Snel een boom kopen voordat de mooiste al weg zijn, dacht ik donderdag, en reed naar de boer om het hoekje, en binnen een minuut na het uitstappen had ik hem al gevonden, de boom. Gelukkig zo vlot, want het begon te regenen. De boer kwam er gelijk aanlopen, knikte goedkeurend en ging aan de slag. Eerst werd de standaard die ik had meegenomen er onder geschroefd en toen kon de boom door de trechter om in het net te worden gehesen. Dit ging niet geheel zonder de nodige zuchten en kreunen, het was een brede boom, maar het ging net. En zoals ze in Brabant zeggen: “Net is ok ‘n meske.”
De boom rolde ik vanaf de oprit op een hondje de kamer in, hij was te zwaar en onhandig dik om te tillen of te slepen; hij drupte flink na en ik had hem even op een handdoek gezet om glijpartijen te voorkomen. Daar de boom erg breed is leek het me het handigst om de piek er op te zetten alvorens het netje te verwijderen. Niks meer aan doen, Jon was het er mee eens, zo kon hij er makkelijk langs lopen.
Naaah, toch maar niet. Na een dag uitzakken en flink in de weg te hebben gestaan was hij op zijn breedst, onze tegels zijn 40×40 cm, dus nu even nadenken waar we deze 160 cm brede kamerplant kwijt kunnen. Jon kroop snel in het mandje naast de kast, eenmaal opgerold valt hij niet op.
De tv schoof ik dwars voor het raam, alle planten gingen naar de andere kant van de kamer en zo kon ik hem zonder moeite uit de loop schuin voor de tv zetten. De handdoek mag er onder blijven, dat maakte het schuiven wel zo makkelijk; om de lichtjes er in te draperen had ik de boom een beetje van de kant getrokken en het terug schuiven deed ik door met een bezem tegen de schaal te duwen, dat werkte goed 👍
Beetje jammer dat ik nu geen zicht meer heb op de toren van het kattenkasteel, tenzij ze rechtop zitten; je ziet nog net de puntjes van Sherlock z’n oren boven de tv uitsteken tijdens de vogel telling.
Vrijdag kwam Sherlock puitnat naar binnen gerend, hij was zeker weer in een vijver of sloot gevallen, en ik droogde hem onder protest af; hij stonk gelukkig niet naar brak water en ging zich midden in de kamer wassen. Fay hielp mee met wassen en Jon bekeek het van een afstandje, voor het geval hij ook aan het werk gezet werd door Fay.
Zaterdag was ik in de naaikamer bezig, denk nou niet dat ik er hele dagen in zat, nee, gewoon elke dag een uurtje of zo wat aanrommelen, lostornen wat vrijdagmiddag mis was gegaan, en weer verder naaien. Met de lamp aan voor wat zon in de donkere dagen, Jon voelde zich ook een beetje down nu de psychologe de afspraak van zaterdagmorgen had gecanceld vanwege keelontsteking (staat nu voor as zaterdag). Even wat energie opsucken.
Gelukkig kwam het wijde bloesje op tijd klaar voor de volgende dag, want
zondag gingen we weer op knuffelbezoek, zo lief. De kerstboom stond er al in volle glorie te schitteren, Tim had de verlichting net vervangen; hun kat had de avond tevoren het snoer doorgebeten, gelukkig lukte het verwisselen hem zonder de boom te moeten aftuigen. De dader sprong na het doorbijten snel weg, ze zal wel een stroomstootje hebben gevoeld en hopelijk heeft ze er van geleerd.
Ik had gelijk de aandacht van deze twee boeven toen ik mijn tas van tafel pakte, ze hoorden het mini snoepjespotje al rammelen; hier zitten gewoon kattenbrokjes in van onze mannen, en ze zijn er gek op.
Mijn vest schiet al op, vanaf de oksel naar onderen meet het nu 40 cm, ik maak de bol op en kijk wel of die lengte me dan bevalt, ik heb nog drie bollen, dus kan hem zo lang maken als ik wil. Als je goed kijkt zie je dat de nieuwe bol gestart halverwege de onderkant van een ander verfbad is dan waar de top is gebreid, je ziet het ook als je niet goed kijkt, de kleuren zijn niet alleen anders qua verlooplengte, maar ook van dikte varieert deze van heel erg dun tot even dik als de vorige bollen. En er zit geregeld een stukje lichte kleur tussen de donkere kleur, dit had ik niet verwacht, maar op zich staat het niet verkeerd en laat het me niet ontmoedigen om het af te maken.
Ik heb voor beide mouwen nog wel genoeg van de eerste bollen over om in ieder geval tot de ellebogen te breien, geen idee eigenlijk hoe ver ik ga komen, misschien red ik het wel helemaal voor beide mouwen; ik heb voor de zekerheid de gehaakte kol van de vorig jaar uitgehaald (nooit gedragen, want mijn oorbellen bleven er steeds in vast zitten).
Even bijkomen van de dag, gezellig samen een filmpje bekijken van een tuinman in Tasmanië, af en toe wijst Fay iets aan op het scherm, en ze is ook al een keer achter de iPad gaan kijken, want ze hoorde vogeltjes maar kon ze nergens ontdekken.
Categoriearchief: Naaien
Herpakken
Fay houdt zowel Sherlock als ook het terras in de gaten, ze zit veel meer bij mij op schoot
Ze kijken nog steeds of Puk er aan komt,
Jon was het zo gewend dat Puk samen met hem via het keukenraam naar binnen kwam
Sherlock zit tijdens een regenbui op de uitkijk, hij mist zijn speelmaatje.
Het is niet anders.
Toen het was gestopt met regenen ging ik buiten kijken hoe het er met de planten ging, de Viburnum heeft mooie herfstkleuren
en zit vol bessen, net muizenkeutels.
De waterstand in de goot bekijken, en daarna even met het takje spelen welke ik over het gras heen trok, Fay en Sherlock speelden ook heel fanatiek mee.
Hier staat de herfstaster in bloei, dit zijn stekjes van de plant bij de vijver die ik net na de zomer hier heb geplant. Hij doet het goed, ik ga de grote plant bij de vijver uitgraven en scheuren, maar dat doe ik pas als hij is uitgebloeid.
De 10 cm lange bloemen van de treurbudleija staan nu helemaal open
De druiven staan er mooi bij, de merels zijn eergisteren gearriveerd en eten zich er tonnetjerond aan. Ik pluk er af en toe een paar van af, maar de schillen zijn me te dik, de vogels mogen ze hebben.
We gingen naar boven, ik had nog restanten badstof liggen en besloot hier spuugdoekjes en slabbetjes van te maken. Ik had er al eentje gemaakt met een restje gekochte biaisband, leuk hè.
Het was van een dunne polyester kwaliteit en viel soepel om het slabbetje, maar helaas had ik hier niets meer van liggen, dus besloot ik zelf biaisband te maken van een leuk stofje; de goudkleurige blokjes voelden amper steviger aan, maar de naaimachinenaald had hier wel duidelijk meer moeite mee, het bonkte als de naald deze vierkantjes raakte. Jon zorgde dat er niks verschoof tijdens het snijden, ai 😣
Na het snijden naaide ik de stroken aan elkaar en ging het door de Clover biasbandmaker, een leuk werkje. Toen Jon zag dat ik het verder wel alleen aankon, was het tijd voor een schoonheidsslaapje, het bloemenlapje legde ik snel onder zijn kopje toen ik zag dat hij de geknipte slabbetjes als hoofdkussen wilde gebruiken.
Ik naaide ze achter mekaar, toen ik halverwege een spoeltje verwisselde zag ik dat schoonmaken van het spoelhuis geen overbodige luxe was, badstof pluist enorm tijdens het naaien. Jon vond het machtig interessant, en greep steeds mijn kwastje vast, gelukkig wilde hij het voor het filmpje nog een keer doen.
Daarna knoopte de machine als een gek onderop de stof, en na twee keer mopperen en drie keer opnieuw spoeltje goed doen, zag ik dat de draad niet door de draadhevel zat (de stang die op en neer gaat, nee, niet waar de naald in zit), gelukkig snel op te lossen en daarna gaan met die banaan, uh gaspedaal.
Tijdens het maken van kippensoep pakte ik het laatste zakje bleekselderij uit de diepvries, dus snel een nieuwe voorraad gemaakt.
Een stengel weegt gemiddeld 80 gram, per stuk in een boterhamzakje gestopt en dit in de grote diepvrieszak.
Dit ga ik de volgende keer anders doen hoor, alles los invriezen in een container en als ik het dan nodig heb, zal ik het er uit scheppen. Ik denk een cup per stengel?
Rustig aan doen
Het warme en vochtige weer maakt dat de tuin er prachtig en groen bij staat, de mini sering is na de snoeibeurt in juni weer aan het bloeien
De hortensia doet het geweldig, deze heeft in het voorjaar een snoeibeurt gekregen waarbij ik de helft van de plant kort heb geknipt, deze takken lijken nu ook bloemknoppen te vormen. Deze variant bloeit het hele jaar door met nieuwe bloemen
En de Thalictrum is de lucht in geschoten, sommige stengels zijn meer dan twee meter hoog! Hier groeit hij door de geel bloeiende budleija, die steun heeft hij wel nodig
Want de stengels zijn erg fragiel
Een paar spelende katten die er door rennen en ze liggen plat, gelukkig is er nog niet een afgebroken. Er staan een stuk of vijf door de tuin verspreid.
het gras groeit als een malle na de voeding van twee weken geleden (elke drie maanden krijgt het wat te eten), en de graskantjes doen lekker mee. Tijd om hier wat aan te doen voordat het gras het terras over neemt, de voegen in het terras maakte ik ook gelijk onkruidvrij, na deze foto’s veegde ik er nog wat breker zand in bij gebrek aan zandbakzand.
Maar wacht, er is nog meer; jaja, dat komt vanavond of morgen wel weer. Een paar keer per jaar steek ik met een graskantschep de randen recht af en de rest van de tijd werk ik het bij met een graskantschaar. Ik zit al met een scheef oog naar eentje met lange steel te kijken, zou dit makkelijker werken? Even dacht ik nog een grastrimmer te vragen voor mijn verjaardag, maar heb dit idee toch maar laten varen; er gaan tientallen cm’s aan plastic snoer op per beurt, en dat gaat ergens naar toe hè. Nee, dan maar met de hand knippen, er zwerft al genoeg plastic in het milieu.
Je wordt gewoon bang om nog iets te eten of drinken, zo hoorde ik op tv over dat de diervoerproducenten doodleuk levensmiddelen die niet meer in de winkel verkocht kunnen worden inclusief verpakkingen vermalen en dit tot voer verwerken. En zo krijgen niet alleen de dieren maar ook de consumenten de microplastics binnen, jong en oud. Ik werd er een beetje misselijk van, waarom doen ze dat? Gemakzucht, productiekosten laag houden door meer massa in de vorm van onverteerbaar afval toe te voegen, dollartekens in de ogen en een “fuck it, wat niet weet wat niet deert” mentaliteit?
Waar is de controle op dit soort producties? En de boeren die zo van hun dieren houden, die zouden hiervoor op de barricade moeten gaan, de diervoerproducenten voor de rechter slepen. Ben benieuwd wat de politiek doet na het horen van deze wanstaltigheid, vrees dat dit onderaan het pappen en nat houden lijstje van Groningen en de toeslagen affaire van de belastingdienst (ingewikkelder kunnen we het niet maken, schandaliger wel) affaire komt.
Oeh, stop, ik heb een halve pagina even gewist, ik was op dreef gekomen en was druk in de weer met vingertje wijzen, adviezen geven, en voorspellingen doen, jakkes.
Even rustig (buik)ademhalen, geen koffie meer voor vandaag en zo lekker gaan naaien, daar word ik wel rustig van, mits de stof nu gewoon doet wat ik wil. Gisteren moesten de pootjes van Jon er aan te pas komen om de boel recht te laten lopen, de stof is echt prachtig van kwaliteit en soepel, een beetje te soepel
De halsbies had ik al met hele dunne vlieseline speciaal voor dit soort stof bestemd verstevigd, tegenzomen met de naaimachine was niet goed gegaan, het stiksel trok teveel, brrr, voorzichtig uithalen maar. Ik besloot deze dan maar met de hand tegen te zomen en ging hiervoor gezellig beneden aan tafel zitten terwijl manlief naar vrouwenvoetbal zat te kijken. De zoom van de hals en het beleg had ik van de hals af gelegd en toen vlak naast de naad op het beleg rondom genaaid, zodat de bies na omvouwen niet de neiging heeft om in het zicht te rollen tijdens het dragen. Zie ook hier
Jon vond het geweldig dat ik aan tafel zat en kwam er bij zitten
Ik ga er zo verder mee aan de slag, eerst de mouwen er in zetten en dan de zijnaden sluiten alsmede ook de steekzakken (de stof is te dun om er een ander soort zak op te maken), aflocken en rolzoompjes maken in mouwen en onderkant jurk. Ik denk dat als ik er achter mekaar aan zou werken een hele jurk met een paar uur klaar zou zijn, maar ja, een mens moet ook poezen knuffelen en in de tuin wat doen, en luieren met de tv aan, genietend van een bakje koffie.
De katten waren op Jon na vrijdagnacht weer buiten gebleven, ze hadden geen zin in brokjes toen ik om half elf rammelde met de bakjes. Dan niet. De volgende morgen stortte ze zich uitgehongerd op hun brokjes, Fay was als eerste binnen en was al klaar met eten, Sherlock en Puk kwamen met wat vertraging binnen, van de schuifpui naar de keuken kan je in een rechte lijn lopen, maar door Puk z’n kleffe geduw gaat het meestal in een kronkelende lijn waarbij je Sherlock hoort zuchten en soms zelfs opgeeft en weer naar buiten rent, Puk in verbijstering achterlatend. Jon (rechts in beeld) at al die tijd lekker rustig door.
En toen, gistermiddag, gebeurde het. Puk lag op het gras, ik liep er naar toe in de hoop zijn snoetje te mogen aaien voordat hij snel buiten handbereik stapte, en hij bleef liggen! Sterker nog, hij duwde zijn neusje tegen mijn vingers aan, en begon te spinnen toen ik hem over zijn kopje en rug aaide. Snel zette ik mijn camera aan, na acht maanden van mensenschuwe kat naar dit, nog even en hij springt op schoot 🥹
Binnen laat hij zich nu gewoon elke keer als ik langs loop aaien als hij op de poef of tafel ligt, en vanmorgen kon ik hem ook voor het eerst uitgebreid aaien toen hij onder tafel lag te chillen. Niet de meest handige houding voor mij, het aaien duurde ook niet lang. Hij was vannacht weer buiten, deze keer zonder zijn maatjes, ik probeerde hem nog naar binnen te lokken, maar hij had geen zin. Hij liet zich wel lekker aaien terwijl hij op het gras lag, maar daar bleef het bij.
Ik durf het nog niet aan om hem buiten op te pakken, ben bang dat hij dan in paniek raakt. Dit oefen ik liever als hij binnen is, gewoon net zoals ik bij Sherlock deed, van hele kort onder de buik beetje omhoog tillen maar wel met achterpootjes op de grond en weer loslaten, tot helemaal optillen maar wel net boven de grond en weer loslaten. En dan opeens kon ik hem optillen tot vlak tegen mijn borst aan, oei paniek bij hem, want wat zijn mijn ogen groot van zo dichtbij, en weer los. Het scheelde wel dat Sherlock toen al af en toe bij mij op schoot sprong en kort bleef liggen, daar heeft Puk zich nog niet aan gewaagd.
Toen ik vanmorgen de schuifpui opende kwam hij vanuit het schuurtje aanrennen en wachtend op zijn eten streek hij met zijn lijfje voorzichtig tegen mijn benen en liet hij een allerschattigst klein miauwtje horen. Ik smolt.
Plakken en knippen
Vrijdagmorgen lagen Puk en Sherlock knus naast elkaar op de bank onder de veranda te slapen, maar het moment dat ik de schuifpui open deed wist Puk niet hoe snel hij naar binnen moest komen. Terwijl Jon controleerde of Fay zich wel goed had gewassen zodat ze naar buiten kon gaan zonder voor schandaal te lopen, huppelde Puk vrolijk naar de keuken.
Om alweer snel terug te lopen, want waar bleef Sherlock nou? Die zat gewoon nog lekker uit de vijver te drinken en Puk bleef binnen in het deurgat wachten tot ze samen aan tafel konden gaan.
De rest van de dag liepen ze allemaal in en uit, heerlijke vrijheid, iets waar hun familie in Canberra nu alleen nog maar van kan dromen. Ze zagen ze op het nieuws wel met een tuigje buiten aan een lijn lopen, de vernedering.
Vanaf gisteren was hij al in huis, de rookmelder voor op de 1e verdieping, op de andere verdiepingen hadden we ze al. Sinds 1 juli verplicht maar wel tegen het plafond en niet in de doos. Deze heeft een batterij die tien jaar meegaat, handiger dan die op de bovenste verdieping, daar moet elke twee jaar of zo een nieuwe blokbatterij in. Aan het begin van de middag besloot ik hem te gaan ophangen, eerst de handleiding doornemen, wel even opletten jongens. Je ziet Sherlock denken dat er vast iets lekkers in dat witte potje zit.
Oh, Fay komt er ook bij, even wachten tot ze goed ligt.
Jon luisterde of hij Puk hoorde aankomen, maar het bleef stil op de trap en ik kon beginnen.
Hij hing in no time tegen het plafond, de testknop indrukken was wel even schrikken, wat een herrie zo vlak bij je hoofd. De katten keken eerst toe, maar renden daarna naar beneden. Nou maar hopen dat de rookmelder niet naar beneden komt, maar als-ie dat doet (liefst niet ‘s nachts) dan zal ik hem met bijgeleverde schroefjes vast moeten zetten.
Vanmiddag kwam ik er eindelijk aan toe om aan de jurk voor Evelien te beginnen, Jon was zo opgewonden dat hij mocht meehelpen met speldjes aangeven, stof goed leggen, meetlint vasthouden en restjes stof controleren op speldjes. Hij liep voor me uit de trap op, liep nog een tijdje rond de naaimachine terwijl ik de overlocker klaar zette. Op mijn verzoek sprong hij van tafel af, en viel in slaap op de assistent-bureaustoel.
Wacht, even een close-up om hem beter te kunnen zien. De lichte haren zijn van Puk en een beetje van Fay, ze liggen hier ook graag
Vorige week -of was het alweer twee weken geleden?- kocht ik bij de stoffenkoning in Rucphen deze twee mooie stoffen van viscose; ik heb van dezelfde stof zo’n jurk en het zit lekker en voelt heerlijk aan als het bloedje heet is, absoluut geen plakstof.
Voorpand en achterpand zijn klaar (wijd uitlopende prinsessenmodel met steekzakken), morgen hoop ik hem af te maken, en als het goed is maak ik er nog zo een.
Veghel
Mijn Bernina had een valpartij van lage hoogte (10 cm?) meegemaakt en eindigde op zijn zijkant toen ik vorig jaar over een losse veter struikelde en daarbij mijn ringvinger brak. De machine deed het gewoon, de buitenkant zat een beetje losser dan normaal maar dit hinderde het naaien niet. Pas toen afgelopen weken de kniehevel steeds los schoot besloot ik om hem eens na te laten kijken, en na telefonisch afspraak met naaimachinehandel Rijkers in Veghel prikten we een dag dat we hem kon brengen er op kon wachten, het zou ongeveer 2 uur duren. In de winkel stonden allemaal tassen van een wedstrijd die nog gaande is
die bij de kassa is ook leuk
Manlief was voor de gezelligheid meegekomen, we gingen terwijl de machine werd nagekeken naar Den Bosch, niet voor een stadswandeling maar voor de Bossche Bollen. Normaal zouden we bij bakker de Groot een kopje koffie met bol nuttigen, maar dat was nu geen optie vonden wij, ook al zou het gekund hebben. Dit hebben we dus lekker thuis gedaan
Om 5 uur (drie uur later) was de machine klaar, er was een nieuw stuk buitenkant van onderen opgezet en dus ook een nieuwe aanschuifblad omdat de oude niet op de nieuwe paste. Het “slot” waar de kniehevel in klemde was uitgesleten en ik kreeg twee opties: het slot vervangen of een kniehevel met dikkere pen zodat het er wel goed in klemde. Ik koos voor het laatste, ik vreesde dat het slot vervangen nog meer tijd zou kosten, de monteur was hier blij mee zag ik. Mijn oude aanschuifblad -die ik niet mee had genomen want wie verwacht dat nou- moet ik wel terugbrengen of opsturen.
Ik kocht nog tien spoeltjes, want ik ben mijn spoelhouder vol met berninaspoeltjes kwijt, nérgens te vinden. Zal vast wel weer boven komen drijven, ik heb voor zover ik weet alle tassen waar het in kon zitten doorgespit.
Ook een handige pincet en een mooie schaar kwamen mee naar huis, de schaar knipt zalig en de gaten voor duim en vingers zijn royaal.
Na één keer de kniehevel in en uit het gat te hebben gedaan is het ringetje al kapot, ik zal de zaak bellen of ze nieuwe ringetjes kunnen opsturen. Het fijne van deze kniehevel is dat het horizontale deel een stuk langer is en de naaimachine een stukje verder van de rand van de tafel af kan staan zonder dat de knik naar beneden in de weg zit. En misschien doet hij het ook goed zonder dat ringetje.
De bestelde stoffen zijn ook al binnen, altijd een gok of de print niet te groot is en of de kwaliteit stof ook goed is bij de niet-quiltwinkel. De bonte stof rechts is geweldig als binding als je de stroken diagonaal snijdt.
De lichte lieveheersbeestjes stof en de bonte stof rechts komen van Quiltshop Leur, ik kreeg er nog een lief stofje bij,
net genoeg voor een ?, stof links op de foto komt van de Stoffenkoning uit Rucphen, wacht, dit is niet handig, nu moetje weer naar boven scrollen om te zien wat ik bedoel met links, dus hier een aparte foto
Beiden voor maskers, de monsterstof is enig en van een hele mooie kwaliteit
Onderop de stapel zie je nog een stukje van de witte antibacteriële poplin
Ik kan weer vooruit, zodra ik uit de dip ben, want de nieuwste update van de besmettingen maken me bang en zijn deprimerend. We zullen de komende tijd onze kinderen alleen van een afstand kunnen zien aangezien ze allemaal een beroep hebben waarbij ze veel in contact komen met zieken en scholieren. Dus niet even bij mekaar om samen te eten of koffie te drinken, de Bossche Bollen zitten in de diepvries tot nader orde. Was ik nu maar een kat, kijk hoe gelukzalig ontspannen Jon erbij ligt.
Sisser
Jon is weer thuis na 24 uur rust in de bench in de dierenkliniek, hij liep gisterochtend tijdens het onderzoek als een kieviet door de behandelkamer, de veterinair orthopeed kon geen breuk of ander probleem ontdekken, een röntgenfoto maken was niet nodig. Ik kreeg om 8 uur al een telefoontje dat hij naar huis mocht, ik hoefde me niet te haasten, ze waren tot ‘s avonds open. Ja daag, ik ga ons ventje toch niet onnodig lang bij de kliniek laten? Hij was heel stil op weg naar huis, hij gaf geen krimp toen ik de kooi bij de voordeur neerzette om de deur open te maken, maar toen Arya al kletsend erbij kwam staan miauwde hij terug en stond hij te trappelen om vrijgelaten te worden. Wat ik hem nog niet had verteld was dat hij nog drie dagen huisarrest heeft
Zwaar balen, en hij heeft in alle toonladders al gevraagd om naar buiten gelaten te worden.
Ondertussen naaide ik aan de mondmaskers voor Evelien, bij deze heb ik de koortjes gemaakt van 1” brede stroken van een t-shirt gesneden, door flink te trekken aan deze stroken krullen ze als koortjes op. Mocht het niet fijn zijn in gebruik of slijten ze door de was, dan zijn ze zo vervangen.
En bij deze heb ik gewoon zelf gemaakte biaisband lintjes gebruik.
Ik naaide de lange strook stof gelijk zodra ze uit de biaisbandmaker kwam, zonder eerst te strijken, en dat ging prima en sneller dan anders. Door de biaisbandmaker dwars te houden had de strook die er uit kwam had weinig aanmoediging nodig om dubbel gevouwen richting het voetje te gaan
ik heb een mooie stapel gemaakt en had er nog vijf liggen die ik van Monique had gekregen. De neusklemmetjes om het masker beter te laten aansluiten heb ik gemaakt van koperdraad, de geknipte uiteinde rond gedraaid om de scherpe puntjes te verstoppen. Ik zou wel andere clips willen gebruiken, maar welke dan?
Toen ik terug kwam van het postkantoor scheen de zon mooi over de voortuin en de bloemen van de schoenlappersplanten leken licht te geven
En de azalea bloeit
De bakken zijn vergeven van gras, ik zal me er weer eens over moeten buigen ?♀️