Dat was de opdracht die op de verpakking van Budgetstoffen stond geschreven, het was gistermiddag binnen gekomen
En dit kwam er uit,
hele mooie organza voor de workshop, een meter van elke kleur (minimale afname) er komt ook nog een regenboog kleurige organza per post, maar wanneer weet ik niet; ik zag pas dat het uit Duitsland moest komen toen ik het had besteld, de webwinkel was in het Nederlands, heel bizar. Maar goed, het zal vast wel op tijd aankomen. Ik kon met de organza niet aan de slag gaan, Jon besloot zich net op dat moment te gaan wassen op tafel, tja katten zijn de baas in huis en wij mogen bij Gods gratie ook hier wonen, als butlers.
Onder de snijmat ligt een deel van de blokjes van mijn scrapquilt uitgestald, zoals hij nu ligt meet het 90x 70 cm.
Eergisteren had ik op de blog van Lilypadquilting gereageerd toen ze een haast soortgelijke scrapquilt in wording liet zien (als je er vanaf een afstandje naar kijkt lijken ze bijna hetzelfde). Hier zie je haar en mijn quilt in wording naast elkaar in een collage. Waar ik met low volume stoffen de lichte delen heb gemaakt gebruikt zij effen wit, en haar blokjes zijn veel groter: haar fourpatches zijn 4,5” en de mijne 2,5”. (Dit is niet het enige wat verschillend is.)
Leuk he? Ik denk dat ik vandaag een lading van deze blokken aan elkaar ga naaien, gewoon hupseflups doen, wel een beetje uitkijken dat ik niet teveel rood of geel op een hoopje krijg, maar verder gewoon lekker doen. Uithalen kan altijd nog 😬 maar eerst met de workshop blokken verder gaan, uurtje of twee werk spelen denk ik.
Categorie archief: Scrapquilts
Het zit er op
Yvonne had het weer voor elkaar gekregen dat de groep jeugdwerkers die er twee jaar geleden ook in het hotel waren nu weer bij ons een dansje zouden doen
het was een vrolijke groep die meerdere dansjes deden, waarbij ze ons ook uitnodigden mee te doen 🙂
Zoals gebruikelijk laten we zondags iemand een groepsfoto maken (ik duwde deze keer een wildvreemde hotelgast mijn spiegelreflex camera in de handen, en gelukkig had ze er verstand van), de trap voor het hotel leent zich hier prachtig voor. Op verzoek van enkele dames heb ik de namen er bij gezet, en bij gebrek aan ballonnetjes (fotobewerking van Flickr is veranderd) zijn het hartjes geworden.
Ik moest wel grinniken toen ik deze foto later terug zag; zondagochtend zat ik tegenover Berna en Janny aan de ontbijttafel, en ik gaf de dames complimenten vanwege hun mooie kleren, het leek alsof ze nog naar een receptie moesten. Vrolijk antwoorden ze dat ze zich mooi hadden gemaakt voor op de foto. Gelukkig was de gedane moeite niet voor niets 😉
Volgend jaar hopen we mekaar weer terug te zien, dezelfde periode en hetzelfde hotel. Dat wordt quilts afwerken om te showen dames, ik ben nu al benieuwd naar bepaalde quilts waar dit weekend aan gewerkt werd, zal ik mijn Tea Party Bee quilt of scrapquilt af hebben? Thuis heb ik wel al een klein sprintje getrokken met de scrapquilt, geholpen door Jon die de boel bijeen hield nadat ik de HST blokjes op maat had gesneden
en nadat ik een paar chevronblokjes had genaaid kon ik alvast kijken hoe het ging worden, ooh dat ziet er al veelbelovend uit! Jon zorgde ervoor dat het niet weg waaide
wat zou ik doen zonder hulp van mijn lieve viervoeters.
Diep zuchten
Het was iets meer dan diep zuchten toen ik voor de derde keer een kromme strook tegenkwam, hoe moeilijk kan het zijn om recht te snijden? Maar oké, het is maar een strookje stof.
En nee, dit zijn niet helemaal opengevouwen stroken, rechts is de stofvouw, je vraagt je af hoe zoiets mogelijk is.
Genoeg gezeurd en nou verder gaan met naaien in de hoop op een affe top begin volgende week, moet lukken, toch?
Luctor et emergo
Kijk, lekker doorgewerkt, even mijn camera pakken
He Arya, moet dat nou? Leg ze eens snel recht!
Loki controleert voor het slapen gaan nog even de lay-out.
Donderdagochtend.
Arya heeft de stoel warmgehouden
en daar gaan we weer, ik heb een groene stof en warm gele stof uit eigen voorraad in stroken gesneden om te combineren met stof uit het pakket, Niet verkeerd.
En nu ben ik bijna op de helft, nog een paar blokjes maken die ik al heb gesneden, en dan kan ik het andere pakket aanbreken. De kleuren zijn in het echt helderder, en ze liggen uiteraard nog niet goed verdeeld, ik zal hier ongetwijfeld hulp bij krijgen.
Vanmiddag ga ik naar de Pickwick(Anton Pieck)bee, even op adem komen en misschien nog wat witte stof kopen, want ik moet nog meer sashings snijden. Ik heb nog wel witte stof, maar dat heeft vlokjes, krinkeltjes en sterretjes als witte print, en die wil ik liever bewaren voor stitcheries. En misschien gelijk een tussenvulling scoren, scheelt me een ritje volgende week.
Snijden maar
Hallo zeg, lekker dat zonnetje opeens
Maar de afgelopen dagen was het te koud om in de tuin te werken,
en was ik tijdens de Olympische spelen op tv aan lekker bezig met het snijden van vierkantjes en rechthoeken voor de scrapquilt waar ik in december aan begonnen was,
van alleen maar restjes quiltstof die ik in zakken, dozen en tasjes had bewaard.
Ik snijd stukken van 3x 3”, 1,5x 1,5” en 1,5x 3”, en als het wat grotere restjes zijn, snijd ik ook een strook van 2,5” breed af,
dit stapeltje gebruik ik dan weer voor een andere quilt, ooit. En de allerkleinste snippertjes mik ik weg
Ik ben nog wel een tijdje zoet met het naaien van de vele 16-patches en de HST’s.
lekker kettingnaaien werd er eentje met hindernissen toen Jon zich er mee ging bemoeien
ik hield het toen maar even voor gezien, hij trok harder aan de achter het voetje uitstekende blokjes dan ik ze kon naaien, het was geen doen!
Scraps wegwerken, I wish….
Op internet kwam ik deze foto tegen,
geen idee wie de maakster was of hoe het patroon heette, gelukkig was daar facebook en wist Caroline dat het patroon op Quilter’s Cache te zien was en Sunny Lanes genoemd werd, en op MissouriQuiltCo heette het Sunny Skies, allebei net iets anders qua blokopbouw, maar het was was hetzelfde patroon. Het leek ook wel een quilt van Bonnie Hunter, als je op haar naam klikt kom je uit bij haar tutorials en tips, heel veel snelle stik en snijd methodes kan je daar vinden.
Ik had al uitgevogeld hoe het blok in elkaar zat, als je goed naar de foto kijkt zie je dat het niet moeilijk is.
Ik zag gelijk een mogelijkheid om a) mijn ei kwijt te raken en b) een deukje in mijn scrapsvoorraad te slaan. Ja, deukje, want ik heb werkelijk veel te veel restjes, ik kom ze overal tegen in lades, dozen, zakjes, tassen en bakken. In een enkele bak liggen ze netjes plat op elkaar, maar er zijn ook ladingen restjes die zo vol kreukels zitten dat de moed om er wat mee te doen je in de schoenen zakt en je dus liever naar een gladde FQ pakt. Dit kwam uit 1 klein tasje
Met de strijkmachine ging het snel en had ik in een mum van tijd een hele stapel glad gekregen, eerst met de plantenspuit dampig gemaakt, kijk, dat ziet er al veel aangenamer uit; ik sorteerde ze in brede stroken, smalle stroken, veelvormige snippertjes, fat eights en vierkantjes groter dan snippers.
Jon wilde niks missen, en bleef gelukkig uit de buurt van het snijmes
Daarna sneed ik de scraps in vierkantjes van 3×3″ (voor de HST) en 1,5″ en stroken van het veelvuldige van 1,5″ (3, 4,5, en 6″) en uiteraard maakte ik af en toe een denkfout en zaten er ook andere lengtes tussen, kan gebeuren.
Ik moet een heleboel HST’s (Half Square Triangles) maken, van de lichte lapjes met een hitte verdwijnende streep in het midden, leg bont lapje onder licht lapje, naai inch-voetjebreed links en rechts van het lijntje
en als je daarna op het tekenlijntje doorknipt/snijdt krijg je dan twee HST’s
en dan even op maat snijden
En dan de ontelbare four patches die er moeten komen, aaaargh! Eerst naaide ik twee verschillende strookjes van 3″ met de lange zijde aan elkaar, open strijken (naden naar de donkere delen),
en dan legde ik ze weer op elkaar (licht op donker) met de naad in de lengte in het midden stotend tegen elkaar, en (ketting)naaide ik de korte kanten aan twee kanten dicht, door midden snijden
open strijken, en voila
En dan strijk je de naadjes als een waaiertje zo open, als je niet steeds heb aan- of afgehecht.
kijk eens hoe leuk een bijeengeraapt zooitje stof er uit kan zien:
en bijna elk stofje heeft een herinnering, dat maakt het maken van scrapquilts zo leuk! Na een avondje naaien had ik al een heel blok voor me liggen, wel in losse onderdelen, want ik wil eerst voor een stuk of 5 blokken de onderdelen klaar hebben en dan hussel ik de blokjes wat door elkaar voor betere verdeling, en dan kan ik een volgende lading scraps strijken en snijden, naaien enz. Als dit blok in elkaar zit, meet het 12x 12″ of 30,5x 30,5 cm
Knettergek zou ik zijn als ik hier een eenpersoonsquilt zou maken, want de kleine vierkantjes zijn 1,5″ en de HST’s zijn 2,5″, maar ja, ik heb heel veel van die smalle scrapstroken liggen van amper 2″. Voor een quilt van 150x 240 heb ik slechts 40 van deze blokken nodig, heb je een pilletje voor me?
Daar liggen ze dan na twee middagen snijden, naaien, strijken, naaien, snijden, naaien, strijken en snijden; links de stapels voor een heel blok
Arya vond het bakje waar nog meer scraps uit kwamen wel erg geschikt als slaapplaatsje
Jon baalde dat hij er niet bij mocht liggen
Tja, dan maar de ongestreken lapjes bewaken, wat een zwaar leven heeft hij als kat van een quiltend baasje.
Verse quilts
Voor twee niet meer zo kersverse baby’tjes (de tandjes zijn al bijna doorgebroken) heb ik afgelopen voorjaar twee kleine quiltjes gemaakt, de tops waren al voor de zomer klaar, eentje had ik zelfs al doorgequilt, maar toen kwam de verhuizing en daarna kon ik de quiltjes nergens meer vinden. De tweeling was nog niet geboren, dus geen paniek, maar nadat vorige maand de kraamvisite-datum werd geprikt op half januari (we gaan met een hele groep oud-collega’s) begon ik hem toch wel te knijpen, en in gedachte zag ik mezelf al nieuwe quiltjes maken.
Vorige week wilde ik de stapel dekbedden en kussens die in zakken in de hoek van onze slaapkamer naast de kledingkast liggen goedleggen nadat Zopje er een zooitje van had gemaakt, en ik zag onderop de omgevallen stapel een grote zwarte vierkante ritszak waarin volgens mij de quilts zaten die van het logeerbed uit ons vorige huis afkwamen. Hoopvol keerde ik de tas op ons bed om, en jawel, tussen twee opgevouwen quilts zaten de babyquiltjes! Helemaal blij heb ik ze de volgende dag afgemaakt en gewassen, ze kwamen mooi uit de droger,ik was wel blij met de colorcatchers, die kwamen er knalroze uit!
en de andere,
Ik had nog een leuke egeltjesstof in hetzelfde groen liggen waar de binding van 2,5 inch mooi uit kon, de Clover knijpertjes had ik ook weer gevonden om zo de binding er op te kunnen zetten, heel handig!
nu nog even twee labels maken, waarom heb ik dat ook niet gelijk gedaan?
Nou, hierom:
Ik ga voor twee lieve echtparen twee quilts maken (elk eentje), en van een kreeg ik al hun wens door, namelijk de Mesmerized quilt in roze/grijs; het is een Log Cabin patroon, maar dan met een andere layout dan de klassieke. Het patroon komt van Piece N Quilt , je kan het patroon downloaden tegen betaling bij de FatQuarterShop.
De drie gele proefblokken die tegen mijn designwall zijn geplakt zijn enorm, ik schrok er even van, 🙂 elk blok meet 12,5x 12,5 inch (bijna 32 cm) ik wilde eerst zien of het patroon klopte, wat is het leuk om te maken! Uit 1 FQ haal je precies 3 blokken als op de designwall, ik heb al gezien dat ik 26 grijze FQ’s nodig heb, en dan nog 5 meter roze stof, hier zit dan de binding ook meegerekend. Als je uit eigen voorraad kan pakken is het een mooie stash killer, en dus ga ik er voor mezelf voor de lol ook eentje maken.
Tussendoortje
Toen ik vrijdag tijdens het avondeten vertelde dat ik deze tijd van het jaar altijd zin krijg om een flanellen ragtime quilt te maken, zat de jeugd mij grijnzend toe te kijken. “Vooral aan toegeven, ik wil er best wel een voor op bed!”, klonk het aan tafel uit de mond van Tim. Suzanne keek hem verbaast aan, “Maar jij hebt er toch al een, die daar,” en ze wees naar de ragtime op de bank. “Ja, maar die is te kort en te smal voor op mijn bed, die mag jij hebben.”, bood hij genereus aan.
-
- Zipje in de relax stand
-
- voorkant
-
- achterkant
Ik had hem voor “wie hem wilt mag hem hebben” gemaakt, lag lang op de bank, en een korte tijd op bed bij Suzanne toen Thor en Loki als kittens op haar kamer woonden om te wennen, en daarna verhuisde hij weer naar de bank, waar vooral Zipje veel op lag te slapen. “Oh lekker, dan wil ik hem gelijk op bed, want hij is zo lekker warm en zacht, mmm”, zei ze grijnzend, maar eerst moest hij in de was, want met al die kattenharen was het niet zo fris; Zipje sleept veel buitenleven mee naar binnen in zijn dikke vacht, en dat wil je niet op een slaapkamer hebben. Een paar uur later bracht ik een vers gewassen quilt naar haar kamer, hij was nog lekker warm van de droger, en rook heerlijk naar bloemetjes 🙂
Ik ging vandaag gelijk op zoek naar de bakken met flanellen lapjes, of moet ik zeggen “gisteren”, want terwijl ik dit typ is het al bijna 2 uur midden in de nacht van zaterdag op zondag, het voelt als een quiltweekend, zo heerlijk ben ik bezig geweest met snijden en naaien. Er moest ook nog een zak met voorgesneden vulling liggen van de vorige keer, maar ik was vergeten dat er ook een stapel gesneden flanellen lapjes zaten, op 8,5 inch gesneden, dus dat werd de maat van blokjes die ik vandaag ben gaan snijden, uit grote lappen en kleinere stukjes haalde ik voor het avondeten al 170 hele blokjes uit, ik heb er tegen de 300 nodig.
-
- stroken naaien
-
- eerst grote lappen maken
-
- naden openstrijken
-
- en dan 8,5″ blokjes snijden
Ja, ik ben weer helemaal in mijn element! Niet alleen hier in mijn naaikamer maar ook beneden is een feestje gaande, een kamer vol lachende jongens, en opeens kwam er een lekkere lucht van vers gefrituurde hapjes de naaikamer in; manlief kwam me een bordje brengen, zelfs met een frikadelletje speciaal, mmmmm. Maar helaas floepte hij van het vorkje af nog voordat ik er van kon proeven, ah nee, allemaal mayo en uitjes op mijn stof! Had ik maar geen mid-night-snack moeten nemen. Snel de mayo van de lapjes afgewreven, en ook maar gelijk verwerkt in een paar blokjes, zodat ze niet ongemerkt terug de bak in verdwijnen.
-
- mid night snack
-
- manlief heeft me verwend
-
- en ik word gelijk afgestraft
Ik heb nu 80 van de 130 blokjes klaar en duik het bed in, zondag (vandaag dus) hoop ik toch aan het sandwichen van elk blokje te kunnen komen, kijk maar hier hoe ik het deed bij de vorige quilt. Ah, zo te horen gaan de visite naar huis, Loki -die de hele avond gezellig in de buurt was- kijkt me met grote ogen aan, ze wilt eten maar durft niet zolang die zware onbekende bromstemmen in de kamer en hal klinken. Zoon loopt langs mijn naaikamer en schrikt als hij ziet dat ik nog achter de computer zit, jaja, ik ga nu ook slapen!
Vrolijke babyquilt
Toen ik eind Augustus hoorde over een kennis die half September zou gaan bevallen van haar eerste baby, had ik niet veel aansporing nodig om voor deze nieuwe wereldburger een quiltje te maken; niet wetend of deze kennis ook op mijn blog mee las heb ik hier niks over geschreven, de conceptie en bevalling van deze quilt is wel op facebook in beeld gebracht, zonder geluid.
De blokjes werden op maat gesneden, ook een verse stapel kleine lapjes net gescoord bij de uitverkoop van Quiltshop Leur kwam er bij,
en al snel naaide ik met het zonnetje mijn naaikamer in schijnend blok na blok, wat is dit toch een leuk patroon, en zo makkelijk en snel, het komt uit van McCalls Quilting klik hier als je het PDF-patroon wilt afdrukken
Toen ik er genoeg had gemaakt, werden de blokjes op de grond in de hal neergelegd, en van bovenaf kijkend kon ik zo zien welke verschoven moesten worden voor balans, het is leuk om dan te zien dat iedereen in huis aanwijzingen geeft, wel heel handig.
De losse blokken werden in een middag aan elkaar genaaid tot een top, en toen werd de wollen vulling uitgetest die ik net had gekocht, want ik wilde zeker zijn dat de vulling wasmachine- en droger-proof was, in het kader van eens maar nooit weer.
Het sandwichen gebeurde op tafel, zonder toeters en bellen, de achterkantstof had ik eerst glad gestreken neergelegd, de vulling lag er losjes op, en daarop de top, ook weer netjes glad uitgestreken (wel had ik het midden bepaald van alle lagen om te zorgen dat het mooi recht zou liggen, want met zo’n borderstof staat het wel het mooist als het een beetje recht loopt langs de rand; het vastzetten gebeurde met veiligheidspeldjes, en het doorquilten met een vertrouwd patroon op de naaimachine; op 1.51 begint het patroon, daarvoor zijn het opwarm-oefeningen om de lussen mooi regelmatig te maken
zie je geen filmpje, klik dan hier; het is een doorlopend patroon wat ook heel goed te doen is voor beginnende machinequilters, en al helemaal als je een quilttop hebt die in gelijke vierkantjes is opgedeeld. Ik gebruikte een mooie Aurifil garen voor boven én beneden, met een universeel naald nummer 80 ging het prima.
Loki wilde me hier graag bij helpen met vasthouden, de schat
maar ja, op een gegeven moment begint het toch tegen te werken, zo’n contragewicht achter de machine, en moest ze er af. Het quiltwerk ging heel vlot, het was op een middagje klaar, dat heb je met zo’n snel patroon en ja, ook dat het een quilt van 135x 105 cm is scheelt een slok op een borrel. (door het quilten krimpt hij wel iets van 5 cm in de lengte en breedte, en na het wassen& drogen is hij nog een keer 5 cm kleiner.) Heel tevreden was ik over de achterkant
Het haaks afsnijden en de binding er op was het laatste klusje,
“het begint er al op te lijken”, zie je de muis denken. 5 Meter biaisband maken was een feestje, want wat had ik hier een leuke stof voor gevonden in mijn kast,
in kleuren waar niet iedereen aan denkt om het als binding te gebruiken, “spuuglelijk” is het woord wat bij sommigen misschien in hun hoofd opkomen bij het zien hiervan, maar het is perfect voor veelkleurige scrapquilts, en al helemaal als het schuin van draad gesneden wordt, want dan vallen de naden met minder vloeiende kleurovergangen niet op. Bedenk dat je maar een hele smalle bies zult zien als hij er op zit, echt, het doet dan geen zeer meer aan de ogen, de zonnebril kan dan af.
Uiteraard hield Loki weer de wacht toen ik de binding vast zette, hier en daar probeerde ze de boel recht te trekken, de boef,
het quiltje heb ik gewassen met een paar colorcatchers op 30 graden en 1200 toeren centrifugeren, en daarna in de wasdroger om kastdroog te laten drogen, hier hangt hij op 3 September even aan de lijn voor de foto, hij lijkt scheef, maar dit komt door de wind.
Zopje komt aanlopen, hij ruikt een verse quilt en baalt dat hij er niet op kan liggen.
Nee jongen, quilts die ik voor een ander maak verdwijnen na het wassen buiten bereik van katten tot ze het huis uit gaan naar hun nieuwe eigenaar, of in dit geval, eigenaresje, zie ze hier eens als een duikelaartje op de quilt liggen, ik hoop dat dit meisje heel veel plezier heeft van haar quiltje waar zoveel op te zien is, het is met liefde gemaakt.
Vliegen
De dagen vliegen voorbij, ondanks het niets doen (nou ja, bijna niets doen)
want ik heb wel één heel blokje gemaakt, hier liggen ze bij elkaar, nog niet op maar gesneden, de stofjes van het ene blok piepen wat verder over de buitenste naadlijnen dan bij het andere blok, kijk maar op de foto met die ene blok; zie je die grote stiksteek rondom? Ik stik vlak tegen de buitenste (snij)lijn aan, zodat na het snijden het stiksel in takt blijft, en dus ook de stofranden op hun plaats blijven liggen als ik later de blokken op elkaar ga naaien.
Er kwam bij Else een berichtje voorbij over een oproep van Carina , zij schreef over de saaiheid van de sondevoedingslangzakjes met de vraag of er handwerksters waren die misschien mee wilden helpen met het maken van een voorraadje van 100 zakjes. Dat wilde ik wel. Na het zoeken van clips die ik ooit ergens had liggen maar nu nergens meer kon vinden stapte ik in de auto en reed naar de Drie Leeuwtjes in Wouw, vroeger ook wel bekend als de Tricothallen. Hier kan je veel dingen kopen die uit de tijd zijn, veel spullen zijn opgekocht uit faillissementen en zo, en ja, ik vond een koker vol met roze, witte en blauwe bretelclips, perfect! Beetje te duur naar mijn zin, en toen ik de eigenaresse vertelde waarvoor ik ze nodig had, kreeg ik ze tegen een zachte prijs; ze liep nog even naar achteren en kwam terug met nog wat metalen clips, die ik er bij kreeg. Zo lief! Thuis gekomen gelijk in de lapjeskast gedoken en hup, zakjes gemaakt waarvan ik vrolijk zou worden als ik kind was, of tiener.
Ik laat het even hierbij, afwachten wat er aan zakjes bij Carina binnen komt, en als ze dan voor een bepaalde groep te weinig heeft, dan schiet ik weer in actie. Ik had wilde ideeën voor gepimpte zakjes, maar mijn re. hand riep me terug; wat in het vat zit verzuurt niet. Kijk hoe leuk die van Juudje zijn, en Berna, Lisette, Martine, wat een inspiratie, ik hoop dat Carina ruim over de honderd zakjes gaat komen, en dat de postbodes af en aan blijven vliegen met enveloppen vol met zakjes.
Hieronder mijn snelle uitleg hoe ik ze heb gemaakt
Dikke bult
Dat komt er nou van, als je een blessure niet de tijd geeft om te genezen, nu zit ik met de gebakken peren, terwijl ik stoofperen veel lekkerder vind, die slurp je gewoon naar binnen zonder kauwen, en met gebakken peren moet je toch echt de kiezen op elkaar zetten.
Begin december moest ik mezelf toch zonodig bewijzen door zwaar hak- en spit tuinwerk eigenhandig te lijf te gaan; achteraf had ik wel pijn in de pols/onderarm, wat ik wegwuifde als zijnde spierpijn. Toen kwam de Celtic Solstice mysterie waarmee ik echt niet achterop wilde lopen, en ik alle tandjes bijzette om deze quilt ook echt af te hebben een week na de laatste onthulling van de mysterie. Moet kunnen, toch? Dit vond de fysio niet, na een echo bleek niet mijn spier (wat huisarts dacht) maar mijn polsgewricht vet overbelast te zijn, twee weken in een brace om deze goed te fixeren, en dan weer fysio, en hopelijk ben ik er dan van af.
Slapen gaat nu eindelijk weer goed, maar voor de rest verveel ik me te pletter, en van het kijken op internet (en facebook) word ik niet rustiger, integendeel, al die inspiratie! Maar ik heb wel een beetje kunnen naaien, dat mocht, met mate, oei, wiens maat? Blokje per dag moet kunnen denk ik, Loki geniet zo van mijn activiteiten aan tafel, hoe meer lapjes, hoe liever.
Hier heb ik een nieuw proefblokje (oranje met stippen) gemaakt van de versneden pinwheel maar nu met recht van draad aan de buitenkant, wel zo fijn, want bij de eerder gemaakte blauw/rode waren de diagonale naailijnen wel recht van draad, maar de rest niet, het blok leek wel van tricot!
de blauw/rode maakte ik op deze snelle manier, van de Missouriquiltcompagny.
en voor de niet rekkende manier moet je hier klikken (en dan krijg je een pdf-bestandje).
Naar de bee gaan moest ook kunnen, even er uit zijn is wel heel fijn. Janny had nieuwe lampen opgehangen; de TL bakken waren er uit en de leuke lampen van Ikea met echte daglichtlampen er in, wat een zee van licht bij binnenkomst,
en met een traktatie van Jeanne die 65 is geworden werd de eerste bee van het jaar feestelijk ingehuldigd.
Het was erg gezellig en zoveel om te zien, naast mij zat Franka weer prachtig te borduren, daarnaast zat een voor mij nieuwe beelid met een schitterend appliquatiewerk (van stofjes van de stalenmappen van Leur)
en helemaal weg was ik van deze appliquatiequilt van Bunny Hill waar Nelly mee bezig was, ik stond erbij te kwijlen niet normaal!
Nelly werkt met de originele stoffen, en haar appliqué steekjes zijn niet te zien, zo netjes (goede docent gehad: Ilse de Beer 🙂 ) zo mooi! Ria was haar scrapquilt aan het doorquilten, niet met steekjes, maar met kraaltjes, zo zag ik pas bij nadere inspectie
Els was de vitrages aan het vermaken (ik dacht eerst dat ze een trouwjurk aan het maken was)
Bianca zat naast de hakende Lorene, ze had net een sashing uitgezocht voor hele oude blokken
en zo kwam er een eind aan de bee en mocht Janny de auto eerst even een metertje achteruit rijden die door de visite van DD haast tegen de deur aan was geparkeerd; Lorene kon er wel uit met haar tasje, maar ik kreeg het niet voor elkaar met de naaimachine en twee grote tassen.
Ik heb wel één heel scrapverwerkingsblokje afgekregen; met de naaimachine dragen moet ik uitkijken dat ik nu mijn linkerarm ook niet ga overbelasten, dus volgende keer zal ‘k maar iets anders meenemen, misschien dat een stitchery dan weer gaat (naaldjes vasthouden is nu nog niet zo’n strak plan).
