De jurken showen gaat lastig als het model in Amsterdam woont, ik zal een foto maken van de volgende jurk als die klaar is, ik heb gistermiddag Jon en Sherlock aan het werk gezet; de dinsdag opgespelde patroondelen konden uitgeknipt worden.
Jon heeft even een pauze nodig
Hij vindt het niet eerlijk dat de jonkies niet moeten meehelpen, ze zouden bv kleine dingen kunnen doen, stukjes stof tegenhouden en kijken of de spelden goed vast zitten. Fay en Puk doen net of ze niks hebben gehoord
Ik zette mijn mobieltje op een statief om op te nemen, eigenlijk had ik ook de plantenbak opzij moeten zetten voordat ik Puk ging aaien, het stond hinderlijk in de weg. Eigelijk is alles hinderlijk als het in de weg staat, toch?
Hij is nu dus ook niet meer bang als hij twee handen dichtbij hem ziet verschijnen, lekker hoor. Hij laat zich overal aanraken, alleen heb ik zijn achterpootjes nog niet geprobeerd, veel katten vinden dit niet fijn. Jon wel, die kan je rustig tussen zijn tenen kriebelen, en dan steekt hij zijn andere voetje ook uit om hier gekieteld te worden.
Na een paar minuten keek ik of Puk zich weer zou laten aaien, en jawel. Ik knielde naast de poef, Jon kwam er gezellig bij, kopjes geven tegen mijn been, hij wilde ook aandacht. En vanaf nu kon ik elke keer als ik langs de poef liep Puk aaien, en dan spinde hij en maakte zijn voorpootjes kneed bewegingen in de verbleekte flanellen quilt die op de poef ligt.
De babyquilt showen doe ik pas na begin oktober, dus even geduld, maar hij is me daar een partijtje leuk 😻