De longarts sprak hoopvol dat de twee plekken die nog te zien waren dood restmateriaal was van de tumoren, en dat het lichaam de tijd nodig had dit op te ruimen. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat deze plekken bij elke tweemaandelijkse controle steeds een beetje kleiner zullen zijn.
Oef, goed nieuws.
Wel moet er volgende week een mri scan gemaakt worden van de lever, hier was een plek op te zien, zo vaag, atypisch en onlogisch, dat het vast niks was, maar de radioloog had het gespot en de longarts mag het dan niet negeren. Het zekere voor het onzekere nemen dus, donderdag de scan en vrijdag de uitslag.
Deze week krijgen we allebei onze tweede boosterprik, we doen er alles aan om zoveel mogelijk beschermd te blijven. Gezichtsmasker op in winkels als het druk is, hoewel ik de drukke momenten vermijd, maar soms sta je het ene moment als enige bij de slager, en een paar minuten later staat de winkel vol. Het bordje met verzoek buiten te wachten als er vijf mensen in de winkel staan is verdwenen, en daarmee ook het gezond verstand. Ik vind het jammer dat afstand houden is geschrapt, net zoals in de elleboog hoesten, zoals de struise dame gisteren naast me staand bij de slager, kucherderkuch over de toonbank recht in het gezicht van de medewerkster, en daarna weer de laatste roddels nieuwtjes met haar doornemen. Ik was gelukkig snel weg, mijn adem inhoudend tot ik weer buiten was. Ik heb een lichte vorm van mensenschuwheid overgehouden aan deze pandemie.
De longarts had een patiënt aan de lijn die boos was dat de longarts haar niet wilde zien, ze snapte niet waarom ze niet naar het ziekenhuis kon komen voor controle, terwijl ze positief getest was op Corona. Mensen denken dat het maar een griepje is, terwijl er toch alleen al in het Bravis ziekenhuis 400 mensen eraan zijn overleden. Helaas is er voor domheid nog geen medicijn.
Ik ga verder met Frida, de rok is klaar, de draken op haar laarzen bijna, misschien doe ik de rest tijdens het quilten door hier met een andere kleur garen in te gaan. Het is haast te priegelig om te verven. Ze krijgt na het quilten pas veters in haar laarzen, ik ga ze maken van dmc garen, of zulks, ik zie wel. De gaten waar de veters door gaan teken ik met stift zwart zodra ik de tekenlijntjes overal zwart ga maken.
De bloemen op haar rok krijgen ook tijdens het quilten meer detail.
Ze staat in de coulissen, de gordijnen links en rechts van haar moeten nog een kleurtje krijgen, iets van zeegroen denk ik. Oh en de vloer moet nog wat kleur krijgen. Ik weet nog niet wat het gaat worden, een houten plankenvloer of een tegelvloer. Pff, dan denk je dat je er bijna bent, niet dus.
En verder heb ik haar sigaret wat smaller getekend met de frictionpen, vandaar dat je er dubbele lijnen ziet; dit verdwijnt na strijken, het leek wel een dikke sigaar in haar hand.
Ze geven vorst af voor de komende dagen, net nu de fruitbomen volop in bloei staan (de perenboom bijna); ik heb de vliesdoek al klaarliggen om over de pruimenboom te gooien morgenavond, de perenboom laat ik maar voor wat het is, deze staat vrij beschut naast de schutting en had er vorig jaar ook geen last van.
We gaan zo lekker asperges eten, een pond de man 😆, met beenham, hardgekookt ei, kruimige aardappelen en Hollandaise saus, het water loopt me nu al in de mond.
Tussen de middag aten we zalige broodje kip met taugé en een zelfgemaakte Cajun dressing die net zo lekker smaakt als de dressing op de panini kip van la Place, recept kan je hier vinden. Deze dressing is ook heerlijk als dipsaus, of bij de bbq. De yogonaise van het recept kon ik niet vinden bij onze supermarkt, dus gebruik ik Calvé yofresh.
