Categoriearchief: Quiltwinkels

Moed verzamelen en actie!

De antieke quilt is dinsdagavond gesandwiched, en aangezien ik met licht ontstoken ogen zat, heb ik geen lijmspray gebruikt. Het feit dat de lijmspray op was, en ook nergens in Roosendaal te koop was, scheelde met het doorhakken van deze knoop. Ik wilde hem dus met de Micro-stitch tacker doen, maar helaas was ik vergeten tackertjes te kopen bij Janny, en dan nog, ik kon mijn Micro-stitch nergens vinden, dus ook dat idee verdween in de prullenbak. 🙂 Ik ging het met veiligheidsspeldjes doen, en met het volle doosje voor het grijpen, ging ik aan de slag, nadat ik de boel eerst op de latten had gespannen, wat een oppervlakte! Helaas was het aantal veiligheidsspeldjes niet toereikend voor de hele quilt, wie had dat gedacht, maar niet voor 1 gat te vangen greep ik naar draad en naald (nee, niet naar de fles, dat stadium ben ik al lang voorbij, want het helpt niet echt in tijde van crisis) en na een dik uur van rijgen, pijnlijke vingertoppen en veel strekken, want arme rug en buikspieren, je staat zo ver naar voren geleund om er bij te kunnen, kon ik de punaises er af halen en viel de quilt prachtig soepel op tafel, oooh wat een juweel, nu al! Het middelste deel kon ik nu op mijn gemak rijgen, en in opgevouwen toestand nam ik hem mee naar quiltshop Leur om mooi garen uit te zoeken. Het is de pastel van King Tut geworden, elke inch in subtiele kleuren variërend; ik heb voor de zekerheid 3 klossen gekocht, maar wat ik over heb en nog in de verpakking zit, mag ik terugbrengen. De witte klos is voor het spoeldraad, het is een stuk dunner dan de andere garens.

Voor de huizenquilt heb ik prachtige garen van Aurifill, en een witte achterkantje. Kwijlend stond ik na afrekenen bij de kassa naar de nieuwe stoffenserie van Paintbrush studio (Marblehead) te kijken, te mooi voor woorden! Foto’s hier zetten gaat lastig (lukt me niet), maar ze staan wel allemaal op mijn Facebookpagina.

Mijn gezond verstand overwon, en nu zit ik thuis, inspiratie op te doen (eigenlijk gewoon moed te verzamelen) voor een patroon op de antieke. Ik denk dat ik het al weet, maar ik heb even een zetje nodig. Ik kijk graag op Longarm quilting sites, waar je de all-over patronen in het klein kan bekijken, gewoon voor een idee, zoals op deze pagina of op de website van Nonnie, wat een mooie quilts zijn hier te zien.

Ik wil de antieke niet te druk doorquilten, niet te dicht op elkaar, zodat het een soepel vallende quilt blijft. Een patroon voor op de huizenquilt heb ik al gevonden, klik hier: Baptist Fan Video om te zien hoe een longarm quiltster het patroon maakt. En zo wil ik het ook doen, maar dan zonder die plastik mallen, want ik doe het gewoon op mijn Bernina, maar het principe is het zelfde. En als je nou lang genoeg treuzelt met knopen doorhakken, is het alweer tijd om voor het eten te gaan zorgen, gelukkig zorgen de vele regenbuien ervoor dat ik geen gras kan maaien, dus die vluchtroute kan ik niet nemen, maar boodschappen doen en nadenken wat we gaan eten (of beter andersom, dat shopt wat economischer) kost ook tijd, en voor je het weet is het avond.

Zoef, wat was dat? Weer een dag voorbij zonder dat er gequilt is. Nee, daar stinken we niet, in, met 2 volwassen kinderen in huis die ook goed en graag kunnen koken, ga ik delegeren. Eens kijken, oudste spruit zit net nat van de fitness achter haar bureau, bij te komen, en spruit 2 zit ook nat achter zijn bureau, van het douchen, want net uit bed! (het is dus bijna 4 uur in de middag). Spruit 3 laten koken is niet handig, wilt het eetbaar zijn, dan is supervisie raadzaam 😉 en daar heb ik geen tijd voor.

We zijn nu een halve dag later, en ik ben al op de helft van het quiltwerk, morgen hoop ik hem af te krijgen (op de bies na).

Trunkshow

Supergoof in huis hebben is de natte droom van elke quiltwinkel eigenaresse, want dat is een garantie op een vol kippenhok, waarbij van te voren onder het genot van een kopje koffie en het soepeltjes naar binnen schuiven van Herman, (die gelukkig niet te droog was, wat de doorgang vergemakkelijkt), onder dit genot gingen de ogen alle kanten al op, zoveel moois om te zien, hebbe-hebbe. Omdat je niet met je koffie naar binnen mocht, was ik zowat de laatste die ging zitten, want ik stond al kletsend met Ingrid koffie te lurken in de workshopruimte, foei.

De zittingen werden almaar klammer naarmate de show& tell vorderde, niet in de laatste plaats door toedoen van de quilts die doorgegeven werden, en even op schoot lagen.

Door het bekijken en tillen van deze quilts, kreeg je nog meer respect voor deze dame, halleluja wat een werk, met de hand door die dikke zware lagen quilten, pfff! Gelukkig kon Ingrid de quilts over een kamerscherm hangen tijdens het showen, wat een handige attribuut was dat!

Na 2 uur moest ze ons nog hangend aan haar lippen naar buiten bonjouren, anders zaten we er nog 🙂 en terwijl velen aan de koffie en de klets gingen, en zich wederom vergrepen aan Herman, waar niet veel meer van over was, gingen heel veel dames de schappen af, lapjes scoren, stiften, de laatste lamp (nee, ik niet) tijdschriften, garens, man o man, het was maar goed dat ze met 3 man aan het helpen waren in de winkel, of waren het er 4? En toen druppelden ook al verse dames binnen, voor de volgende trunkshow die om 1 uur begon.

Zo leuk, onder gelijk gestemden te zijn, Rita van de quiltwinkel de Parel uit Groede was er ook, ik had haar echt niet herkend, en haar vriendin en dochter waren er bij (toch, dat jonge ding was toch je dochter?), zo fijn te horen dat het goed gaat met haar, en dat ze ook weer gaat beginnen met workshops geven. Er liepen 2 lachende lapjes rond die ik van het Dottenquiltweekend kende, en ik ontmoete ook enkele dames die me kenden van mijn weblog (en wie ik alleen van naam kende, en nu ook van gezicht), en ook van workshops die ik heb gegeven; een mevrouw vertelde enthousiast over de “weave-it” die ze had gemaakt, 2 persoons, en had spijt dat ze hem niet had meegenomen om aan me te laten zien, jammer genoeg had ze ook geen foto om te showen.(onderstaande foto is een detail van de weave-it die ik voor Suzanne heb gemaakt)

Maar we kwamen voor Supergoof, en het was een geslaagde dag! Ik heb bewust weinig foto’s gemaakt, de quilts kan je zien op haar weblog, en het maken van foto’s vind ik storend in zo’n ruimte met veel mensen.

Ik liep de winkel uit met nog eenzelfde bundel rode F8ts als ik al eerder had gekocht, want ik heb een idee over de border van de huizenquilt. Nee, geen sawtooth, zoals Annelies me tipte, maar een flying geese rand. Oeh veel werk, jazeker, ik heb al uitgerekend dat ik iets van 160 gansjes moet maken, ieks. Prettig gestoord, moet je maar denken. En ik wil ze op de snelle manier maken, te zien op Beverly’s quilting page En snel is maar betrekkelijk hoor, ik ga er geen weken over doen, maar het is ook niet binnen een paar dagen klaar, ach, het houd me van de straat en uit de kroeg.

Zo, en nou ga ik mijn benen onder handen nemen, scheren, want ik ga in een jurk naar een vrij deftig feest, en dan moet dat er netjes uitzien, dat ze niet denken dat ik een travestiet ben 🙂 ojee, hoeveel mesjes zullen nodig zijn voor die zwaar behaarde benen van mij? En tot hoe hoog moet je scheren 🙂 jurkje komt tot net op de knie, nou, 5 cm er boven moet voldoende zijn hè. Ik weet nog niet welke van deze 2 het gaat worden, het jasje past op beide
Photobucket

Dagje Brielle

Nou ja, ‘dagje’, 2 uur zijn we in Brielle geweest , en toen reden we alweer naar huis, maar het was alles bij elkaar een heerlijke dag! Het begon met het uitpakken van de Elna voor mijn moeder, met uitleg (de handleiding zat er ook bij), het aaien en inpakken van de huizenlapjes die mijn moeder voor mij had klaarliggen, jeetje wat een verwennerij, en daarna -tussen de slokken koffie door- ook nog even snel naar de naaikamer om haar 1e aan elkaar gestikte rij variahex (voor op bed) te bewonderen, de rest van de blokjes liggen elders, er moest ruimte gemaakt worden voor de bouwstraat 🙂

ooh al die prefab onderdelen, wat leuk! Je kan duidelijk zien dat mijn moeder gek is op paperpiecen.

Je zou haast vergeten dat we nog naar Brielle moesten gaan, voor de ‘quilters outlet’, we kletsten wat af onderweg, en dan vliegen de 3 halve uren zo voorbij, en toen we daar aangekomen waren, na een mooie toeristische route, dwars door de polders en met het zonnetje dat al voorzichtig door de wolken begon te schijnen, stond de winkel bomvol!

Geen nood, eerst even een kopje koffie drinken en een hapje eten bij de zaak waar we jaren geleden met onze eerste quiltshop-hop dag ook hadden gegeten. Wonderbaarlijk genoeg -want een oriëntatievermogen van een demente postduif- wist ik precies waar deze tent stond, kan ook niet echt missen, bruggetje oversteken en straatje doorlopen tot je links af kan. Zo blij dat ze nog dezelfde geuzenschotel hadden, super! In afwachting op het eten zaten we ons er al helemaal op te verheugen, en het smaakte net zo lekker als we het ons herinnerden

Met volle maag tegen de wind in naar de quiltwinkel, het was er nu gelukkig rustig, en we konden op ons gemak lapjes bekijken;
bij Sandra gingen ze op gewicht over de ’toonbank’, en bij de andere toko waren ze per FQ, F8 of Jelllyroll geprijsd, ik zag geen wollen tussenvulling op de rol (niet iets waar je overheen kijkt), en heb ook vergeten er om te vragen. Allebei happy met een tasje vol kleine lapjes en iets grotere kleine lapjes gingen we weer naar de auto, op weg naar Roosendaal. Mijn moeder stond er op dat ze daar met de trein naar Goes zou gaan, ze vond het onzin dat ik de lange rit terug naar Hoek plus de rit dan weer naar huis nogmaals zou maken. En zo stonden we een uurtje later aan tafel in onze kamer lapjes te verknippen, we gaven mekaar een stuk van de net aangekochte buit, voor de huisjes, onderwijl onze koffie opdrinkend.

En dit is mijn buit, met strookjes van mijn moeder, en haar buit ziet er ook zo uit, ongeveer. Van deze stapel ga ik ook lapjes en stroken snijden voor de ruil in Laag Zuthem, aanstaande zaterdag. Er is nog steeds plaats op deze bee, dus wil je ook komen, ga dan gauw naar haar site en geef je op.

Om half 4 zette ik mijn moeder af op het station, en bleef wachten tot ze de trap op en uit het zicht was verdwenen, eer ik naar huis ging, en wat schetste mijn verbazing? 3 kwartier later belde ze al dat ze thuis was! Op het station op Goes aan gekomen was ze een dorpsgenoot tegen gekomen die haar een lift met de auto aanbood, en haar thuis afzette, wat een geluk! Ik had toen net het eerste raampje al klaar van de 4 uur eerder aangeschafte stof, kon het niet laten.

Het was, zoals ik al zei, een heerlijke dag, hij begon met miezer regen, en eindigde met zonneschijn!
Ik neem nog een pepermuntje

Bzzzz

Alle libellen zijn gequilt, de quilt begint er al echt als een quilt uit te zien, mooi hoor, en Zopje kan het ook erg waarderen, vanaf de achterkant dan. De strokenrand ben ik in de ditch aan het doorquilten, zodat de mooie lapjes echt als kussentjes omhoog komen, en in de donkere border ga ik weer libellen quilten, die zigzaggend achter elkaar aan vliegen.

Ik teken de libelle niet op de stof, maar doe het uit het hoofd; ik heb er de vorige keer zoveel gemaakt dat ik het wel kan dromen. De eerste libelle de vorige keer had ik net zolang op papier getekend, dat ik het kon maken zonder de pen van het papier af te halen, en ook zonder al te vaak over dezelfde lijntjes terug te moeten gaan. Ik kijk vaak voor inspiratie bij longarmquiltsites, als je bij quiltingdesigns kijkt, zie je de mooiste maar ook vaak meest ingewikkeldste patronen staan, maar die kan je zo eenvoudig maken als je zelf wilt, kwestie van minder lijntjes. Hier komt het patroon van de dragonfly (libelle) vandaan. Als je daar op een tekening klikt, krijg je een detailfoto van een quilt te zien met het zelfde quiltpatroon, heel leerzaam vind ik het om daar te kijken.

Bij Dorry was de huisjesbee (nav deze hype)

en daar ben ik met Miranda naar toe geweest, we waren mooi op tijd, en hadden helaas Ingrid op een haar na gemist, ah ja, je kan niet alles hebben he.

Bij Dorry was het gezellig als altijd, ik was al een tijd nie meer in haar winkel geweest en keek mijn ogen uit bij de nieuwe dingen, zoals dit zalig knippend schaartje en de beeldige hangertjes.

2 Homespuns, en uit de mand met scrapzakjes alvast eentje met rode lapjes gekocht. Jose dook de kelder in om weer andere kleuren scrapzakjes te maken, ze vlogen als warme broodjes over de toonbank.

Het was een volle bak,

Inge en Erna -die even kwamen buurten- maakten snel plaats, jammer, want het is een gezellig duo! en daarna druk aan het werk, want er moest ook gewapperd worden met de handjes. Eerst uit paternoplaat de mallen maken, genade, wat een kleine stukjes! Je ziet het Dorry denken 🙂 Als ik dat had geweten, had ik wel eerst kalmeringsmiddel thuis ingenomen, want in het echt zie je pas hoe klein het huisje is; de onderdelen waren zo klein, dat Miranda en Dorry zelfs halverwege een stukje kwijt waren. Dat Mr. Bigley knauwend en grijnzend van onder tafel wegliep, de winkelruimte in, was op zijn zachtst gezegd heel verdacht.

Toen het opeens 4 uur was, legde ik de laatste hand aan het huisje, waarvan ik helaas geen foto van mag laten zien, wachten tot 1 januari, is ons verteld, en braaf als we zijn doen we dat dus ook. Maar….dit was denk ik wel het laatste huisje van dit formaat dat ik met het handje heb gemaakt, ik bedoel, 2 uur naaien aan 1 huisje houd ik geen jaar vol, dus stap ik over op paperpiecing, maar ik was volgens mij de enige aan tafel die er zo over dacht 🙂 Dames het was zwaar gezellig, allemaal bedankt voor deze heerlijke middag!

Voor nu eerst lekker slapen, Zopje geeft al het goede voorbeeld:

Quiltshop-hop

Van quiltwinkel naar quiltwinkel gaan, wie wilt dat niet (zwijg manlief), vanmorgen pikte ik mijn moeder op bij het station en om half 11 reden we al in het straatje van Aztec Roze in Zwijndrecht, het zonnetje scheen en we hadden er zin in. Maar eerst een kopje koffie bij de lunchroom om het hoekje. Nou, vergeet het maar, de meneer achter de bar vertelde ons dat hij nog gesloten was, al driftig sinaasappels uit persend, hij was nog maar net aan het opstarten. Nee, zelfs niet een kopje koffie kon er van af. Pff, net aan het opstarten, nog gesloten, laat de deur dan dicht, dan heb je ook geen gezeur. Maar nergens in de buurt was er een cafÃ© of zo open, pas om 11 uur. Wie heeft dat verzonnen dat je pas vanaf 11 uur een kopje koffie kan drinken?

Gelukkig spotte Caren van de quiltwinkel wel onze cafeÃ¯nenood, en we kregen -nog geen 5 minuten nadat we in de winkel waren- een lekker kopje koffie aangeboden. Aaah, daar komt een mens van bij, en al nippend aan de koffie keken we onze ogen uit in de workshop ruimte. Prachtige BOM’s en leuke koopjes, wat een verleidingen allemaal! Ik heb bamboe-tussenvulling aangeschaft, niet geschikt voor wandquilts, maar wel super voor een beddenquilt, zo soepel schijnt het te vallen, en een bundeltje witte FQ’s, want die zijn op aan het raken. Mijn moeder scoorde een paar mooie lapjes en leesvoer, en blij als een kind liepen we met onze buit weer naar de auto, de rood-witte loterijquilt achterlatend die Ingrid aan haar zus kan geven voor het meisjesweeshuis. (bedenk me net dat ik de label ben vergeten, ieks! die stuur ik deze week nog op, Laura)

3 Kwartier later parkeerde ik de auto voor de deur bij Schering en Inslag, eerst een lekker warm broodje gegeten, de zwart-witte quilt in het restaurant trok mijn aandacht, zo mooi en toch zo eenvoudig. En toen doken we de quiltwinkel in, wat een heerlijke winkel en zoveel om te zien. Ik scoorde er een pakketje driehoek-blokkenspel, leuk om te maken om als kraamcadeautje weg te geven, altijd handig om in huis te hebben. En zulke mooie boeken hebben ze, mijn moeder kocht een prachtig applicatieboek,
van Yoko Saito, werkelijk om te kwijlen zo mooi en lief en leuk. Ik heb diep gezucht, sterk zijn, want ik heb mijn verlanglijstje gisteren ingeleverd. We hebben thuis lootjes getrokken en doen dit jaar voor het eerst surprise-avond met Sinterklaas, en op dat lijstje staan quilttijdschriften, en boeken, dus nee, ik heb niks van dit moois gekocht. We zaten al in de auto, navigatiesnol stond net ingesteld op Sprang-Capelle, toen mijn mobieltje ging: Angela, met de vraag of ik nog in de buurt van Woudrichem was, en zo ja, of ik dan nog een boek voor haar wilde kopen. LOL Tuurlijk wilde ik dat, de meneer in de winkel keek niet eens gek op toen ik weer binnen stapte, recht op de boeken af, dat zullen wel meer dames hebben, dat ze bij nader inzien het toch maar wel doen. Gelukkig hadden ze het desbetreffende boek ook nog liggen, en na deze snelle koop reden we verder.

Het was net 2 uur toen we bij de Windmill aankwamen, een woeste rit door smalle straten en zelfs een stuk over een onverharde weg (jazeker, keurig volgens de navigatiesnols aanwijzingen gereden), en toen waren we er. Een gewoon woonhuis op het eerste zicht, alleen hangen ‘normale’ mensen geen quilt buiten op naast de deur, dat verraadde de boel een beetje. Een heel verrassende winkel, op het eerste zicht leek het klein, maar de ruimte bleek groter en dan de workshop ruimte, giga, heerlijk! De eigenaresse (Margriet) had het liever niet dat ik foto’s maakte, dus na deze 2 binnen foto’s ben ik gewoon gestopt. Ik kreeg wel toestemming om ze op mijn weblog zetten, ze was verder best wel lief hoor ;-). Je zag aan de quilts en de stof-/kleurkeuze dat deze dame echt verstand had van quilts maken, de sampler voor de beginnerscursus was zo mooi en rustig, alles klopte,en er was ook ruimte overgelaten tussen de blokken voor mooi quiltwerk; dit was een quilt waar je zelfs na jaren niet op uitgekeken zou raken. Jammer dat ik hier geen foto van kon maken. Het was in deze winkel dat ik een heerlijk nieuwtje ontving via een smsje: Evelien heeft haar tentamen gynaecologie met een 7 gehaald, jippiiiee!

Om half 4 zaten we thuis aan de thee, moe maar voldaan, nog nagenietend en bijna al een volgende shop-hop plannend. Want we hebben nog zoveel winkeltjes te gaan, zoals the Log Cabin (ben ik jaren geleden wel geweest), Beek kennen we (maar verveelt nooit), en bij die andere quiltwinkel in die buurt (in die molen, waar je met een trap omhoog kan gaan) stonden we jaren geleden voor een dichte deur, dat die willen we ook nog eens van binnen bekijken.

Voor morgen staat er niks in de pen, dus ga ik mezelf (en mijn ventje) trakteren op het afmaken van de lensquilt, dan kan deze eindelijk op zijn kamer komen te hangen.

Oja, voordat ik het vergeet: een leuke Give-away van Simone alwaar je een schaartje kan winnen!