Lekker begin

Afgelopen vrijdag hebben we de kerstboom afgetuigd en buiten gezet, en kon het snoeien beginnen. Voor de gein liet ik een laag takken zitten, als ik hier een lading met kokos vet gemengde vogelvoer op plak, dan zou dat toch een leuk zicht zijn? Sherlock kijkt me vol verwachting aan, gaan we spelen?

Ik hang er nog meer lekkers in, en een lading zelf gemengde zonnebloemzaad, vogelzaad en kokosvet prop ik in een vetbolhouder,

de katten zijn binnen, laat de vogeltjes nu maar komen. Ik heb de hoes die op de toren lag gistermiddag even tot een ronde kussen vermaakt, met een stuk van een oude dekbed er in en bijna geheel aan de hoes vastgenaaid en dichtgenaaid is het een lekker zacht kussentje geworden die in zijn geheel makkelijk gewassen kan worden. Het is al goedgekeurd door de viervoeters.

En toen ik gistermiddag toch bezig was, heb ik gelijk een hoes gemaakt voor een andere kussen, zoekend naar een leuke stof vond ik een quilttop. Gemaakt van allemaal blokken die ik jaren geleden had gewonnen in een blokkenloterij. Lekker fleurig en groot genoeg. De uiteinden hebben een tunnel met koord sluiting,

Past precies tussen de armleuningen

Leuke stofjes hè? Sommigen zijn saai maar daardoor vallen de fleurige stoffen beter op

Het kussen dient als iPad steun, en Jon is er heel blij mee, hij past net op schoot, mits ik achterover leun

Alleen moet hij het aantikken van het scherm afleren; hij hoorde vogeltjes kwetteren en tikte het grote beeld weg.

Jon zat eerder die dag heerlijk te rollen in de catnip toen Sherlock ook mee wilde spelen, het eindigde in een stoeipartij, Fay liep er naar toe en stond er als een scheidsrechter bij om te zien of het wel eerlijk eraan toe ging, en zag ze daar nou een Ippon?

Gisteren naaide ik deel twee van de mystery nog een keer, ik had het verkeerd gelezen, je moest een x aantal setjes van 4 dezelfde rood-neutraal stukjes naaien, en ik had gewoon een x aantal scrappy rood-neutraal genaaid. Ik heb dus genoeg blokjes om in een andere quilt te gebruiken, of voor op de achterkant. Jon lag links klaar indien hulp gewenst was

En Sherlock zat rechts van me, even afgeleid door geluiden in de straat

We komen er wel. Ik ga ze zo strijken en dan aan deel 5 beginnen, square in a square. Hoe moeilijk kan het zijn. Ik pak eerst dus maar een kopje koffie, oh en wat eten we vandaag? Ik denk dat de diepvries het antwoord wel weet, en anders ga ik nog even op de fiets weg, dan kan ik onderweg ook nog een lekker frisse neus halen.

Gelukkig nieuwjaar

Volgens mij kan je de eerste week van het nieuwe jaar mensen nog een gelukkig nieuwjaar wensen zonder dat je nagewezen wordt, toch? Nou, bij deze dan. Dat we maar gezond mogen blijven/worden en dat we ons veilig en geborgen mogen voelen in huis met lieve mensen om ons heen. Dat veilig voelen met al die regen en wateraanvoer vanuit Duitsland en Frankrijk is helaas voor veel mensen momenteel een beproeving. Ik moet er niet aan denken als het water de woonkamer instroomt, daar gaan de vloeren en meubels ☹️ om over de schade van het optrekkend vocht langs de muren maar te zwijgen. Ik heb enorm te doen met iedereen die dit overkomt. Heel veel sterkte dus aan mijn lezers die in deze ellende zitten 💪🏼

Even wat leuks, ja graag, 1 januari was een gezellige boel met iedereen weer in huis, en alle aandacht ging naar Sophie, uiteraard 😍 het is toch zo’n schatje. Even de olifantentrui passen, hij zit perfect 👍 ik kreeg ze voor de foto niet met haar armpjes wijd, maar zo krijg je ook een goed beeld van de schattigheid van zowel ons klein zonnetje en het truitje, vooral dat de hals en mouwboorden zo mooi aansluiten vind ik wel fijn en praktisch.

Toen ik boven wat opruimde kwam ik het tijdschrift tegen van dit patroon, met het truitje op de voorkant. Het komt uit 1981, dus denk ik dat ik het de eerste keer voor mijn nichtje Dione heb gemaakt. Zo fijn dat ik het origineel nu heb, het komt dus niet uit de Ariadne, wat ik eerst dacht.

Zo’n lief setje, alleen is een gebreid broekje niet iets wat je een 1 jarige aan zou trekken lijkt mij.

Met het avondeten zaten we met ons allen te smullen van de kroketten, ze waren heerlijk 🤤 zelf gemaakt naar het recept van Cees Holtkamp

met regelmaat barste er eentje open tijdens het bakken (ook nadat ik de temperatuur van olie wat had verlaagd) en er ontploften zelfs twee -een tijdens en een na het uitscheppen-, holy shit wat een bende, de “Oeh!-tjes” galmden door de keuken 😂 en Sherlock die net langs liep werd beschoten en wist niet hoe snel hij de kamer in moest rennen. “Zijn ze helemaal gek geworden”, hoorde ik hem tegen Jon zeggen, die zijn wenkbrauwen ophaalde. “Ontplofte kroket zeker?”, en hij kwam even kijken of er iets op de grond lag wat eetbaar was, nee dus. De klodders had ik opgeveegd voordat ik er in zou stappen en door het hele huis krokettenragout zou verspreiden. Doet me denken aan Astrid en Obelix en de Helvetiërs, aan de herbergier die de vloer maar blijft dweilen terwijl de gasten de boel vies maken met hun baggerpoten.

De volgende dag rolde ik de overgebleven kroketten weer door eiwit-paneermeel om ze een extra jasje aan te geven in de hoop dat ze nu niet zouden ontploffen, maar helaas. De frituurpan heeft daarna twee volle dagen moeten weken, vooral het mandje wilde maar niet schoon worden, en owee als je het met een borstel probeert te schrobben 😟 het metalen raster grijpt gelijk alle borstelharen vast, wat een ellende.

Even naar buiten, bloemetjes ruiken , heerlijke citroenlucht 👌
en vogelvoer aanvullen. De overgebleven oliebollen met rozijnen en krenten die ik op het gras heb gegooid liggen er nog, ik geef ze nog een dag de kans en dan gaan ze de kliko in. Vorig jaar maakte ik er broodpudding van, ook heel lekker, maar behoorlijk calorierijk met oliebollen. Ik ben blij dat ik eindelijk weer onder de 95 kg zit, en dat wil ik zo houden. 8 kg er af en ik denk echt dat dit mede het effect van de behandeling bij de psycholoog is van afgelopen jaar. Ik merk dat ik geen stress eter meer ben, heb geen behoefte om me vol te stoppen, dat denk ik.

De eerste week van januari zit er bijna op en manlief heeft het eerste ziekenhuisbezoek alweer gehad, met nog een rit de volgende week en de week daarop, oh joy. Controles, maar ja, toch weer een gesleep en gesjouw en spannende momenten van uitslagen. Ik zorg dat ik wat onder handen heb, natuurlijk zijn daar de hexagonbloemen

Marion’s World is woensdag gestart met een Stitch Journal, met een bladzijde per maand, waar ze later een boekje van maakt. Ze begint makkelijk en gaande weg worden de bladzijden uitdagender om te maken, borduren, applicatie, wat verven en borduren, en nog meer van zulks. Dit lijkt me leuk om elke week ook te doen.
Ik had nog genoeg witte stof dat als basis kan dienen, mmmm, na het eerste stukje denk ik dat dit te stevig geweven is, de naald prikt er niet erg makkelijk door. Aan de andere kant geeft het wel voldoende stevigheid. Ik zie wel.

Bovenop ligt een stukje van een rest dubbelbreed quiltkatoen; het is me opgevallen dat er dubbelbrede achterkantstoffen zijn die veel dunner van kwaliteit zijn dan hun zusjes van 110cm breedte. Misschien is dit door de fabrikant bewust gedaan om de prijs te drukken? Of om het doorquilten makkelijker te maken? Ik vind het te dun om blokjes van te maken, maar voor dit project is het zeer geschikt. Ik heb hier een strook van ruim twee meter lang en iets van 10 cm breed nog liggen, dus perfect om te gebruiken als ondergrondje

En opvullen maar

Dit is de eerste keer dat ik de seedstitch doe, het is een leuk en ontspannen werkje

De kerstboom gaat zijn laatste dag in dat hij in de kamer staat, de onderste takken liggen bijna op de grond, we gaan hem aftuigen voordat de ballen er vanzelf afglijden. Sherlock helpt alvast

En hier speelt hij met een vilten hangertje, zelf uit de boom geplukt.

We zaten vanmiddag naar een dierentuinprogramma op tv te kijken, Fay hoorde de vogelgeluiden en sprong er gelijk bij, kijken waar de vogeltjes zijn.

En toen zag ze zichzelf weerspiegelen in een grote gouden kerstbal, ze bleef een hele tijd kijken, zo schattig.

Geïntrigeerd sprong ze op de grond om het beter te bekijken, en nadat ze genoeg had gezien begon ze een voor een de dennennaalden eraf te trekken en uit te tuffen, zo leuk 😻

We genieten nog een avond van de lichtjes en ballen, en morgen bergen we het weer netjes open de dozen, tot over elf maanden.

Oudejaarsdag

Top 2000 aan op de kleine speaker tijdens het bakken

van de oliebollen,

appel beignetten

en appelflappen (die wilden niet op de foto)
Sherlock en Fay hebben huisarrest maar willen toch naar buiten

Alhoewel? Wat was dat voor een geluid?

Gisteravond was Sherlock zo geschrokken van plotse vuurwerk dat hij het tuinhuisje in was gedoken en zich niet door ons geroep naar binnen liet lokken. Fay zat bezorgd naar buiten te kijken en toen Evelien Sherlock riep door de open schuifpui schoot Fay door de kier naar buiten, rende naar het tuinhuisje en rende een paar tellen later samen met Sherlock terug naar binnen. Goed gedaan meisje 👍

Het is net 09.00uur geweest, Jon heeft na een kwartier op de mat zittend naast de voordeur genoeg frisse neuzen gehaald en komt naar binnen als ik hem roep, alhoewel hij geen haast maakt, even rekken, nagels krabben aan de mat en op z’n gemakje naar binnen slenteren.

Fay en Sherlock liggen al de hele dag in de hoek van de kamer onder de trampoline bij de boekenkast, en Jon ligt op tafel in zijn doos. Hier probeert hij een verse doos uit, beetje krap maar het zou toch moeten kunnen?

Wij gaan misschien nog een spelletje spelen, lekker snoepen van de flappen en bollen, een paar snacks uit de frituur en om middernacht vuurwerk kijken vanachter de ramen.

Ik wens mijn lezers een heel fijne jaarwisseling en al het goeds voor het nieuwe jaar.

Olifant truitje

Jaren geleden, en daarmee bedoel ik ook echt uit de vorige eeuw jaren 80, was ik begonnen aan het breien van een olifant truitje,
ik meen me te herinneren dat hij voor Evelien bedoeld was, maar om de een of andere reden verdween het patroon, een kopietje uit een Ariadne

in een zakje samen met de bollen wol

Ik had dit truitje al eens eerder gebreid, geen idee meer voor wie, stom hè? Misschien voor een nichtje, of voor een vriendin?
Enfin, dit zakje verdween in een van de grote tassen met breiwol en ging zo mee met verhuizingen, tot ik het zoekend naar haakwol tegenkwam en apart legde in mijn kledingkast. Toen Sophietje op komst was kwam het zakje weer tevoorschijn, maar toen ik zag dat het echt veel te groot zou zijn voor haar, stopte ik het weer weg. Tot ik het vorige week weer tegenkwam, achterin de kast in de woonkamer tussen de spelletjes en zulks. Even opgemeten, geweldig, volgens mij kan ze hier zeker tot aan de zomer in passen, eerst met opgerolde mouwtjes denk ik.
Dus begon ik een paar dagen voor kerst met het afmaken, de zijnaad vanaf de oksel moest ik nog sluiten en toen kon ik de mouwboordjes breien. Jon zag toe op het soepel aflopen van de wol, en vooral dat Fay en Sherlock er zich niet mee gingen bemoeien

Met behulp van de YouTube uitleg van Dol op Wol kon ik de Italiaanse afkanting weer doen (was alweer vergeten hoe het moest), ik zag dat ik het bij de halsboord en onderkant ook zo had gedaan. Door het afspelen van het filmpje op halve snelheid te doen kon ik het goed bijhouden, en het fijne van haar filmpje is dat ze gewoon tijdens een hele pen de handelingen hardop pratend voordoet, en niet een paar steken en zegt dat de rest net zo moet, zodat je steeds het filmpje opnieuw moet starten. Geweldig!

Op eerste kerstdag kwamen ze af en kon ik ‘s avonds aan de olifant werken, de hoop dat ik het truitje de volgende dag af zou hebben had ik al laten varen toen ik zag hoeveel tijd er in het opmazen ging zitten. Gelukkig komen ze 1 januari weer naar ons.

Daags na kerst ging ik verder met het opmazen van de tenen, manlief moest voor een vierde medicatie infuus in Tilburg zijn, hij sliep en ik maasde er op los. Hier ben ik bezig met de achterkant, waarbij de steken op z’n kop staan omdat het van bovenaf is gebreid.
Ik kwam er toen ook achter dat ik aan het achterpand met het inbreien van de kont een beetje de mist in was gegaan, deze is een beetje meer geprononceerd en de achterpoten zijn iets breder dan die van de voorkant. Bij dit patroon begin je aan het voorpand, brei je de mouwen er gewoon aan, hals wordt afgekant en voor de nek worden weer steken opgezet en zo brei je door naar het achterpand, waarbij je het inbreipatroon van de olifant op de kop moet aflezen, tja, dan kan je de mist in gaan. Maar dit is zo’n leuk olifantje dat het niet storend is.

De zwarte contouren aanbrengen met stiksteekjes was even een gepuzzel, waarbij ik de teltekening op mijn iPad vergrootte en in spiegelbeeld zette voor de olifant op de achterkant

De oogjes kregen uiteraard een wit stipje in de pupil, de twee staartjes vlechten was zo gedaan, knoopjes zoeken (het meeste werk, Haha, keuzestress, maar Evelien liep net binnen toen er vier verschillende knopen op lagen en wist het gelijk.

Oh wat is hij leuk 😻

Daarna werd het truitje in de Tupperware waston gewassen met Neutral, gecentrifugeerd in de vintage oranje Brabantia slacentrifuge (waarin nog blaadjes sla zaten van de kerst,🫢 ik dacht dat hij al was afgewassen toen ik hem samen met de steengrillen opruimde) en mocht het plat liggend drogen, ik kan niet wachten om hem bij Sophie aan te zien. 😍

Welcome

Jon zat zondag al een tijdje op de toren en probeerde de vogels uit de boom te kijken

Alles was al geregeld en gedaan voor de kerstdagen, ik voelde me heerlijk ontspannen en kreeg opeens zin om verder te gaan met de kerstquilt Welcome to the North Pole, Santa’s Village in Appliqué, patroon is in boekvorm te koop, Piece ‘O Cake Designs.
Ik zag dat ze bij het Quilters Pallet deze als workshop gaan geven komend jaar, helaas al volgeboekt. Snap ik, want hij is zo leuk!

Ik zat nog geen vijf minuten of Fay kwam al een kijkje nemen, gelukkig vond ze het gefladder van duiven in de achtertuin interessanter en bleef zo een tijdje zitten voordat ze elders ging liggen.

Eerst slingers ophangen in de boompjes

Het gouddraad naaide ik om de paar cm vast met kleine steekjes

Elk boompje kreeg een andere kleur slinger, misschien komen hier nog ballen in, wie weet volgend jaar?

En bij een ander boompje een slinger van een stuggere gouddraad

deze stak ik gewoon door naar achteren met een dikke stopnaald met scherpe punt.

In het boompje op de foto hieronder had ik op de bee al met een kettingsteek en gouddraad een slinger gehangen en naaide er nu kristalsteentjes op die in het echt zo mooi schitteren als er licht op valt. Deze steentjes had ik jaren geleden eens gekocht bij Lucrèse in België, ja dezelfde Lu als van de door Katrien georganiseerde Belgisch quiltweekend.

De arrenslee kreeg aan de voorkant een koperen belletje

Ik naaide pailletten op de voorgevel van de Marble Shop

En toen dat klaar was en ik de quilt even recht legde om te kijken wat ik nog meer kon doen, kwam Jon er bij liggen, wow jongen, die je wel voorzichtig?

He, dat ligt wel lekker

Even later sprong hij vrijwillig van tafel, geluiden uit de keuken beloofden veel goeds en vooral veel lekkers.
In een papieren zakje vond ik een sliert rode steentjes, gekocht bij de marktkraam van vdWijst (hij staat elke maandag in Roosendaal en heeft waanzinnig veel en mooie fournituren), ooooh, kijk nou toch wat een geglinster, om de paar steentjes zette ik ze vast

En ik had nog genoeg voor de Candy Cane Factory.

Helemaal in mijn nopjes met het resultaat ☺️ het glinsterende garen waarmee de applicaties zijn vastgenaaid vallen ook zo goed op, het is mijn favoriete “Glitter” garen van Superior Threads.

In de grootste gaatjes van het kantje naaide ik de hel-blauwe pailletten. Op de bee vonden enkele dames dat de quilt geen versieringen meer nodig had, maar het kan altijd meer.

Onder de dakrand van Slick’s Sledge kwam een kralenrandje

Een paar sterretjes en het sneeuwpopje plakte ik vast (de pinguïns zijn knoopjes die ik vast kon naaien)

En tot mijn schrik sprong Jon toen bovenop de quilt, gelukkig niet op de net vastgeplakte dingen. Hij wilde even kijken wat er nog moest gebeuren

Ik kreeg hem zonder morren van de quilt af en toen wilde hij gelijk naar buiten. Ik blij, want zo kon de lijm opdrogen. Er zo hangt hij te schitteren. Waarschuwing: gevoel van wagenziek worden kan opkomen tijdens het bekijken van dit filmpje 🫣 en ik weet nu weer waar die vier wiel-knoopjes voor waren die in het zakje bij de rode glittersnoer zaten.

Deze quilt blijft nog wel even hier hangen, hij is veel te mooi om op te bergen.