Dat wij een heftig jaar achter de rug hebben, dat weten jullie, maar het jaar is nog niet voorbij, of we horen de TellSell voice-over: “Maar wacht, er is is nog meer.”
Kom op zeg, mogen we deze beurt over slaan, please?
Vorige week dinsdag liet mijn lief een long foto maken, gewoon ter geruststelling van wat hij voelde alleen maar zenuwen waren. Dezelfde dag belde de huisarts hem op, er was iets te zien op de foto wat de longarts beter kon nakijken, maar hij hoefde zich geen zorgen te maken. Dus wat doe je? Juist, zorgen maken. Al helemaal omdat de afspraak met de longarts voor de volgende dag was.
De longarts zei dat er rode vlaggen omhoog gingen bij het zien van de foto, hoewel de ronde plek naast de aortaboog niet perse een tumor hoeft te zijn. Een CT-scan, PET-scan en longfuctie onderzoek staan voor eind van deze week in de planning, en de uitslag horen we maandag; 40% kans dat het goedaardig is, maar voor 100% zekerheid zal er een biopt moeten worden afgenomen, wanneer dat is horen we maandag denk ik.
De eerste dagen leken we redelijk nuchter, maar dan kickt het pas goed in, angsten, zorgen, tranen, die verrotte onzekerheid en machteloosheid. De limbo waar je inzit van afwachten en hopen op een goede uitslag.
We hebben er goed aangedaan onze angsten en “wat als” zorgen hardop uit te spreken, we hebben altijd al goed kunnen luisteren en praten met elkaar. De liefde van en voor onze kinderen en ook onderling zijn van onschatbare waarde. Wat zijn ze geschrokken, alweer geconfronteerd te worden met de sterfelijkheid van een van hun ouders. Het is bij mij goed afgelopen, dus waarom niet bij mijn lief? En mocht het toch foute boel zijn, dan zijn er nog zat behandelplannen, dus laten we de moed niet zakken.
Helaas hebben we in onze zorgen ook te maken met dat niet alleen de geplande maar ook de acute operaties worden uitgesteld omdat de IC’s vol liggen met COVID patiënten. En als je dan hoort dat hier mensen liggen die toch wel spijt hebben dat ze zich niet hebben laten vaccineren, dan komen er lelijke woorden in me op. We hopen dat de mogelijkheid nog steeds aanwezig is dat we kunnen uitwijken naar België of Duitsland als er geopereerd moet worden.
Mijn lief heeft zich nu gestort op het regelen van zaken die het leven voor hem na mogelijke operatie/chemo/bestraling makkelijker moeten maken. Ook maakt hij what to do lijstjes voor mij voor het geval dat, waar we absoluut niet aan moeten dénken.
De capriolen van de katten zorgen ‘s avonds voor afleiding,
zo tijdens het binge watchen van series.
Fay ging gisteravond zomaar vlak naast mij zitten, wel buiten handbereik, maar toch.
Vandaag ga ik eerst strijken 🥱 en dan wat kleuren of naaien, we zien wel. Ik ga in ieder geval niks meer bakken, want ik ben een emotie eter.