Kort omdat er gewoonweg niet veel te vertellen is, tenminste, dat denk ik. De allerlaatste (als in “klaar”🎉) chemo’s van afgelopen week hakten er flink in bij mijn lief en dat houd mij mentaal en fysiek bezig, te moe om echt heel productief te zijn. Ik denk vaak pas aan de was uit de droger halen als er geen onderbroek meer in de kast ligt, of was in de machine stoppen als de wasmand overloopt met vuile was.
Donderdagmiddag kwamen beide dochters op bezoek, zo gezellig, en om mijn lief even een uurtje rust te geven gingen we naar het tuincentrum vlakbij, gewoon lekker plantjes aaien. Evelien heeft een enorme planten kennis wat kamerplanten betreft, de Latijnse namen vlogen om onze oren, en ook Suzanne heeft groene vingers, beide dames hebben een minikas in hun huis om de tere planten te kweken, of te beschermen tegen de vraatzucht van katten.
Er kwamen wat kruidenplantjes mee en een vijgenboom, het was leuk om met mijn dochters er even uit te zijn. Zoon zou ook komen, maar COVID zieken op zijn werk, dus nam hij het zekere voor het onzekere en bleef thuis, heel jammer maar wel heel verstandig.
Ik haakte wat af afgelopen dagen, na het nemen van deze foto zijn er weer een paar kleurtjes bijgekomen.
Ik werkte nog wat in de tuin, vooral veel snoeiwerk, en al die tijd hield Fay me in de gaten. Ik denk dat ze een grote hulp zal worden met tuinieren.
Straatwerk schoonmaken staat als volgende klus op de agenda, ik hoop ergens toch op een paar dagen regen. Frida is nu helemaal op stof overgetrokken, ik ga op een proeflapje haar gezicht overtrekken om deze eerst te oefenen, geen idee nog hoe ik haar huidskleur ga maken, heel spannend.
Ik kreeg verzoeken uit het hele land en zelfs van over de grens 😆 om in een filmpje mijzelf te laten zien in actie op de trampoline, en omdat ik mijn decorum een beetje heb verloren afgelopen twee jaar (handen omhoog voor wie alleen een bh aantrekt als er visite komt of de deur uit gaat en bij aankomst de jas uit moet ✋) heb ik er gehoor aan gegeven en zie hier.
Eindelijk laat Puk zijn buikje op de foto zetten, heel ontspannen lag hij van zijn ene zij naar zijn andere zij te rollen in de keuken, helaas mag ik hem nog niet aaien. Wel raakte hij mijn vingertopjes aan toen hij gisteravond met zijn buddies in de keuken stond en ik mijn hand naar hem uitstak, hij duwde heel voorzichtig en heel kort zijn wangetje er tegenaan.
Maar kijk toch eens wat een mooie buik dit ventje heeft 😻
Maandag scheerde ik de rest van de klimop kort langs de schutting, zakken vol klimop staan nu klaar om afgevoerd te worden
Hier groeide de klimop tot aan het dak van het tuinhuisje, de lange takken hingen over en onder de tafeltennistafel, ik kan er nu weer langs, mits ik mijn buik goed intrek. Achter het tuinhuisje liggen nog wat planken, hieronder overwinteren padden en ook knaagdieren, ik vond er veel halve walnoot doppen, leeg uiteraard.
Ik wilde hierna eigenlijk stoppen, maar zag het grasveld en besloot toch nog even te gaan grasmaaien, het was hard nodig; her en der lag het hoge gras plat en liet zich niet kortwieken, Jon hield me gezelschap.
Opruimen en toen eten klaarmaken, ik dacht dat ik nog kant en klare pasta saus in de diepvries had, maar helaas; in de onderste diepvriesla (groenten)zag ik alle ingrediënten voor pasta, alles kleingesneden, handig. Ik heb altijd gehakt per pond als platte plakken in de diepvries, en in de voorraadkast een pak gezeefde tomaten. In de koelkast lag gelukkig nog een aangebroken tube tomatenpuree (veel handiger dan die kleine blikjes). Gehakt liet ik kort ontdooien in de magnetron en bakte het toen op hoog vuur aan beide kanten bruin. Daarna ging het in stukjes in de crockpot express (CPE), waar ui en knoflook al lekker zacht was gebakken, bleekselderij bakte ik ook even kort aan, tomatenpuree erbij om te ontzuren en daarna ging het samen met de bevroren ontvelde tomaten, paprika, wortel, pakje gezeefde tomaten, handjevol kruiden (oregano en basilicum), een theelepel Za’atar en een bouillonblokje in de CPE. Deksel erop en een half uur onder druk laten garen. Zonder dat ik er verder water bij had gedaan was het iets te dun, en terwijl ik de pasta opzette liet ik de saus zonder deksel wat inkoken. Even proeven, beetje zout erbij, schep suiker, en klaar. Zalig.
Mijn lief ging na het eten nog even naar boven, iets van zijn werk afmaken, en ik ging de borduurtjes sandwichen, ik gebruikte spuitlijm (voor textiel) om de lagen op elkaar te houden, het spuiten deed ik buiten.
Daarna was het met de benen gestrekt filmpje kijken, en uiteraard ondertussen haken
Maar wacht, er is nog meer. De volgende morgen heb ik net binnen alle getekende lijntjes gestikt
Om ze daarna netjes net buiten de stiklijntje uit te knippen, rest mij nu enkel nog om alle randen met festonsteek af te werken, ja met de hand, dus even geduld aub.
Ik wilde Frida op stof overtrekken, maar de zon scheen laag door de kamer en ik zag geen klap, en om nou de gordijnen dicht te doen ging me wat te ver.
Dus dan maar naar buiten, graskantjes steken, te beginnen bij de vijver. De kale plek is waar het vogelvoerhuisje met eronder een waterschaal heeft gestaan.
Zo’n heerlijk werk, heel simpel met een zeer bevredigend resultaat. Als je goed kijkt zie je dat het water in de vijver is bevroren, het vriest hier ‘s nachts al een paar dagen, overdag loopt de thermometer op tot rond of boven de 10 graden C
De tuin kan nog zo’n puinzooi zijn, als de graskantjes zijn bijgewerkt ziet het er keurig uit. Nou ja, de tegels moet ik hoognodig schoonmaken, je ziet precies waar ik vorig najaar ben gebleven 😂
Onkruid trekken langs het pad waar je de tuinslang ziet lopen, en even nog de woeste Euonymus rechts achter op de hoek tot een rechthoek snoeien
zo zag het er gisteren nog uit van de andere kant bekeken, de woest bos zie je hier linksonder, er liggen takken op, even hier neergelegd om te voorkomen dat ik er over zou struikelen..
en dan opruimen. Deze hoek van de tuin ziet er rommelig uit, mmmm, er staan leuke vaste planten in, maar ook heel veel gras (niet van het vervelende soort, maar toch, gras hoort hier niet). Ik hoef me de komende weken (maanden?) niet te vervelen, want zie ook hoe de bestrating langs de schutting bedekt is met mos. 😱
Tijdens het opruimen hoor ik gekras boven mijn hoofd, denk eerst dat het een ekster is, maar neen, het is Jon
Hij geeuwt
Ja Jon, ik ben nu ook best wel moe, na het eten (fish chowder uit de diepvries) teken ik nog een beetje aan Frida en houd het dan voor gezien.
Morgen weer een beetje van alles doen terwijl mijn lief aan de chemo hangt, de laatste driedaagse kuur, en dan weer een paar weken aansterken en dan de conditie opbouwen. We verheugen ons al op een terrasje pakken, heerlijk.
Met zulk lekker weer kan ik niet binnen blijven, kijk eens wat leuk, toefjes zaad van een plant die ik volgens een kenner kan delen door te scheuren in het vroege voorjaar. Ik moet elke keer de naam opzoeken: Vernonia crinita ‘Mammuth’, pas na enkele jaren zal hij zijn twee meter hoogte bereiken, dus ws dit jaar al? De gescheurde delen zal ik gewoon vlak naast de moederplant zetten om zo een bredere bos te krijgen, normaal zet je gelijk meerdere plantjes op een voet afstand van elkaar neer in de grond, ik had er maar eentje, want deze was me te duur om er een handvol van te kopen. Ik ga het zaad ook proberen op te kweken, wie weet lukt het me. Ik bedenk me nu dat ik dit van het najaar al heb gedaan, eens kijken of ik de potjes kan ontdekken en of ik zo slim was er naamkaartjes bij te steken. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik potjes vol onkruidzaad liefdevol opkweek.
Even de vorst van deze week nog afwachten en dan ga ik knallen in de tuin, de lavendel moet gesnoeid worden, en de bolacacia’s, alle grassen en nog zoveel meer. Ik volg graag dit kanaal op YouTube want mijn kennis en ervaring komt nog van de tijd voor de klimaatverandering zo erg voelbaar was. Maar een ding blijft wel staan: snoei niks dat op hout van voorgaand jaar bloeit.
Dinsdag heb ik al de vlinderstruiken gesnoeid.
Deze stronk komt tot aan mijn schouders, het is een geel bloeiende vlinderstruik.
De grassen en loof van de varens zal ik wel afknippen maar daarna als bodembedekking gewoon laten liggen, over een paar maanden is dit toch niet meer te zien door alle nieuwe groei.
Blauwe bloemen van de Vinca minor doen het goed, dit is een leuke maar woekerende bodembedekker die op zonnige plaats bij grote droogte er niet mooi fris uitziet. In de pot staat munt, duidelijk een waterminnende plant, dat wordt weer lekker thee maken over een tijdje.
En de vorig voorjaar kort tegen de schutting gesnoeide Japanse kweepeer staat al bijna twee weken in volle bloei
Frida time, mijn assistenten Fay en Jon nemen hun posities in
Blaadjes van de zonnebloemen
En de rest
Ik doe maar een dotje met de kleuren
Serieus, ik weet niet wat mij bezielde
Maar het pakte gelukkig goed uit, en later met het doorquilten zal het er nog meer op lijken
Dragon Fruit, zo lekker als het vers is, de kern is bij de een parelmoer wit, bij de ander zacht roze, dus kleurde ik het door de stof nat te maken met verdunde roze
En de cantaloupe meloen kreeg na een basis van twee kleuren nog wriemelige meanderende lijntjes
Het pakte goed uit, en daarna kreeg alles op de stof zwarte lijntjes, spannend om te doen, want de stift mag niet uitschieten, wat hier en daar dus wel gebeurde. Nee, ik ga de oepsies niet aanwijzen, ze horen er nu bij.
Met het aanbrengen van de zwarte zaadjes in de Dragon fruit schoot ik een beetje door, hoewel je in een doorgesneden vrucht in het echt nog veel meer zwarte zaadjes ziet.
Even voor de foto naast elkaar en dan naar boven, strijken, sandwichen en doorquilten
Boefje Puk gaan geregeld helemaal los op en in zijn speelmat
Fay vindt het allemaal maar spannend, wat zit er nog meer onder de mat? (Ingekort filmpje, ik had hem al eerder geüpload denkend dat ik het hoesten van DH op het laatst er al had afgeknipt, niet dus. Nu wel.)
Het leven bij ons in huis is afgelopen week z’n gangetje gegaan, rustig kabbelend zonder noemenswaardige hobbels, iets wat je over de arme mensen in de Oekraïne niet kan zeggen, hun land wordt aangevallen door een leger onder leiding van een los geslagen megalomane psychopaat. Vreselijk.
Ik heb gisteren bijna de hele dag de tv op nieuwsuitzendingen aangehad, maar werd daar zo down van. Wij hebben de luxe om de ellende uit de huiskamer te houden door een andere zender op te zetten of muziek aan te doen, maar dat we ‘s avonds naar de Engelse Wallander keken hielp niet echt, wat een deprimerende serie is dat met die man die thuis en op werk al niet de gezelligste is ook nog te maken krijgt met de ziekte van Alzheimer. Zijn vader had dit ook, volgens mij maakte zijn vader in de originele Zweedse Wallander een einde aan zijn leven met een kogel zittend in de luie stoel in zijn schildersatelier. In de Engelse serie laten ze hem zonder geweld overlijden in hetzelfde atelier, ze vonden zeker dat er al genoeg drama in de serie was. Nog een aflevering (we kijken elke avond twee afleveringen op Netflix) en dan is het klaar, en gaan we over op een nieuwe serie Showtrial op NPO2, de eerste aflevering is al geweest, op npo start terug te zien, dd (dear daughter) Evelien noemde het een aanrader.
Kijk toch eens wat een boefjes, Puk maakt altijd zo’n heerlijk koerend geluid, alsof hij een duifje is. Het hoge gras in de pot is Sereh en kan gelukkig tegen een stootje, ze staan er vaak middenin en springen er bovenop tijdens een achtervolging. De katten knabbelen er aan maar eten er zelden echt stukken van op, het is te stug.
Afgelopen week was een goede voor manlief, afgezien van zijn veel mindere energie waar hij vooral last van heeft als hij in actie wilt komen (lopen, autorijden, meehelpen) voelt hij zich goed, hij heeft lekker gewerkt (een paar uur per dag), en is zelfs een keer alleen op pad geweest naar een klant. Dat er uit zijn deed hem goed, even onafhankelijk er op uit, andere mensen zien in een veilige omgeving, heel fijn, hij had weer het gevoel dat hij leefde ipv overleven. Alleen het autorijden koste hem meer concentratie en dus ook energie dan hij had gedacht, dus de volgende keer zal ik voor chauffeur spelen, ik neem dan mijn haakwerk mee voor het geval er geen Pokestops zijn, en dan is hij er ook lekker uit. Volgende week krijgt hij zijn hopelijk laatste chemo’s.
Ik had mijn haakwerk bij me toen ik even langs wipte bij Miranda, gezellig bijpraten en haar werkjes in het echt zien ipv alleen via foto’s, suf dat ik geen close-ups heb gemaakt van haar werk.
Elke avond haak ik een paar banen, ik ben bijna klaar met deel twee van de Harbour Blanket CAL
De vogelhuisjes stitch along van CrabappleHill is al bijna klaar, en ja, ik hobbel een beetje achter de fanfare aan, maar heb wel plezier in het maken van deze 2” kleine borduurtjes
Zo leuk, gemiddeld nog geen half uurtje werk per huisje
Ook het laatste langwerpige paneel van de Frida Kahlo BOM van Helen Godden is al een eind gevorderd nadat vorig week de verkeerde was afgedrukt, deze keer geen ananas maar meloenen en dragon fruit
Jon ligt geduldig te wachten tot hij kan assisteren nadat ik het patroon op de ongewassen pitjeskatoen had getekend
Met Derwent Inktense potloden lekker kleuren en daarna natmaken met een wenkbrauw penseel,
Soms express kleuren tegen elkaar aan laten botsen om het door te laten vloeien, en op andere delen heel goed opletten dat dit juist niet gebeurd, geconcentreerd priegelwerkje maar o zo leuk
Jon had zich teruggetrokken toen hij zag dat het me goed afging zonder zijn hulp, en ook een beetje op zijn pik getrapt voelde omdat ik op hem mopperde toen hij bovenop mijn werk ging liggen met achterlaten van vele vele haren. Fay werd met een boze grom van “zijn” knuffel dekentje verjaagd, arm ding. Toen ik later even op de bank zat kwam ze eerst naast me en daarna op schoot zitten, ze liet zich heerlijk verwennen met aaitjes tot ze er opeens genoeg van had en weer weg rende.
Dezelfde bloemen in het paneel met de aap
Met daaronder grote fantasie bananenbladeren
De bananen zelf waren ook leuk om te kleuren, en daarna de kersen
Mooie kleuren
En zo hangt hij te drogen
In mijn vorige blog had ik het over onze nieuwe broodbakmachine, en hij bakt ze lekker bruin met een knapperige korst in het volkoren programma waar je geen optie had om te kiezen voor een lichte of donkere korst. Oei, erg donker.
Ik bak 400 grams brood, en die komen er zo uit
Tuurlijk kan ik grotere broden bakken, maar dan bak ik er hooguit een per week, en ik vind het ruiken van vers gebakken brood in huis een groot deel van de beleving van thuis bakken, dus dan maar kleiner en frequenter bakken. Hij was een beetje te hard en te donker naar onze zin, maar gelukkig heeft deze bbm vele programma’s en was nr 8 Soft een hele goede optie.
Morgen weer een nieuw blogje, zij die ondeugend zijn groeten u
Na negen jaar intensieve en trouwe dienst begon mijn bbm (broodbakmachine) kuren te krijgen, en de laatste keer hoorde ik geknetter toen ik de stroom er op zette, ai. Geen zin in binnenbrandjes, dus snel een nieuwe bbm gekocht en gisteren uitgepakt. Met de lunch hopen we van het eerste broodje te kunnen genieten, het ruikt nu alweer heerlijk.
Hij is een stuk groter dan de oude, maar niet hoger, de nieuwe heeft geen apart vak bovenop waarin je vruchten, noten, kruiden enz in kan stoppen die dan na de eerste kneedbeurt automatisch wordt toegevoegd. Bij de oude machine zat dit er dus aan, maar het klepje in de bodem van het deksel sloot na een tijdje niet meer, ik mikte sindsdien de ingrediënten er handmatig bij, wat goed werkte, dus is zo’n gadget is in mijn ogen onnodig.
Hier mijn recept voor een zalige dille-ui-fetakaas brood met tips wat te doen als het mislukt. Ik krijg er accuut zin in, misschien dat ik het zaterdag ga maken.
Beetje dringen op de snijplank.
Waarom op de snijplank, hoor ik je afvragen? Nou, als je hem niet gebruikt, waar moet je hem anders laten? In ons vorige huis hadden we in de keuken een hele grote werkblad waar je heel voorzichtig op moest zijn met scherpe zaken en met zure zaken, schoonheid kwam met een prijs, dus deden we zulke zaken op deze plank die daar een vaste plek had. Onze huidige keuken heeft geen spatjes wat dat betreft, en het werkblad is ook wat kleiner.
Ik zaagde een meubelplaat van een oude bed ombouw (wie wat bewaard heeft wat) op maat om op het koelkastje te zetten, zodat de machines wat meer ruimte hadden. Staat goed zo, veel rustiger voor het oog dan die houten plank.
Helemaal happy. Jon vindt de fotoshoot te lang duren, hij wilt nu echt naar binnen
Wat gezellig samen op de bank
Vanmorgen vroeg bleef Puk heel chill liggen, hij lag er nog toen ik klaar was met de bakken leegscheppen. Fay dook in de kast, waar ze zich wel liet aaien na een eerste aarzeling met boos kijken en terug deinzen toen ik mijn hand naar haar uitstak. Even was ze weer terug in de tijd in haar koppie, gelukkig zette ik door en kon haar aaien tot ze hard spinnend kopjes gaf tegen mijn hand.
Ze laat zich beneden nu ook aaien als ze rondloopt, en ik kan ze dan ook kort optillen met een hand, en gelijk weer terug zetten, en dan rent ze niet meer weg. Gisteren gaf ik ze een kusje op haar kopje, ze schrok zich lam van het smakkend geluidje dat ik maakte, arm ding.
Als Sherlock buiten bij de schuifpui staat rent Fay naar hem toe, kletst door het glas wat af tegen hem, en als ik hem dan binnen laat moet ik nu de jongedame goed in de gaten houden, anders gaat ze misschien wel naar buiten. Ik denk dat ze dan wel weer met Sherlock mee naar binnen komt, maar ik waag het er maar niet op. Ik denk dat ik ze pas in juni zoiets naar buiten laat gaan.
Puk is minder dapper, maar toch merk ik dagelijks een verbetering. Vanmorgen kon ik hem zowaar twee keer aaien over zijn rug terwijl hij van een lepeltje havermelk op een schoteltje smikkelde. Hij had mijn hand niet zien aankomen, dacht misschien dat het aaien van Sherlock kwam of zo, en pas toen hij zag dat ik het deed stapte hij achteruit, maar het schoteltje was nog niet leeg en ondanks dat ik binnen handbereik was ging hij verder met oplikken en weer kon ik hem een aai geven. Joh, wat een kanjer.
Lekker spelen op het kleed in het zonnetje, gistermorgen.
Wat een feest
Jon gaat als ze zijn uitgeraasd op de bank liggen
Maar dan krijgen ze het weer in hun bol
Dit gaat zo een hele tijd door, onvermoeibaar. Later duikt Puk in de doos, kleine opening aan twee kanten, dekentje erover, succes verzekerd. Sherlock en Fay vinden het geweldig.
Haakwerk gaat lekker, hij is weer een stukje gegroeid. Ik dacht dat ik op het einde van week 1 de laatste twee kleuren had verwisseld, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Goed lezen is een kunst.
De zwarte lijntjes zijn aangebracht op het FK paneel, ik ontdekte nog een stukje waar ik had moeten kleuren onder de citroen, naast de sinaasappel , snel opgelost
Ik had de smaak te pakken en besloot het volgende uitgeprinte paneel aan elkaar te plakken. Ik herkende wat bloemen, altijd goed voor de samenhang als er wat herhaald wordt. “Nee, niet weer een ananas!”, riep ik uit.
Gelukkig niet. Paneel B bleek dus het paneel te zijn wat ik net af had, en het nieuwste deel is paneel A. Heel logisch dat ik me had vergist. Vandaag het juiste paneel afdrukken en weer knippen en plakken.
Het gaat naar omstandigheden goed met mijn lief, het is nu een week geleden dat hij zijn derde chemokuur kreeg, hij begint weer meer praatjes te krijgen. Hij is wel snel moe, en middagdutjes doen is geen overbodige luxe, anders betaalt hij daar de volgende dag de prijs voor, maar hij werkt weer een paar uur per dag wat zijn zinnen verzet. Eten en drinken gaan probleemloos tegen alle verwachtingen in na de bestralingen, dus dat zit ook goed, hij is amper misselijk geweest. Nog een keer een drie daagse chemokuur, maar eerst even op adem komen.
Hij heeft als hij puf heeft nu tijd om lekker naar de Olympische Spelen te kijken, waargebeurde moordseries kijken, en de oude Wallander series op Netflix kijken. Ik heb ze allemaal al gezien toen ze wekelijks op tv kwamen, maar ze blijven leuk.
Ben benieuwd hoeveel schade de aankomende storm veroorzaakt, dochterlief kwam gistermorgen een schuttingdeel tegen op het fietspad op weg naar werk, gelukkig lag hij al plat, pfff je moet er niet aan denken dat je zoiets tegen je aan krijgt. Als de aankomende storm vandaag over het land raast is ze gelukkig alweer klaar met werken. Ik hoop dat onze andere spruiten ook veilig thuis zijn vanmiddag, ik heb het voor de zekerheid toch maar in onze groepsapp gezet van de storm, voor het geval ze geen nieuws volgen. Het is nu al flink aan het waaien, en uitgerekend vandaag worden de papiercontainers geleegd, hopelijk zijn ze hier voor de storm losgaat.
