Jon had weer de gekke vijf minuten en stoof als een malle door het huis, de mat in de hal werd als sleetje gebruikt, zijn pootjes roffelden trappen op en af en in de kamer hoorde ik de eetkamerstoelen verschuiven. Ik stond net aardappelen af te gieten toen er opeens een harde klap kwam vanuit de kamer, en toen ik even later in de kamer keek zag ik meneer Haas liggen, hij wist van niks.
Fay was de laatste weken een enorme treuzelkont met naar binnen komen als ze alleen was, met Sherlock of Jon rent ze in hun kielzog mee naar binnen, maar in haar eentje vond ze eng.
Als ik de schuifpui opende als ik zag dat ze kwam aanlopen, rook ze even aan de deurpost en ging een stapje achteruit nemend erbij zitten, kijkend naar de opening. Dus deed ik de deur weer dicht, want we stoken niet voor de buitenwereld. En dan kwam ze weer dichterbij zitten en ging de deur weer open, en nam ze weer een stapje naar achteren.
Met een zuchtende “Ja, het is goed hoor, ik ben niet gek”, ging de deur weer dicht, waarop ze haar neusje tegen de kier duwde, de gek deed de schuifpui weer open en toen stak ze haar kopje naar binnen. Zo kon ze wel een minuut blijven staan. Vaak stapte ze dan weer naar achteren, maar steeds vaker liep ze aarzelend door, om zich heen kijken alsof ze een aanval verwachte.
En nu komt ze aanrennen, de schuifpui gaat open, soms een lichte aarzeling waarbij ze aan de deurpost ruikt om te zien wie er als laatste hier is geweest, en dan trippelt ze naar binnen. Haar staartje gaat dan gelijk omhoog met een mooi krulletje op het eind, en laat ze zich lekker aaien, ook door manlief, terwijl ze zich alleen liet aaien als ze op schoot lag of op de bank of op haar toren.
Het was zo fijn om weer wat te naaien, een simpel broekje voor Sophie, ik gebruikte een basispatroon maar maakte het veel wijder voor meer bewegingsvrijheid. Yvonne had me alle maten van Sophietje doorgegeven over de dikke stoffen luier heen gemeten. Sherlock ligt er bij voor de rustbewaking.
Jon hielp mee met het elastiek in de boord vastzetten, vlak na deze foto pakte hij het meetlint in zijn bek en sprong van tafel, het meetlint tussen zijn poten mee de overloop op slepend. Gelukkig was daarna zijn oerinstinct bevredigend en kon ik het lint weer terug pakken.
Vrijdag had ik een jurkje en broekje klaar, en ze passen haar gelukkig goed.
Schattig stofje, ik kon het niet laten en heb er een klein zakje op gemaakt.
Verhaaltje voor het slapen gaan, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen, zo schattig
Daar we nog op kraambezoek willen gaan bij ons neefje voordat hij zijn eerste tandjes krijgt, ging ik aan de slag met het maken van een label, en nu we eindelijk -bijna een maand na de geboorte- hun kaartje kregen had ik een mooie voorbeeld.
Dat late versturen blijkt heel normaal hebben we gemerkt; dat de vader vroeger gelijk na de aangifte bij het gemeentehuis langsging bij de drukker met de laatste info zodat een dag later de doos met kaartjes opgehaald kon worden en ze dezelfde dag nog op de bus gingen, vinden ze nu idioot. Maar ja, vroeger was onze social media de telefoon en de post.
Kaartje overgetrokken op stof, uiteraard had ik het lapje te klein geknipt om in de ring te passen, dus moest ik het wat groter maken.
En toen aan tafel met goed licht aan de gang gegaan met steelsteek, stiksteek, platsteek en voor het oogje een bouillonsteek (staaf steek), het was een leuk werkje.
Toen dit klaar was heb ik het lapje gevoerd met witte katoen, zodat de achterkantstof van de quilt minder kon doorschijnen, en na een uurtje naaien met de hand zat het op de quilt. ( de quilt was al gewassen met Neutral wasmiddel) Overmorgen gaan we hem op kraamvisite afgeven en de kleine Bruno bewonderen 🥰
Gistermorgen kwam Puk nat en met modder aan zijn pootjes binnen
“Je bent vies en je stinkt”, lijkt Fay te zeggen
En gelijk ging Puk zich wassen
En een uurtje later was hij helemaal opgedroogd en schoon, Jon zat op tafel,
hij was met het verkeerde pootje uit bed gestapt en was op oorlogspad.
Na dit filmpje (als je het leuk vind mag je het best een duimpje geven hoor) rende Jon met een rode waas voor de ogen achter Puk aan, de trap op met een hoop kabaal. Ik moest toch boven zijn om te naaien, Puk en Jon zaten op onze slaapkamer, Puk onder het bed en Jon er naast; Jon liep met me mee naar de naaikamer en ging op tafel zitten, de rode waas was verdwenen en ik hoorde Puk de trap aflopen.
De bies zit op de babyquilt, deze foto laat de verschillende stappen zien
Jon hield de boel goed in de gaten
En toen was-ie klaar, even showen, uh Jon, ik wil de quilt showen zonder kat.
Dan maar even naar buiten en Jon binnen laten
Alsof er buiten geen katten zijn
Ja hoor Puk, je staat er mooi op,
Hehe, en daar is-ie dan, een label komt er op zodra de baby is geboren. En dit quiltje gaat uiteraard binnenkort nog in de was met Neutral, want al die kattenharen en katten pootjes en stof van de grond willen we er natuurlijk niet op hebben.
Op deze foto golven de randen doordat het op het hoge gras ligt, gewoon op de tegelvloer ligt hij retestrak.
Halverwege de middag kwam de wasmachinemonteur (van Dijk Technische Dienst), een hele vriendelijke meneer liep “Ah gelukkig, fijn” zeggend de goed verlichte bijkeuken in, bekeek het filmpje met de herrie makende machine, en ging op onderzoek uit. Dat de filter blokkeerde was geen punt, hij had een nieuw filter bij zich en zou de oude eruit slopen via de voorkant, want om de machinekast te demonteren om de blokkade en de filter er zo uit te kunnen halen zou veel duurder zijn vanwege de arbeidskosten. Er kwamen tangen en heel veel kracht, gekreun en gesteun aan te pas en zowaar kreeg hij de filter ongeschonden losgedraaid en viel dit er uit
WTF? De monteur verzekerde me dat dat witte en behoorlijk zware beugeltje niet van de machine zelf afkomstig was. Dat ik een trekkertje van een rits kwijt was wist ik, en nu ook waar hij was gebleven. Maar waar dat andere ding vandaan komt, geen idee.
Of toch misschien, ik heb twee jaar geleden in het huis van Tim en Yvonne geschilderd en geklust, en de kleur van dat beugeltje komt me heel bekend voor.
Maar dan nog, wat was de functie van dit beugeltje toentertijd, en heeft dit dan bijna twee jaar in de machine gezeten?
Dat kon, dat het ergens onder de trommel in de kuip had gelegen. Het kwam behoorlijk beschadigd uit de machine, de groef was flink diep, en volgens de monteur was dit wel wat ik hoorde tijdens het lawaaiflimpje, en dat het flink klem had gezeten ergens tussen de trommel en de kuip, en eenmaal losgeschoten al rammelend zijn weg naar de filter had gevonden. Hopelijk heeft het niets van belang beschadigd tijdens het geschraap, en alleen maar wat bekrast.
Hij stopte enkele handdoeken in de machine, even spoelen en toen flink centrifugeren, en de machine maakte geen herrie meer. Heerlijk. Om eventuele schade door het beugeltje uit te sluiten zou hij de hele machine open moeten maken, en zijn gevoel zei dat te horen aan het soepel draaien en normaal geluid maken van de machine tijdens het centrifugeren hij erop vertrouwde dat het wel goed zat. Mochten er toch nog problemen zijn moest ik gelijk bellen en dan zou dit onder de reparatiegarantie vallen.
Terwijl de man werkte en wachtte vroeg ik hem het hemd van zijn lijf, nou ja, ik was benieuwd naar zijn mening; wat vond hij van de “oma weet raad tips” zoals soda in de trommel om de machine van binnen schoon te maken, of schoonmaakazijn, of gewone azijn, of vaatwastabletten. “Nergens goed voor, en azijn is zeer schadelijk voor de rubbertje. Er zijn speciale reinigingsproducten voor de wasmachine, maar zijn eigelijk ook niet nodig. Gewoon eens in de paar maanden korte 90°C was draaien zonder lading.” Zelf deed hij het elk half jaar en dat was ook al voldoende. Ik doe dit eens in de twee maanden, met handdoeken en zulks, want leeg vind ik zonde van de energie.
Mijn volgende vraag was over de waspods, bij een machine van meer dan 4 kg inhoud moet je volgens de wasvoorschriften twee pods gebruiken. “Nergens voor nodig, eentje is genoeg, wasmiddelen worden allemaal overgedoseerd als je de voorschriften van de fabrikanten volgt.”
Zo, dat is fijn om te horen in deze dure tijden, en ook ter bevestiging van mijn ervaring; ik merkte een maand of zo geleden dat de was met 1 pod ook al schoon wordt, en ben gestopt met dubbele dosis, en dat scheelt in de portemonnee!
Hij was met een half uurtje weer weg, de vloer keurig droog gemaakt, op naar de volgende klus.
Na een onrustige nacht van kletterende regen en rukwindjes waren de katten blij dat ze naar buiten kijkend zagen dat het droog en zelfs zonnig was, en ze schoten alle vier gelijk naar buiten, nog zonder te hebben ontbeten. Een dik uur later waren ze allemaal weer binnen komen druppelen, Sherlock druppelde letterlijk, en ging zich op tafel wassen. Hij had vast door het hoge gras bij de beek gelopen
Puk en Fay wisten niet wat ze er mee aan moesten, Sherlock zat anders nooit op tafel
Ik ging naar boven, de top van de babyquilt afmaken, en toen hij klaar was besloot ik er toch nog een rij aan te zetten, zodat hij wat breder werd.
Ojee, koekiemonster zonder hoofd, nou ja zeg.
Even tijd voor de lunch en na afloop een kopje koffie drinken terwijl ik Wordfeud speelde, de katten kwamen weer binnen, Puk en Sherlock stoeiden wat
Jon wilde weer naar buiten en keek rond om te zien of iemand zo goed wilde zijn de deur open te maken voor hem,
Ik vond een mooie paarse achterkantstof en nog een mooi stuk tussenvulling precies groot genoeg (ideaal als je op de vulling die je over hebt een briefje met de afmeting speldt, scheelt tijd)
Jon keurde de top goed, het zat en lag nu al lekker, niks meer aan doen
Op de ouderwetse manier gesandwicht: achterkant op de vloer vastgeplakt, vulling en top er glad opgelegd, en met veiligheidsspeldjes vast gezet. Vanaf nu verboden terrein voor de katten voor het geval ze aan de vulling gaan trekken of tussen de lagen willen graven.
En hier zit hij dan, de schootvullende kat, Jon lijkt klein op deze foto. De quilt op schoot is echt nodig, zijn nagels gaan dwars door mijn kleren heen als hij mijn schoot opklopt om het lekker fluffie te maken
Vandaag ga ik de babyquilt doorquilten en er een bies voor maken, geen idee welke kleur ik ga gebruiken, en ik ben ook benieuwd hoe ver ik kom met het afbiezen. Zijn jullie ook zo benieuwd?
Was ik naar het quiltweekend gegaan, dan was ik gestart met het babyquiltje voor de baby van Maikel, een neef van mijn mans kant, eind oktober is Domenique uitgerekend. Het was even paniek (nou, paniek, paniek, eerder een lichte irritatie dat ik me niet kon herinneren waar ik het had opgeborgen) toen ik het zakje met de dubbel gesneden vierkantjes van de vorige babyquilt nergens kon vinden, dus kwamen alle bakken met prentjes stof op tafel, “dan maar gewoon weer overal een vierkantje afsnijden”, mompelde ik met frisse moed, en in de laatste bak die ik pakte zat het bewuste zakje.
Enkele prentjes maakte ik tot grotere vierkantjes door er randen rond te zetten
En naaide ik willekeurig de blokjes tot paren, licht tegen donker,
En strijken, en door ze niet gelijk na het strijken elders te leggen maar te laten liggen en eerst goed te laten afkoelen, blijven de plat gestreken naden mooi plat, vandaar dat ik ze dakpansgewijs op elkaar leg tijdens het strijken; zo passen er lekker veel op het strijkplankje.
De bovendraad had ik op een spoeltje gewonden nadat die om de haverklap in de knoop draaide en brak, ik denk dat ik beter een dun netje om de klos had moeten doen zodat de draad niet vanzelf los zakte als ik gas los liet en hierdoor ruimte kreeg om te gaan draaien en lussen. De klos was gemaakt om van boven af te lopen en niet vanaf de zijkant, dus daar lag het niet aan. (Het was een grote klos met lekker dun 80W garen die in een mok had gezet omdat ik mijn kloshouder nergens kon vinden). Dus op het spoeltje gedraaid, maar het garen draaide te snel van het spoeltje af en wikkelde zich onder het spoeltje vast als ik het gas los liet en weer gas gaf. Grrr
Het kleine viltje remde het spoeltje niet genoeg af, gelukkig is dit makkelijk op te lossen door het spoeltje op een groter viltje te plaatsen zodat het niet als een malle doordraaide als je opeens gas los liet. Wel moest ik het op een groter vlak zetten, dus gebruikte ik de kleine garenklos stopper, of hoe die dingen ook mogen heten
Samen met Jon keek ik of de lay-out een beetje prettig was voor het oog, Jon meende een stofje te herkennen uit de Tea Party quilt. Heel goed Jon.
Daarna kon ik de rijen kettingnaaien,
Het spoeltje bleek leeg nadat ik deze foto had gemaakt, ik stopte er snel een andere in. Jazeker, mijn Bernina spoeltjes worden ook geaccepteerd door deze Pfaff, bij de vorige babyquilt ontdekte ik dat ik een halve quilt had genaaid met het verkeerde spoeltje, en de naaimachine deed het er gewoon goed op. Win win!
Snel verder met naaien, nu dus wel met aanwezige onderdraad, en in no time had ik gisteravond alle banen aan elkaar
Hier ga ik vandaag mee verder, het moet heel gek lopen als deze quilt vanavond niet gesandwicht is, Puk is er al klaar voor
Tussendoor heb ik uiteraard wel iets anders gedaan, een mens moet toch eten en drinken, druiven uit eigen tuin
naar de wc (van de bekkenfysiotherapeute moet ik -en iedereen- minstens 7 keer per dag plassen on de blaas gezond te houden), en zulks. Geen foto van de wc.
En ook toch nog even buiten aan de slag om de oprit onkruidvrij-ish maken, en al heel veel blad van de bomen verderop in de straat opvegen. Onze oprit is een verzamelbak voor al het blad uit de straat, door de wind zo bepaald. Het was een heerlijke zonnige dag gisteren dus was het wel lekker om even buiten te zijn.
Puk geniet zichtbaar van de rust
Even later hoort hij Jon miepen en hebben ze overleg door het raam,
Jon er in en Puk er uit, hij liep gelijk naar het vogelbadje om er uit te drinken
Een tijdje geleden kwam hij drijfnat binnen, alleen zijn kopje en rug was droog, het vogelbadje stond half omgekiept leeg op de verhoging, ik denk dus dat hij hier in was gesprongen en zich rot geschrokken er weer uit was gesprongen.
Wat dat is over de bekkenfysiotherapeute hoor ik je denken? Nou, best wel een gek verhaal om zo over te bloggen, maar het is een veelvoorkomende kwaal bij dames en ik schuw geen gekke verhalen.
Ik had soms op het einde van de dag pijn in de onderbuik en verloor soms een paar druppels urine als ik voorover bukte of kracht moest zetten, heel vervelend. En toen ik ergens in juni na de fitness oefening ‘leg press’ opeens het gevoel had dat ik een tampon voelde zitten -wat heel stug is aangezien ik al 15 jaar niet meer menstrueer- schrok ik me rot.
Ik vreesde een verzakking en zat de volgende dag al bij de huisarts, in gedachte lag ik al onder het mes. Gelukkig bleek ik slechts last te hebben van slappe bekkenbodemspieren, constateerde ze na een kort onderzoek, en gaf een verwijskaart voor de bekkenfysiotherapeute. Hier is een lange wachttijd voor en twee en een halve week geleden (op de geboortedag van Sophie) had ik de intake gesprek en moest ik een drink/plas lijst over 24 uur bijhouden, wat gaat er in en wanneer gaat het er weer uit. Een week later was de volgende afspraak en kreeg ik gelijk op mijn ballen.
Vier keer plassen op 24 uur is echt veel te weinig, de blaas raakt te vol en komt dan onder teveel druk te staan, en kan later problemen geven dat hij zich niet meer goed kan ledigen. Plus zo’n volle blaas gaat doorzakken en op andere organen drukken
Verdorie, en ik maar denken dat het knap was dat ik zolang mijn plas kon ophouden, en dat dit een teken was dat ik juist een sterke blaas had. Ze lachte en zei dat dit vroeger inderdaad zo werd gebracht. Helaas leren kinderen (of ouders) nergens de juiste manier van op de wc zitten, rechtop met iets holle rug en de voeten goed plat met de benen in 45° hoek, zodat de beenspieren ook goed ontspannen zijn. Op dit plaatje zie je hoe de leidingen boven de uitgangen “hangen” en waarom de holle rug het beste is, bovenste tekening is de foute houding. Blauw is de blaas, rood de baarmoeder en dat zwart gearceerde rechts van de baarmoeder is de endeldarm en het rectum. Groen is de binnenste bekkenbodemspier.
Ook belangrijk is dat je de tijd neemt met plassen, zodat je ook goed uit plast. En na het plassen even het bekken een paar keer kantelen, zodat nog aanwezige urine ook nog naar het laagst gelegen deel (de uitgang) stroomt en uitgeplast kan worden. Ontspannen rechtop zitten is een must, en niet met je ellebogen op je knieën of achterover leunend omdat je nog half slaapt. Niet met je hakken van de grond op je tenen steunen, want dan span je je beenspieren aan. En al helemaal niet lekker persen om zo snel mogelijk klaar te zijn. Begrepen? Ja juf.
Serieus, je krijgt opeens zoveel informatie over iets zo basic, dat je denkt: “waarom is mij dat nooit eerder ter öre gekomen?” Nee, ook niet tijdens mijn opleidingen in de verpleging, bv bij de lessen van interne geneeskunde of urologie. Heel bizar. En blijkbaar word je dit ook niet verteld op het consultatiebureau of schoolarts of waar dan ook. We moeten het hebben van mond op mond reclame, en als de eerste “verteller” alleen vertelt dat je van voor naar achteren moet afvegen als je klaar bent, en dat een “sterke blaas” -dus lang kunnen ophouden- goed is, nou, dan ben je dus klaar hè.
Vorige week leerde ik de eerste oefening van buitenste bekkenbodemspier sluiten en dan binnenste bekkenbodemspier tot halverwege optrekken, in het begin vergt dit opperste concentratie en lukte me dit alleen liggend. Het is net zoiets als dat iemand zegt dat je je oren moet optrekken. Hoe dan?! Visualiseren, daar gaat het allemaal om. Er bestaan ook apparaatjes om dit meetbaar te maken zodat je ziet dat je goed bezig bent, maar de fysiotherapeute vond dit niet nodig, misschien als het me na zoveel keren nog niet lukte, misschien dan. Maar gelukkig lukt het me zonder hulpmiddelen.
Na een paar dagen kon ik het ook zittend, en eergisteren zelfs staand in de rij bij de kassa, alleen moest ik me zo concentreren dat ik niet in de gaten had dat ik aan de beurt was. Ik zal het dus zeker niet tijdens het autorijden doen. En deze week kreeg ik er een oefening bij, het optrekken in drie etappes doen en dan loslaten. Fuck me sideways, dat is echt een hersenkraker, maar het lukt me, en ik voel me als een kind dat oefent voor de strik diploma 😅
Leer- en nieuwsgierig als ik ben als het gaat om medische zaken, las ik op medische websites (van ziekenhuizen en zulks) dat ook obstipatie klachten al dan niet in combinatie met een prolapse tijdens de stoelgang kan komen van bekken bodem problemen, vaak door trauma (zware bevalling of ander soort geweld op of rond de bekkenbodem).
Bizar hè, dat wanneer je met obstipatie klachten naar de huisarts gaat, je voedingsadvies krijgt, een drankje of pilletje, maar geen rectaal onderzoek. Vinger in het rectum, even persen, en dan is het al te voelen. Nou zat ik járen geleden hier niet echt op te wachten en was blij met het drankje, maar toch, misschien was toen al de bekkenbodemfysio ingeschakeld en kon ik nu fijn de zware leg press oefeningen doen op de fitness.
Zelf (zonder fysio begeleiding om het te leren) bekkenbodemspieroefeningen doen kan natuurlijk, maar je hebt de kans dat je teveel, te lang en te hard aanspant en daarna niet genoeg ontspant, zodat je het omgekeerde effect krijgt. Als je bij de huisarts zegt dat je last hebt van urineverlies, dan krijg je de bekkenfysio vergoed, bij wie je ook zit en hoe mager je verzekeringspakket ook is.
Nou ja, als je tot hier heb gelezen verdien je een duim hoor 👍 en dan heb ik nog een filmpje voor je. Puk die Fay bespringt, het arme ding
Een paar weken geleden zag ik de quilt die ik in nov. 1994 had gemaakt voor Tim onder in de kast liggen, achter een stapel handdoeken, Nijntjes beestenboel.
Ik wilde hem gelijk aan Sophie geven, maar de bies zat op twee plaatsen los en het rood van de achterkant was op sommige plaatsen doorgedrukt naar de voorkant, en er zaten vlekjes op. Repareren en wassen met Vanish en daarna met Neutral wasmiddel, het rood was niet helemaal weg, maar de vlekjes wel.
We gingen maandag weer even kijken hoe Sophie het deed en nam de quilt voor ze mee, ze waren er heel blij mee. Ik heb nog een paar stukjes van deze prentenstof liggen, helaas niet meer met Nijntje er op.
Uiteraard hebben we Sophie lekker vastgehouden, wat een snoepje 🥰
Diezelfde maandag kregen we de nieuwe mediabox next binnen, de oude XL had de laatste tijd kuren gekregen, tijdens het kijken sloot hij af en starte zichzelf op, toch wel lief dat hij dit zelf deed, maar toch. En opeens begon hij ook te brommen, de volume moest omhoog om boven het gebrom uit te komen. De dag erna raakte hij oververhit en kregen we de melding dat de box zich uit ging schakelen vanwege deze opvlieger. Toen hij weer was afgekoeld zette we hem weer aan maar binnen een uur was het kreng weer toe aan een afkoelingsperiode.
Via de helpdesk chat met de robot werd ik vrijdagavond van het kastje naar de muur gestuurd tot de robot doorhad dat een chat met een echt persoon effectiever zou zijn. Binnen een paar minuten was het toen geregeld, ik kreeg de keuze tussen dezelfde box of de opvolger, en uiteraard koos ik voor de veel minder energie slurpende Next box. Hij werkt precies hetzelfde als de XL, dus hoeven we geen nieuwe kunstjes te leren. Zowaar werd het maandag bezorgd door PostNL,
de wonderen zijn de wereld nog niet uit, sinds wanneer werken ze op maandag? Het installeren was inderdaad simpel, en kijk eens wat een verschil in afmeting (en het weegt ook bijna niets)
Zelfs de afstandsbediening is kleiner
Alles werkt hetzelfde maar wel wat sneller, en alle opnames die met de vorige box waren gemaakt kunnen we gewoon nog bekijken, fijn hoor.
Alle opwinding over de box deden de katten niks, zolang ze maar te eten kregen, Jon en Sherlock broederlijk tegen elkaar aan geschurkt
Dat wilde Puk ook wel
En op zijn charmante en helemaal niet opdringerige manier van doen dook hij eerst in het bakje van Sherlock en toen deze wegliep duwde Puk zijn snoetje in het bakje van Jon, die (na het maken van onderstaande foto) zijn kopje omdraaide en mij met een “zeg er eens wat van” blik aankeek.
En toen hij omliep om uit het andere bakje te kunnen eten, drukte Puk zich overenthousiast tegen hem aan om uit hetzelfde bakje te eten. En deze bakjesdans herhaalde zich meerdere malen. Fay doet hier niet aan mee, meestal zit ze achter de keukendeur te wachten tot de mannen klaar zijn.
Tegen de middag zaten de katten te balen, Jon deed zijn beklag, waarom kon het niet alleen ‘s nachts regenen. Ik was het uiteraard met hem eens, dat zou toch zo handig zijn.
Vandaag begint het Belgische quiltweekend, mijn plaats is gelukkig opgevuld en ik heb mijn geld terug, een pak van mijn hart. Om toch een beetje in gedachten erbij te zijn, houd ik mijn eigen quiltweekend, zelfs met een bezoek aan een inpandige quiltwinkel, lang leve mijn stash. Wordt vervolgd.