Categoriearchief: Scrapquilts

Verwerking

Vorige week, de dag voor de geboortedag van mijn lief, mocht ik op mijn kleindochtertje Sophie passen bij hun thuis en terwijl Sophietje sliep kon ik wat doen in de tuin. De schilder had gezegd dat “die grote struik” voor het zijraam in de weg stond en gesnoeid moest worden, en Tim zei dat hij wel een kettingzaag zou lenen om dit varkentje te wassen.😱 Ik kreeg al visioenen van bloed aan de muur en stelde voor dit wel te komen doen met mijn takkenschaar. Het betrof deze liguster, hoe moeilijk kon het zijn? Voor de zekerheid nam ik een zaag mee.

Het groene zit zoals bij alle struiken alleen aan de buitenkant, ik wilde het eerst halveren zodat er genoeg ruimte was bij het raam om te werken, maar met zoveel kaals in het midden besloot ik hard te zijn en het rigoureus aan te pakken. Gelukkig had ik de zaag maar voor een paar dikke takken nodig, de rest kon met de grote takkenschaar, en met een dik uur werken was de struik klein en het snoeisel opgeruimd. Deze foto kreeg ik later van Tim, want dat was ik vergeten.
9147061b-53b6-4653-a5f3-eb3e4c55248c
Twee opties: de struik gaat nu dood door stress of de struik gaat als een malle uitlopen en laat zich nu makkelijk in een gewenst formaat snoeien. De tijd zal het leren. Ik meen al nieuwe groei te zien, een week na de snoei, zal het zo snel gaan?
Sophietje sliep ruim twee uur en speelde daarna vrolijk met haar bal, met haar helm op uiteraard, haar favoriete hoofddeksel die ze met tegenzin af had moeten doen voor het slapen gaan moest gelijk na het opstaan weer op 🤣 ik moest gelijk aan Bert Visscher denken met zijn uitleg over bloemschikken. Als de link niet werkt type Bert Visscher Bloemschikken maar in bij YouTube, dan krijg je gelijk een hit.

Ik had ook in de achtertuin wat gewerkt, de bestrating een beetje schoon gemaakt, gewied en wat plantjes geplant, en met de nog aanwezige zakken compost dekte ik na het bewateren de grond af om het er nog mooier uit te laten zien.

Ik had ook de quilt aan Sophie gegeven die ik voor haar had gemaakt, en ook hier heb ik geen foto meer van gemaakt, tjongejongejonge want 🙄 deze quilt bedoel ik:

wel heb ik een foto gemaakt van een stukje van de achterkant na het wassen (gewone 30°C bontewas programma met colorcatcher), zo blij om te zien dat de tekst -met textielstift geschreven- niet was vervaagd.

Jaren geleden, maart 2021 om precies te zijn, begon ik met restverwerking van scraps in de hoop iets moois te maken en gelijkertijd de berg met restjes te doen krimpen, dat het me niet lukte blijkt wel uit het feit dat ik na dit blogje er verder niet meer over ben begonnen. Ze waren ~~foeilelijk~~ chaotisch en zo dacht een kat er duidelijk ook over toen ik ze netjes naast elkaar op de grond had neergelegd
799D44DD-BF0A-4F44-B540-22277D287008
De scrappy blokken verdwenen in een tas met meerdere zakken met restjes stof, en kwamen zondag weer tevoorschijn toen ik wachtend op inspiratie de stroken en stukjes stof aan het sorteren was, uiteraard met hulp van Jon

Om te voorkomen dat ze van tafel zouden glijden ging hij er bovenop liggen, lekker handig

En toen ik de volgende zak leeg kiepte vielen hier dus de scrappy blokken uit, ze werden ontdaan van de buitenste randen en tegen de designwall aangeplakt, want ik had een idee. Ik had op internet een foto gezien van een quilt die ik ook eens had gemaakt maar nu in het midden van de zwarte en witte sashings had ze aan elkaar genaaide scraps gestopt, eureka, ik wist gelijk wat ik de volgende dag kon doen met mijn chaotische blokken. Helaas heb ik geen naam van wie de foto had geplaatst en uiteraard kon ik het niet meer terug vinden.

Ik had een Jelly roll van zwarte Kona cotton, en een meter witte Kona cotton, dus sneed ik eerst 2,5” brede stroken van de witte stof en daarna sneed ik de stroken in stukken van 6,5” en 10,5”. En van een bonte blok sneed ik een vierkant stuk van 6,5”

Jon wilde me gelijk helpen.

En Sherlock uiteraard ook, maar niet eerder dan dat ik uitgebreid kopjes van hem had gekregen in ruil voor aaitjes.

Al snel waren de eerste twee blokken een feit, helemaal happy, ingekaderde chaos.

Even korte uitleg voor wie dit allemaal niets zegt:
Dit hieronder noem ik een blok, een middenstuk van de aan elkaar genaaide restjes quiltstof, met vier stroken stof rondom vastgenaaid.

En zo zag het er even later uit, de verticale zwarte en witte stroken die tussen en naast de blokken zitten liggen nog los, deze naai ik op het laatst pas vast als ik alles per rij van links naar rechts ga vastnaaien

Uiteindelijk gaan het verticale rijen worden van om en om zwart en wit

En omdat de blokken die ik toentertijd had gemaakt groter dan 6,5” zijn naai ik aan de afgesneden stukken weer andere restjes stof

Om dit vervolgens weer tot een vierkant van 6,5” te snijden, en ook hierna blijf ik weer met restjes afgesneden stof zitten.

Hier komen weer witte of zwarte stroken rondom tegen aan.

Ik ben er nog wel een tijdje zoet mee en nee, geen idee hoe groot het uiteindelijk gaat worden, misschien maak ik hier wel een tafelkleed of loper van. Twee zwarte banen met een witte baan in het midden, ongeveer 60 cm breed bij iets van twee meter lang en that’s it! Oh dat is dan wel een beetje lullige breedte voor een tafelloper, te breed bedoel ik, of kan dat wel?

Ik luisterde eergisteren in de auto op weg naar de fitness naar NPO1 waar een man iemand interviewde, waarbij hij vooral zichzelf graag hoorde praten en de gast niet liet uitpraten, en zelf ook veel afgekapte zinnen maakte in zijn onverzadigbare drang tot luchtverplaatsing. “Maak toch eens je zin af!”, mopperde ik hardop, en moest toen lachen en huilen tegelijkertijd, want dat zei Perry altijd, en dit was een van zijn grootste ergernissen bij interviews. Afgekapte zinnen maken en niet goed luisteren naar de gast

Het rouwen begint heftiger te worden. Mijn zorgen over de toekomst -hoe moet ik het doen zonder mijn ventje- waren de laatste paar weken erger aan het worden; piekeren en nergens meer zin in hebben. En veel huilen.
Dit is blijkbaar heel normaal, het hoort bij het rouwproces, het komt bij mij bovenop een burn-out waarvoor ik in behandeling was maar abrupt stopte toen ik mijn lief de week voor zijn overlijden niet meer alleen (met de vaste oppas van de mantelzorg) wilde laten. Ik moeten therapeut nog steeds bellen om weer een afspraak te maken, maar ik vergeet dit steeds, zoals zoveel dingen, en ja, ook dit is normaal.
Net als overvallen worden door mentale vermoeidheid puur en alleen door een paar uur bij iemand op bezoek te zijn of mensen een paar uur over de vloer te hebben, ik heb dan moeite om mijn hoofd erbij te houden tijdens een gesprek, zo erg. Ik ben echt gesloopt als ik weer alleen ben, het gepiep en gesuis in mijn oren is dan ook veel erger dan normaal. Het heeft tijd nodig en ik moet vooral niet te streng zijn voor mezelf, aldus Evelien.

Ik probeer echt om elke dag iets leuks of nuttigs te doen, of in ieder geval iets te doen waar ik met een goed gevoel op terug kijk, zoals aan een mooi boek beginnen “Een schitterend gebrek” van Arthur Japin, waarbij ik echt heel blij ontdekte dat ik zowaar een paar hoofdstukken kon lezen zonder steeds terug te moeten bladeren omdat ik merkte dat ik had gelezen zonder op te nemen wat ik las. Dat is als naar het journaal kijken op tv met het geluid uit.

Oh en ik heb nog iets gedaan wat ik al een tijdje had willen doen en nu niet lachen: mijn sokken-/ondergoedla uitmesten. Ik kreeg de la al maanden met moeite dicht, geval van niets weggooien als het versletene wordt vervangen door nieuwe items. De katten vonden het reuze interessant en Jon had dibs op de la.

Ik kon een volle tas met versleten spul weggooien en schrok van de hoeveelheid sokken 😱 Ik heb met mezelf afgesproken dat niet lekker zittende sokken -vooral die enkelsokjes- niet meer in de wasmand gaan maar gelijk de prullenbak in verdwijnen na het dragen.

De volgende keer als ik iets nuttigs wil doen waarbij de uitkomst aangenaam is, ga ik de plank boven deze la aanpakken, ik zou niet weten wat hier allemaal ligt. En als ik dan nog zin heb doe ik de plank daarboven ook gelijk. Huppetee weg ermee! Deze kast is veilig, hierin liggen alleen mijn spullen en beddengoed, de kast van manlief blijft voorlopig onaangeroerd.

Logeren

Afgelopen weekend kwam Sophie bij ons logeren, wat een feestje ☺️
Tim verzorgde de lunch van zaterdag, hier bedekt hij de casino boterhammen met een zelf gemaakte vulling naar dit recept maar Tim had de hoeveelheid paprikapoeder gehalveerd, omdat dit de vorige keer teveel overheerste.

Voor het eerst aten wij vlamtosti’s, en lekker dat ze waren!

Sophie speelde heerlijk kletsend met de poppen en het poppenbedje (vroeger van Evelien geweest, door mijn vader gemaakt), hier moeten de poppen in het stoeltje gaan zitten. Fay en Sherlock zien met lede ogen aan dat de kust niet veilig is

Ik nam ze na het middagdutje mee toen ik boodschapjes ging doen, ik had vorig jaar een buggy op de kop getikt waar ze tot ieders verbazing in wilde zitten, pas op de terugweg liep ze de laatste halve kilometer naar huis. Toen ze ons huis in de verte zag zette ze het op een holletje, want ze ging naar Nina, opa en oma, riep ze vrolijk lachend.
Ze sliep na het avondeten (erwtensoep) gelijk en ook het klokje rond, heerlijk, pas tegen 7 uur hoorde we haar kletsen, en maar liedjes zingen. Ik herkende Berend Botje pas toen ze op de toppen van haar longen “Ameeeerika Ameeeerika!”, zong 😂. Zo schattig.

Tegen de middag kwamen Tim en Yvonne om haar samen met Suzanne mee te nemen naar Wouw, waar de Sinterklaasintocht was

Wauw, lekkere snoepjes!
cf0cc77e-c518-48f8-8fb8-8a77bf63e114
Ze boften met het weer, want hierna was het nat en koud, brrrr, zelfs sneeuw in het noorden van het land. Dat mag van mij nog wel even wegblijven.
Halverwege de middag zag en hoorde Fay op dat de rust was wedergekeerd, ze liep achter Sherlock aan naar binnen en even later lag ze heerlijk op de toren te genieten van het zonnetje

En als je goed kijkt zie je Jon liggen

Oh, nog een nieuwtje, ik ben begonnen aan een quilt voor Sophie

zo begon het

Het tempo ligt beduidend lager dan ik van mezelf gewend ben, ik ben hier dus al twee weken mee bezig, of zijn het er al drie. Ik bedoel maar.

Beetje actie

Woensdag stapte ik net vanonder de douche toen de voordeurbel ging, iets na half negen, wie kan dat nou zijn? Niet de Jehova’s, want die waren hier twee weken geleden nog geweest, en de postbezorging komt meestal tijdens het middaguur. Ik trek druipnat mijn ochtendjas aan, de mouwen werken niet mee, en de strikbanden krijg ik terwijl ik de trap afloop niet te pakken, dan maar gewoon dichthouden en hopen dat ik niemand laat schrikken. Er staat niemand voor de deur, ik doe een stap naar buiten om het hoekje om te kijken, en zie nog steeds niemand. Nou ja, dat getuigt ook van weinig geduld zeg, en al mopperend loop ik naar boven, “misschien schoolkinderen die belletje lellen”, sprak mijn lief, maar nee, die zitten om half negen al in de klas.
Twee uur later zag ik een pylon op straat voor ons pad staan, en ja hoor, de T-mobile glasvezels kabels kwamen er aan, een week of wat geleden hadden we hier een brief over gekregen, ze gingen door alle wijken, en binnenkort was onze straat aan de beurt. Het klonk alsof we heel blij moesten zijn, maar wijzelf hebben hier niks aan, we zitten bij een andere provider.
2DF028E5-C772-44F3-B5DC-D36FCB0AB99A
Omdat er verder in de straat rechts voor ons huis geen pylonnen stonden, dacht ik dat ze vandaag niet verder dan de laatste pylon zouden komen, en vroeg aan een gezette man die met een schep rond liep of ik de auto op de hoek moest zetten, of uit de straat. Hij keek me knorrig aan, en omdat ik meende dat hij me niet goed had gehoord vroeg ik het nogmaals maar nu wat harder pratend en met mijn handen gebarend als een doventolk die haar diploma niet had gehaald; zijn uitdrukking bleef hetzelfde en hij zwaaide met zijn hand richting de rotonde, en mompelde een paar onintelligent klinkende woorden.

Ik besloot de auto maar in de straat tegenover de rotonde te parkeren, en teruglopend hoorde ik de gezette man in een vreemde taal tegen zijn collega praten, Ah, vandaar.
Ik vroeg me af waarom ze hier een sprongetje maakten ipv rechtdoor, zou het zijn vanwege de Japanse kers wortels?
0CCEF5D5-FDF4-4E6D-AA92-9826568A6B17
Hier worstelen ze met de takken, ik liep er even naar toe met de vraag of ik moest helpen, maar ze begrepen mijn vraag niet en toen ik zag dat ze voorzichtig te werk gingen liet ik ze maar met rust. Gelukkig is er niks afgebroken, maar ik vroeg me midden in de nacht af of ze veel wortels hebben doorgesneden tijdens de diepe geul gravend. De tijd zal het leren.
24D028B9-9EFC-43E7-898B-DB7AF19ECC24
De katten bleven die ochtend in en uit lopen, het was niet echt koud en ik had de plank met kattenflap in de opening van de schuifpui geklemd, zodat ik niet de hele tijd als portier moest fungeren. Tegen de middag kwam Fay binnen, waar had zij met haar neus ingezeten? Haar pootjes waren ook vies, ik denk niet dat ze in de geul was geweest, want ze moet niks van vreemde mensen hebben, en al helemaal niet van vreemde mensen die lawaai maken.
C89C234D-5431-4B03-BB99-BAF6EC55FD8F
Ik was de hele dag vreselijk aan het niezen en snotteren, deed een COVID test, deze was negatief en dus kon ik gewoon naar de bekken fysiotherapie gaan (ik had gebeld of ik de afspraak moest verzetten, maar dat hoefde niet). Ik hield een mondkapje op toen ik binnen was, het hoefde niet volgens de regels maar ik vond het wel zo netjes; gelukkig was het niezen en snotteren gestopt toen ik binnen zat. Ik kreeg er een andere oefening bij, buitenste bekkenbodemspieren aanspannen (alle openingen sluiten) en dan de binnenste bbs een klein stukje optrekken en dat een tijdje (halve minuut, mag meer) vasthouden, en dan in een keer alles loslaten. En niet vergeten om gewoon door te ademen.

Bij thuiskomst knipte ik de meeldraden van de lelies af, misschien moest ik hier zo van niezen? Of van de klimop die overal flink in bloei staat, ook langs/over/door onze schutting. Ik moest denken aan de arme moeder garnalen (zo groot als een hand) waar de kwekers in broedhuizen een oog afknippen, want het steeltje van hun ogen produceren een remmende stof op oa de hoeveelheid eitjes die ze produceren. Ze knippen dit af met een hete tang, zo lieten ze bij keuringsdienst van waarden zien, lees er hier meer over. Gelukkig gebeurt dit niet bij MSC of ASC keurmerk garnalen, of de in het wild gevangen door vissers. Ik vond het afknippen van de meeldraden haast net zo erg, en de rillingen liepen me over de rug, brrr. Gelukkig gaven de lelies geen krimp, oef.
A34030CD-E04B-42AE-83FE-B4E6CFA83310
Onze eigen keuringsdienst ligt klaar voor de start, een bal de man en dan blijven er twee over voor de baasjes, Haha, echt niet.
77C9F2C4-8B6F-4357-A06D-5CF01F9241AE
Vorige week kreeg ik een pakje met moois van een quiltvriendin, ze had het kerst engeltje zelf gemaakt, zo schattig ☺️
633A7B05-99F0-4503-A498-B6069871CCB8
Om mijn kinderstofjes aan te vullen, zo lief 🥹 de grote blauwe is ruim genoeg als achterkant voor een kinderquiltje. BF6A3E5E-628D-4F31-8D39-740116AB9AF1
Woensdagavond bakte ik gemberkoekjes naar dit recept, gember is goed tegen verkoudheid, zo suste ik mijn geweten, en gisteravond bakte ik nog zo’n lading want ik vond ze niet pittig genoeg. En mijn verkoudheid is zo goed als weg, dus het heeft geholpen 😜 Ik had woensdag de helft van het deeg ingevroren, en gebruikte dat gisteravond nadat ik er nog vier gemberbollen, een eetlepel gemberpoeder en een theelepel witte peper door had gedaan. En deze waren wel heerlijk pittig 🤤 Ik gebruikte een meloen bolletjes uitsteken om gelijkmatige deeg bollen te scheppen.
A3DADF3F-BDF0-4218-BF51-63896C754929
Donderdagmorgen en vrijdagmorgen werden we heel vroeg gewekt door hard ouwehoerende kabelleggers, donderdag waren ze aan het graven aan de kant van de overburen, en vrijdag waren ze de hoek omgaand de boel gezellig aan het aantrillen, richting onze achterburen. Donderdagmiddag lag trouwens opeens de brief van T-mobile verfrommeld op de mat, door de postbezorging mee naar binnen geduwd, waarop stond dat ze de volgende ochtend in onze straat aan de slag gingen, en of we voor 7 uur ‘s morgens onze vervoersmiddelen elders wilden parkeren. Uh, beetje achterhaald nieuws.

Vrijdagmorgen trof ik de kamer zo aan, de kleintjes hadden een feestje gehouden
CFE781D5-116F-4F56-9F88-ECF3BCF6A9CF
Ze renden vrolijk naar buiten, en even later zag ik Fay met grote interesse naar het gras kijken, een kikker maakte een sprong en Fay probeerde het beestje te pakken te krijgen. Ik liep er snel naar toe en raapte de grote groene kikker op en liet hem boven de vijver los. Fay bleef zoeken naar de kikker, en opeens stonden Puk en Jon naast haar, ze wilden wel helpen met zoeken, ook al hadden ze geen idee waar ze naar zochten, maar dat maakte niets uit, des te groter was de lol als ze het hadden gevonden.
F6699BF5-4C6D-4FAD-908C-4D10771DFDCD

Gisteren zag ik op internet een disappearing nine patch, niet recht maar diagonaal doorgesneden, en dat leek me wel wat om mijn aunt Grace stofjes voor te gebruiken. Daar ik hier alleen stapeltje van 6” blokjes van had liggen, sneed ik dus alles verder
DAD43C4A-AFF4-4C6A-BA9B-A65A8EBC662A
Ik had een leuke plaatjes stof die hier perfect bij pastte
2BF2B513-2418-403A-934E-A7C1E1BA054B
Jammer dat het dan opeens tijd is om voor het eten te gaan zorgen, want toen ik zag hoe het zou kunnen worden, smaakte het naar meer.
97137FEF-4F73-434E-A384-32DF5ACC671D

Hoor en zie

Tinnitus, het horen van piepende, brommende of suizende geluiden in je oren die niet van buitenaf komen, om gek van te worden als je het niet kan negeren door afleiding te zoeken in andere geluiden of bezigheden. Ik hoor een hoge piep en ruis rechts en een zachte hoge piep links al zo lang dat ik niet meer weet hoe lang, 15 jaar zeker, de chemotherapie bracht het naar de next level. En hoe stiller het is, hoe meer het opvalt, dus ik heb vaak de radio of tv aan.
Ik merk dat het dit jaar is verergerd door stress, nou daar heb ik mijn portie wel van gehad en met mij nu de hele wereld dankzij de pandemie. Ik zag net dit filmpje van de BBC dat er door de pandemie meer mensen zijn die tinnitus hebben, direct of indirect van het virus afkomstig. Ik wist niet dat het een symptoom was, 1 op de 15 mensen die besmet zijn met COVID krijgen hiermee te maken, ook ws door de gebruikte medicatie. Heftig. Op de website van stichting hoormij.nl kan je er meer over lezen.

De ogen komen in opstand, zoveel aandacht voor de oren, “Hallo, wij zijn er ook nog”, nou vooruit, ziet waar ik in een vlaag van gecontroleerde verstandsverbijstering aan ben begonnen (de super drukke chaos blokken liggen even uit het zicht tot ik weet hoe ik hiermee verder zal gaan). Eerst snijden snijden snijden (blijkbaar is het een trend om een werkwoord in drievoud te herhalen)
91CA06CB-AD68-4F78-ABD6-1814E332B496
Loki assisteerde weer als de beste, en ik hoefde me ook geen zorgen te maken over een gebrek aan zwarte haren op witte stof ?
0F8FF535-C854-4286-BCD1-2C9D10B1679A
Ik had een idee, maar nu naar de foto kijkend zie ik dat de grote vierkanten (5×4,5”) te groot zijn, ik ga ze halveren of zo, denk ik. En de gekleurde lapjes heb ik zomaar even er tegenaan gegooid om een idee te krijgen, hij gaat nog de hoogte in, of de diepte, het is maar net van welke kant je het bekijkt, en er moet hier nog flink wat geschoven worden. Ah laat me maar, ik moet blijkbaar nog heel veel ~~stof versnijden~~ aanrommelen eer ik mijn quiltmojo terug heb.
678A4F75-215A-46F5-B62B-E26359E0E9AA
Even de tuin in voordat de neus gaat mopperen, lekkere luchtjes opsnuiven nadat ik takjes van de bloeiende Rozemarijn door mijn handen heb laten glijden
ADEB40B2-122E-4A8D-897D-1354CD1D874D
en ik snuif de citroentjesgeur van de nog steeds bloeiende- struikkamperfoelie op, even uitkijken dat ik geen bijtjes opsnuif, want die vliegen hier lustig in het rond
C2638E31-F9CA-4E05-8A7D-A7A118261135

Chaos

Suzanne stuurde deze foto van haar citroen maanzaad muffins via Whatsapp naar ons met de tekst: Ze hielden zich heel goed aan de Corona maatregelen want rijzen deden ze niet
6505BFA5-86BE-4E79-B3D5-F838A0983D1B
Maar ze waren wel lekker, en daar gaat het om.

Al weken lang hijgen deze blokken in mijn nek als ik de naaikamer in loop om Loki te aaien en een snoepje te geven
B980D033-1B74-46BE-91A2-B698E981098F
en dan keek ik er naar, zag ook de stapel scraps op mijn naaitafel, probeerde inspiratie te vinden door de scraps te sorteren, maar er kwam niks. Maandagavond besloot ik om alles in een zak te stoppen en de naaitafel leeg te maken zodat ik verlost zou zijn van dat knagende gevoel van…..tja van wat eigelijk?
Dinsdagmorgen haalde ik weer alles tevoorschijn, ik had een eureka moment gehad tijdens het tandenpoetsen, wat nou als….
Loki nam haar positie weer in naar het voorbeeld van haar Egyptische voorouders
B1CE2374-E04A-4D0F-B1A9-C56256953874
En toen ik woensdagochtend weer achter de naaimachine kroop keek ze me blij verrast aan, het gezoem van de naaimachine klinkt haar als gespin in de oren. Jon nam plaats op zijn bureaustoel naast de snijtafel, en met een dramatische “let maar niet op mij” zucht rolde hij zich op en viel in slaap. De plant achter Loki wilt maar niet dood gaan, hij ziet er al maanden zo deprimerend uit. Niet dat ik wil dat het dood gaat, maar wat ik ook doe of laat, en vooral in dat laatste excelleer ik, hij blijft treurnis uitstralen.
2492569C-DDFD-45C9-B8AC-15B9E2985270
Toen ik ermee klaar was en ze had gestreken, legde ik ze beneden op de grond neer om te zien of het wat was. Twijfel slaat toe. Zal ik de rode stroken er toch maar weer af halen?
69AE8101-A2A0-4691-9F51-F1C79C988896
Jon kwam ook kijken en vond er wat van. Blijkbaar lag die ene niet lekker
3ACF7D78-7D1A-437F-833A-FEED8D6D54CE
En toen we naar bed gingen wees mijn lief me op de lay-out, jaja Jon, you made your point
799D44DD-BF0A-4F44-B540-22277D287008
Ik ben er ook nog niet klaar mee, ze zijn niet allemaal even groot, en ik speel met nog een idee. Ik ga cupcakes bakken. Ha, dat zagen jullie niet aankomen he.