Met januari al achter de rug is de kop van het jaar er weer af, lekker hoor dat de dagen al beginnen te lengen. Ik merk hoe hard het gaat het aan de timer van de tuinverlichting, het licht springt al aan terwijl het nog niet eens schemert. Maar áls het dan schemert valt het weinige licht op de lichte bloemknoppen van deze vroege bloeier en lijken het net kleine lampjes.
Waarom blijft die naam toch nooit hangen, ik zoek het even op: Edgeworthia chrysantha.
Vorig jaar deze tijd stonden de bloemen al veel verder open, ik rook toen de zalige geur door de hele achtertuin, ook van de winterkamperfoelie. Dat struikje ziet er wat armetierig uit, zwarte vlekjes op de blaadjes, maar wel vol bloemknopjes en al enkele open bloemen.
Loki zit klaar voor de aanval, Arya lekker laten schrikken
Het zijn speelkameraadjes geworden, ook al blijft Loki wat gereserveerd. Arya is nu iets groter dan Loki, vooral haar buikje valt op; als ze flink doorloopt zie je het van links naar rechts wiegen ? We noemen haar liefkozend “Propke”. Oo sorry, dat hoorde je?
Jon heeft een groeispurt gemaakt en is nu zelfs groter dan Zopje, hier zie je Jon en Arya eten, het zijn morsige eters
Vaak nemen ze een hap brokjes die ze dan naast het dienblad neerleggen om rustig op te peuzelen, maar vergeten ze de helft en nemen weer een hap om er naast te leggen. Pas als de bakjes aan het eind van de dag leeg zijn willen ze nog wel eens van de grond eten, maar het heeft niet hun voorkeur. Loki heeft de hoop dat ze het leren al lang opgegeven, láát ze maar.
Het muisje heeft een hoofdje en oortjes gekregen
En iets tussen haar pootjes wat een breiwerkje moet worden
Ik wilde haar eerst een echt breiwerkje geven (zonder die vier bamboe breinaalden maar met cocktailprikkertjes)
Maar ik vond het te grof, en nee, het gaat geen handschoen worden, dit is gewoon voor de foto.
Op zich zou het best wel mooi zijn, van deze sokkenwol een paar vingertoploze handschoenen, maar met mijn breitempo zouden ze pas over een jaar klaar zijn. Ik houd het maar bij naaien, borduren, appliqueren, koken, bakken en tuinieren.
Categoriearchief: Applique met de hand
Klein werkje
Maandag heb ik een hele dag zitten appliqueren, het was donker en stil in huis toen ik bij het licht van mijn daglichtlamp de laatste steekjes zette, net na middernacht.
Met een groepje van 9 dames door het hele land werken we samen aan 1 blok van de Little Sparrow quilt (ontwerp Susan Smith) voor Dorry Van Osch ; 
toen ze jaren geleden in de trein de tas met dit blok kwijt raakte, raakte ze ook de zin in het maken van deze quilt kwijt.
Marjolein Den Boer vatte het plan op om er een Round Robin van te maken, en zo geschiedde. Dorry had gelukkig nog reserve stofpakketjes van dit blok, en samen met alle benodigdheden werd dit door Marjolein voorbereid en opgezet. Je mocht zelf aangeven wel onderdeel je wilde maken, ik koos voor de vlinder.
Vrijdag kwam een dikke enveloppe bij ons aan met alles waar een quiltershartje sneller van gaat kloppen: lieve stofjes, mooi garen, naaldjes, plakspul, freeserpaper, uitleg, patroon, lap stof waarop al het eea op was geappliqueerd en het kriebelde al om eraan te beginnen, maar er moest nog een quilt afgemaakt worden, twee dagen later was het zover.
Stofjes uitzoeken aan de hand van de foto van haar blog van toen was handig, want zo kon ik zien welke kleuren ze had gekozen voor haar vlinder. Alle patroondelen in spiegelbeeld op freeserpaper over getrokken en op het juiste lapje gespeld tot ik het er op kon strijken,
tot die tijd zaten ze veilig in het helaas lege Ferrero Rocher doosje
daarna uitgeknipt met naadtoeslag, en heel goed kijken wel stukje waar onder moest komen. Dit was wel een dingetje hoor met het vlinderpatroon, het liep niet over van logica, en toen snapte ik ook waarom sommige dames die deze quilt voor zichzelf ook hebben gemaakt deze niet wilden doen, de vlinder zal bij hun vast al vliegles hebben gekregen nog voordat de vleugeltjes vast zaten. Naadjes werden omgeslagen en tegen de achterkant van het papier vastgeplakt, zo stond geschreven bij de uitleg. Uiteraard mochten we het doen op de manier die wij het prettigst vonden. Ik werk graag met needleturn applique, maar mijn li hand gaat dan teveel verkrampen, dus koos ik ook voor het plakwerk. Hier liggen alle onderdelen los op elkaar op het patroon, toen ik tevreden was heb ik ze per deel (li ondervleugel, re ondervleugel, bovenvleugel) met hele kleine stipjes Roxanne applique lijm (uitwasbaar) vastgezet, zodat ik niet hoefde te spelden of rijgen door het papier heen.
Met kleine steekjes zette ik eerst de vleugelonderdelen aan elkaar, je ziet aan de foto dat het al avond was, bij daglichtlamplicht is de foto gemaakt.
Toen kwam het bovendeel er aan vast te zitten
en het lijfje
en de rondjes op de vleugeluiteinden, dat laatste was een gepriegel van jewelste, de rondjes zijn 1 cm groot
Ik was heel blij met de opzetloep voor mijn bril, ook al woog het na een hele avond wel door
Daarna was het zaak de vlinder goed op de stof te zetten, het patroontje onder de stof scheen goed door en zo kon ik het eerst vast spelden en daarna rijgen,
want appliqueren met speldjes er in vind ik niet fijn werken, nee, ook niet die hele kleine van Clover met witte kopjes.
En klaar was de vlinder
De tas met spulletjes werd woensdag opgepikt, ik kon het ook opsturen maar de vriend van de quiltster na mij moest toch in Roosendaal zijn, handig, en prettig voor de ogen.
via GIPHY
De komende weken maakt Little Sparrow een reis door Nederland, hier nog een laatste foto van hoe hij woensdag was.
“Mijn” vlinder oogt donkerder dan Dorry’s eerste vlinder vanwege de donkere rondjes op de vleugels, ik liet me verleiden door een stofje, maar het werd goedgekeurd door Dorry: “niks meer aan doen!” was het devies. En bij Dorry gaat de rest van haar quilt ook snel klaarkomen , ze gaat als een speer! Leuk hoor, want deze quilt is te mooi om in de kast te laten liggen.
Feestdag Bee Heerle
Even wachten tot mijn oren klaar zijn met piepen, en dan duik ik er in, nagenieten van een jaarlijkse feestdag van de bee in Heerle, waar Janny en diens schoonzus Anja ons van 10.00 uur tot 22.00 uur zwaar hebben verwend en vermaakt! De winkel was deze keer omgetoverd tot de noodstudio van “Ik hou van Holland”, en we werden bij binnenkomst gelijk verdeeld in twee groepen, te zien aan de opgespelde oranje lintjes en rood-wit-blauwe lintjes, we mochten zitten waar we wilden, als we tijdens de speelrondes maar even bij elkaar zaten per groep. Als ik het goed heb onthouden hebben we vier rondes gespeeld, plus een vragenronde in de zithoek met het pakje met daarin een steeds sneller tikkende klok.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=ulBlYGrvvts]
Het was echt lachen, gieren, brullen! Tussen de speelrondes door konden we ook nog handwerken, en eten en drinken. Er was veel moois te zien 🙂
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DtifXcxJQBU]
Ik heb aan de Love Entwined gewerkt, één stengel geborduurd (Hungarian braided chain stitch) en een begin gemaakt aan de besjes, needle turn appliqué.
De zwarte lijntjes zijn van de Friction pen, met warmte erbij (strijkbout er boven hangen of met de föhn er over blazen) verdwijnen ze, maar als het goed gaat zitten ze later allemaal precies onder de opgenaaide stofjes, op hier en daar misschien een stukje lijn in ’t zicht, en die blaas ik wel weg.
Het avondeten bestond uit diverse stamppotten met gehaktbal en/of rookworst, en een zalig jusje,
ik koos voor hutspot, omdat ik dit zelden klaarmaak, aangezien ik thuis de enige ben die dit lust, het was super lekker!
Het oranje team won verpletterend, en we kregen allemaal een cadeautje, het andere team kreeg ook een cadeautje, uit een andere mand, maar wel met dezelfde inhoud 🙂
Saskia kwam ’s avonds op het briljante idee om de groepsquilt met vlinders (eigenlijk gemaakt voor een loterij) aan Anja te geven, zodat ze deze mee naar haar huis in Hongarije kon nemen, ze was er helemaal beduusd van toen ik hem mocht overhandigen.
maar ze was er dolblij mee
en daarna was het aanwijzen wie welke vlinder had gemaakt,
het was aan de gezichten duidelijk af te lezen dat dit niet meeviel, aangezien er ’s middags al een aantal dames naar huis was gegaan. Tegen half tien begonnen enkele dames opeens in te pakken, en dat was het startschot voor de rest, ach ja, het was een lange dag geweest, en zo gezellig; hier kunnen we weer lekker op teren. Ik duik er in, mijn oren piepen niet meer.
Bee
Dinsdagavond ging ik voor het eerst in tijden weer naar de bee, ik had mijn My Home or Yours stitcherie van stal gehaald, mijn pols moest er maar weer aan geloven; een paar steekjes zetten, hoe belastend kon dat nou toch zijn? En inderdaad viel het reuze mee, tussen het naaien door vaak een rustmoment genomen, en zo hield ik er niets aan over, gelukkig! Hier zie je het blokje de volgende dag, toen ik bij de garage zat, zo fijn om weer productief bezig te zijn!
Het was een kleine groep, Saskia zat naast me te haken aan haar CAL, en Marianne was met de SAS tas bezig die over een jute tas van AH (op de stoel naast Saskia) ging komen, klik hier voor het basispatroon, het patroon is wel eentje met andere handvaten, de tassen die ik via facebook tegenkom hebben (over de jute tas) gehaakte handgrepen .
Lorene liet haar William Morris quilt in wording zien waarvan het patroon uit dit boek komt,
ze moet enkel nog het middenstuk maken!
ze strijkt de stofjes op de ondergrond vast en naait ze dan vast met kruissteekjes, en op deze manier maakt Lorene de ene grote quilt na de andere, geweldig!
mooie he?
En excuses als deze pagina traag laadt, ik krijg het niet voor elkaar om kleine aanklikbare foto’s te krijgen via Flickr, moet ooit weer lukken.
1001-dingen-dag
Zo voelde het vandaag, helemaal geen rust in de kont, en ik was niet de enige; Loki en Thor liepen in en uit, ze zijn toe aan een eigen huissleutel zeggen ze, maar daar zijn wij het niet mee eens, en zo ligt Loki te mokken op mijn schoot, beetje balorig aan de bungelende draadjes te plukken, terwijl ik verder ga waar ik gisteravond ben gebleven met de My Home or Yours blokje, en als ik er wat van zeg, kijkt ze met met een “Wát nou?” blik aan met haar grote ogen. De schat.
Het blokje gaat de mand in, en ik ga me op ander gebied nuttig bezig houden; terwijl de groentensoep (boerensoepgroenten en een krop paksoi die ik in een vlaag van verstandsverbijstering had gekocht, en een restje verse koriander, 4 rundvleesblokjes en 2 liter water) staat te pruttelen, kan ik het hele huis stofzuigen en voer ik gelijk een 5 minuten per kamer opruim actie uit, zodat het voor het zicht weer netjes is.
Met de staafmixer pureer ik de soep, om er daarna 400 gram aan zelfgedraaide soepballetjes in te doen, ik had per ongeluk Stroganof gehakt gepakt in de winkel, ipv rundvleesgehakt, en hoop dat het experiment ons gaat bevallen. Ik mik ondertussen een volgende lading was in de machine en vouw een mand aan wasgoed uit de droger op. De soep ziet er nadat de ballen tien minuten hebben meegekookt niet bepaald smakelijk uit, en ik vrees het ergste; het smaakt niet vies, maar wel erg zout en ik gooi er drie handen vol van deze pastakorrels door,
die ook tien minuten mogen meekoken (ondertussen kan ik buiten het blad van de bestrating opruimen), en daarna, want nog steeds te zout, kieper ik er twee overvolle eetlepels halfvolle creme fraiche bij (het hele potje dus), en roer dit door zodat het kan oplossen. Weer proeven, en ik waan me in de culinaire hemel, zo zalig!
Tevreden loop ik de bijkeuken in, waar me nog wat strijkwerk toelacht, en ik lach selectief terug, want kijk eens wat voor moois er op de plank ligt:
jawel, een quiltpaneel, en wat voor een, een hele vrolijke! Hij is wel een beetje scheef op de stof gedrukt, maar dat geeft niks, ik maak hem toch voor een ander als hij af is zal dat niet eens zo opvallen, hoop ik. En ja, ik maak hem wel voor iemand anders, namelijk voor mijn oudste uithuizige spruit, leuk voor in de woonkamer, of tegen een deur aan, want hij meet slechts 60x 70 cm. Het is een makkie wat quilten betreft, eerst ga ik over de buitenlijnen van alle gekleurde delen,
rond de tekst in het groene deel, en daarna ga ik me helemaal uitleven op elk onderdeel, dus de lucht krijgt een intensief quiltmotief, de rand een ander motief, de jas weer een ander motief, de baard….. nou ja, jullie snappen het wel. Inspiratie haal ik misschien wel bij de website van Leah Day, wat kan die dame geweldig quilten en wat heeft ze een schat aan filmpjes gemaakt waar we allemaal vrijblijvend van kunnen genieten, super!
De argwanende blikken aan tafel bij het zien van de soep veranderen in die van goedkeuring na het proeven, en er wordt twee keer opgeschept. Een echte maaltijdsoep die heerlijk is met stokbrood er bij, smullen maar; ik mag vooral doorgaan met zulke vergissingen maken. 🙂
Na het eten heb ik nog een uurtje gequilt, beetje achter de computer gezeten, en toen snel naar beneden om tijdens het kijken naar The Mentalist verder te kunnen werken aan het blokje van MHOY,
en nu hoef ik enkel nog het kasteel te doen, zo leuk!
Inspiratieloos
Zaterdagmiddag liep ik achter mijn winkelwagen in de supermarkt door de gang van kattenvoer en dergelijke, toen ik een klein meisje van amper 3 tegen haar moeder hoorde kletsen over dat ze voor de poesjes ook eten moesten kopen. De moeder (een vriendelijk ogende zeer sjiek geklede dame van 45+ , als ’t niet nog meer was) zei dat ze dat ook wel een leuk idee vond om die katjes buiten af en toe wat lekkers te geven, ze waren ook zo lief, en ze stond naar de pakken kattenvoer te kijken welke ze nou zou moeten nemen.
Ik wilde niks zeggen, echt waar, ik dacht: “doorlopen, niet mee bemoeien”, maar zag toen de bolle buikjes van onze twee jeweetwel senioren in huis, en toen flapte ik het er uit, wel op rustige toon hoor; dat ze niet zomaar andermans katten moest voeren, want wie weet stonden deze katten op een dieet, en had de eigenaar veel moeite ze slank/gezond te krijgen, maar lukte het niet omdat ze buitenshuis te eten kregen. Ze zei dat het jonkies waren die al een paar weken van toen ze nog heel erg klein waren door de buurt zwierven, en zo gezellig sliepen op hun lounge set in de tuin. (Ik zou tuinstoel/bank hebben gezegd) Ze zei dat ze maar af en toe de katjes dan wat eten zou geven, gewoon voor de gezelligheid, en misschien tot het pak leeg was, en dan zou ze wel weer zien, en hoe lang ging zo’n pak eigenlijk mee, vroeg ze zich en-passant af. Hoe lang wil je het gezellig hebben, vroeg ik me in een flits af.
Mijn nekharen gingen omhoog staan, “mens, ga vogels voeren”, dacht ik. Ik legde uit dat deze schattige kittens als ze goed gevoed zouden worden snel tot volwassen katers en poezen zouden opgroeien die de tuin als vaste honk zouden zien, en dat ze eenmaal hormonaal actief ook hun geuren zouden verspreiden op en om de lounge set, en met deze stank nog meer hitsige katers en poezen zouden aantrekken.
De loungesetdame keek al een stuk minder vrolijk, hier had ze niet over nagedacht. “Wat zou u doen?”, vroeg ze, en een oudere mevrouw die het gesprek gehoord had en op het punt stond om door te lopen, bleef achter de loungesetdame staan om nog meer verpakkingen te bestuderen. “Wat zou ik doen. Wat u kunt doen is ze vangen en dan naar het asiel brengen om te zien of ze gechipt zijn, want misschien zijn ze wel van iemand anders. En zijn ze niet gechipt, en heeft u plek voor huisdieren, dan houd u ze. Maar dan moet u ook goed voor ze zorgen door ze te laten inenten, steriliseren, ontvlooien, ontwormen, en eten geven uiteraard.”
De loungesetdame keek nog serieuzer, en vroeg of ik wist hoeveel dat allemaal zou kosten; jazeker wist ik dit, van de kosten van voeding per maand voor 2 opgroeiende katten, tot aan sterilisatie aan toe, en het was maar goed dat de loungesetdame het winkelwagentje vast had, want anders was ze omgevallen. Ze bedankte me voor de informatie, boog zich voorover om haar dochtertje, die al die tijd naar afbeeldingen van poezen had staan kijken, te vertellen dat poezenvoer kopen niet zo slim idee was, want dat had die mevrouw mama verteld, en het kleine meisje keek me toen met een trillend lipje aan. Ik liep maar snel door, thuis wachtte mijn eigen kinderen me op, met trillende lipjes als ik niks te eten mee zou nemen. Alhoewel, ze zijn vrij assertief opgevoed en het is of de kindertelefoon spareribslijn bellen, of de shoarmatent.
Om mijn handwerkspullen een beetje veilig op te bergen heb ik mijn open tas naast de stoel omgeruild met een oude Curverkoffer die vroeger (21 jaar geleden) als luiertas dienst deed,
inbreekproof voor die kleine mannen, en het staat wel netter dan een omgevallen tas waar een staart uit steekt. Het volgende blokje van My home or yours is ook al klaar,
ik moet er nu nog een stuk of 4 maken, de patronen zijn al op stof getekend, leuk werkje voor op de bee. tussen de bedrijven door stort ik me ook op de Love Entwined, de blaadjes zitten al aan een tak, de bloem in de top zit vast,
voor de rondjes heb ik het volgende even uitgeprobeerd,
je duwt adw de naad in op de achterkant van de stof, en dan vouwt het al bijna vanzelf om naar binnen, met een beetje hulp van de naald tijdens het appliqueren;
oké, het is niet helemaal perfect rond geworden, maar er komen nog bruine streepjes op en een hartje, en dan valt het allemaal niet meer zo op. Net zoals wanneer je een dikke pukkel op je neus hebt maar ook een schreeuwerig sjaaltje draagt, alle ogen op de bee trekken naar het sjaaltje en geen hond heeft het later meer over die pukkel. En verder wil ik ook de Kitty’s cottage afmaken, ik heb eindelijk mooi breed meerkleurig zijdelint gevonden om de voorste beplanting links in de hoek te maken
een scherpere foto volgt zodra hij klaar is, of je kijkt even hier
en als de cottage klaar is, en de MyHomeOrYours blokjes, mag ik van mezelf iets nieuws beginnen, hoop ik. Nee, wat dit betreft ben ik alles behalve inspiratieloos, dus waar de titel van dit blogje op slaat? Geen idee.
Veldhoven deel 1
Volle accu, volle tank, vol goede moed, pinpas op zak, en met hoge verwachtingen reed ik vanmorgen naar Veldhoven, de navigatiemadam negerend vanaf het moment dat de afslag Veldhoven in zicht kwam, en zo reed ik in één keer goed. Bij het inrijden van een parkeerbaan -aangewezen door een vriendelijk lachende jongeman- had ik het geluk dat die rij bijna helemaal vol was, en zo kon ik aan het eind van die rij de bocht om doorrijden naar bijna helemaal het begin van de volgende rij, wat mij een stuk loopwerk scheelde, als jullie het nog snappen vind ik het heel knap, want ik was ’t al halverwege kwijt, maar mijn vingers wisten nog wat ze moesten typen.
Gelukkig kunnen jullie zometeen al met een kopje koffie/thee/stevige borrel/jointje de eerste slideshow met ongeveer 50 foto’s bekijken, ik deel ze in hapklare brokken van ongeveer 6 minuten, heeft te maken met de hedendaagse concentratiespan die niet meer zo wijd is, of ligt het aan de leeftijd? Ik sloeg bij het inlopen van de grote zaal links af (zie rode pijl op het kaartje hieronder) en besloot me nu eens niet te laten afleiden, maar rij voor rij te kijken/foto’s te maken. Ging dat effe goed! Dus de foto’s beginnen bij de quilts van Rita Frizzera, ‘k heb eerst de groene wand gedaan en toen gaan zigzaggen in het grijze vlak.
Nog een notitie voordat je gaat kijken: sommige quilts kwamen qua kleur heel slecht over met de flits aan, en zonder de flits zijn de kleuren weer erg warm. En warm was het ook in de zaal, jemig, ik zweette bijna uit mijn jeansjasje, maar uittrekken wilde ik deze niet, want ik heb een beetje flubber-bovenarmen, en we willen het wel smakelijk houden hè.
Geniet van de foto’s!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=QKWILZOgs9I&w=420&h=315]
Takjeswerk
Tijdens het quiltweekend heb ik de vaas in de hoek van de Love Entwined top er af gehaald,
hij was te dominant aanwezig, en vervangen door een vrolijker geel geval, waarbij ik het lichte deel van de stof heb gemikt op het midden van de vaas. Oh ik zie nu dat ik het rondje tussen voetje en vaas ben vergeten, of zal ik het zo laten? Nah, ik zie wel.
De takjes ga ik maar eerst plaatsen, dit is het frame voor het boeket, en dan kan ik ook de vaas sluiten, want de bovenkant heb ik nog open gelaten. Ik had geen idee hoe ik de takjes zou gaan doen, van stof of borduren? Ik vond de kettingsteek van de bloemen wel heel fijn werken, maar de bloemen in het boeket hebben toch wel wat stevigers nodig, anders lijken ze te zweven. Mijn kennis van steken die ik kan gebruiken voor takjes gaat niet echt ver, kettingsteek, steelsteek, uh, dat is het denk ik; elk andere steekje die ik ken zou lachwekkend zijn als steeltje, dat is, als je als steel zijnde serieus genomen wilt worden. Met de stumpworkcursus jaren geleden heb ik wel andere manieren van takjes maken geleerd, maar die vind ik minder geschikt -want kwetsbaar- voor een gebruikersquilt als deze; als hij klaar is gaat hij gewoon in de wasmachine en dan op bed.
Op het wereld wijde web, heb ik leuke steken ontdekt bij deze website. En deze heb ik gebruikt bij deze stengels,
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=0EyM_0feVNo&w=560&h=315]
ik heb gelukkig heel veel DMC garen van dezelfde kleur (met dank aan mijn moeder), gebruik 3 draadjes en maak steekjes van ongeveer 3 mm.
Het lastigst vind ik om het eindstukje netjes te maken, de bessentak met zijtakjes is hierdoor een bitch een uitdaging om te doen; ik zal maar goed oefenen en dan zal het vast beter gaan. Het eerste takje maakte ik met de stof in een borduurring, maar zonder ring lukt het me ook om stelen te maken zonder dat de boel gaat trekken.
Nazomeren
Met zulk prachtig weer kon ik afgelopen dagen niet binnen blijven; de tuin schreeuwde om aandacht, en al die tijd dat ik buiten bezig was, werd ik van achter het glas in de gaten gehouden door Loki en Thor, die stonden te popelen om de buitenwereld te ontdekken. Dinsdagmiddag glipte Thor langs de benen van DH naar buiten, en toen was er geen weg meer terug en mocht de deur open blijven;
terwijl ik graskanten stak en onkruid wiedde vlogen de kleintjes langs me heen, sprongen over heggetjes en ontdekten dat er achter de grote heg nog een hele wereld was waar veel te ontdekken viel. En steeds kwamen ze even bij me buurten ter geruststelling voor alle partijen, want ik vond het ook heel spannend, ze zijn nog zo klein….
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=13gTc3q1wp4&w=420&h=315]
Vooral de hoogte in was leuk, maar om dan ook weer naar beneden te gaan bleek voor Loki een stapje te ver, en zo zat ze na het eten heel hoog in de boom achter onze tuin heel hard en klagelijk te miauwen, zoekend naar een makkelijke weg naar beneden. Ze had niet gezien hoe Thor met zijn kontje eerst omlaag was geklauterd, en hij had er geen zin in om het nog een keer voor te doen, dus moesten de mensen er aan te pas komen. Met een ladder tegen de boom aan, met een emmer aan het uiteinde van een 3 meter lange stok en deze helemaal omhoog rustend tegen de eerste tak die hij tegenkwam stond DH geduldig te wachten tot Loki’s nieuwsgierigheid het van haar angst overwon. Ze kwam tergend langzaam van de hoogste tak af naar de emmer toe geslopen, en toen DH voelde dat ze in de emmer stapte trok hij deze van de tak weg, en met een zwaai liet hij de emmer zakken tot een nabijgelegen struik deze tegen hield.
Om te voorkomen dat Loki de benen nam, was ik naar de struik gesneld en greep hoog boven mijn hoofd in de emmer, graaiend tot ik Loki in de nekvel kon grijpen, de gedachte aan mogelijk aanwezige teken op het struikgewas waar ik middenin stond, negerend. En zo liep ik met een angstige Loki in de nekvel vasthoudend (ik was bang dat ze anders weg zou schieten, want ze is heel snel), haar opgekrulde staart tussen haar opgetrokken pootjes en oogjes zo groot dat ET hierbij vergeleken niks was naar binnen, waar ze enthousiast miauwend begroet werd door haar broertje. Ze had Thor heel wat te vertellen, en een honger! Ze vonden het maar niks dat ze hierna (vanwege de nacht) binnen moesten blijven, ze hielpen me met de was, Thor in de mand en Loki bovenop de gevouwen spullen, haar ogen als altijd wagenwijd open.
en toen de tekening van Love Entwined aan elkaar geplakt moest worden en op de stof overgetrokken, gaven ze me ook aanwijzingen.
Woensdag was wederom een dag vol rennen, spelen, achter langpootmuggen en blaadjes aan zitten, en zo te horen had Thor ’s middags de verkeerde vogels gespot, de eksters maakten zich zo erg van hun neus dat Zipje en Zopje zelfs naar binnen kwamen, mij aankijkend met een blik van “Zeg jij er wat van of moeten wij dat weer doen?”. Ik denk dat de eksters er wat van hebben gezegd, want ze zijn schichtig met buiten spelen, lopen ze bij het horen van een gek geluid opeens heel laag bij de grond zo snel mogelijk naar binnen, het is toch wat. Ze zullen vast ook al kennis hebben gemaakt met de eekhoorntjes die hier achter wonen. En ondertussen, om het op een meer quilterige noot af te sluiten, is mijn LE al zover gekomen; ik heb gekozen voor een donkere vaas in de hoek (de eerste van de vier), ik weet nog niet of ik de stengels ga borduren of met stof ga maken, of misschien wel beiden. De kleur wil ik in die van de groenige ovalen doen, lijkt me wel mooi. Met roze, rode, en gele bloemen, en blauwe besjes? Hmm, kleuren kiezen vind ik het moeilijkst van al.
de oplettende kijker ziet dat de langwerpige gaten in de hartjes en ovaaltjes nog niet zijn open gewerkt, en ook dat de rondjes op de ovaaltjes ontbreken. Dit is expres gedaan, vrijdag, zaterdag en zondag is het Belgisch quiltweekend, en naast de stitchery werkjes van My home or Yours (alle tekeningen heb ik al op stof over gebracht) ga ik ook aan de LE werken, de gaten doen dus. Morgen pik ik mijn moeder op en rijden we met volle auto eerst naar Harelbeke, waar een hele mooie quiltwinkel is. En zondagavond kom ik helemaal op maar o zo voldaan weer thuis, vol verhalen en foto’s.
Je weet wel
Sinds een kleine twee weken zijn Loki en Thor ‘je-weet-wel’ poes en kater, en je merkt er niks aan, ze doen nog steeds net zo gek met elkaar. Ze vonden het in de wachtkamer bij de dierenarts niet leuk (toen we voor controle terug moesten komen), met tegenover hun een buldog die zo hard aan het puffen was als ware hij een grote stoomlocomotief die tegen een hele zware helling op moest; ze vonden het duidelijk een aansteller.
en toen de dierenarts klaar was met ze, doken ze gelijk hun kooi weer in, met de staartjes strak om hun achterwerk heen gerold; hier vraagt Loki me of ik de deur dicht wil doen. En nu liggen ze weer samen op mijn schoot alsof er niks is gebeurd, maar zodra ze gaan flikflooien gaan ze er af hoor, mijn schoot is geen bordeel.
En als je denkt dat je in alle rust de lapjes op de LE kan rijgen heb je het mis, als een magneet trekt iets quilterigs op tafel hun aandacht, en helemaal als er draadjes of speldjes aan te pas komen!
Tussen de huishoudelijke bedrijven door werk ik ook aan de MHOY blokjes, een leuk werkje voor op de bee, en het is zo leuk dat ik niets anders nog heb gedaan deze week, ojee, dat gaat toch niet? De bijenkorf heb ik afgemaakt na de maandagbee, zodat ik op de dinsdagavondbee weer een nieuwe kon beginnen. De zwarte tekenlijntjes maak ik met Micron Pigmapen, kan je bij quiltwinkels kopen, en ik hoor ook dat men deze bij de Bruna halen. Niet uitwasbaar, maar wel veilig voor je stof vanwege het zuurvrije inkt. Dus.
en deze is nu ook al klaar, en ze zijn allemaal zo leuk, waaah verslavend!
Alleen de blokjes rondom maken vind ik niet leuk, wat moet ik daar nou mee aan, doorzetten, of zoals Dorien al suggereerde: een simpele rand met vierkantjes rondom. Ik begin hier wel naar te neigen, nadat ik een middag zoet ben geweest met de driehoekjes paperpiecen, ze moeten er nu nog op genaaid worden met het handje, appliqueren dus.
Op de bee hadden we een gast onder tafel, een kleine salamander, bedekt met haar en draad en stof, ik heb helaas geen scherpere foto dan deze, ik wilde hem zo snel mogelijk buiten zetten
Zo ver ben ik met de LE, oh wacht, twee groene blaadjes op deze foto zijn nog niet geneedleturned, en dat klopt niet, want ze zijn wél klaar. Hmm, morgen maar eens een nieuwe foto maken. En als deze klaar zijn, kan ik eindelijk met deel vier beginnen! En hebben jullie gezien dat Esther ook een wat eenvoudigere quilt heeft ontworpen? De Lily Rose, een BOM die slechts 3 maanden gaat duren. Klik maar hier, wow
Ik moet dus nog de openingen in de blaadjes en hartjes maken, en dan ‘slechts’ nog 8 hartjes er op zetten, haha, twee vingers in de neus en met drie wielen door de bocht, toch? Je weet wel.