Categoriearchief: Trade Winds

September

Al meer dan drie weken niet geblogd, het moet niet gekker worden zeg. Er is veel gebeurd afgelopen weken; de schilders zijn klaar op een trespaplaat na die ze over het hoofd hadden gezien, op de foto gaat hij schuil achter de struiken, begane grond links op de hoek. Ze zijn momenteel met vakantie en zouden dit snel komen doen. Het huis blinkt in de zon.

17 augustus zouden we 35 jaar getrouwd zijn geweest, ik heb het met de kinderen en aanhang “gevierd” met een etentje (Sophietje bleef thuis bij haar opa die oppaste), in het restaurant waar we als gezin een paar keer hebben gegeten om wat te vieren. Dit was het restaurant waar manlief een keer zei dat we niet hoefden te reserveren omdat er altijd wel een tafeltje vrij was, maar helaas konden we bij het binnen lopen gelijk weer rechtsomkeert maken, want het was vol.
Dit is ons geen tweede keer meer overkomen, omdat ik voortaan altijd reserveerde, waar we ook gingen eten.
Het was een zware dag, de 17e, en ook de dagen hiervoor, maar eenmaal in het restaurant viel de spanning weg en kon ik genieten van het gezelschap en het eten. Ik sliep die nacht als een blok en had twee dagen nodig om bij te komen van alle prikkels.

Dit bedrijf kwam langs om alle oude dossiers van de zaak van manlief (alles ouder dan 7 jaar kon weg) op te halen ter vernietiging. Ik was bijna twee weken bezig om alle dossiers te sorteren en in de garage te zetten, en samen met de chauffeur was het in de containers lossen van al het papier (zonder dozen, ordners of zakken) met een kwartiertje gedaan. Wat een opluchting, weer een klus geklaard. Ik had het ook naar het bedrijf kunnen brengen, maar de rek was er op mentaal vlak uit, dus koos ik voor gemak.

En toen ik toch van de opruimerige was, heb ik beide rollators van mijn lief op marktplaats gezet, net als zijn stok (vierpoot) de stille getuigen van de lichamelijke achteruitgang, vreselijk. Voor een vriendelijke prijs heb ik al twee mensen mee geholpen, overmorgen komt een meneer kijken voor de andere rollator. Of ik hem even kon brengen zodat hij hem kon zien, want hij weet nog niet of hij hem wilt kopen. Eventjes brengen, uh, hij woont 25 km hier vandaan. Ik heb hem beleefd laten weten dat ik dit niet kan doen, en nou komt hij op de fiets 🫢 en nee, ik heb zelfs toen hij dit schreef niet aangeboden het te gaan brengen. Als hij hem koopt krijgt hij wel hulp om het op te halen. Zometeen blijkt hij een oud krakkemikkig kereltje te zijn, hijgend en grauw bijna van zijn fiets vallend voor de deur te staan, wankel op de benen. Oooh dat is dan wel heel erg he. Laten we hopen dat hij een elektrische fiets heeft.

Twee dozen vol nieuwe ordners en vele dozen vol verschillende maten enveloppen, binders, tabbladen en andere kantoorartikelen die Perry voor zijn werk nodig had heb ik aan de basisschool vlakbij gegeven, ze waren er heel blij mee, en ik was er vanaf. Ik had het eerst op marktplaats gezet, gratis op te halen, maar na een week had ik nog steeds geen reactie gehad, dus belde ik de school, die reageerde met “heel graag!”.
Een quiltvriendin maakte ik ook blij met een paar dozen met verschillende maten enveloppen, en zo ruim ik langzaam een kast leeg. Ik wil het huis wat leger hebben, minder kamers/kasten die als kantooropslag dienen, ook al is het moeilijk om zijn werkspullen op te ruimen. Bij veel dingen dacht ik aan hoe het voor de laatste keer door zijn handen was gegaan met opbergen of open maken, net als bij de dossiers waar hij aantekeningen op de kaften had gemaakt.

Toen de schilders nog bezig waren was ik druk in de weer met het nieuwe blokje van Trade Winds, twee blauwe lapjes eerst aan elkaar genaaid en hierop de stoffen geappliqueerd en de rondjes geborduurd, met de toezichthouder die in slaap was gesukkeld.

Pas toen de vis er op ging kwam hij aanwijzingen geven

De loep vond hij wel heel gaaf, zie hem eens gluren. Een ideaal ding om kopjes tegen te geven, wat niet erg handig is voor mij

Heel veel blauwe stippen kreeg deze vis, hier met rijgsteekjes vastgenaaid.

En een heleboel steekjes verder is hij klaar en kan ik aan de kleine kwalletjes beginnen, niet mijn meeste geliefde steek, de bullion stitch, maar ik ben tevreden hoor.

De takjes en blaadjes kwamen er op, de stelen met de couching steek, die daarna versiert werden met een korte Pistil stitch

En ‘s morgens voordat het te warm werd (34°C vlak na de middag) zat ik in de schaduw van de boom de rode visjes te borduren, de oogjes moeten er nog op.

Toen het buiten te warm werd was het binnen goed te doen met de ventilator aan, en begon ik aan het koraal te werken, opvullen met de Drizzle stitch, zo leuk

Dit heeft wel veel tijd in beslag genomen, maar het hield me van de straat

Het ging zo lekker dat ik het veel voller heb gedaan dan volgens het patroon, het voelt echt lekker aan

En zover ben ik gekomen

Voor het bruine koraal rechtsonder had ik een variegated garen nodig in kleuren die ik niet had, en ik dacht deze wel zelf te kunnen verven, het zag er veelbelovend uit,

Ik wilde de woven picot steken als losse stukjes maken (ze zijn amper een kwart inch groot) en deze later op het koraal naaien

Maar toen ik het picotje los maakte zag ik dat de draad kleur had afgegeven

En de donkere kleurstof bleef maar afgeven, wat ik ook probeerde met wassen, spoelen en fixeren. Dus heb ik toch maar een klosje garen gekocht wat er een beetje op lijkt, maar na tien dagen heb ik er nog niets aan gedaan, wat niet zo gek is gezien wat ik allemaal wel heb gedaan.

Ik vond met het ~~uitmesten~~ opruimen van het droogdok/de berging een doos met auto’s van Tim, en zo vader zo dochter: “Deze heb ik nodig, en deze, en de machinist, en deze”, kletste ze terwijl ze haar armen vol laadde, ze kukelde bijna voorover in de doos toen ze later de onderste auto wilde pakken.

En al gauw was de vloer een groot wagenpark, net als vroeger

Ik zal het volgende blogje wat sneller schrijven, want er is nog meer om te vertellen. Schoondochterlief is nu 20 weken zwanger en alles was goed met de echo 🥳 het begint steeds meer te kriebelen, en Sophietje geeft ‘s morgens haar broertje op de buik een kusje, zo lief.

Zoveel moois

Als eerste wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties op het heugelijke nieuws dat in januari een kleinzoontje op komst is, ook namens Yvonne, Tim en Sophie uiteraard. We zijn allemaal toe aan een positieve gebeurtenis, net als onze katten

Alleen gaat het bij hun om iets heel anders. De schilders zijn maandag gestart met hun werk aan het hele huis (buitenkant), en dat gaat gepaard met vreemde mannen, harde stemmen, vreemde geuren en een hoop zooi overal. Zelfs hun slaapplaats voor de nacht (garage) ligt kop over klote doordat de mannen hun gereedschap aan het eind van de dag daar leggen.

De schilders regelen is iets wat ik dus zonder ruggespraak van manlief heb moeten doen, inclusief de prijs, wat op zich niet zo lastig was; hij noemde vrijdagmiddag een prijs, ik zei dat ik dit wel erg veel vond, hij zei dat het een grote klus was, en ik zei dat het dan goed was. Perry zou hier veel meer vanaf hebben proberen te halen.
Deze schilder was hier eind ‘23 toen de nieuw geplaatste schuifpui gedaan moest worden, en had beloofd de rest vorig jaar te doen, maar vanwege slecht weer en drukte kwam het er niet van. En ik had geen zin om andere schilders te zoeken en weer af te wachten wanneer ze konden komen. Dit nu regelen was voor mij een enorme horde, het voelde goed toen de knoop heel snel was doorgehakt en dat ze ook zo snel konden beginnen, over een kleine week zijn ze klaar.

Jon maakt eigenlijk geen punt van al dat volk rond het huis en in de tuin, hoewel hij vanmorgen wat schrikkerig reageerde, maar Jon kennende liep hij de schilders vast teveel voor de voeten en werd hij weggejaagd. Sherlock en Fay laten zich alleen ‘s morgens vroeg en eind van de middag zien; Sherlock durft dan wel weer binnen te komen voor een snelle hap, heel erg op zijn hoede, gedreven door honger, maar Fay blijft op een afstand van de schuifpui staan en laat dan een heel zielig miauwtje horen, 🥹 Dus kregen ze gisteravond buiten eten, net als vanmorgen vroeg (7.15), en ik heb Fay helemaal niet meer gezien tot de schilders al een uur weg waren, maar naar binnen komen, ho maar. Sherlock zag ik vanmorgen heel even toen hij naast Jon lopend mee naar binnen kwam, maar geschrokken van alle geluiden in de keuken door de openstaande ramen schoot hij weer snel naar buiten, heel eng allemaal.

Tot overmaat van ramp was de hele dag ~~bij de achterburen iemand in de tuin~~ achter ons huis de plantsoenendienst bezig, helemaal blij met de bladblazer die al de hele ochtend een jeng-jeng-jeng herrie maakte. Wat is er mis met de bezem of een bladhark?

De voordeur staat nu in de tweede laklaag, en helemaal wagenwijd open. Ze hebben hun wagens tot voor het pad van ons huis geparkeerd zodat deze het zicht en de toegang vanaf de straat blokkeren.

Een leerling schilder -ik gok dat hij nog geen twintig is- is sinds gisteren van buiten af bezig met de hoekramen van de keuken, alles schoonmaken en schuren, en vanmorgen kreeg hij uitvoerig les van de -ik gok- vijftien jaar oudere schilder die hem met elke klus sinds kort op sleeptouw neemt. De jongere man was gisteren hard tegen zijn telefoon aan het praten net toen ik thee zette voor mijzelf, en ik dacht dat hij tegen mij praatte en ik verstond er niks van (Slavische taal) en vroeg steeds “wat zeg je?”. “Nee, nee, ik met ander persoon praten met telefoon”, zei hij verlegen lachend, wijzend op zijn telefoon die rechtop tegen het raamkozijn stond. Hij had een oortje in, dus ik hoorde de andere persoon niet met wie hij sprak, dus ja, verwarrend. Later hoorde ik dat hij Nederlands leert op school bij de inburgeringscursus.

Ze praten heel hard, misschien door gehoorschade van de schuurmachines, maar het klinkt voor mijn gevoel alsof ze continu meningsverschillen hebben en ze mekaar willen overtuigen door stemverheffing, ook als ze bellen.
De hele dag ervaar ik heel veel prikkels, net nu ik de psycholoog vrijdag (voordat de schilder kwam voor offerte) had verteld dat ik het zonder therapie wilde proberen omdat het juist beter ging. Ik vond het gistermiddag dan ook helemaal niet erg dat ze een paar uur eerder weggingen, omdat de baas tijdens hun lunch een telefoontje kreeg voor een spoedklus.

Om half drie had ik het rijk voor mij alleen en was het stil, nou ja, tot ik de grasmaaier aanzette. Dikke wolken boven onze wijk en gras dat na alle regen lekker aan de groei was gegaan schreeuwden om snelle actie.

Eerst enkele filtersigarettenpeuken van het gras geraapt -hij gaat er beter op letten, sprak de schilder een beetje beschaamd toen ik het vanmorgen zei- en na het maaien kon ik de graskanten aanpakken. Jon wilde me wel helpen 😻

Echt zo fijn, hier knapte niet alleen de tuin maar ook ik van op.
De schilders zitten sinds gisteren bij het achterste terras, opperschilder en leerling droegen de tuintafel daar naartoe, nadat ik dat had gesuggereerd. Het scheelt veel in geluid, en ook de geur van sigaretten waait nu niet naar binnen. Ze weten dat roken slecht is, maar toch kon ik me eergisteren niet inhouden ze dit te vertellen toen ik ze een asbak bracht. Evelien moest lachen toen ik weer naar binnen kwam, “ je kon het niet laten he”. Nee, zeker als je zo jong bent valt de schade nog te beperken.
Op de foto zie je rechts van het pad een grote pot op zijn kant liggen, hier zit vers water in voor de egels, maar vooral de katten maken er dankbaar gebruik van.

Jon loopt als enige in beeld, normaal zouden de andere twee ook komen om mee te kijken wat er gaande was

Ik was met het knippen van de graskanten en onkruid trekken heel waakzaam dat ik niet weer het hangende waterschaaltje van de vogels omkiepte en op mijn hoofd kreeg zoals vorige week. Ik maak het schaaltje elke dag schoon maar wilde vooraf even wat onkruid wegtrekken bij het kattenbeeldje, en kreeg toen een lading vies kledderig water (met wat voer, wat poep en wat algengroei of zo- een verzopen slak?) op mijn hoofd toen ik achteruitlopend omhoog kwam. Bah bah bah. Snel gewassen.
Het kattenkruid doet het goed, ik heb het iets van drie weken geleden toen het was uitgebloeid kortgeknipt en nu is het alweer een mooie bos met nieuwe bloemen (rechts van het beeldje bij de grasrand), oh en rechts half achter de drinkbak voor de egels/katten staat er nog eentje.

En na gedane arbeid is het goed rusten, nagenietend van het resultaat, en ging ik na het avondeten binnen verder met Trade Winds. De laatste update was op 18 juli, toen ik aan het derde blok moest beginnen, de manatee.

Dat was een leuk blok om aan te werken; nadat alles was vastgenaaid kon het spelen met steekjes beginnen, de rondjes op de ondergrond van Trellis stitch lukken me steeds beter. Als eerste de stengel in een Palestrina knot (klik hier voor uitleg) en toen de blaadjes, een stiksteekje met een draadje hier doorheen geweven

En dan deze groene wokkels, gemaakt met een Drizzle stitch (klik hier voor uitleg) en rond de groene rondjes bij elke drie wokkels moest ik een enkele rij van de trellis stitch doen in verloopgaren, dit geeft wel een heel mooi levendig effect

Ah zo leuk, en het hield me wel even zoet. Toen was de manatee aan de beurt
31159595-38D4-4755-B701-A0C364EBDFF4
Op de rug zitten allemaal pokken die met een speciale perle garen met kleurverloop gedaan moesten worden, en aangezien ik dat niet in huis had, heb ik het zelf geverfd met Inktense op witte perle garen. Ik had het iets donkerder willen hebben, maar zo zag het er na drogen en voor de zekerheid weer uitspoelen en drogen uit

En eenmaal geborduurd ben ik wel tevreden met het eindresultaat. Het beestje kreeg nog heel veel haren en was toen klaar. De oranje visjes worden blijkbaar later opgepimpt met steekjes.

20 juli, op naar het volgende blokje, de octopus met een zeester

Veel knipwerk, en heel veel zuignapjes die ik met de raised cup stitch (klik hier voor uitleg) maakte.
Hij kreeg een hoedje van een open knoopsgaten-vuller-steek (voor mijn gevoel te slordig gemaakt, uithalen kan altijd nog). De ogen waren een gepiel om ze gelijk te knippen en daarna ook nog netjes opgenaaid te krijgen. Ik wil liever niet met lijm werken om te voorkomen dat dit door de viltlaag te zien zal zijn, maar soms denk ik dat dit het leven wel makkelijker zou maken.
DC13165E-862A-4B67-A024-687A783D44C9
Ze kregen een kleine highlight met wit garen, dit stond niet in het boek maar ik vind het wel mooier, en toen moest ik eerst dit lapje tegen het vorige lapje naaien voordat ik een takje kon borduren met verloopgaren in de Pekinese stitch (Klik hier voor uitleg), ik vind het leren van al deze steken toch zo leuk 🙂 Sue Spargo verwijst naar haar eigen stekenboek, maar omdat ik deze niet heb zoek ik het op bij YouTube. De ene dame die denk ik speciaal voor Sue de steken uitlegt is een totaalpakket waarbij zijzelf geheel gestyled goed in beeld komt met een verhaal voordat ze uitleg geeft, en de andere dame legt de focus geheel op haar lapje stof gaan en op de uitleg van de steek. Heb je de tijd ga je naar dame 1, houd je van no nonsens ga je naar dame 2. Ik heb bij “klik hier voor uitleg” beide kanalen gebruikt.

Waar het takje precies in de naad stopte, gingen de blaadjes er overheen, met een simpel stiksteekje rond de blaadjes, een paar Franse knoopjes op elk blaadje en op elk groen rondje een cirkel van knoopsgatensteekjes. Klik

Tot slot de zeester, de “tentakels” heb ik gedaan met couching, de rest met stiksteekjes en Franse knoopjes.

En klaar!
Op naar de volgende, later meer hierover.

Nog even de vijg laten zien die ik eind juni uit de tuin heb gegraven en in een pot heb gezet, hij heeft het erg naar zijn zin en ziet er zo gezond uit! Er zit zelfs alweer een nieuwe vrucht aan ☺️

Vier uur: De schilders zijn aan het opruimen, de voordeur en garagedeur zijn helemaal klaar (en netjes geworden 👌) hun werkdag zit er op, eindelijk rust 🤯 (geen idee wat de betekenis is van deze emoticon, maar zo voelt het in mijn hoofd door alle geluiden en bewegingen rond het huis, mijn hoofd loopt over en ik voel me licht paniekerig als iets van me wordt gevraagd, want dan moet ik nadenken) even met de ogen dicht zitten in de tuin, wie weet. Of ga ik nog wat graskantjes knippen, ook een optie.
Tot de volgende 🤗

Wat een week

Hoezo warm, wachtend tot het buffet open ging lagen ze vorige week gebroederlijk bij elkaar vlak bij de schuifpui

Vorige week vrijdag haalde ik het as van mijn lief op, de verzorger had drie buisjes as in doosjes in een tasje gedaan voor de kinderen, en hij liet me zien hoe ik de urn open kon maken voor wanneer er meer as uit gehaald moest worden. Wel goed, want om as in een sieraad te kunnen verwerken moest de juwelier drie eetlepels as hebben, en wat over blijft stuurt ze weer terug. Ik had nooit eerder as gezien van na een crematie, het is van poederig naar korrelig tot een halve cm, het meeste ziet er grijzig uit. Hier kan je een filmpje zien van hoe een crematie in zijn werk gaat, heel verhelderend vind ik. Dat het zo zwaar was wist ik niet, bijna 3,5 kilo! Hoe langer hoe zwaarder, het zijn de botten en niet de omvang die het bepaald. En de kist uiteraard. Hier zit het as in, we gaan het uitstrooien wanneer ik er aan toe ben.

Terug rijdend kwam ik langs het tuincentrum, en ik besloot toch even binnen te wippen en kwam naar buiten met een mooie gele klimroos (favoriete kleur overhemd van manlief) en een paar zomerbloeiers. De roos zette ik thuis in een kuip bij de pruim, zodat ik het vanuit de kamer kan zien.

Gedachten verzetten door bezig te zijn met vooral handwerken en tuinieren, het was een emotionele maar ook productieve week in aanloop naar mijn verjaardag (de 16e). Blokje twee van de Trade Winds quilt ging lekker, hoewel het behoorlijk bewerkelijke steken waren die ik moest maken. De steel maken was een makkie, couching; eerst de hele lengte neerleggen

En dan vastzetten met kleine steekjes, met dezelfde verloopgaren van Wonderfil Eleganza Perle #8 nr EZM09

En zo doordoen tot je beneden bent

De voelsprieten maakte ik met whipped chainstitch, links zie je het whipped gebeuren klaar, en rechts het kettingsteekje waar ik nog over en onder door moet gaan

Hiervoor gebruikte ik deze Perle garen.

Met ditzelfde garen maakte ik de tentakels met een picot steek, het kaartje onder het werk maakte het weven makkelijker

Poeh, wat een priegelwerkje, eentje klaar, nog twee te gaan

Lekker buiten in de schaduw met Jon aan mijn voeten

Kwamen ze af

Zaterdag zag ik het onkruid tussen de tegels van het terras en met de bbq de volgende dag vond ik dat dit geen porum was en ging aan de slag. Halverwege even uitblazen, wat drinken en een steekje zetten

En twee uur later was alles schoon-ish, ik had niet alleen het terras maar ook het padje langs het huis

En het pad naar en langs het tuinhuisje schoon gemaakt

Sophie liep zondag hier heel wat rondjes (in haar fantasie ging ze naar het strand) met een meetlint achter zich aan trekkend. Heerlijk kind ☺️
De dagen hierna waren niet leuk, zoveel emoties en slecht slapen, ik was blij dat het woensdagavond was.
Maar voor die tijd borduurde ik alsof het aangenomen werk was, de blaadjes kregen wat steekjes, de gele beestjes kregen een jasje aan (buttonhole filler stitch) en de oogjes (double cast-on stitch) met pupillen van Franse knoopjes maakten het af.

En dinsdagavond begon ik al het volgende blokje voor te bereiden met hulp van Jon, die hier helemaal gevloerd was na het uitzoeken van het juiste stofje voor de cirkel

Ik werd woensdag verwend met een mooie bos bloemen

-deze lijken toch net van was-

En ik kreeg andere lekkere cadeautjes 🥰, het bakboek van Joan mocht niet ontbreken. Ik ken Joan al sinds 2007, we zaten samen op een bee, ze verhuisde later naar het noorden en kreeg het razend druk met haar bakwerk voor Coffeelicious en nu haar eerste bakboek uitgebracht, zo leuk!

We gingen woensdagavond uit eten bij de Griek, want ja, je moet toch eten en dan maar wat feestelijks. Door als hoofdgerecht St.Jacobsschelp te nemen was mijn lief er toch een beetje bij, dit was zijn favoriete voorgerecht (en ik vind het ook heel lekker).

Ook de steak met gorgonzola en wilde peer liet zich goed smaken.

Kijk eens wat een leuke Sam en Julia kaart ik kreeg, dankjewel Caroline 😘 ik weet zeker dat Sophietje hiermee aan de haal gaat, de volgende keer als ze hier is.

Donderdag (gisteren) maakte ik voor mezelf en beide dochters een heerlijke cannelloni met spinazie en ricotta, dit recept volgend, alleen deed ik nog 4 ons kippengehakt door de vulling voor de eiwitten. Ik had wat meer tomatensaus gemaakt en kon zo meer rolletjes klaarmaken, genoeg voor vijf man. Dus twee porties gingen huppetee de diepvries in voor later. Altijd handig.

Zondag komen Suus en Ferry en ga ik de torpedobroodjes van Rudolf maken, een lekker en beproefd recept 👌 Ik denk niet dat we dan buiten kunnen eten, er is ons regen beloofd, heerlijk.

Veel te vertellen

Vandaag is het de sterfdag van mijn lief, hij is al 5 maanden niet meer onder ons, niet te bevatten. De herinneringen van de tijd toen hij ziek was worden langzaam naar de achtergrond gedrukt, want dit waren geen fijne tijden ook al beleefden we wel leuke en mooie momenten. Nu komen de herinnering van voor het ziek zijn naar boven, van een gezonde man die met twee treden gelijkertijd de trap op kon rennen, sokken over zijn oren trekken en kijken wie van de kinderen dit het eerste zag, en de dag voordat hij weer moest werken zich scheerde, maar dan een halve snor liet staan en zo aan tafel zat met het eten; halverwege het eten schoten ze in de lach, en ging de halve snor er voor het slapen gaan toch af. Of voor de grap met een sticker van een banaan op zijn voorhoofd geplakt rondlopen, dit vergeten en vervolgens de deur open doen voor een bezorger 😂
Samen een hele dag een museum bezoeken, gevolgd door lekker uit eten gaan, alle attracties pakken in de Efteling, stadswandeling in Den Bosch, vakanties in het buitenland, zoals hier punting in Canterbury in juli 2014.

De vele vakanties vierden we in dezelfde hitte die nu ook over ons land trekt als een klamme deken, maar waar je als toerist alles uit die paar dagen wilt halen dus niet binnen blijven maar wel zoveel mogelijk koel blijven, het was een uitdaging. En altijd weer fijn om weer thuis te komen, waar iedereen weer verder ging met hun hobby. Voor manlief was dat postzegels en zoveel mogelijk geschiedenis kennis vergaren via Wikipedia en YouTube om dit tijdens de maaltijden weer met ons te delen.

In het vorige blogje schreef ik over mijn plannen om een jurk te maken, nou, die kwam donderdag af, alleen niet in de twee uur die ik in gedachten had; zet de verdubbelaar maar in. Vooral de halsbies was lastig vanwege de wel heel soepele stof, en hij viel daar ook wat te ruim uit wat een ietwat lubberige eindresultaat tot gevolg had. Twee kleine plooitjes ingestikt loste dat ook op, en hij zit zalig en zo luchtig! De foto hieronder is nog zonder de plooitjes, hij komt tot net onder de knie.

Ik had twee weken eerder in Etten-Leur een leuke tricot lap gekocht (een kleine propvol gestouwd stofwinkel bevind zich bij het “haventje”: schuin tegenover Quiltshop Leur een straatje doorlopen en dan bij het haventje links om de hoek), donderdagavond knipte ik hier een simpel jurkje met aangeknipt mouwen uit, en de volgende ochtend ging ik ermee aan de slag, met hulp van Jon

En nog geen uur later kon ik hem al passen voordat ik de halsbies er op zette en hem ging afzomen. De schoenen zijn echt een statement, lekker stoer wijfie 💪🏼

Uurtje later was hij klaar en hij zit heerlijk.

Zaterdagochtend naaide ik nog zo’n jurkje maar dan van een dikkere tricot paneelstof vorig jaar met de open dag gekocht bij Quiltshop Leur, De zoom heb ik met Pellon wonder-web opstrijkbaar vlieselineband vastgeperst, volgens de verpakking blijft de zoom vastzitten na het wassen, maar in reviews las ik dat het snel loslaat en vooral bij gebruik van wasverzachter. Laten we dat laatste nou al jaren niet meer gebruiken, ideaal. Met mijn sneakers aan op de foto.

We gaan even terug naar donderdagochtend, want toen bakte ik een Seed Cake met karwijzaad naar een Schots recept, ik had Marion deze op haar YouTube kanaal zien bakken en ze was er zo enthousiast over dat ik het ook wilde maken. Het hele huis rook zo lekker tijdens het bakken, het rauwe beslag was al zalig, een kloddertje viel op de grond toen ik het beslag in de cakevorm schepte, en Jon likte het met smaak op. Daarom is hij er altijd als de kippen bij als hij me in de keuken hoort rommelen, je weet maar nooit wat er op de grond valt.
6796E553-8E33-4D04-8BD0-6B6E2F35AE00
Een kwart bleef thuis en de rest nam ik mee naar Ellie, even thee drinken, smikkelen van de zalige cake, en bijpraten; op tijd weer weg om de visboer niet mis te lopen en toen door de stromende regen naar de auto lopen uiteraard zonder jas aan. De regen was zeer welkom, dus hoorde je me niet klagen.
Suzanne kwam weer bij ons eten, en ik had een grote pan zalige fish chowder gemaakt, ga voor het recept naar dit blogje en scrol door naar beneden. Ooh de torpedo broodjes waar het blogje mee begint zijn ook zo lekker, misschien maak ik deze wel voor mijn verjaardag (16 juli). En die gemberkoekjes, zalig!

Vrijdagmiddag had ik het vers van de pers jurkje aan naar de bee bij Quiltshop Leur, we zaten lekker buiten en het was erg gezellig.
831f6d16-3e73-4daa-a160-eeba9e0fd638
Ik werkte aan het Trade Winds blokje en naaide heel veel Franse knoopjes op het zeepaardje, veel te veel zo zag ik later.

Zover kwam ik vrijdag

Zaterdagmiddag vierden we nogmaals Suzanne’s verjaardag onder het genot van zelf gebakken chocoladetaart met bier erdoor verwerkt, en voor junior een vrolijk versierde stuk slagroomtaart. Het was die dag heel warm en we zaten noodgedwongen binnen waar de ventilator voor wat verkoeling zorgde. Sophietje leek nergens last van te hebben en speelde vrolijk met de Lego, het huisje bleef gewoon tegen haar gezicht plakken tot haar grote pret.
38c12665-2012-4f34-8fac-3007b6d6111d
Dinsdag mocht ik weer op Sophietje passen, lekker buiten in de schaduw spelen,

Om tegen het eind van de middag naar binnen te gaan, Bob de Bouwer is toch wel haar favoriet, om vervolgens op de bank kalme en moe tegen mij aan leunend nog even tv te kijken.

De vijg stond er woensdag triest bij in de volle grond, het leek wel herfst, en hij had de enige vrucht die hij droeg ook al laten vallen 😢 ik had gelukkig nog een grote pot waar een kerstboom in had gezeten, bedekte de bodem met vijver folie en prikte op een paar cm van de bodem gaten in de randen van de folie, en vulde de pot met goed natgemaakte potgrond. Vijg er in goed toestoppen met voedzame grond en nog meer water geven, ik hoorde hem zuchten van verlichting.

De volgende dag stonden de blaadjes alweer mooi volgezogen. Ik bedenk me net dat ik ben vergeten de grond af te dekken met een mulchlaag tegen uitdroging, zal dit zo gaan doen.

Ondanks de regen die er was gevallen was het niveau in de vijver erg laag, de katten moesten moeite doen om de beestjes te zien

Het is wel een paradijsje hier, nat, groen en koel, en ik hoorde hier gisteravond een egeltje scharrelen, genoeg plek om veilig pootje te badderen rond de borrelsteen.

Alleen de geel bloeiende waterplantjes links onder in beeld groeien mij te ver de tuin in, dus daar zal ik wat aan doen eind van de week, als het niet meer 34°C is (vandaag 31°C). De trompetbloeier functioneert als een hele fijne parasol en ziet er nog mooi uit ook met de bloemen. Hij bloeit minder uitbundig dan vorig jaar vanwege de verjongingssnoeibeurt die ik hem in maart heb gegeven. Grote zware en oude takken moesten er uit om te voorkomen dat hij bij een storm zou scheuren. Enig nadeel van deze klimmer zijn de ondergrondse uitlopers die tot twee meter van de moederplant omhoog komen, het zijn er gelukkig niet veel, stuk of vier, maar toch iets om steeds in de gaten te houden. Er groeide al een tak van ruim een meter door de heg tussen onze tuin en die van de achterburen

Dankzij de koele 16°C van vannacht was het vanmorgen nog goed te doen buiten in de schaduw, mede dankzij een lekkere bries en het koele niet te kort gemaaide gras. De katten renden achter Jon aan om samen te kunnen spelen met het door Jon gevangen muisje, hij vond er niks aan dat ze hem zo bleven volgen, zwaar irritant, maar het zag er grappig uit, zo alledrie als een treintje heen en weer door de tuin rennend. Ik deed snel de schuifpui dicht toen het treintje weer mijn kant op kwam, ik had geen zin in een levende muis in huis. Flauw hè.

Jon liet het beestje vlak naast me los bij de bloeiende oregano, en ze sprongen alledrie om de beurt midden in deze plant, tot schrik van de vele bijen die hier zaten te eten. Deze plant is tussen de bestrating opgekomen en doet het veel beter dat de moederplant die in de pot links er van staat. Kwestie van minder oververhitte wortels denk ik. Het muisje rende rond alle potten, plantjes en bleef muisstil zitten onder de potkachel.

Ik heb toen ze na een paar minuten van jagen, vangen en weer op het grasveld loslaten het arme versufte beestje bij de staart opgepakt en naast de vijver bovenop de bladcomposthoop gezet (achter de houten stoel bij de trompetbloeier), en het muisje dook snel onder, de katten zoekend achter zich latend.

Gistermiddag borduurde ik verder aan het kleinste zeepaardje en haalde toen het teveel aan Franse knoopjes weg bij het middelste zeepaardje, veel beter zo.

het volgende was de anemoon, met kettingsteek rond het oranje rondje en toen met de trellissteek het midden gedaan. Ik had -zie ik nu- wat moeten minderen naarmate er meer toeren gemaakt werden, zoals bij de ogen, zodat de cirkel van steken niet zo hoog staat. Nee, ik ga het niet uithalen, het is zoals het is, ik zal wel vanavond gaan kijken op haar Instagram account, want volgens het boek heeft ze daar heel veel video instructies staan van steken. Nu deze anemoon afmaken met een franje van draden rondom de groene vulkaan

Even tussen mijn borduurgarens kijken of ik rood-roze heb in voldoende hoeveelheid omdat dit bij alle 8 anemonen gebruikt gaat worden. Hier een foto van hoe het er op de kaft van het boek er uit ziet.

We gaan gewoon door.

Jarige dochter en meer

Vandaag is Suzanne jarig, 29 lentes jong, en Evelien en ik gingen vanavond op bezoek, gezellig samen gegeten en bijgekletst (ze waren naar Trier en Cochem op vakantie geweest) en we hebben gesmikkeld van een door haar gebakken (gefrituurd) koekje uit het receptenboek van World of Warcraft (toch?) heel erg lekker! We hadden net zalige curries op die bezorgd werden door een Pakistaans restaurant toen we net bij Suus en Ferry aankwamen. Zaterdag viert ze haar verjaardag met zelf gebakken taarten, en dan zien we Sophietje ook weer. We hadden een loeizware gamersstoel meegenomen als cadeau dat als bouwpakket in een grote doos zat, en een half uur nadat we weer thuis waren kreeg ik deze foto

13fd37a0-94a7-4c29-8e44-217723032df9
Vanmorgen had ik weer een afspraak met de psycholoog, we hadden het over het mindfulness programma van VGZ welke ik op haar advies nu doe, en al pratend en huilend werd de vinger op zere plekken gelegd, en zo tegen het einde werden de gedachten richting positieve momenten gestuurd, want ook al is het verdriet nog zo rauw, er zijn toch al veel dingen waar ik blij van word. Niet alleen door wat ik zonder ruggespraak met mijn ventje toch heb kunnen regelen, maar ook dit klein meisje brengt een grote grijns op mijn gezicht. Zelf het badje vullen, wat een geweldige foto!

28a3d27b-55d7-4a64-a001-65f173f4c3df

Chaos in mijn handwerkdozen, ik moet het eens gaan sorteren, maar niet nu. Ik leegde vrijdag een blauwe bak, op de foto links boven, pakte wat ik nodig had (kocht iets meer bij de Quiltshop) en stopte de andere dozen weer terug in de grote tas waar ze uit kwamen.

De zeepaardjes kregen een oogje met de spiral trellis stitch, tutorial staat hier

Voor mij was het de eerste keer dat ik ze maakte, het is leuk om te doen maar omdat het een heel klein rondje is (1/4 inch), is het een vreselijk gepriegel. Deze rondjes komen over de hele quilt maar dan iets groter, 3/8 inch. Nog idioot klein vind ik 🙄
Er kwamen Franse knoopjes langs de rug van het kleinste zeepaardje (3,5”, net geen 9 cm) en met couching steek kreeg het eerste zeepaardjes gele streepjes, met weer Franse knoopjes hier tussen. Helemaal geweldig. Nog twee te gaan.

Elke dag een klein beetje doen, althans, dat probeer ik, het lijkt voorzichtig aan beter te gaan met mijn pols, maar de brace moet voorlopig nog aanblijven.

Ook langzame vordering bij deze quilt, er zijn een paar zwarte en witte blokken bijgekomen

Gistermiddag maaide ik het gras, het was rommelig lang geworden, net als het gras dat tussen de stenen groeide bij het tuinhuisje. Gelukkig kon ik hier in de schaduw werken, en liet het meeste onkruid zich er makkelijk uittrekken

Dit deel was al gedaan ook al zou je het niet zeggen, ik heb pas op het eind alles opgeveegd

Een uur later was ik klaar, veel beter zo

Jon was de hele dag al niet zichzelf, er zat duidelijk wat dwars in zijn keel; we zagen hem veel slikken en af en toe kokhalzen, en toen ik hem om half vier slijm zag uitspugen na weer te hebben gekokhalsd belde ik de dierenkliniek. Ik kon gelijk komen, en daar zaten we weer

Geen koorts, 7,4 kg schoon aan de haak en omdat ze niets kon zien in zijn keel besloot ze na overleg om hem onder narcose verder te onderzoeken. Ik moest hem daar achterlaten en werd een half uur later al gebeld. Alles was goed gegaan, ze hadden een hele lange grasspriet uit zijn keel gehaald die daar opgekruld zat en deels de neusholte in was gekropen en er nooit uit zichzelf uit was gekomen. Dit had Zopje ook een keer gehad, zo zielig.
Ik mocht hem een uur later ophalen, en zo stond ik de rekening te betalen voor een hele dure grasspriet (iets meer dan €200,-), en met een shotje pijnstilling met ontstekingsremmer achter de kiezen kon hij zijn roes uitslapen in de garage, want hij was nog erg groggy. Vanmorgen begroette een zeer hongerige Jon me, en hij liep na het eten en begroeting van Sherlock en Fay met een verende pas naar buiten.

Even later lag hij heerlijk te slapen in het kasteeltje

Ik heb mijn naaitafel nu grotendeels leeg gemaakt, de al uit stof geknipte patroondelen voor een jurk wil ik zaterdag graag dragen, maar dan moet hij wel gemaakt worden. Misschien ga ik morgen aan de slag, als ik er even voor ga zitten is het een werkje van twee uur, gok ik.
En verder zie ik wel wat de rest van de week me gaat brengen, vrijdagmiddag ga ik weer naar de bee bij Quiltshop Leur, hopelijk is het in de schaduw onder de veranda goed te doen, want na twee koelere dagen komt er weer een hittegolf aan, verwachting is dat het zondag zelfs tot 34°C kan oplopen 🥵