Even wachten tot mijn oren klaar zijn met piepen, en dan duik ik er in, nagenieten van een jaarlijkse feestdag van de bee in Heerle, waar Janny en diens schoonzus Anja ons van 10.00 uur tot 22.00 uur zwaar hebben verwend en vermaakt! De winkel was deze keer omgetoverd tot de noodstudio van “Ik hou van Holland”, en we werden bij binnenkomst gelijk verdeeld in twee groepen, te zien aan de opgespelde oranje lintjes en rood-wit-blauwe lintjes, we mochten zitten waar we wilden, als we tijdens de speelrondes maar even bij elkaar zaten per groep. Als ik het goed heb onthouden hebben we vier rondes gespeeld, plus een vragenronde in de zithoek met het pakje met daarin een steeds sneller tikkende klok.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=ulBlYGrvvts]
Het was echt lachen, gieren, brullen! Tussen de speelrondes door konden we ook nog handwerken, en eten en drinken. Er was veel moois te zien 🙂
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DtifXcxJQBU]
Ik heb aan de Love Entwined gewerkt, één stengel geborduurd (Hungarian braided chain stitch) en een begin gemaakt aan de besjes, needle turn appliqué.
De zwarte lijntjes zijn van de Friction pen, met warmte erbij (strijkbout er boven hangen of met de föhn er over blazen) verdwijnen ze, maar als het goed gaat zitten ze later allemaal precies onder de opgenaaide stofjes, op hier en daar misschien een stukje lijn in ’t zicht, en die blaas ik wel weg.
Het avondeten bestond uit diverse stamppotten met gehaktbal en/of rookworst, en een zalig jusje,
ik koos voor hutspot, omdat ik dit zelden klaarmaak, aangezien ik thuis de enige ben die dit lust, het was super lekker!
Het oranje team won verpletterend, en we kregen allemaal een cadeautje, het andere team kreeg ook een cadeautje, uit een andere mand, maar wel met dezelfde inhoud 🙂
Saskia kwam ’s avonds op het briljante idee om de groepsquilt met vlinders (eigenlijk gemaakt voor een loterij) aan Anja te geven, zodat ze deze mee naar haar huis in Hongarije kon nemen, ze was er helemaal beduusd van toen ik hem mocht overhandigen.
maar ze was er dolblij mee
en daarna was het aanwijzen wie welke vlinder had gemaakt,
het was aan de gezichten duidelijk af te lezen dat dit niet meeviel, aangezien er ’s middags al een aantal dames naar huis was gegaan. Tegen half tien begonnen enkele dames opeens in te pakken, en dat was het startschot voor de rest, ach ja, het was een lange dag geweest, en zo gezellig; hier kunnen we weer lekker op teren. Ik duik er in, mijn oren piepen niet meer.
Categoriearchief: Love Entwined
Verslavende bezigheidstherapie
Met mijn rechter hand gaat het de goede kant op, ik mag het nog niet belasten van de fysio maar moet het wel gebruiken om stijfheid te voorkomen; gebruiken zonder te belasten, dat is bij mij net zoiets als een zak M&M’s kopen, open maken maar dan niets er van eten, zo moeilijk! Langer dan een uur met de scrolpad werken op mijn pc is funest, om maar een dwarsstraat op te noemen, en helaas ging het breien ook nog niet, hierbij kwam toch teveel spanning op de spieren te staan. Dan maar eens even kijken hoe het gaat als ik een steekje borduur.
Oeh dat gaat goed, maar wel stoppen voordat het naar meer smaakt en ik weer teveel doe, de Love Entwined en de My Home or Yours verdwenen weer in de mand, met de gedachte dat ik er nu elke dag een klein stukje aan zou ga werken. Jaja….
Dat was voordat ik gisteren bezweek voor een lief haakwerkje waar heel hakend Nederland van in de ban is. Het is van de Engelse Crochet Along (hier zie je de foto’s van het haakwerk dat al klaar is), maar nu in het Nederlands vertaald en het wordt gedeeld op internet via facebook en de websites van Tertia en Jolanda. Wekenlang zag ik haakwerkjes in allerlei stadia van vordering op facebook en bij blogs voorbij komen, tot mijn weerstand gebroken was (en ik heb al zoveel dat af moet) en ik gewapend met haaknaald nummer vier en een tas vol mooie bollen wol/acryl aan de slag ging.
Het was voor mij echt al sinds mijn tienertijd dat ik heb gehaakt, tenminste, voor zover ik het me kan herinneren, en ik moet er echt inkomen, stokjes, halve stokjes, huh hoe zat dat ook alweer? Met hulp van Facebook, plaatjes uit een Granny Square haakboekje en uitleg van Wolplein en Knuffeldraakje op YouTube kom ik wel uit, en zie, het lijkt echt al ergens op, ook al heb ik de lossen van de opzet niet los genoeg gemaakt, maar dit maakt mij niets uit, in dit dekentje mag wel te zien zijn dat ik al doende leerde. Ik ben al heel blij dat ik aangekomen bij toer 9 nog steeds evenveel steken -193- heb als bij het begin van de rit 🙂
Ik moet het haakwerk echt opzij leggen na een half uurtje, anders blijf ik aan de gang, het is zo leuk om te zien hoe het nieuwe rijtje vordert, en dan wil je ook zien hoe het er uit ziet als het volgende rijtje er tegenaan zit, en voordat je het weet is het half 1 in de nacht!
Jongste dochter zag het haakwerk vorderen en was vol lof, ze vond het er heel leuk uitzien, en liet weten dat ze het ook wel wilde leren; nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd, en een uur later liepen we in de stad een handwerkwinkel binnen om haaknaalden en mooie bollen wol te kopen. Het werden bollen acryl, die haakten heel mooi en soepel weg volgens de winkelier, en Suzanne koos 11 verschillende kleuren uit. Thuis ging ze gelijk aan de slag, ze wilt er een tas van maken (met voering); al het begin is lastig, en zeker de eerste toer na het opzetten van voldoende lossen, maar ze is vastberaden om het te leren, ik ben benieuwd.
Een goed voorbeeld doet volgen! Manlief wilt er niet aan, ook niet toen ik vertelde over deze twee stoere (skileraren) mannen
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=qe7VuGIlG5c]
En om met nog een filmpje te eindigen; Loki had een paar weken geleden een muisje gevangen ,
en Zopje laat aan Loki zien hoe grote katten spelen met dode muisjes
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=exFUfAUuesI?list=UU0KH0SWHlbXiUADK5SNlVUw]
Inspiratieloos
Zaterdagmiddag liep ik achter mijn winkelwagen in de supermarkt door de gang van kattenvoer en dergelijke, toen ik een klein meisje van amper 3 tegen haar moeder hoorde kletsen over dat ze voor de poesjes ook eten moesten kopen. De moeder (een vriendelijk ogende zeer sjiek geklede dame van 45+ , als ’t niet nog meer was) zei dat ze dat ook wel een leuk idee vond om die katjes buiten af en toe wat lekkers te geven, ze waren ook zo lief, en ze stond naar de pakken kattenvoer te kijken welke ze nou zou moeten nemen.
Ik wilde niks zeggen, echt waar, ik dacht: “doorlopen, niet mee bemoeien”, maar zag toen de bolle buikjes van onze twee jeweetwel senioren in huis, en toen flapte ik het er uit, wel op rustige toon hoor; dat ze niet zomaar andermans katten moest voeren, want wie weet stonden deze katten op een dieet, en had de eigenaar veel moeite ze slank/gezond te krijgen, maar lukte het niet omdat ze buitenshuis te eten kregen. Ze zei dat het jonkies waren die al een paar weken van toen ze nog heel erg klein waren door de buurt zwierven, en zo gezellig sliepen op hun lounge set in de tuin. (Ik zou tuinstoel/bank hebben gezegd) Ze zei dat ze maar af en toe de katjes dan wat eten zou geven, gewoon voor de gezelligheid, en misschien tot het pak leeg was, en dan zou ze wel weer zien, en hoe lang ging zo’n pak eigenlijk mee, vroeg ze zich en-passant af. Hoe lang wil je het gezellig hebben, vroeg ik me in een flits af.
Mijn nekharen gingen omhoog staan, “mens, ga vogels voeren”, dacht ik. Ik legde uit dat deze schattige kittens als ze goed gevoed zouden worden snel tot volwassen katers en poezen zouden opgroeien die de tuin als vaste honk zouden zien, en dat ze eenmaal hormonaal actief ook hun geuren zouden verspreiden op en om de lounge set, en met deze stank nog meer hitsige katers en poezen zouden aantrekken.
De loungesetdame keek al een stuk minder vrolijk, hier had ze niet over nagedacht. “Wat zou u doen?”, vroeg ze, en een oudere mevrouw die het gesprek gehoord had en op het punt stond om door te lopen, bleef achter de loungesetdame staan om nog meer verpakkingen te bestuderen. “Wat zou ik doen. Wat u kunt doen is ze vangen en dan naar het asiel brengen om te zien of ze gechipt zijn, want misschien zijn ze wel van iemand anders. En zijn ze niet gechipt, en heeft u plek voor huisdieren, dan houd u ze. Maar dan moet u ook goed voor ze zorgen door ze te laten inenten, steriliseren, ontvlooien, ontwormen, en eten geven uiteraard.”
De loungesetdame keek nog serieuzer, en vroeg of ik wist hoeveel dat allemaal zou kosten; jazeker wist ik dit, van de kosten van voeding per maand voor 2 opgroeiende katten, tot aan sterilisatie aan toe, en het was maar goed dat de loungesetdame het winkelwagentje vast had, want anders was ze omgevallen. Ze bedankte me voor de informatie, boog zich voorover om haar dochtertje, die al die tijd naar afbeeldingen van poezen had staan kijken, te vertellen dat poezenvoer kopen niet zo slim idee was, want dat had die mevrouw mama verteld, en het kleine meisje keek me toen met een trillend lipje aan. Ik liep maar snel door, thuis wachtte mijn eigen kinderen me op, met trillende lipjes als ik niks te eten mee zou nemen. Alhoewel, ze zijn vrij assertief opgevoed en het is of de kindertelefoon spareribslijn bellen, of de shoarmatent.
Om mijn handwerkspullen een beetje veilig op te bergen heb ik mijn open tas naast de stoel omgeruild met een oude Curverkoffer die vroeger (21 jaar geleden) als luiertas dienst deed,
inbreekproof voor die kleine mannen, en het staat wel netter dan een omgevallen tas waar een staart uit steekt. Het volgende blokje van My home or yours is ook al klaar,
ik moet er nu nog een stuk of 4 maken, de patronen zijn al op stof getekend, leuk werkje voor op de bee. tussen de bedrijven door stort ik me ook op de Love Entwined, de blaadjes zitten al aan een tak, de bloem in de top zit vast,
voor de rondjes heb ik het volgende even uitgeprobeerd,
je duwt adw de naad in op de achterkant van de stof, en dan vouwt het al bijna vanzelf om naar binnen, met een beetje hulp van de naald tijdens het appliqueren;
oké, het is niet helemaal perfect rond geworden, maar er komen nog bruine streepjes op en een hartje, en dan valt het allemaal niet meer zo op. Net zoals wanneer je een dikke pukkel op je neus hebt maar ook een schreeuwerig sjaaltje draagt, alle ogen op de bee trekken naar het sjaaltje en geen hond heeft het later meer over die pukkel. En verder wil ik ook de Kitty’s cottage afmaken, ik heb eindelijk mooi breed meerkleurig zijdelint gevonden om de voorste beplanting links in de hoek te maken
een scherpere foto volgt zodra hij klaar is, of je kijkt even hier
en als de cottage klaar is, en de MyHomeOrYours blokjes, mag ik van mezelf iets nieuws beginnen, hoop ik. Nee, wat dit betreft ben ik alles behalve inspiratieloos, dus waar de titel van dit blogje op slaat? Geen idee.
Op…..
Op….schieten met de vaas, want deel 6 komt er over 2 weken al weer aan, en ik moet nog met deel 5 beginnen! Het is van de Love Entwined quilt, op papier gezet door Ester Aliu , op haar blog kan je ook kijken naar andere wat eenvoudigere/kleinere applique quilts.
wat wordt het mooi! Ik heb de grote hartjes allemaal al open gewerkt, en ben nu bezig met de licht groene ovalen, waar ook nog kleine rondjes op moeten komen, ojee.
Op….passen: Thor bleek afgelopen week te zijn aangereden door een auto, hij kwam eerst niet binnen toen ik hem riep, Loki wel, en zij zat gezellig te eten naast Zipje
en rende daarna nog vele malen in en uit, kletsend, vragend waar haar broertje was, of wilde ze dat ik mee naar buiten kwam om hem te gaan zoeken? Dat ze wel wist waar hij was, maar geen idee had hoe ze het me moest vertellen? Ze rende steeds een andere kant op als ik achter haar aan naar buiten liep, dus ik weet het niet. Toen Thor een paar uur later wel binnen kwam, liep hij heel laag bij de grond en gromde toen ik hem op pakte. Ik zag er verder niks aan, en hij ging gelijk op zijn kussen liggen om te slapen, tot we een paar uur later bij de dierenarts zaten. De afgesleten nagels aan al zijn pootjes en bloed dat bij zijn neusgaten zat vertelden het verhaal van een aanrijding, zei de dierenarts, en hij schreef 5 dagen pijnstillers voor en huisarrest, nadat hij hem een pijnstiller had ingespoten. Bij thuiskomst week Loki niet van zijn zijde, en de volgende ochtend leek hij nog wel last te hebben van hoofdpijn, dus kreeg hij nog een pijnstiller
de volgende dag reageerde hij fit en speels, en dreigde de tent af te breken als ik hem niet naar buiten zou laten, dus ging de schuifpui weer open. Dat de klap van een auto was bleek wel uit het feit dat hij bij het geluid van een voorbij rijdende auto in het begin gelijk naar binnen schoot, later vlak bij de deur bleef, of naast DH ging staan als hij ook even buiten was.
Op…ruimen, met behulp van de dagelijkse mailtjes van Yourganize ben ik hier druk mee bezig, de kasten worden leger en hierdoor ook overzichtelijker; donderdag was de linnenkast aan de beurt, iets wat de 11e als opdracht was binnen gekomen, maar ik had toen even wat anders aan mijn hoofd. Achter de stapels met lakens en zulks kwam een zak met kleding tevoorschijn, en daar kwam deze Garfield trui uit, die ik begin jaren 80 heb gebreid en heel veel heb gedragen.
De reactie van de kinderen: “daarmee ben je helemaal in, die zou je nu gewoon kunnen dragen zonder dat je voor gek loopt”, leuk (denk ik), maar hij is wel erg warm voor dit moment, puur wol; over een paar maanden weken misschien.
Op….hangen: donderdagmiddag bracht ik deze twee quiltjes
weg naar Essen (België) om ze op te hangen in een zaaltje waar verschillende handwerkgroepen hun werkstukken zouden showen vrijdag en zaterdag
mijn (Belgische) schoonzus zit bij zo’n groep en ze wilden een machinaal gequilte quilt om te showen, en toen zei ze dat ze wel iemand wist die er wel twee kon missen voor een paar dagen. Nou was ik van plan geweest om vrijdag of zaterdag langs te gaan om te kijken naar al het moois wat er hing, en dat ben ik nou toch helemaal vergeten! Het waren rare dagen, dochter uit Amsterdam kwam diezelfde donderdagmiddag thuis om met ons uit eten te gaan; zoon had zijn eerste serie tentamens bij (Nyenrode) met een goed gevoel afgesloten, en dat vierden we bij Yami-Yami, sushi eten. En met oudste dochter in huis hebben we tot vrijdagavond heerlijk gekletst, films en series gekeken, en gewoon gezellig samen beneden gezeten, zij lezend en ik handwerkend. Ik had vrijdag het gevoel dat het zaterdag was, en vandaag het gevoel dat het zondag was. Rare dagen.
Op…eten: jongste dochter en haar vriend kwamen vrijdagavond de keuken in, zoekend naar wat lekkers, wat zoets, en ik bood toen aan om de cake in a cup te maken, naar een recept van Sorted
5 minuten werk, en dan kan je al eten, heel voorzichtig, want het is nog heet, en met veel drinken er bij, want het is best wel droog, net als een cupcake, maar dan groter en zonder glazuur. Zaterdagmorgen heb ik er nog eentje gemaakt met kokos er door, wat ook wel lekker was, en toen viel het mij op hoe droog hij eigelijk was. Maar in het geheel niet vervelend om op te eten. Hier een andere variatie met gemalen amandelen, cranberries en witte chocolade
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=EuNew5rB0to&w=560&h=315]
Open maken: vanmorgen viel een enveloppe naar binnen met dit als verrassing want helemaal vergeten dat ik vorige week bij Hermie een give away had gewonnen samen met nog twee andere dames.
Zo lief, en wat een mooie quilttop op de kaart, vast niet moeilijk om te maken. Het is de Log Cabin Sunburst quilttop van Ella Holcomb uit Bridport, Vermond. Hij is van satijn en zijde gemaakt rond 1880-1900 en meet 55x 41 inch. Prachtig!
klik op de foto om bij de maakster van onderstaand blok te komen
zal ik hem morgen eens proberen te maken, 4 blokjes? Zo verleidelijk!
Op.
Scherpe tentoonstellingfoto’s en zulks
Gisteravond was ik op de bee in Heerle, ik kon vlak voor ik de deur uit moest mijn inklapbare daglichtlamp nergens vinden en moest dus mijn tafellamp meenemen,
zodat ik lekker aan de LE kon werken, ik heb hier echt goed licht op mijn werk voor nodig, de blauwe besjes zitten er op, en ik heb zelfs het huisje van My Home or Yours er op kunnen zetten,
nu nog met borduurgaren verder afwerken. Vlak voor vertrek showde Miranda haar quiltje, hij leek op de foto’s op haar blog veel groter
Van de LE moest ik thuis nog twee bolletjes opzetten (ik had geen blauwe stof bij me)
en dat heb ik voor het slapen (wat een ruim begrip is bij mij) nog even afgemaakt; nu moet ik nog de stuifmeelbolletjes op twee bloemen zetten, en dan nog wat borduren, en dan joepie op naar het volgende deel, de vaas in de tegenover gestelde hoek, die dezelfde kleur vaas krijgt.
De dames op de bee waren ook blij met de foto’s die ik als youtube-filmpjes op mijn blog had gezet, maar vonden het jammer dat als je de pauzeknop indrukte om de foto even goed te kunnen bestuderen, het beeld niet zo heel scherp was. Ik denk dat dit komt door de instelling op je eigen pc; je kunt zelf aangeven of je zo’n filmpje wilt bekijken in HD versie of niet.
“Huh”, hoor ik dames denken “dat wist ik niet! Hoe moet dat dan?”
Als je op het pijltje drukt om het filmpje af te spelen, en je beweegt dan met de muis naar de onderkant van het youtube-beeldschermpje, dan zie je links van het woordje youtube een tandwieltje verschijnen, druk daar eens op. Euj, allemaal getallekes! Nu kan je de kwaliteit van het beeld aanpassen, ik heb hem bij mezelf op het hoogst mogelijke getal gezet, 1080p. En als jouw monitor het aankan, dan speelt hij het lekker scherp af, en ook in de pauzestand dus. Dit tandwieltje zie je dus pas zodra het filmpje speelt, dus eerst op play drukken. Om te oefenen zie je hieronder het filmpje van gisteren nog een keer, nou ja, je hoeft niet te kijken hoor, het gaat erom dat je wat je hierboven leest gelijk even kan uitproberen.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=IREQGK385DM&w=420&h=315]
Voor de dames die de foto’s liever op hun eigen tempo willen zien zonder dat in en uitzomen, heb ik ze nu ook in Flickr gezet (ik heb wel heel wat foto’s er uit gelaten, vooral de dubbele) , klik maar op dat lieve kerstengeltje, gemaakt door mevr. Joop Smits
Je kan nu zelfs draadjes tellen, zo scherp zijn de foto’s. Maar wil je ze liever als een slideshow zien? Klik dan rechtsboven op het vierkante icoontje met pijltje te zien vlak onder de ‘885 Photo’s’ tekst.
En vergeet niet om ook even langs te gaan op het YouTube kanaal van de OEQ want daar staan heel veel korte filmpjes, wel even een wagenziekpilletje innemen, want de cameraman schiet de meeste keren erg snel over de quilts heen. Maar soms heeft hij zo zijn heldere momenten en staat dan bijna stil bij prachtige details. Ik geniet nog steeds na van de show, zalig!