Op YouTube zag ik een filmpje over het maken van crumb quiltblokken, een manier om kleine en grotere scraps te verwerken, ook restjes blokken en scheve stukken komen van pas. Daar ik iets moest doen zonder te veel na te denken, zonder bang te zijn fouten te maken, leek me dit een manier om me te kunnen ontspannen tijdens het naaien. En het werkt, het is heel leuk om te doen en eigelijk wil je niet stoppen omdat het onder je handen groeit en groeit en het na het openvouwen je blijft verrassen. Loki kwam er gelijk bijliggen maar was te moe om op te letten.
de ovale delen zijn restjes van de Tea Party quilt, de halve delen zijn nu tegen elkaar genaaid, ben benieuwd hoe ik ze ga verwerken. Ik heb mijn strijkplank rechts van me geplaatst, en links van de machine ligt de snijmat, hoewel ik bij de kleine stukken liever knip. Je hoeft niet perse na elke stap te strijken, maar ik vind het wel fijn
Klik hier voor een filmpje waar meerdere manieren van het maken van crumb blokken wordt getoond. Pas op, het is verslavend!
Lekker fleurig, en dit is nog maar het begin,
ik ga ook hele weesblokken gebruiken, stroken en crumbs er tegen aan naaien en dan doorsnijden.
Categoriearchief: Scrapquilts
Top klaar
Het was een productieve dag vandaag, het begon met een beetje schoonmaken en de was doen, gevolgd door het afkijken van een herhaling van Endevour Morse. (het behang lijkt wel iets voor een quilt)
Een boompje snoeien
Lekker kroketten eten met spruit nummer twee en haar partner, beetje jammer dat een kroket ontplofte ? maar de korst was wel lekker knapperig en zo dun, misschien dat ik ze de volgende keer toch maar drie paneer lagen geef ipv twee.
En toen het bezoek weg was en ik hier zalige vanillestokjes had besteld (dit was ik al een maand geleden van plan maar ik vergat het steeds) ging ik naar boven en kroop achter de naaimachine om de quilttop af te maken. Loki rende gelijk naar haar plekje en na het oppeuzelen van een paar kattensnoepjes zorgde ze voor kalmerende vibes.
De verwarming stond aan en in no time lag ze gestrekt te slapen
En zodra haar pootjes door en door warm waren trok ze ze onder haar lijfje om opgerold verder te slapen, zag ik tijdens het naaien. En opeens was de top af en de laatste naad gestreken ? Nog voordat ik er mee ging slepen naaide ik rondom op 1/8” vanaf de rand met steeklengte 5 de stay stitch, om de naadjes die neigden naar loskomen bijeen te houden.
“Klaar!”, jubelde ik, Loki keek me met grote ogen aan
”Moet je me daarvoor wakker maken?” Toen ik de top opppakte lag ze zich alweer op te warmen
Ik liet de quilt aan mijn lief zien die op zijn werkkamer zat, en legde de top op de grond om er een foto van te maken. Een quilt op de grond is een kattenmagneet; nee, geen kleine top maar een grote kat, Jon komt met zijn voorpootjes tot op het aanrecht als hij denkt dat er iets te halen valt.
De quilttop meet 140x 170 cm. Ligt vast erg lekker
als hij ziet dat ik zie dat hij de sterkte van de naadjes test spring hij er vanaf, dat komt een andere keer wel. De top ligt nu netjes opgevouwen buiten klauwbereik.
Hartverwarmend
Donderdag kregen we dit filmpje binnen, na een dag van ruzie was het vrede tussen Luna en Stella in huize Tim en Yvonne
Awh wat schattig. Na een tijdje liet Luna haar senioriteit gelden en moest er even ingegrepen worden door de baasjes.
Bij ons moest ook ingegrepen worden toen de rumba (die we terug hadden gekregen van Suzanne, omdat ze weer gewoon kon stofzuigen en de herrie van de rumba te irritant vond) de pootjes van Jon z’n kippetje had opgeslurpt,
eenmaal uit de klauwen van het monster legde ik het verwarde kippetje op tafel.
Een lekkere hap citroengras
Ik ga nog even verder naaien aan de scrapquilt,
ik heb horizontale banen gemaakt die ik later aan elkaar zal naaien, hij wordt nog een stukje breder en langer
Ik denk dat ik genoeg blokjes heb voor 150×100 cm, leuke maat.
Laatste loodjes
Terwijl manlief onze zoon helpt met meubels uit elkaar halen, en Jon plaats heeft genomen op mijn schoot om te voorkomen dat ik weer weg ga, schrijf ik dit blogje. Gisteren moest ik even naar Tims appartement om de pianoverhuizers binnen te laten.
Luna had ik zolang in de slaapkamer opgesloten en ze me liet met hoog en hard gemiauw weten dat ze dit niet leuk vond, ze wilde niks missen. Toen de mannen weg waren en ze weer vrij mocht rondlopen, keek ze me aan met een “En waar was dat nou goed voor, gek, niet meer doen hoor.” Het rode hansopje trok ik uit voordat ze het zelf deed, het leek nu al op een naveltruitje van de Spice Girls; het wondje van de sterilisatie zag er mooi uit
Vandaag was ik weer vroeg in hun nieuwe huis, de laatste kamer schilderen was om 14.00 gedaan, inclusief verwijderen van plakband en afdekzeil. Het was voor mij lang geleden dat ik muren en plafonds had geschilderd, vooral het voorbereidende werk viel me tegen qua tijd. Ik zag scheel van de honger, een heerlijk broodje haring met ui, apart verpakt mee van huis genomen liet zich goed smaken.
En dat alles op kousenvoeten, want er zat een beetje verf op mijn schoenzolen, dus schoenen had ik boven uitgetrokken. Brr koude vloer zei ze, verwend door vloerverwarming thuis, dus even iets van foam (achter gelaten door de sanitair boys) op de grond gelegd.
Genieten van het uitzicht; ze halen over een paar dagen nog een kitten op, en aangezien Luna haar klimtoren bijna omver kan trekken, was het tijd voor iets robuusters
Nog schoonmaken en opruimen, de tijd ging hard en opeens was het 5 uur ? Op weg naar huis in het donker en in de regen werd ik tussen Breda en Etten-Leur ingehaald door Tim die van werk kwam, hij had zijn oude auto herkend en bleef even naast me rijden, en toen ik opzij keek om te zien waarom de auto die eerst achter me met hoog licht seinde en nu naast me bleef rijden ipv in te halen, zag ik een bekend gezicht lachend naar me zwaaien. Altijd leuk.
En terwijl DH frietjes haalde, bakte ik de joekel van een tong in de roomboter, gisteren gehaald bij de visboer. Hij was zalig en meer dan genoeg voor ons tweetjes.
Na het eten ging DH naar zoon en ik naar boven, strijkwerk van het leuke soort ? om de naadtoeslag naar de 16-patch kant te strijken leg ik de 16-patch blokjes boven, pers eerst op de naad
En dan klap ik het open en pers op de naad
Jon lag op zijn stoel bij de deur, het lijkt of hij slaapt maar zodra ik een stap zet kijkt hij gelijk op
Even wat tegen de muur plakken, zie je nu waarom de naadtoeslag richting de 16-patch moest? De 16-patches zitten in het patroon onder-boven-onder enz enz. Op deze manier grijpen de naden in elkaar bij het tegen elkaar naaien.
Leuk hoor, even met lapjes spelen. De volgende keer dat ik achter de naaimachine zit is het om gordijnen in te korten, van inches naar meters.
Hapklare brokken
Om het mezelf hopelijk makkelijker te maken heb ik bijna alle 16-patch blokken tegen bijna alle flying geese blokken genaaid
Ik heb er dus een stel los gelaten voor het geval dat. Vraag me even niet voor welk geval, maar misschien kom ik er later achter dat dit een hele slimme zet was.
Met het kettingnaaien van de 16 patches heb ik niet aan en afgehecht, want bij vierkantjes van 1,5 inch blijf je aan de gang, maar ik had de steeklengte wel wat korter mogen zetten, want de naadjes lieten hier en daar een beetje los tijdens het naaien vandaag. Tussen de gele lijnen bij het zwarte pijltje, je ziet dat het zwarte stiklijntje halverwege het kleine bruine vierkantje ophoud te bestaan. De foto was genomen na het tegen de flying geese blok aan naaien, en het stoorde me dat de randen niet netjes zaten, zie tussen blauwe lijnen. Uithalen, naadje opnieuw naaien en weer tegen het andere blok vastnaaien.
Ik moest vier variaties maken, dit valt in het niet bij de Kamasutra, maar toch moet je goed opletten, en dat deed ik niet dus was ik al snel de tel kwijt. Dus maakte ik weer stapeltjes per richting dat de gansjes moesten opvliegen.
En na een uurtje naaien onder het genot van kerst liedjes op de radio, waarbij ik niet goed word van alle Black Friday reclames, waarbij het shoppen ook nog als “gezellig” wordt beschreven. Als ik binnen een paar tellen niet kan vinden wat ik nodig heb, dan krijg ik accuut een flight or fight neiging, gelukkig is het nog altijd een wegwezen actie geweest, maar ik moet toch niet net zoals gistermiddag twee jonge vrouwen tegenkomen die zonder mondkapjes lachend en kletsend met twee winkelwagentjes door de winkel lopen. En als je er op een rustige manier wat van zegt, dan krijg je een grote bek terug, dat ze er niet aan dénken mondkapjes te dragen, omdat het niet verplicht is. “Nee, maar het is wel een dwingend advies van de premier.”
Toen ik zag dat ze bij het verlaten van de winkel de desinfecterende handgel pakten en ook op de handjes van hun kinderen (want helaas, ze hebben zich ook nog voortgeplant) zag doen, kon ik het niet laten. “Wat doen jullie nou? Dat is niet verplicht hoor.” Schijnheilige koeien. Dat laatste dacht ik, er zijn kinderen bij en dan houd ik me in. Zo.
Ik zat op weg naar huis me plots aan alle aso’s op de weg te ergeren, snijden, scheuren, bumper kleven, door rood licht rijden, en zonder knipperlicht aan hup zomaar van baan wisselen. Als ik met mijn rode Volvo had gereden, dan had ik ze gewoon een zetje gegeven, had ik me niet laten intimideren, wat jij met je golfje, hier, een deuk!
Maar ai, ik reed in de hele kleine Hyundai zonder kreuk zones, ze zouden zo met hun bumper op mijn schoot zitten, dus hield ik me gedeisd en netjes, zoals een 59 jarige grijze muts betaamt. Maar inwendig was ik een onbevreesde Amazone. Ik had nog zoveel energie (opwinding) in me bij thuiskomst, dat ik er nog een uur lang van heb kunnen profiteren in de vorm van opruimen.
We dwalen af. Terug naar het gezapige naaien van stof. Oh, en als je nu bij ons de straten op gaat heb je geluk kans zedelijk betast te worden door mannen in uniform, ik bedoel maar, zonder dat je iets aan je man hoeft uit te leggen, ze mogen zonder reden iedereen fouilleren. Ze zullen niet slaan of zo, we wonen niet in Amerika. Ja natuurlijk heb ik het over de politie, onze stad lijkt de laatste dagen in de greep van criminelen, hooligans, relschoppers. Molotovcocktails, kleine bommen en dan ook nog met stenen door ramen en naar mensen gooien, we zaten met onze oren te klapperen toen we dit hoorden, het leek wel een mini burgeroorlog. En het zijn niet alleen de jochies uit de wijk, nee, ze komende vanuit Breda en omgeving, en ook uit België. Nou klinkt dit heftig, zelfs uit België, maar dat ligt op slechts een steenworp afstand van Roosendaal. Ze zouden in principe gewoon vanuit hun eigen tuin met stenen en vuurwerk kunnen gooien. Deden ze dat maar.
Oké, dat is uit mijn systeem. En zo zien de setjes er nu uit, ongestreken nog. Ja dat gaat een dingetje worden, dat strijken, om de naadjes mooi in elkaar te laten grijpen moeten de naadtoeslagen van de ene rij naar links en van de rij er onder en boven naar rechts wijzen. Het begint er al op te lijken ?