Volgens mij kan je de eerste week van het nieuwe jaar mensen nog een gelukkig nieuwjaar wensen zonder dat je nagewezen wordt, toch? Nou, bij deze dan. Dat we maar gezond mogen blijven/worden en dat we ons veilig en geborgen mogen voelen in huis met lieve mensen om ons heen. Dat veilig voelen met al die regen en wateraanvoer vanuit Duitsland en Frankrijk is helaas voor veel mensen momenteel een beproeving. Ik moet er niet aan denken als het water de woonkamer instroomt, daar gaan de vloeren en meubels ☹️ om over de schade van het optrekkend vocht langs de muren maar te zwijgen. Ik heb enorm te doen met iedereen die dit overkomt. Heel veel sterkte dus aan mijn lezers die in deze ellende zitten 💪🏼

Even wat leuks, ja graag, 1 januari was een gezellige boel met iedereen weer in huis, en alle aandacht ging naar Sophie, uiteraard 😍 het is toch zo’n schatje. Even de olifantentrui passen, hij zit perfect 👍 ik kreeg ze voor de foto niet met haar armpjes wijd, maar zo krijg je ook een goed beeld van de schattigheid van zowel ons klein zonnetje en het truitje, vooral dat de hals en mouwboorden zo mooi aansluiten vind ik wel fijn en praktisch.

Toen ik boven wat opruimde kwam ik het tijdschrift tegen van dit patroon, met het truitje op de voorkant. Het komt uit 1981, dus denk ik dat ik het de eerste keer voor mijn nichtje Dione heb gemaakt. Zo fijn dat ik het origineel nu heb, het komt dus niet uit de Ariadne, wat ik eerst dacht.

Zo’n lief setje, alleen is een gebreid broekje niet iets wat je een 1 jarige aan zou trekken lijkt mij.

Met het avondeten zaten we met ons allen te smullen van de kroketten, ze waren heerlijk 🤤 zelf gemaakt naar het recept van Cees Holtkamp

met regelmaat barste er eentje open tijdens het bakken (ook nadat ik de temperatuur van olie wat had verlaagd) en er ontploften zelfs twee -een tijdens en een na het uitscheppen-, holy shit wat een bende, de “Oeh!-tjes” galmden door de keuken 😂 en Sherlock die net langs liep werd beschoten en wist niet hoe snel hij de kamer in moest rennen. “Zijn ze helemaal gek geworden”, hoorde ik hem tegen Jon zeggen, die zijn wenkbrauwen ophaalde. “Ontplofte kroket zeker?”, en hij kwam even kijken of er iets op de grond lag wat eetbaar was, nee dus. De klodders had ik opgeveegd voordat ik er in zou stappen en door het hele huis krokettenragout zou verspreiden. Doet me denken aan Astrid en Obelix en de Helvetiërs, aan de herbergier die de vloer maar blijft dweilen terwijl de gasten de boel vies maken met hun baggerpoten.

De volgende dag rolde ik de overgebleven kroketten weer door eiwit-paneermeel om ze een extra jasje aan te geven in de hoop dat ze nu niet zouden ontploffen, maar helaas. De frituurpan heeft daarna twee volle dagen moeten weken, vooral het mandje wilde maar niet schoon worden, en owee als je het met een borstel probeert te schrobben 😟 het metalen raster grijpt gelijk alle borstelharen vast, wat een ellende.

Even naar buiten, bloemetjes ruiken , heerlijke citroenlucht 👌
en vogelvoer aanvullen. De overgebleven oliebollen met rozijnen en krenten die ik op het gras heb gegooid liggen er nog, ik geef ze nog een dag de kans en dan gaan ze de kliko in. Vorig jaar maakte ik er broodpudding van, ook heel lekker, maar behoorlijk calorierijk met oliebollen. Ik ben blij dat ik eindelijk weer onder de 95 kg zit, en dat wil ik zo houden. 8 kg er af en ik denk echt dat dit mede het effect van de behandeling bij de psycholoog is van afgelopen jaar. Ik merk dat ik geen stress eter meer ben, heb geen behoefte om me vol te stoppen, dat denk ik.

De eerste week van januari zit er bijna op en manlief heeft het eerste ziekenhuisbezoek alweer gehad, met nog een rit de volgende week en de week daarop, oh joy. Controles, maar ja, toch weer een gesleep en gesjouw en spannende momenten van uitslagen. Ik zorg dat ik wat onder handen heb, natuurlijk zijn daar de hexagonbloemen

Marion’s World is woensdag gestart met een Stitch Journal, met een bladzijde per maand, waar ze later een boekje van maakt. Ze begint makkelijk en gaande weg worden de bladzijden uitdagender om te maken, borduren, applicatie, wat verven en borduren, en nog meer van zulks. Dit lijkt me leuk om elke week ook te doen.
Ik had nog genoeg witte stof dat als basis kan dienen, mmmm, na het eerste stukje denk ik dat dit te stevig geweven is, de naald prikt er niet erg makkelijk door. Aan de andere kant geeft het wel voldoende stevigheid. Ik zie wel.

Bovenop ligt een stukje van een rest dubbelbreed quiltkatoen; het is me opgevallen dat er dubbelbrede achterkantstoffen zijn die veel dunner van kwaliteit zijn dan hun zusjes van 110cm breedte. Misschien is dit door de fabrikant bewust gedaan om de prijs te drukken? Of om het doorquilten makkelijker te maken? Ik vind het te dun om blokjes van te maken, maar voor dit project is het zeer geschikt. Ik heb hier een strook van ruim twee meter lang en iets van 10 cm breed nog liggen, dus perfect om te gebruiken als ondergrondje

En opvullen maar

Dit is de eerste keer dat ik de seedstitch doe, het is een leuk en ontspannen werkje

De kerstboom gaat zijn laatste dag in dat hij in de kamer staat, de onderste takken liggen bijna op de grond, we gaan hem aftuigen voordat de ballen er vanzelf afglijden. Sherlock helpt alvast

En hier speelt hij met een vilten hangertje, zelf uit de boom geplukt.

We zaten vanmiddag naar een dierentuinprogramma op tv te kijken, Fay hoorde de vogelgeluiden en sprong er gelijk bij, kijken waar de vogeltjes zijn.

En toen zag ze zichzelf weerspiegelen in een grote gouden kerstbal, ze bleef een hele tijd kijken, zo schattig.

Geïntrigeerd sprong ze op de grond om het beter te bekijken, en nadat ze genoeg had gezien begon ze een voor een de dennennaalden eraf te trekken en uit te tuffen, zo leuk 😻

We genieten nog een avond van de lichtjes en ballen, en morgen bergen we het weer netjes open de dozen, tot over elf maanden.