Kort omdat er gewoonweg niet veel te vertellen is, tenminste, dat denk ik. De allerlaatste (als in “klaar”🎉) chemo’s van afgelopen week hakten er flink in bij mijn lief en dat houd mij mentaal en fysiek bezig, te moe om echt heel productief te zijn. Ik denk vaak pas aan de was uit de droger halen als er geen onderbroek meer in de kast ligt, of was in de machine stoppen als de wasmand overloopt met vuile was.
Donderdagmiddag kwamen beide dochters op bezoek, zo gezellig, en om mijn lief even een uurtje rust te geven gingen we naar het tuincentrum vlakbij, gewoon lekker plantjes aaien. Evelien heeft een enorme planten kennis wat kamerplanten betreft, de Latijnse namen vlogen om onze oren, en ook Suzanne heeft groene vingers, beide dames hebben een minikas in hun huis om de tere planten te kweken, of te beschermen tegen de vraatzucht van katten.
Er kwamen wat kruidenplantjes mee en een vijgenboom, het was leuk om met mijn dochters er even uit te zijn. Zoon zou ook komen, maar COVID zieken op zijn werk, dus nam hij het zekere voor het onzekere en bleef thuis, heel jammer maar wel heel verstandig.
Ik haakte wat af afgelopen dagen, na het nemen van deze foto zijn er weer een paar kleurtjes bijgekomen.
Ik werkte nog wat in de tuin, vooral veel snoeiwerk, en al die tijd hield Fay me in de gaten. Ik denk dat ze een grote hulp zal worden met tuinieren.
Straatwerk schoonmaken staat als volgende klus op de agenda, ik hoop ergens toch op een paar dagen regen. Frida is nu helemaal op stof overgetrokken, ik ga op een proeflapje haar gezicht overtrekken om deze eerst te oefenen, geen idee nog hoe ik haar huidskleur ga maken, heel spannend.
Ik kreeg verzoeken uit het hele land en zelfs van over de grens 😆 om in een filmpje mijzelf te laten zien in actie op de trampoline, en omdat ik mijn decorum een beetje heb verloren afgelopen twee jaar (handen omhoog voor wie alleen een bh aantrekt als er visite komt of de deur uit gaat en bij aankomst de jas uit moet ✋) heb ik er gehoor aan gegeven en zie hier.
Eindelijk laat Puk zijn buikje op de foto zetten, heel ontspannen lag hij van zijn ene zij naar zijn andere zij te rollen in de keuken, helaas mag ik hem nog niet aaien. Wel raakte hij mijn vingertopjes aan toen hij gisteravond met zijn buddies in de keuken stond en ik mijn hand naar hem uitstak, hij duwde heel voorzichtig en heel kort zijn wangetje er tegenaan.
Maar kijk toch eens wat een mooie buik dit ventje heeft 😻
Maandag scheerde ik de rest van de klimop kort langs de schutting, zakken vol klimop staan nu klaar om afgevoerd te worden
Hier groeide de klimop tot aan het dak van het tuinhuisje, de lange takken hingen over en onder de tafeltennistafel, ik kan er nu weer langs, mits ik mijn buik goed intrek. Achter het tuinhuisje liggen nog wat planken, hieronder overwinteren padden en ook knaagdieren, ik vond er veel halve walnoot doppen, leeg uiteraard.
Ik wilde hierna eigenlijk stoppen, maar zag het grasveld en besloot toch nog even te gaan grasmaaien, het was hard nodig; her en der lag het hoge gras plat en liet zich niet kortwieken, Jon hield me gezelschap.
Opruimen en toen eten klaarmaken, ik dacht dat ik nog kant en klare pasta saus in de diepvries had, maar helaas; in de onderste diepvriesla (groenten)zag ik alle ingrediënten voor pasta, alles kleingesneden, handig. Ik heb altijd gehakt per pond als platte plakken in de diepvries, en in de voorraadkast een pak gezeefde tomaten. In de koelkast lag gelukkig nog een aangebroken tube tomatenpuree (veel handiger dan die kleine blikjes). Gehakt liet ik kort ontdooien in de magnetron en bakte het toen op hoog vuur aan beide kanten bruin. Daarna ging het in stukjes in de crockpot express (CPE), waar ui en knoflook al lekker zacht was gebakken, bleekselderij bakte ik ook even kort aan, tomatenpuree erbij om te ontzuren en daarna ging het samen met de bevroren ontvelde tomaten, paprika, wortel, pakje gezeefde tomaten, handjevol kruiden (oregano en basilicum), een theelepel Za’atar en een bouillonblokje in de CPE. Deksel erop en een half uur onder druk laten garen. Zonder dat ik er verder water bij had gedaan was het iets te dun, en terwijl ik de pasta opzette liet ik de saus zonder deksel wat inkoken. Even proeven, beetje zout erbij, schep suiker, en klaar. Zalig.
Mijn lief ging na het eten nog even naar boven, iets van zijn werk afmaken, en ik ging de borduurtjes sandwichen, ik gebruikte spuitlijm (voor textiel) om de lagen op elkaar te houden, het spuiten deed ik buiten.
Daarna was het met de benen gestrekt filmpje kijken, en uiteraard ondertussen haken
Maar wacht, er is nog meer. De volgende morgen heb ik net binnen alle getekende lijntjes gestikt
Om ze daarna netjes net buiten de stiklijntje uit te knippen, rest mij nu enkel nog om alle randen met festonsteek af te werken, ja met de hand, dus even geduld aub.
Ik wilde Frida op stof overtrekken, maar de zon scheen laag door de kamer en ik zag geen klap, en om nou de gordijnen dicht te doen ging me wat te ver.
Dus dan maar naar buiten, graskantjes steken, te beginnen bij de vijver. De kale plek is waar het vogelvoerhuisje met eronder een waterschaal heeft gestaan.
Zo’n heerlijk werk, heel simpel met een zeer bevredigend resultaat. Als je goed kijkt zie je dat het water in de vijver is bevroren, het vriest hier ‘s nachts al een paar dagen, overdag loopt de thermometer op tot rond of boven de 10 graden C
De tuin kan nog zo’n puinzooi zijn, als de graskantjes zijn bijgewerkt ziet het er keurig uit. Nou ja, de tegels moet ik hoognodig schoonmaken, je ziet precies waar ik vorig najaar ben gebleven 😂
Onkruid trekken langs het pad waar je de tuinslang ziet lopen, en even nog de woeste Euonymus rechts achter op de hoek tot een rechthoek snoeien
zo zag het er gisteren nog uit van de andere kant bekeken, de woest bos zie je hier linksonder, er liggen takken op, even hier neergelegd om te voorkomen dat ik er over zou struikelen..
en dan opruimen. Deze hoek van de tuin ziet er rommelig uit, mmmm, er staan leuke vaste planten in, maar ook heel veel gras (niet van het vervelende soort, maar toch, gras hoort hier niet). Ik hoef me de komende weken (maanden?) niet te vervelen, want zie ook hoe de bestrating langs de schutting bedekt is met mos. 😱
Tijdens het opruimen hoor ik gekras boven mijn hoofd, denk eerst dat het een ekster is, maar neen, het is Jon
Hij geeuwt
Ja Jon, ik ben nu ook best wel moe, na het eten (fish chowder uit de diepvries) teken ik nog een beetje aan Frida en houd het dan voor gezien.
Morgen weer een beetje van alles doen terwijl mijn lief aan de chemo hangt, de laatste driedaagse kuur, en dan weer een paar weken aansterken en dan de conditie opbouwen. We verheugen ons al op een terrasje pakken, heerlijk.
Met zulk lekker weer kan ik niet binnen blijven, kijk eens wat leuk, toefjes zaad van een plant die ik volgens een kenner kan delen door te scheuren in het vroege voorjaar. Ik moet elke keer de naam opzoeken: Vernonia crinita ‘Mammuth’, pas na enkele jaren zal hij zijn twee meter hoogte bereiken, dus ws dit jaar al? De gescheurde delen zal ik gewoon vlak naast de moederplant zetten om zo een bredere bos te krijgen, normaal zet je gelijk meerdere plantjes op een voet afstand van elkaar neer in de grond, ik had er maar eentje, want deze was me te duur om er een handvol van te kopen. Ik ga het zaad ook proberen op te kweken, wie weet lukt het me. Ik bedenk me nu dat ik dit van het najaar al heb gedaan, eens kijken of ik de potjes kan ontdekken en of ik zo slim was er naamkaartjes bij te steken. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik potjes vol onkruidzaad liefdevol opkweek.
Even de vorst van deze week nog afwachten en dan ga ik knallen in de tuin, de lavendel moet gesnoeid worden, en de bolacacia’s, alle grassen en nog zoveel meer. Ik volg graag dit kanaal op YouTube want mijn kennis en ervaring komt nog van de tijd voor de klimaatverandering zo erg voelbaar was. Maar een ding blijft wel staan: snoei niks dat op hout van voorgaand jaar bloeit.
Dinsdag heb ik al de vlinderstruiken gesnoeid.
Deze stronk komt tot aan mijn schouders, het is een geel bloeiende vlinderstruik.
De grassen en loof van de varens zal ik wel afknippen maar daarna als bodembedekking gewoon laten liggen, over een paar maanden is dit toch niet meer te zien door alle nieuwe groei.
Blauwe bloemen van de Vinca minor doen het goed, dit is een leuke maar woekerende bodembedekker die op zonnige plaats bij grote droogte er niet mooi fris uitziet. In de pot staat munt, duidelijk een waterminnende plant, dat wordt weer lekker thee maken over een tijdje.
En de vorig voorjaar kort tegen de schutting gesnoeide Japanse kweepeer staat al bijna twee weken in volle bloei
Frida time, mijn assistenten Fay en Jon nemen hun posities in
Blaadjes van de zonnebloemen
En de rest
Ik doe maar een dotje met de kleuren
Serieus, ik weet niet wat mij bezielde
Maar het pakte gelukkig goed uit, en later met het doorquilten zal het er nog meer op lijken
Dragon Fruit, zo lekker als het vers is, de kern is bij de een parelmoer wit, bij de ander zacht roze, dus kleurde ik het door de stof nat te maken met verdunde roze
En de cantaloupe meloen kreeg na een basis van twee kleuren nog wriemelige meanderende lijntjes
Het pakte goed uit, en daarna kreeg alles op de stof zwarte lijntjes, spannend om te doen, want de stift mag niet uitschieten, wat hier en daar dus wel gebeurde. Nee, ik ga de oepsies niet aanwijzen, ze horen er nu bij.
Met het aanbrengen van de zwarte zaadjes in de Dragon fruit schoot ik een beetje door, hoewel je in een doorgesneden vrucht in het echt nog veel meer zwarte zaadjes ziet.
Even voor de foto naast elkaar en dan naar boven, strijken, sandwichen en doorquilten
Boefje Puk gaan geregeld helemaal los op en in zijn speelmat
Fay vindt het allemaal maar spannend, wat zit er nog meer onder de mat? (Ingekort filmpje, ik had hem al eerder geüpload denkend dat ik het hoesten van DH op het laatst er al had afgeknipt, niet dus. Nu wel.)
Het leven bij ons in huis is afgelopen week z’n gangetje gegaan, rustig kabbelend zonder noemenswaardige hobbels, iets wat je over de arme mensen in de Oekraïne niet kan zeggen, hun land wordt aangevallen door een leger onder leiding van een los geslagen megalomane psychopaat. Vreselijk.
Ik heb gisteren bijna de hele dag de tv op nieuwsuitzendingen aangehad, maar werd daar zo down van. Wij hebben de luxe om de ellende uit de huiskamer te houden door een andere zender op te zetten of muziek aan te doen, maar dat we ‘s avonds naar de Engelse Wallander keken hielp niet echt, wat een deprimerende serie is dat met die man die thuis en op werk al niet de gezelligste is ook nog te maken krijgt met de ziekte van Alzheimer. Zijn vader had dit ook, volgens mij maakte zijn vader in de originele Zweedse Wallander een einde aan zijn leven met een kogel zittend in de luie stoel in zijn schildersatelier. In de Engelse serie laten ze hem zonder geweld overlijden in hetzelfde atelier, ze vonden zeker dat er al genoeg drama in de serie was. Nog een aflevering (we kijken elke avond twee afleveringen op Netflix) en dan is het klaar, en gaan we over op een nieuwe serie Showtrial op NPO2, de eerste aflevering is al geweest, op npo start terug te zien, dd (dear daughter) Evelien noemde het een aanrader.
Kijk toch eens wat een boefjes, Puk maakt altijd zo’n heerlijk koerend geluid, alsof hij een duifje is. Het hoge gras in de pot is Sereh en kan gelukkig tegen een stootje, ze staan er vaak middenin en springen er bovenop tijdens een achtervolging. De katten knabbelen er aan maar eten er zelden echt stukken van op, het is te stug.
Afgelopen week was een goede voor manlief, afgezien van zijn veel mindere energie waar hij vooral last van heeft als hij in actie wilt komen (lopen, autorijden, meehelpen) voelt hij zich goed, hij heeft lekker gewerkt (een paar uur per dag), en is zelfs een keer alleen op pad geweest naar een klant. Dat er uit zijn deed hem goed, even onafhankelijk er op uit, andere mensen zien in een veilige omgeving, heel fijn, hij had weer het gevoel dat hij leefde ipv overleven. Alleen het autorijden koste hem meer concentratie en dus ook energie dan hij had gedacht, dus de volgende keer zal ik voor chauffeur spelen, ik neem dan mijn haakwerk mee voor het geval er geen Pokestops zijn, en dan is hij er ook lekker uit. Volgende week krijgt hij zijn hopelijk laatste chemo’s.
Ik had mijn haakwerk bij me toen ik even langs wipte bij Miranda, gezellig bijpraten en haar werkjes in het echt zien ipv alleen via foto’s, suf dat ik geen close-ups heb gemaakt van haar werk.
Elke avond haak ik een paar banen, ik ben bijna klaar met deel twee van de Harbour Blanket CAL
De vogelhuisjes stitch along van CrabappleHill is al bijna klaar, en ja, ik hobbel een beetje achter de fanfare aan, maar heb wel plezier in het maken van deze 2” kleine borduurtjes
Zo leuk, gemiddeld nog geen half uurtje werk per huisje
Ook het laatste langwerpige paneel van de Frida Kahlo BOM van Helen Godden is al een eind gevorderd nadat vorig week de verkeerde was afgedrukt, deze keer geen ananas maar meloenen en dragon fruit
Jon ligt geduldig te wachten tot hij kan assisteren nadat ik het patroon op de ongewassen pitjeskatoen had getekend
Met Derwent Inktense potloden lekker kleuren en daarna natmaken met een wenkbrauw penseel,
Soms express kleuren tegen elkaar aan laten botsen om het door te laten vloeien, en op andere delen heel goed opletten dat dit juist niet gebeurd, geconcentreerd priegelwerkje maar o zo leuk
Jon had zich teruggetrokken toen hij zag dat het me goed afging zonder zijn hulp, en ook een beetje op zijn pik getrapt voelde omdat ik op hem mopperde toen hij bovenop mijn werk ging liggen met achterlaten van vele vele haren. Fay werd met een boze grom van “zijn” knuffel dekentje verjaagd, arm ding. Toen ik later even op de bank zat kwam ze eerst naast me en daarna op schoot zitten, ze liet zich heerlijk verwennen met aaitjes tot ze er opeens genoeg van had en weer weg rende.
Dezelfde bloemen in het paneel met de aap
Met daaronder grote fantasie bananenbladeren
De bananen zelf waren ook leuk om te kleuren, en daarna de kersen
Mooie kleuren
En zo hangt hij te drogen
In mijn vorige blog had ik het over onze nieuwe broodbakmachine, en hij bakt ze lekker bruin met een knapperige korst in het volkoren programma waar je geen optie had om te kiezen voor een lichte of donkere korst. Oei, erg donker.
Ik bak 400 grams brood, en die komen er zo uit
Tuurlijk kan ik grotere broden bakken, maar dan bak ik er hooguit een per week, en ik vind het ruiken van vers gebakken brood in huis een groot deel van de beleving van thuis bakken, dus dan maar kleiner en frequenter bakken. Hij was een beetje te hard en te donker naar onze zin, maar gelukkig heeft deze bbm vele programma’s en was nr 8 Soft een hele goede optie.
Morgen weer een nieuw blogje, zij die ondeugend zijn groeten u
Na negen jaar intensieve en trouwe dienst begon mijn bbm (broodbakmachine) kuren te krijgen, en de laatste keer hoorde ik geknetter toen ik de stroom er op zette, ai. Geen zin in binnenbrandjes, dus snel een nieuwe bbm gekocht en gisteren uitgepakt. Met de lunch hopen we van het eerste broodje te kunnen genieten, het ruikt nu alweer heerlijk.
Hij is een stuk groter dan de oude, maar niet hoger, de nieuwe heeft geen apart vak bovenop waarin je vruchten, noten, kruiden enz in kan stoppen die dan na de eerste kneedbeurt automatisch wordt toegevoegd. Bij de oude machine zat dit er dus aan, maar het klepje in de bodem van het deksel sloot na een tijdje niet meer, ik mikte sindsdien de ingrediënten er handmatig bij, wat goed werkte, dus is zo’n gadget is in mijn ogen onnodig.
Hier mijn recept voor een zalige dille-ui-fetakaas brood met tips wat te doen als het mislukt. Ik krijg er accuut zin in, misschien dat ik het zaterdag ga maken.
Beetje dringen op de snijplank.
Waarom op de snijplank, hoor ik je afvragen? Nou, als je hem niet gebruikt, waar moet je hem anders laten? In ons vorige huis hadden we in de keuken een hele grote werkblad waar je heel voorzichtig op moest zijn met scherpe zaken en met zure zaken, schoonheid kwam met een prijs, dus deden we zulke zaken op deze plank die daar een vaste plek had. Onze huidige keuken heeft geen spatjes wat dat betreft, en het werkblad is ook wat kleiner.
Ik zaagde een meubelplaat van een oude bed ombouw (wie wat bewaard heeft wat) op maat om op het koelkastje te zetten, zodat de machines wat meer ruimte hadden. Staat goed zo, veel rustiger voor het oog dan die houten plank.
Helemaal happy. Jon vindt de fotoshoot te lang duren, hij wilt nu echt naar binnen
Wat gezellig samen op de bank
Vanmorgen vroeg bleef Puk heel chill liggen, hij lag er nog toen ik klaar was met de bakken leegscheppen. Fay dook in de kast, waar ze zich wel liet aaien na een eerste aarzeling met boos kijken en terug deinzen toen ik mijn hand naar haar uitstak. Even was ze weer terug in de tijd in haar koppie, gelukkig zette ik door en kon haar aaien tot ze hard spinnend kopjes gaf tegen mijn hand.
Ze laat zich beneden nu ook aaien als ze rondloopt, en ik kan ze dan ook kort optillen met een hand, en gelijk weer terug zetten, en dan rent ze niet meer weg. Gisteren gaf ik ze een kusje op haar kopje, ze schrok zich lam van het smakkend geluidje dat ik maakte, arm ding.
Als Sherlock buiten bij de schuifpui staat rent Fay naar hem toe, kletst door het glas wat af tegen hem, en als ik hem dan binnen laat moet ik nu de jongedame goed in de gaten houden, anders gaat ze misschien wel naar buiten. Ik denk dat ze dan wel weer met Sherlock mee naar binnen komt, maar ik waag het er maar niet op. Ik denk dat ik ze pas in juni zoiets naar buiten laat gaan.
Puk is minder dapper, maar toch merk ik dagelijks een verbetering. Vanmorgen kon ik hem zowaar twee keer aaien over zijn rug terwijl hij van een lepeltje havermelk op een schoteltje smikkelde. Hij had mijn hand niet zien aankomen, dacht misschien dat het aaien van Sherlock kwam of zo, en pas toen hij zag dat ik het deed stapte hij achteruit, maar het schoteltje was nog niet leeg en ondanks dat ik binnen handbereik was ging hij verder met oplikken en weer kon ik hem een aai geven. Joh, wat een kanjer.
Lekker spelen op het kleed in het zonnetje, gistermorgen.
Wat een feest
Jon gaat als ze zijn uitgeraasd op de bank liggen
Maar dan krijgen ze het weer in hun bol
Dit gaat zo een hele tijd door, onvermoeibaar. Later duikt Puk in de doos, kleine opening aan twee kanten, dekentje erover, succes verzekerd. Sherlock en Fay vinden het geweldig.
Haakwerk gaat lekker, hij is weer een stukje gegroeid. Ik dacht dat ik op het einde van week 1 de laatste twee kleuren had verwisseld, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Goed lezen is een kunst.
De zwarte lijntjes zijn aangebracht op het FK paneel, ik ontdekte nog een stukje waar ik had moeten kleuren onder de citroen, naast de sinaasappel , snel opgelost
Ik had de smaak te pakken en besloot het volgende uitgeprinte paneel aan elkaar te plakken. Ik herkende wat bloemen, altijd goed voor de samenhang als er wat herhaald wordt. “Nee, niet weer een ananas!”, riep ik uit.
Gelukkig niet. Paneel B bleek dus het paneel te zijn wat ik net af had, en het nieuwste deel is paneel A. Heel logisch dat ik me had vergist. Vandaag het juiste paneel afdrukken en weer knippen en plakken.
Het gaat naar omstandigheden goed met mijn lief, het is nu een week geleden dat hij zijn derde chemokuur kreeg, hij begint weer meer praatjes te krijgen. Hij is wel snel moe, en middagdutjes doen is geen overbodige luxe, anders betaalt hij daar de volgende dag de prijs voor, maar hij werkt weer een paar uur per dag wat zijn zinnen verzet. Eten en drinken gaan probleemloos tegen alle verwachtingen in na de bestralingen, dus dat zit ook goed, hij is amper misselijk geweest. Nog een keer een drie daagse chemokuur, maar eerst even op adem komen.
Hij heeft als hij puf heeft nu tijd om lekker naar de Olympische Spelen te kijken, waargebeurde moordseries kijken, en de oude Wallander series op Netflix kijken. Ik heb ze allemaal al gezien toen ze wekelijks op tv kwamen, maar ze blijven leuk.
Ben benieuwd hoeveel schade de aankomende storm veroorzaakt, dochterlief kwam gistermorgen een schuttingdeel tegen op het fietspad op weg naar werk, gelukkig lag hij al plat, pfff je moet er niet aan denken dat je zoiets tegen je aan krijgt. Als de aankomende storm vandaag over het land raast is ze gelukkig alweer klaar met werken. Ik hoop dat onze andere spruiten ook veilig thuis zijn vanmiddag, ik heb het voor de zekerheid toch maar in onze groepsapp gezet van de storm, voor het geval ze geen nieuws volgen. Het is nu al flink aan het waaien, en uitgerekend vandaag worden de papiercontainers geleegd, hopelijk zijn ze hier voor de storm losgaat.
Er is weer storm op komst, we merken het al een paar dagen aan de katten die veel drukker zijn dan anders; de jonkies graven in de grote plantenpotten, vliegen achter elkaar aan als een stel aapjes, en de plukken haar en stof vliegen in het rond. Jon zoekt de rust bij mij op tafel terwijl ik aan de SAL van Crabapple Hill studio werk
Hij ziet de knuffelzachte col die als kleedje dienst doet en gaat het masseren, en dan komt Fay er bij, kopjes geven tegen Jon die tot dat moment helemaal zen was
Fay weet wanneer ze Jon met rust moet laten en springt op de stoel, gelijkertijd spring Sherlock op tafel en geeuwt terwijl hij naar Jon kijkt, zo slaapverwekkend is zijn trage getrappel op het breisel
En ik borduur er lustig op los, ik heb de borduurtjes zoals mezelf beloofd genummerd
Haak- en breiwerkjes trekken altijd de aandacht van Jon en Sherlock, de kleintjes leken er de lol niet van in te zien, tot ik de kamer uit was en Fay een klein bolletje wol te pakken kreeg. Ik kwam na een paar minuten terug en trof dit aan, wat een boefje. Even dacht ik dat ze met een grote bol aan de haal was gegaan, gelukkig niet
Voor mijn haakwerk heb ik een tas gemaakt van een hoes van de rugleuning van een stoel die niet meer in gebruik is, vrijdag waren binnen en buitenkant klaar, zondag maakte ik het af. Van een restant leer maakte ik simpele hengsels, de ruwe kant naar buiten omdat ik die kleur zo mooi warm vind.
Hij is lekker stevig, er zitten geen vakjes of zakjes in, misschien doe ik dat nog, een zakje voor de haaknaald zou wel handig zijn.
De rits heb ik express op de tas genaaid ipv in de tas, om te voorkomen dat er tijdens het haken draad aan zou haken.
Tuurlijk had ik de rits er in kunnen naaien met een beleg er achter, maar dat was meer werk en ik koos voor de snelle oplossing. De rits heb ik lang gelaten, zodat de tas helemaal open gaat; ik heb een tas waar dit niet zo is, en ik voel me net een verloskundige die het liefst een knipje geeft om meer ruimte te creëren om inscheuren te voorkomen tijdens het zoeken.
Met het haken heb ik per ongeluk de laatste twee kleuren verwisselt, nou ja, geen hond die het ziet, na deze donkerblauwe baan is deel één klaar en komt er weer een turquoise kleur. Misschien dat ik een kleurenschema van deel twee maak om bij de hand te hebben, zodat ik niet steeds mijn iPad er bij moet nemen.
En dan komt de ananas er aan,
De bruine en groene tinten er bij
En daarna nog een soort van raster inkleuren, niet slecht al zeg ik het zelf
ik dacht er klaar mee te zijn, maar op een ananas zitten van die stervormige spikes in het midden van elk partje, goed te zien op deze groene ananas die ik in de winkel zag liggen. Ze zijn licht van kleur, en dat is lastiger aan te brengen als laatste laag op waterverf werk. Misschien kan ik hiervoor acrylverf gebruiken, iets verdunt met textiel medium, ik zal zo eens kijken of ik boven een geschikte kleur heb liggen.
En terwijl ik aan tafel zit te werken hoor ik eerst Fay boven miauwen, eenmaal beneden ziet ze Sherlock en is heel blij. Puk hoor ik ook al miauwend de trap af komen, Sherlock begroeten en dan snel een kleine boodschap doen op de bak.
Daarna wilt Sherlock ondanks dat het regent naar buiten en vanaf dat moment heb ik hem al meerdere malen in en uit gelaten, hij is duidelijk Jon kwijt; die ligt boven op de naaikamer boven de verwarming en wilt niet gevonden worden, lekker rustig.
Bijna elke dag haak ik twee kleuren aan de Harbour Blanket
Vooral tijdens het Olympische Spelen schaatsen kijken haak ik er lustig op los,
tot Jon er gezellig bij wilt komen zitten, op mijn schoot uiteraard, en voor Jon wijkt alles en iedereen
Ik heb nog niet alle kleuren gehad,
Fay is ook een schaatsfan, het filmpje is niet meer te zien via mijn blog,
maar ik heb er screenshots van gemaakt
Oog voor mannelijk schoon
Met de CrabappleHill Studio birdhouses loop ik drie huisjes achter, mijn plan is om ze vandaag te doen. Deze kreeg ik wel al af
Ik zal de foto’s gaan nummeren, want ik begin nu al de tel kwijt te raken 🧐
Kijk eens wat een koppie, Puk zit in afwachting op wat lekkers binnen handbereik, maar helaas laat hij zich nog niet aaien, maar hij ruikt nu wel al aan mijn vingertopjes voordat hij achteruit stapt.
zijn staartje is ook een kunstwerk je op zich
Fay lag woensdagmorgen de slaapmuts van manlief te verwarmen
terwijl hij zijn eerste van de serie van drie dagen chemo’s kreeg. Drie dagen van heel veel slapen, opgeblazen en kortademig van al het vocht, gelukkig kreeg hij voor drie dagen diuretica. Zaterdag ging het wat dat betreft alweer goed, maar even de trap op en af is een hele exercitie, en dat zijn longen nu begonnen zijn aan de grote schoonmaak is vermoeiend, gelukkig hoest hij niet continue.
Puk en Fay laten zich ‘s morgens als ik hun bakken leeg schep en naar beneden loop al zien, zelfs Puk schiet niet meer weg als ik hun kamer -waarvan de deur altijd open staat- binnen loop; hij kijkt me aan en loopt dan snel maar niet gejaagd langs me heen de gang op en de trap af.
Kleine Puk (even groot als Sherlock) begint een buikje te krijgen 😱 hier staat hij naast Jon aan het ontbijtbuffet
Sherlock wordt weer met de nodige liefde overspoeld, ze krijgen allebei likjes over hun kopjes van hem, en als ze niet stil genoeg staan legt hij zijn pootje op ze.
En vaak eindigt het in stoeien
Het Frida Kahlo paneel blijft hangen op mijn FOFU, fear of fucking up. Die vermaledijde ananas, ik wil het te precies doen, te mooi maken. Volgende keer begin ik met het paneel bij het lastigste deel, zodat als ik het verknoei er niet teveel verloren gaat aan uren werk. De meloen ging lekker
En ook de rest van de bloemen en bladeren
Enkel nog de ananas
Ik oefen, de eerste poging ging hopeloos mis, de tweede lijkt er al meer op
Donkere lijntjes toevoegen
Sherlock moedigt me aan, je kan het! Ik probeer met groen er bij, maar ga het toch anders doen, nog even oefenen en dan in het echt.
De kamerplanten doen het goed, deze bloeit met kleine roze kelk bloemen
De kamerlinde daarentegen lijkt het niet te redden, vorige winter kwam hij er ongeschonden door, maar nu verschrompelde hij al vrij snel per tak blaadjes. Aan de wijze van verschrompelen van blaadjes te zien ligt het niet aan de luchtvochtigheid, want dan zou het niet taksgewijs gaan. Er waren geen beestjes te zien op het blad, maar ik heb wel af en aan van die kleine zwarte vliegjes in de kamer en keuken gehad, dus het zouden de larven hiervan kunnen zijn die aan de wortels knagen. Het kan dus komen dat er een zak potgrond besmet was met deze larven.
Ik zette eergisteren een zak die in het schuurtje stond en gebruikt was bij de laatste verpottingen in het zonnetje op de tuintafel om op temperatuur te komen, en vele uren later vlogen hier ook kleine vliegjes uit toen ik de zak opende. Ik heb de kamerlinde ontdaan van zoveel mogelijk potgrond door de kluit in een emmer water te laten weken, weinig wortels bleven er over voor zo’n grote plant. Alle takken zijn nu flink ingekort en voorzien van weer ander potgrond (ik had nog een zak staan) terug in de kamer gezet. Wel heb ik op de grond een dikke laag steentjes gedaan, mochten er larven in zitten en ontpopt naar boven kruipen, dan komen ze er niet meer uit.
Van de eerder afgeknipte stekjes staat er nog maar eentje levenslustig bij, hopelijk trekt hij het. En zo niet, jammer dan.
Oja, weer een grote stap voor Fay. Ik stond een paar dagen geleden op om drinken te halen toen Fay in de deuropening van de keuken stond, ik groette ze en ze huppelde naar haar buutvrije plek op de tafel en met een kirrend geluid sprong ze erop en begroette mijn hand met een kopje, en ging er toen even voor liggen om uitgebreid geaaid te worden. En spinnen dat ze deed! En sindsdien bied ze zich vaker aan voor aaitjes. Aaitjes in het voorbij gaan in de hal of keuken wordt nog met argwaan bekeken, zo bang om opgepakt te worden. Af en toe oefen ik wel met haar oppakken en gelijk weer neerzetten in de woonkamer bij de schuifpui, zo heb ik het met Sherlock ook gedaan. Puk heb ik al een paar keer vluchtig over zijn rug geaaid in het voorbij lopen, meer een aanraking dan een echte aai, want hij liep daarna steeds net een tandje harder om buiten handbereik te komen. Zijn vacht voelt net als die van Fay super zacht aan, en zijn buikje is licht gekleurd met donkere vlekjes over de middellijn, ik hoop er snel een foto van te kunnen maken om het goed te kunnen bekijken.
Sherlock bewaakt tijdens de spannende ritten de gisteren zelf gemaakte pindarotsjes (van Lindt extra romige melk chocolade). De Nederlandse meisjes hebben goud 🎉👏🏻👏🏻, nu de mannen nog.
Het was een weekje wel, ik heb veel aan mijn hoofd, veel hooi leg ik zelf op mijn vork door mijn handwerkdrift, borduren, quilten, haken en kleuren. Mijn DH extra verwennen is dan wel niet zo’n opgave, maar het plannen van maaltijden en boodschappen is dat weer wel. En laten we vooral het huishouden niet teveel versloffen, het begint er nu uit te zien alsof de katten regeren, en stiekem doen ze dat ook wel tot ons groot genoegen.
Het fruitige Frida Kahlo paneel schiet al op, Fay komt er gelijk bijzitten
Het wordt gekeurd
Even het bordje checken op eetbaar waren, helaas, leeg. Hier doe ik een beetje water op om mijn kwastje beheerst nat te maken, onbeheerst natmaken is het kwastje te diep in een glas water steken.
Maar dit kleine schaaltje bevat wel vers water, en na het maken van deze foto duw ik ze weg van het schaaltje. Ik zal zo even kijken of het niet allemaal te pastelkleurig wordt in vergelijking met de andere blokken, mijn lief wees me hier op.
Na het maken van een proeflapje
ben ik met de CaL Harbour Blanket van start gegaan. Als alles volgens plan gaat wordt hij 120x 175 cm. We zien wel, het is een makkelijk patroon
Ik loop drie vogelhuisjes achter van de CrabappleHill stitch along, ze zijn gekleurd en liggen te wachten op borduursteekjes, dit had ik gisteren willen doen, maar een accu gooide roet in het eten, hij zei: “doe het zelf maar”, toen ik DH wilde oppikken bij het ziekenhuis. Ik stond een paar honderd meter van de hoofdingang af bij een appartementencomplex (lees Pokestops) geparkeerd, en bracht snel de huissleutel naar DH, die een taxi bestelde om thuis te komen, terwijl ik bij de auto op de wegenwacht wachtte. Een vriendelijke reus van een man stapte drie kwartier later al bellend uit zijn auto, problemen met de navigatie of zo.
De accu werd van de lader gehaald toen hij hoorde dat ik vanuit hier gelijk naar Kwik-fit zou gaan om er een nieuwe accu in te laten zetten, want deze accu was al ruim 6 jaar oud. “Oh, nou, in dat geval dan starten we gewoon op de kabels om tijd te besparen”, zei de man, en met samengeknepen billen reed ik daarna door naar de garage, bij elke stoplicht was ik bang dat de motor zou afslaan. En twintig minuten later reed ik richting Breda, naar de Jeep garage, want Kwik-fit had geen geschikte accu op voorraad. Van Mossel wel, zo hoorde ik toen ik mijn auto instappend die garage voor de zekerheid belde. Klokslag 12.30 liep ik naar binnen, gaf de sleutel af aan de balie en mocht plaats nemen in de op een kleine lunchroom lijkende wachtruimte. Ik kreeg koffie en mocht pakken wat ik wilde van het dienblad met koeken, krentenbollen en halve Luikse wafels, allemaal per stuk verpakt in boterhamzakjes. Helaas had ik niks van handwerk in mijn tas zitten, hier had ik niet op gerekend, maar ik vermaakte me met YouTube; gelukkig heb ik wel altijd een powerbank in de tas zitten, zodat ik niet nog een lege accu zou hebben. Anderhalf uur later was de auto klaar, lekker naar huis, bakje echte koffie naar binnen slingeren en dan gelijk weer door, want ik had een pedicure afspraak staan voor kwart voor drie. Met poezelig zachte voeten reed ik weer naar huis, zo’n recht in mijn ogen, minder leuk.
Fay lag op haar favoriete plekje op tafel, en tot mijn verbazing ontweek ze deze keer mijn hand niet, en liet zich zeer uitgebreid aaien. Ik pakte mijn mobieltje in de hoop dat ze voor de camera nogmaals zo welwillend zou zijn, en ja hoor 😍
Maar als ze elders zit of staat en ik wil haar aaien doet ze een stapje terug en kijkt me aan met een blik van “haal jij die hand daar eens heel snel weg.” De tafel is echt een buut-vrij plekje. Nu Puk nog, hij heeft meer tijd nodig, we merken elke dag wel dat hij ons steeds meer vertrouwd, blijft zitten als we langslopen, en laat zich veel meer gaan met het spelen in de kamer.
Vandaag wil ik een relaxe dagje zonder gejak en gejaag hebben, eten haal ik uit de diepvries, de tv aan op Olympische spelen en kleuren, haken en borduren. Oh, en ook wat stofzuigen nog, want Puk vindt het geweldig om in de grote bloempotten te springen van de sereh (hoge gras bij de schuifpui) en van kamerlinde. En dan uiteraard de kruimels potgrond door de hele kamer verdelen, beetje vermengen met kattenharen en stof, nou ja, dan weet je weer waar je het voor doet. Nu nog zin maken.
Morgen mag mijn lief weer drie dagen achtereen aan het infuus hangen, hij heeft er nou al zin in, not. Gelukkig zijn de keelklachten als gevolg van de bestralingen niet verergerd, eten en drinken gaat probleemloos.
Vier vogelhuisjes van de stitch along van CrabappleHill studio verder, nummer vijf staat in de planning
Het paneel van de Frida Kahlo BOM van Helen Godden schiet op, ik ben op of net over de helft, kleuren uitzoeken is veel werk, weinig tijd om te twijfelen want volgende week vrijdag komt het volgende paneel al en dan wil ik toch op zijn minst al bezig zijn met deze te quilten.
Citroenen, een sinaasappel, aardbeien en bloesem
De zonnehoed
Experimenteren
Ben heel tevreden met het resultaat, voor de avocado er onder was zoeken naar de juiste kleuren groen
Het vruchtvlees kreeg wat meer groentinten, en die schil was me te vlak, het had net zo goed een blad kunnen voorstellen
Dus stipte ik het aan met donkerbruin
En nadat ik het nat had gemaakt heb ik de stippen nogmaals aangebracht
Verder met het volgende stuk inkleuren, Sherlock houdt me gezelschap
Ik pakte er een appel bij om een idee voor kleuren te krijgen
Om te voorkomen dat ik met mijn hand door de kleuren zou wrijven, gebruikte ik een latje
Sherlock hield de lat in de gaten
En daarna nog twee appels kleuren
De peren vielen niet mee, geen idee of ze als zodanig te herkennen zijn, en fantasie blauwe bloemen voor balans
Ben er bijna
En de hele dag door renden de katten achter elkaar aan, en steeds was ik net te laat om het te filmen, alsof ze het moment dat ik mijn mobieltje pakte doorkregen wat ik wilde doen.
Dit zijn dus kalme momenten in het leven van onze poezen
De gestreken lap pitjeskatoen was koud op de tekening vastgespeld toen Sherlock er bij kwam zitten. Hij moest en zou er zijn zegen over geven, en hij was zo kroelerig
dat ik de vele haren die hij er over verspreide voor lief nam. Dit was zo er af gehaald met de plakrol.
Maar toen ik ging tekenen moest hij wel aan de kant
Eenmaal helemaal op stof getekend stopte ik het weg, de stitch along van CrabappleHill Studio is van start gegaan. Eerder van de week heb ik 5cm grote lapjes uitgezocht voor deze borduurtjes, ik vond een zakje met een mandjes stoffen pakketje waar ik iets van 8 jaar geleden aan was begonnen, maar het was niet zo mijn ding in die kleuren en het zakje kwam in de la van de stoffenkast terecht. Ik heb de lichtste lapjes eruit gevist
en tekende vervolgens alle vogelhuisjes erop en naaide de lapjes op de niet plakkende vlieseline om het doorschijnen van draadjes van de achterkant tegen te gaan, en ook zodat ik het lapje in een borduurring kan klemmen. Het inkleuren heb ik met Inktense gedaan, bedenk me nou dat ik de eerste al ben vergeten deze te fixeren dmv strijken.
en nu ik naar de foto hierboven kijk, zie ik Vilene staan, 😫 dit is een water oplosbare versteviging die dus tussen de stapels gewone niet plakkende vlieseline zat, verdorie. Ik zal zo kijken of ik het verschil goed kan zien, zo ja dan denk ik wel dat ik de vilene los maak van de lapjes. Met het testen van een hoekje waar de Vilene tekst opstond onder de kraan, loste er niks op. Huh. En toen -o blond mens- zag ik het was tekentje van 95 graden, nou ja zeg. Even op internet zoekend blijkt dus dat de Vilene L11 niet wateroplosbaar is, pfew, scheelt me een hoop werk. Goed kijken/ lezen is ook een kunst.
Het borduren was een klein werkje, het was gisteren snel klaar, vandaag doe ik die van gisteren en misschien ook die van vandaag.
Al een paar weken heb ik het kunnen onderdrukken, maar de vrolijke kleuren trokken me zo aan dat ik bezweek onder de druk. Ik heb het over de Crochet Along ‘22, The Harbour Blanket, hier te vinden En vanmiddag kwam de doos voor Jon binnen, bij de wolkast.nl gekocht waar ze het als compleet pakket verkopen. Eerst een proeflapje maken, en dan is het een lekker werkje voor tijdens tv kijken, hoop ik.
De bestralingen bij mijn lief zijn voor nu klaar, na de chemo’s volgen er nog een paar voor het hoofd om mogelijk zwervende kankercellen in de hersenen te deleten; mocht de kleine tumor in de andere long die niet bestraald is niet of onvoldoende te hebben gereageerd op de chemo’s, dan volgen hiervoor ook nog bestralingen. Mijn lief is positief en prijst zich gelukkig dat hij weinig last heeft van de bestralingen op keelpijn na. En dat moet gevierd worden 😆
Ik ging de Orange Upside-Down Cake bakken, weken geleden gezien bij Barbara van Cat Patches, klik hier voor het recept
Ik had drie kleine bloedsinaasappels en een gewone, eerst de gewassen buitenkanten geraspt, en daarna in kwart inch dikke plakken gesneden, deze dikte was een makkie om in te schatten vanwege mijn quilters ogen. Ze liggen hier al in een met dikke laag roomboter ingevette vorm op een bedje van suiker, maizena en een snufje zout
Hierover kwam een waanzinnig lekkere cakebeslag. Na 50 minuten kwam hij uit de oven, het rook zalig, twintig minuten laten rusten in het blik,
losmaken en omkeren,
en nog wat verder afgekoeld heb ik hem bedekt met een laagje abrikozenjam, vloeibaar gemaakt in de magnetron. En hij is zo zalig, niet normaal! Suzanne kwam ons eind van de middag helpen met proeven, zo voor herhaling vatbaar. Uit zelfbescherming heb ik nog een stuk naar Ellie gebracht, en dit smikkelen we vandaag op.
