Categoriearchief: Heugelijke feiten

Bloemerig

Het achterste terras wacht op een stevige bezem beurt om de laag mos en oude bloesem van de boom te verwijderen, en het uitkrabben van onkruid,

En de bloempotten moeten nagekeken worden of op een ander plekje gezet worden.

De akelei bloeit zo mooi

Ze staan door de hele tuin

En de laatste azalea’s bloeien, deze roze en gele bloeien wat later dan de voorgaande rode en creme

Jon en Sherlock zaten woensdag buiten de boel in de gaten te houden, het is stil, af en toe vliegt er een vogel over die heel hard en schel krijst, eerst dacht ik dat het een sperwer was omdat op dat moment alle kleine vogeltjes zich stil hielden. Maar deze vogel met een witte buik en lange snavel lijkt niet op een sperwer. En nee, het is geen meeuw.

Ik open het raam om een mooiere foto van het duo te maken, maar het moment is verstoord en ze vragen of ik buiten kom spelen. Eerst vraagt Jon het

En daarna probeert Sherlock me over te halen, “pretty please?”

Nee jongens, even mijn armen rust geven, nou ja, rust, ik wil werken aan een jurk, een patroon van Lutterloh net uitgeknipt

En ik probeer mijn achterstand in te halen bij de Stitch journal van Marions World.

Misschien ga ik later nog wat meer variatie aan steekjes bij de randjes doen

So far so good

Het plan was om een stumpwork roos te maken zonder gebruik te maken van ijzerdraad in de randen. Wel met een dichte festonsteek zodat je mooi kort tegen het borduurwerk kan afknippen.

Ik vond de elegantie ver te zoeken toen ik de bloemblaadjes eenmaal uitgeknipt tot een roos maakte. Te groot ook. Ik denk dat ik het beter uit een spiraal deel had moeten maken, en deze dan rond wikkelend op de stof vast had gezet. Gisteren zag ik deze spreuk in de krant: Als hadden komt is hebben te laat. (Maw niet zeuren over gedane zaken)

De blaadjes heb ik wel gebruikt en de roos heb ik gemaakt met zijde lint, het is goed zo.

Eindelijk kon ik met de volgende pagina beginnen van week 17, ik loop maar drie weken achter 🫣 ieder op zijn eigen tempo, maar ik ben bang dat als ik te ver achterloop het einde zoek is. Op deze pagina komt een vaas met tulpen op een tafelkleedje, het vaasje is wat opgevuld met laagjes wollen tussenvulling, zover ben ik nu, en de stofjes voor de bladeren zijn ook al uitgezocht.

Ik merk dat mijn linker hand het vasthouden van de borduurring niet zo fijn vond met al die bloemblaadjes maken, even wat afwisseling dus.

Gistermiddag pakte ik het laatste stukje pad aan om daarna het terras schoon te maken.

Ik zette de parasol op zodat Jon schaduwplekje had tijdens het werken, het leven is zwaar als zwarte kat

In de hoek links van de tuinstoelen groeiden de struiken tot ver over de bestrating en werd er flink gesnoeid,

maar wel zo dat er nog een fijn beschut plekje is voor de katten. Hier een doorkijkje onder dat hoekje door

Hier de potten die ik later nog zal nakijken, in de zwarte potten zitten Verbena stekken van vorig jaar, klaar om geplant te worden.

En na vier uur van krabben, trekken en vegen was het klaar en kon ik nat van het zweet ~~tevreden achterover leunen~~ snel eten uit de diepvries opwarmen, want het was al half zeven!

Het Eurovisie songfestival was een domper, zo erg dat niet de camera vrouw die tegen de afspraak in en na twee waarschuwingen bleef filmen werd gestraft, maar Joost Klein. Beschamend.

Het belooft vandaag net als gisteren weer een mooie zomerse dag te worden, vanmiddag komt iedereen weer over de vloer vanwege Moederdag, joepie 🎉 . Van Evelien kreeg ik zonet een mooie bloeier, “Suzanne met de mooie oogjes”.

Ze heeft gisteren alles al in huis gehaald voor de bbq, ik hoef nergens voor te zorgen ☺️ Suzanne gaat net als vorig jaar voor de taart zorgen, die super lekkere van de Hema. Ik heb er zin in. Een fijne dag 👋🏼

Tuinwerk

Alweer twee weken geleden dat ik voor het laatst heb geblogd, jeetje waar gaat het heen met de wereld zoals wij die kennen. 🫤 Ondertussen is mijn lief 65 jaar geworden, wat een mijlpaal, dat heeft hij hem toch mooi geflikt ondanks alles 🥳 We vierden het thuis met ons gezin, (een groot feest was gewoon te vermoeiend) en hadden een koud en warm buffet laten bezorgen, en ik had schuimgebak gemaakt, met partjes mandarijntjes uit blik door de slagroom geklopt, heel eenvoudig maar ozo lekker.

Manlief wilde eigenlijk slagroomtaart hebben, maar wilde niet dat ik het ging bakken, want mijn wenkbrauwen waren al teveel versleten. Ik had er dus eentje besteld bij een bakker die ons was aanbevolen, en nam toen gelijk twee slagroomgebakjes mee ter viering der voorpret. Halverwege het eten keken we mekaar aan, poeh dat viel tegen, twee lagen flauwe taartbodem met enkel slagroom er tussen en erop ook alleen maar slagroom met een mandarijnpartje. Zo kaal en saai en de slagroom smaakte ook al meh. Dus ik terug naar de bakker, of de taart die ik had besteld hetzelfde was als de gebakjes die ik die morgen had gekocht. Ja dus, precies hetzelfde, en nee, niets anders dan taartbodem en slagroom. Nou, dan mocht de bestelling geschrapt worden, want we vonden het niet echt feestelijk smaken. Daar kon de verkoopster zich wel in vinden, zei ze tot mijn verbazing.

Sophietje heeft de Duplo ontdekt, vooral alles uit de bak halen en er weer instoppen vond ze leuk. Het is toch zo’n heerlijk kindje 😍

De volgende dag hadden we echt nodig om bij te komen, Jon zag tot zijn ontzetting dat Sherlock naast hem was komen liggen, maar was te moe om er wat aan te doen, Sherlock kon zijn geluk niet op en kroop steeds dichter tegen Jon aan.

En Sherlock wist daarna Jon steeds vaker te vinden als slaapbuddy, niet elke keer liet Jon het toe, maar als het wel mocht, dan keken ze allebei toch wel heel tevreden, ook al was het wel erg krap op de toren.

Kijk nou toch

De vogeltjes kregen ander voer met meer insecten er in, Fay had er ook wel oren naar maar het lukte haar niet om in het vogelvoerhuisje te komen, gelukkig.

Dan maar de vijver inspecteren, wat ritselt daar tussen het blad? Sherlock likt er al zijn lippen bij af.

Ze konden het niet ontdekken

Een maand of zo geleden kon ik de Brunnera (Kaukasische vergeet-me-niet) niet meer vinden, maar hij staat er toch nog, en zelfs in bloei, helemaal happy.

En hier rechts van het pad komt de gele toorts op een wel heel onhandige plaats op, uitgraven heeft geen zin vanwege de lange penwortel, dus mag hij blijven staan

Na het onkruid verwijderen en de graskanten bijknippen zag het er al veel beter uit, ook omdat ik het over het pad hangend blad van de gele toorts had afgeknipt

Op naar het achterste terras, het was de moeite waard met het onkruid tussen de bestrating.

Maar ook tijd nemen om wat te rusten, Jon kwam er gezellig bijliggen

Links naast het terras staan verschillende soorten munt in de bakken, en oregano in een pot maar ook groeiend tussen de tegels bij het potkacheltje, welke niet meer als kacheltje maar als slaapplekje voor de katten dient.

In dit hoekje komen de wilde bloemen op die ik bij een bestelling cadeau had gekregen, enkele plantjes hebben als slakkenvoer gediend, met kale stompjes van steeltjes als getuigen van hun vraatzuchtige gang door de tuin. Wat verder op liggen restjes slakkenhuis, een lijster sloeg eerder een slak met veel geweld kapot tegen het pad.
En je ziet waar ik was gebleven met stoepje schoonmaken.

En al die tijd dat ik foto’s maak wordt ik vanaf de hoogte in de gaten gehouden

Fay is klaar met haar siësta en komt poolshoogte nemen, waar is iedereen?

Jon heeft Fay gelijk in het snotje en wilt haar laten schrikken

Via de linker boom naar beneden springen lukt niet ziet hij gelijk, want de vuurdoornstek in pot die ik tijdens de werkzaamheden naast het huis had verplaatst staat in de weg.

Pas als ik deze opzij heb geschoven durft hij het aan. Sherlock die net zijn buikje vol heeft gegeten in de keuken en niets vermoedend naar buiten loopt schrikt van Jon die zomaar uit de lucht komt vallen, maar herpakt zich net zo snel.

Rare week

We hebben een drukke twee weken achter de rug, die je niet te vaak moet hebben wil je zonder kleerscheuren het eind van het jaar halen. Het begon na weer een spannende periode tussen de scans en de uitslagen, maar er waren geen uitzaaiingen te zien en de grote tumor was 100% zeker hartstikke dood 😅 en de uitslag van de CT scan van de longen was ook goed, alles in orde 🥳

Na de uitslag gingen we naar fitness, en bij thuiskomst besloten we bij de vraag “Wat eten we vanavond?” uit eten te gaan bij de Sinjoor. Manlief kon nog een flinke dut doen en hup, het goede nieuws werd lekker gevierd.

Weer een slechte nacht, deze keer niet van de zorgen maar vanwege hoestprikkels bij ons beide, bah. Vroeg uit de veren want de schilder zou komen, maar helaas ging het regenen, dus was hij ook zo weer weg.
Ik besloot de ventilatieroosters in de keuken schoon te maken, nu dat ik weet dat ze er echt af moeten kunnen, aldus de timmerman. Van onderen haken ze in een richeltje, en van boven klemmen ze vast tegen een randje, ik kreeg ze met moeite los nadat ik tegen de bovenrand een beetje afwassop had gespoten.

Man o man, zo ziet 28 jaar aan stof er uit. Deze roosters staan bijna altijd het hele jaar open, in weer en wind. Mijn puf was op, dus de roosters van de andere kamers komen later wel.

We zijn bij donderdagochtend 8 uur aanbeland, de auto moet weg voor een APK, ik rijd terug naar huis met Evelien, om drie uur later dezelfde rit weer te maken, geen bijzonderheden aan de auto, hè, fijn hoor. We gaan ‘s middags even langs de Stoffenkoning in Rucphen, zomerstoffen kopen om shirts te maken, want in de tricot du Punto shirts krijgen we het wel erg warm bij inspanning. Goed geslaagd belanden de lappen in de wasmachine om alvast voor te krimpen, vrijdag gaan we knippen, Evelien als eerste

En daarna is mijn stofje aan de beurt, ook heel zomers en soepel vallend. Jon pikt mijn strijkplank in, het is behelpen met het strijkhammetje

Ik ben tot aan de zomen van de mouwen en panden gekomen, toen ik pas echt gevloerd werd door vervelende groene slijm producerende holtes (alleen in het hoofd) en hoestbuien waar je u tegen zegt, net als manlief en Evelien. Ik moest logischerwijs maar wel stevig balend maandag de afspraak met de implantoloog voor donderdag afzeggen (zodat iemand anders in mijn plaats kan gaan, ik wist maandag nog niet hoe het donderdag zou gaan met me, dus toch maar bijtijds afgezegd) en nu loop ik dus nog langer met een gat in mijn mond, alleen zichtbaar als ik breeduit lach. Het is niet voor niets dat ik met mijn lippen op elkaar grijnsde toen ik vrijdag op de bee mijn stitch journal liet zien én paparazzi op me af zag komen.

7eeef88e-926f-42d7-9a00-1048e052bcc6
Gelukkig was ik dinsdag al dusdanig opgeknapt dat ik zonder hoestbuien of gesnotter (lang leve de neusspray) naar de kapper kon, al schrok de kapster van mijn stem toen ik haar groette, rauw en heel donker. Zwoel als dat je ding is.

Bijna woensdag, dus ging ik dinsdag aan de slag met de twee randjes van week 14 voordat Marion de randjes voor week 15 voor ging doen in haar woensdagse video hier op YouTube. En zo te horen was Marion ook flink verkouden en wat schor, het heerst. Ik heb een randje afgekregen, geborduurd met zijde lint, ik had járen geleden in Barcelona een handjevol Mokuba embroidery ribbons gekocht, het is azlon, een kunstmatige zijde.

Leuk om te doen, ik heb het wel in de borduurring gedaan, dat vind ik fijner werken. Mooie gele kraaltjes in het midden maken de bloempjes af. Nou, bijna af.

Daarna heb ik met Derwent Inktense groen rond de kraaltjes aangebracht en lila op de puntjes, heel subtiel en met een niet te natte kwast, want het trekt heel snel in de vezels van het lint. Tadaaa.

Ik zal vanavond proberen het volgende randje te maken, en dan stoppen als Jon vindt dat het mooi is geweest, en weer vroeg naar bed, want het gehoest is nog niet voorbij.

Fay is gek op de schommelbank, foto van woensdagmiddag toen het droog was, meer hierover in het volgende blogje

Honey, I’m home

Evelien zocht en vond een auto voor haar werk, een afspraak bij een garage in Breda om een proefrit te maken werd een paar dagen later afgezegd omdat ze de auto al hadden verkocht. So much voor betrouwbaarheid bij een garage. Dus moest ze gelijk weer online gaan zoeken, en vond in onze woonplaats bij een particuliere verkoper een leuke blauwe Hyundai.

Hmmm, het kenteken kwam wel erg bekend voor, het zou toch niet?
En ja hoor, het is de snuifdoos die van Tim is geweest, die ik eind ‘21 aan de garage had verkocht omdat we aan een auto genoeg hadden en er flinke kosten aan zaten te komen. Te zien aan de foto’s van papieren was de duurste kostenpost -de distributie riem- al gedaan. Gelijk een afspraak gemaakt voor vandaag, en fingers crossed dat ze hem niet onder onze neus door weer zouden verkopen.

Vanmorgen kreeg Evelien een opfrisrijles van anderhalf uur, want in Amsterdam wonend heeft ze geen auto gehad, even weer het gevoel terug krijgen.

Ze hoefde niet nog meer lessen te volgen, de lesauto kwam zonder butsen of overspannen instructeur naast haar rustig aanrijden, en een uur later gingen we kijken naar de snuifdoos. Oooh wat was dat leuk om hem te zien staan, stom hè, het is maar een auto maar het voelde zo vertrouwd. We maakten een proefritje, ik eerst om naar een parkeerterrein te gaan, en daar kon Evelien rustig een paar oudjes rijden, optrekken en zo. De motor staat stationair erg laag ingesteld, nog geen 800 toeren, dus sloeg hij bij mij ook de eerste keer af toen ik moest optrekken. Misschien iets hoger afstellen? Ik weet dat de garage dit deed toen ik hierom vroeg, gelijk na de APK.

De auto is als boodschappenwagen gebruikt door een bejaard echtpaar, wat ook te zien was aan het kilometerverbruik, veel korte ritjes, en hij was op wat oppervlakkige gebruikssporen na niks veranderd. Beide dochters waren aanwezig en eentje regelde de verkoop, ze vonden het leuk en heel toevallig dat de auto weer terug in de familie kwam. De waterpomp was ook vernieuwd, dus dat was fijn. Dat de proefrit in Breda niet was doorgegaan had gewoon zo moeten zijn, want de snuifdoos was op de dag van de afzegging pas in de verkoop gegaan.

Zie hier een hele blije Evelien 🥰

De Jeep en de snuifdoos staan weer gebroederlijk naast elkaar op de oprit, ze hebben mekaar veel te vertellen 🤭

Heel veel steekjes

Zaterdag mochten we op Sophietje passen, we hebben genoten van haar geklets, haar ontdekkingen in de kamer (ik moet echt de stopcontacten gaan afdekken) en haar tafelmanieren 😆 wat een eetlust.

Ik had zelf rösti gemaakt, eenvoudig gekruid met uienpoeder en peper, en een eitje erdoor voor de binding, en met een krokant korstje gebakken. Ze vond het heerlijk. Ook de gebakken zalm schoof ze zo naar binnen, en ~~wonder boven wonder~~ dankzij Eveliens hulp lag de vloer niet bezaaid met de bonenmix.

En ze had blijkbaar nog honger, want toen ze een hapje groenten van Eveliens bord op haar lepeltje kreeg, wilde ze gelijk meer

Toen ze rond 7 uur naar bed ging sliep ze gelijk, ik haalde ze vier uur later uit bed toen ze opgehaald werd, en ze sliep in de auto en thuis gewoon aan een stuk door. En wij ook 😂

Week zes van Marion’s stitch journal is klaar, het was een zoektocht tussen mijn lapjes, ik ging voor de glimmende brons/bruine stof

De stukken stof liggen wat bollig door de restjes tussenvulling van wol/katoen die ik er onder stopte.

Met bruinrode breiwol werd de volgende rand aangebracht in flanelsteek, het mocht onregelmatig wat niet lastig was,

en daarna met een witte dmc draad weer een lijn aanbrengen die ook te zien zijn in de Elfenbank zwam.

Ik haalde de witte draad uit het rechter deel (op 3 uur) want het liep recht ipv mooi met de ronding mee, en was blij met het eindresultaat. Bij twee delen kwam een zwart bovenstukje, ik wilde boven in de kasten een geschikt lapje zoeken, maar zag toen de achterkant van een restje van de bronzen stof, ook zwart, en heb die gebruikt.

Morgen komt de volgende stap op Marionsworld Ik ben er klaar voor ☺️

En elke dag komt er een nieuw hartje op de Facebookpagina van CrabappleHill, ik loop een paar dagen achter maar haal dit op een dag wel weer in. Mijn zelf geverfde Perle garen

gebruikte ik voor de Franse knoopjes rond dit hartje

En dit is de achterkant

Dit hartje was snel klaar, misschien doe ik die van zondag en maandag vandaag nog wel.