Zaterdag vierde mijn moeder als altijd haar verjaardag op de dag van de Sinterklaasintocht, dit jaar hebben we hem niet gezien, we zijn zelfs geen verdwaalde pieten tegen gekomen. Op de bee van de DOWquilters had mijn moeder op zelf geverfde FQ’s getrakteerd, wij mochten een vorkje zetten in de zelf gebakken hazelnoot-schuimtaart,

oké, deze gaat in tegenstelling tot de FQ’s wel gelijk naar de heupen, maar het was de zonde meer dan waard, de punten waren niet zo groot als het ene stuk dat er bij ligt, deze informatie zet ik er even bij om mijn zus gerust te stellen ;-). Mijn ouders genoten van de visite (mijn broers en schoonzus en nichtje waren er ook) en de cadeautjes (helaas geen foto’s) vielen in de smaak: ze kreeg een prachtige exotische bloeiende plant, foto album met foto’s van hun 60 jarig huwelijksfeest, een quiltboek van Gloria Loughman en ik had me uitgeleefd in het maken van een nek/schouder-verwarmingskussen gevuld met lijnzaad, minder zwaar dan de kersenpitten die gebruikt worden, en door de horizontale vakverdeling blijven de zaden ook goed op hun plaats. Ik had een tutorial hier gezien,

en maakte hem een klein beetje minder groot en van dichtgeweven popeline, met een wasbare afneembare hoes van wit met een klein ruitje, en nee, helaas ook hier geen foto van gemaakt, hij was al netjes ingepakt toen ik er aan dacht. Er ging toch bijna 600 gram lijnzaad in, zwaarder dan ik had gedacht, en ik heb nooit geweten dat dit zaad de warmte goed vasthoudt, ik had getest met een handverwarmer-zakje
(niet verwarren met hartverwarmend zakje)
en dat was na 1,5 minuten vol vermogen in de magnetron loeiheet (volgende keer wat korter verwarmen?) en het bleef 40 minuten goed warm, en na 55 minuten was het lauwwarm. In mijn naaikamer kom ik nu overal hele kleine zaadjes tegen, hoe voorzichtig ik ook te werk was gegaan.

Mijn moeder was afgelopen weken druk bezig geweest met haar Scrap Attack blokken, en terwijl iedereen aan de koffie zat glipte ik even naar boven om te gluren hoe het er uit zag; ik had alleen mijn mobieltje bij me om foto’s te maken. Klik hier voor het patroon

geweldig wat een kleurrijke quilt, de randen zitten er op en op een kleine correctie na (2 strookjes in verkeerde kleur die ze nog gaat vervangen) is de quilt klaar voor sandwichen en doorquilten, dit gaat ze zelf doen.
Beneden gekomen schoot ik in de lach bij het zien van Suzanne en Tim met de gehaakte Crochet Along deken van mijn moeder over hun schoot, gezellig!

Het duurde niet lang of het haakwerk werd opzij geschoven, het was toch wel erg warm. Suzanne zat vol aandacht de rand te bestuderen, ze is zelf opnieuw met de hare begonnen in vrolijkere kleuren en een stuk breder dan haar eerste maaksel, mooi he?

de mijne is op de helft van Tertia’s versie, schat ik zo, het tempo staat op een zeer laag pitje.

Schoonzus en ik keken nog even naar een YouTube filmpje van VeryPink Knits, filmpje duurt bijna een uur, dus weet waar je aan begint. Maar zelf breien duurt langer, dus dit is net als kijken naar Nederland in Beweging, zonder inspanning te leveren heb je toch het gevoel dat je ook meedoet.

Wat geeft ze een leuke heldere uitleg over sokken breien vanaf de teen, twee sokken op één rondbreinaald, we konden ons er niets bij voorstellen, vandaar dat we het filmpje afkeken, onder het genot van een in rum gedrenkt cakeje met slagroom van mijn moeder, een experiment noemde ze het.

We zaten na de eerste hap allemaal te kuchen vanwege de alcoholdampen die er van af kwamen, genade wat sterk, maar het smaakte niet verkeerd, het is alleen niet iets voor een kinderfeestje.

Na het eten (broer maakte deze foto, wat zitten ze te stralen!) en de koffie reden we allemaal weer naar huis, opeens was het weer stil bij mijn ouders, en wij zaten in de auto na te genieten van een gezellige dag.

Zondag was een dag van lekker niksen, maar dat houd ik niet lang vol, dus daarna ben ik met de bladblazer aan de slag gegaan, en na de tuin pakte ik de straat naast ons huis ook even aan

ik wist van geen ophouden en ging tot in de bocht van de straat, daar waar je als fietser door de glibberige blaadjes moet rijden als er een auto aankomt, ik was net in die bocht bezig toen er een politiebusje langs reed, ik stopte even met blazen, zette me schrap voor een reprimande (ja, echt, je mag tegenwoordig als burger blijkbaar niet helpen met gemeentelijke opruimtaken), maar ze reden gewoon door. Gelukkig maar. In de avond heb ik nog even met lapjes gespeeld, maar wat ik heb gemaakt kan ik nog niet laten zien, de ontvanger leest volgens mij ook mijn blog, maar ik was zeer in mijn nopjes met het eindresultaat, wat een feestje om te maken!