De serie Dept.Q. hebben Evelien en ik met veel plezier bekeken, jammer dat het klaar is, ik hoop dat er een volgend seizoen komt, iets om naar uit te kijken volgend jaar. We keken er ‘s morgens naar, beter voor de nachtrust 🙄 en ik had dit ook met de nieuwste afleveringen van Silent Witness moeten doen, want man o man wat een onrust in mijn slaap. Het zijn steeds twee afleveringen achter elkaar, dus was het laat toen ik met alles vers in het geheugen naar bed ging en dus slecht sliep. Nu kijk ik gewoon ‘s morgens eentje en ‘s middags eentje. En tussendoor even de tuin in.
Ik wilde de schommelbank in zijn geheel ontmantelen, aangezien de horizontale houtdelen en de onderkant van de poten deels rot waren, maar de blauwe regen krijgt zijn steun van de linker staander, dus die is blijven staan. Het bankje ook, want daar liggen de katten graag op.
Daarna heb ik rechts van de schommelbank die niet meer schommelt wat onkruid getrokken, de kruipende lonicera (dat groene links, rechts en achter het boompje) iets gesnoeid, en toen het boompje gecheckt op tekenen van leven. Helaas.
Met de handzaag heb ik de takken verwijderd, en toen de eerste druppels vielen heb ik snel opgeruimd, de rest komt de volgende keer. Ik zal later de stam afzagen tot een halve meter boven de grond denk ik, dan wordt dit een mooi plaats om een pot op vast te zetten.
Het grasveld ziet er niet uit, het moet nodig weer gemaaid worden en de graskanten geknipt.
Vrijdag eind van de middag moest ik even snel de klimop snoeien nu het even droog was, want ik kon amper meer op het pad tussen de klimop en beukenhaag lopen zonder nat te worden, het eerste deel had ik een paar dagen eerder met de gewone heggenschaar gedaan, maar daar was mijn li pols niet blij mee, dus had ik deze keer met een oude brace van jaren geleden aan mijn li hand de elektrische heggenschaar gepakt en was een kwartier later klaar met snoeien. 😅 en nog ruim een kwartier later met opruimen. Ik wilde de bladblazer gebruiken voor het laatste blad bijeen te blazen, maar ik kreeg het kreng (benzinemotor) niet gestart, terwijl bijna schoonzoon deze net had schoongemaakt en bijgevuld en het wel als een zonnetje werkend had gekregen. Misschien dat ik de motor had verzopen? Het begon tijdens het opvegen steeds harder te regenen, dus snel naar binnen.
Een paar dagen eerder had ik de druif gesnoeid, ik heb een stam laten staan en wilde deze in zijn geheel omzagen nadat ik al het stuttend houtwerk rondom had weggehaald,
tot ik zag dat hij zonder steun ook rechtop bleef staan. Kan best, zolang ik de uitlopers maar regelmatig blijf inkorten.
De druif groeide tot eind augustus vorig jaar tegen een pergola, die helaas bij een flinke storm omwaaide 😢 de staanders bleken onderaan verrot te zijn, net als vele liggers.
De plantenperken beginnen goed dicht te groeien, gelukkig zijn er wel fijne plekjes over om te liggen, Fay was hier vorig jaar ook vaak te vinden
De Japanse wijnbes, amper twintig cm hoog twee maanden geleden is lekker aan het groeien
én bloeien.
Dat wordt smullen ☺️ Net als van de venkel over een tijdje
‘s Avonds is het altijd weer afwachten of ik Fay binnen krijg, gelukkig is het op die ene keer toen ze ziek was nog steeds gelukt. Sherlock en Jon mogen tot een uur of half negen nog wel naar buiten, maar Fay dus niet, en dan is ze maar al te blij als haar maatje weer binnen is en ergens gaat liggen, vaak komt hij naast me op de poef liggen en Fay gaat dan gewoon half op en half tegen hem aan liggen, eerst wassen en dan slapen. Zo lief.
Jullie zien dat boek van Trade Winds al liggen op de foto hierboven, ik ben er aan begonnen. Niet geheel volgens het boek wat betreft materialen, want hallo wat is wolvilt duur, vooral als je alles in één keer moet aanschaffen 😱 op de ondergrond van wolvilt komen ook kleinere applicaties van katoen, die heb ik genoeg, maar niks van wolvilt.
Dus besloot ik het met gewone vilt te doen, de dunnere knutselvilt, tenminste, dat is het plan wat ik met het eerste blok ga uitproberen. Ik heb meer dan dertig jaar geleden wandpanelen voor op de babykamer gemaakt met vilt aan de voorkant en katoen op de achterkant, met allemaal dieren. Werkelijk geen idee wat hiermee is gebeurd, maar het eindresultaat was mooi, dus waarom niet nu ook weer doen? Misschien gaat het niet omdat er veel op geborduurd gaat worden, maar dat zie ik wel bij het eerste blok en schakel in dat geval over op gewone katoenen stof.
Ik mocht uit de voorraad van Ellie lapjes halen, zo lief 🥹
En ik wilde uit mijn eigen voorraad op zoek gaan naar vijf blauw tinten, maar de moed zakte me in de schoenen bij de eerste kast opendoen, en besloot mezelf te trakteren op verse lapjes, en reed vrijdagmiddag door de stortregen naar mijn dealer, Quiltshop Leur.
De witte lap is een hele dunne versteviging dat gebruikt wordt onder stitcheries, maar ik ga het gebruiken onder sommige lichte vilten lapjes om te voorkomen dat de ondergrond doorschijnt.
De Misty Fuse (in het pakje) is een geweldig product, het is een hele dunne spinnenweb achtige vlies, open van structuur, en je strijkt het in vorm geknipt op de achterkant van een applicatie, maar je moet wel een siliconen vel tussen de strijkbout en het vlies leggen. Je kan het uiteraard ook achter een heel lapje stof strijken en dan hierna de applicatie uit knippen. Op het pakje staat dat het slechts tijdelijk hecht, dus je moet de applicatie wel vastnaaien.
Wie weet hoe je de naaldjes uit het o-zo kekke kokertje krijgt zonder het kokertje kapot te maken? Ik heb geprobeerd met draaien en trekken, maar ben hiermee gestopt toen ik iets hoorde kraken, oei.
Eergisteren begon ik met de blauwe stofjes te snijden, en daarna uit mijn scraps geschikte lapjes te zoeken voor de katoenen applicaties, een cirkel geknipt uit hittebestendige paternoplaat, de twee lapjes met kleine steekjes vastgenaaid, en zo gaat het worden.
En lekker met de hand appliqueren maar. Nou ja, lekker, de hoeken van de rugvinnen van de zeepaardjes zijn wel een crime, zo klein. Vroeger draaide ik mijn hand hier niet voor om, maar sinds ik mijn li arm heb overbelast protesteert mijn pols, verdorie. Oke, niet meer zeuren.
we komen er wel. De zeepaardjes en bal (deel van een anemoon denk ik) zitten er op gestreken, deze zal ik nog vastnaaien, en dan kan het borduren gaan beginnen. Leuk leuk, ik heb er nou al zin in.
Vrijdag was trouwens een beetje een kutdag wat betreft emoties. Het begon wel goed toen ik ‘s morgens bij het stadskantoor een nieuwe id pas ging aanvragen, ik was op tijd, de baliemedewerker was vriendelijk en alles ging vlot. Tot ze vroeg of er “weduwe van” op mijn pas moest staan of niet. Huh? Het was mij nooit opgevallen dat er “echtgenote van” op stond op de achterkant: e/v Jacobs. De vraag overviel mij zo dat ik eerst niets kon zeggen, mijn keel dik van opkomende tranen, en na een paar keer slikken zei ik “doe maar”, en heb met de tranen over mijn wangen biggelend afgerekend, een afspraak gemaakt voor het ophalen van de pas, en ben snel naar buiten gelopen. De baliemedewerker wist niet wat ze moest zeggen dus zei ze niks.
En ‘s middags sprak een vrouw in een winkel me aan die vroeg “Hoe gaat het nou met jouw man?”. Ze had me even tevoren heel vriendelijk begroet, zei dat ze mijn blog “trouw leest”, om daarna wel flink door de mand te vallen met haar vraag. Potverdorie.
Ik hield me sterk, het was alsof mijn emoties los kwamen van mijn geest, en antwoordde rustig dat mijn man vier maanden geleden was overleden. Ze schrok en condoleerde me. Ze was wel vriendelijk hoor, maar het kwam zo hard aan, dat ik later bij Monique bij haar vraag “Gaat het een beetje?” op haar schouder heb staan uithuilen. Die maakt ook veel mee, alle verhalen -leuk of niet leuk- aanhoren. Bakkie troost, glas water, even fijn praten om daarna lapjes, naaldjes en vlies te scoren, en weer naar huis, alwaar ik nog wat in de tuin werkte (klimop snoeien) om mijn zinnen te verzetten.
Gisteren kon ik Sophietje weer knuffelen, wat een heerlijke kletsmajoor, ik mocht haar voor het middagdutje uit het boekje van Sam en Julia voorlezen en in bed stoppen, ze is zo lief. En deze foto stuurde Tim vanmorgen, naar Bob de Bouwer kijken moet natuurlijk wel met gereedschapsriem aan. Heerlijk toch?
