Evelien kwam dinsdagmiddag met de verhuiswagen mee naar huis, bij de omhelzing rook ik sigarettenlucht en later vertelde ze dat de bijrijder ook nog een jointje had gerookt in de wagen, wel met het raam open, maar toch. Ze had die morgen haar knie verdraaid en had er flink veel pijn aan, en ging met een ijspakking rond de knie zitten. Gelukkig had ze op alle dozen en planken geschreven waar het moest komen, kasten in de garage, alle dozen en planten in de grote kamer en het bed in de kleine kamer.
Jon liep vanaf het begin geweldig in de weg, en ik zag hem ook al een paar keer loeren naar de vrachtwagen en er bijna inspringen, dus sloot ik hem op in de woonkamer. Sherlock en Fay hoorden vreemde stemmen en harde geluiden in de hal en bleven de hele dag achter in de tuin, kon ook niet anders met de schuifpui dicht om Jon binnen te houden. Pas toen de verhuizers weer weg waren mocht Jon weer vrij en durfden Sherlock en Fay binnen te komen voor een hapje eten.

Ik had worstenbroodjes gehaald, maar ze hadden hun eigen eten en drinken meegenomen, alleen een glas water werd op prijs gesteld, ze waren beiden moslim en daar hoort een worstenbroodje niet bij. Ach ja, des te meer bleef er voor ons over.

De twee jongemannen hadden hun handen vol aan het leegruimen van de wagen, het tempo lag in het begin niet hoog bij de jongste (ik schat hem op begin 20), mobieltje en sigaret werden geregeld ter hand genomen en na een uurtje vertelde de man die de leiding had dat ze langer werk hadden dan verwacht (joh, wat gek?) en dat deze uren extra gerekend zouden worden. Manlief zei later dat hij hier niet op in ging uit vrees dat ze hun werk niet zouden afmaken.

Toen ze rond half zeven klaar waren en qua prijs bijna het dubbele vroegen van wat was afgesproken, kwamen ze er achter dat manlief hier niet intrapte. Hij had het uurtarief berekend en ze kregen geen cent meer. De opperbaas van de verhuizers kwam aan de telefoon, maar deze bond tijdens de verhitte discussie in toen hij doorkreeg dat manlief zich niet liet intimideren. 💪🏼

Het in elkaar zetten van bed en kasten lukte Evelien allemaal zelf ondanks haar blessure, ik had mijn hulp aangeboden en ze zou me roepen als het nodig was, en een dag later begon het er al gezellig uit te zien.
Zoveel planten

Evelien is nu bezig met het maken van een overgooiertje voor Sophie van een amper gedragen kledingstuk van haar. 

Ik ontdekte een quiltje van Birdblocks die ik tien jaar geleden voor Evelien heb gemaakt, uiteraard had ik hem opgepimpt met katten, hoe meer hoe beter. Hier het blogje over het quiltje waar je het ook in zijn geheel kunt zien  

Jon had de tijd van zijn leven, zoveel dozen 😻 hij koos voor een mandje, aangezien de dozen dicht zaten.

Zaterdagochtend reed ik naar Ikea om een stellingkast en een luie stoel voor haar kamer te halen, het was even een gedoe met de grote doos waar de stoel in zat om in de auto te krijgen, en terwijl ik hem streng toesprekend er induwde, kwam een meneer aanlopen die net wilde helpen. Maar toen hoefde het dus niet meer 😅 en hij lachte toen ik zei dat het niet alleen het gewicht maar juist ook de lompheid van de grote doos was die me parten speelde.
Het was op weg naar huis flink aan het stortregenen, gelukkig was het droog toen we samen de spullen uit de auto haalden. Samen alles naar boven gebracht, en ‘s middags zette ze alles in haar eentje weer in elkaar, dat “zelluf doen” zit er al vanaf de peutertijd in 😊

‘s Middags ging ik even de tuin in, de vijver was tot de nok toe gevuld en Jon speurde het water af naar levend vee. Sherlock liep met me mee het gras op en liet zich gewillig aaien, Fay dook uit het niets op en pakte haar portie aan aaitjes, Sherlock gewoon wegduwend,

Jon was duidelijk niet geamuseerd door het “tikkie, jij bent hem” gebaar van Sherlock, en bleef nog een tijd bij de vijver zitten.