Categoriearchief: Applique

Weer wat anders

Nu dat er een verse quilt in huis is, kan ik me met veel genoegen storten op weer wat anders, en nee, niet weer wat nieuws, ook al is niets geks mij vreemd. Kunnen jullie alleen al door in de tas te gluren zien wat het is?

Niet zo moeilijk als de naam op het boek in de tas te lezen is, zo even kijken welk blok het deze keer gaat worden, en dan kijken of het maken een extra uitdaging wordt met de kleine katjes in huis.
Tegel is 40×40, en het schaaltje waar ze van eten is maatje kopje, Loki is duidelijk een halve kilo lichter dan haar broertje Thor, met 11 weken eten ze behoorlijk wat kleine beetjes krachtvoer de hele dag door.

Ze amuseren zich prima, hebben al ontdekt dat een vlieg heerlijk spelmateriaal is, en dat de grote mannen Zipje en Zopje dit nog niet zijn,

ook al zijn de boos heen en weer zwiepende staarten wel heel erg verleidelijk. Zopje durft al tussen de twee jonkies door te lopen, en dan gaan ze er op gepaste afstand achteraan, en na het eten komt hij op schoot, maar niet voor lang, want dan gaan die ukkies met zijn staart spelen, en daar weet hij zich geen raad mee. Je ziet dat hij wel zou willen meespelen,

maar hij vindt het nog eng; het komt wel goed.

Zipje speelt meer de bad-cop, deelt af en toe een tik uit, gromt en blaast als ze zich niet gedragen, en gek genoeg weerhoud dit de kleintjes er niet van hem al huppelend te achtervolgen als hij naar zijn voerbak loopt, die ik dan eerst van de hoge diepvrieskast moet halen, waar het droogvoer afgedekt in bakjes buiten bereik van de kleintjes staan. Hij vindt het niet leuk als ze hem staan op te wachten in de keuken na het eten, want hoe komt hij er langs zonder dat er klappen vallen?

Het lost zich gelukkig steeds beter op, ze vinden hem saai als hij zo stil blijft zitten, en gaan dan elders spelen. Heel spannend vind Zipje het als de kleintjes gaan vechten met elkaar, dit is voor hun een speel/leermoment maar het gaat er soms heftig aan toe.

Grote slaapkopjes zijn het ook, en ze hebben al heel wat plekjes gevonden om op of in te crashen:

we waren ze ook even kwijt, bleek dat ze gewoon achter de tv kast lagen, op een verdwaalde kattenkussen bij alle kabels, oei.

mijn borsten lenen zich ook uitstekend om op te liggen, Loki vond het lekker zacht; Zipje en Zopje hoeven dit niet te proberen, dan liggen mijn borsten op de knieën en is de rek uit de schouderbandjes.

en gisteren hoorden we gepiep en gekrab bij de boekenkast, en toen bleek dat er eentje achter de boeken was gekropen, en de andere maar zoeken en piepen, leuk zicht. Net als toen ik gistermorgen de bijkeuken inliep en er twee slaperige kopjes vanuit een wasmand staken, ze hadden heerlijk geslapen op de vieze sokken van zoon, whaaaah, niet zo frisjes, maar wel weer eens wat anders.

Zo, na deze overkill aan foto’s ga ik weer lekker spelen met lapjes.

Kom even mee

“Kom even mee naar boven, dan kan je het zelf zien”, zei mijn moeder gisteren, nadat de koffie op was en ik alle verschillende smaken boterkoekjes had geproefd die ze weer had gebakken,

daar gingen al mijn punten van het spaarpotje (van de DikkeDamesClub) van deze en komende week, maar het was het dubbel en dwars waard. Boven hing een deel van de Variahexquilt tegen de kastdeur, er komen nog een heel stel banen tegenaan.

Wow wat wordt hij mooi.

We gingen na de lunch naar Terneuzen, waar een naaicafe was geopend op de Axelsestraat; hier worden (kinderfeestjes) workshops gegeven, naailessen voor kinderen en volwassenen, en je kan ook binnen wippen om patronen te zoeken, of als je wilt naaien en hulp nodig hebt, alles kan.

Toen wij er waren kregen jonge meisjes naailes, leuk hoor, ik zag mezelf opeens zitten op mijn 11e, ingespannen achter de naaimachine om een rits in een broek te zetten, of pofmouwen in een nachtjapon, volgens mij heb ik die dingen die ik daar maakte nooit gedragen, ofwel? Ze verkochten in het naaicafe mooie stoffen als bonte tricots, fleurige fleese, vrolijke katoentjes (geen echte quiltstoffen), echt gericht op jong en hip;

mijn moeder liep met witte soepele katoen de deur uit -na betaling uiteraard- en thuis aangekomen moest het eerst getest worden of het geschikt was om te verven, ze nam niet eens de tijd om haar jas eerst uit te doen. Ik meende te zien dat mijn moeder bosvruchtensap er op druppelde,

maar het bleek Procion te zijn, wat een kleur! Het katoentje bleek geschikt, en de rest van de stof ging in de wasmachine, ze verheugde zich al op het verven de komende week.

Begin April gaan we naar de Patchwork en Quiltdagen in Rijswijk, mijn moeder gaat vrijdag met haar Dowquiltersbus, ze hoopt er oa Drimarene K stofverf te kunnen scoren en ik ga (als het goed is) vrijdag of zaterdag met de dames van de maandag bee, quilts kijken en noodzakelijke lapjes en lapjes voor de heb kopen. Ik hoorde van Merel van Birdblocks dat ze ‘Shirley’s plakspul’ gaat meenemen, haha, het heet HEATnBOND Feather-lite, zit op een rol (dus geen kleine vellen) en ik ben er een superfan van! Als je gewend bent om vliesofix te gebruiken, dan moet je deze eens proberen, het plakt niet aan de naald, en zelfs met 4 lagen op elkaar geplakt kan je nog doorstikken zonder draadbreuk of stampende machine.

Probeer het quiltwerk zoals in het blauwe middendeel maar eens te doen met vliesofix oid zonder gillend gek te worden, dan moet je al zwaar onder de sedativa zitten wil je je naaimachine niet het raam uit te gooien na de zoveelste draadbreuk. Of je moet een heel geduldig en vergevend karakter hebben, vaak en diep kunnen zuchten en verder geen druk van buitenaf hebben, zoals veeleisende man/kinderen/huisdieren.

Over dieren gesproken, wat leuk zijn die filmpjes van de vossen op http://volgdevos.nl/ dat lijkt me wel wat, zo’n webcam in onze tuin, gisteren zag ik Zopje een muis vangen en opeten nadat hij eerst uitgebreid onder de neus van zijn broer met zijn eten had gespeeld; vorige week plukte een buizerd een vogel in volle vlucht uit onze tuin, en de eekhoorntjes rennen ook regelmatig rond, maar ze zijn zo snel en schuw dat je echt geluk moet hebben wil je ze zien. Maar met een webcam die enkel aangaat als er iets in beeld beweegt hoef je niks te missen, toch? Zal ik een webcam in mijn naaikamer zetten, dat mensen mijn doen en laten kunnen volgen, naaah, ik moet hier niet aan denken, want dan zien jullie dat ik vandaag geen steek genaaid heb, wel gesneden maar dat is voor de mysteriequilt van Quiltshop Leur en dat moet nog even geheim blijven (nog een weekje en dan licht ik weer een tipje van de sluier op). Ik zal het maar bij bloggen en foto’s showen laten, is al spannend genoeg.

Zonnig blok

Een middagje tekenen, strijken en knippen, ik had heel veel zin om het blok te maken dat in het boek als block 4 staat, ontworpen door Elisabeth Phillips en Sharon Peterson, beiden uit Britisch Colombia, dat ligt in Canada. Mooi blok.

Ik had niet genoeg stof aan een stuk voor de grote bloem, maar dat loste ik zo op:

Niet happy met de kleuren blauw dook ik weer tussen de lapjes, en zie, veel beter zo, ook de bloem in de kern is vervangen:

De stengels maken ging lekker, de strookjes die ik heb gesneden spuit in niet in met stijfselspray, door het vocht zijn ze te vervormbaar, maar ik spoot de strijkplank lichtjes in, en tijdens het strijken van de strookjes kwam zo de versteviging al verdampend in de stof, slim he?

Het strijkijzer plaats ik tegen het houdertje op het puntje stof, en zo duw ik het houdertje heel langzaam opzij, terwijl het bandje er mooi gestreken van onder komt.De stijfselspray op de strijkmat houdt het bandje vast. Normaal houd ik het houdertje vast, en zorg dat het strookje stof er recht in verdwijnt (zie foto waar je in de opening kijkt), maar ik kwam met het maken van de foto een hand te kort.

Wel heb je bij veel lagen stijfselspray over elkaar heen op de plank kans op overdracht van roos, geen geval voor Head ’n shoulders, gewoon afvegen met je vinger of een kwastje, het ligt er los op.

Ik moest even wat pakken uit een bak en met het verplaatsen van deze bak viel mijn mandje om, en wat rolde hier uit?

Juist, de biaisbandmakertjes van Clover! Nu heb ik een reservesetje, nou ja, ik zal de apparaatjes van mijn moeder maar gewoon terug geven.

Ik wilde mijn Clover strijkboutje even schoonmaken, en dat was toch zoeken geblazen naar dat stiftje, 20 jaar geleden bij de Hema gekocht en nog steeds niet op, maar nu wel weg, ik vrees dat er zich een soort Bermuda driehoek in mijn kamer bevind. Wel vond ik in deze laatste zoektocht in mijn naaitrolley de siliconen vingerhoesjes terug, zo handig als je met je vingers heel dichtbij de strijkbout moet zijn, en je toch nog iets van vingerafdrukken wilt overhouden voor het aanvragen van een paspoort. En zo te zien zijn ze nog multi functioneel, met die bobbeltjes er op 🙂

Voordat ik aan het naaien sloeg, checkte ik het blok, en ontdekte een foutje; blaadjes die niet op dezelfde hoogte zaten met hun puntjes, ze zaten wel af vast gestreken, maar dat geeft niks. Heel kort het strijkijzertje er op zetten, en dan laat het blaadje zonder moeite of beschadiging los, goed neerleggen en dan weer heel kort verhitten, even afblijven tot het is afgekoeld, en dan zit alles weer vast.

Het doorquilten ging heerlijk, hier zie je het draad een beetje afgerold in het zonnetje liggen, alle kleuren van de regenboog, maar het groene overheerst.

Het maakt zelfs de saaiste blaadjes aantrekkelijk, ik zou dit best in mijn haar willen hebben, zo hier en daar een draadje, of zou dat erg gek staan?

Die rondjes in het midden van de bloem gequilt, echt, met dat andere spul had ik dit nooit gedaan, dan zou het draad elke 3e steek af zijn gebroken, of steken over geslagen, maar nu met dit HEATn-BOND Feather Lite is het een fluitje van een cent. (hier gekocht, oei, er is uitverkoop nu!)

Zo, nog even rondom doorgequilt, en klaar was Shirley weer, diepe zucht, zo mooi, ik ben bijna op de helft.

Het lapje stof rechts onder is de achterkantstof die ik voor deze blokken gebruik.

The Rose of Sharon en recepten

Helemaal in de ban ben ik, wat is het een mooi gebeuren als je de blokken ziet groeien, en bij opbouw het blok er uit ziet als een kleuter die zomaar van alles uit de kast heeft aangetrokken zonder op mama te wachten, maar met de stralende trotse grijns er boven klopt het allemaal, en zo was het ook met mijn laatste blok. Na het doorquilten klopte het! En wat een verschil maakte de bruine stipjes in de ronde bolletjes, helemaal happy!

De patronen komen uit dit boek,

maar als je niet aan het boek kan komen, kan je het ook hier gratis downloaden, mits je in het bezit ben van EQ6 of EQ7 (in E7 zitten deze blokken trouwens al). Ik kan niet checken of de link werkt, je kan dit alleen maar openen vanuit EQ6 of 7
Hier hangen ze

volgens de layout in het boek komen ze op de punt, en ziet het er zo uit

Zondag kwamen mijn vader en broer even langs om de Quiltweekendspullen van mijn moeder af te leveren,

zodat ze niet zo hoeft te sjouwen 1 maart, want hoera, nog 2 weken en dan is het Dottenqweekend weer een feit in Loon op Zand, oeh de voorpret kan beginnen! In de kleurrijke tas zitten mijn moeders show&tell quilts, in het zwarte koffertje haar handwerkspullen, en ook 3 Clover biaisbandmakertjes die ik mocht hebben, ze gebruikt ze toch niet. (zal je zien dat ik de mijne nu terug vind)

Het toetje voor de potluck wat mijn moeder elk jaar maakt voor zowel Loon op Zand als ook Nieuwkerke (klik hier voor recept) was gisteren in de maak, mijn broer stuurde deze foto door, bij thuiskomst restte hun een zware taak van kloppers en kommen uitlikken, en restjes opeten. De grote bak ging in de diepvries.

Ik had mijn vader een quiltje van mijn moeder mee terug gegeven welke ik voor haar had doorgequilt, en zaterdagavond laat had ik er toch nog een biesje om gezet,

En wat aten wij op de zondagavond? Pasta met kip en rucola salade

Voor de jongens in Tilburg -die Tim’s kookkunst enorm missen en al helemaal bij het zien van deze foto- nog even het recept:
Reken per persoon een gekruide kip karbonade, die je in de braadzak of pan gaat bakken. Voordeel van de braadzak is dat het niet kan aanbranden (mits je de oven niet heter dan 195 graden zet, en de kip er niet langer dan 50 minuten er in laat zitten), en de oven wordt niet vies, en wat in de zak zit wordt niet vies van een vieze oven. Braadzakken kan je gewoon kopen bij de supermarkt.

Ja, oké, je kan ook de gegrilde kippen kant-en-klaar kopen bij de supermarkt, dat scheelt je een klein uurtje kooktijd. Maar dan ruikt het veel minder lekker in huis en heb je het lekkere braadvocht niet. Nu duurt het klaarmaken van dit recept net zo lang als dat de pasta nodig heeft om te koken.

Als de kip klaar is kan ga je 100 gram pasta (dit is voor studenten, de normale mens heeft genoeg aan 75 gram) per persoon koken, giet je het kookvocht van de braadzak over in een kom, bij een half flesje magere kookroom en een bakje Boursin, roer dit lekker door elkaar, doe er dan een bakje doormidden gesneden kersentomaatjes (of 5 grote in stukjes gesneden gewone tomaten) bij, even roeren, en met een bord op de kom ga je dit nog 3 minuten in de magnetron verhitten, op volle kracht.
Afdekken is nodig, anders kan je de magnetron helemaal schoonmaken. Heb je geen braadvocht, dan roer je een heel flesje kookroom door de boursin en tomaten. Terwijl de pasta kookt, bedek de borden met klein gesneden sla, de rucola puur of de rucola mix, maakt niet uit, de mix is iets minder pittig /overheersend van smaak, valt beter in de smaak ook bij kinderen.
Reken op een ons sla per persoon.
Het kippenvlees trek je van de botten af, en leg deze bovenop de sla op de borden. Is de pasta gaar, giet het dan af en gooi het dan gelijk terug in de pan (vuur uitzetten!) en roer hier de room/tomaten mengsel door.

Even proeven, dan zout en peper toevoegen.

Een paar serieuze scheppen pasta gaan dan op elk bord, en dan al dan niet rijkelijk bestrooien met geraspte kaas, en smullen maar! Je kan er altijd nog een paar eetlepels verkruimelde fetakaasbrokjes doordoen, ook heerlijk! Ooooooh bij het zien van deze foto zou ik zo nog een bord lusten, maar helaas heeft Tim vannacht het laatste restje opgegeten.

Wil je wel vocht uit de braadzak, maar niet het vet, giet dan eerst af, laat het vocht in de koelkast afkoelen, en dan schep je zo het vet er af. Dit vergt wel wat meer plannen.

De koude pastaschotel klik hier is ook een heerlijk gerecht, je staat hierbij ongeveer een half uur in de keuken je het rambam te snijden aan de ingrediënten, maar het is het wel waard!

Mooi

Het was een heerlijke dag vandaag, na een niet zo’n lekkere nachtrust (heb iets van 2 uur geslapen denk ik) zat ik vol energie. Nee, niks opgeruimd meer, maar wel zalig gewerkt aan de Rose of Sharon. Nadat ik nog 22 rode rondjes had uitgeknipt kon ik beginnen met alles op zijn plek te leggen, en vervolgens alles vast gestreken met het Clover strijkijzertje, waarmee ik de glazen kopspeldjes kon ontwijken; probeer dat maar eens met een gewone grote strijkijzer.

Els, ik geniet nog elke keer van de handige, robuuste standaard die jouw lieve man voor mij heeft gemaakt een paar jaar geleden, gouden handen heeft hij!

Toen alles vast zat kon ik hem sandwichen (gewoon met speldjes, net zo makkelijk) en nadat zoon instructies had gekregen wat betreft het eten klaarmaken, kon ik me heerlijk op het doorquilten gaan storten. Wat werkt dat toch lekker, met goed licht aan een opgeruimd bureau.

Ik had een andere naald nodig toen de B’nina met achteruit en zijwaarts naaien -free motion- steeds steken over sloeg, vooruit stikkend was geen probleem. Dit ligt aan hoe het draad door de naald heen getrokken wordt, de weerstand door het oog is dan gewoon te groot. Ik heb toen de embroidery naald nr 80 vervangen door een topstitch-naald nr 80, en dat was dé oplossing, ook al moest ik wel rustig aan doen op de stukken waar meer dan 2 lagen op elkaar geplakt zaten.

Een opgeruimd laatje bleek ook zo zijn voordelen te hebben, het juiste pakje naalden was zo gevonden. Vraag me niet wat al die handquilt-naalden in het linker bakje doen, ik gebruik ze niet eens, laat staan 3 verschillende soorten en maten.

Het was fijn om kunnen spelen tot de brul “Eten!” door de hal ging, wat is dat toch een luxe als je gewoon aan kan schuiven, en helemaal als het allemaal nog lekker smaakt ook. We zaten nog na te tafelen, toen de oven piepte, de kruidcake die ik er anderhalf uur eerder in had geschoven was klaar, en wat rook en smaakte hij lekker. Het was even spannend of hij wel gelukt was, omdat ik per ongeluk de dubbele hoeveelheid vocht had toegevoegd, maar hij was perfect! Oké, hij was een beetje gescheurd uit de vorm gekomen, maar dat mocht de pret niet drukken.

getuige de peuterende vingers van dochterlief.

We genoten van ons toetje. Zoon besloot toen dat het tijd was om zijn mobieltje uit de rijst te vissen, waar we hem 2 dagen geleden in hadden gestopt na een onvrijwillige duik in de wc pot. Rijst is vocht absorberend, dat wist ik, en ik kende de toepassing van een paar korrels in een zoutpotje om het zout droog te houden, maar een paar weken geleden had ik in een detective serie gezien dat iemand zijn gewassen mobieltje in een pak rijst had gestopt, en dat deze het daarna gewoon deed, dus voila, een goed voorbeeld doet volgen.

Gelukkig kreeg ik nog via Facebook de tip van Lies dat ik wel de accu er uit moest halen, anders kwam er kortsluiting van, dus dat ook snel gedaan. 2 Dagen is dan wel lang om te wachten zeg, en het was heel spannend toen de accu er in ging; er ging een zucht van opluchting door de kamer toen de lichtjes aan gingen op het scherm, pfew!

Helemaal happy gingen we weer verder met onze bezigheden, de kids spelen met hun games, en ik met mijn quiltblok, en alles verliep voorspoedig, en kijk eens wat een beauty,

ik geniet nu zo van alles. Cake gelukt, eten gelukt, mobieltje heel gebleven, kinderen happy, man happy, Zipje& Zopje happy, ikke happy. One big happy family LOL