Eindelijk laat Puk zijn buikje op de foto zetten, heel ontspannen lag hij van zijn ene zij naar zijn andere zij te rollen in de keuken, helaas mag ik hem nog niet aaien. Wel raakte hij mijn vingertopjes aan toen hij gisteravond met zijn buddies in de keuken stond en ik mijn hand naar hem uitstak, hij duwde heel voorzichtig en heel kort zijn wangetje er tegenaan.
Maar kijk toch eens wat een mooie buik dit ventje heeft 😻 

Maandag scheerde ik de rest van de klimop kort langs de schutting, zakken vol klimop staan nu klaar om afgevoerd te worden

Hier groeide de klimop tot aan het dak van het tuinhuisje, de lange takken hingen over en onder de tafeltennistafel, ik kan er nu weer langs, mits ik mijn buik goed intrek. Achter het tuinhuisje liggen nog wat planken, hieronder overwinteren padden en ook knaagdieren, ik vond er veel halve walnoot doppen, leeg uiteraard.

Ik wilde hierna eigenlijk stoppen, maar zag het grasveld en besloot toch nog even te gaan grasmaaien, het was hard nodig; her en der lag het hoge gras plat en liet zich niet kortwieken, Jon hield me gezelschap.

Opruimen en toen eten klaarmaken, ik dacht dat ik nog kant en klare pasta saus in de diepvries had, maar helaas; in de onderste diepvriesla (groenten)zag ik alle ingrediënten voor pasta, alles kleingesneden, handig. Ik heb altijd gehakt per pond als platte plakken in de diepvries, en in de voorraadkast een pak gezeefde tomaten. In de koelkast lag gelukkig nog een aangebroken tube tomatenpuree (veel handiger dan die kleine blikjes). Gehakt liet ik kort ontdooien in de magnetron en bakte het toen op hoog vuur aan beide kanten bruin. Daarna ging het in stukjes in de crockpot express (CPE), waar ui en knoflook al lekker zacht was gebakken, bleekselderij bakte ik ook even kort aan, tomatenpuree erbij om te ontzuren en daarna ging het samen met de bevroren ontvelde tomaten, paprika, wortel, pakje gezeefde tomaten, handjevol kruiden (oregano en basilicum), een theelepel Za’atar en een bouillonblokje in de CPE. Deksel erop en een half uur onder druk laten garen. Zonder dat ik er verder water bij had gedaan was het iets te dun, en terwijl ik de pasta opzette liet ik de saus zonder deksel wat inkoken. Even proeven, beetje zout erbij, schep suiker, en klaar. Zalig.
Mijn lief ging na het eten nog even naar boven, iets van zijn werk afmaken, en ik ging de borduurtjes sandwichen, ik gebruikte spuitlijm (voor textiel) om de lagen op elkaar te houden, het spuiten deed ik buiten.

Daarna was het met de benen gestrekt filmpje kijken, en uiteraard ondertussen haken

Maar wacht, er is nog meer. De volgende morgen heb ik net binnen alle getekende lijntjes gestikt

Om ze daarna netjes net buiten de stiklijntje uit te knippen, rest mij nu enkel nog om alle randen met festonsteek af te werken, ja met de hand, dus even geduld aub.

Ik wilde Frida op stof overtrekken, maar de zon scheen laag door de kamer en ik zag geen klap, en om nou de gordijnen dicht te doen ging me wat te ver.

Dus dan maar naar buiten, graskantjes steken, te beginnen bij de vijver. De kale plek is waar het vogelvoerhuisje met eronder een waterschaal heeft gestaan.

Zo’n heerlijk werk, heel simpel met een zeer bevredigend resultaat. Als je goed kijkt zie je dat het water in de vijver is bevroren, het vriest hier ‘s nachts al een paar dagen, overdag loopt de thermometer op tot rond of boven de 10 graden C

De tuin kan nog zo’n puinzooi zijn, als de graskantjes zijn bijgewerkt ziet het er keurig uit. Nou ja, de tegels moet ik hoognodig schoonmaken, je ziet precies waar ik vorig najaar ben gebleven 😂

Onkruid trekken langs het pad waar je de tuinslang ziet lopen, en even nog de woeste Euonymus rechts achter op de hoek tot een rechthoek snoeien

zo zag het er gisteren nog uit van de andere kant bekeken, de woest bos zie je hier linksonder, er liggen takken op, even hier neergelegd om te voorkomen dat ik er over zou struikelen..

en dan opruimen. Deze hoek van de tuin ziet er rommelig uit, mmmm, er staan leuke vaste planten in, maar ook heel veel gras (niet van het vervelende soort, maar toch, gras hoort hier niet).  Ik hoef me de komende weken (maanden?) niet te vervelen, want zie ook hoe de bestrating langs de schutting bedekt is met mos. 😱

Tijdens het opruimen hoor ik gekras boven mijn hoofd, denk eerst dat het een ekster is, maar neen, het is Jon

Hij geeuwt

Ja Jon, ik ben nu ook best wel moe, na het eten (fish chowder uit de diepvries) teken ik nog een beetje aan Frida en houd het dan voor gezien.

Morgen weer een beetje van alles doen terwijl mijn lief aan de chemo hangt, de laatste driedaagse kuur, en dan weer een paar weken aansterken en dan de conditie opbouwen. We verheugen ons al op een terrasje pakken, heerlijk.