Het leven bij ons in huis is afgelopen week z’n gangetje gegaan, rustig kabbelend zonder noemenswaardige hobbels, iets wat je over de arme mensen in de Oekraïne niet kan zeggen, hun land wordt aangevallen door een leger onder leiding van een los geslagen megalomane psychopaat. Vreselijk.

Ik heb gisteren bijna de hele dag de tv op nieuwsuitzendingen aangehad, maar werd daar zo down van. Wij hebben de luxe om de ellende uit de huiskamer te houden door een andere zender op te zetten of muziek aan te doen, maar dat we ‘s avonds naar de Engelse Wallander keken hielp niet echt, wat een deprimerende serie is dat met die man die thuis en op werk al niet de gezelligste is ook nog te maken krijgt met de ziekte van Alzheimer. Zijn vader had dit ook, volgens mij maakte zijn vader in de originele Zweedse Wallander een einde aan zijn leven met een kogel zittend in de luie stoel in zijn schildersatelier. In de Engelse serie laten ze hem zonder geweld overlijden in hetzelfde atelier, ze vonden zeker dat er al genoeg drama in de serie was. Nog een aflevering  (we kijken elke avond twee afleveringen op Netflix) en dan is het klaar, en gaan we over op een nieuwe serie Showtrial op NPO2, de eerste aflevering is al geweest, op npo start terug te zien, dd (dear daughter) Evelien noemde het een aanrader.

Kijk toch eens wat een boefjes, Puk maakt altijd zo’n heerlijk koerend geluid, alsof hij een duifje is. Het hoge gras in de pot is Sereh en kan gelukkig tegen een stootje, ze staan er vaak middenin en springen er bovenop tijdens een achtervolging. De katten knabbelen er aan maar eten er zelden echt stukken van op, het is te stug.

Afgelopen week was een goede voor manlief, afgezien van zijn veel mindere energie waar hij vooral last van heeft als hij in actie wilt komen (lopen, autorijden, meehelpen) voelt hij zich goed, hij heeft lekker gewerkt (een paar uur per dag), en is zelfs een keer alleen op pad geweest naar een klant. Dat er uit zijn deed hem goed, even onafhankelijk er op uit, andere mensen zien in een veilige omgeving, heel fijn, hij had weer het gevoel dat hij leefde ipv overleven. Alleen het autorijden koste hem meer concentratie en dus ook energie dan hij had gedacht, dus de volgende keer zal ik voor chauffeur spelen, ik neem dan mijn haakwerk mee voor het geval er geen Pokestops zijn, en dan is hij er ook lekker uit. Volgende week krijgt hij zijn hopelijk laatste chemo’s.

Ik had mijn haakwerk bij me toen ik even langs wipte bij Miranda, gezellig bijpraten en haar werkjes in het echt zien ipv alleen via foto’s, suf dat ik geen close-ups heb gemaakt van haar werk.

Elke avond haak ik een paar banen, ik ben bijna klaar met deel twee van de Harbour Blanket CAL

De vogelhuisjes stitch along van CrabappleHill is al bijna klaar, en ja, ik hobbel een beetje achter de fanfare aan, maar heb wel plezier in het maken van deze 2” kleine borduurtjes

Zo leuk, gemiddeld nog geen half uurtje werk per huisje

Ook het laatste langwerpige paneel van de Frida Kahlo BOM van Helen Godden is al een eind  gevorderd nadat vorig week de verkeerde was afgedrukt, deze keer geen ananas maar meloenen en dragon fruit

Jon ligt geduldig te wachten tot hij kan assisteren nadat ik het patroon op de ongewassen pitjeskatoen had getekend

Met Derwent Inktense potloden lekker kleuren en daarna natmaken met een wenkbrauw penseel,

Soms express kleuren tegen elkaar aan laten botsen om het door te laten vloeien, en op andere delen heel goed opletten dat dit juist niet gebeurd, geconcentreerd priegelwerkje maar o zo leuk

Jon had zich teruggetrokken toen hij zag dat het me goed afging zonder zijn hulp, en ook een beetje op zijn pik getrapt voelde omdat ik op hem mopperde toen hij bovenop mijn werk ging liggen met achterlaten van vele vele haren. Fay werd met een boze grom van “zijn” knuffel dekentje verjaagd, arm ding. Toen ik later even op de bank zat kwam ze eerst naast me en daarna op schoot zitten, ze liet zich heerlijk verwennen met aaitjes tot ze er opeens genoeg van had en weer weg rende. 

Dezelfde bloemen in het paneel met de aap

Met daaronder grote fantasie bananenbladeren

De bananen zelf waren ook leuk om te kleuren, en daarna de kersen

Mooie kleuren

En zo hangt hij te drogen

In mijn vorige blog had ik het over onze nieuwe broodbakmachine, en hij bakt ze lekker bruin met een knapperige korst in het volkoren programma waar je geen optie had om te kiezen voor een lichte of donkere korst. Oei, erg donker.

Ik bak 400 grams brood, en die komen er zo uit

Tuurlijk kan ik grotere broden bakken, maar dan bak ik er hooguit een per week, en ik vind het ruiken van vers gebakken brood in huis een groot deel van de beleving van thuis bakken, dus dan maar kleiner en frequenter bakken. Hij was een beetje te hard en te donker naar onze zin, maar gelukkig heeft deze bbm vele programma’s en was nr 8 Soft een hele goede optie.

Morgen weer een nieuw blogje, zij die ondeugend zijn groeten u