Toen ik na het eten van de zalige Hollandse Nieuwe het restje fijngesnipperde uitjes bij het groenafval gooide en het kastje dicht wilde doen, had ik het gevoel dat er iets naar me keek. Het leek wel een kat, maar hoe dan?
Net echt hè.🤣🤣
Dat zijn twee stukjes ui op een pluk kattenharen en een avocado schil. Dat is pas mikken, maar ik schrok wel even.
Auteursarchief: shirley
MyBotanika plantenbeurs
Eind Augustus gingen Evelien en ik naar Houten, naar een kamerplantenbeurs georganiseerd door MyBotanika
Ik kon me wel een voorstelling geven hoe een plantenbeurs er uit zag, net als een stoffenbeurs, quiltbeurs, poppenbeurs, maar dan met planten, maar dit had ik niet verwacht; een hoog hipster gehalte, planten tattoos, kleding met plantenprints en heel veel jonge mensen. En het rook ook zo lekker naar bosgrond, de luchtvochtigheid was halverwege de dag ook goed hoog op deze warme dag. Bij binnenkomst iets voor tien uur zagen we al mensen met trolleys vol grote en kleine planten naar huis gaan, die hadden hun slag al snel geslagen. Allemaal blije gezichten, zo leuk.
Het was in een hele grote hal en overal waar je keek waren planten, in zakjes, in kastjes, op tafels en op de grond, van ienieminie tot metershoog
En de prijzen waren ook van een paar euro tot een paar duizend, maar dan had je ook wat. Voor hele zeldzame of moeilijk te stekken of zeer traag groeiende planten moest je diep in de buidel tasten, zelfs voor een geworteld stekje in een klein zakje betaalde je zomaar een paar tientjes. Er stonden winkeliers met grote kramen, maar ook hobbyisten die hun stekjes aan de man brachten, en daar waren ze dan ook wel iets goedkoper.
Vanwege de drukte heb ik alleen bij binnenkomst foto’s gemaakt. Op het kanaal van June’s Jungle kan je luisteren en kijken hoe het op de beurs in Houten was, ze heeft er twee filmpjes over gemaakt: een en twee
Op de stand van Biogroei kon je aan het rad draaien en deze handige planten spuit met zeer fijne verneveling winnen. Evelien had een praatje gemaakt met de winkelier, ze kent het bedrijf vanwege de biologische bestrijdingsmiddelen (beestjes tegen beestjes) en snelle levering, en draaide als eerste, en won de spuit! Ik zat er helaas net een tikje naast, maar kon de spuit vanwege een beursprijs voor een leuk bedrag kopen
De spuit houdt ook fijn vast en al knijpend komt er een constante nevelmist uit. Ik gebruik het elke dag voor de orchideeën. Jon zit te bedelen, heel verleidelijk maar ik ga hem niet plagen.
Ik had niet echt een plan wat planten aanschaffen betrof, de vensterbanken staan in de woonkamer al vol, maar ik viel als een blok voor de kleine orchideeën bij Top-Orchid en kocht er vijf, waarvan die in de hoge pot gewoon buiten kan staan, en winterhard is. Hij staat dus al buiten. Ik had precies vier mini ovenschaaltjes die we amper gebruikten, perfect voor de kleine orchideeën.
Twee weken later en ze staan er nog mooi bij (verrassing want ik heb geen verstand van orchideeën en doe maar een dotje) en bijna alle knopjes zijn open, hier de 1 a 2 cm kleine bloemen van de plantjes van links naar rechts
In het hoekje staat een bijzonder plantje, het bloeit continue met nieuwe bloempjes, Pinguicila Tina, een vetplant
Intens paarse bloemen. Ik had het bij deze winkel gekocht
En de groene blaadjes zijn plakkerig, het plakkerige trekt kleine vliegjes aan die dan niet meer weg kunnen. Altijd handig in een keuken waar soms fruitvliegjes zitten
Deze 15 cm hoge gekke cactus kon ik niet laten staan, zo lelijk, zo bijzonder
Ik heb ook twee kleine Hoya plantjes gekocht, en ja, dit kleine stekje was €13,-, maar de bloemen schijnen heel mooi te zijn
En deze, hij is in de twee weken dat ik hem heb al 10 cm gegroeid. 💪🏼
Ze staan op de vensterbank in de woonkamer waar de middagzon bakt op het raam, vanwege het tegenlicht is het lastig foto’s te maken
Om ze goed te kunnen laten klimmen heb ik hiervoor een tijdelijke oplossing gemaakt, maar zoals het bij veel tijdelijke oplossingen gaat is het een blijvertje geworden. Een bamboestokje haakt in het midden vast aan een runner van de vitragerail, en twee touwtjes hangen omlaag en zitten vast aan de pot waar meerdere Hoyasoorten in groeien.
Vanwege het tegenlicht heb ik snel een paar foto’s van buitenaf gemaakt ( het is 10°C kouder dan vorige week)
De pot vol verschillende Hoyas zou ook maar tijdelijk zijn, de meerdere soorten afgelopen jaren als stekjes gekregen van Evelien stonden in een steksubstraat, maar hebben het er zo goed naar hun zin dat ik ze pas ga verpotten als het moet.
Verder kocht ik er een Monstera Standleyana (ik was dat bordje helemaal vergeten er uit te halen maar komt nu wel van pas), en dat kleine paarse plantje kreeg ik er gratis bij
Voor deze plantjes moet ik nog een andere plek vinden, want zo vlak voor het keukenraam komen ze teveel in de kou te staan als de katten hierlangs naar binnen en buiten gaan.
Het was heerlijk om er even uit te zijn, en een feestje met het uitpakken van alle plantjes en het zoeken naar passende overpotjes. Evelien bracht haar buit naar boven naar haar woonkamer die een ware oase is aan schitterende planten. Aan de andere kant van de kamer is het net zo vol als op deze foto
Ze heeft zelfs een vitrinekast staan voor de planten die meer warmte of hogere luchtvochtigheid nodig hebben, en na het maken van deze foto kwam er ook een minventilator op timer in, die zorgt voor luchtverplaatsing.
Volgend blogje weer wat over handwerken laten zien, of Sophietje? Fijn weekend.
Stutten en hoog houden
Ik wist niet wat te doen met de vorige maand omvergewaaide druif, maar om het zo te laten liggen
was geen optie, want de druiven begonnen te gisten en maakten vlekken op de tegels. Ik zag de twee trellisschermen staan die onderdeel hadden uitgemaakt van de pergola, en voila
Na flink inkorten van de klimmer kreeg ik hem staande
Het is slechts een tijdelijke oplossing. Ondanks de belofte aan mezelf dat ik die avond niets meer zou doen, schoot ik na het nieuws toch weer naar buiten om snel nog het gras te maaien, omdat de weerman voorspelde dat het de komende dagen elke dag zou gaan regenen. En toen zag ik dat de trellisschermen dramatisch scheef stonden door de wind, en moest ik het stutwerk stutten. Fay en Sherlock controleren hier de constructie op stevigheid, Sherlock probeerde hoger te gaan staan terwijl Fay hem een kontje wilde geven, maar wilde wel zeker weten dat hij een fris kontje had, en dat ging hem wat te ver en hij stapte weer af.
Eerder die middag was ik begonnen aan de lavendelhaag aan de voorkant, de uitgebloeide planten een stukje korter knippen, dit had ik al gedaan
En dit stukje moest nog,
ik had het tuinkrukje erbij gebruikt, want voorover gebogen knippen voelde ik al na een paar meter mijn rug protesteren
Het pad naar de voordeur en alle onkruiden langs de rand pakte ik aan, net als de rand langs de oprit en het plantenvak.
Jon ging er even goed voor staan, stoer poseren op het schone pad. Het lavendelstruikje links bij het pad ga ik kortwieken of er uit halen en elders planten, maar hij staat nog volop in bloei dus dit is een karweitje voor later.
En ik weet nog niet wat ik met de grote azalea links van hem ga doen, gewoon zo laten of toch wegsnoeien wat over het pad groeit? Wat over het split hangt laat ik wel zo, het is een mooie struik. Dat plukje van geraniums links er van wil ik er nog uithalen, raar dat ik dit zaterdag niet heb gedaan. Ik kan er Campenula neerzetten, als je goed kijkt zie je rechts in beeld bij het pad waar de rode paal staat deze over het pad groeien; hiervan kan ik komende maand stukken wegsteken en hier heen transplanteren.
En daarna ging ik het wilde gras te lijf dat tussen de planten en tot ver over het grijze split heen zijn gang was gegaan terwijl ik even deze zomer niet op zat te letten. Wat een ravage, ik had hier voor de winter de kleine ratelaar gezaaid in de hoop dat deze de groei van het gras zou tegengaan (deze plant “leeft” op de wortels van grassen), maar hiervan is niets te merken. De overwoekerde vaste planten komen een voor een weer tevoorschijn, minder bossig als ze zouden zijn als ze meer licht, ruimte en voeding hadden gekregen. Tja, zo is het leven.
Tot zover ben ik gekomen, het was al zes uur en ik was al bijna vier uur bezig geweest, het water stond tot in mijn bilnaad en daar voorbij, zelfs mijn sokken waren nat 😅. De volgende keer zal ik wat dieper in deze border gaan opruimen, en misschien ook het split wat ontdoen van onkruiden, er ligt nu vooral veel snoeisel van het gras.
Het ziet er een heel stuk beter uit nu alle uitgebloeide knipneusjes zijn gekortwiekt (op de foto hierboven zie je de plantjes hiervan als grijs-groene plukjes in het grijze split staan)
En hier het schoongemaakte split rond de Japanse kers, de groene sprietjes die er in staan is het loof van bloembolletjes, en de te ver over de borders heen groeiende geraniums heb ik er uitgetrokken.
Het ziet er allemaal weer wat verzorgder uit en dit geeft me rust in mijn hoofd, weer wat af kunnen strepen van mijn to-do list.
Er komt voor mijn gevoel alweer heel wat op me af nu manlief sinds gisteren weer thuis is van het revalidatiecentrum (en vandaag al weer even heeft gewerkt); we zijn ons aan het oriënteren op “bad er uit inloopdouche er in”, informatie inwinnen en gisteren en vandaag telefonisch afspraken gemaakt; binnenkort komen van twee bedrijven adviseurs langs voor een gratis en vrijblijvende offerte. Velunova en Molenaar stonden als tip in de e-mail die we van de ergotherapeut hadden gekregen.
Morgen moeten we in het Amphia ziekenhuis zijn voor een MRI scan, dinsdag krijgen we dan (pas) weer de uitslag. We zijn nog niet eerder in het Amphia ziekenhuis geweest, maar we moeten wel daar naartoe ipv het Bravis ziekenhuis vlak bij huis, want de MRI scan in Breda is geijkt en die beelden heeft de behandelaar nodig voor het geval er een behandeling moet volgen. De radiotherapeutisch oncoloog van Bravis is hard aan het werk om de MRI scan in Roosendaal ook geijkt te krijgen, het zou wel heel fijn zijn voor alle partijen.
Gelukkig hebben we dit weekend iets leuks om naar uit te kijken, Sophietje is vrijdag jarig, twee jaar wordt ze; zaterdag vieren ze het bij hun thuis met familie, en omdat het voor manlief te vermoeiend is, (teveel prikkels) komen ze ook bij ons om het te vieren.
Sophietje is er al helemaal klaar voor, het is de laatste week op de baby groep van de opvang en ze laat zien dat ze al zelf haar tas kan dragen, zo lief 🥰.
En zelf haar nieuwe winterjas naar de kassa brengen, zo koddig met dat spijkerbroekje.
Dit is ons uitzicht als we in de luie stoelen aan de koffie zitten, als er geen schuifpui in weg zou staan, vogeltjes kijken is zo leuk. En heel af en toe komt er een eekhoorntje op bezoek, maar dan valt het alleen op aan het gedrag van de katten.
Ik heb een voerschaal onder de voersilo gehangen om de grond eronder schoner te houden, maar helaas probeert een suffe duif regelmatig om er op te gaan zitten en gooit dan de schaal op de grond. De schaal en silo trekken momenteel heel veel musjes aan, veel meer dan vorig jaar. Er zit een zeer dominant musje bij die zijn plek op het stokje niet verlaat tot hij er volgegeten vanaf valt, hij jaagt en slaat elk ander vogeltje weg die ook maar dénkt om zijn plekje in te pikken, het gekibbel en geruzie is dan goed hoorbaar.
De “Suzanne met de mooie oogjes” (die oranje bloemetjes) doet het zo goed, ik denk dat ik deze volgend voorjaar op meerdere plekken zal planten, wetend dat ze ook over de grond en over en door struikjes slingerend het naar de zin heeft. Ze is niet winterhard, dus niet bang zijn dat het de hele tuin overneemt.
Een update over de meelmotjes: we zien ze amper meer rondvliegen, heel sporadisch eentje die gelijk met de vliegenmepper kennis maakt, en ik zag nog twee poppen van de rupsjes op een plastic verpakking in de garage zitten op en in een nieuwe zak vogelvoer die gelijk naar buiten verdween, en de poppen heb ik geplet 🤢 en ja, ik had vorige week nog gespoten tegen kruipende ongediertes in kieren en onder kastjes waar de katten niet bij kunnen, in de hoop resterende eitjes of rupsjes in welk stadium van hun levensloop dan ook te elimineren. Over een paar weken zullen we weten of we er vanaf zijn.
Met de stitch journal van Marion’s world ben ik een klein stukje verder gekomen, er zijn nu heel veel witte kraaltjes bijgekomen
en om kramp in mijn pols te voorkomen klemde ik de ring vast, wel zo handig.
Zo schuin vanaf de zijkant is het reliëf goed te zien
Er moeten nu nog een paar Margrietjes bijkomen van 4 mm brede witte zijdelint, en laat ik deze kleur toch nergens kunnen vinden. De enige webwinkel die ik kan vinden is vanwege beurs en vakantie gesloten. Ik heb wel creme, ik denk dat ik het hier dan maar mee ga doen, al verraad “dan maar” dat ik dit liever niet doe. Gek hè, dat ik zo stug kan vasthouden aan een voorbeeld, en waarom? Bang dat het dan niet meer mooi is? Mens durf te leven. De rek om te improviseren is er een beetje uit, net als bij een oude onderbroek waarvan het elastiek rond de benen lubbert en tijdens het lopen en bukken zo tussen de billen floept, vreselijk irritant.
Weet je, ik ga gewoon kijken welke kleuren hier bij passen, en ga het gewoon doen! Er komt nog een vlindertje links boven de bloemenkrans, en misschien nog hier en daar wat takjes groen als ik het ergens nog te kaal vind. Ik loop vreselijk achter, ik durf niet meer te kijken hoever ze nu is met haar journal, ik denk dat er alweer twee maand-pagina’s (uitgelegd in ongeveer vier delen per maand) klaar zijn bij Marion. Oké, toch even spieken, ze is nu bezig met week 35 en ik ben bezig met week 25 🫣 Diepe zucht Shirley, alles mag, niets moet, het is geen aangenomen werk.
De natuur
Wat een mooi plekje om naast te parkeren
En wat een aparte bloemen, twee in een
En wat een kleurencombinatie, geel en roze
Jon wees me op nog mooie kleurencombinatie, zwart en koningsblauw
Vrijdag hadden we van de longarts goed bericht gekregen nav de ct scan van longen en buik: er waren geen afwijkingen gevonden. Hij was zeer in zijn nopjes, en wij ook, wat een opluchting.
Stom genoeg voelde ik me zaterdag down en lusteloos; ik kon me niet focussen op een handwerk of tasje maken, en blogs lezen, tuin-youtubefilmpjes kijken en een aflevering over een hoarder kijken losten niks op, dus gaf ik mezelf een schop onder mijn kont, “naar buiten jij”. Handschoenen aan en gewapend met een voegenschraper ging ik het pad bij het tuinhuisje te lijf. Een half uur later nam ik deze foto van een nu mos en onkruid vrij stukje, hè, dat voelde goed.
Fay assisteerde me en scherpte haar nagels, ze was klaar voor het volgende stukje
Er was nog genoeg te doen
De snoeischaar werd van stal gehaald en de rand van de border werd ook een beetje strak getrokken, hier en daar trok ik een varen uit die te dicht tegen het pad groeide. Veel beter zo 👌
Daar knapte niet alleen het pad van op, maar ik voelde me ook stukken beter. De eerste regendruppels vielen al toen ik net klaar was, jammer dat ik naar binnen moest, maar er was code geel afgegeven voor onze regio en het klonk al dreigend in de verte.
Een kwartier later was het aan het stormen en vanuit mijn luie stoel zag ik keiharde rukwinden en slagregens door de tuin jagen, de pruiken van de bolacacias dreigden af te waaien en de voersilo die ik vergeten was in het schuurtje te zetten zwiepte alle kanten op en klampte zich met zijn haakje dapper vast aan de tak. En opeens hoorde ik een enorme krak en klap, ik dacht dat de tuintafel om was gewaaid, maar neen, het was de pergola die met druif en hanging baskets tegen de vlakte lag 😢
Toen het wat minder hard waaide en ik deze foto vanuit het deurgat van de schuifpui maakte begon het weer keihard te regenen
Tien minuten later was het opeens droog en kon ik de schade goed opnemen, gelukkig was er op de pergola na niks kapot gegaan,
En zondag haalden Evelien en ik de zware paal vanonder de druif, en demonteerde ik de pergola, alle schroeven die nog recht waren gingen in een pot, de kromme mikte ik in de kliko, en de palen legde ik op het pad naast de garage om later weg te brengen. Dat ruimde al goed op.
De uitgebloeide bossen oregano die tussen de stenen links van het kacheltje groeiden snoeide ik heel kort af en ik schepte een deel weg, even orde op zaken stellen
En nu vielen de woeste graskantjes wel heel erg op langs het pad en terras, dat schreeuwde om een knipbeurt; oooh dat knapt er wel van op, zeer bevredigend was dit. Beter dan YouTube filmpjes kijken.
Ik stopte toen ik halverwege het grasveld (afslag rechts) was gekomen, ik moest wel wat bewaren voor een andere keer, stel je voor zeg. Van de druif heb ik ‘s avonds nog alle uitlopers waar geen druiven aan zaten weggeknipt, en de takken waar ze wel aanzaten tot aan de tros flink ingekort. Dit om het grasveld er onder wat licht en lucht te geven.
De tuinman komt woensdagmorgen (al om 7 uur 🥱) om de hagen te snoeien, en ik zal hem advies vragen: de druif verwijderen of toch een pergola oid terugzetten.
Ach, en dan het gedoe met de meelmotjes, breek me de bek niet open, wat een ellende. Een week of drie geleden had ik een zak met vogelvoer gekocht en bij thuiskomst even op de dressoir onder de kapstok gezet. Er kwam een jas voor te hangen en ik vergat de zak.
Vorige week zag ik allemaal motjes in de hal op het plafond langs de muren zitten, ik dacht dat het nachtvlindertjes waren en dat ze door het warme weer ‘s avonds naar binnen waren gekomen via een deur of zo, en besloot ze later die dag weg te vangen en buiten te zetten. Tot Evelien zei dat ze wel verdacht veel op meelmotjes leken, ze herinnerde zich het verhaal van haar nichtje Anke die een meelmottenplaag in huis had. Nadere inspectie bleek inderdaad dat het gevangen beestje een meelmotjes was.
De motjes werden met de stofzuiger opgezogen, onderzoek toonde dat ze dit niet overleven, probleem opgelost? Helaas. Een snelle Google zoektocht leverde meer informatie op, ook dat de larven kleine witte rupsjes zijn. Ojee, dezelfde die wij uit onze haren hadden gehaald toen we thuis kwamen na het bezoek aan de kringloopwinkel.
We hadden die ochtend even onze jas aangehad.
Inspectie van de kapstok volgde.
Ik zag de zak met vogelvoer staan en jawel, hierin zag ik witte rupsjes kruipen, veel samengeklonterd voer, spinrag en ook poppen van de larven. Van hieruit waren er dus ook volgevreten volwassen rupsjes in de jassen gekropen, een donker plekje opzoekend om zich te gaan verpoppen. Brrr. Snel naar buiten met die zak en in een luchtdichte container gestopt. Hopelijk hadden we nu de bron geëlimineerd. De hoeden gingen in een zak in de diepvries, de vesten/jassen gingen in de wasmachine.
De dagen erna vingen we nog steeds motjes, het lijken er gelukkig steeds minder te worden, en ik heb nog niks in de voorraadkast of keukenkastjes gezien. Ik las dat je verpakkingen met besmette voedingsmiddelen drie dagen in de diepvries moet houden om eitjes, larven, poppen of motjes te doden, en dan pas in de kliko kan gooien, omdat ze anders zo verder zullen verspreiden.
En nu niet denken dat je er controle over kan hebben, want die krengen kunnen gewoon als eitjes of rupsjes via besmet voedsel vanuit de winkel in huis komen, of in hun eentje als een bevrucht volwassen motje het huis in vliegen en naar believe haar eitjes leggen waar ze eten ruikt of ziet, op een pak cakemix, een doos thee, een zakje noten, ontbijtgranen. De eitjes komen na ongeveer een week uit.
De rupsjes zijn eenmaal uit het ei komend zo klein dat je ze met het blote ook niet kan zien en vreten zo tralala door de verpakking heen een weg naar het lekkers. Je ziet dan bij het openen van de verpakking misschien klonterend meel, klonterende granen, en spinrag, en als ze al wat gegroeid zijn de witte rupsjes die verdomd veel op hele kleine maden lijken, bingo! Na anderhalf tot twee maanden eten zijn ze klaar voor de verpoppingsfase, en deze duurt twee tot drie weken. En na drie dagen kan het motje al bevrucht raken en eitjes gaan leggen. De mannetjes gaan trouwens na de bevruchting gelijk dood. Karma.
Ik hoop toch zo dat we de motjes hebben vermoord nog voor de geslachtsdaad, of in ieder geval voordat ze hun eitjes gingen leggen; Evelien betrapte vanmorgen twee die op elkaar zaten te je weet wellen.
wordt vervolgd.
Niet voor de poes
Jon kiest het beste plekje uit om een rits aan te reiken, zal het dan nou eindelijk gaan gebeuren?
Fast forward, dit was duidelijk een project tussen de bedrijven door, en vanwege drukte in mijn hoofd stond ik er niet bij stil meerdere foto’s te maken. Hij is af, het voorzakje is handig voor de sleutels en mijn zakmesje, deze heb ik altijd bij me als ik een lange broek draag, maar in mijn jurken heb ik geen zakken omdat ik deze van dunne viscose/katoen heb gemaakt en dan is alles wat je in een zak stopt al te zwaar. Vandaar dit tasje voor de bare necessities.
Achterkant is glad, mooi hè, deze Laurel Burch stof 😻
En de binnenkant met niet een maar twee zakjes, de jury is er nog niet uit of dit handig is, want ze lubberen steken wat uit; ik denk dat ik het kleine zakje die op het grotere zakje is genaaid er af ga peuteren. Meer is niet altijd beter.
De rits van de voorkant en riem kwam van het uit elkaar gehaalde tasje van de kringloopwinkel, helaas zat hier geen langere bruine rits bij voor de bovenkant, dus gebruikte ik een rode rits kwam uit mijn voorraad, wat helemaal niet storend is.
Wil je ook tasjes, tassen, opbergzakken of etuis maken en zoek je duidelijke tutorials met afmetingen en al, kijk dan even op het YouTube kanaal van de Australische Christine: Christine’s Home Affairs Ze is geweldig in haar uitleg. 👍
Voor het geval tijdens manliefs dagverlof het lopen zaterdag op het eind van de dag misschien niet meer goed zou gaan, haalde ik een rolstoel op bij Medipoint, en laat dat nou om de hoek van de kringloopwinkel zitten, dus hoppa, even samen met Evelien daar scharrelen tussen de tasjes. Helemaal geslaagd!
Jon kwam helpen met sorteren toen ik net klaar was
En nadat alles geïnspecteerd was en weer netjes bij elkaar lag, bewaakte hij de stapel. Het tasje links moet nog ontmanteld worden, ik heb het hengsel gebruikt voor de volgende tas.
Van een tas kwam dit allemaal, allemaal degelijk (en zwaar) bruikbaar of verkoopbaar materiaal
Jullie voelen hem al aankomen hè, nog een tas, deze keer voor mijn lief die niet wist dat hij er een nodig had. 😝 Ik had nog meubelstof over, en zwarte skai leer voor de onderkant, dit was een snel gemaakte tas tot ik zag dat ik het hengsel er verkeerd om aan had genaaid. Diepe zucht. Met het tornmesje voorzichtig tussen de naadjes duwend heb ik de lussen losgepeuterd, en toen heb ik gelijk lussen met zwenkhaken in de openingen geschoven en vastgenaaid. Het zakje en de sluiting lijken niet helemaal in het midden te zitten 🫣 maar ik heb het opgemeten en het klopt wel hoor, puur optisch bedrog. 😅
een rode binnenvoering zodat een zwarte iPad goed opvalt, en met matching klittenband als sluiting, even snel op de maandagmarkt bij Pimmetje gehaald. Enne, mooi hè, het pennenzakje 👌
En toen pakte ik nog twee restanten van meubelstof uit de kast, ooooh, zou ik? De cactusstof is een restant van Suzanne’s bureaustoel, ik geloof dat ik alleen de zitting had bekleed hiermee. Even twee recht van draad stukken van gemaakt en met de overlocker de randen afgewerkt, want dat merkte ik bij de vorige stof, het rafelt als een malle. En na lang spitten door de kasten vond ik een bijpassende groene poplin erbij, zodat ik de tas groot genoeg kan maken.
En wat te denken van deze, het restant van een grote weekendtas, met bijpassende roze stof om er een zoetsappig geheel van te maken
“Maar eerst moet je mijn slaapstation opruimen, dat kan zo toch niet,” vind Jon, en gelijk heeft hij, wat een bende.
Ik schuif mijn stoel aan de kant en merk dat er een wieltje blokkeert, oei, beetje vol draad en stof
Dus eerst een therapeutisch uurtje peuteren met schaar, tornmesje en pincet
Wat een hoop, en dat allemaal uit die vijf wielkastjes
Na gedane arbeid is het goed rusten en lekker eten, Evelien heeft gekookt, een Koreaans (toch?) noedelgerecht. Smullen!
