Zaterdag was een gezellige dag, Tim en Yvonne kwamen halverwege de middag binnenwippen met een tas, en dan weet Jon het al: ze gaan spelletjes spelen en ik mag op de deksel passen
Past precies.
Ik had ‘s morgens nog een stukje gehaakt, elke dag een beetje en dan komt die sjaal af, op de achterkant kan je goed zien welke bokkensprongen ik heb gemaakt om de lussen weer op gelijke afstand van elkaar te zetten
En zo gaat het er uit zien als je de lussen door elkaar trekt, de bovenste rij moet nog, dat kan je allemaal op het laatst doen, dit is even voor de foto om te laten zien dat die scheve baan niet storend is
Best leuk
En als je nou niks heb met haken, is er ook een manier om het te breien, wist Sommeke te vertellen, kijk maar op deze blog
Op deze manier heb je minder last van zwalkende rijen zoals bij mij.
Ik kreeg gisteren beide Frida Kahlo blokken af, hier en daar wat glitterverf opgesmeerd en vandaag kon ik ze persen om de kleuren te fixeren. Let wel: doordat de stof niet is voorgewassen kan hij niet alle pigmenten vasthouden. Dit verschilt per stof, in de ene ongewassen pitjeskatoen zit meer apret dan in de andere; de stof gebruikt voor de Great Barrier Reef voelde iets soepeler aan, natgemaakte delen liepen ook iets sneller uit, en de kleuren op het proeflapje (van 110 breed bij Quiltshop Leur gekocht) kwamen na wassen ietsje gebleekt er uit. Maar de stof die ik nu gebruik, online gekocht bij een gewone stoffen kraam, voelde al veel steviger aan en de verflijnen op het proeflapje waren na het wassen heel vaag geworden. Deze quilt is dus eentje om nooit te wassen, maar vanwege alle versiersels die er later nog opkomen zou ik het ook niet doen.
Met vulling eronder zat ik eind van de middag klaar om het te quilten. Jon lag op veilige afstand, heel even maar, want toen ik net mijn voet op het gaspedaal zette moest hij toch even voor me langs (over mijn handen en op het blok) om elders te gaan liggen
Alles goed en wel, jullie willen weten hoe het met de katten is gegaan, al dat geklets over bezoek, haak- en quiltwerk ene oor in, andere oor uit. Fay en Puk wonen nu al 8 dagen bij ons ☺️ En het gaat lekker.
Het gaat goed, ook al blijft Puk in de kast, hij schrok niet toen ik vandaag weer de deur openschoof, hem begroete en een lekker snoepje in zijn mandje liet rollen. Deze keer zag hij het snoepje tussen mijn vingers terwijl ik het losliet. Hij moet zich veilig blijven voelen en weten dat ik hem niet wil aanraken of oppakken.
Zonder Sherlock en Jon was Fay ook lang niet zo ver gekomen als nu, kijk en geniet maar met me mee. Het verenstokje gebruik ik om Fay af te leiden dat ze niet de gang op gaat, en ook af en toe om de deur een beetje dicht te duwen, hoewel dat niet echt lukt.
Het is zo aandoenlijk lief om te zien hoe Fay Jon en Sherlock begroet. En dat tegen Sherlock aanleunend met hem meelopen, dat doet Sherlock ook bij Jon, en soms kan Jon zich hier zo aan storen, al dat kleffe gedoe.
Het speelquiltje van Jon en Sherlock heb ik nu boven gelegd zodat Puk ook de geuren goed op kan snuiven, en het quiltje van Puk en Fay ligt nu beneden, zodat vooral Jon kan wennen aan de verse vreemde katten lucht in de kamer. En als Jon de komende dagen geen tekenen van stress vertoont, dan kan ik de kamerdeur van de jonkies op een nacht gewoon open laten. Met Jon en Sherlock ‘s nachts in de garage hebben de kleintjes alle rust om rond te banjeren, en dan zullen we overdag aan de reactie van de oudjes wel merken waar de jonkies zitten. Vast onder de bank net als Sherlock een half jaar geleden.
En opeens kan ik ze aaien 😍🥳 ze geniet duidelijk maar schrikt dan van mijn hand. Ooh en ze is zo zacht
Sherlock was gisteren gestresst vanwege het bezoek, maar vanmiddag was hij alweer helemaal zen, en kwam spinnend op mijn schoot liggen.
