Categoriearchief: eigenaardige mensen

Opletten

Op weg van Tilburg naar huis werd ik langs rechts zo hard ingehaald en afgesneden, dat ik de luchtdruk van die auto voelde đŸ˜±â˜č het had niet veel gescheeld of het was slecht afgelopen daar in het drukke verkeer waar ik niet als enige vrachtwagens aan het inhalen was met 100 km/u. Hij schoot voor me en gelijk weer naar een gaatje rechts en weer links en bijna miste hij de afslag naar rechts maar gelukkig was daar nog een gaatje waar de weg zich afsplitste, over het verdrijvingsvlak voor een auto schietend die ook snel kon remmen. En overal waar hij inhaalde zag je remlichten van geschrokken bestuurders. Man man man, en waarom?

Even later stond ik in een kijkersfile want oooh op de snelweg de andere kant op zag men een auto die net op een takelwagen was getrokken, spannend đŸ˜± de auto’s trokken toen snel weer op, want er was verder niks te zien, hoewel de bestuurder voor me en naast me niet in de gaten hadden dat ze konden doorrijden, ze keken allebei naar hun schoot waar ze, laat me raden, een telefoon vasthielden? 

In onze hal hangt een pentekening van Janne, (foto van afgelopen Mei)
IMG_2775
en toen ik bij binnenkomst er naar keek, vroeg ik me af hoe ver ze al is gekomen met een prentenboek voor kindjes, dus ging ik snel naar die pagina op haar website om te kijken.  â€œVer weg van hier” heet het, en het zou deze maand al klaar zijn 😊 Ik heb meer voorbeelden gezien dan nu te zien zijn, en vind het zo mooi, dat ik het zeker ga kopen. Dieren die avonturen beleven, geweldig toch? Ik weet zeker dat Sophietje het heel leuk zal vinden als oma hieruit gaat voorlezen.
Janne’s boekpresentatie staat in de agenda op 11 en 12 januari in het Oude Raadhuis in Beek en Donk, even opgezocht, dat ligt rechts tussen Eindhoven en Den Bosch, iets boven Helmond.

Nog even kwijlen bij de schitterende kleuren van de wilde wingerd
IMG_3896
Zo mooi 😍
IMG_3897
En nu de bladeren rood zijn kan ik goed zien waar ze over de grond kruipen richting de Leylandii haag, wat niet de bedoeling is, dus die scheuten knip ik asap weg.

Mijn bodywarmer is klaar bijna klaar, ik wil er toch nog een rits of houtje-touwtje sluiting op zetten, maar ik heb hem nu al aan, en lekker dat-ie zit 👌 en ja, dat zijn serieuze zakken 😊 
IMG_3894
Ik kan morgen op de markt kijken of Pimmetje een rits in deze kleur heeft, daar gaat eigenlijk wel mijn voorkeur naar uit.

Hardleers

Ik liep van de wc op weg naar de keuken en zag een auto staan die pal voor ons pad geparkeerd stond, bijna tegen de bumper aan van de auto die wel netjes in een parkeervak stond. Andere keren stak ik een briefje achter de ruitenwisser van de lomp geparkeerde auto, maar dit hielp blijkbaar niet, want ik herkende de Audi SUV als die van een veelpleger.

Ik trok mijn jas aan en wurmde me tussen de twee auto’s door de weg op. Ik vermoede dat de eigenares van de Audi bij de schoonheidsspecialiste zat die tegenover ons huis haar salon heeft, maar belde toch maar eerst aan bij haar buuf, want haar visite wilde ook nog wel eens buiten de lijntjes te kleuren betreffende auto parkeren. Ze deed gelijk open en herkende de auto niet als die van haar bezoek, en wees naar de buuf, “de bestuurder zal vast wel hiernaast zitten”.

Ik belde aan bij de salon, de schoonheidsspecialiste deed vrij snel open, ze was zeker net klaar of moest nog beginnen, en kreeg een hoogrode kleur toen ik haar wees op de auto die ons pad geheel blokkeerde. Ja, dat was van haar klant, en ik zei dat ik het zat was dat haar klanten zich niks van het vrijhouden van ons pad aantrokken. 

Ze leek geschrokken en schudde met haar hoofd, haar warrig omhoog gestoken haar wiebelde zo driftig heen en weer dat leek alsof het er ieder moment af zou vallen. Ze schoot gelijk in de verdediging, ze dacht dat het al heel lang goed was gegaan, want – en nou komt het: haar klanten had ze al een tijdje niet meer horen klagen over briefjes onder de ruitenwisser.
PARDON?
Klanten klagen omdat ik ze wijs op het blokkeren van ons pad ? Dit is de wereld op zijn kop.

En dat zei ik haar ook, en op dat moment komt een hoogblonde sjiek uitziende maar niet zo gedragende vijftiger met een arrogante blik de gang inlopen, trok haar jas aan en zei snibbig dat ze dacht dat het allemaal aaneengesloten parkeervakken waren, maar dat ze haar auto wel zou verzetten, en ze liep naar haar auto.

“Dus deze klant heb ik afgelopen jaren al meerdere malen aangesproken dat ze ons pad blokkeerde met haar auto, en ze had dan het lef om te zeggen: “oh ik ben over een half uurtje weer weg hoor”, blijkbaar denkt ze dat het dan goed is. Ik begin het een beetje zat te worden met dat asociale gedrag, en heb ook geen zin meer in briefjes, voortaan bel ik wel steeds aan”, en toen kwam de omhoog gevallen trien terug om naar binnen te gaan.

“Nou, hij staat uit je weg hoor,” zei ze op een kinderachtige toon alsof ik dankbaar moest zijn, en liep met haar neus in de lucht naar binnen. “Sorry zeggen had ook nog gemogen, maar dat is wel moeilijk he”, zei ik tegen haar rug, en de nog roder aangelopen schoonheidsspecialiste deed de deur snel dicht. 

Ze moet haar klanten er maar op aanspreken als ze bij het open doen van de voordeur ziet dat ze ons pad weer blokkeren. Ik liep thuis nog even na te mopperen, en sloot mijn mini tirade af met de woorden “En ik ben er ook klaar mee om pakjes voor haar aan te nemen als ze niet thuis is.” Zo, lekker puh. Het zal mij benieuwen. 

Gisteren heb ik de takken van de kerstboom aan de hakselaar gevoerd, we hebben een lekker apparaat, maakt weinig lawaai en trekt met gemak de dikke wijde takken naar binnen, het klein snijden gaat als vanzelf. Ik was net klaar toen de hemelsluizen opengingen, snel rolde ik de hakselaar onder de veranda, zette een deels gevulde afvalzak er naast, sloot het deksel van de half gevulde kliko en rende naar binnen.
9303DECD-635D-4C8A-AA61-E80C3E24C857
Ik vergat de hakselaar in het schuurtje te zetten voor de nacht, maar gelukkig stond hij er vanmorgen nog, even snel opruimen, nog een beukenhaag snoeien
08F87235-840B-4535-AC2D-B8B37A78B646
en de citroengeur van de struikkamperfoelie opsnuiven
690E3CFE-F776-4BB2-823D-359F19B8FB41
Mooie maar zeer giftige fluweelachtige peulen van de blauwe regen in het ochtendlicht, deze ga ik binnenkort opruimen voordat ze op de grond vallen.
AF695565-EA03-4692-AB15-6FA8693512CA
De winterjasmijn staat in volle bloei, de struik is mooi dicht dankzij het vele kortknippen van de afgelopen twee jaar..
6AE62428-57D9-4770-A1F6-5A03CE32ED58
De donzige zaadjes van de IJzerkruid Vernonia gigantea lijken licht te geven, deze wil ik nog zaaien, wie weet ontkiemen ze nog ook.
2A17696B-EF42-40A7-813E-698D7852CF34
Fay ligt lekker tegen Sherlock aan
27DAC362-AEE4-4FE8-AEEB-2A97B103E93A
als ze een vette merel in een struik achter de voerplank ziet, en ze kruipt mekkerend en smekkend half over Sherlock heen, die zich onverstoorbaar blijft wassen
247CCE1C-79BE-492C-8CD2-E2AAC548484E
Toen de vogel was gevlogen ging ze weer van Sherlock af, nog even wat wassen en dan slapen

Overmorgen ga ik lekker oppassen op Sophie, heb er zin in đŸ„° vanaf dan elke week dit schatje knuffelen, voorlezen en samen spelen. Mijn lief gaat niet elke keer mee vanwege zijn werk (werkt van huis uit).
F9236958-4B6A-4F02-9A28-8BD6029C02AC

Ook goeiemorgen

De 60e verjaardag van manlief vierden we vorige week niet alleen in een gezellige eetcafĂ© met zijn familie, met hapjes, drankjes en lekkere muziek, maar ook zijn we met ons gezin naar de Efteling geweest, want dĂĄt was zo lang geleden, en het was genieten. “Knibbel knabbel knuisje, wie knabbelt daar aan mijn huisje?”
E6509E1D-A6A3-4BC1-98B9-A46794E43666
Ze zagen zichzelf nog staan als kleine ukkies, en zie ze daar nu staan, volwassen mensen en best buddies.
6173027D-5C99-4D13-8A10-0389415217E7
Uiteraard klikten Suzanne en ik ook op heel veel gyms en Pokestops, en hebben bijna 10 km gelopen en veel stilgestaan (wachtrijen bij attracties), we voelden onze benen is avonds wel ?
EB6145D2-AA40-4BC2-8C93-317F8720FB32
Zondag was het weer samen genieten van een uitgebreide lunch op Moederdag 
7274C29E-E063-4A32-BFEB-0676674BD5D1
en opeens stond de tafel vol planten, oooh wat een mooie ?
E6CFC69C-949A-42FC-8B51-595D5AEFE09B
Helaas moest Suzanne eind van de middag werken, en gingen we mee de stad in om een terrasje te pakken, het was heerlijk met het zonnetje, maar die wind was venijnig koud later op de avond toen we na het eten teug naar de auto liepen.

Sta ik de volgende morgen opgewekt bij een Pokestop uit het pad van iedereen Pokémon te vangen, als er een jonge vrouw van begin twintig aan komt lopen met twee kleine hondjes aan de lijn, strikjes in hun haar en protserige jasjes aan. Het sacherijn druipt van haar gezicht af als ze langslopend commentaar op mij geeft:
“ Nou, da’s lekker volwassen, een oud wijf die een kinderspelletje doet op haar mobieltje.”
Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen en krijg de neiging om haar aan haar haren te trekken, maar ik houd me in.
“Nee, jij dan met je hondjes verkleed als barbiepoppen, da’s pas volwassen!”.
Ze loopt snel door. Wat een stom mens, als je niks positiefs kan zeggen houd, dan gewoon je mond. Of zoals de Sire reclame zegt: “Doe ‘s lief”.

‘s Middags op de bee bij Miranda kon ik me gelukkig lekker afreageren op haar tuin, Angela was al begonnen met onkruid wieden op een leeg gedeelte van de tuin dat in afwachting is op inzaaien en een paadje, en met mijn hoed op en werkhandschoenen aan deed ik gezellig mee. We hebben een stuk van 3x iets van 8 meter schoongemaakt, helemaal omgespit en gelijk geharkt, en daarna afgedekt met zeil, en opeens was het 5 uur ? de tijd was omgevlogen. Angela showde nog snel even haar drie prachtige affe tops, de eerste twee van hetzelfde patroon,
BEF95E92-37E3-47B2-8673-7EEA198EB09A Wat een ander stofgebruik toch een verschil kan maken he.
F43C8731-AF3F-41D6-9FF0-B6DFB609EF07
en de derde was een BOM uit een tijdschrift.
6FF01136-F2BC-43CA-A937-1D28BE6FF1EA Eigenlijk gedaan om van een deel van haar stash af te komen, maar uiteindelijk is ze voor het grootste deel toch maar weer naar Quiltshop Leur gereden. ?
935217D2-17FB-42F4-8BF2-20D0B9AF132D
Wie weet wat vandaag gaat brengen: in de tuin werken, aan een nieuw blokje van a Simple Life borduren, want ik heb er weer eentje af:
42341584-E5CB-4EC8-9C30-39BA90690AA3
en tussen de bedrijven door er op uit om nog wat Pokemons te vangen, bedenken wat we gaan eten, boodschapje doen, koken, aaah de dagen zijn in ieder geval goed gevuld; zo goed zelfs dat blogjes schrijven er bij in schiet. ? Een fijne dag nog ??

Niet grappig

Het is bijna December, er hoopt zich een gezonde spanning op onder de bewoners van dit huis, want we doen aan pakjesavond. De lootjes zijn getrokken op lootjes.nl,  de verlanglijstjes snel ingevuld, en vanaf dat moment wordt iedere deurbel in de gaten gehouden; voor wie is het en kan ik aan de vorm of verpakking zien wat er in zit of waar het vandaan komt?  Ja, jullie snappen het al, ik ben degene die het vaakst naar de voordeur loopt, meer uit praktische overwegingen, gewoon omdat iedereen door de week op werk/school zit. Tot nu toe is het nog één groot mysterie wie mij heeft getrokken.

Vrijdag moest ik even met de auto weg, het kon niet anders, en toen ik de straat bijna uit was, zag ik het pakketbezorgbusje van de WVZ staan, de achterdeuren stonden open en twee bezorgers met hesjes aan waren naar iets aan het zoeken. Ik deed het raampje van mijn auto open,  en vroeg of ze voor ons huis een pakketje hadden, waarop de grootste van de twee me antwoordde dat ze helemaal geen pakketjes hadden, alleen maar brieven. Dit leek mij stug, en omdat deze man mij niet het scherpste mesje uit de la leek, keek ik zijn collega vragend aan, helaas een net zo warrig uitziende man, en hij schudde zonder wat te zeggen met zijn hoofd heen en weer. Het was (on)duidelijk, geen pakketjes voor mij, en ik reed maar door.  ’s Avonds ging de deurbel, de buurman stond er met een pakketje voor ons, afgegeven door de dezelfde pakketbezorgers, en toen ik vertelde van eerder die middag, zei hij dat hij het wel snapte, want het waren niet de grootste lichten die ze deze keer hadden ingezet.

Zaterdagmorgen, de deurbel gaat, iedereen is boven en ik loop naar beneden, aangezien ik de enige ben die al is aangekleed.
Voor de deur staat een zeer vermoeid en onverzorgd uitziende pakketbezorger van -ik gok- een jaar of 65 met een weekendbaardje, hij heeft een neutraal uitziend pakketje in zijn hand dat voor ons is. Ik pak aan, bedank hem, nee, ik hoef nergens voor te tekenen en leg het vederlicht pakketje op het bureau van dochterlief die net onder de douche staat. Ik zit nog geen twee minuten achter mijn naaimachine of de deurbel gaat weer.
Wederom staat daar dezelfde bezorger, ditmaal met een enorme grote kerstpakket in zijn handen, en zo vrolijk als de bedrukking van het kerstpapier is, zo knorrig kijkt de man door de glazen pui naar mij, terwijl ik de trap afloop. Ik doe lachend de deur open met een “Ah wat lief, dat had u nou niet moeten doen,” en wil de zware doos van hem aanpakken.

Dat hij de grap niet snapt zie ik aan zijn blik, hij benadrukt dat het voor het huis naast ons is, en als ik dan antwoord: “Als u niks zegt, zeg ik ook niks.”,  kan hij hier nog steeds niet om lachen. Ik voel dat hij de doos niet los wilt laten, en probeer hem gerust te stellen en zeg dat we altijd pakketjes voor elkaar aannemen, en dat het echt wel bij hun terecht komt. Hij kijkt me boos aan en zegt dat hij wel een kaartje in hun bus gaat stoppen, en loopt dan weg zonder doos.  Arme man staat duidelijk onder druk, het valt ook niet mee, mij tegenkomen op de zaterdagmorgen, en arme partner van deze bezorger.

Smak

Twee blonde mannen liepen voor mij uit de supermarkt in, de één half dertig en al iets kalend bovenop, de andere van misschien net twintig jaar oud met gemillimeterd haar. Beide mannen waren klein van stuk en stevig gebouwd, duidelijk sportschoolgangers, dat zag ik zo, want ondanks het koelere natte weer drogen ze beiden slechts een strak zittende T-shirt boven hun spijkerbroek. De oudste van de twee had duidelijk de leiding, hij hield het boodschappenbriefje en de scanner in de hand en de jongere knul mocht het mandje achter zich aan trekken. Ze liepen bij de ingang langs de groenten heen om eerst naar de vleesafdeling te gaan, helemaal achter in de winkel, ik hoorde de oudste zeggen dat ze gehakt moesten hebben.
Terwijl ik door de winkel liep om mijn karretje te vullen met spaghetti-benodigdheden, kwam ik deze twee mannen steeds weer tegen, met hun rug naar de pasta-producten zochten ze naar “smak”, om vervolgens weer naar voren te lopen om een macaroni-pakket bij de groentenafdeling te halen; en  zo liepen ze kris-kras door de winkel, duidelijk het briefje volgend dat niet volgens de route van de winkel was opgemaakt. Ik liep richting de shampoo toen ik plots naast me de leider “En nu nog een pak macaroni” hoorde zeggen terwijl ze de gang van schoonmaakproducten inkeken en doorhadden dat ze hier niet moesten zijn. 🙂 Een medewerker die dit hoorde zei dat ze hem moesten volgen, en weg waren ze weer, achter elkaar aan lopend uit het zicht. Om er moe van te worden, zo chaotisch, maar misschien vonden zij boodschappen doen op deze manier wel leuker, wie zal het zeggen, of ze hebben het gewoon niet in de gaten dat het handiger kan, dat kan ook, en zulke mensen moeten er ook zijn.