese stof (herken je het Ankie?) om met koudere dagen aan te doen voor in de auto. Ik zag het idee op Pinterest langskomen en vond een website met beschrijving hier Niet dat ik niet weet hoe je een poncho moet maken, maar ik wilde de afmeting even hebben.
nog stof genoeg over voor nog een blog, of zelfs twee!
Vrijdagavond was het cadeautje voor Ellie af, hij lijkt zo op de foto scheef, maar dat komt omdat hij in het luchtledige hangt. Het is een ontwerp van Bronwyn Hayes, helaas is haar website uit de lucht sinds 2017, ze maakte zulke leuke redwork ontwerpen. De lusjes waren even een gepriegel omdat ik het briljante idee had ze aan een kant vast te naaien aan het quiltje en dan drukkertjes er op te naaien zodat je de lusjes evt ook door een dicht hangertje oid kan vastmaken.
Deze foto kennen jullie van eergisteren, maar nu zit het afgeknipte stuk (van de foto) er aan
Met het doorquilten heb ik om elk lettertje gequilt, geen hond die het ziet, maar hierdoor komt het borduurgaren wel mooi omhoog, kijk maar bij de O, e g en a waar ik alleen maar aan de buitenkant heb gequilt.
En met frictionpen had ik de omtrek getekend, zodat ik niet meer quiltte dan nodig was.
Op de achterkant schreef ik gistermiddag nog een paar woordjes, geen foto van gemaakt, even persen om te fixeren, inpakken en wegwezen.
De housewarming-/verjaardag-/kerstparty bij Ellie, Marjan en Erik was super georganiseerd, het huis was vol familie en vrienden, overal stonden (veel zelfgemaakte) hapjes, gezellige mensen om een praatje mee te maken, twee rond dribbelende schattige dreumesjes voor een hoog “aaaah” gehalte, en tegen de avond was er een lopend buffet met zalige broodjes pulled pork (zelf gemaakt). DH zag onverwachts nog oude bekende van de middelbare school, altijd leuk. We gingen weg voordat de avondfeestgangers kwamen, Ellie gaf ons een heerlijke punt vlaai mee voor thuis.
Uh, voor ons, niet voor de katten
En nagenietend van het feest waren we ook blij dat we met de beentjes omhoog zaten
Ik was gesloopt na eerder die dag een sessie van ruim een uur bij de psychologe te hebben gehad, echt heftig. Meer zeg ik nu niet over, anders zit ik over een uur nog naar het scherm te staren.
Ik zag deze tekening (wie weet van welke tekenaar dit is, om hem/haar credits te kunnen geven) de witte jassen stellen de mensen in de gezondheidszorg voor, denk ik, of virologen, of de gewone burger.
Om met een luchtige noot te vervolgen, ik hoorde geluid vanonder de kerstboom komen, het kon geen kerstman zijn, het bleek Fay die uit de schotel het water bestemd voor de boom drinkt. Gelukkig zit er geen voeding in het water
En toen ze klaar was zat ze naar Sherlock te kijken die zich uitgebreid zat te wassen
Er zijn nog geen ballen gesneuveld, ondanks alle pogingen van Fay, ze doet echt haar best, gelukkig blijven de katten van de (cluster)verlichtingsnoeren af. Na het zien van deze foto heb ik de lampjes snel aangezet, staat wel zo feestelijk.
Vanmorgen uit het keukenraam zag ik dit moois
Toch even naar buiten om nog wat foto’s te maken, voordeel als je de tuin niet strak gemanicuurd hebt, het ziet er sprookjesachtig uit
Ook de watersproeier die nog buiten staat
heeft een mooi mutsje op
Ik ga nog een paar pennen breien, manlief heeft Brigitte Kaandorp aangezet (ANWB echtpaar 😂), en genieten van de foto’s die we krijgen van ons kleindochtertje, ze laat de zon schijnen met haar lach.
Gistermorgen kwam Puk nat en met modder aan zijn pootjes binnen
“Je bent vies en je stinkt”, lijkt Fay te zeggen
En gelijk ging Puk zich wassen
En een uurtje later was hij helemaal opgedroogd en schoon, Jon zat op tafel,
hij was met het verkeerde pootje uit bed gestapt en was op oorlogspad.
Na dit filmpje (als je het leuk vind mag je het best een duimpje geven hoor) rende Jon met een rode waas voor de ogen achter Puk aan, de trap op met een hoop kabaal. Ik moest toch boven zijn om te naaien, Puk en Jon zaten op onze slaapkamer, Puk onder het bed en Jon er naast; Jon liep met me mee naar de naaikamer en ging op tafel zitten, de rode waas was verdwenen en ik hoorde Puk de trap aflopen.
De bies zit op de babyquilt, deze foto laat de verschillende stappen zien
Jon hield de boel goed in de gaten
En toen was-ie klaar, even showen, uh Jon, ik wil de quilt showen zonder kat.
Dan maar even naar buiten en Jon binnen laten
Alsof er buiten geen katten zijn
Ja hoor Puk, je staat er mooi op,
Hehe, en daar is-ie dan, een label komt er op zodra de baby is geboren. En dit quiltje gaat uiteraard binnenkort nog in de was met Neutral, want al die kattenharen en katten pootjes en stof van de grond willen we er natuurlijk niet op hebben.
Op deze foto golven de randen doordat het op het hoge gras ligt, gewoon op de tegelvloer ligt hij retestrak.
Halverwege de middag kwam de wasmachinemonteur (van Dijk Technische Dienst), een hele vriendelijke meneer liep “Ah gelukkig, fijn” zeggend de goed verlichte bijkeuken in, bekeek het filmpje met de herrie makende machine, en ging op onderzoek uit. Dat de filter blokkeerde was geen punt, hij had een nieuw filter bij zich en zou de oude eruit slopen via de voorkant, want om de machinekast te demonteren om de blokkade en de filter er zo uit te kunnen halen zou veel duurder zijn vanwege de arbeidskosten. Er kwamen tangen en heel veel kracht, gekreun en gesteun aan te pas en zowaar kreeg hij de filter ongeschonden losgedraaid en viel dit er uit
WTF? De monteur verzekerde me dat dat witte en behoorlijk zware beugeltje niet van de machine zelf afkomstig was. Dat ik een trekkertje van een rits kwijt was wist ik, en nu ook waar hij was gebleven. Maar waar dat andere ding vandaan komt, geen idee.
Of toch misschien, ik heb twee jaar geleden in het huis van Tim en Yvonne geschilderd en geklust, en de kleur van dat beugeltje komt me heel bekend voor.
Maar dan nog, wat was de functie van dit beugeltje toentertijd, en heeft dit dan bijna twee jaar in de machine gezeten?
Dat kon, dat het ergens onder de trommel in de kuip had gelegen. Het kwam behoorlijk beschadigd uit de machine, de groef was flink diep, en volgens de monteur was dit wel wat ik hoorde tijdens het lawaaiflimpje, en dat het flink klem had gezeten ergens tussen de trommel en de kuip, en eenmaal losgeschoten al rammelend zijn weg naar de filter had gevonden. Hopelijk heeft het niets van belang beschadigd tijdens het geschraap, en alleen maar wat bekrast.
Hij stopte enkele handdoeken in de machine, even spoelen en toen flink centrifugeren, en de machine maakte geen herrie meer. Heerlijk. Om eventuele schade door het beugeltje uit te sluiten zou hij de hele machine open moeten maken, en zijn gevoel zei dat te horen aan het soepel draaien en normaal geluid maken van de machine tijdens het centrifugeren hij erop vertrouwde dat het wel goed zat. Mochten er toch nog problemen zijn moest ik gelijk bellen en dan zou dit onder de reparatiegarantie vallen.
Terwijl de man werkte en wachtte vroeg ik hem het hemd van zijn lijf, nou ja, ik was benieuwd naar zijn mening; wat vond hij van de “oma weet raad tips” zoals soda in de trommel om de machine van binnen schoon te maken, of schoonmaakazijn, of gewone azijn, of vaatwastabletten. “Nergens goed voor, en azijn is zeer schadelijk voor de rubbertje. Er zijn speciale reinigingsproducten voor de wasmachine, maar zijn eigelijk ook niet nodig. Gewoon eens in de paar maanden korte 90°C was draaien zonder lading.” Zelf deed hij het elk half jaar en dat was ook al voldoende. Ik doe dit eens in de twee maanden, met handdoeken en zulks, want leeg vind ik zonde van de energie.
Mijn volgende vraag was over de waspods, bij een machine van meer dan 4 kg inhoud moet je volgens de wasvoorschriften twee pods gebruiken. “Nergens voor nodig, eentje is genoeg, wasmiddelen worden allemaal overgedoseerd als je de voorschriften van de fabrikanten volgt.”
Zo, dat is fijn om te horen in deze dure tijden, en ook ter bevestiging van mijn ervaring; ik merkte een maand of zo geleden dat de was met 1 pod ook al schoon wordt, en ben gestopt met dubbele dosis, en dat scheelt in de portemonnee!
Hij was met een half uurtje weer weg, de vloer keurig droog gemaakt, op naar de volgende klus.
