Maandelijks archief: oktober 2013

Blerk

Zo voel ik me de afgelopen dagen, ik loop met mijn ziel onder mijn arm met hoofdpijn en keelpijn, hoest, snotter, slaap en heb ook nog een blaasontsteking die ik niet door veel drinken en vitamine C slikken de kop in heb kunnen drukken. Vorige week donderdag had ik de huisarts al gebeld met deze klachten, en kreeg toen van hem het advies “veel drinken en hoge dosis vitamine C”. Kom ik vanmorgen met mijn plasje bij hem, zegt-ie doodleuk: “U heeft het bij het goede eind, blaasontsteking, u hoeft hiervoor niet op het spreekuur te komen hoor, gewoon bellen en dan kunt u het kuurtje bij de apotheek ophalen.” Ja, dâââg, wat deed ik vorige week dan, zei ik soms “er was eens..” toen ik mijn klacht deed?

Dus zit ik sinds begin van de middag aan de antibiotica en toen ik me na twee uur niet voelde opknappen ben ik toch maar weer in bed gedoken, ik verwachte echt dat ik me gelijk de oude zou voelen. Blerk. Stilzitten/hangen is niks voor mij, dus elke keer als ik de veer van mijn lippen kan blazen, pak ik iets om verder aan te werken; hier mijn My home or Yours blokje van Lynette Anderson, even het huisje voorbereiden, zodat ik het tijdens het stoelhangen kan vastnaaien.

Het is best mooi geworden, alleen loopt het graslijntje niet helemaal goed, dus daar zal ik iets voor moeten verzinnen, een bloemetje neerzetten of zo. De buitenproportioneel grote raaf moet nl volgens het voorbeeld op het dak zitten, ik kan natuurlijk zijn pootjes ietsje langer maken, dat-ie op zijn tenen op dak zit. Komt wel goed.
Ook lag Amsterdam op tafel, het Cat-or Dolly quiltclub maandblok van Birdblocks,klik op de foto voor de website

ik heb wat geknipt, geplakt en verschoven en ben nu zover dat ik de vast gestreken delen (met heat n bond feather lite) kan vastnaaien, dit ga ik al quiltend doen, dus twee vliegen in één klap. Ik ga de ramen nog wel aanpakken, die zijn te kaal; in het verrassingpakketje van Sabine’s Helmondse quiltdag zaten hele leuke kantjes in van Mascha, en die kan ik als gordijntje gebruiken, denk ik. Ook dit komt dus wel goed.

En ook ben ik rustig aan verder gegaan met de Love Entwined,

de vaas begint al aardig te vullen met bloemen, ook al ben ik niet helemaal happy met de kleur van de vaas toen ik er de Suzanne met de mooie ogen wilde inzetten,

dus de vaas gaat weer anders worden (ik denk donker paars), en ik ga gewoon met hulp van Thor verder met de bloemen voorbereiden. De steek van de takjes heet de Hungarian Braided Chain stitch, en ik heb hem van deze website af. Maand 5 is nu ook al te downloaden op de website van Ester Aliu, zit je in de Neo versie en weet je niet hoe het moet? Kijk hieronder, heel simpel:
Je gaat naar de homepage, en klik met je muis op het pijltje rechts van More , en dan zie je Files staan,

klik op files

en dan zie je een hele rij met mapjes, ik laat hier alleen maar het bovenste deel zien, klik op Love Entwined Bom, en dan zie je dit

en dan dubbelklik je op de maand die je moet hebben, en volg de aanwijzingen op je pc. De ene pc slaat het bestand eerst op, voordat je het kan openen, de andere pc opent het bestand eerst voordat je het kan opslaan.
Goh, je zou niet zeggen dat ik me belabberd voel, ik denk dat mijn kuurtje al begint te werken, zie je wel het komt allemaal wel goed! En de veer die van mijn lippen kwam, daar zijn Thor en Loki al de hele dag zoet mee, er is bijna niks meer van over 🙂
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=UFOGryP0io8&w=420&h=315]

Feestbee in Helmond

Toen ik om half 9 Annie oppikte bij de McD en we al kletsend naar Helmond reden, had ik al een voorgevoel dat het een bijzondere dag ging worden; we reden bijna in één streep goed, dankzij een wegopbreking vlak bij de Fonkel en een eigenwijze navigatiesnol werd het toch nog een beetje spannend of we wel op tijd zouden komen. Het was gezellig druk toen we aankwamen, we raakten al gelijk met verschillende bekenden in gesprek, en zaten we elk aan een andere tafel in de zaal, zodat we mekaar op de terugweg ook nog wat te vertellen hadden 😉

Natje, droogje, nog een slagroomsoesje;

er werd omgeroepen dat we ook lootjes konden kopen voor 50 cent, waarmee we kans maakten op een mooi prijsje (nou, flinke prijzen hoor, zelfs een mini Bernina) van de sponsors, maar tegen de tijd dat onze tafel aan de beurt was, waren de lootjes al uitverkocht, en mochten de gelukkige dames gelijk hun prijzen op halen. De paspop (om zelf gemaakte kleren op te passen) werd terug gegeven door de winnaar en werd later verloot. Eerst ging de show& tell van start, en ik zocht een mooi plaatsje schuin vooraan bij het podium, en deed mijn best alles mooi op de foto te krijgen.
Wat een prachtige quilts werden er geshowd, en van klein tot mega groot!

als hele top, of top in stukjes

alles mocht
Sommige dames hadden haast (verlegen) en lieten hup-hup-hup hun quilt zien (openvouwen, even ophouden en gelijk weer opvouwen) waardoor ik hun quilt niet scherp in beeld kreeg. Jammer, maar ik wilde niet vragen of ze het opnieuw (of langer) willen ophouden, want dan zou een show& tell te lang duren, en ik begin mezelf wat bescheidener op te stellen, heb ik het idee, wat minder brutaal, of lijkt dat maar zo? Achteraf ben ik nog wel op enkele dames afgestapt met de vraag of ik de quilt nogmaals op de foto mocht zetten,

een enkele dame kon ik niet meer terug vinden (workshop, toilet, winkelen), en dus moeten we het dan maar doen met een wazige foto. Het is zo leuk mensen te ontmoeten die je alleen via internet kent, zoals een dame die ik ken van de Love Entwined Yahoo groep, en ze stapte op mij af om haar top te laten zien; gelukkig had ik de mijne ook bij me, en zo staan we grijnzend naast elkaar.

De winkeltjes waren als altijd weer een genot om te bezoeken, even praten met de dames/heren achter het kraam, en al kwijlend een herinnering kopen van vandaag, kijk, dit is mijn buit, de pin komt van Sabine, de lapjes en een malletje gescoord bij Wendy van Patch& Stitch die ook enkele grote quilts prachtig had doorgequilt die vandaag geshowd waren, de kerstlapjes gekocht bij Atelier de Quiltsteek. en

de paarse ruitjes (ja, ikke die ruitjes koopt!) en kleine zakjes gekocht bij Mascha, die als een waaier uitgestald liggen, er zit hier eentje bij die ik heb gekregen als dankjewel van Marjo; ik hoorde dat ze met de trein was gekomen, en omdat ik praktisch langs haar woonplaats Breda zou rijden, bood ik aan haar thuis af te zetten. Mascha verkocht ook enige pakketjes om poppen en miniquiltjes te maken, kijk maar op haar blog, smullen! Created by Mascha

Hier alvast een filmpje met foto’s, er komen nog meer aan, dus houd deze blog in de gaten!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=fStHdBSemwM&w=420&h=315]
en nog eentje
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=YptrUkAnQVI&w=420&h=315]
nog een en hierna volgt er nog 1
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=I8vYTY3LccI&w=420&h=315]

en de laatste
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=919xKnJWWUg&w=420&h=315]
Voor degene die geweest zijn en mijn foto’s graag willen hebben, klik maar hier en je komt bij mijn Skydrive map. Dames die liever via Dropbox willen downloaden kunnen een berichtje achterlaten, dan krijgen ze van mij de link.

Na de show& tell waren er workshopjes die je kon volgen bij diverse winkeltjes (in een andere zaal), maar omdat ik al genoeg indrukken op doe op zo’n dag, heb ik genoten van de relatieve rust. En lekker warm dat het werd in de zaal, ik dacht eerst dat het aan mij lag; ik had last van keelpijn bij het wakker worden, en dacht koorts te hebben gekregen in de loop van de dag, maar gelukkig was het gewoon warm in de zaal, zo merkte iedereen puffend en met blosjes op de wangen op toen we mochten gaan eten. We kregen een heerlijke soepje, broodje met kroket, en thee, heel veel thee, we kwamen als herboren terug in de speelzaal, waar de bezigheden werden hervat:

handwerken, zoals de drie generaties Quibi op de foto hierboven, praten (in jezelf of met anderen, het maakte niet uit), en winkeltjes afstruinen. Mascha was voor het eerst uit de ~~kast~~ webwinkel gekomen, nooit eerder op een beurs of zo gestaan, hoe is het mogelijk, want wat een leuke winkel! Kan ook niet anders met zulk leuk personeel

Er volgde nog een bingo, waar heel veel rijtjesprijzen te vergeven waren, ik werkte tijdens het uitdelen van de prijsjes door aan mijn My Home or Yours blokje

voor de volle kaart spelend waren er ook nog prijsjes genoeg voor bijna iedereen; ik had op het allerlaatst ook nog een volle bingo, samen met de helft van de zaal, 🙂 en kreeg een heel mooi rolletje Japans aandoende bling-bling stofjes.

Ach ach, wat worden mensen toch hebberig van al dat moois, ik moest echt op mijn portemonnee gaan zitten om er niet nog wat bij te kopen, het was alsof de rem er af dreigde te gaan, of ben ik de enige die hier last van heeft?

De mooiste naambadges werden ook nog beloond met een prijsje, maar hierbij was het een beetje verwarrend met foto’s maken van de dames met hun badge, want sommige dames kwamen niet zelf om hun prijs in ontvangst te nemen, dus dan kon ik wel een foto van alleen het prijsje maken, maar dat was ook niet leuk. Vandaar dat ik maar weinig dames op de foto heb staan, volgend jaar beter.

Ik heb ook genoten van de quilts die tegen de muren van de zaal hingen, wat zaten daar ook schoonheden bij,

deze met die schattige huisjes was wel mijn favoriet.

Veel te snel kwam er weer een einde aan deze dag, om half 5 deden we een poging de snelweg op te komen, het gebruikelijke probleem deed zich weer op: miscommunicatie tussen de werkelijkheid en hoe de navigatiesnol deze interpreteerde; opeens reed ik in de stad op een busbaan zonder mogelijkheid om er gelijk weer af te raken, een tegemoet komende buschauffeur wees naar zijn voorhoofd, of wreef hij net angstzweet af? Ik voelde me enigszins gesteund door een andere automobilist die achter mij reed, was ik toch niet de enige die er naast zat.

En dat allemaal zo op het eind van de dag, mijn medepassagiers waren wel wat gewend zo te horen, het werd niet angstig stil op de achterbank, en naast mij hing Annie ook niet in de gordels met de handen voor de ogen, dus viel het allemaal wel mee. Om de verwarring compleet te maken moest ik opeens schuin rechts de snelweg op, en je kreeg keuze uit 2 afslagen in één, waarbij de ene schuin rechts en de andere nog schuiner rechts ging, het leek wel een gespleten tong; ik reed dus net iets te schuin rechts en schoot hup weer terug een woonwijk in, met veel smalle straatjes, en even leek het of ik op het fietspad belande, maar een smal deel daarvan was toch gewoon voor de auto; ik stel me zo voor dat na de aanleg van het fietspad, toen alle mooie roze stenen er keurig bij lagen, de inspectie langs kwam, op de papieren keek en tot de ontdekking kwam dat er ook nog een baan voor de auto’s had moeten komen. En heel kordaat werd besloten dat de fietsers het dan maar met 1 baan moesten doen, en de auto’s met de andere baan, en dat dat ene witte bordje met pijl naar rechts wel duidelijk genoeg zou zijn voor de automobilist. Zoiets kan toch alleen maar in Brabant, vast daags na de carnavalsweek afgerond en nog te beneveld om te bedenken dat dit niet handig is, en dankzij de traag lopende bureaucratie gaan er nog wel een paar jaar overheen eer dit weer recht gezet is.

Annie trad als kortdate navigatie~~snol~~dame op bij al die dubieuze afslagen, en gaf duidelijke aanwijzingen: “en nu hier af en dan gelijk links aanhouden” direct gelijk gevolgd door: “het licht staat op ROOD Shirley!” Gelukkig kwam er niks aan en reed er niemand achter, voor of naast me, en schoten we zonder blikschade lachend (van de angst/zenuwen?) de snelweg op, en kon Annie weer rustig doorademen, op de achterbank ging het gebabbel rustig verder; de rest van de rit was gewoon saai na dit avontuur. Marjo was blij om half 6 thuis afgezet te worden, en 25 minuten later ~~viel Annie snikkend haar man in de armen~~ zoende Annie haar man bij MacD. Tien minuten later was ook ik thuis, heerlijk aan de thee, lekker voor de keel, en met mijn stem een paar octaven lager schoten mijn huisgenoten spontaan in de lach toen ik aan tafel iets vroeg. “Je klinkt als een echte vent!”, zei zoon, en na mijn mannelijke nies van gisteren en mijn zware stem van vandaag durf ik morgenochtend echt niet omlaag te kijken als ik naar de wc ga om te plassen, stel je toch voor….

Daar gaan we weer

Van de ene bee naar de andere, het lijkt wel of ik niks anders te doen heb! Vandaag was ik te gast bij Yvonne, die tegen Antwerpen aan woont; Ik moest voor vertrek van huis vanmorgen nog twee lieve katten van mijn schoot zien te krijgen, het lukte doordat ze schrokken van mijn nies, die best wel eens mannelijk uit de hoek kan komen sinds ik in de overgang zit; de testosteron begint de overhand te krijgen, ze zaten met dikke staarten onder de tafel na deze “Whoehaa” explosie.

Na de lunch reden we naar de bee in Mortsel, ongeveer 10 minuten rijden van Yvonne’s huis. Ik was nooit eerder bij die bee geweest, allicht, kwam als gast binnen en werd vriendelijk ontvangen.

Een enkel gezicht kwam bekend voor, van de Calico jaarlijkse bee, en ook van een andere bee waar ik jaren geleden eens was geweest.

Quilters hebben eigenlijk geen introductie nodig anders dan: “kijk eens waar ik mee bezig ben.” , gespreksstof genoeg. Aan ‘onze’ tafel zaten 6 zussen, hoe cool is dat! We waren er iets na 1 uur en de tijd vloog om, ik heb gewerkt aan de stitcherie van my home or yours, bijna weer eentje klaar, Yvonne naaide aan haar hexagonnetjes; ze was niet de enige die in het klein denkt, Fernande laat haar DJ blokjes zien van 2 inch klein.

Duffy kende ik alleen van Facebook, en ze zat er ook, te werken aan iets heel vrolijks

en we hebben veel gekletst met de enige man in de zaal, die ook nog eens tegenover mij zat. Getrouwd, zijn vrouw had quilten niet als hobby, hij was al zo’n 6 jaar bezig en wees op zijn little quilts of love die achter in de zaal tegen de muur hingen.

Arme man tussen al die vrouwen….. Hij had gisteren zijn eerste les handpatchen gekregen, en was bezig met allemaal vierkantjes tot een lapje te maken (16-patch), en Yvonne en ik zaten op zijn handen te kijken, eerst heel discreet zo over onze brillen heen alsof we zelf aan het werk waren, maar toen we zagen hoe groot zijn steken waren, en dat hij met rare stiksteken naaide, het draad vreselijk strak aantrok alsof hij een smokwerkje maakte, en steeds een enorme knoop in zijn draad zette bij het begin, konden we niet anders dan hem “tonen hoe het óók kan”. Zijn steken werden kleiner, het draad losser, en jawel, er zat duidelijk vooruitgang in. Maar wij waren niet de enigen die hem wilden helpen, en zo kreeg hij van heel veel dames die even langs liepen advies nadat ze zijn werkje hadden geinspecteerd, haha, hij kon het wel aan, een gepensioneerde onderwijzer is denk ik wel wat gewend (om te geven in ieder geval).

Morgen ga ik naar de jaarlijkse bee in Helmond, georganiseerd door Sabine, en het is morgen extra feestje vanwege het 5 jarig bestaan, heel veel sponsors, cadeautjes, bingo, workshopjes en bekenden hallo zeggen. Voor de vorm neem ik mijn stitcheries mee, het ligt zo mooi op tafel he. Even kijken welke quilts ik meeneem voor de show&tell, het mogen er maar 3 zijn, moet lukken.

Feestbee Heerle

Janny gaf gisteren voor alle beeleden een feestje ter ere van het tienjarig bestaan van haar winkel ’t Stoffenhoekje in Heerle, en om ook eens een andere actie dan eten, drinken, kletsen en quilten/breien te hebben, had Janny een viltworkshop voor gisteren en een kralen workshop voor volgende week georganiseerd . Ik koos voor vilten, omdat ik nooit eerder hier iets mee heb gedaan, althans niet bewust. Wel eens een truitje en sokken uit de wasmachine gehaald die er echt vele maten groter in waren gegaan, en na het wassen als kledingstukken voor de knuffels dienst deden.
Bij binnenkomst zat er al een hele groep, ik dacht eerst dat ik te laat was, maar dit was de ochtendgroep die al gevild had, en aan de eettafel in de andere ruimte te zien hadden ze zich het ook al lekker laten smaken.

Marijke Runderkamp liet ons zien hoe het vilten met opzet in zijn werk ging,

met wollint, zeepwater en bubbeltjes plastic, en Marian (op de foto hieronder links in beeld) assisteerde haar. Omdat ik geen idee had wat ik er van moest verwachten, heb ik het bij een vrij eenvoudig werkje gelaten, in tegenstelling tot Bianca die naast mij aan de slag was gegaan met een heel duidelijk plan in haar hoofd: ze wilde een klaproos maken.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het geheel voordat het natgemaakt werd mooier vond (zeker qua kleur) dan toen het klaar was, en het was hard werken! Je moet echt niet iets mankeren aan je handen, armen ofschouders, want je staat toch wel ruim een uur te wrijven, duwen, rollen en op het laatst een paar keer lafjes heen en weer te gooien (nee, niet door de zaal, maar van de ene hand in de andere). En dan uitspoelen, plat neerleggen en drogen maar. Het was wel heel leuk om te doen, en de resultaten waren heel verschillend en mooi!

Ter gelegenheid van het feest hadden we allemaal voor Janny vlaggetjes gemaakt, minstens 1 pp; de vlaggetjes waren door Lorene (en Saskia?) aan een lang lint genaaid en het zag er geweldig leuk uit!

Het eten was heel goed verzorgd doordat iedereen ‘een beetje’ van een eigen maaksel had meegenomen (potluck), op deze foto pakt iedereen haar eten uit

het was een waar feestbuffet, mensen wat hebben we gesmuld!

Met de wijzers van de klok mee: tomaatje met garnaaltjes gevuld; hartige, pittige tomatenquiche; Indonesische sate; selderiesalade; koude pastaschotel; gehaktballetje; mini quiche, vergeten wat er in zat; heerlijke salade in cupje; in het midden couscous. Ik had wraps gemaakt, een met zalm en een met kipkerrie. Na het eten gingen we weer gewoon lekker verder met kletsen, handwerken, en een beetje uitbuiken, sommige dames die er al vanaf de morgen waren zaten er tegen 9 uur al door,

en op pure wilskracht hielden ze het vol tot rond half tien. Toen was het voor de rest ook mooi geweest en gingen we huiswaarts, moe maar voldaan. Het was jammer dat niet iedereen er bij kon zijn, vakantie, ziek of verplichtingen elders, ze werden allemaal gemist.

Hieronder de vlaggetjes die ik heb gemaakt; ik had hele leuke stof liggen en vond dat de dames van deze stof wel wat op de dames van onze bee leken,

afmeting is dat van een A4tje.
Rest mij nu nog alle foto’s op een rijtje gezet te laten zien, wat een heerlijke dag en avond was het!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=LjPYa5Cctfw&w=420&h=315]

Gaat lekker

Loki en Thor hebben afgelopen week voor het eerst regen meegemaakt, en ze vinden het geweldig! Rennend over het grasveld, stilstaan om de druppels te zien vallen op de tegels, en achter elkaar aan jagend langs de struiken. En omdat het niet echt koud was, stond de schuifpui op een kier groot genoeg voor de mannen om er door te kunnen open. Gevolg, drijfnatte katten binnen die om de haverklap al kletsend hun verhaal op mijn schoot vertellen. Wilde ik net aan de LE beginnen, komt Thor op schoot, hij laat me na een kwartier van kletsen en spinnend kopjes geven weer alleen, met een schoot vol zand en zooi. Heb ik me net afgeklopt, pak de LE er weer bij, komt Loki op schoot, ook nat, en heel erg gretig om me te helpen met draadjes splitsen. Half uur later verdwijnt ze weer naar buiten na het zien van het langs het raam vliegen van enorme hoeveelheid blaadjes en takjes. Goed, ik klop me weer af, zit amper 5 minuten te borduren, komt Thor met een heel verhaal op schoot, zo te zien met de schrik in zijn pootjes; zijn staartje trilt van opwinding als hij mij ziet, hevig stinkend naar motorolie. “Waar heb jij gezeten?!”, vraag ik, maar ik snap niks van zijn antwoord. De LE verdwijnt wel gelijk op tafel naast me, even veilig stellen, en een kwartier later schiet Thor zijn zus weer achterna, blaadjes vangen.

Ik heb toen maar even een schone broek aangetrokken voordat ik aan de LE verder ging, en ‘k zal voortaan een quiltje bij de hand houden om op schoot te leggen, voor het geval ik weer zanderig, nat of naar motorolie ruikend bezoek krijg. Loki is trouwens niet echt zwart, er zit een streeppatroon in haar donkere vacht,

viel me op toen ze op mijn schoot onder de daglichtlamp lag, is er een beetje Cypers bloed aanwezig? Haar ondervacht is ook wat lichter dan die van haar broer; deze tekening valt normaal niet op, als je ze zo ziet lopen lijkt ze gitzwart (op het witte plukje op haar befje na). Grappig.

De Love Entwined is gelukkig wel opgeschoten, het takjeswerk is klaar, de Hungarian Braided Chain stitch is me heel goed bevallen, ook al moet je heel goed opletten dat je het draad niet te strak trekt, omdat de ondergrondstof dan ongewenste gaat golven, en ook niet te los, omdat je dan de ondergrondstof tussen de steken door gaat zien. Dit laatste vind ik wel minder storend dan het eerste, en daarom heb ik ook een hele tak opnieuw gedaan, het uithalen gaat makkelijk en laat geen opvallende prikgaten achter.

Het bessentakje links heb ik ook uitgehaald, ik vond de korte zijtakjes hiervan niet mooi, zo dik, en voor deze zijtakjes heb ik een andere steek gebruikt
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=3F1twpIkm6g&w=560&h=315]
en het ging zo makkelijk. Bekijk meer steken op deze website
En toen was het tijd om de blaadjes toe te voegen, met de backbasting methode heb ik ze er op geregen, en met needleturn applique er op genaaid, Zopje kwam er gezellig bij liggen, en wilde ook een pootje uitsteken om te helpen, maar daar stak ik een stokje voor

beetje beledigd trok hij zijn pootje terug, maar is verder hard spinnend op schoot in slaap gevallen tot Loki er boven op sprong en er gelijk van schrik weer af sprong, want Zopje’s geblaas is echt niet van de poes. Met de blaadjes op hun plek is het nu tijd om met bloemen te gaan strooien, nog geen idee welke kleuren ik ga gebruiken.