Categoriearchief: Katten avonturen

Lekker knus

Fay en Sherlock zitten vaak tandenknarsend op de poef en krabpaal te kijken naar Jon die “hun” plekje heeft ingepikt op de uitkijktoren, zo ook nu. Sherlock legde zich er bij neer en ging op het kussentje op de grond naast de toren bij het raam liggen, maar Fay niet. Ze sprong zo hup vanaf de krabpaal op de toren, over Jon heen. Hij had haar al zien staan, zijn ene oog op een kiertje, denkend dat ze het toch niet durfde, maar ze durfte het wel. Overdonderd draaide hij zijn kopje naar haar toe, en zag dat ze hem compleet negeerde.

Te moe of te lui om tot actie over te gaan heeft hij haar met rust gelaten, en zo kon de vogeltelling van start gaan met het nodige gemekker en gesmak.

Een kwartiertje later sprong ze er weer vanaf en ging ze lekker tegen Sherlock aan liggen nadat ze hem eerst had gewassen, hij liet dit wel toe; Jon niet, een strenge blik van hem was genoeg om hem te peren.
Maar als ze dan ‘s avonds in de keuken rond mijn voeten staan te draaien en dansen terwijl ik hun voerbakjes vul, krijgt Jon de hele tijd kopjes van Fay, of ze drukt haar lijfje tegen hem aan en dat laat hij gewoon gebeuren, geen snauw of tik . Samen eten verbroederd

Ook lief zijn de hartjes van CrabappleHill waar ik gisteravond aan borduurde om de achterstand in te halen, vier stuks in totaal, waaronder deze twee links in beeld, en ik knipte de gele Franse knoopjes uit het hartje daarboven en verving deze met blingbling garen, want dit garen heb ik ook bij andere hartjes gebruikt.

En daarna nog dit liefje, ook met Franse knoopjes in dezelfde goudglitter garen als in de andere bloempjes

en als laatste dit polkadot hartje

En toen ik tevreden de borduurlap met hartjes in het doosje stopte, zag ik dat de volgende al weer op de CrabappleHill Facebookpagina stond, maar geen zin meer om te borduren, want we zouden samen naar the Chelsea Detectives gaan kijken die we hadden opgenomen.

Alle handwerkdoosjes staan veilig opgeborgen in de kast, en niet alleen omdat de tafel er dan weer netjes en opgeruimd uitziet, maar ook omdat Jon graag graaft in bakjes. Ik moet er niet aan denken, ik zie hem wel eens een poging wagen als hij bij mij op tafel komt zitten terwijl ik zit te borduren. Dan gaat dat pootje al in de doos met borduurgaren, maar hij stopt snel als hij ziet dat dit niet mag, en óf hij springt van tafel om achter Fay aan te rennen, óf hij blijft liggen en probeert het later nog een keer. Katten zijn net kinderen dan, grenzen opzoeken.

Jon ligt ook graag op tafel in de doos, en de laatste tijd komt Sherlock er dan bij liggen.

Ziet er schattig uit hè, maar Sherlock wilt spelen en Jon niet, en het eindigt vaak in gegrom van Jon en hanig gedrag van Sherlock die dan achter Jon aan gaat jagen, met een hoop gestommel rennen ze de trappen op en af. Soms gaat het er heftig aan toe, en dan haal ik ze uit elkaar, maar meestal blijken ze alleen maar te spelen.

Kokoskoeken en meer

Vrijdagochtend kwam mijn jeugdvriendin Hille langs; de laatste keer dat we mekaar zagen was met de sinterklaasintocht in het dorp waar ze met haar man woont, toen onze beide jongsten nog gelovig waren. Ik denk dat Suzanne toen een jaar of acht was, dus 2004.

Op deze foto zijn we we een jaar of vijftien, het meisje links naast Hille is haar zusje Anne.
Ik had donderdag voor de gelegenheid kokos Haystacks gebakken voor bij de koffie, kokoskoeken naar het recept en werkwijze van Marion’s world
De mooie hoopjes komen uit een nat gemaakt en daarna met deeg opgevuld eierdopje die je met een ferme tik uitstort. Te hard vulling in het dopje aandrukken maakte het uitstorten moeilijk, al doende leert men. Maar je kan uiteraard ook gewoon bolletjes draaien met natte handen.

En zo kwamen ze uit de oven, ze zien er uit als bitterballen hè. Ik at er eentje om te kijken of ze wel goed waren, nou, hij smaakte overheerlijk en naar meer, maar ik kon me inhouden.

Het weerzien met Hille was hartverwarmend, ontroerend en voelde zo vertrouwd aan, echt als een warm bad; de tijd vloog om, en we spraken af mekaar snel weer te zien.

‘s Middags kwam mijn zwager om de koffie, en ik wilde nog een up-side-down sinaasappel cake gebakken hebben zodat we een warm stukje bij de koffie hadden, maar de cake stond nét in de oven en ik was nog druk bezig met de kom uit te likken toen hij aanbelde. Aan de keukentafel zittend bleek ik nog een beetje beslag op mijn gezicht te hebben, Cor wees me daar lachend op. Betrapt.

De upside down cake aten we later, zonder Cor maar met andere mannen die graag ook een stukje wilden proeven.

Ik had daarna nog tijd om voor het avondeten in de tuin te werken, even wat calorieën verbranden 😅 De herfstasters groeiden tot in de bestrating en verdrongen enkele planten, deze wilde ik flink terug brengen tot een kleine plant (formaat stoeptegel), foto is van afgelopen herfst.

Dus aan de slag met de spade om de boel in hapklare stukken te snijden, maar zoals de oplettende kijker ziet is de steel niet meer geschikt voor zwaar werk, half doorgebroken toen ik de zebragras er uit wilde scheppen. Krak is ho. Met ijzerdraad er omheen gedraaid probeerde ik hem nog een beetje functioneel te maken dat ik er in ieder geval mee kon steken om wortels door te snijden zonder kracht op de steel te zetten. Hij is ondertussen al vervangen door een nieuw exemplaar.

Na twee uur had ik de helft er uitgehaald en de grond gezeefd, want zoveel wortelstokjes geven ook weer zoveel plantjes die als malle gaan groeien. Ik had het pad keurig aangeveegd maar de volgende morgen bleken er gravers aan het werk te zijn geweest die het niet zo nauw namen met het stoepje.

Het plan om een deel te laten staan liet ik varen en ik stopte pas toen alles eruit was, twee emmers vol met uitgeklopte wortels. Deze staan nu in een grote wasmand onder de tafeltennistafel uit te drogen, zodat de groencontainer niet als lood weegt als ik het hierin gooi.

De uitlopers zaten tot tegen de vijverfolie aan als een dikke plaat van wortels, net als tegen de stenen rand tussen het grasveld en het plantenperkje. Gelukkig zat er niks in het grasveldje. Bij de vijver onder de leistenen ging ik heel voorzichtig te werk voor het geval hier salamanders of andere winterslapende reptielen zouden zitten, maar ik trof er alleen maar dikke wormen aan. De grond dekte ik af met gaas om te voorkomen dat er weer in gegraven ging worden

Ik was halverwege de middag met Evelien naar het tuincentrum gereden, even kijken of ze kleine plantjes hadden voor in de kroon bij de vijver, niks van dat al, maar wel twee “wilde” planten voor de bijen en vlinders, Achillea en kamille. Ik ga over een week of twee hier ook nog wilde bloemenzaad uitstrooien, en als het een beetje fatsoenlijke plantjes zijn kan het gaas weer weg. Of zal ik hier lage rotsplantjes laten groeien?

Jon vindt er trouwens niks aan, hij had zo graag nog willen helpen met graven

Komende week kan hij weer aan de bak als ik de andere boven de grond afgestorven grassen ga snoeien en delen. En zo kan ik weer elke week een stukje tuin aanpakken, het is op sommige plaatsen te wild geworden.

Muizenissen

Mooie sfeerbeelden van de witte wereld bij het wakker worden,

Alles is zo mooi bedekt, hier ligt nog maar een beetje

De sneeuw knisperde onder mijn voeten toen ik even naar het achterste terras liep om deze foto te maken

Sedum herbstfreude met hoedjes op naast de vijver

En Fay die ‘s morgens vroeg wel naar buiten wilt, maar het te koud vindt en gelijk weer naar binnen komt, vooral omdat Sherlock binnen moest blijven vanwege zijn blessure (weer last van zijn pootje, deze keer links voor, te zien aan de vele wondjes heeft hij weer gevochten). Jon is steeds meer een binnenkat aan het worden en heeft genoeg aan een paar keer kort naar buiten voor een frisse neus. Soms zo kort dat hij alweer binnen staat nog voordat de deur dicht is.

Fay komt gezellig op schoot zitten terwijl ik de video van Marion’s world bekijk, de derde ronde van de stitch journal van de woensdag wordt besproken en ik prik gelijk mee

Ik had eerder al een begin gemaakt met de opdracht, wachtend op manlief

Een bezoeker van het sportcentrum zag me aan het werk en liep enthousiast op me af, “Oh wat leuk, aan het handwerken, wat bent u aan het maken?”, en ze keek aandachtig naar wat ik had gedaan. “Zo, wat een geweldig effect,” zei ze vriendelijk lachend, en ze liep met snelle pas naar de uitgang, want haar vriendin met wie ze samen was aan komen lopen was gewoon doorgelopen.

Ik had nog net tijd om het andere rondje ook vast te zetten, voordat we weer naar huis gingen.

Zie Fay lekker genieten van het zonnetje, haar haren glinsteren zo mooi.

Maar plots miauwt de kat van Marion heel klagelijk, Fay kijkt gelijk achter mijn iPad of ze die kat ziet zitten, en dan springt ze op de gele stoel om buiten te kijken. Ik zet de video even op pauze om mijn iPods erbij te pakken, zonder geluid kijken is niet leuk.

Sherlock is ook op het gemiauw afgekomen, door de kamer lopend als een hyena gaat hij met uitgerekte nek naar buiten kijkend staan, klaar om zijn territorium te verdedigen; Jon blijft liggen, het boeit hem niet zo, of misschien weet hij inmiddels dat de kat niet echt hier is

Hier is het werkje bijna klaar, het onregelmatige van de steken en het rafelen hoort zo, en het hoort bij het experimenteren.

Nu nog met een dikkere draad (twee draden met glitter er door) inweven, en klaar is het.

Ik vind de lange lap (in totaal 140 cm) vrij onhandig om mee te werken en naaide de zijkanten dicht, zodat ik niet steeds zo’n lange flap mee moet draaien tijdens het borduren.

Bijkomend voordeel: ik kan het nu als een zakje gebruiken om na afloop het werk in te vouwen

Het gaat gelukkig iets beter met Sherlock, ook al loopt hij nog wel wat mank, vooral als hij teveel heeft gestoeid met Fay of zich als een dominant haantje gedragend Jon heeft zitten jennen. Trappen op en af rennen is niet wat de dokter bedoelde met “rustig aan doen”.

Vrijdagavond zag ik op Facebook een reclame van Het Muizenhuis voorbij komen, ik liet me verleiden tot het kopen van het pakketje om een muis te maken, en wat schetste mijn verbazing zaterdag vlak voor de middag? De PostNL bezorger belde aan met een grote doos, met daarin een platte doos, jeuj, van het Muizenhuis. Dat is snel! In mijn volgend blogje meer hierover ☺️

Indigo Way Mystery en meer

Denkend dat ik alle losse blokjes nu af had,

wilde ik zaterdag beginnen aan het laatste deel, het samenvoegen van de kleine blokjes tot grote blokken. Maar toen zag ik op de website van Quiltville
dat in deel 7 stond dat je ook nog een lading hourglass blokjes moest maken, diepe zucht. Paar uur later was dat varkentje ook gewassen, en om het mezelf makkelijk te maken had ik maar twee verschillende rode en blauwe stoffen gebruikt.

En nu kon ik aan de slag, goed kijken op welke manier de stukjes aan elkaar moesten
Blok A

en toen blok B, die iets groter lijkt uit te vallen dan blok A 🫣

Ik spelde ze op het quiltje vast zodat ik voor het naaien kan checken of ik niks verkeerd om heb liggen, en het tornmesje ligt binnen handbereik, want naadjes die overduidelijk niet aansluiten gaan los. Het ene blok gaan zonder problemen in elkaar en bij een volgend blok haal ik soms meerdere keren een naadje los. Mind the gap.

De designwall maakte ik voor een groot deel leeg, zodat ik ze hierop kon vastplakken, alleen liggen ze niet goed, twee moet ik een kwart slag draaien, zie ik nu.

Er worden al affe mystery quilts geshowde op Quiltville Facebook, en niet iedereen maakt ze in de kleurstelling rood-donkerblauw-licht blauw- neutral, sommigen hebben het in een kleur gemaakt (van mooi tot saai), of juist heel erg scrappy bont, maar hierbij valt op dat als er te weinig contrast zit tussen de delen, het hele patroon wegvalt.
Klik op https://quiltville.blogspot.com/p/indigo-way-mystery.html en dan zie je de mystery quilt over de veranda hangen. Over een paar weken haalt ze het patroon er af als zijnde gratis te downloaden, en word het een kooppatroon.

De Cat lady quilt heeft ook haar vaste plek gekregen aan de muur

Het ziet er fleurig uit.

Vorige week hadden we het druk met ziekenhuis afspraken van manlief: woensdag ct scan van thorax en abdomen in Roosendaal, donderdag bloed prikken en MRI hoofd in Tilburg, en vrijdag weer naar Roosendaal, alwaar de longarts goed nieuws had, geen afwijkingen wat op tumoren wees, slechts een matglas plek op de longen wat een longontsteking leek te zijn. Over twee maanden weer een scan om deze plek in de gaten te houden. En aanstaande maandag rijden we weer naar Tilburg voor de uitslag van de MRI, spannend. En heeft de medicatie die manlief via het infuus kreeg geholpen tegen het oedeem? Het is moeilijk te beoordelen, de drukte van feestdagen, een insult vlak voor oud en nieuw en het daarvan weer herstellen kost zoveel energie, dat je niet weet waar de vermoeidheid van komt, en daar komen de spanningen van de uitslagen ook nog bij, die gaan ook niet in de koude kleren zitten.

Sherlock lag al lekker te knorren op het kussentje bij het raam, en nu ligt Fay er gezellig bij hem, of moet ik zeggen “op”? Sherlock vindt het niet erg, anders was hij echt wel opgestaan, alhoewel, hij loopt weer mank, last van zijn li.voorpootje, misschien voelde Fay dat aan en gaf ze hem extra warmte. Hopelijk werkt de pijnstilling snel. Even binnen blijven voor een dag.

Lekker begin

Afgelopen vrijdag hebben we de kerstboom afgetuigd en buiten gezet, en kon het snoeien beginnen. Voor de gein liet ik een laag takken zitten, als ik hier een lading met kokos vet gemengde vogelvoer op plak, dan zou dat toch een leuk zicht zijn? Sherlock kijkt me vol verwachting aan, gaan we spelen?

Ik hang er nog meer lekkers in, en een lading zelf gemengde zonnebloemzaad, vogelzaad en kokosvet prop ik in een vetbolhouder,

de katten zijn binnen, laat de vogeltjes nu maar komen. Ik heb de hoes die op de toren lag gistermiddag even tot een ronde kussen vermaakt, met een stuk van een oude dekbed er in en bijna geheel aan de hoes vastgenaaid en dichtgenaaid is het een lekker zacht kussentje geworden die in zijn geheel makkelijk gewassen kan worden. Het is al goedgekeurd door de viervoeters.

En toen ik gistermiddag toch bezig was, heb ik gelijk een hoes gemaakt voor een andere kussen, zoekend naar een leuke stof vond ik een quilttop. Gemaakt van allemaal blokken die ik jaren geleden had gewonnen in een blokkenloterij. Lekker fleurig en groot genoeg. De uiteinden hebben een tunnel met koord sluiting,

Past precies tussen de armleuningen

Leuke stofjes hè? Sommigen zijn saai maar daardoor vallen de fleurige stoffen beter op

Het kussen dient als iPad steun, en Jon is er heel blij mee, hij past net op schoot, mits ik achterover leun

Alleen moet hij het aantikken van het scherm afleren; hij hoorde vogeltjes kwetteren en tikte het grote beeld weg.

Jon zat eerder die dag heerlijk te rollen in de catnip toen Sherlock ook mee wilde spelen, het eindigde in een stoeipartij, Fay liep er naar toe en stond er als een scheidsrechter bij om te zien of het wel eerlijk eraan toe ging, en zag ze daar nou een Ippon?

Gisteren naaide ik deel twee van de mystery nog een keer, ik had het verkeerd gelezen, je moest een x aantal setjes van 4 dezelfde rood-neutraal stukjes naaien, en ik had gewoon een x aantal scrappy rood-neutraal genaaid. Ik heb dus genoeg blokjes om in een andere quilt te gebruiken, of voor op de achterkant. Jon lag links klaar indien hulp gewenst was

En Sherlock zat rechts van me, even afgeleid door geluiden in de straat

We komen er wel. Ik ga ze zo strijken en dan aan deel 5 beginnen, square in a square. Hoe moeilijk kan het zijn. Ik pak eerst dus maar een kopje koffie, oh en wat eten we vandaag? Ik denk dat de diepvries het antwoord wel weet, en anders ga ik nog even op de fiets weg, dan kan ik onderweg ook nog een lekker frisse neus halen.