Categoriearchief: Heugelijke feiten

Rare week

We hebben een drukke twee weken achter de rug, die je niet te vaak moet hebben wil je zonder kleerscheuren het eind van het jaar halen. Het begon na weer een spannende periode tussen de scans en de uitslagen, maar er waren geen uitzaaiingen te zien en de grote tumor was 100% zeker hartstikke dood 😅 en de uitslag van de CT scan van de longen was ook goed, alles in orde 🥳

Na de uitslag gingen we naar fitness, en bij thuiskomst besloten we bij de vraag “Wat eten we vanavond?” uit eten te gaan bij de Sinjoor. Manlief kon nog een flinke dut doen en hup, het goede nieuws werd lekker gevierd.

Weer een slechte nacht, deze keer niet van de zorgen maar vanwege hoestprikkels bij ons beide, bah. Vroeg uit de veren want de schilder zou komen, maar helaas ging het regenen, dus was hij ook zo weer weg.
Ik besloot de ventilatieroosters in de keuken schoon te maken, nu dat ik weet dat ze er echt af moeten kunnen, aldus de timmerman. Van onderen haken ze in een richeltje, en van boven klemmen ze vast tegen een randje, ik kreeg ze met moeite los nadat ik tegen de bovenrand een beetje afwassop had gespoten.

Man o man, zo ziet 28 jaar aan stof er uit. Deze roosters staan bijna altijd het hele jaar open, in weer en wind. Mijn puf was op, dus de roosters van de andere kamers komen later wel.

We zijn bij donderdagochtend 8 uur aanbeland, de auto moet weg voor een APK, ik rijd terug naar huis met Evelien, om drie uur later dezelfde rit weer te maken, geen bijzonderheden aan de auto, hè, fijn hoor. We gaan ‘s middags even langs de Stoffenkoning in Rucphen, zomerstoffen kopen om shirts te maken, want in de tricot du Punto shirts krijgen we het wel erg warm bij inspanning. Goed geslaagd belanden de lappen in de wasmachine om alvast voor te krimpen, vrijdag gaan we knippen, Evelien als eerste

En daarna is mijn stofje aan de beurt, ook heel zomers en soepel vallend. Jon pikt mijn strijkplank in, het is behelpen met het strijkhammetje

Ik ben tot aan de zomen van de mouwen en panden gekomen, toen ik pas echt gevloerd werd door vervelende groene slijm producerende holtes (alleen in het hoofd) en hoestbuien waar je u tegen zegt, net als manlief en Evelien. Ik moest logischerwijs maar wel stevig balend maandag de afspraak met de implantoloog voor donderdag afzeggen (zodat iemand anders in mijn plaats kan gaan, ik wist maandag nog niet hoe het donderdag zou gaan met me, dus toch maar bijtijds afgezegd) en nu loop ik dus nog langer met een gat in mijn mond, alleen zichtbaar als ik breeduit lach. Het is niet voor niets dat ik met mijn lippen op elkaar grijnsde toen ik vrijdag op de bee mijn stitch journal liet zien én paparazzi op me af zag komen.

7eeef88e-926f-42d7-9a00-1048e052bcc6
Gelukkig was ik dinsdag al dusdanig opgeknapt dat ik zonder hoestbuien of gesnotter (lang leve de neusspray) naar de kapper kon, al schrok de kapster van mijn stem toen ik haar groette, rauw en heel donker. Zwoel als dat je ding is.

Bijna woensdag, dus ging ik dinsdag aan de slag met de twee randjes van week 14 voordat Marion de randjes voor week 15 voor ging doen in haar woensdagse video hier op YouTube. En zo te horen was Marion ook flink verkouden en wat schor, het heerst. Ik heb een randje afgekregen, geborduurd met zijde lint, ik had járen geleden in Barcelona een handjevol Mokuba embroidery ribbons gekocht, het is azlon, een kunstmatige zijde.

Leuk om te doen, ik heb het wel in de borduurring gedaan, dat vind ik fijner werken. Mooie gele kraaltjes in het midden maken de bloempjes af. Nou, bijna af.

Daarna heb ik met Derwent Inktense groen rond de kraaltjes aangebracht en lila op de puntjes, heel subtiel en met een niet te natte kwast, want het trekt heel snel in de vezels van het lint. Tadaaa.

Ik zal vanavond proberen het volgende randje te maken, en dan stoppen als Jon vindt dat het mooi is geweest, en weer vroeg naar bed, want het gehoest is nog niet voorbij.

Fay is gek op de schommelbank, foto van woensdagmiddag toen het droog was, meer hierover in het volgende blogje

Honey, I’m home

Evelien zocht en vond een auto voor haar werk, een afspraak bij een garage in Breda om een proefrit te maken werd een paar dagen later afgezegd omdat ze de auto al hadden verkocht. So much voor betrouwbaarheid bij een garage. Dus moest ze gelijk weer online gaan zoeken, en vond in onze woonplaats bij een particuliere verkoper een leuke blauwe Hyundai.

Hmmm, het kenteken kwam wel erg bekend voor, het zou toch niet?
En ja hoor, het is de snuifdoos die van Tim is geweest, die ik eind ‘21 aan de garage had verkocht omdat we aan een auto genoeg hadden en er flinke kosten aan zaten te komen. Te zien aan de foto’s van papieren was de duurste kostenpost -de distributie riem- al gedaan. Gelijk een afspraak gemaakt voor vandaag, en fingers crossed dat ze hem niet onder onze neus door weer zouden verkopen.

Vanmorgen kreeg Evelien een opfrisrijles van anderhalf uur, want in Amsterdam wonend heeft ze geen auto gehad, even weer het gevoel terug krijgen.

Ze hoefde niet nog meer lessen te volgen, de lesauto kwam zonder butsen of overspannen instructeur naast haar rustig aanrijden, en een uur later gingen we kijken naar de snuifdoos. Oooh wat was dat leuk om hem te zien staan, stom hè, het is maar een auto maar het voelde zo vertrouwd. We maakten een proefritje, ik eerst om naar een parkeerterrein te gaan, en daar kon Evelien rustig een paar oudjes rijden, optrekken en zo. De motor staat stationair erg laag ingesteld, nog geen 800 toeren, dus sloeg hij bij mij ook de eerste keer af toen ik moest optrekken. Misschien iets hoger afstellen? Ik weet dat de garage dit deed toen ik hierom vroeg, gelijk na de APK.

De auto is als boodschappenwagen gebruikt door een bejaard echtpaar, wat ook te zien was aan het kilometerverbruik, veel korte ritjes, en hij was op wat oppervlakkige gebruikssporen na niks veranderd. Beide dochters waren aanwezig en eentje regelde de verkoop, ze vonden het leuk en heel toevallig dat de auto weer terug in de familie kwam. De waterpomp was ook vernieuwd, dus dat was fijn. Dat de proefrit in Breda niet was doorgegaan had gewoon zo moeten zijn, want de snuifdoos was op de dag van de afzegging pas in de verkoop gegaan.

Zie hier een hele blije Evelien 🥰

De Jeep en de snuifdoos staan weer gebroederlijk naast elkaar op de oprit, ze hebben mekaar veel te vertellen 🤭

Heel veel steekjes

Zaterdag mochten we op Sophietje passen, we hebben genoten van haar geklets, haar ontdekkingen in de kamer (ik moet echt de stopcontacten gaan afdekken) en haar tafelmanieren 😆 wat een eetlust.

Ik had zelf rösti gemaakt, eenvoudig gekruid met uienpoeder en peper, en een eitje erdoor voor de binding, en met een krokant korstje gebakken. Ze vond het heerlijk. Ook de gebakken zalm schoof ze zo naar binnen, en ~~wonder boven wonder~~ dankzij Eveliens hulp lag de vloer niet bezaaid met de bonenmix.

En ze had blijkbaar nog honger, want toen ze een hapje groenten van Eveliens bord op haar lepeltje kreeg, wilde ze gelijk meer

Toen ze rond 7 uur naar bed ging sliep ze gelijk, ik haalde ze vier uur later uit bed toen ze opgehaald werd, en ze sliep in de auto en thuis gewoon aan een stuk door. En wij ook 😂

Week zes van Marion’s stitch journal is klaar, het was een zoektocht tussen mijn lapjes, ik ging voor de glimmende brons/bruine stof

De stukken stof liggen wat bollig door de restjes tussenvulling van wol/katoen die ik er onder stopte.

Met bruinrode breiwol werd de volgende rand aangebracht in flanelsteek, het mocht onregelmatig wat niet lastig was,

en daarna met een witte dmc draad weer een lijn aanbrengen die ook te zien zijn in de Elfenbank zwam.

Ik haalde de witte draad uit het rechter deel (op 3 uur) want het liep recht ipv mooi met de ronding mee, en was blij met het eindresultaat. Bij twee delen kwam een zwart bovenstukje, ik wilde boven in de kasten een geschikt lapje zoeken, maar zag toen de achterkant van een restje van de bronzen stof, ook zwart, en heb die gebruikt.

Morgen komt de volgende stap op Marionsworld Ik ben er klaar voor ☺️

En elke dag komt er een nieuw hartje op de Facebookpagina van CrabappleHill, ik loop een paar dagen achter maar haal dit op een dag wel weer in. Mijn zelf geverfde Perle garen

gebruikte ik voor de Franse knoopjes rond dit hartje

En dit is de achterkant

Dit hartje was snel klaar, misschien doe ik die van zondag en maandag vandaag nog wel.

Pfew

Het zag een beetje wit buiten bij het opstaan, Fay rende vanmorgen gelijk naar hun toilet, blij dat de grond niet keihard was bevroren, hier was ze net driftig iets aan het begraven. Ze liep even later met spierwitte schone voetjes naar binnen, zo knap.

Sherlock liep vanmorgen al zo vlot dat je zou denken dat er niks aan het pootje was, maar wetend dat katten goed kunnen faken kreeg hij toch pijnstilling en hield ik hem het grootste deel van de dag binnen, en moest hij zich behelpen met de kattenbak. Hij droeg zijn lot niet in stilte, een paar keer klonk klagelijk gejammer bij de schuifpui, tot hij zag dat ik niet toegaf, en toen zocht hij boven een rustig plekje op.
Fay volgt hier elk vlokje, maar ze gaf het snel op, last van een verdraaide nek denk ik.

Verkeersinformatie gaf code geel af vanwege gladheid, alsof het vandaag nog niet spannend genoeg was. We reden iets na twaalf uur met een uur speling naar het ziekenhuis in Tilburg, gelukkig geen files, maar wel even heel glibberig op het stukje bij Breda, het was daar ook flink aan het sneeuwen.
We moesten een uur wachten op de poli tot we aan de beurt waren en gelijk na binnenkomst de uitslag te horen kregen: alles was goed! Er waren geen verdachte plekken gezien en het oedeem is flink afgenomen. Opluchting alom, ik schoot even vol, manlief moest ook slikken. De infusen hebben hun werk betreffende het oedeem gedaan, meer krijgen is niet nodig, en de oncoloog in Roosendaal en neuroloog in Bergen op Zoom mogen de controles weer overnemen. Wat een geruststelling, en ook zo fijn dat we niet meer naar Tilburg moeten gaan.
De rit naar huis ging vlot en ook weer in stilte, manlief heeft zowel heen als terug geslapen, hij was zo moe. Bij thuiskomst zag ik de reacties van de kinderen op het goede nieuws, we hebben weer even rust.

De rest van de middag is er dan ook niks meer uit onze handen gekomen, koffie en thee drinken, erwtensoep als avondeten en vroeg naar bed, we zullen vast beter slapen dan voorgaande nachten.

Ik had niks mee als wachtkamerhandwerkje, de stitchjournal opdracht van afgelopen woensdag had ik gisteravond afgemaakt, met Jon als ondersteuning.

Dit was ook een makkelijke opdracht, negen kleine stukjes stof met een mooie garen vastzetten met een simpele rijgsteek, de stukjes stof hoefden er niet perfect recht en rafelloos uit te zien. Ik heb een wollen verloopgaren gepakt wat op een klein naamloos klosje zit, en stukjes stof gepakt die wat betekenen voor me.
De hexagonnenstof als herinnering aan Sommeke, de pauwenveerstof omdat ik zo trots als een pauw ben op mijn kinderen, zwarte kat spreekt voor zich, bloemetjesstof van Aunt Grace en de bloem/blad stof daaronder omdat tuinieren mijn passie is, het konijnstofje omdat deze stof in de geboortequilt voor Sophie is verwerkt. Boven midden het zwarte lapje met bronzen metallic stof omdat ik van blingbling houd, en links onder een streep zilver glitterverf op rode Inktense, rood en glitters, wie houdt daar niet van? Jon steekt zijn pootje omhoog, hij heeft liever iets bruin, zoals kattensnoepjes.

Morgen uitslapen? Vergeet het maar, om acht uur staat de loodgieter op de stoep om onze beneden wc te fixen, de spoelunit sijpelt weer zachtjes door (in de pot gelukkig), hopelijk is driemaal scheepsrecht. Een fijne dag en voor wie de weg op moet: doe voorzichtig 👀

Gelukkig nieuwjaar

Volgens mij kan je de eerste week van het nieuwe jaar mensen nog een gelukkig nieuwjaar wensen zonder dat je nagewezen wordt, toch? Nou, bij deze dan. Dat we maar gezond mogen blijven/worden en dat we ons veilig en geborgen mogen voelen in huis met lieve mensen om ons heen. Dat veilig voelen met al die regen en wateraanvoer vanuit Duitsland en Frankrijk is helaas voor veel mensen momenteel een beproeving. Ik moet er niet aan denken als het water de woonkamer instroomt, daar gaan de vloeren en meubels ☹️ om over de schade van het optrekkend vocht langs de muren maar te zwijgen. Ik heb enorm te doen met iedereen die dit overkomt. Heel veel sterkte dus aan mijn lezers die in deze ellende zitten 💪🏼

Even wat leuks, ja graag, 1 januari was een gezellige boel met iedereen weer in huis, en alle aandacht ging naar Sophie, uiteraard 😍 het is toch zo’n schatje. Even de olifantentrui passen, hij zit perfect 👍 ik kreeg ze voor de foto niet met haar armpjes wijd, maar zo krijg je ook een goed beeld van de schattigheid van zowel ons klein zonnetje en het truitje, vooral dat de hals en mouwboorden zo mooi aansluiten vind ik wel fijn en praktisch.

Toen ik boven wat opruimde kwam ik het tijdschrift tegen van dit patroon, met het truitje op de voorkant. Het komt uit 1981, dus denk ik dat ik het de eerste keer voor mijn nichtje Dione heb gemaakt. Zo fijn dat ik het origineel nu heb, het komt dus niet uit de Ariadne, wat ik eerst dacht.

Zo’n lief setje, alleen is een gebreid broekje niet iets wat je een 1 jarige aan zou trekken lijkt mij.

Met het avondeten zaten we met ons allen te smullen van de kroketten, ze waren heerlijk 🤤 zelf gemaakt naar het recept van Cees Holtkamp

met regelmaat barste er eentje open tijdens het bakken (ook nadat ik de temperatuur van olie wat had verlaagd) en er ontploften zelfs twee -een tijdens en een na het uitscheppen-, holy shit wat een bende, de “Oeh!-tjes” galmden door de keuken 😂 en Sherlock die net langs liep werd beschoten en wist niet hoe snel hij de kamer in moest rennen. “Zijn ze helemaal gek geworden”, hoorde ik hem tegen Jon zeggen, die zijn wenkbrauwen ophaalde. “Ontplofte kroket zeker?”, en hij kwam even kijken of er iets op de grond lag wat eetbaar was, nee dus. De klodders had ik opgeveegd voordat ik er in zou stappen en door het hele huis krokettenragout zou verspreiden. Doet me denken aan Astrid en Obelix en de Helvetiërs, aan de herbergier die de vloer maar blijft dweilen terwijl de gasten de boel vies maken met hun baggerpoten.

De volgende dag rolde ik de overgebleven kroketten weer door eiwit-paneermeel om ze een extra jasje aan te geven in de hoop dat ze nu niet zouden ontploffen, maar helaas. De frituurpan heeft daarna twee volle dagen moeten weken, vooral het mandje wilde maar niet schoon worden, en owee als je het met een borstel probeert te schrobben 😟 het metalen raster grijpt gelijk alle borstelharen vast, wat een ellende.

Even naar buiten, bloemetjes ruiken , heerlijke citroenlucht 👌
en vogelvoer aanvullen. De overgebleven oliebollen met rozijnen en krenten die ik op het gras heb gegooid liggen er nog, ik geef ze nog een dag de kans en dan gaan ze de kliko in. Vorig jaar maakte ik er broodpudding van, ook heel lekker, maar behoorlijk calorierijk met oliebollen. Ik ben blij dat ik eindelijk weer onder de 95 kg zit, en dat wil ik zo houden. 8 kg er af en ik denk echt dat dit mede het effect van de behandeling bij de psycholoog is van afgelopen jaar. Ik merk dat ik geen stress eter meer ben, heb geen behoefte om me vol te stoppen, dat denk ik.

De eerste week van januari zit er bijna op en manlief heeft het eerste ziekenhuisbezoek alweer gehad, met nog een rit de volgende week en de week daarop, oh joy. Controles, maar ja, toch weer een gesleep en gesjouw en spannende momenten van uitslagen. Ik zorg dat ik wat onder handen heb, natuurlijk zijn daar de hexagonbloemen

Marion’s World is woensdag gestart met een Stitch Journal, met een bladzijde per maand, waar ze later een boekje van maakt. Ze begint makkelijk en gaande weg worden de bladzijden uitdagender om te maken, borduren, applicatie, wat verven en borduren, en nog meer van zulks. Dit lijkt me leuk om elke week ook te doen.
Ik had nog genoeg witte stof dat als basis kan dienen, mmmm, na het eerste stukje denk ik dat dit te stevig geweven is, de naald prikt er niet erg makkelijk door. Aan de andere kant geeft het wel voldoende stevigheid. Ik zie wel.

Bovenop ligt een stukje van een rest dubbelbreed quiltkatoen; het is me opgevallen dat er dubbelbrede achterkantstoffen zijn die veel dunner van kwaliteit zijn dan hun zusjes van 110cm breedte. Misschien is dit door de fabrikant bewust gedaan om de prijs te drukken? Of om het doorquilten makkelijker te maken? Ik vind het te dun om blokjes van te maken, maar voor dit project is het zeer geschikt. Ik heb hier een strook van ruim twee meter lang en iets van 10 cm breed nog liggen, dus perfect om te gebruiken als ondergrondje

En opvullen maar

Dit is de eerste keer dat ik de seedstitch doe, het is een leuk en ontspannen werkje

De kerstboom gaat zijn laatste dag in dat hij in de kamer staat, de onderste takken liggen bijna op de grond, we gaan hem aftuigen voordat de ballen er vanzelf afglijden. Sherlock helpt alvast

En hier speelt hij met een vilten hangertje, zelf uit de boom geplukt.

We zaten vanmiddag naar een dierentuinprogramma op tv te kijken, Fay hoorde de vogelgeluiden en sprong er gelijk bij, kijken waar de vogeltjes zijn.

En toen zag ze zichzelf weerspiegelen in een grote gouden kerstbal, ze bleef een hele tijd kijken, zo schattig.

Geïntrigeerd sprong ze op de grond om het beter te bekijken, en nadat ze genoeg had gezien begon ze een voor een de dennennaalden eraf te trekken en uit te tuffen, zo leuk 😻

We genieten nog een avond van de lichtjes en ballen, en morgen bergen we het weer netjes open de dozen, tot over elf maanden.