Categoriearchief: Borduren

Nou ja zeg

Woensdag werd manlief overgeplaatst naar het ETZ voor een korte en relatief eenvoudige maar noodzakelijke operatie, in de hoop dat hiermee de grootste trigger voor de insulten weg wordt genomen. Hij stond op de spoedlijst met code C maar als er een code A of B werd binnengebracht dan kregen deze patiënten uiteraard voorrang, en aangezien het een neurologisch traumacentrum is, was hij pas donderdagavond laat aan de beurt. Vlak voor middernacht appte hij dat het achter de rug was. De operatie was goed en vlot verlopen, en de volgende dag (gisteren dus) stond de fysio alweer aan zijn bed en moest hij na wat tests en oefeningen gedaan te hebben een stukje lopen. Het revalideren kan weer beginnen, conditie is net als vertrouwen, het gaat te paard als je er een paar weken niet aan hebt kunnen werken, en het komt te voet.

De autoritjes naar Tilburg zijn zelden file vrij, het parkeren bij het ETZ was afgelopen dagen een ramp, en de afdeling ligt ook nog eens helemaal achteraan in het ziekenhuis, ik loop heel wat af, kom vaak al op mijn wenkbrauwen aan, en dan is het wel fijn om even wat te eten en drinken voordat ik de rit naar huis begin.
668242FD-38AE-45E1-8A59-93ED98E31FB5
Ik sloeg donderdag dan ook een dag over om even bij te tanken, voor manlief werd goed gezorgd (ze zouden me bellen als hij naar de ok zou gaan), Evelien was aan het werk, en eindelijk kon ik naar de pedicure die ik eind juni had moeten afzeggen. Met veel meer ruimte in mijn schoenen en een pijnvrije grote teen (tunnelnagel waarop weer een beugeltje is gezet) schoof ik aan bij Ellie, die voor de lunch lekker dikke tosti’s maakte, en thee zette, heel veel thee. En uiteraard verzorgde Noedel de schootverwarming

Na een tijdje breien stopte ik het weg, ik moest beginnen aan de hals afkanting en kon mijn hoofd hier niet goed bijhouden, dus borduurde ik wat meer bloemen op de bijenkorf, nu nog de bijtjes erop vastzetten, deels dichtnaaien en vullen maar.

Helemaal bijgetankt (letterlijk en figuurlijk) ging ik eind van de middag naar huis. Jon hielp met de stof op zijn plek te houden, dat spul pluist als een gek als het beweegt. Het moet een simpele mouwloze vest worden voor mij, een bodywarmer. Helaas had ik te weinig om er ook een kraag uit te kunnen halen, dus heb ik gisteren nog een stuk gehaald, ik heb genoeg over voor een dekentje of kussentje voor de katten om op tafel te leggen, want ze knippen vanaf 50 cm.

To be continued

Wauw 😮

Manlief staat hier de betekening van Het laatste oordeel te bewonderen die ik net had ingelijst en opgehangen in de hal

Hij kreeg dit schitterend cadeau van Janne de Jong, een zeer getalenteerde en lieve vriendin van onze zoon en schoondochter. Haar werk is indrukwekkend, kijk maar eens op haar website. https://www.jannedejong.art/
Elke keer als ik er naar kijk, zie ik weer wat nieuws

Op de website van Janna kan je veel meer details bekijken, plus het verhaal er achter.

Had ik al verteld dat ik met een doorkroop jurk bezig ben voor mezelf? Hele mooie print en soepele lekker aanvoelende stof, maar het rafelt als een malle als je er alleen al naar kijkt. Brrr. Ik wilde de vlieseline op het beleg van de voorpanden strijken, maar Jon had andere plannen met mijn strijkplankje, en ik had niet veel nodig om het werk te staken.

Samen met Sherlock tussen de regenbuien door even naar het bloeiende zaaigoed gekeken, het blijkt gele mosterd te zijn. Valt een beetje tegen maar de beestjes zijn er blij mee en daar gaat het om

Sherlock vind het gras interessanter, hier wonen de kikkers onder

De tere geraniumbloempjes, mooi met die donkere lijntjes.

En zie hier: de drie tulpjes zijn klaar, ik had er in mijn enthousiasme al vier basisbloemen op geappliqueerd, maar op het linker steeltje komt net als in het midden boven de rand van de vaas een open bloem.

Dit bloempje ging er dus weer af.

Voor de resterende twee bloemen moet ik nu twaalf bloemblaadjes borduren. Eentje af, nog elf te gaan

En ondertussen ben ik ook al begonnen met de volgende opdracht (Marions world, week 21), een bloemenkrans

Je ziet dat ik een kleine borduurring heb gebruikt, met een beetje stoom pers ik de afdrukken er wel uit. Morgen kijk ik hoe het gaat met een grotere ring, het werkt soms onhandig als je in het midden moet zijn, vind ik.

Fay in dromenland, heerlijk toch.

We waren gisteren op verjaarsvisite, Tim was vrijdag jarig (32) en bijna de hele familie kwam op bezoek; de ouders en grootouders van Yvonne waren er, en Sophie keek haar ogen uit met al die opa’s en omi’s. Er werd lekker geknuffeld met onze kleine meid, ze smulde van de door haar papa gebakken monchou taart en oreo taart, net als de rest van het gezelschap.
Bij de Hema zag ik een xylofoon met Sophie’s naam er op 😉 en het was een schot in de roos

We genieten nog lekker na.

Rare week

We hebben een drukke twee weken achter de rug, die je niet te vaak moet hebben wil je zonder kleerscheuren het eind van het jaar halen. Het begon na weer een spannende periode tussen de scans en de uitslagen, maar er waren geen uitzaaiingen te zien en de grote tumor was 100% zeker hartstikke dood 😅 en de uitslag van de CT scan van de longen was ook goed, alles in orde 🥳

Na de uitslag gingen we naar fitness, en bij thuiskomst besloten we bij de vraag “Wat eten we vanavond?” uit eten te gaan bij de Sinjoor. Manlief kon nog een flinke dut doen en hup, het goede nieuws werd lekker gevierd.

Weer een slechte nacht, deze keer niet van de zorgen maar vanwege hoestprikkels bij ons beide, bah. Vroeg uit de veren want de schilder zou komen, maar helaas ging het regenen, dus was hij ook zo weer weg.
Ik besloot de ventilatieroosters in de keuken schoon te maken, nu dat ik weet dat ze er echt af moeten kunnen, aldus de timmerman. Van onderen haken ze in een richeltje, en van boven klemmen ze vast tegen een randje, ik kreeg ze met moeite los nadat ik tegen de bovenrand een beetje afwassop had gespoten.

Man o man, zo ziet 28 jaar aan stof er uit. Deze roosters staan bijna altijd het hele jaar open, in weer en wind. Mijn puf was op, dus de roosters van de andere kamers komen later wel.

We zijn bij donderdagochtend 8 uur aanbeland, de auto moet weg voor een APK, ik rijd terug naar huis met Evelien, om drie uur later dezelfde rit weer te maken, geen bijzonderheden aan de auto, hè, fijn hoor. We gaan ‘s middags even langs de Stoffenkoning in Rucphen, zomerstoffen kopen om shirts te maken, want in de tricot du Punto shirts krijgen we het wel erg warm bij inspanning. Goed geslaagd belanden de lappen in de wasmachine om alvast voor te krimpen, vrijdag gaan we knippen, Evelien als eerste

En daarna is mijn stofje aan de beurt, ook heel zomers en soepel vallend. Jon pikt mijn strijkplank in, het is behelpen met het strijkhammetje

Ik ben tot aan de zomen van de mouwen en panden gekomen, toen ik pas echt gevloerd werd door vervelende groene slijm producerende holtes (alleen in het hoofd) en hoestbuien waar je u tegen zegt, net als manlief en Evelien. Ik moest logischerwijs maar wel stevig balend maandag de afspraak met de implantoloog voor donderdag afzeggen (zodat iemand anders in mijn plaats kan gaan, ik wist maandag nog niet hoe het donderdag zou gaan met me, dus toch maar bijtijds afgezegd) en nu loop ik dus nog langer met een gat in mijn mond, alleen zichtbaar als ik breeduit lach. Het is niet voor niets dat ik met mijn lippen op elkaar grijnsde toen ik vrijdag op de bee mijn stitch journal liet zien én paparazzi op me af zag komen.

7eeef88e-926f-42d7-9a00-1048e052bcc6
Gelukkig was ik dinsdag al dusdanig opgeknapt dat ik zonder hoestbuien of gesnotter (lang leve de neusspray) naar de kapper kon, al schrok de kapster van mijn stem toen ik haar groette, rauw en heel donker. Zwoel als dat je ding is.

Bijna woensdag, dus ging ik dinsdag aan de slag met de twee randjes van week 14 voordat Marion de randjes voor week 15 voor ging doen in haar woensdagse video hier op YouTube. En zo te horen was Marion ook flink verkouden en wat schor, het heerst. Ik heb een randje afgekregen, geborduurd met zijde lint, ik had járen geleden in Barcelona een handjevol Mokuba embroidery ribbons gekocht, het is azlon, een kunstmatige zijde.

Leuk om te doen, ik heb het wel in de borduurring gedaan, dat vind ik fijner werken. Mooie gele kraaltjes in het midden maken de bloempjes af. Nou, bijna af.

Daarna heb ik met Derwent Inktense groen rond de kraaltjes aangebracht en lila op de puntjes, heel subtiel en met een niet te natte kwast, want het trekt heel snel in de vezels van het lint. Tadaaa.

Ik zal vanavond proberen het volgende randje te maken, en dan stoppen als Jon vindt dat het mooi is geweest, en weer vroeg naar bed, want het gehoest is nog niet voorbij.

Fay is gek op de schommelbank, foto van woensdagmiddag toen het droog was, meer hierover in het volgende blogje

Even klaar

Fay wilt eten hebben en dan naar haar bedje toe gaan, ze is zo moe, Jon ook zo te zien. Sherlock ligt op de toren de tuin in de gaten te houden

Nog even dit steekje maken en dan krijgen jullie eten.

De speciale naalden voor deze bullionsteken (Bohin Modistennaalden) waren binnen gekomen (gekocht bij ikborduur.nl ) maar de boogjes blijven lastig om mooi te maken, of ligt het aan mijn garen, te dun?
Mijn kwijtgeraakte naald was een Milliner met een rond oogje, ik heb het idee dat het daar makkelijker mee ging dan met deze. Het liefst had ik een langere naald (#1) gehad, maar ik kon ze alleen vanaf #3 vinden.
Luctor et emergo, na een hoop gesteun, gekreun, en soms ondersteund door enkele krachttermen kwam ook dit hartje af. Beter af dan perfect 🤭

Ariane Zurcher heeft op haar YouTube kanaal een video waarin ze laat zien hoe ze deze staaf steken maakt maar dan veeeeeeel langer, klik maar hier
En dit zijn alle hartjes, klaar.

Tussen de bedrijven door een frisse neus halen, kijk hoe mooi vol de Viburnum is geworden na de dramatische snoeibeurten van afgelopen jaar. Na de bloei zal ik hem weer wat snoeien voordat de nieuwe takken weer te dik zijn voor de gewone snoeischaar

De bestrating ziet er niet uit, zo vol aanslag, onze bejaarde hogedruk reiniger is kaduuk, en het kapotte onderdeel is niet los te koop maar alleen in combinatie met de slang, en die is belachelijk duur, vind ik, vergeleken de prijs van een nieuw apparaat.

Het maken van deze foto leverde me een nat hoofd op, ik boog net iets te ver naar beneden om goed te kunnen zien of het water echt uit het zwarte koppel stukje kwam, of elders. Toen ik deze knop losdraaide kon ik met het blote oog geen scheurtjes of gaatjes bespeuren, de knop kreeg ik ook niet los van de slang, logisch natuurlijk, het mag niet losschieten als er druk op staat, vandaar ook dat het niet los verkrijgbaar is.

Ik was er toen even helemaal klaar mee.
Jut en Jul willen heel erg graag naar buiten, het is ook zulk lekker weer, lekker samen spelen, achter elkaar aan rennen, tikkertje spelen, vogeltjes kijken, snel naar binnen voor een beetje eten en hup weer naar buiten. Het zijn echte maatjes.

Hier vraagt Sherlock aan Jon of hij ook komt spelen, maar Jon wilt liever slapen, jammer. Even later hoor ik geroffel op de trap, Sherlock en Fay hebben samen de grootste lol 😆

Kokoskoeken en meer

Vrijdagochtend kwam mijn jeugdvriendin Hille langs; de laatste keer dat we mekaar zagen was met de sinterklaasintocht in het dorp waar ze met haar man woont, toen onze beide jongsten nog gelovig waren. Ik denk dat Suzanne toen een jaar of acht was, dus 2004.

Op deze foto zijn we we een jaar of vijftien, het meisje links naast Hille is haar zusje Anne.
Ik had donderdag voor de gelegenheid kokos Haystacks gebakken voor bij de koffie, kokoskoeken naar het recept en werkwijze van Marion’s world
De mooie hoopjes komen uit een nat gemaakt en daarna met deeg opgevuld eierdopje die je met een ferme tik uitstort. Te hard vulling in het dopje aandrukken maakte het uitstorten moeilijk, al doende leert men. Maar je kan uiteraard ook gewoon bolletjes draaien met natte handen.

En zo kwamen ze uit de oven, ze zien er uit als bitterballen hè. Ik at er eentje om te kijken of ze wel goed waren, nou, hij smaakte overheerlijk en naar meer, maar ik kon me inhouden.

Het weerzien met Hille was hartverwarmend, ontroerend en voelde zo vertrouwd aan, echt als een warm bad; de tijd vloog om, en we spraken af mekaar snel weer te zien.

‘s Middags kwam mijn zwager om de koffie, en ik wilde nog een up-side-down sinaasappel cake gebakken hebben zodat we een warm stukje bij de koffie hadden, maar de cake stond nét in de oven en ik was nog druk bezig met de kom uit te likken toen hij aanbelde. Aan de keukentafel zittend bleek ik nog een beetje beslag op mijn gezicht te hebben, Cor wees me daar lachend op. Betrapt.

De upside down cake aten we later, zonder Cor maar met andere mannen die graag ook een stukje wilden proeven.

Ik had daarna nog tijd om voor het avondeten in de tuin te werken, even wat calorieën verbranden 😅 De herfstasters groeiden tot in de bestrating en verdrongen enkele planten, deze wilde ik flink terug brengen tot een kleine plant (formaat stoeptegel), foto is van afgelopen herfst.

Dus aan de slag met de spade om de boel in hapklare stukken te snijden, maar zoals de oplettende kijker ziet is de steel niet meer geschikt voor zwaar werk, half doorgebroken toen ik de zebragras er uit wilde scheppen. Krak is ho. Met ijzerdraad er omheen gedraaid probeerde ik hem nog een beetje functioneel te maken dat ik er in ieder geval mee kon steken om wortels door te snijden zonder kracht op de steel te zetten. Hij is ondertussen al vervangen door een nieuw exemplaar.

Na twee uur had ik de helft er uitgehaald en de grond gezeefd, want zoveel wortelstokjes geven ook weer zoveel plantjes die als malle gaan groeien. Ik had het pad keurig aangeveegd maar de volgende morgen bleken er gravers aan het werk te zijn geweest die het niet zo nauw namen met het stoepje.

Het plan om een deel te laten staan liet ik varen en ik stopte pas toen alles eruit was, twee emmers vol met uitgeklopte wortels. Deze staan nu in een grote wasmand onder de tafeltennistafel uit te drogen, zodat de groencontainer niet als lood weegt als ik het hierin gooi.

De uitlopers zaten tot tegen de vijverfolie aan als een dikke plaat van wortels, net als tegen de stenen rand tussen het grasveld en het plantenperkje. Gelukkig zat er niks in het grasveldje. Bij de vijver onder de leistenen ging ik heel voorzichtig te werk voor het geval hier salamanders of andere winterslapende reptielen zouden zitten, maar ik trof er alleen maar dikke wormen aan. De grond dekte ik af met gaas om te voorkomen dat er weer in gegraven ging worden

Ik was halverwege de middag met Evelien naar het tuincentrum gereden, even kijken of ze kleine plantjes hadden voor in de kroon bij de vijver, niks van dat al, maar wel twee “wilde” planten voor de bijen en vlinders, Achillea en kamille. Ik ga over een week of twee hier ook nog wilde bloemenzaad uitstrooien, en als het een beetje fatsoenlijke plantjes zijn kan het gaas weer weg. Of zal ik hier lage rotsplantjes laten groeien?

Jon vindt er trouwens niks aan, hij had zo graag nog willen helpen met graven

Komende week kan hij weer aan de bak als ik de andere boven de grond afgestorven grassen ga snoeien en delen. En zo kan ik weer elke week een stukje tuin aanpakken, het is op sommige plaatsen te wild geworden.