Een van de leuke dingen van kerstmis: heerlijk met de familie samenzijn, Sophietje knuffelen, en uiteraard samen eten; 1e kerstdag hadden we een koude visschotel, dit was voor het eerst en is zeker voor herhaling vatbaar.
2e kerstdag steengrillen met vlees en vis, en 3e kerstdag maakten we de restjes op. En met “we” op 3e kerstdag bedoel ik manlief, dochterlief, driekattenlief en moi. En met deze dagen mag men ongegeneerd nòg een koekje, chocolaatje en een stukje banket krans pakken, er ligt genoeg 🤭 en gelukkig ging er ook wat mee naar huis.
Gisteren kwam Hitster op tafel, een muziek-kaartspel, echt heel leuk. Ik speelde maar een potje mee, en won nog ook ☺️
En na afloop uitbuiken, zie je Jon denken, die er als een wokkel er bij ligt.
De dagen voor kerstmis maakte ik nog een krans voor aan de voordeur, met een heus bosje mistletoe onderaan.
En bakte ik ook nog zalige hartige kaaskoekjes, het recept kreeg ik van Marion’s world ze zijn zo lekker 🤤 Marion is een Engelse duizendpoot die sinds een paar maanden op YouTube filmpjes plaatst, gewoon gezellig om naar te kijken.
De koekjes zijn slechts 3 cm in doorsnee, echte eenhapskoekjes, van die weg-etertjes. Voor je er erg in hebt zijn er terwijl je ze op het rooster leggend telt al drie op, en tijdens de gedachte “oei die zijn wel erg lekker”, liggen er alweer drie minder op het rooster.
De kerstlichtjes hangen te schitteren in de keuken, zo leuk, helemaal happy.
Zelfs de catlady quilt kreeg lampjes, het quiltje hangt aan de deur van mijn naaikamer, en zo hebben we ‘s avonds een verlichte overloop, het staat zo gezellig
Daags voor kerstmis gingen Jon en ik verder met deel drie van de Quiltville mystery quilt, het zijn veel stukjes die aan elkaar genaaid moesten komen, en wat krijg je als de aandacht verslapt?
Een hele rits blokjes genaaid terwijl de spoelgaren op was. Pffff, dat ging ons geen derde keer meer gebeuren, opperste concentratie.
Hij kreeg er een beetje stijve nek van, en wat is dan fijner dan de vloerverwarming zijn werk te laten doen.
Sherlock en Fay dachten er het hunne van, die gast spoort echt niet.
Even later stonden ze alledrie in de keuken om me heen te dansen terwijl ik hun bakjes vulde met lekkers voor de nacht, Fay liep opgewonden heen en weer tussen Sherlock en Jon, ondertussen heel lief miauwend.
Het was vorige week nog een hele klus om het blokkenspel voor Sophie tussen alle bedrijven door af te krijgen, als ik even opsta om Sherlock en Fay binnen te laten, blijft Jon de wacht houden bij de blokjes
Na een snelle hap gaat het duo gelijk op de toren liggen en kan ik nog een steekje zetten
Ter afwisseling snijd en naai ik deel twee van de mystery van Quiltville, dit zijn eenvoudige blokjes
En naaide ik wat meer lapjes vast aan het blokkenspel
We waren de volgende dag een hele middag zoet met de derde kuur van manlief, DH sliep en ik haakte
en bij vertrek op de afdeling kreeg hij een gelukspoppetje voor in de kerstboom, en zagen we het ziekenhuis uitlopend een dubbele regenboog. Het begon net te regenen toen ik de panorama foto maakte en lette niet goed op, dus van de dubbele regenboog is links en rechts slechts een stukje te zien.
De volgende ochtend haalde ik een kerstboom bij de boerderij vlakbij, ik zag hem al staat toen ik op het erf reed en samen met een hulp laadde de boer hem in de auto. Met behulp van een hondje reed ik hem de woonkamer in, en hoppa, daar staat hij dan, zo mooi vol, symmetrisch en recht. Piek er in en niks meer aan doen, heerlijk prikkelarm zolang je er niet aankomt.
Ik had de bakken met kerstspullen al naar beneden gebracht, Jon zorgde dat de kerstballen geen kant op konden, stel je voor dat ze er uit springen.
Die zelfde middag had ik een afspraak bij de dermatoloog, ze ging een rode schilferige plek op mijn arm behandelen met stikstof. Eerst kwam een assistent mijn handen bekijken -ze zijn op twee plekjes na helemaal genezen-, en toen liep ze de behandelkamer uit en kwam de dermatoloog naar binnen. Ze pakte een metalen slagroomspuit en terwijl ze uitlegde dat het zometeen wel koud zou aanvoelen hield ze de tuit dicht op het plekje en hoorde ik het al sissen, en ja, eerst voelde het koud maar een tel later begon het al flink te branden. 😣 Ik moest er later maar vaseline op smeren, en dat was het.
Ze liep weer terug haar kantoortje in en trok de deur dicht. Ik trok mijn jas aan, draaide de deur naar de gang van slot en liep de gang door, het ziekenhuis uit, en lekker op de fiets weer naar huis. Ik bedacht me toen pas dat ik vast op de assistente had moeten wachten om een pleister op het wit uitgeslagen bevroren plekje te laten plakken. Tja, dat kon thuis ook nog. Hier is bij thuiskomst de blaar die er op kwam nog klein, een paar uur later was het maatje duimnagel, en het was een snerpende pijn als er iets tegenaan kwam. De blaar brak een dag later door het stoten open en plakte ik er een brandpleister op, vaseline leek me op dit moment niet geschikt vanwege de lekkende en pijnlijke wond . De pleister helpt goed.
Verder werken aan het blokkenspel zorgde voor de nodige afleiding, hier een filmpje toen ik bijna klaar was
Vrijdag kwamen Tim en Yvonne Sophietje brengen, ze mocht een nachtje blijven slapen, wat een feest. Gelukkig sliep ze de hele nacht door, Evelien stopte haar nichtje in bad en samen zaten we aan het ontbijt, zelf haar stukjes brood met pindakaas met een vorkje opprikken, zo lief. In de woonkamer zag ze Sherlock en zat hard te kraaien, kirren en brabbelen tegen het arme beestje die niet wist hoe snel hij uit de buurt van dat kleine mensje moest komen
Ze schoof op haar bibs naar de andere kant van de boom en toen Sherlock zag dat ze aanstalten nam om ook onder de boom te komen, liep hij snel weer de andere kant op
Na het middagdutje en fruithapje ging ze in de box, en maar kwebbelen tegen de pop die ze liet dansen
Later die middag kwam Yvonne en Tim weer langs, ze kreeg haar Sinterklaascadeautjes van ons; een schattige zacht elfjes pop van Evelien en het blokkenspel van ons. Ze probeerde eerst de blokjes los te trekken wat haar gelukkig niet lukte, en zat even later ermee te spelen “zoals het hoort”
We aten flamkuchen met asperges en nog eentje met Italiaanse groenten en hadden als desert een zalige trifle, gemaakt door Ellie, die het tegen de middag had gebracht samen met Marjan, en zo konden ze eindelijk Sophietje bewonderen. De trifle was heerlijk 🤤 😘
Het was heel stil toen ons prinsesje en haar ouders ‘s avonds weer naar huis waren, Jon en Fay zaten er helemaal doorheen, en Sherlock durfde pas naar binnen te komen toen hij zijn kopje naar binnen stekend geen vreemde stemmen hoorde.
Ik moet vanmorgen in mijn slaap mijn wekker hebben uitgedrukt, want ik werd pas om negen uur wakker. Ooooh 🫢 Gelukkig voor de katten was Evelien al eerder op en had ze naar buiten gelaten en de vaatwasser leeggeruimd, hier was ik gisteravond niet meer aan toe gekomen.
De COVID vaccinatie die we vanmiddag kregen leverde me een stijve en pijnlijke bovenarm op, hopelijk blijft het hierbij, zodat ik komende dagen deel drie van de mystery van Quiltville afkrijg, vanmiddag sneed ik al veel onderdelen en helaas allemaal iets te groot, dit merkte ik na het maken van het eerste blokje. Het blokje op de foto is na het bijsnijden en klopt helemaal qua maat 😅
In de beschrijving staan de maten voor de traditionele manier van snijden en naaien, en daarna de maten voor het snijden met speciale rulers. En die laatste maten had ik moeten aanhouden. Volgende keer goed lezen en na het snijden van het eerste blokje even naaien om te zien of de afmetingen kloppen.
En volgens mij hebben we komende week een rustig weekje, misschien woensdagmiddag naar de bee 🤞
Vanmorgen kregen we de uitslagen van de CT-scans en MRI scan, en we liepen met een grote grijns op onze gezichten weer naar buiten. Er is niks nieuws bijgekomen, en de tumoren in het hoofd zijn geslonken; de kleinste is al bijna niet meer te zien en de grote is met een halve cm in omvang afgenomen. Driewerf hoera. 🥳🥳🥳
De vermoeidheid bij mijn lief is dusdanig dat we dit niet met een etentje vieren, maar met een plak gemarmerde cake bij de koffie, ook lekker.
De boterhammen lieten zich ook heel goed smaken, Jon schuift graag aan
Jon bekeek de hal gistermiddag vanuit een andere hoek
Tot hij geluiden uit de keuken hoorde komen
Dat moest nader onderzocht worden. Helaas voor hem was het enige wat op de grond viel een stukje ui, en hij slofte naar buiten, kijken wat de andere twee katten uitspoken.
Even showen hoe ver Evelien al met de deken is gevorderd,
Nu het vroeger donker wordt wilt Jon ook eerder zijn eten krijgen in de garage, met wat lekkers erbij uiteraard. Sherlock wilt niets van eten missen en loopt bijna altijd gelijk met Jon naar binnen, zo rond half negen. Fay is minder geconditioneerd en komt meestal een half uur tot een uur later aankakken, en als de mannen dan al in de garage zitten uit te buiken, krijg ik ze niet meer de garage in, dus slaapt ze in de woonkamer. Geen probleem, alleen wel een beetje eenzaam voor haar, en blijkbaar mist Sherlock haar ook, want gisteravond zag hij haar niet in de kamer en rende hij weer naar buiten (onderaan in beeld)
En een paar minuten later rende hij met een triomfantelijke blik op zijn snoetje naar binnen met Fay in zijn kielzog, en in een streep renden ze alledrie de keuken in.
Ik schepte een beetje vis over de brokjes, en werd toegezongen door Fay; Jon en Sherlock waren al doorgelopen naar de garage en kwamen snel terug om te zien waar ik nou bleef. Het oppakken van de schaaltjes was voor alledrie het teken om voor me uit via de bijkeuken naar de garage te lopen, staartjes recht omhoog met de puntjes als een ophanghaakje gebogen.
De tussendeur naar de garage was dicht, en Fay en Sherlock keken toe hoe Jon met zijn nageltjes achter de deur deze opentrok, heel knap want het is een extra dikke en dus zware (brand)deur. Ze stonden op een rijtje ongeduldig te wachten tot ik de schaaltjes had neergezet, en al spinnend vielen ze aan.
Een heel enkele keer moet ik nog laat op de avond in de garage zijn om iets te pakken, en dan kijken ze me slaperig aan; Fay en Sherlock liggen meestal samen op een kussen en Jon op het matje bij de achterdeur. En ‘s morgens vroeg rennen ze achterelkaar de garage uit, staartjes weer rechtop in de lucht. Jon en Sherlock willen dan eerst brokjes eten want honger, en Fay loopt naar de woonkamer om regenwater uit de gieter te drinken, en huppelt dan vrolijk naar buiten, achter haar vriendjes aan. Wat een feest.
Wat moet je als je zoveel te vertellen hebt maar het niet allemaal in een blogje wilt proppen, maar niet kan kiezen waar mee te beginnen? Volgorde van de dagen, of het leukste eerst? Weet je, ik denk dat ik gewoon met het liefste in ons leven begin, en dan zie ik wel verder, en jullie dan ook 😆
Donderdag heb ik lekker op deze kleine schat gepast, zie ze heerlijk op haar buikje bezig met de kamer te reorganiseren. Stella houdt Sophie goed in de gaten, voor je het weet schuift ze zo de keuken in en eet ze haar brokjes op. We hadden een gezellige dag samen, gekletst, gelachen, gegeten, gezongen, gespeeld, in bad geweest en geslapen. Toen ik ‘s avonds thuis was, was ik ook toe aan mijn bedje 😅
Zaterdag vierden we haar eerste verjaardag met de hele familie, op tante Suzanne en oom Ferry na, zo jammer, maar het was niet anders. We zaten buiten op de laatste zomerse dag in September, met zonnebrand crème op, het was 25°C.
Tim en Yvonne hadden de zaligste slagroomtaart gebakken die ik ooit heb gegeten, echt banketbakkers waardig 👌😘
Sophie kreeg haar eigen taartje waar ze heel lief zelf van snoepte, op het laatst zat ze onder de slagroom, en helemaal toen haar andere opa “In de maneschijn” begon te zingen. Gelijk gingen haar handjes in de lucht en achter en op haar hoofdje, 😂slagroom zat tot achter haar oren. Gelukkig mocht ze lekker buiten in bad om gewassen te worden, en zat ze nog heerlijk te spelen, oma natspetteren 😆
Ze werd goed verwend met cadeautjes, ze kreeg een activiteiten kubus van Evelien waar veel aan te ontdekken viel, en een heleboel zelf gemaakte kleren (helaas geen foto van gemaakt)
Van Yvonne’s ouders kreeg ze een super lief hobbelkonijn 😻
Zo schattig
en van ons kreeg ze een poppenwagen, waarvoor ik een “matrasje”, quiltje en hoofd kussentje had gemaakt.
Zo leuk ☺️
Donderdag had ik gezien dat ze een schattig stoffen popje had gekregen, dus had ik zelf geen pop of beertje meer gemaakt om in de poppenwagen te leggen.
Alles heb ik op de naaimachine gedaan,
alleen de bies naaide ik na het omslaan met de hand vast, zodat het soepel bleef. Ik begon met een gewone naald, maar het vastpakken ging lastig (gevoelige duim), dus pakte ik een dunne lange naald die gebruikt wordt met sierborduurwerk, en wat een verschil!
Het was weer erg leuk om iets quilterigs te maken 😆 dit moet ik toch echt vaker doen.
Tenslotte naaide ik een poncho van fleese stof (herken je het Ankie?) om met koudere dagen aan te doen voor in de auto. Ik zag het idee op Pinterest langskomen en vond een website met beschrijving hier Niet dat ik niet weet hoe je een poncho moet maken, maar ik wilde de afmeting even hebben.
nog stof genoeg over voor nog een blog, of zelfs twee!
Vandaag is ons lieve Sophietje jarig, wat een bijzondere dag was het toen we haar voor het eerst zagen
Ze is een schatje 🥰 maar dat kan ook niet anders met zulke ouders 😘
We gaan haar verjaardag uiteraard samen vieren, we hebben er al zin in 🥰
Sherlock en Jon liggen te snuiven en te spelen met een knuffeltje waarop ik catnip heb gestrooid,
en zijn na afloop helemaal high, Fay was in geen velden of wegen te zien maar genoot later van de restjes.
Later neemt Jon nog een hapje van verse catnip, de echte shit, en samen met Sherlock pikt hij een terrasje We waren eerder die middag samen met mijn zwager naar de 16 jaar oudere zus van mijn lief geweest, ze ligt in een rusthuis (België) en het einde is in zicht, ze is moe, verzwakt en flink vermagerd. Ze is vandaag aan de pijnstilling via infuuspomp gegaan, ze wilt alleen maar slapen. We hopen dat ze snel rust vindt.
Bij thuiskomst moest mijn lief bijkomen van alle inspanningen (flink stuk moeten lopen) en ik zat buiten Evelien en de katten bij te praten. Fay kwam er ook bij liggen, ze zag er een beetje groggy uit, ook vast van het kattenkruid gesnoept, en weer was er aan haar snorharen geknabbeld, eentje was geknakt, zo bizar.
Het gras was hoog, en er kwamen al dreigende wolken over, dus snel met de maaier aan het werk gegaan nadat ik eerst het vogelvoerhuisje en de waterschaal aan de kant had gezet.
Het gras was na het maaien hier en daar een beetje geel, maar het knapte er wel van op, en ik ook 😅
Sherlock kwam ook even kijken wat ik aan het doen was, hier loopt hij over het deel waar heel veel klaver groeit.
En nadat ik een grote blauwe afvalzak vol gras had afgevoerd kon alles weer terug gezet worden, Jon leek tevreden over het resultaat, lekker kort zodat de muisjes goed te zien waren
De graskantjes komen een andere keer wel weer,
want ziet hoe dik die wolken zijn Het duurde nog even eer het begon te regenen, twee korte maar hevige buien, eindelijk afkoeling 😅
De stitchery gaat lekker
voor het spinnenweb heb ik metallic zilver quiltgaren gebruikt van AngelKing
Ik gebruikte een dubbele draad en ben tevreden met het resultaat, ik denk dat het met de steelsteek ook heel mooi zou zijn geweest.
Na het web volgt weer tekst, nu in bruintinten.
Mooi is dat met het verloopgaren van Cosmo, gelukkig heb ik nog van veel kleuren een bijna vol strengetje over van de andere Salem heksen
