Categoriearchief: Girls Day Out

Sjieke designwall

de Girls Day Out quilt in de kamer wordt noodgedwongen als designwall gebruikt,
149FCB6F-3B50-42E3-B242-02221CC00607
Jon vindt het heerlijk om op lapjes te liggen, en lag dus ook bovenop deze drie blokken. En heee, een gat in het lapje? Ik zag zijn pootje er al doorheen gaan, en kon het nog net optijd redden voordat het gat groter gemaakt werd. Ik ga de boel beneden zo opruimen, het is een bende van jewelste, vooral op tafel
60186328-0343-48FB-BF89-F69FC80EEA67
En dan krijgt de stitcheryquilt ook weer rust
64E7F0E2-4287-4F64-A594-7BF52D59D2DE
Dit was zo’n leuke quilt om aan te werken, in 2012 afgemaakt, het was wel even uitkijken met het quilten van het blokje waar de kraaltjes al opzaten, ik beschermde ze mbv een kaartje

photo IMG_9879.jpg
Zodat ik er niet achter bleef hangen met het voetje
photo IMG_9878.jpg
En tussen de rijtjes en rond de potjes werkte ik met twee kaartjes
photo IMG_9880.jpg
Wat was dat toch leuk om te doen
photo IMG_9881-kopie.jpg
Hier zie je hoe ik de beertjes doorquilt
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=ElhzSKY24k4]

Ik zie een ster

En wel meer dan een ook, ik heb hem heel even tegen de muur gehangen voor de foto,
en daarna ging hij gelijk in de was met heel veel kleurvangdoekjes, want de achterkantstof is van dezelfde rozenstof als van Eveliens romantische rozenquilt, en die had ook zo afgegeven. Nou, het was geen overbodige luxe, de doekjes kwamen donker roze de machine uit, en de quilt zag er mooi uit, alle blauwe lijntjes weg.

Eerder deze zaterdag had ik de Girls Day Out vanonder de inmiddels droge handdoeken gehaald, en de schrik was groot, de blauwe batiks, die van een jelly roll af waren gekomen, waren flink aan het bloeden geslagen, en ook de rode sashings, die wel van te voren gewassen waren, hadden aan de achterkant hun sporen nagelaten.

Aan de voorkant was ook wel het een en ander zichtbaar,

dus ging de quilt de wasmachine in, met heel veel colourcatchers, en een zakje met Vanish Oxi, op de fijne was, en op hoop van zegen. En terwijl de was draaide had ik dus de sterrenquilt afgemaakt, bies opgezet, ophangsleuf vastgenaaid, en op zoek naar de volgende UFO.

een draak van een quilt, sorry dat ik het zeg, maar het is een quilt gemaakt op een cursus machinaal patchen, járen geleden, bij Fee gevolgd in Etten-Leur. Stoffen had ik in de winkel uitgezocht, groen leek me wel wat, maar jongens wat saai. Zelfs Zopje wilde er niet op liggen, nadat hij vol enthousiasme op tafel was gesprongen bij het zien van een verse quilt. “Naaah, toch maar niet”, zie je hem denken, en hup, weg was hij weer, achter de muizen aan.

Toen de top net klaar was, was ik al begonnen met het doorquilten, en bij gebrek aan inspiratie kwam ik niet verder dan alle blokken vastzetten in de ditch met transparante garen, en bij een ster rondom een beetje echoquilten. Ik was bij een andere quilt ook al aan het meanderen geslagen, maar dat had ik gelijk weer uitgehaald, veel te priegelig, veel te veel werk.
De groene sterren heb ik nu allemaal al doorgequilt, gewoon simpel echoquilten tot een kleine ster over bleef in het midden. Morgen hoop ik meer ideeën te hebben voor de rest, mijn ziel zit niet echt in deze quilt. Ik zal eens kijken in het boek Quilting makes the Quilt, hier te koop.

De GDO is mooi en fris uit de wasmachine gekomen, alles was nog heel en zat er nog aan, en hij ligt nu op de grond onder de trap op te drogen, de vlekken zijn allemaal verdwenen, voor zover ik heb kunnen zien. De doekjes waren allemaal vuil/grauw roze. Morgen gaat hij tegen de muur, eindelijk!

Niet schrikken

Maar ik heb weer een quilt klaar, nee, toe, niet huilen, ik kan er toch ook niks aan doen? Terwijl de Girls Day Out gisteravond -op de verkiezingsavond- onder de natte lappen verdween, moest ik toch iets doen, anders ga ik eten, en dat willen we toch ook niet? En om nou de hele avond de net binnen gekomen lapjes van Mascha te aaien, dat is ook wat, maar ze zijn wel enig! En het kleine hartje wat er als presentje bijzit, krijgt een mooi plaatsje op de GDO.

Dus heb ik snel de latten van stal gehaald, klemmen er bij gezocht, de punaises lagen op hun vaste plek, rol met katoenen vulling erbij, en binnen een half uur zat de quilt er op, nog niet vastgezet;

ik heb zo zitten mopperen op de veiligheidsspelden, hoe kwamen ze nou zo bot, ze waren nog maar een paar keer gebruikt? Maar goed, even doorsteken en doorbijten, en de punaises konden er uit gewipt worden, en Zopje rook de verse quilt al nog voordat ik klaar was.

Goedgekeurd? Vast wel, en nadat beiden waren opgerold ging het licht uit, om de volgende ochtend er weer fris en fruitig voor te gaan zitten. Maar niet voordat ik iets weg had laten halen, want wat er in gaat, moet er ook weer een keer uit, tenminste, in dit geval. Nee, geen enge en mislukte SM perikelen, daar kan je mij niet blij mee maken, dat hadden jullie vast wel al begrepen uit het tepelklemmen stukje uit mijn vorige blog.

Ik lag om 9 uur al bij de huisarts in mijn blote kont met mijn benen opgetrokken op de onderzoekstafel, terwijl het spiraaltje er uit gehaald werd, en ik ondertussen de oren van de mans hoofd afkletste; hoezo zenuwachtig? Ik had een hele rampenscenario bedacht wat er mis kon gaan, en was verbaasd toen ik een gek gevoel voelde (alsof je een snotje lospeutert en hierbij een paar neusharen mee los trekt). Volgens mijn huisarts zou ik er ook verder niks van merken, hooguit een opvlieger of zo, zei hij, wijzend op mijn rode hoofd. “Dat is geen opvlieger, dat is van alle opwinding”, zei ik, en hij wist even niet waar hij moest kijken. Opgelucht over deze vlotte bevalling liep ik (aangekleed) weer naar buiten. Bij thuiskomst had ik buikkrampen, maar niet aanstellen en gewoon aan de quilt werken, en een uur later constateerde ik een nat kruis, en niet vanwege het soppen achter de naaimachine omdat het quilten zo lekker ging, maar gewoon vanwege bloed, jakkie bah.

Het quilten ging dus voor geen meter, ik heb meer verdorie’s en nee hè’s geroepen, dan afgelopen weken. ’t Kreng deed niet zomaar een paar steken zo nu en dan overslaan, nee, hele stukken continue overslaan, ongeacht wat ik uit mijn trukendoos haalde, zoals daar zijn: draad anders aanvoeren, draad opnieuw inrijgen, nieuwe naald, ander soort naald, ander garen, spoel opnieuw laden, weer een andere naald, tot ik er achter kwam dat het aan de achterkantstof lag. Deze voelde te stevig aan, zoals net gekochte stof aanvoelt, of zoals de stof van de H&W aanvoelt, maar deze stof had ik dus wel gewassen; het was wel puur katoen, dit stond op de rand en bleek ook uit een brandtest. Het was me al eerder opgevallen, maar ik dacht niet dat het een probleem zou zijn, ja dus. Enig alternatief wat ik kon bedenken was doorstikken met boven-ondertransport, in rechte lijnen van begin tot eind van de quilt, en zo een rasterwerk creëren door midden over de gekleurde banen te stikken; een hoop gezwoeg, maar 3 uur later was het leed al geleden, en kon ik na het avondeten aan de bies beginnen. Deze haalde ik uit een restant,

lekker bonte stof, opzetten ging vlot, even op Evelien’s kamer poseren voor de foto, say cheese:

en om half 9 met 6 colour catchers, -waarvan eentje als een zakje gevuld met oxi-poeder (kant en klaar gekocht)- in de wasmachine, waar hij mooi schoon uitkwam, en momenteel doet de droger de rest. Morgen laat ik wel een foto van het quiltwerk zien, niks bijzonders, het kunnen niet allemaal hoogstandjes zijn.

En nu vragen jullie je misschien af hoe het staat met de GDO onder de klamme lappen. Nou, wat kan ik zeggen, ze is nog nat, en er is iets uitgelopen, gaan bloeden, ja, ook zij, het lot der vrouwen. De rozen bleken dus nog met de oorspronkelijke garens geborduurd, (dacht dat ik alles had uitgehaald toen, jaren geleden) maar ze zien er -vind ik- prachtig uit, als echte rozen; hoop niet dat het eenmaal opgedroogd opvalt dat de kleurstof ook een beetje buiten de lijntjes is gegaan. Maar wat wel zonde is, en waar ik even niet weet of ik dit zo moet laten, is het gele beertje, daarvan is de stof ook gaan bloeden, aiaiai. Zie voor jezelf

morgen of overmorgen weten we meer, dan is de quilt droog en kan ik altijd nog actie ondernemen.

Hmmm, welke quilttop heb ik nog liggen?Ik kan er zo 3 opnoemen….minstens!

Klamme handjes

Vanmorgen moest ik Zopje van de quilt afjagen, ik had hem op tafel gelegd om er aan te beginnen, toen ik me bedacht dat ik mijn koffie was vergeten te pakken, en toen ik terug kwam wilde hij zich net lekker settelen. Gelukkig kon hij zich ook vinden in het alternatief dat ik hem bood, het plaatsje op de bank, ook op een quilt, en kon ik de bies verder tegen naaien

’s avonds begon het te regenen en kwam Zipje pas binnen, puitnat zeeg hij neer op mijn stoel, en terwijl hij zich begon te wassen, lag zijn broer geduldig op de loer, klaar om aan te vallen op het moment dat Zipje zou gaan eten.

Els vroeg wat dat voor clipjes waren die ik gebruikte, en bij het Google-en (op Clover klemmetjes) om door te kunnen geven waar ze deze kon kopen, kwam ik op een heel ander soort klemmetje terecht, de tepelklem, maar ze heten ook Clover klemmetjes. Au, ik moet er toch niet aan denken hoor; de website heet niet voor niets Niet-lief

Ojee, je zou toch maar in alle onschuld Clover klemmetjes op je verlanglijstje zetten, en dan krijg je deze, dan kijk je toch wel gek op denk ik; hier in huis zou er gebulderd worden van het lachen, dikke knipogen over en weer, vast wel. Onderstaand filmpje kan je met gerust hart bekijken terwijl anderen door de kamer lopen, een dame legt uit en laat zien hoe de clips werken, die ik gebruik om de bies vast te zetten, leerzaam!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=0zqtj6xG4Sg]
De Girls Day Out was tegen de eind van de middag klaar, de label heb ik een eind van de hoek af vast gezet (foto volgt nog), omdat hij de hoek te stug maakte (dikkere stof), dit zag ik pas nadat de bies er al helemaal tegengezoomd op zat; hij duwde de hoek gewoon naar buiten toe.

en hier hangt de quilt

even kijken hoe hij staat, nog niet als een plankje zoals ik ze graag heb, maar wel een plaatje. Na het showen heb ik hem gelijk op de grond gelegd, en bedekt met natte handdoeken mag hij blijven liggen tot hij droog is,

en ik bedacht me toen, dat ik een stap heb overgeslagen, namelijk het wegwerken/verwijderen van de losse draadjes. Ik hoop dat ik vannacht goed kan slapen, want sinds de quilt onder de natte lappen ligt, ben ik ongerust; zal er niets doorbloeden van borduurgaren of stof? ‘k Heb al een paar keer gekeken, maar voor zover ik het bij avondlicht kan zien, niets geks nog ontdekt, poeh, spannend hoor. Misschien dat ik hem aldus nog moet wassen, met colourcatchers en op delicate wasprogramma, de stitcherylapjes zijn ook door zoveel handen gegaan, de afgelopen jaren, zoveel kwijl dat daar op zit, dat willen we niet weten.

Hoe doen jullie dat met stitcheries/borduurwerk? Wel of niet zelf wassen?

Girls Day Out bijna klaar

Het was stil van deze kant, er werd afgelopen dagen hard ~~gehoest en geniest~~ gewerkt,

Zopje vond mijn pauzes wel erg aangenaam, ik was nog niet helemaal scherp (griepje o.i.d.) en had niet alles van de quilt over de naaimachine gegooid, buiten bereik van poezenvoetjes. Hij had grip op een stukje quilt, trok het over de tafel, en nam plaats, gelukkig op de achterkantstof, en niet op de voorkant.

Hier nemen de mannen een pauze, zo bijzonder dat ze naast elkaar blijven zitten tijdens het eten, dat ik er een foto van moest maken.

Zipje is kleiner dan Zopje momenteel, maar klein is bij hun relatief, het zijn joekels van katers, wegen 6-6,5 kilo, schoon aan de haak, en mensen schrikken als ze aan komen lopen, en helemaal als ze op schoot willen liggen, oempf.

We dwalen af.
Voor de label had ik een strak plan, een mooi stitchery van de schommelstoel, en daarop zou ik wel effe tekst printen, en dit dan netjes op de quilt naaien.

Ik had het borduurtje afgedekt met freeserpaper, om te voorkomen dat het vies zou worden, en ook om ervoor te zorgen dat er geen pluis in de printer zou komen, maar de printer zei “Doe het mooi zelf, ja!” en toen kon ik het vel uit de ingewanden van de printer peuteren; gelukkig zat er geen inkt op de stof, het was alleen erg opgeftrommeld. Vroeger, bij de vorige printer kon dit wel, maar daar ging het papier er boven in, en dan maakte het een bocht van 45 graden, en niet zoals bij deze printer een haarspeldbocht. Ik had al een donkerbruin vermoeden dat ik teveel vroeg, maar moest het op de harde wijze ondervinden.
Photobucket
Dan maar plan B, een printje maken op speciaal fotostof, Photofabric van Crafter’s Images, jaren geleden gescoord bij Janny van ’t Stoffenhoekje in Heerle (open op afspraak, kijk hier op de site van Wendy Vosters voor meer info), maar nooit gebruikt voor labels, tenminste, niet dat ik me kan herinneren. Ooh, een geheugen als een zeef!

Ik zie nu pas dat ik de cotton twill heb gebruikt, ik moet ook nog ergens -maar waar??-de cotton poplin hebben liggen, die is fijner van weving, waardoor de tekst/foto scherper is. Je kunt het vergelijken met de pixels van een foto, hoe groffer de ondergrond waarop je print, hoe minder pixels. Je hebt ze ook van canvas en van zijde, deze op freeserpaper gestreken printbare stoffen, zie ik net op deze website.

Printen, strijken,spoelen, strijken, en huppetee, op de quilt ermee! Nu ik het zo van een afstandje bekijk, vind ik het wel gek, een foto van mezelf op een label, zo van dat mensen bij het lezen van mijn naam ook nog een beeld krijgen van mij.

En zometeen ga ik de bies er verder op vastnaaien, en dan naai ik ook 2 kanten van de label vast. Morgen is hier een affo te zien, als er niks meer tegen zit.

Girls Day Out vorderingen

Het doorquilten van de randen rond de stitcherieblokken is gedaan,

het was nog spannend op het laatst of ik toe zou komen met het garen, maar ik houd er nog aan over, genoeg om later de bies mee tegen te zomen. Het quilten van de stitcherieblokken is een secuur werkje,

ik wil de borduurdraadjes zo min mogelijk raken, maar moet toch wel de boel goed vastzetten, omdat je anders van die uitgezakte theezakjes krijgt als hij tegen de muur hangt. Tijdens het doorquilten ontdekte ik nog een blaadje dat wel op de stof was getekend (met niet uitwasbare Micron pigmapen speciaal voor textiel), maar niet geborduurd,

en zo zat ik even later lekker te borduren, gelukkig heb ik alle borduurgarens nog bij de hand, en was het karweitje zo geklaard.

Wel of niet langs deze letters quilten? Hmm, ik laat het maar even zo, en dan zie ik het na afloop wel, of het nodig is.

Ik heb een paar filmpjes gemaakt van het doorquiltwerk, ‘k moest een paar keer opnieuw moeten beginnen, omdat manlief dan binnen kwam, kuchend, met kopjes rammelend, of oneerbare voorstellen makend. :-)dat leidt alleen maar teveel af, vandaar dat het in de ditch quilten bij onderstaand filmje er niet helemaal vanaf het begin op staat. Maar op de andere filmpjes zie je me wel beginnen.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=bxjN_A8-oDQ]
Zopje kon er ook wat van, afleiden, door vlak naast me bij het raam (buiten gelukkig) met een muis te gaan spelen, en toen ik er een filmpje van had gemaakt, en weg wilde lopen, dacht het muisje hetzelfde, en liep recht op mijn blote voeten af, hij ging er zelfs op staan, en toen heb ik een enorme gil gegeven van schrik, want ik heb al eens gehad dat een muisje mijn broekspijp in was gedoken, en dat is geen fijn gevoel. Maar dit muisje van vanmiddag vloog over mijn voeten heen de struiken in, met Zopje in zijn kielzog.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=wmGavCtQ758]
Het in de ditch quilten is niet echt mijn ding is, maar het wel moet gebeuren bij deze stitcherie blokken, en af en toe hoor je me mopperen op mezelf als ik er naast stik. Ik heb na het maken van zulke uitschieters ook heel wat stukjes uitgehaald, gewoon omdat het teveel zou opvallen. Ook wat ik bij de berensnoetjes had gedaan, namelijk rond de ogen en neus gestikt, -wat je ziet in het filmpje- het werd er niet mooier van met stikwerk, heb ik uitgehaald, en daar zie je gelukkig niks meer van. (ik zit op een gegeven ogenblik wel met mijn hoofd in beeld, ik knip dan een draadje af denk ik.)
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=ElhzSKY24k4]
Tijdens het quilten houd ik mijn vingers soms erg dicht bij het voetje, ik zorg er dan voor dat de bol staande stof onder het voetje verdwijnt; als ik dit niet zo zou doen, dan zou het voetje de bol staande stof opzij duwen, en eindig ik tegen de kant aan met een plooi, en dat moet je niet hebben. In onderstaand filmpje zie je op het laatst dat ik over een geel bloemenhartje stik, en dit haal ik gelijk uit, ook al zijn het maar 2 of 3 steekjes, dit zal altijd opvallen.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=O15-f69twRY]
Bij de Fashionshop heb ik nog te weinig gequilt, ik ga toch langs de letters stikken, en ook de scheiding tussen de 2 stoffen van het muurtje onder het raam ga ik nog doorstikken, het zit er te dik op.

Soms verzande ik in priegelwerk, waar stop je met doorquilten, doe je wel alles van het hekwerk van het een, maar niet de stijlen van de schommelstoel, en ga je wel langs alle roosjes, maar niet langs alle letters? Ik probeer een mooie balans te vinden, maar feit is dat het er wel gelijkmatig uit moet komen te zien, het eindresultaat, dus ik ben er nog wel een weekje zoet mee, denk ik.

De Cat’s Meow hangt mooi te wezen in de hal, naast de keukendeur, en bevind zich in goed gezelschap (ook qua kleur), met de vogeltjes er schuin tegenover; als dat maar goed gaat!

Meer uren in een dag

Zaten er maar meer uren in een dag, dan kwam ik toe aan nachtrust ;-), niet dat ik ’s nachts ook door zit te werken, maar doordat ik gisteravond vlak voor het slapen gaan toch nog even wilde kijken hoe één stitcherieblokje er zou uitzien, en na die ene nog eentje, en vooruit, nog één kleintje, was het opeens half 2 toen ik bleek en misselijk van vermoeidheid het bed in rolde, om vervolgens de halve nacht -of wat daar van over was- te dromen over quilten. Man o man, ik was gesloopt toen mijn wekker af ging! Wat zeg ik tegen de kinderen? “Niet vlak voor het slapen nog iets spannends doen als gamen”, en wat doe ik? Machinaal quilten, dat is het equivalent van gamen, maar dan voor quilters, net zo (in)spannend, opwindend, en net zo leuk, als alles goed gaat. En ja, het is allemaal goed gegaan, en nee, ik ben er nog niet, ben wel al op de helft. De helft van wat? Ojee, vergeet ik bij het begin te beginnen.

Zaterdag heb ik witte tussenvulling gehaald bij Janny, de schat had nog wel even tijd om de winkel te openen voor me, voordat ze naar de verjaardag van haar vader moest gaan (die achter haar huis woont). Waarom vulling kopen als je al 10 meter of zo van die prachtige zachte katoenen vulling in huis hebt? Nou, die vulling is nieuw voor mij, en ik weet niet hoe het zich gaat gedragen na een jaartje hangen, en dat weet ik dus wel bij die witte van Janny. Quilts die ik hiermee heb ‘gevuld’ hangen na 2 jaar nog net zo strak en recht en mooi gevuld als toen ze vanonder de opgedroogde natte lappen vandaan kwamen, en deze quilt is me te dierbaar om de gok te nemen. Dus tussenvulling gehaald, en 3 kwartier later stond de boel al op de latten,

mijn lief had me even geholpen de loeizware glazen tafel dwars in de kamer te zetten, zodat ik meer ruimte had, en het bevalt me zo, dat de tafel voorlopig zo mag blijven staan.

Ik heb het dus over de Girl’s Day Out, eenmaal voor het oog recht gelegd op de lagen, gingen de vierkante en langwerpige meetlatten er op, om de boel haaks en recht te leggen,

om het vervolgens vast te spelden. Zo op het oog recht liggen, is heel tricky, en je ziet het resultaat pas goed wanneer hij tegen de muur hangt, want je kijkt er schuin tegenaan als je aan het sandwichen bent. En het gevoel van recht of scheef is ook heel persoonlijk, zo loop ik me al jaren te ergeren (nou nou, ergeren is een groot woord) aan de handgrepen in de keuken, die voor mijn gevoel echt centimeters verschillen in hoogte. Tot ik de lat er langs legde, en zag dat het slechts mm werk was. Ik bedoel maar.

Eerst de boel rond de stitcherie blokken vastzetten,

met een bloemmotief uit de losse pols, en daarna pas op de lichte blokken rond de borduursteken gaan quilten, dat was het plan. Tot ik mijn nieuwsgierigheid (of angst) niet kon bedwingen, gisteravond, (angst ja, want de niet doorgequilte blokken lagen als lege bh cups op de quilt, zou dat ooit nog goed komen? ) en ik toch maar een paar blokjes heb doorgequilt, wat erg lekker ging. Bedenk bij het bestuderen van onderstaande foto, dat het maar een klein blokje is, en het grote lijkt dan het is. De draden die je over en weer ziet lopen, los over het werk, knip ik er af zodra het blok klaar is, ik begin en eindig bij zulke draden met 2 a 3 x een inieminiesteekje heen en weer makend.

Ik moest stapvoets naaien om de borduurdraden niet te raken, -wat me af en toe niet lukte- en daarbij was ik zo geconcentreerd en lekker bezig, dat ik de tijd echt vergat en zo een uur lang in dezelfde houding met hoofd en zo zat in een doodstille kamer, dus stijf dat mijn nek was bij het opstaan, aaaarhg!

Gelukkig ging het vanmiddag weer prima, en toen heb ik de radio aangehad met het doorquilten, zodat ik me bewust was van de tijd, elk half uur reclame en korte nieuws, even opstaan, koffie zetten, wasje ophangen/strijken/vouwen, en zo ben ik dus op of net over de helft met het quiltwerk, en hoop ik dat ik morgen de rest af krijg, en ook toe ga komen met het quiltgaren! Ik had wat problemen met het quiltvoetje bij de snoeppotjes, welk voetje ik ook gebruikte, de kraaltjes zaten in de weg, en dus heb ik het op deze manier gedaan:

En zoals jullie zien gebruik ik nu de gewone quiltvoet, en niet de BSR-voet, want met deze blokjes kan het infra-rood oogje van het voetje niet altijd draadjes tellen; als hij een borduurdraadje ziet raakt hij van slag. Ik werd niet goed van dat gegaloppeerd (dan roffelt hij opeens 10 steken op een mm afstand), en doe het dus lekker zonder de magic eye. Gaat ook prima, kwestie van ritme houden.

En zo kwam ook dit bol staande blokje mooi vlak te liggen, zonder plooien of schuingetrokken randen, aaaah, wat is het leven goed zo. Het kleine blokje er boven heb ik enkel in de ditch gedaan, en rond het hartje, misschien dat ik later meer quilt, ik bekijk dat wel als ik klaar ben. Oja, let op het strijken dat je de naden rond de stitcherieblokken weg strijkt, zodat je in het lichte blok in de ditch kan quilten, en niet -wat nog moet gebeuren- de onderste rand in de ditch van de sashing moet doen, in de kleur van de sashing.

Had ik al verteld dat ik de cupcakes met de needleturnpoint manier had vastgenaaid? Oh, nog maar een keer of 3?

Ik had vrijdag een bezoekje gebracht aan quiltshop Leur, even King Tut garen kopen, verjaardagscadeaubon inruilen voor mooie lapjes, antieke quilt laten zien aan Monique, en dan weer snel naar huis. Nou, het is ook wel zo gegaan, maar ik verliet de winkel ~~haast jankend~~ met mijn ziel onder mijn armen zonder mijn antieke quilt, Monique wilde hem niet meer loslaten! Hij mag -vooruit dan- 3 weken in de etalage, komt dat zien-komt dat zien! Ik ga morgen of zo even gluren of hij er mooi hangt; volgens mij haalt Monique hem er elke avond af om mee te nemen om hem thuis op de bank te kunnen aaien. Vast.

En over nog een avontuur dat ik bij dezelfde quiltwinkel ga beleven over een paar maanden, vertel ik later meer, zodra ik van de hoed en de rand weet. Ook hier kon ik haast niet van slapen, wat heb ik nu weer op mijn hals gehaald? Maar wel een spannend leuk gevoel, ik heb er zin in en kan haast niet wachten.

Vervolg

Zaterdag stond ik het teken van wassen, lekker buiten drogen, want het was zalig zonnig weer, strijken en was opbergen, boodschapjes doen, en bijkomen, en ’s avonds uit eten, zodat het vakantiegevoel nog even langer duurde.

In de supermarkt hoorde ik een man aan zijn vrouw vragen of hij een droge worst moest pakken bij de slagerij, en toen zij antwoordde met: “Ja, doe maar, een lekkere worst gaat er altijd wel in.”, schoten mensen die in de buurt stonden allemaal in de lach, terwijl het bejaarde echtpaar zelf ook ondeugend lachte. Heerlijk!

Zondag, wederom een heerlijke zonnige dag, heb ik lekker alle afleveringen van the Closer en Bones bekeken die opgenomen waren, gras gemaaid, en een grote schaal lasagne klaargemaakt, want Heleen van ’t Plakhuis kwam met haar man Peter en dochtertje Vera op bezoek, een tussenstop van hun vakantie op weg terug naar huis. Ik was een beetje zenuwachtig, want ik kende Heleen enkel van haar weblog, en via reacties die we zo nu en dan op mekaars blogjes achter lieten, en toch ken je iemand dan al goed genoeg om geen dood punt in het gesprek te krijgen. Het scheelt dat we dezelfde hobby hebben, natuurlijk, kijk,

hier staat ze -na een rondleiding door het huis om mijn affo’s te bekijken- mijn Girls Day Out onder te kwijlen, mooie foto! Na het eten moest er een band verwisseld worden, want bij aankomst merkte ze op dat die ene band wel erg weinig lucht had; het wisselen had nogal wat voeten in aarde, krik die niet zonder morren zijn ding wilde doen, aanwezige sleutel die niet paste op de moeren, wieldop die niet van de wiel af wilde gaan, lekke band die niet vast gezet kon worden op de reservewielplaats.

Kortom, bandje wisselen met hindernissen, maar het is gelukt (de kruissleutel van mijn oude Volvo paste wel op de moeren), en de band verdween in de kofferbak. Daarna hebben we nog lekker aan tafel geklets en genoten van kopjes koffie, terwijl Evelien en Suzanne zich hadden ontfermd over Vera, en mee naar boven hadden genomen; maar hoe gezellig ze het ook vond, ze wilde wel graag mee naar huis.

Het was me een weekje wel, met een mooie afsluiting beginnen we fris en fruitig aan een nieuwe week! Oja, mijn teen, je weet wel, waar de ‘pedicure from hell’ zich op had zitten uitleven, is zo goed als genezen, donderdag kon ik weer een dichte schoen verdragen.

Gelukt

Gelukt, denk ik, als ik zo naar de stompen van de bamboe kijk, en vreemde kleuren omhoog zie borrelen, als bij een toverdrankketel. Mooie kleuren!

Maar als ik goed kijk, ontdek ik jonge scheuten, die dapper doch ook héél dom omhoog komen; zodra ze iets dikker zijn -over een paar dagen- zal ik ze snoeien en behandelen met dat giftig goedje wat de tuinman me gaf. En het mag dan ook 24 uur niet regenen, en dat wordt lastig in ons kikkerlandje. Ik zit nu al te bedenken wat ik op de leeg gekomen plaatsen ga planten, volgend voorjaar, als ik de wortels -hopelijk met gemak- weg kan halen om een mooi plantgat te creëren. Budleya, of azalea’s, mmm, ze moeten wel tegen de droogte kunnen, hier op het zandgrond pal in de zon.

Planten uitzoeken vind ik minstens net zo leuk als lapjes voor een nieuwe quilt uitzoeken, want ook daar begint het toch te borrelen, met de antieke in de laatste fase van het afmaken.

Zopje is not amused, want de antieke is zondanig opgevouwen over de B’nina dat hij er niet op kan liggen, maar oké, de bank ligt ook best wel fijn.

Zodra ik met de Girls Day Out in de weer ga,is het helemaal verboden terrein voor hem, je moet er toch niet aan denken dat meneer zijn nagels hierin gaat zetten, of testen hoe stevig die glimmende kraaltjes vast zitten.

of die paarse bloemetjes; ik zet het vogelkooitje er pas aan als hij helemaal klaar is, wel zo veilig.
En ik dacht dat hierna de huizenquilt aan de beurt kwam,

maar ik moet eerst de kattenquilt afmaken voordat het Belgisch quiltweekend van start gaat (28 sept), georganiseerd door Katrien, want dat hebben Yvonne en ik ons als doel gesteld, samen showen, en Merel heeft hem al af, die kan wat dit betreft achterover leunen, stressvrij. Ik ben benieuwd hoe ze naast elkaar zullen staan.

hoe kon ik die vergeten? Nu nog even kijken in welke tas hij zit, ook een uitdaging op zich. 🙂

Calico-House quilt dag

Na een korte nacht, waarbij we allemaal om 3 uur wreed gewekt werden door het alarm dat afging, -glasbreukmelder in de keuken kreeg het op zijn heupen-, en we mekaar op de overloop tegenkwamen met slaapoogjes en gebrom “what the fuck..”, moest ik me na ontbijt na het maken van een afspraak met de alarm-monteur nog haasten om op tijd in Antwerpen te zijn, waar de quiltdag was, georganiseerd door Lisette van het Calico-house en Ilse de Beer, docent aldaar. Stap ik via de achterdeur die aan de voorkant zit binnen, bleek ik ruim een half uur te vroeg te zijn, beter te vroeg dan te laat, toch? In de zaal stonden de stoelen al opgesteld, klaar voor de show& tell, en was de zoon van Ilse druk in de weer met tafeltjes plaatsen. Buiten op het terras stond ook alles al klaar, hoopvol op mooi droog weer ging ik op advies van Yvonne -die vlak na mij was gearriveerd met haar vriendinnen- onder de kronkelwilg zitten,

die eerst van een heleboel takken ontdaan moest worden, die anders steeds in onze haren zouden gaan vastzitten. En daar zitten we dan, gezellig te wezen,

en als het zonnetje tevoorschijn zou komen, zouden we de hele dag verzekert zijn van schaduw. Ik spoot mezelf ook maar gelijk in met zonnebrandspul, een slimme meid is op de toekomst voorbereid, het kan er maar alvast op zitten. We begonnen met koffie en vlaai van het huis, de handwerkjes kwamen op tafel, het was genieten, met een koel briesje, maar met de belofte van de zon, en afwezigheid van regen kon de dag niet meer stuk! Tegen de middag doken we de zaal in voor de show&tell, die als een slideshow zo snel ging! Iedereen had hun quilts (af of tops) op tafel gelegd, Lisette gaf ze aan Ilse, die ze op haar beurt of zelf hoog hield, of haar zoon inschakelde, en een DH van een aanwezige quiltster hielp maar al te graag mee, wat een lieve man! En was de quilt geshowt, dan werd deze opgevangen door Yvonne en Anne, die hem netjes opvouwde en op tafel legde. En zo slonk de ene stapel, en groeide de andere net zo snel, want geen tijd voor de fotografes, als je hem er niet op had, dan moest je na de show& tell maar even de quilt opzoeken voor de foto. Perfect! Klik hier om de gehele slideshow te zien van deze dag eerst zat ik op de eerste rij naast Yvonne en Anne, maar al na de eerste foto maken zag ik dat dit niet zo’n strak plan was, als ik als hoffotografe mijn werk goed wilde doen, en al snel stond ik achterin de zaal, op een klapstoel, voeten vlak boven de poten, voor het geval dat. Met hevige verkrampte kuiten en een lamme arm liet ik me een uur later gecontroleerd van de stoel afvallen, het was afzien, maar jongens, wat had ik een mooie foto’s! Zal ik voor volgend jaar onze keukentrap meenemen, dat sta ik nog hoger, en dan staan er geen grijze mutsen meer voor in beeld 😉 Of ik kan zo’n hoogwerker huren waar filmmakers mee werken, ook handig, dan kan ik erbij gaan zitten.

Tijd voor de verloting van de gemaakte blokjes (opdracht van vorig jaar), genoeg voor 4 gelukkige dames, en na afloop kregen we allemaal een potje met een rolletje stof, voldoende om er een speldenkussen te maken, het patroon zat er ook bij, en Ilse toont hier een paar exemplaren. Na de lunch (zelf meegenomen bammetjes) hingen de dames de quilts op tegen het hek aan de voorkant van het gebouw,

en ook nog een paar dichterbij het terras, wat een mooi gezicht allemaal! Zo konden we nog ene keer van alle quilts genieten, en praten met de makers, want niet iedereen had tijdens de show&tell iets verteld over haar quilt, Belgen treden niet graag op de voorgrond, hebben moeite met hardop roepen door een volle zaal heen, iets wat mij totaal vreemd is.
Tijdens het buiten zitten, rondlopen, kletsen en genieten van het goede gezelschap, heb ik zowaar bijna de schommelstoel afgekregen,

een stitcherie van Girls Day Out; ik moest iets te doen hebben vandaag, een handwerkje, en dit zijn zulke lieve blokjes om te maken, hiervoor vind ik wel weer een plekje.

Een dame wiens naam ik al kwijt was nog voordat ik thuis was, showde ons haar quilts, met trapsuutjes geverfd en alles zo mooi gedaan, van het patchwork, tot het verfwerk, als ook haar machinaal quiltwerk, ik werd er nederig van, we zaten allemaal zo te kwijlen!

Het was helaas al heel snel weer 4 uur, tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan, wat dankzij de files en wegomleidingen lekker lang duurde, ik ben van pure ellende maar via binnendoor weggetjes (de oude weg via Essen) gereden, want het was chaos op de weg.

Wil je foto’s gebruiken voor jezelf, om op je weblog te zetten, omdat je er ook bij was, klik dan hier, en je komt in mijn Calico foto album terecht.

En om nog een keer de hele slideshow te kijken, klik maar hier

Thuis gekomen had de monteur de klus geklaard, er ontbrak een veertje in de glasbreukmelder die hij woensdag had geopend om batterijen te vervangen; hetzelfde veertje had ik gisteren weg gegooid, denkend dat het uit een ballpoint kwam, niet dus. Ahja, shit happens. En net toen ik wilde voorstellen dat we maar iets uit de diepvries zouden gaan eten, (geen zin in koken, wel in opwarmen), kwam mijn ventje thuis die voorstelde langs de snackbar te gaan, even lekker slecht doen. Daar zeggen we geen nee tegen, als de weerstand verlaagd is door een overdosis aan quilterige praatjes. [youtube http://www.youtube.com/watch?v=3ccwIr4xgwU]